2009 was een slecht jaar voor het kapitalisme maar niet voor haar bankiers. Die kregen de miljarden toegestopt waar wij, arbeiders en jongeren, de komende jaren voor zullen moeten gaan opdraaien. Op de valreep van het jaareinde: wat schiet er u nog te binnen, of wat bent u integendeel al glad vergeten, van 2009?
1. Wie kreeg er in 2009 de Nobelprijs voor de Vrede?
a) Ayatollah Khamenei
b) Regi van Milk Inc
c) Barack Obama
d) Rik Torfs en zijn nieuwe partij
Antwoord: c
2. Wie werd er in november van dit jaar president van de Europese Unie?
a) Haiku Herman
b) Wendy Winstbejag
c) Neoliberale Neelie
d) Plezierig Privatiserende en Prima Poenscheppende Philemon
Antwoord: a
3. Hoe heet de nieuwe dichtbundel van Benno Barnard?
a) Waar is de klasseanalyse?
b) Fuck de klasseanalyse
c) Fuck de islam en de klasseanalyse
d) Mijn God, mijn liefde en mijn gebrek aan politieke economie
e) Geen van allen, dit was een strikvraag
Antwoord: e
4. Wat is er 20 jaar na de Val van de Muur verdwenen?
a) onze badkamer
b) de euforie van de kapitalisten
c) een reeks bureaucratisch misvormde arbeidersstaten
d) een tros stalinisten
Antwoord: a, b, c en d
5. Van wie werd in 2009 het volledige oeuvre geremastered en in een luxe-editie heruitgegeven?
a) Louis Tobback
b) Het Centraal Comité van de Chinese KP
c) The Beatles
d) Lady Gaga
Antwoord: c
6. Volgens de beruchte e-mail van Barteld Schutuyser naar Caroline Gennez, SP.a-voorzitster, mocht Frank Vandenbroucke niet vooraan zitten op het laatste SP.a-congres. Waarom niet?
a) Omdat Louis Tobback dan het podium niet zou zien
b) Omdat Vandenbroucke op de eerste rij gezichten zou trekken en het weer geen serieus congres zou worden
c) Omdat Vandenbroucke zo niet zou merken welke Brutus een mes in zijn rug zou planten
d) Omdat het in de media niet goed overkomt om de persoon die je wil uitschakelen op de eerste rij te zetten
Antwoord: d
7. Wat moest er, na het uitbreken van de economische crisis, volgens de halve bolsjeviek Paul De Grauwe (Open VLD) met de banken gebeuren?
a) De regering had ze in de fik moeten steken
b) De regering had de bankiersbonussen moeten uitdelen aan de arbeidersklasse
c) De arbeiders hadden de banken moeten nationaliseren onder arbeiderscontrole, in het kader van een socialistische planeconomie
d) De regering had de banken moeten nationaliseren
Antwoord: d
8. Wat zal er in 2010 volgens de commentatoren in de burgerlijke kranten weer oubollig, niet van deze tijd en contraproductief zijn?
a) De klassenstrijd
b) Een abbonnement op het vernieuwde maandblad van de LSP, nu op 16 pagina's en met de voor- en achterpagina in kleur!
c) Openbare diensten en ambtenaren
d) Stakingen, arbeiderspartijen, marxisme, Céline Dion, en een democratisch geplande economie
Antwoord: alle ballen raak, alle ballen gewonnen
Prettige feesten aan alle arbeiders!
(pd)
woensdag, december 30, 2009
dinsdag, december 08, 2009
De patronale Osdorp Posse
Het zou een understatement zijn om te beweren dat er weinig sympathie in de media opwelde, de afgelopen weken, voor de vakbondsdelegaties bij Bayer. Hun "misdaad"? Niet bereid zijn om in te leveren op lonen en arbeidsduur, op eenvoudige vraag van de directie. Inmiddels moest de Bayer-directie, voorlopig althans, haar houding herzien. Maar die gebeurtenis kreeg in de krantenkolommen minder weerklank.
Zie hieronder de patronale rap zoals we hem de afgelopen weken tot in den treure te horen kregen. Moet er nog een arbeiderspers zijn?
Patronale rap: zo bad als ze zelf willen zijn
Overal, overal, leveren de arbeiders in
Dat doet ons deugd, dat geeft plezier
O yeah, cool, broeders en zusters,
Geef het kapitaal zijn zin
Inleveren, inleveren! 't Is nooit genoeg
Duizenden ontslagen, families in de goot
Die neerwaartse spiraal,
vinden wij banaal
(refrein)
Wij springen voor het kapitaal
Wij springen, wij springen,... voor het kapitaal
Spring!
Spring!
Al wie dat niet springt, is een socialist (x2)
Deze mouwveger KOMT zo hard
Deze patronale ja-knikker KOMT zo hard
Ik kruip kwaad in mijn pen
verkoop mijn ziel
Ja, zo is de deal
Aan de mammon, Yves Desmet en 't VBO
En aan die maffe posse
van het UNIZO!
Opgelet, opgelet
Elk stakingspiket geven wij zijn vet
Kijk uit, je kijkt best uit allemaal
Elk stakingspiket geven wij zijn
vet. Vette beat! Vette beat, allemaal!
Komaan allemaal! Laten we het doen,
allemaal!
(refrein)
Wij springen voor het kapitaal
Wij springen, wij springen,... voor het kapitaal
Spring!
Spring!
Al wie dat niet springt, is een socialist (x2)
Deze mouwveger KOMT zo hard
Deze patronale slippendrager KOMT zo hard
Van Ford-Genk tot 'n KMO in Jezus-Eik
rappen en reppen wij ons
voor de ijzeren logica van 't profijt
Van Buggenhout tot Begijnendijk
Van de Antwerpse dokken tot Maaseik
Liegen wij mediatiek
voor postmodernisme en villawijk
Top dog! Top dog!
Wij staan aan jouw kant
Bazen! Bling bling!
De werkende klasse verraden,
vinden wij plezant
(refrein)
Wij springen voor het kapitaal
Wij springen, wij springen,... voor het kapitaal
Spring!
Spring!
Al wie dat niet springt, is een socialist (x2)
Deze mouwveger KOMT zo hard
Deze patronale slippendrager KOMT zo hard
Bij Bayer springen ze NIET
voor het kapitaal
Hoe kan dat nu? Wat is dat toch?
Waar gaat deze wereld naartoe?
Wat is daar aan de hand?
Wij zijn de Mediatieke Gangsta's,
de MG's in het huis, in het huis!
Wij zijn de bitches
van het kapitaal
Voor winsthonger en massaontslag
altijd en immer: een complete sandaal
Broeders en zusters: onthoud één
ding, allemaal: VERDEELD staan
we sterk! Yeah! Foshizzle!
(refrein)
Wij springen voor het kapitaal
Wij springen, wij springen,... voor het kapitaal
Spring!
Spring!
Al wie dat niet springt, is een socialist (x2)
Deze mouwveger KOMT zo hard
Deze patronale ja-knikker KOMT zo hard
(pd)
Zie hieronder de patronale rap zoals we hem de afgelopen weken tot in den treure te horen kregen. Moet er nog een arbeiderspers zijn?
Patronale rap: zo bad als ze zelf willen zijn
Overal, overal, leveren de arbeiders in
Dat doet ons deugd, dat geeft plezier
O yeah, cool, broeders en zusters,
Geef het kapitaal zijn zin
Inleveren, inleveren! 't Is nooit genoeg
Duizenden ontslagen, families in de goot
Die neerwaartse spiraal,
vinden wij banaal
(refrein)
Wij springen voor het kapitaal
Wij springen, wij springen,... voor het kapitaal
Spring!
Spring!
Al wie dat niet springt, is een socialist (x2)
Deze mouwveger KOMT zo hard
Deze patronale ja-knikker KOMT zo hard
Ik kruip kwaad in mijn pen
verkoop mijn ziel
Ja, zo is de deal
Aan de mammon, Yves Desmet en 't VBO
En aan die maffe posse
van het UNIZO!
Opgelet, opgelet
Elk stakingspiket geven wij zijn vet
Kijk uit, je kijkt best uit allemaal
Elk stakingspiket geven wij zijn
vet. Vette beat! Vette beat, allemaal!
Komaan allemaal! Laten we het doen,
allemaal!
(refrein)
Wij springen voor het kapitaal
Wij springen, wij springen,... voor het kapitaal
Spring!
Spring!
Al wie dat niet springt, is een socialist (x2)
Deze mouwveger KOMT zo hard
Deze patronale slippendrager KOMT zo hard
Van Ford-Genk tot 'n KMO in Jezus-Eik
rappen en reppen wij ons
voor de ijzeren logica van 't profijt
Van Buggenhout tot Begijnendijk
Van de Antwerpse dokken tot Maaseik
Liegen wij mediatiek
voor postmodernisme en villawijk
Top dog! Top dog!
Wij staan aan jouw kant
Bazen! Bling bling!
De werkende klasse verraden,
vinden wij plezant
(refrein)
Wij springen voor het kapitaal
Wij springen, wij springen,... voor het kapitaal
Spring!
Spring!
Al wie dat niet springt, is een socialist (x2)
Deze mouwveger KOMT zo hard
Deze patronale slippendrager KOMT zo hard
Bij Bayer springen ze NIET
voor het kapitaal
Hoe kan dat nu? Wat is dat toch?
Waar gaat deze wereld naartoe?
Wat is daar aan de hand?
Wij zijn de Mediatieke Gangsta's,
de MG's in het huis, in het huis!
Wij zijn de bitches
van het kapitaal
Voor winsthonger en massaontslag
altijd en immer: een complete sandaal
Broeders en zusters: onthoud één
ding, allemaal: VERDEELD staan
we sterk! Yeah! Foshizzle!
(refrein)
Wij springen voor het kapitaal
Wij springen, wij springen,... voor het kapitaal
Spring!
Spring!
Al wie dat niet springt, is een socialist (x2)
Deze mouwveger KOMT zo hard
Deze patronale ja-knikker KOMT zo hard
(pd)
dinsdag, november 03, 2009
Schutyser en zonen
Het mailverkeer tussen Barteld Schutyser, de nobele onbekende, en Caroline Gennez (SP.a-amazone) over het buitenwerken van Frank Vandenbroucke deed flink wat stof opwaaien. Ai ai, wat een kille toon! Wat een cynisme in de manier waarop er over partijgenoten wordt gesproken. In de krabbenmand die de burgerlijke politiek heet, is een en ander echter meer regel dan uitzondering. Vorm boven inhoud, en allemaal samen voor de postjes. Daar moeten vodden van komen. En jawel...
Werkelijk alle traditionele partijen zijn ziek in het image building-bedje, zo blijkt. Lees mee uit een selectie vertrouwelijke mails die links-socialisme@blogspot.com - volstrekt ongevraagd - kreeg toegestuurd.
L'assassinat de la princesse (Vlaams Belang)
From: Philip Dewinter (zwarte_roerganger@hotmail.com)
To: Den Bokkerijder (de_SA_had_gelijk@gmail.com)
Ciaokes en heil Bokke,
Wanneer krijg ik van u die laatste Blu-ray-schijf over de slag bij Stalingrad terug, vriend? Blijven de Duitsers daarin verliezen? Och ja, haha, voor ik het vergeet: het laatste nieuws over de functie van ondervoorzitter al gehoord? We hebben morelleke het forelleke dan toch moeten voorstellen voor dit symbolisch postje. Neuk! Ik bedoel: zwaar fuck, in beschaafd Nederlands. Anders dreigde Vanhecke ermee om vervroegd op pensioen te gaan. En de partij is tegen vervroegd pensioen. Wij zijn voor een Derde, Vierde en Vijfde Generatiepact. En we hebben het Tweede nog niet gehad... lol. Ik hoop dat de partijraad dat wel gaat stemmen... want l'assassinat de la princesse...
Toedeloe Bokke en houzee,
Jouw Flupke.
