Anthony Scaramucci, ex-Communicatie Directeur van Trump: vloekend financiekapitaal op drift

Het was slechts een kwestie van dagen vooraleer Anthony Scaramucci - inmiddels ex-Communicatie Directeur - door Donald Trump de laan werd uitgestuurd. Liefhebber van zonnebrillen, door moeder natuur voorzien van een hoekig gezicht zoals Arnold Schwarzenegger in The Terminator. Italiaanse looks, stijl de betere mafiabaas. Meteen ook kleurrijk taalgebruik spuiend "off the record" - dacht hij verkeerdelijk - over de andere opgeblazen ego's in het Witte Huis. Reince Priebus, dat laffe compromis met de establishment Republikeinen en verdacht van menig lek naar de valse, valse media, was een "paranoïde schizofreen" omdat hij niet samen met Trump gezellig op restaurant mocht. En Steve Bannon dan, de als verlopen kunstgalerijbezoeker uitgedoste meesterstrateeg van neo-racistisch rechts. Die klaploper probeerde, volgens een kwade Scaramucci tegenover een journalist van de New Yorker, "constant aan zijn eigen lul te zuigen". Over Preibus wist de Directeur Communicatie verder te melden dat die in het verleden, jazeker, "zijn lul had tegengehouden" - 'cock-blocked' in het taaltje van zakenbankiers, steunpilaren van de gemeenschap - door hem een benoeming in het Witte Huis te ontzeggen. Met Donald Trump zou het terug een "Gelukkig Kerstmis" worden in Amerika, zo prentte hij de scouts recent nog in tijdens hun jamboree. De recente aanwinst in zijn miljonairskabinet leek de weg naar een godsvruchtig leven voorlopig ondergeschikt te vinden aan het gebruikelijke gedaas der roofdierachtige, financiële kapitalisten. 

In het Witte Huis ontlokten Scaramucci's inzichten veel onbegrip. Niet alleen omwille van een conservatieve basis die niet eens vermoedde dat de dingen die de Directeur Communicatie beschreef, bestonden. Want wie was hier eigenlijk de grootste bullshitter? Scaramucci dreigde met zijn "kleurrijk taalgebruik" Trump zelve in de schaduw te stellen. Was dit tenslotte niet de codetaal waarmee Goldman Sachs-bankiers, en Romeinse keizers die Bart De Wever graag eenzijdig citeert, het sinds mensenheugenis tot heersers van de schepping hebben geschopt? 

Scaramucci was nochtans niet helemaal slecht begonnen. Op Twitter wist hij bij zijn aantreden zijn toekomstige fans grootmoedig te melden: "Volledige transparantie. Ik delete al mijn vroegere tweets over de president." Dat klonk nog mooi, over die transparantie. De wereld wist toen nog niet hoe transparant Scaramucci zou worden... En verder: "Vergeet wat ik ooit beweerde over de reëel bestaande klimaatopwarming en een zeer bekwame Hillary Clinton. Als de president het wil, verkondig ik even gepassioneerd het tegendeel. En dat wil de potus." Met als uitsmijter: "Wellicht is de aarde, die nauwelijks opwarmt you guys, ook plat. Als Amerikaanse patriot zal ik mij ook over een platte aarde ontfermen, als God en de vrije markt dat willen."

Hoogmoed, hebzucht, onkuisheid,... Jaloezie? Voor een kabinet dat nog meer dan de Bush-clan aan bijbelstudie doet, was Scaramucci misschien niet de beste apostel van christelijke zelfredzaamheid. Trump zelf slaat de bijbelklas overigens over als hij enigszins kan. Kon dat handboek voor Werelds Koningschap niet op een A4‘tje worden samengevat, zoals de briefings van de CIA? En er was toch al een koning op aarde, meende Trump verontwaardigd. Waarom je vermoeien met een Nummer Twee die zich niet eens Ivanka's kledinglijn kan veroorloven? 

En dus was het over en uit voor de slijmerige Scaramouche. Een man die Trump op zijn minst loyaal was in brutaliteit, chaos en bakken leugens om bestwil. Een vloekende windbuil uit de al even opgeblazen financiële sector. De Terminators van het kapitaal: zolang ze onder mekaar overhoop liggen, laten ze ons even met rust. Organize en resist, want lang duurt dat meestal niet. 

(pd)