Zet Verstrepen niet op de eerste rij, gatsamme! (Lijst Dedecker)
From: Jean-Marie Dedecker (ikbendebaas@yahoo.com)
To: Boudewijn "I love free markets, aha" Bouckaert (slecht_kapsel@adamsmith.uk)
Hé Bouckie,
De Jean-Marie hier. Hoe gaat het nog met onze ideologische denktank, waarvan de naam me nu niet meer te binnen schiet? Wordt er nog wel gedacht binnen deze partij? De islam geeft een hifhroene waas over ons westerse denken helegd, inclusief het mijne. Laat me weten hoe het staat met onze denktank buddy, as soon as possible!
Maar waarover ik je eigenlijk schrijf, Bouckie: na het collectieve opstappen van onze afdelingen in Mechelen, Ertvelde en Groot-Peutie, zijn er nog elders brandgaarden van verzet tegen mijn verlichte persoon? En hoe zit het met die nozem van een Verstrepen in Antwerpen? Heeft hij u de laatste dagen ook constant de oren van de kop gezaagd over zijn nieuwste project? Radio Free Sint-Anneke, puh! En die pipo denkt dat hij daar held voor zal krijgen van ons? Ik los dat op in 15 minuten als ik wil. 15 minuten! Zet hem in ieder geval niet op de eerste rij op het volgende partijbestuur, of ik neem hem in een fatale Ashi Waza. En wie dat niet aanstaat, mag direct vertrekken. Binnen de 10 minuten!
Da's nog voor ik het heb opgelost.
Je Jean-Marie.
Leterme? De vice die geen vice was (CD&V)
From: Herman Van Rompuy (besparingen@socialezekerheid.com)
To: Dehaene, Jean-Luc (goed_verdienen@inbev.be)
Beste Jean-Luc,
Ik zou gaarne bij deze je indringende oordeel vernemen over de heikele kwestie B-H-V, die mijn regering zo diepgaand verdeelt. Geen gemakkelijk issue. Ik weet het, ik weet het, Jean-Luc. Maar bij een koerswending aangaande de basisbeginselen van de sociale zekerheid, noodwendig omwille van de lonkende leegte in de staatskas, hoort vanzelfsprekend een sociale staatshervorming. Maar in dat licht had ik graag eerst de zaak B-H-V in de ijskast gestoken, naast mijn spinazie en koteletten. Alleen, Jean-Luc, krijg ik het vriesvak niet meer open, dat Yves met zijn 5 minuten politieke moed zo vakkundig heeft dichtgetimmerd. Gelukkig zijn er nog mijn gedichten, en het besef van de nietigheid van mezelf, en mijn ego'tje, in het heelal.
Hartelijke groeten van je vriend,
Herman.
Werkelijk alle traditionele partijen zijn ziek in het image building-bedje, zo blijkt. Lees mee uit een selectie vertrouwelijke mails die links-socialisme@blogspot.com - volstrekt ongevraagd - kreeg toegestuurd.
L'assassinat de la princesse (Vlaams Belang)
From: Philip Dewinter (zwarte_roerganger@hotmail.com)
To: Den Bokkerijder (de_SA_had_gelijk@gmail.com)
Ciaokes en heil Bokke,
Wanneer krijg ik van u die laatste Blu-ray-schijf over de slag bij Stalingrad terug, vriend? Blijven de Duitsers daarin verliezen? Och ja, haha, voor ik het vergeet: het laatste nieuws over de functie van ondervoorzitter al gehoord? We hebben morelleke het forelleke dan toch moeten voorstellen voor dit symbolisch postje. Neuk! Ik bedoel: zwaar fuck, in beschaafd Nederlands. Anders dreigde Vanhecke ermee om vervroegd op pensioen te gaan. En de partij is tegen vervroegd pensioen. Wij zijn voor een Derde, Vierde en Vijfde Generatiepact. En we hebben het Tweede nog niet gehad... lol. Ik hoop dat de partijraad dat wel gaat stemmen... want l'assassinat de la princesse...
Toedeloe Bokke en houzee,
Jouw Flupke.
Zet Verstrepen niet op de eerste rij, gatsamme! (Lijst Dedecker)
From: Jean-Marie Dedecker (ikbendebaas@yahoo.com)
To: Boudewijn "I love free markets, aha" Bouckaert (slecht_kapsel@adamsmith.uk)
Hé Bouckie,
De Jean-Marie hier. Hoe gaat het nog met onze ideologische denktank, waarvan de naam me nu niet meer te binnen schiet? Wordt er nog wel gedacht binnen deze partij? De islam geeft een hifhroene waas over ons westerse denken helegd, inclusief het mijne. Laat me weten hoe het staat met onze denktank buddy, as soon as possible!
Maar waarover ik je eigenlijk schrijf, Bouckie: na het collectieve opstappen van onze afdelingen in Mechelen, Ertvelde en Groot-Peutie, zijn er nog elders brandgaarden van verzet tegen mijn verlichte persoon? En hoe zit het met die nozem van een Verstrepen in Antwerpen? Heeft hij u de laatste dagen ook constant de oren van de kop gezaagd over zijn nieuwste project? Radio Free Sint-Anneke, puh! En die pipo denkt dat hij daar held voor zal krijgen van ons? Ik los dat op in 15 minuten als ik wil. 15 minuten! Zet hem in ieder geval niet op de eerste rij op het volgende partijbestuur, of ik neem hem in een fatale Ashi Waza. En wie dat niet aanstaat, mag direct vertrekken. Binnen de 10 minuten!
Da's nog voor ik het heb opgelost.
Je Jean-Marie.
Leterme? De vice die geen vice was (CD&V)
From: Herman Van Rompuy (besparingen@socialezekerheid.com)
To: Dehaene, Jean-Luc (goed_verdienen@inbev.be)
Beste Jean-Luc,
Ik zou gaarne bij deze je indringende oordeel vernemen over de heikele kwestie B-H-V, die mijn regering zo diepgaand verdeelt. Geen gemakkelijk issue. Ik weet het, ik weet het, Jean-Luc. Maar bij een koerswending aangaande de basisbeginselen van de sociale zekerheid, noodwendig omwille van de lonkende leegte in de staatskas, hoort vanzelfsprekend een sociale staatshervorming. Maar in dat licht had ik graag eerst de zaak B-H-V in de ijskast gestoken, naast mijn spinazie en koteletten. Alleen, Jean-Luc, krijg ik het vriesvak niet meer open, dat Yves met zijn 5 minuten politieke moed zo vakkundig heeft dichtgetimmerd. Gelukkig zijn er nog mijn gedichten, en het besef van de nietigheid van mezelf, en mijn ego'tje, in het heelal.
Hartelijke groeten van je vriend,
Herman.
maandag, september 07, 2009
Hoofddoekenverbod: verdeel-en-heers met politiemethodes
De discussie over de hoofddoek aan Antwerpse scholen weerspiegelt een falend onderwijsbeleid, in een falende maatschappij. Jarenlang werd stilzwijgend toegestaan dat scholen - waaronder ook de vrije, katholieke scholen - scholieren mochten weigeren omwille van hun hoofddoek. Deze discriminatie werd in Antwerpen officieel, door ze door te trekken naar een verbod op de hoofddoek aan het stadsloket. Iets wat, voor SP.a-burgemeester Patrick Janssens het doorvoerde, blijkbaar nooit een probleem was. Dezelfde SP.a-burgemeester voert nu "actieverboden" uit om jongeren te verhinderen hun mening te uiten op de openbare weg. Zo hoopt hij een protestbeweging in de kiem te smoren.
Linkse socialisten of marxisten verzetten zich tegen het verplicht opleggen van de hoofddoek door delen van de moslimgemeenschap. De beste manier om die conservatieve druk tegen te gaan is jongeren - moslims en niet-moslims, gelovigen en niet-gelovigen - samen te organiseren in een strijd voor fatsoenlijke scholen en wijken, met kleinere klassen, meer middelen voor het personeel en een verbetering van de schoolinfrastructuur. Wij willen geen verloedering van onze wijken, maar meer middelen voor ontspanning, jeugdcentra die voor iedereen openstaan, gratis sportfaciliteiten, ruimte om in onze wijk aan cultuur te doen! En vooral: jongeren willen een toekomst. Niet de laag betaalde snertjobs die je van de ene interim naar het andere tijdelijke contract loodsen, tot de zoveelste ontslagronde erop volgt. De werkloosheid onder jongeren is het laatste jaar met 25% gestegen! Dit raakt alle jongeren en we moeten samen een strijd voeren tegen de maatschappij, het kapitalisme in crisis, die jonge en oudere arbeiders wegsaneert, in de technische of volledige werkloosheid duwt en de talenten van de opgroeiende generatie weg laat kwijnen door periodes van langdurige werkloosheid.
Veel moslima's zien de hoofddoek als een uiting van hun identiteit. De schooldirecties zeggen dikwijls dat onze scholen de persoonlijkheid en mondigheid van de leerlingen willen ontwikkelen. Ongetwijfeld zetten duizenden leerkrachten zich in om scholieren kritisch te leren denken. Maar die pogingen botsen op een maatschappij die aanpassing aan de heersende normen, onderdrukking van alles wat niet in de pas loopt, actief politiek engagement,... zwart probeert te maken. De directrice van het atheneum in Hoboken zegt: "Ik ben ervan overtuigd dat het schoolbeeld er mettertijd weer anders zal uitzien dankzij het verbod op alle politieke en religieuze tekens." Waarom zouden jongeren geen politieke, of in dit geval religieuze, identiteit mogen hebben? Mag mondigheid alleen maar als het de kapitalistische heilige huisjes bevestigt? Zullen op de Antwerpse scholen nu ook Palestijnse sjaals, rode socialistische speldjes, of Ché T-shirts worden verboden?
"Geen politiek" betekent altijd: enkel de bestaande politiek, zoals die wordt onderwezen in de schoolboeken voor geschiedenis, economie,... Kortom: deze maatregel, naast die in andere scholen, bevestigt dat jongeren wel het slachtoffer mogen zijn van de huidige neoliberale besparingspolitiek en de stijgende werkloosheid, van de "verdeel-en-heers"-spelletjes van directies en politici, maar dat ze daar zelf geen mening over mogen vormen, en hen wordt aangeraden zich niet te organiseren of te protesteren tegen dat beleid. Jongeren worden geacht slaafs de kapitalistische logica te aanvaarden: de elite en Patrick Janssens denken wel voor hen, democratische rechten zijn van geen tel meer.
Het is verwerpelijk dat een sociaaldemocratische burgemeester de politie inzet tegen jonge actievoerders. Is hij de geschiedenis van de arbeidersbeweging vergeten? Weet Patrick Janssens niet meer dat het door de strijd van de arbeiders en vakbonden was dat we democratische rechten als het recht op vrije meningsuiting, op actie voeren en betogen hebben afgedwongen? En het recht op sociale zekerheid, dat zijn partij nu al enkele jaren mee terug aan het afbreken is? Is het om kritische stemmen tegen zijn beleid in de kiem te smoren dat hij mensen die pamfletten uitdelen om vreedzaam en georganiseerd actie te voeren - los van etnische achtergrond, gelovig of niet-gelovig - laat arresteren? Na de politieacties aan stakingspiketten nu ook politie aan onze schoolpoorten?
We moeten ons verzetten tegen geïsoleerde acties, vandalisme zoals in Hoboken gebeurde, intimidatie van leerlingen of leerkrachten,... Dat soort methodes, geboren uit frustratie, speelt enkel in de kaart van discriminerende directies en rechtse politici. Brede acties, strijdbaar maar vreedzaam, en met eisen voor meer middelen voor onze scholen en wijken, voor degelijke jobs, voor een einde aan discriminatie, tegen de neoliberale afbraakpolitiek,... gericht op de strijd van alle arbeiders en hun gezinnen - die de besparingsplannen op lonen, gezondheidszorg, onderwijs, pensioenen,... de komende jaren zullen voelen - is de weg vooruit.
De directrice van het Hobokense Atheneum zegt: "Die meisjes hebben ook zonder hoofddoek nog persoonlijkheid." Is het aan schooldirecties om dat uit te maken? 100 jaar geleden waren er allicht ook nog figuren uit de bezittende klasse die stelden: "Die arbeiders hebben ook zonder algemeen stemrecht nog een persoonlijkheid". Wie zich niet verzet tegen de discriminatie en achterstelling van een deel van de werkende klasse zal zich ook niet consequent inzetten voor de belangen van de hele arbeidersklasse.
Om het voorbeeld nog even door te trekken: allicht waren er 100 jaar geleden ook Franstalige school- of universiteitsdirecties die stelden: "Die Vlamingen hebben ook zonder onderwijs in hun eigen taal nog wel een persoonlijkheid". Doet dit geen belletje rinkelen bij sommige Vlaamsnationalisten, zoals Bart De Wever? De arbeidersbeweging maakte toen de fout om de culturele onderdrukking van de Vlamingen als "secundair" te beschouwen en het niet als deel te zien van de sociale eisen van de arbeidersbeweging. Het resultaat was dat de politieke voorouders van De Wever en co in inktzwart, fascistisch vaarwater terechtkwamen. Laat ons vermijden dat migranten, en deze jongeren zijn hier geboren, vandaag in even rechts en fundamentalistisch vaarwater terechtkomen. Dat kan enkel door een collectieve strijd van alle jongeren tegen dit onderdrukkende, discriminerende en asociale systeem, gericht op de beweging van de arbeidersklasse in haar strijd voor jobs, degelijke lonen, pensioenen, en met het perspectief op de uitbouw van een andere socialistische maatschappij.
(pd)
Linkse socialisten of marxisten verzetten zich tegen het verplicht opleggen van de hoofddoek door delen van de moslimgemeenschap. De beste manier om die conservatieve druk tegen te gaan is jongeren - moslims en niet-moslims, gelovigen en niet-gelovigen - samen te organiseren in een strijd voor fatsoenlijke scholen en wijken, met kleinere klassen, meer middelen voor het personeel en een verbetering van de schoolinfrastructuur. Wij willen geen verloedering van onze wijken, maar meer middelen voor ontspanning, jeugdcentra die voor iedereen openstaan, gratis sportfaciliteiten, ruimte om in onze wijk aan cultuur te doen! En vooral: jongeren willen een toekomst. Niet de laag betaalde snertjobs die je van de ene interim naar het andere tijdelijke contract loodsen, tot de zoveelste ontslagronde erop volgt. De werkloosheid onder jongeren is het laatste jaar met 25% gestegen! Dit raakt alle jongeren en we moeten samen een strijd voeren tegen de maatschappij, het kapitalisme in crisis, die jonge en oudere arbeiders wegsaneert, in de technische of volledige werkloosheid duwt en de talenten van de opgroeiende generatie weg laat kwijnen door periodes van langdurige werkloosheid.
Veel moslima's zien de hoofddoek als een uiting van hun identiteit. De schooldirecties zeggen dikwijls dat onze scholen de persoonlijkheid en mondigheid van de leerlingen willen ontwikkelen. Ongetwijfeld zetten duizenden leerkrachten zich in om scholieren kritisch te leren denken. Maar die pogingen botsen op een maatschappij die aanpassing aan de heersende normen, onderdrukking van alles wat niet in de pas loopt, actief politiek engagement,... zwart probeert te maken. De directrice van het atheneum in Hoboken zegt: "Ik ben ervan overtuigd dat het schoolbeeld er mettertijd weer anders zal uitzien dankzij het verbod op alle politieke en religieuze tekens." Waarom zouden jongeren geen politieke, of in dit geval religieuze, identiteit mogen hebben? Mag mondigheid alleen maar als het de kapitalistische heilige huisjes bevestigt? Zullen op de Antwerpse scholen nu ook Palestijnse sjaals, rode socialistische speldjes, of Ché T-shirts worden verboden?
"Geen politiek" betekent altijd: enkel de bestaande politiek, zoals die wordt onderwezen in de schoolboeken voor geschiedenis, economie,... Kortom: deze maatregel, naast die in andere scholen, bevestigt dat jongeren wel het slachtoffer mogen zijn van de huidige neoliberale besparingspolitiek en de stijgende werkloosheid, van de "verdeel-en-heers"-spelletjes van directies en politici, maar dat ze daar zelf geen mening over mogen vormen, en hen wordt aangeraden zich niet te organiseren of te protesteren tegen dat beleid. Jongeren worden geacht slaafs de kapitalistische logica te aanvaarden: de elite en Patrick Janssens denken wel voor hen, democratische rechten zijn van geen tel meer.
Het is verwerpelijk dat een sociaaldemocratische burgemeester de politie inzet tegen jonge actievoerders. Is hij de geschiedenis van de arbeidersbeweging vergeten? Weet Patrick Janssens niet meer dat het door de strijd van de arbeiders en vakbonden was dat we democratische rechten als het recht op vrije meningsuiting, op actie voeren en betogen hebben afgedwongen? En het recht op sociale zekerheid, dat zijn partij nu al enkele jaren mee terug aan het afbreken is? Is het om kritische stemmen tegen zijn beleid in de kiem te smoren dat hij mensen die pamfletten uitdelen om vreedzaam en georganiseerd actie te voeren - los van etnische achtergrond, gelovig of niet-gelovig - laat arresteren? Na de politieacties aan stakingspiketten nu ook politie aan onze schoolpoorten?
We moeten ons verzetten tegen geïsoleerde acties, vandalisme zoals in Hoboken gebeurde, intimidatie van leerlingen of leerkrachten,... Dat soort methodes, geboren uit frustratie, speelt enkel in de kaart van discriminerende directies en rechtse politici. Brede acties, strijdbaar maar vreedzaam, en met eisen voor meer middelen voor onze scholen en wijken, voor degelijke jobs, voor een einde aan discriminatie, tegen de neoliberale afbraakpolitiek,... gericht op de strijd van alle arbeiders en hun gezinnen - die de besparingsplannen op lonen, gezondheidszorg, onderwijs, pensioenen,... de komende jaren zullen voelen - is de weg vooruit.
De directrice van het Hobokense Atheneum zegt: "Die meisjes hebben ook zonder hoofddoek nog persoonlijkheid." Is het aan schooldirecties om dat uit te maken? 100 jaar geleden waren er allicht ook nog figuren uit de bezittende klasse die stelden: "Die arbeiders hebben ook zonder algemeen stemrecht nog een persoonlijkheid". Wie zich niet verzet tegen de discriminatie en achterstelling van een deel van de werkende klasse zal zich ook niet consequent inzetten voor de belangen van de hele arbeidersklasse.
Om het voorbeeld nog even door te trekken: allicht waren er 100 jaar geleden ook Franstalige school- of universiteitsdirecties die stelden: "Die Vlamingen hebben ook zonder onderwijs in hun eigen taal nog wel een persoonlijkheid". Doet dit geen belletje rinkelen bij sommige Vlaamsnationalisten, zoals Bart De Wever? De arbeidersbeweging maakte toen de fout om de culturele onderdrukking van de Vlamingen als "secundair" te beschouwen en het niet als deel te zien van de sociale eisen van de arbeidersbeweging. Het resultaat was dat de politieke voorouders van De Wever en co in inktzwart, fascistisch vaarwater terechtkwamen. Laat ons vermijden dat migranten, en deze jongeren zijn hier geboren, vandaag in even rechts en fundamentalistisch vaarwater terechtkomen. Dat kan enkel door een collectieve strijd van alle jongeren tegen dit onderdrukkende, discriminerende en asociale systeem, gericht op de beweging van de arbeidersklasse in haar strijd voor jobs, degelijke lonen, pensioenen, en met het perspectief op de uitbouw van een andere socialistische maatschappij.
(pd)
zondag, augustus 16, 2009
Malaise in onze gevangenissen duurt voort
Vorige donderdag rond 15u is Guy Verhofstadt ontsnapt uit de luxegevangenis genaamd Europees Parlement te Brussel. In het gezelschap van drie andere voortvluchtige liberale gangsters, waaronder Dirk Sterckx die recent nog op brutale wijze de gezondheidszorg wilde privatiseren, nam het illustere kopstuk de benen door in een langsvliegende helikopter te klauteren. Inderdaad, een wel zeer low profile ontsnapping, voor iemand die vroeger de business class van een Boeing 747 of een Airbus A 380 gewoon was.
Een merkwaardig feit: Verhofstadt werd in zijn ontsnapping aan luxueuze recepties, lekkere scampi's, nieuwe mosseldiners en andere EU-richtlijnen geholpen door Betty Somers, het Mechelse gangsterliefje van de toppoliticus. Zo werden de gebeurtenissen toch door andere gedetineerden, waaronder Derk Jan Eppink - de LDD'er die vastzit wegens patronale belastingontduiking - omschreven. Somers had onder een vals voorwendsel de helikopter afgehuurd ("Ik zou mijn boodschappen graag doen in Monaco"), bood de piloot snel enkele lucratieve functies aan binnen haar partij, maar stak hem - toen zelfs deze overredingspogingen niet werkten - prompt een pistool onder de neus. "En nu naar het Schumanplein." Het liberalisme was in de ogen van Somers altijd sociaal geweest, maar soms hebben mensen, en dus ook piloten, een incentive nodig. Een bonus om hen harder te laten werken, zeg maar.
Even een vraag: waarom wordt de vrouwelijke partner van ontsnapte misdadigers altijd als een gangsterliefje omschreven? Waarom dat poezelige, bijna schattige verkleinwoord? Liberale gangsters worden in onze pers altijd sympathieker voorgesteld dan ze zijn. Let daar maar eens op.
Verhofstadt, Somers en de andere liberalen vlogen met de helikopter eerst naar Aalter, waar ze Pieter De Crem hoopten te kidnappen. Toen die in Afghanistan bleek te vertoeven om het Amerikaanse leger als een knipmes van dienst te zijn, jackten ze de Land Rover van De Crem en zetten vervolgens koers richting Brugge. Ongemaskerd, alsof niets hen kon deren, beroofden de losgeslagen liberalen achtereenvolgens 3 gepensioneerden, onder bedreiging van een pistool en een foto van Margaret Thatcher. Op die manier vervoegden de oudjes de meer dan 20% gepensioneerde armen in België. Wat eigenlijk niets meer was dan een verderzetting van het antisociale beleid dat Guy Verhofstadt altijd had gevoerd, zij het met andere middelen. En met de enthousiaste steun van Yves Desmet van De Morgen, die reeds langer in intellectuele afzetterij een broodwinning had gevonden. Zolang het maar geen Volkshuissocialisme betrof, was elke neoliberale misdaad goed voor Desmet.
Vanuit Aalter stoof het vijftal richting Nederlandse grens. Onderweg ontspon zich een discussie tussen Verhofstadt en zijn gangsterliefje over de noodzaak van een voluntaristisch economisch beleid op Europees niveau. Betty Somers' horizon reikte echter niet verder dan Mechelen kazerne. Waarop Verhofstadt Somers' kwaliteiten als gewezen voorzit(s)ter hoonde en zodoende, in zijn opwinding, bijna de afslag naar Antwerpen miste. Enkel de tussenkomst van Dirk Sterckx - "Hey hey, we zijn toch allemaal tegen de arbeidersklasse? Betty! Guy!" - wist finaal de gemoederen te bedaren. "OK, da's juist."
Na een zenuwslopende, urenlange rit kwam de liberale bende aan in Amsterdam. De vier mannen en één vrouw gebruikten valse namen ("Guido, Bettina, Milton, Augusto en Pol") om hun intrek te nemen in een groezelig hotel met kleine kamertjes, aan de noordrand van de stad. Ver beneden hun stand, maar als uit het Europees Parlement ontsnapte gangster heb je niet altijd te kiezen. Ze rookten gezamenlijk jointjes op bed, staarden hand in hand naar het plafond, en verdiepten zich in een boek van Milton Friedman, iets over perfecte markten. Het geld dat ze van de Belgische gepensioneerden hadden ontvreemd, vergokte het vijftal in een casino nabij de Stadhouderskade. Alsof ze van de staat niets te vrezen hadden. Het manna van de werkende klasse zou hen altijd in de schoot blijven vallen... Ze dronken op die gedachte, aten hun buikjes rond en vergenoegden zich in hun eigen liberale slimmigheden.
"Bettina, kom we gaan slapen", sprak Guy Verhofstadt voluntaristisch. "Ga mee." En Somers volgde gedwee. Ze wou geen tweede stommiteit begaan en die op TV gaan uitleggen... ahum. De ochtend nadien nam de Bende van Vijf de trein richting Brussel. Misdadigers keren altijd terug naar de plaats van hun misdaad, als volleerde ramptoeristen. Die zet werd de gevluchte liberalen fataal. Het zou veel gezegd zijn als we zouden beweren dat de Belgische politie zich de benen vanonder het lijf had gelopen om deze Europarlementairen terug te vangen. Hun namen en gezichten waren bekend. Maar zelfs een oproep in de media om uit te kijken voor deze loslopende, neoliberale bespaarders was er teveel aan. Gelukkig dat de arbeidersklasse van Dublin CWI-lid en kameraad Joe Higgins heeft verkozen in het Europees Parlement, anders waren de liberale voortvluchtigen wellicht nooit bij de kraag gevat.
Joe had het vijftal meteen opgemerkt toen ze in Brussel Centraal uit de trein stapten. Het duurde niet lang of hij stak op het perron een vlammende speech af tegen de cynische politiek van alle fracties in het Europees Parlement, en de liberale fractie van Guy Verhofstadt in het bijzonder. "Deze heren en dame - denk ik toch - voeren een beleid in dienst van de multinationals, vertrappelen de rechten van de arbeiders en vergokken onze pensioenen in het casinokapitalisme!" Stormachtig applaus bij de pendelaars op het perron. De Bende van Vijf, Verhofstadt voorop, stond als aan de grond genageld, temidden van de massa toeschouwers die hen omringde. "Ik roep de Belgische spoormannen en -vrouwen op om deze ontsnapte gangsters te vangen, zodat ze voor een volkstribunaal van arbeiders, jongeren, en democratische vakbonden hun criminele feiten, van massaontslagen tot lastenverlagingen voor de patroons die onze sociale zekerheid ondermijnen, mogen uitleggen. Zij willen ook het spoor en de gezondheidszorg liberaliseren en privatiseren!" Boegeroep en opnieuw luid applaus voor Joe op perron 5 in Brussel Centraal. Een delegatie van ACOD-Spoor trad daarop naar voren uit de massa, boeide de liberale privatiseerders en leidde ze weg onder de verontwaardigde blikken van de treinreizigers.
Joe werd vervolgens op de schouders getild van de meest bewuste arbeiders in het station, dankte ook zijn achterban in Dublin, gaf enkele interviews weg aan de lokale TV, zei dat de arbeiders overal in Europa en de wereld dezelfde belangen hebben, en verkocht 83 exemplaren van Socialistisch Links. Men kan niet zeggen dat de politieke vertegenwoordiging van de arbeidersklasse hier zijn functie niet heeft vervuld. De Belgische Justitie daarentegen...
(pd)
Een merkwaardig feit: Verhofstadt werd in zijn ontsnapping aan luxueuze recepties, lekkere scampi's, nieuwe mosseldiners en andere EU-richtlijnen geholpen door Betty Somers, het Mechelse gangsterliefje van de toppoliticus. Zo werden de gebeurtenissen toch door andere gedetineerden, waaronder Derk Jan Eppink - de LDD'er die vastzit wegens patronale belastingontduiking - omschreven. Somers had onder een vals voorwendsel de helikopter afgehuurd ("Ik zou mijn boodschappen graag doen in Monaco"), bood de piloot snel enkele lucratieve functies aan binnen haar partij, maar stak hem - toen zelfs deze overredingspogingen niet werkten - prompt een pistool onder de neus. "En nu naar het Schumanplein." Het liberalisme was in de ogen van Somers altijd sociaal geweest, maar soms hebben mensen, en dus ook piloten, een incentive nodig. Een bonus om hen harder te laten werken, zeg maar.
Even een vraag: waarom wordt de vrouwelijke partner van ontsnapte misdadigers altijd als een gangsterliefje omschreven? Waarom dat poezelige, bijna schattige verkleinwoord? Liberale gangsters worden in onze pers altijd sympathieker voorgesteld dan ze zijn. Let daar maar eens op.
Verhofstadt, Somers en de andere liberalen vlogen met de helikopter eerst naar Aalter, waar ze Pieter De Crem hoopten te kidnappen. Toen die in Afghanistan bleek te vertoeven om het Amerikaanse leger als een knipmes van dienst te zijn, jackten ze de Land Rover van De Crem en zetten vervolgens koers richting Brugge. Ongemaskerd, alsof niets hen kon deren, beroofden de losgeslagen liberalen achtereenvolgens 3 gepensioneerden, onder bedreiging van een pistool en een foto van Margaret Thatcher. Op die manier vervoegden de oudjes de meer dan 20% gepensioneerde armen in België. Wat eigenlijk niets meer was dan een verderzetting van het antisociale beleid dat Guy Verhofstadt altijd had gevoerd, zij het met andere middelen. En met de enthousiaste steun van Yves Desmet van De Morgen, die reeds langer in intellectuele afzetterij een broodwinning had gevonden. Zolang het maar geen Volkshuissocialisme betrof, was elke neoliberale misdaad goed voor Desmet.
Vanuit Aalter stoof het vijftal richting Nederlandse grens. Onderweg ontspon zich een discussie tussen Verhofstadt en zijn gangsterliefje over de noodzaak van een voluntaristisch economisch beleid op Europees niveau. Betty Somers' horizon reikte echter niet verder dan Mechelen kazerne. Waarop Verhofstadt Somers' kwaliteiten als gewezen voorzit(s)ter hoonde en zodoende, in zijn opwinding, bijna de afslag naar Antwerpen miste. Enkel de tussenkomst van Dirk Sterckx - "Hey hey, we zijn toch allemaal tegen de arbeidersklasse? Betty! Guy!" - wist finaal de gemoederen te bedaren. "OK, da's juist."
Na een zenuwslopende, urenlange rit kwam de liberale bende aan in Amsterdam. De vier mannen en één vrouw gebruikten valse namen ("Guido, Bettina, Milton, Augusto en Pol") om hun intrek te nemen in een groezelig hotel met kleine kamertjes, aan de noordrand van de stad. Ver beneden hun stand, maar als uit het Europees Parlement ontsnapte gangster heb je niet altijd te kiezen. Ze rookten gezamenlijk jointjes op bed, staarden hand in hand naar het plafond, en verdiepten zich in een boek van Milton Friedman, iets over perfecte markten. Het geld dat ze van de Belgische gepensioneerden hadden ontvreemd, vergokte het vijftal in een casino nabij de Stadhouderskade. Alsof ze van de staat niets te vrezen hadden. Het manna van de werkende klasse zou hen altijd in de schoot blijven vallen... Ze dronken op die gedachte, aten hun buikjes rond en vergenoegden zich in hun eigen liberale slimmigheden.
"Bettina, kom we gaan slapen", sprak Guy Verhofstadt voluntaristisch. "Ga mee." En Somers volgde gedwee. Ze wou geen tweede stommiteit begaan en die op TV gaan uitleggen... ahum. De ochtend nadien nam de Bende van Vijf de trein richting Brussel. Misdadigers keren altijd terug naar de plaats van hun misdaad, als volleerde ramptoeristen. Die zet werd de gevluchte liberalen fataal. Het zou veel gezegd zijn als we zouden beweren dat de Belgische politie zich de benen vanonder het lijf had gelopen om deze Europarlementairen terug te vangen. Hun namen en gezichten waren bekend. Maar zelfs een oproep in de media om uit te kijken voor deze loslopende, neoliberale bespaarders was er teveel aan. Gelukkig dat de arbeidersklasse van Dublin CWI-lid en kameraad Joe Higgins heeft verkozen in het Europees Parlement, anders waren de liberale voortvluchtigen wellicht nooit bij de kraag gevat.
Joe had het vijftal meteen opgemerkt toen ze in Brussel Centraal uit de trein stapten. Het duurde niet lang of hij stak op het perron een vlammende speech af tegen de cynische politiek van alle fracties in het Europees Parlement, en de liberale fractie van Guy Verhofstadt in het bijzonder. "Deze heren en dame - denk ik toch - voeren een beleid in dienst van de multinationals, vertrappelen de rechten van de arbeiders en vergokken onze pensioenen in het casinokapitalisme!" Stormachtig applaus bij de pendelaars op het perron. De Bende van Vijf, Verhofstadt voorop, stond als aan de grond genageld, temidden van de massa toeschouwers die hen omringde. "Ik roep de Belgische spoormannen en -vrouwen op om deze ontsnapte gangsters te vangen, zodat ze voor een volkstribunaal van arbeiders, jongeren, en democratische vakbonden hun criminele feiten, van massaontslagen tot lastenverlagingen voor de patroons die onze sociale zekerheid ondermijnen, mogen uitleggen. Zij willen ook het spoor en de gezondheidszorg liberaliseren en privatiseren!" Boegeroep en opnieuw luid applaus voor Joe op perron 5 in Brussel Centraal. Een delegatie van ACOD-Spoor trad daarop naar voren uit de massa, boeide de liberale privatiseerders en leidde ze weg onder de verontwaardigde blikken van de treinreizigers.
Joe werd vervolgens op de schouders getild van de meest bewuste arbeiders in het station, dankte ook zijn achterban in Dublin, gaf enkele interviews weg aan de lokale TV, zei dat de arbeiders overal in Europa en de wereld dezelfde belangen hebben, en verkocht 83 exemplaren van Socialistisch Links. Men kan niet zeggen dat de politieke vertegenwoordiging van de arbeidersklasse hier zijn functie niet heeft vervuld. De Belgische Justitie daarentegen...
(pd)
dinsdag, juni 16, 2009
De professor en het olifantenjong
Wie dacht dat de verkiezingen van 7 juni een scheiding der geesten in ons land hebben ingeluid heeft het, u leest wel eens meer de LSP-site, verkeerd voor. Er was drama: Philip Dewinter die volhield dat het VB eindelijk de tweede partij van Vlaanderen, en dus ook van België nemen we aan, was geworden. Een overwinning in de nederlaag, zo sprak de Leider! Er was nieuw acteertalent: de patronale crooner Kris Peeters die een aangrijpende vertolking van Moeder Theresa neerzette. Terwijl we natuurlijk allemaal weten dat hij als een bedenkelijke huisvader zal besparen. Maar mooi geacteerd was het wel. Hollywood wenkt, niet alleen voor Jean-Claude Van Damme, the muscles from Brussels. Nu ook voor minister-president Peeters, the Al Pacino from Puurs. (doorrookte sigarenstem) "I just hope the workers didn't notice my bank account, Luke Cortebeeck. Or we're in deep trouble."
Er was in deze verkiezingscampagne ook tragiek: Caroline Gennez die de geboorte van het olifantje Kai-Mook - klinkt als een baby van loftsocialisten op het Antwerpse Zuid - in de Zoo vierde met een loeiende huilbui. De flamingo's - ook roze net als de SP.a, maar nog geen Generatiepact gewoon - stortten zich pardoes met een ijl gekrijs van het rotsgesteente. Paniek brak los op de SP.a-familiedag. Bruno'tje Tobback beet zich vast in de kuiten van vader Tobback. Maya Detiège greep ijlings naar de hand van moederlief, Leona. Patrick Janssens, daarentegen, klampte zich nog liever vast aan een afzichtelijke koalabeer dan aan Leona Detiège! Hele politieke dynastieën stonden al snel op instorten. Tot Frank Vandenbroucke, koelbloedig, op de hem bekende wijze ingreep en op de onwillige flamingo's toestapte: "Activeren, die luiaards, dat is wat ik zeg. Ik heb hier nog een jobaanbieding van 1000 euro, net genoeg om intellectueel-spiritueel van te kunnen leven!" De brute statistieken misten op deze arme beestjes helaas hun uitwerking. Weinig praat (tegen de burgerij) - 1,5 miljoen armen is het resultaat.
Maar daarmee stopte Vandenbroucke niet. Hij stond nog steeds in de Zoo, lang nadat de voltallige SP.a-familiedag (ook de gevaarlijke Tobbackposse) zijn biezen had gepakt, om even te verwijlen bij het olifantenjong Kai-Mook, de sympathieke viervoeter. Kai-Mook, bedacht de superslimme Vandenbroucke, terwijl hij het jong - op zoek naar inspiratie voor een hervormde welvaartstaat - strak aankeek, is een zeer merkwaardige naam. KM, dezelfde beginletters als Karl Marx. Zo viel het Vandenbroucke onwillekeurig te binnen. Er verscheen een grimas om zijn mond. Zelfs de simpele herinnering aan strijd tussen arbeid en kapitaal scheen hem ongepast toe. Zijn we niet allemaal rationele wezens? Kai-Mook, die het leed van zijn nieuwe speelkameraadje had opgemerkt, verslikte zich ei zo na in een struik. Gelukkig herpakte het jong, schuddend met zijn schattige kopje, zich snel en het kieperde er, met een fikse slurfslag, nog een stuk of wat worteltjes achteraan.
De confrontatie met Kai-Mook begon voor Vandenbroucke nu uit te draaien op een confrontatie met zijn linkse jeugd (vooraleer hij aan het activeren, liberaliseren en privatiseren was geslagen). Hij verwenste het olifantenjong. "Wetenschappelijk socialisme, bweeuk! Zoiets kan niet bestaan! Ik heb het grondig onderzocht en het houdt geen steek. Doctrinaire stellinkjes allemaal! Zoals Caroline zei: het socialisme is een geëvolueerd liberalisme. Voilà. Grondig saneren is wat me moeten doen." Het olifantenjong was niet onder de indruk. Het sprak, onderwijl op een sappig worteltje knabbelend: "Maar Frank, wind je niet zo op. De economische groei onder het kapitalisme is sinds de jaren '70 stelselmatig gestagneerd, terwijl de schuldenbergen toenamen. Overaccumulatie. De investeringen verlaagden, de winstvoet werd slechts deels hersteld door verhoogde uitbuiting van de arbeidersklasse. Jouw vroegere achterban, weet je wel. De val van het stalinisme? Slechts een schijnoverwinning van het kapitaal. Dalende tendens van de winstvoet. Creatie van ongeziene bergen fictief kapitaal om de crisis uit te rekken en voor ons uit te schuiven. Op basis van wat? Krediet. Waarden die niet in de productie zijn gecreëerd, Frank. En het totaal van alle waarden moet uiteindelijk gelijk zijn aan het totaal van alle prijzen." Kai-Mook keek de verbouwereerde SP.a-theoreticus van achter de tralies, uit zijn ooghoeken, schuin aan. "Ik... Ik wist niet dat er nog materialisten waren onder de olifanten," sprak Vandenbroucke. "Zo... zo oubollig! Ze zouden je best een struik minder mogen geven, en wat meer mogen activeren."
Waarop Kai-Mook, de trots van Antwerpen, onvermoeibaar vervolgde: "Ik heb zin in nog een worteltje. En bovendien: de arbeidersklasse heeft nood aan een eigen partij. Wat doen die vakbondsleiders van het ABVV hier nog op de familiedag van een verburgerlijkte partij? Ik vraag mij dat serieus af. De achteruitgang begeleiden? Mijn oor - en dat is groot, vriend! Socialisten gaan niet naar de Zoo, en zeker niet voor een politieke marketingmeeting. Neen, ze organiseren zich in hun volkshuis, hun wijk, hun bedrijf als klasse. Niet als eendagstoerist met een diploma van Oxbridge en een abonnement op The Economist. En kom ons binnenkort niet vertellen dat 'je jezelf bezighoort, als je Bart De Wever over de staatshervorming hoort praten'. Dat ik het niet in zo'n verfrommeld stuk gazet moet vernemen, hé kameraad?"
Jammer dat Frank Vandenbroucke zo'n koppigaard is en zelden of nooit goede raad van een ander aanneemt. Zelfs niet van zijn, en ons, nieuwe olifantenvriendje, Kai-Mook.
(pd)
Er was in deze verkiezingscampagne ook tragiek: Caroline Gennez die de geboorte van het olifantje Kai-Mook - klinkt als een baby van loftsocialisten op het Antwerpse Zuid - in de Zoo vierde met een loeiende huilbui. De flamingo's - ook roze net als de SP.a, maar nog geen Generatiepact gewoon - stortten zich pardoes met een ijl gekrijs van het rotsgesteente. Paniek brak los op de SP.a-familiedag. Bruno'tje Tobback beet zich vast in de kuiten van vader Tobback. Maya Detiège greep ijlings naar de hand van moederlief, Leona. Patrick Janssens, daarentegen, klampte zich nog liever vast aan een afzichtelijke koalabeer dan aan Leona Detiège! Hele politieke dynastieën stonden al snel op instorten. Tot Frank Vandenbroucke, koelbloedig, op de hem bekende wijze ingreep en op de onwillige flamingo's toestapte: "Activeren, die luiaards, dat is wat ik zeg. Ik heb hier nog een jobaanbieding van 1000 euro, net genoeg om intellectueel-spiritueel van te kunnen leven!" De brute statistieken misten op deze arme beestjes helaas hun uitwerking. Weinig praat (tegen de burgerij) - 1,5 miljoen armen is het resultaat.
Maar daarmee stopte Vandenbroucke niet. Hij stond nog steeds in de Zoo, lang nadat de voltallige SP.a-familiedag (ook de gevaarlijke Tobbackposse) zijn biezen had gepakt, om even te verwijlen bij het olifantenjong Kai-Mook, de sympathieke viervoeter. Kai-Mook, bedacht de superslimme Vandenbroucke, terwijl hij het jong - op zoek naar inspiratie voor een hervormde welvaartstaat - strak aankeek, is een zeer merkwaardige naam. KM, dezelfde beginletters als Karl Marx. Zo viel het Vandenbroucke onwillekeurig te binnen. Er verscheen een grimas om zijn mond. Zelfs de simpele herinnering aan strijd tussen arbeid en kapitaal scheen hem ongepast toe. Zijn we niet allemaal rationele wezens? Kai-Mook, die het leed van zijn nieuwe speelkameraadje had opgemerkt, verslikte zich ei zo na in een struik. Gelukkig herpakte het jong, schuddend met zijn schattige kopje, zich snel en het kieperde er, met een fikse slurfslag, nog een stuk of wat worteltjes achteraan.
De confrontatie met Kai-Mook begon voor Vandenbroucke nu uit te draaien op een confrontatie met zijn linkse jeugd (vooraleer hij aan het activeren, liberaliseren en privatiseren was geslagen). Hij verwenste het olifantenjong. "Wetenschappelijk socialisme, bweeuk! Zoiets kan niet bestaan! Ik heb het grondig onderzocht en het houdt geen steek. Doctrinaire stellinkjes allemaal! Zoals Caroline zei: het socialisme is een geëvolueerd liberalisme. Voilà. Grondig saneren is wat me moeten doen." Het olifantenjong was niet onder de indruk. Het sprak, onderwijl op een sappig worteltje knabbelend: "Maar Frank, wind je niet zo op. De economische groei onder het kapitalisme is sinds de jaren '70 stelselmatig gestagneerd, terwijl de schuldenbergen toenamen. Overaccumulatie. De investeringen verlaagden, de winstvoet werd slechts deels hersteld door verhoogde uitbuiting van de arbeidersklasse. Jouw vroegere achterban, weet je wel. De val van het stalinisme? Slechts een schijnoverwinning van het kapitaal. Dalende tendens van de winstvoet. Creatie van ongeziene bergen fictief kapitaal om de crisis uit te rekken en voor ons uit te schuiven. Op basis van wat? Krediet. Waarden die niet in de productie zijn gecreëerd, Frank. En het totaal van alle waarden moet uiteindelijk gelijk zijn aan het totaal van alle prijzen." Kai-Mook keek de verbouwereerde SP.a-theoreticus van achter de tralies, uit zijn ooghoeken, schuin aan. "Ik... Ik wist niet dat er nog materialisten waren onder de olifanten," sprak Vandenbroucke. "Zo... zo oubollig! Ze zouden je best een struik minder mogen geven, en wat meer mogen activeren."
Waarop Kai-Mook, de trots van Antwerpen, onvermoeibaar vervolgde: "Ik heb zin in nog een worteltje. En bovendien: de arbeidersklasse heeft nood aan een eigen partij. Wat doen die vakbondsleiders van het ABVV hier nog op de familiedag van een verburgerlijkte partij? Ik vraag mij dat serieus af. De achteruitgang begeleiden? Mijn oor - en dat is groot, vriend! Socialisten gaan niet naar de Zoo, en zeker niet voor een politieke marketingmeeting. Neen, ze organiseren zich in hun volkshuis, hun wijk, hun bedrijf als klasse. Niet als eendagstoerist met een diploma van Oxbridge en een abonnement op The Economist. En kom ons binnenkort niet vertellen dat 'je jezelf bezighoort, als je Bart De Wever over de staatshervorming hoort praten'. Dat ik het niet in zo'n verfrommeld stuk gazet moet vernemen, hé kameraad?"
Jammer dat Frank Vandenbroucke zo'n koppigaard is en zelden of nooit goede raad van een ander aanneemt. Zelfs niet van zijn, en ons, nieuwe olifantenvriendje, Kai-Mook.
(pd)
dinsdag, mei 05, 2009
Stemtest
De komende weken zal u als onschuldige kiezer weer om de oren worden geslagen met Stemtesten allerhande. In kranten, op TV, bij de bakker als u croissants denkt te gaan halen: om de haverklap zal men u willen melden welke traditionele partij het best bij uw schoenen, dan wel uw politieke overtuiging past. Bij wijze van tegengif tegen al die opdringerige meningen en meninkjes die wat alle partijen delen - de neoliberale afbraakpolitiek - glansrijk buiten schot laten, presenteren we hieronder onze eigen Stemtest. Be hip or be Siegfried Bracke! Een tussenweg kennen we, jammer maar helaas, vooralsnog niet.
Tel al de punten bij uw antwoorden samen en voilà: uw stemadvies staat in de sterren geschreven.
Onze Stemtestvragen:
1/ Waarom moet er volgens u worden genationaliseerd?
a) Nationaliseren? De vrije markt is nog niet vrij genoeg! Dat is het probleem.
b) Om later terug te kunnen privatiseren: wij krijgen daar niet genoeg van.
c) Om onze jobs te redden, onder democratische controle van de arbeiders.
d) Omdat de Walen niet willen werken en ze ons hun cultuur van luiheid willen opdringen.
e) Om de banken te redden van het neoliberalisme, maar al de rest niet.
a = 10 ; b = 10 ; c = 25 ; d = 5 ; e = 15
2/ Werkloosheid:
De economische crisis zorgt voor een reeks van massaontslagen. Hoe kunnen we de werkgelegenheid verdedigen?
a) Door de lonen van de arbeiders nog verder te laten zakken, en zo de toplonen van de managers competitief te houden.
b) 1 miljoen migranten, 1 miljoen werklozen. Het is de schuld van Allah en zijn profeet dat de bazen herstructureren.
c) Door geld te geven aan de bedrijven dat er voor de arbeiders nooit was.
d) Door op te komen voor een 32-urenweek, met loonbehoud en bijkomende aanwervingen.
a = 10 ; b = 5 ; c = 10 ; d = 20
3/ Gezondheidszorg:
Met hoeveel % mag het aantal ziekenhuisbedden, volgens u, gemiddeld groeien de komende jaren?
a) Het aantal ziekenhuisbedden mag niet groeien: kunnen de patiënten niet met twee in één bed gaan liggen? Dat bespaart ook op de verwarming.
b) Het aantal ziekenhuisbedden mag niet sneller groeien dan de economie: als de economie met 3% krimpt, moeten we 3% van de ziekenhuisbedden wegsaneren.
c) Laat de rijken voor onze ziekenhuisbedden betalen.
d) De regering moet een offerte uitschrijven om de goedkoopste kapitalist te vinden, ook al is dat een louche Chinees die zijn arbeiders onderbetaald.
a = 5 ; b = 5 ; c = 20 ; d = 10
4/ Hoe belangrijk vindt u het om na de verkiezingen een "grote staatshervorming" door te voeren?
a) Hoe sneller de sociale zekerheid gesplitst wordt, hoe beter. We moeten de armoede democratischer verdelen.
b) Het vergt slechts 5 minuten politieke moed om de sociale zekerheid te splitsen. 5 minuten!
c) Ik ben tegen elke splitsing van de sociale zekerheid. Voor een herfinanciering door het stopzetten van de lastenverlagingen aan de patroons en de strijd tegen fiscale fraude.
d) Het arbeidsmarktbeleid moet worden gesplitst omdat werkloos zijn helemaal anders aanvoelt in Vlaanderen dan in Wallonië.
a = 5 ; b = 5 ; c = 20 ; d = 10
5/ Internationale politiek:
Moet het Belgische leger tussenkomen om de Afghaanse regering te ondersteunen?
a) Ja, als ze hun geweren kunnen vinden.
b) Ja, tegen de islam is een gewapend bestuur nodig - zoals in de jaren '30.
c) Nee, de onderdrukten in Afghanistan moeten zich zelf organiseren, tegen kapitalisme en islam-fundamentalisme, gesteund door de internationale arbeidersbeweging.
d) Nee, dat stond niet in de omschrijving van de missie. Ze mogen alleen de andere imperialisten helpen vechten, maar moeten zelf pacifist blijven.
a = 10 ; b = 5 ; c = 20 ; d = 15
6/ Onderwijs:
Als er te weinig middelen zijn om degelijk en kwaliteitsvol onderwijs te voorzien dan moet:
a) de competitie tussen de verschillende onderwijsinstellingen sterker worden georganiseerd
b) men de middelen voor onderwijs opnieuw optrekken tot 7% van het BBP
c) moeten de Walen minder middelen krijgen dan de Vlamingen. Kennis is macht.
d) het onderwijs zoveel mogelijk worden geprivatiseerd, zodat alleen de rijken nog kunnen doen alsof ze slim zijn
a = 10 ; b = 20 ; c = 5 ; d = 10
7/ Het neoliberalisme zit in een zware ideologische crisis. Welke grote denker heeft de huidige ontwikkelingen het best voorzien?
a) Karl Marx, met zijn theorie over de uitbuiting en de overproductiecrisis van het kapitalisme
b) J.M. Keynes, met zijn theorie over de vraagstimulering in tijden van economische crisis
c) Pater Versteylen, met zijn theorie dat we Anders Moeten Gaan Leven en minder consumeren - consuminderen
d) Adam Smith, met zijn theorie van de onzichtbare hand van de markt, die ook het geld van de loontrekkenden steeds meer onzichtbaar maakt
a = 20 ; b = 10 ; c = 10 ; d = 5
8/ Cultuur:
Tot welke cultuur behoort de kapitalist André Leysen?
a) De Vlaamse cultuur van hard werken en zwijgen
b) De Vlaamse cultuur van hard werken, zwijgen en fout zijn in de oorlog
c) De Belgische cultuur van compromissen, behalve als het over de winsten gaat want daar moet je afblijven
d) De vreemde cultuur van veel profiteren op de kap van de arbeiders en kleine bedienden, die alle rijkdom voortbrengen
a = 5 ; b = 5 ; c = 10 ; d = 20
9/ Media:
Wat is uw favoriete krant of magazine?
a) 't Pallieterke, omwille van de familieportretten van nazicollaborateurs
b) P-Magazine, omwille van de interviews
c) Socialistisch Links, omwille van mijn materiële belangen
d) De Morgen, omwille van de standpunten van Yves Desmet
a = 5 ; b = 10 ; c = 25 ; d = 15
10/ Zou u een privédetective inhuren om liberale politici, zoals Karel De Gucht, te schaduwen?
a) Nee, ik zou daarvoor de volksmassa's organiseren in een nieuwe arbeiderspartij
b) Nee, ik zou de RVA daar op afsturen en hen laten bewijzen dat ze werken
c) Ja, ik ben Jean-Marie Dedecker. Zoek je boel, vriend? Ik ga vechten, hé.
d) Nee, ik ga ervan uit dat liberalen ook een slachtoffer zijn van de crisis
a = 25 ; b = 15 ; c = 5 ; d = 10
Punten:
- Van 150 tot 215: LSP
- Van 100 tot 150: SP.a of Groen
- Van 75 tot 100: CD&V of Open VLD
- Van 50 tot 75: Vlaams Belang of LDD
Tel al de punten bij uw antwoorden samen en voilà: uw stemadvies staat in de sterren geschreven.
Onze Stemtestvragen:
1/ Waarom moet er volgens u worden genationaliseerd?
a) Nationaliseren? De vrije markt is nog niet vrij genoeg! Dat is het probleem.
b) Om later terug te kunnen privatiseren: wij krijgen daar niet genoeg van.
c) Om onze jobs te redden, onder democratische controle van de arbeiders.
d) Omdat de Walen niet willen werken en ze ons hun cultuur van luiheid willen opdringen.
e) Om de banken te redden van het neoliberalisme, maar al de rest niet.
a = 10 ; b = 10 ; c = 25 ; d = 5 ; e = 15
2/ Werkloosheid:
De economische crisis zorgt voor een reeks van massaontslagen. Hoe kunnen we de werkgelegenheid verdedigen?
a) Door de lonen van de arbeiders nog verder te laten zakken, en zo de toplonen van de managers competitief te houden.
b) 1 miljoen migranten, 1 miljoen werklozen. Het is de schuld van Allah en zijn profeet dat de bazen herstructureren.
c) Door geld te geven aan de bedrijven dat er voor de arbeiders nooit was.
d) Door op te komen voor een 32-urenweek, met loonbehoud en bijkomende aanwervingen.
a = 10 ; b = 5 ; c = 10 ; d = 20
3/ Gezondheidszorg:
Met hoeveel % mag het aantal ziekenhuisbedden, volgens u, gemiddeld groeien de komende jaren?
a) Het aantal ziekenhuisbedden mag niet groeien: kunnen de patiënten niet met twee in één bed gaan liggen? Dat bespaart ook op de verwarming.
b) Het aantal ziekenhuisbedden mag niet sneller groeien dan de economie: als de economie met 3% krimpt, moeten we 3% van de ziekenhuisbedden wegsaneren.
c) Laat de rijken voor onze ziekenhuisbedden betalen.
d) De regering moet een offerte uitschrijven om de goedkoopste kapitalist te vinden, ook al is dat een louche Chinees die zijn arbeiders onderbetaald.
a = 5 ; b = 5 ; c = 20 ; d = 10
4/ Hoe belangrijk vindt u het om na de verkiezingen een "grote staatshervorming" door te voeren?
a) Hoe sneller de sociale zekerheid gesplitst wordt, hoe beter. We moeten de armoede democratischer verdelen.
b) Het vergt slechts 5 minuten politieke moed om de sociale zekerheid te splitsen. 5 minuten!
c) Ik ben tegen elke splitsing van de sociale zekerheid. Voor een herfinanciering door het stopzetten van de lastenverlagingen aan de patroons en de strijd tegen fiscale fraude.
d) Het arbeidsmarktbeleid moet worden gesplitst omdat werkloos zijn helemaal anders aanvoelt in Vlaanderen dan in Wallonië.
a = 5 ; b = 5 ; c = 20 ; d = 10
5/ Internationale politiek:
Moet het Belgische leger tussenkomen om de Afghaanse regering te ondersteunen?
a) Ja, als ze hun geweren kunnen vinden.
b) Ja, tegen de islam is een gewapend bestuur nodig - zoals in de jaren '30.
c) Nee, de onderdrukten in Afghanistan moeten zich zelf organiseren, tegen kapitalisme en islam-fundamentalisme, gesteund door de internationale arbeidersbeweging.
d) Nee, dat stond niet in de omschrijving van de missie. Ze mogen alleen de andere imperialisten helpen vechten, maar moeten zelf pacifist blijven.
a = 10 ; b = 5 ; c = 20 ; d = 15
6/ Onderwijs:
Als er te weinig middelen zijn om degelijk en kwaliteitsvol onderwijs te voorzien dan moet:
a) de competitie tussen de verschillende onderwijsinstellingen sterker worden georganiseerd
b) men de middelen voor onderwijs opnieuw optrekken tot 7% van het BBP
c) moeten de Walen minder middelen krijgen dan de Vlamingen. Kennis is macht.
d) het onderwijs zoveel mogelijk worden geprivatiseerd, zodat alleen de rijken nog kunnen doen alsof ze slim zijn
a = 10 ; b = 20 ; c = 5 ; d = 10
7/ Het neoliberalisme zit in een zware ideologische crisis. Welke grote denker heeft de huidige ontwikkelingen het best voorzien?
a) Karl Marx, met zijn theorie over de uitbuiting en de overproductiecrisis van het kapitalisme
b) J.M. Keynes, met zijn theorie over de vraagstimulering in tijden van economische crisis
c) Pater Versteylen, met zijn theorie dat we Anders Moeten Gaan Leven en minder consumeren - consuminderen
d) Adam Smith, met zijn theorie van de onzichtbare hand van de markt, die ook het geld van de loontrekkenden steeds meer onzichtbaar maakt
a = 20 ; b = 10 ; c = 10 ; d = 5
8/ Cultuur:
Tot welke cultuur behoort de kapitalist André Leysen?
a) De Vlaamse cultuur van hard werken en zwijgen
b) De Vlaamse cultuur van hard werken, zwijgen en fout zijn in de oorlog
c) De Belgische cultuur van compromissen, behalve als het over de winsten gaat want daar moet je afblijven
d) De vreemde cultuur van veel profiteren op de kap van de arbeiders en kleine bedienden, die alle rijkdom voortbrengen
a = 5 ; b = 5 ; c = 10 ; d = 20
9/ Media:
Wat is uw favoriete krant of magazine?
a) 't Pallieterke, omwille van de familieportretten van nazicollaborateurs
b) P-Magazine, omwille van de interviews
c) Socialistisch Links, omwille van mijn materiële belangen
d) De Morgen, omwille van de standpunten van Yves Desmet
a = 5 ; b = 10 ; c = 25 ; d = 15
10/ Zou u een privédetective inhuren om liberale politici, zoals Karel De Gucht, te schaduwen?
a) Nee, ik zou daarvoor de volksmassa's organiseren in een nieuwe arbeiderspartij
b) Nee, ik zou de RVA daar op afsturen en hen laten bewijzen dat ze werken
c) Ja, ik ben Jean-Marie Dedecker. Zoek je boel, vriend? Ik ga vechten, hé.
d) Nee, ik ga ervan uit dat liberalen ook een slachtoffer zijn van de crisis
a = 25 ; b = 15 ; c = 5 ; d = 10
Punten:
- Van 150 tot 215: LSP
- Van 100 tot 150: SP.a of Groen
- Van 75 tot 100: CD&V of Open VLD
- Van 50 tot 75: Vlaams Belang of LDD
donderdag, april 02, 2009
De terugkeer van Freek Gordijn in de vaderlandse politiek
Freek Gordijn - ex-premier, gewezen miniatuurschilder, wijnliefhebber en postzegelverzamelaar - maakt na een jaar van politieke stilte en bezinning weer zijn opwachting in de Belgische politiek. Echt onverwacht komt de terugkeer van Gordijn in de schijnwerpers niet. Reeds wekenlang gonsde het in zijn eigen partij, Open TBC, van de geruchten over een meesterzet om CD&V-boegbeeld Kris Peeters van het politieke toneel - hoofd vooruit - in de coulissen te duwen.
Een partijgenoot windt er geen doekjes om: "Gordijn steekt kop en schouder boven Peeters uit, die man heeft gewoon cultuur, leest ook boeken... En hij kent iets van de laatste trends in de haute couture, wat onze vrouwelijke kiezers tussen de 35 en 65 aanspreekt. De man kan als geen ander een campagne naar zijn hand zetten. Als je het breed hebt, moet je het breed laten hangen. En dat talent heeft Gordijn nu eenmaal in zich. Onmiskenbaar, zelfs zijn tegenstanders moeten dat toegeven." Aldus de partijgenoot die anoniem wenste te blijven, maar komende zaterdag foto's van zichzelf laat nemen naast een levensgrote versie van Lolsmurf op de markt van Deinze. "Ook Knutselsmurf zal weer van de partij zijn, om ons standpunt over de bankencrisis toe te lichten," aldus de anonieme partijbron. "Liberalen zijn altijd sociaal geweest, en Knutselsmurf zal daaromtrent geen twijfel laten bestaan. In het echte leven werkt hij overigens als interimkracht bij De Post. (lacht)"
Freek Gordijn begon zijn mediaoffensief donderdag laatstleden aan de Gentse universiteit, waar hij zich tijdens een debat liet interviewen door 5 journalisten van de VRT en een multifunctionele staande lamp. De staande lamp stelde de ex-premier uiteindelijk nog de meest kritische vragen, zoals: "Is Europa voor u hetzelfde als de Heilige Drievuldigheid voor een gelovige katholiek?" Of: "Gaat een liberaal naar de hemel of naar Europa?" En verder: "Als u Europa zou moeten vergelijken met een vrouw, zou ze dan eerder Margaret Thatcher of Patricia Ceyssens zijn? Of toch een kruising van beiden?" Of het accent verleggend: "Hoe multi-etnisch zijn de nieuwe asielvoorstellen van uw partijgenote Annemie Tortelboom eigenlijk? Vindt u ook dat asielzoekers binnen een jaar werk moeten hebben, of anders door de politie op een vliegtuig naar hun land van herkomst moeten worden gezet? Verdeel en heers, maar dan op Belgisch niveau?"
Niet alleen omtrent Europa toonde Freek Gordijn zich een losjes over de zetel gedrapeerde visionair. Maandag jongstleden was het liberale boegbeeld ook te gast in het cultuurprogramma Klux op Canvas. Naast het Smurfenlied, een diepblauwe klassieker in tijden van financiële crisis, toonde de ex-premier zich tevens een fan van de operadiva Maria Callas en de jazzlegende Ella Fitzgerald. "Als ik aan Callas denk, vergeet ik onmiddellijk die 100.000 werklozen die er dit jaar zullen bijkomen." "O," wist presentator Klux Janssen daar wonderlijk gevat aan toe te voegen.
Qua literaire voorkeuren liet Gordijn de woorden "Het Verdriet van België" enkele keren vallen. Soms ook in omgekeerde volgorde. Het "België van Verdriet". Merkwaardig genoeg vroeg de presentator, ondertussen de Klux enigszins kwijt, niet of Het Verdriet van België tevens de inspiratie voor zijn Vierde Burgermanifest was geweest. "Wel Klux als je veel schrijft, zoals ik, raak je soms de tel kwijt." Inmiddels werd het tijd voor de podiumkunsten, waar de presentator niet het laatste Open VLD-congres mee bedoelde. De ex-premier had, in tegenstelling tot de banken, weinig stimulans nodig. "Als ik aan ballet denk - en dan het échte ballet en niet wat ik zelf voor de spiegel doe - dan denk ik in de eerste plaats aan het Zwanenmeer. Fantastisch is dat. Vooral de zwanen dan. Of je denkt dan toch dat dat zwanen zijn. Begrijp je wel? Ja, kunst doet zoiets met een mens. Alleen de privatisering van de post, de elektriciteit en de spoorwegen kan die creatieve chaos voor mij evenaren."
De gewezen regeringsleider was ook een fervent lezer van Mario Vargas Costa, de minder bekende broer van Mario Vargas Llosa. "Minder bekend, maar volgens mij even goed als zijn broer. Indien niet beter. Ik voel mij ook een beetje schrijver in de politiek, weet u. Het is voor mij beiden even belangrijk." Waarop Klux Janssen weer, zijn à propos ondertussen herwinnend: "Mario Vargas Costa lezen, is dat voor u als culturele ervaring de gelijke van op een zwoele, zilte zomeravond in het schijnsel van de Berliner Allee oraal bevredigd worden door een hoertje met zwarte visnetkousen en de air van Annemie Nuyts op speed?" De ex-premier kon niets anders dan volmondig ja antwoorden op die vraag. Het was tenslotte een kunstprogramma en niet iets over vrouwen- of arbeidersemancipatie, waar liberalen van zijn soort nochtans ook interessante standpunten over koesteren.
Maar over de bloemetjes, de bijtjes en andere delicate onderwerpen moest Kathleen Cools, wederom van Canvas en andere meerwaardezoekers, Gordijn nog in de diepte ondervragen. Voor minder dan 300 onderbrekingen per minuut zal Cools ook deze keer niet willen gaan, vrezen wij. Van een come back gesproken... Laat maar komen, die verkiezingen.
(pd)
Een partijgenoot windt er geen doekjes om: "Gordijn steekt kop en schouder boven Peeters uit, die man heeft gewoon cultuur, leest ook boeken... En hij kent iets van de laatste trends in de haute couture, wat onze vrouwelijke kiezers tussen de 35 en 65 aanspreekt. De man kan als geen ander een campagne naar zijn hand zetten. Als je het breed hebt, moet je het breed laten hangen. En dat talent heeft Gordijn nu eenmaal in zich. Onmiskenbaar, zelfs zijn tegenstanders moeten dat toegeven." Aldus de partijgenoot die anoniem wenste te blijven, maar komende zaterdag foto's van zichzelf laat nemen naast een levensgrote versie van Lolsmurf op de markt van Deinze. "Ook Knutselsmurf zal weer van de partij zijn, om ons standpunt over de bankencrisis toe te lichten," aldus de anonieme partijbron. "Liberalen zijn altijd sociaal geweest, en Knutselsmurf zal daaromtrent geen twijfel laten bestaan. In het echte leven werkt hij overigens als interimkracht bij De Post. (lacht)"
Freek Gordijn begon zijn mediaoffensief donderdag laatstleden aan de Gentse universiteit, waar hij zich tijdens een debat liet interviewen door 5 journalisten van de VRT en een multifunctionele staande lamp. De staande lamp stelde de ex-premier uiteindelijk nog de meest kritische vragen, zoals: "Is Europa voor u hetzelfde als de Heilige Drievuldigheid voor een gelovige katholiek?" Of: "Gaat een liberaal naar de hemel of naar Europa?" En verder: "Als u Europa zou moeten vergelijken met een vrouw, zou ze dan eerder Margaret Thatcher of Patricia Ceyssens zijn? Of toch een kruising van beiden?" Of het accent verleggend: "Hoe multi-etnisch zijn de nieuwe asielvoorstellen van uw partijgenote Annemie Tortelboom eigenlijk? Vindt u ook dat asielzoekers binnen een jaar werk moeten hebben, of anders door de politie op een vliegtuig naar hun land van herkomst moeten worden gezet? Verdeel en heers, maar dan op Belgisch niveau?"
Niet alleen omtrent Europa toonde Freek Gordijn zich een losjes over de zetel gedrapeerde visionair. Maandag jongstleden was het liberale boegbeeld ook te gast in het cultuurprogramma Klux op Canvas. Naast het Smurfenlied, een diepblauwe klassieker in tijden van financiële crisis, toonde de ex-premier zich tevens een fan van de operadiva Maria Callas en de jazzlegende Ella Fitzgerald. "Als ik aan Callas denk, vergeet ik onmiddellijk die 100.000 werklozen die er dit jaar zullen bijkomen." "O," wist presentator Klux Janssen daar wonderlijk gevat aan toe te voegen.
Qua literaire voorkeuren liet Gordijn de woorden "Het Verdriet van België" enkele keren vallen. Soms ook in omgekeerde volgorde. Het "België van Verdriet". Merkwaardig genoeg vroeg de presentator, ondertussen de Klux enigszins kwijt, niet of Het Verdriet van België tevens de inspiratie voor zijn Vierde Burgermanifest was geweest. "Wel Klux als je veel schrijft, zoals ik, raak je soms de tel kwijt." Inmiddels werd het tijd voor de podiumkunsten, waar de presentator niet het laatste Open VLD-congres mee bedoelde. De ex-premier had, in tegenstelling tot de banken, weinig stimulans nodig. "Als ik aan ballet denk - en dan het échte ballet en niet wat ik zelf voor de spiegel doe - dan denk ik in de eerste plaats aan het Zwanenmeer. Fantastisch is dat. Vooral de zwanen dan. Of je denkt dan toch dat dat zwanen zijn. Begrijp je wel? Ja, kunst doet zoiets met een mens. Alleen de privatisering van de post, de elektriciteit en de spoorwegen kan die creatieve chaos voor mij evenaren."
De gewezen regeringsleider was ook een fervent lezer van Mario Vargas Costa, de minder bekende broer van Mario Vargas Llosa. "Minder bekend, maar volgens mij even goed als zijn broer. Indien niet beter. Ik voel mij ook een beetje schrijver in de politiek, weet u. Het is voor mij beiden even belangrijk." Waarop Klux Janssen weer, zijn à propos ondertussen herwinnend: "Mario Vargas Costa lezen, is dat voor u als culturele ervaring de gelijke van op een zwoele, zilte zomeravond in het schijnsel van de Berliner Allee oraal bevredigd worden door een hoertje met zwarte visnetkousen en de air van Annemie Nuyts op speed?" De ex-premier kon niets anders dan volmondig ja antwoorden op die vraag. Het was tenslotte een kunstprogramma en niet iets over vrouwen- of arbeidersemancipatie, waar liberalen van zijn soort nochtans ook interessante standpunten over koesteren.
Maar over de bloemetjes, de bijtjes en andere delicate onderwerpen moest Kathleen Cools, wederom van Canvas en andere meerwaardezoekers, Gordijn nog in de diepte ondervragen. Voor minder dan 300 onderbrekingen per minuut zal Cools ook deze keer niet willen gaan, vrezen wij. Van een come back gesproken... Laat maar komen, die verkiezingen.
(pd)
vrijdag, maart 13, 2009
Lang leve de Togacommissie!
Geachte heer Tommelein, inspirerende gids van de eeuwig stralende Togacommissie,
Om maar meteen met de deur in huis te vallen, beste meneer Tommelein: wij dachten dat uw commissie zou handelen over welke vileine politicus nu precies Fortis op schandalige wijze wou laten plunderen, dan wel herstructureren, door de dolgedraaide winsthaaien van BNP Paribas. Wat een illusie. Er is daar helemaal niks over gezegd in uw commissie, geachte heer Tommelein! Kan de maatschappij en de werkende mens het zich wel permitteren om zijn lot in handen van de private gieren uit de banksector te leggen? Denken ze daar immers niet enkel aan de winst? Aan de immer opwaartse trend der kwartaalcijfers? Waar de bonussen, het wagenpark, de body peeling en de plezierreisjes van de topmanagers met tandpastaglimlach zo intens afhankelijk van zijn? Heeft die onverantwoordelijke private banksector daardoor niet de hele maatschappij gegijzeld? Door met de goedkeuring van vrijemarktpolitici zo'n huiveringwekkende berg aan schulden op te stapelen dat ze het reeds broze economische weefsel wel moest verscheuren, eens het kapitalisme zijn onvermijdelijke kuren zou krijgen?
Geachte heer Tommelein, wij zouden in dit kader graag een belangwekkende brief aan uw onderzoek willen toevoegen. Met de plechtstatigheid die u van linkse socialisten nu eenmaal mag verwachten. Niet omdat we rechter of magistraat zijn. Verre van. En kicken op zwarte toga's doen we vooralsnog ook niet. Geen ambities in die richting. Al willen we bezadigde mannen op leeftijd het zeker niet misgunnen om hele dagen lang in een jurk rond te lopen. Je hoopt dat ze het occasionele handwasje meester zijn, daar in de judiciële lavabo. Wel, daarentegen, omdat wij enkele tegenstrijdigheden hebben opgemerkt in de verklaring van sommige politici in die Togacommissie van u. Iemand moet er liegen. Iemand. Ze liegen allemaal tegen de arbeiders. Maar u wil natuurlijk weten: in hoeverre liegen ze hier in mijn Commissie tegen elkaar? Leterme, die priester-fietser in dienst van het grootkapitaal! Of uw collega-liberaal, Didier Reynders: de man die van het verwaarlozen van belastingcontrole op bedrijven zijn beroep mocht maken.
Wat voor verschil maakt het, in de grond, of er in het Fortisdossier beïnvloeding was tussen het gerecht en de politiek? De heilige scheiding der machten? Pff, meneer Tommelein, laat ons u iets vertellen: iedereen weet toch dat de elite - magistraten, politici, bedrijfsleiders, aspirant-hoofdredacteurs,... - zichzelf stuktafelt met elkaar in uitgelezen etablissementen, uit dezelfde lagen van de maatschappij afkomstig is en van gelijkaardige toplonen smult. Wat is er nieuw onder de zon? Uw suntan van de sauna?
Geachte heer Tommelein, ik lees in de krant dat niet enkel uw liberale ideologie maar ook uw Commissie glansloos in duigen ligt. Wie verstaat die magistraten ook, zelfs als ze beslissen om brieven te schrijven? Geen mens toch? De Turk in de pitabar bij ons hier beneden spreekt begrijpelijker Nederlands dan al die in soepjurken ronddolende gerechtelijke marsmannetjes samen. In tegenstelling tot de ontregelde neoliberalen onder ons, echter, zijn socialisten er steeds om te helpen. Geachte heer Tommelein, wij willen niet dat u na deze hectische Commissie zonder werk valt en binnen de 6 maanden van een werkloosheidsuitkering geschorst wordt, als we uw eigen programma billijk zouden toepassen. Dat zou gezien uw inzet in deze zaak onaanvaardbaar zijn. Kortom: we kunnen uw politieke toekomst niet aan de vrije markt overlaten.
Bart Tommelein! Liberaal Commissie-opperhoofd en toekomst van alle burgemeestersvrouwen in bontjas. Doe iets. Red die Fortiszwendel van de nakende ondergang. Uw conclusies moeten radicaal om. Nu het nog kan. Of het is met uw aanzien en de verkiezingsuitslag gedaan. Er rest nog maar één mogelijkheid: een socialistische oplossing met diepgang. Verras uw Commissieleden en de hele bevolking! Roep in uw conclusies op voor de onmiddellijke nationalisatie van Fortis, zonder schadeloosstelling van de grote aandeelhouders, garandeer de werknemers hun job, en laat ze stemmen over democratisch zelfbeheer door het personeel. Ontruk het bedrijf welsprekend aan de aasgieren van het grootkapitaal, die al veel te veel levens hebben geruïneerd. U kent ze: het waren uw vrienden. Maar daar hebt u nu genoeg van. U staat vandaag niet meer als blauw maar Rood Bartje aan de kant van de werkende mens - niet alleen de Vlaming, maar ook de hardwerkende mijnwerkers in Zuid-Afrika, de superuitgebuite arbeiders in China, en elders! Uw partijgenoot Paul De Grauwe, de Fidel Castro van Open VLD, mag u tot een trouw strijdmakker rekenen om na Fortis ook de gehele banksector te nationaliseren. 't Is nooit te laat om van klassesympathieën te veranderen. Gewoon doen. Anders gaan de werkende massa's misschien zelf met de primeur lopen!
Strijdbare groet,
Namens de Bankcommissie van Links-socialisme.blogspot.com
Om maar meteen met de deur in huis te vallen, beste meneer Tommelein: wij dachten dat uw commissie zou handelen over welke vileine politicus nu precies Fortis op schandalige wijze wou laten plunderen, dan wel herstructureren, door de dolgedraaide winsthaaien van BNP Paribas. Wat een illusie. Er is daar helemaal niks over gezegd in uw commissie, geachte heer Tommelein! Kan de maatschappij en de werkende mens het zich wel permitteren om zijn lot in handen van de private gieren uit de banksector te leggen? Denken ze daar immers niet enkel aan de winst? Aan de immer opwaartse trend der kwartaalcijfers? Waar de bonussen, het wagenpark, de body peeling en de plezierreisjes van de topmanagers met tandpastaglimlach zo intens afhankelijk van zijn? Heeft die onverantwoordelijke private banksector daardoor niet de hele maatschappij gegijzeld? Door met de goedkeuring van vrijemarktpolitici zo'n huiveringwekkende berg aan schulden op te stapelen dat ze het reeds broze economische weefsel wel moest verscheuren, eens het kapitalisme zijn onvermijdelijke kuren zou krijgen?
Geachte heer Tommelein, wij zouden in dit kader graag een belangwekkende brief aan uw onderzoek willen toevoegen. Met de plechtstatigheid die u van linkse socialisten nu eenmaal mag verwachten. Niet omdat we rechter of magistraat zijn. Verre van. En kicken op zwarte toga's doen we vooralsnog ook niet. Geen ambities in die richting. Al willen we bezadigde mannen op leeftijd het zeker niet misgunnen om hele dagen lang in een jurk rond te lopen. Je hoopt dat ze het occasionele handwasje meester zijn, daar in de judiciële lavabo. Wel, daarentegen, omdat wij enkele tegenstrijdigheden hebben opgemerkt in de verklaring van sommige politici in die Togacommissie van u. Iemand moet er liegen. Iemand. Ze liegen allemaal tegen de arbeiders. Maar u wil natuurlijk weten: in hoeverre liegen ze hier in mijn Commissie tegen elkaar? Leterme, die priester-fietser in dienst van het grootkapitaal! Of uw collega-liberaal, Didier Reynders: de man die van het verwaarlozen van belastingcontrole op bedrijven zijn beroep mocht maken.
Wat voor verschil maakt het, in de grond, of er in het Fortisdossier beïnvloeding was tussen het gerecht en de politiek? De heilige scheiding der machten? Pff, meneer Tommelein, laat ons u iets vertellen: iedereen weet toch dat de elite - magistraten, politici, bedrijfsleiders, aspirant-hoofdredacteurs,... - zichzelf stuktafelt met elkaar in uitgelezen etablissementen, uit dezelfde lagen van de maatschappij afkomstig is en van gelijkaardige toplonen smult. Wat is er nieuw onder de zon? Uw suntan van de sauna?
Geachte heer Tommelein, ik lees in de krant dat niet enkel uw liberale ideologie maar ook uw Commissie glansloos in duigen ligt. Wie verstaat die magistraten ook, zelfs als ze beslissen om brieven te schrijven? Geen mens toch? De Turk in de pitabar bij ons hier beneden spreekt begrijpelijker Nederlands dan al die in soepjurken ronddolende gerechtelijke marsmannetjes samen. In tegenstelling tot de ontregelde neoliberalen onder ons, echter, zijn socialisten er steeds om te helpen. Geachte heer Tommelein, wij willen niet dat u na deze hectische Commissie zonder werk valt en binnen de 6 maanden van een werkloosheidsuitkering geschorst wordt, als we uw eigen programma billijk zouden toepassen. Dat zou gezien uw inzet in deze zaak onaanvaardbaar zijn. Kortom: we kunnen uw politieke toekomst niet aan de vrije markt overlaten.
Bart Tommelein! Liberaal Commissie-opperhoofd en toekomst van alle burgemeestersvrouwen in bontjas. Doe iets. Red die Fortiszwendel van de nakende ondergang. Uw conclusies moeten radicaal om. Nu het nog kan. Of het is met uw aanzien en de verkiezingsuitslag gedaan. Er rest nog maar één mogelijkheid: een socialistische oplossing met diepgang. Verras uw Commissieleden en de hele bevolking! Roep in uw conclusies op voor de onmiddellijke nationalisatie van Fortis, zonder schadeloosstelling van de grote aandeelhouders, garandeer de werknemers hun job, en laat ze stemmen over democratisch zelfbeheer door het personeel. Ontruk het bedrijf welsprekend aan de aasgieren van het grootkapitaal, die al veel te veel levens hebben geruïneerd. U kent ze: het waren uw vrienden. Maar daar hebt u nu genoeg van. U staat vandaag niet meer als blauw maar Rood Bartje aan de kant van de werkende mens - niet alleen de Vlaming, maar ook de hardwerkende mijnwerkers in Zuid-Afrika, de superuitgebuite arbeiders in China, en elders! Uw partijgenoot Paul De Grauwe, de Fidel Castro van Open VLD, mag u tot een trouw strijdmakker rekenen om na Fortis ook de gehele banksector te nationaliseren. 't Is nooit te laat om van klassesympathieën te veranderen. Gewoon doen. Anders gaan de werkende massa's misschien zelf met de primeur lopen!
Strijdbare groet,
Namens de Bankcommissie van Links-socialisme.blogspot.com
zaterdag, maart 07, 2009
Moderne partijen
door Jon Sneyers
Voor moderne partijen
is een programma overbodig
en veel leden zijn niet nodig
want de top kan maar gedijen
als de basis haar niet stoort.
“Ideologie” is een vies woord.
Militanten zijn optioneel —
we hebben liever personeel.
Al wat telt
zijn percepties en recepties,
afgestofte beloften,
problemen omzeilen en opinies peilen,
imago, reclamebureau... maar vooral:
Goed bestuur op elk niveau!
Gezwind en eensgezind,
het neoliberaal discours!
De Post en openbaar vervoer?
Privatiseren! ...op Europees niveau!
Privatiseren! ...op federaal niveau!
Privatiseren! ...op regionaal niveau!
Privatiseren! Privatiseren!
Privatiseren! ...op regionaal niveau!
Privatiseren! ...op provinciaal niveau!
Privatiseren! ...op gemeentelijk niveau!
Privatiseren! ... oh ja.
We hebben plaats voor iedereen:
rechtse sterken, rechtse zwakken,
rechtse jeugd en rechtse zakken,
rechtse venten, rechtse vrouwen,
rechtse sossen, rechtse blauwen,
rechtse fasco's, rechtse tsjeven,
rechtse groene regelneven,
rechtse goeien, rechtse slechten,
rechtse linksen en rechtse rechtsen.
Want voor moderne partijen
is de inhoud overbodig
actieve leden zijn niet nodig
want de top kan maar gedijen
als ze tegenspraak niet hoort.
“Democratie” is maar een woord;
militanten zijn optioneel —
we hebben er liever niet te veel.
Al wat telt ...is geld.
Variatie in dotatie,
goede communicatie,
postjesverdeling in een persmededeling,
ego, partijbureau... en vooral:
Goed bestuur op elk niveau!
Gezwind en goed gezind,
een neoliberaal beleid!
En de sociale zekerheid?
Daar is geen geld voor! ...op gemeentelijk niveau!
Daar is geen geld voor! ...op provinciaal niveau!
Daar is geen geld voor! ...op regionaal niveau!
Daar is geen geld voor! Daar is geen geld voor!
Daar is geen geld voor! ...op regionaal niveau!
Daar is geen geld voor! ...op federaal niveau!
Daar is geen geld voor! ...op Europees niveau!
Daar is geen geld voor! ... oh nee.
Voor moderne partijen
is een programma overbodig
en veel leden zijn niet nodig
want de top kan maar gedijen
als de basis haar niet stoort.
“Ideologie” is een vies woord.
Militanten zijn optioneel —
we hebben liever personeel.
Al wat telt
zijn percepties en recepties,
afgestofte beloften,
problemen omzeilen en opinies peilen,
imago, reclamebureau... maar vooral:
Goed bestuur op elk niveau!
Gezwind en eensgezind,
het neoliberaal discours!
De Post en openbaar vervoer?
Privatiseren! ...op Europees niveau!
Privatiseren! ...op federaal niveau!
Privatiseren! ...op regionaal niveau!
Privatiseren! Privatiseren!
Privatiseren! ...op regionaal niveau!
Privatiseren! ...op provinciaal niveau!
Privatiseren! ...op gemeentelijk niveau!
Privatiseren! ... oh ja.
We hebben plaats voor iedereen:
rechtse sterken, rechtse zwakken,
rechtse jeugd en rechtse zakken,
rechtse venten, rechtse vrouwen,
rechtse sossen, rechtse blauwen,
rechtse fasco's, rechtse tsjeven,
rechtse groene regelneven,
rechtse goeien, rechtse slechten,
rechtse linksen en rechtse rechtsen.
Want voor moderne partijen
is de inhoud overbodig
actieve leden zijn niet nodig
want de top kan maar gedijen
als ze tegenspraak niet hoort.
“Democratie” is maar een woord;
militanten zijn optioneel —
we hebben er liever niet te veel.
Al wat telt ...is geld.
Variatie in dotatie,
goede communicatie,
postjesverdeling in een persmededeling,
ego, partijbureau... en vooral:
Goed bestuur op elk niveau!
Gezwind en goed gezind,
een neoliberaal beleid!
En de sociale zekerheid?
Daar is geen geld voor! ...op gemeentelijk niveau!
Daar is geen geld voor! ...op provinciaal niveau!
Daar is geen geld voor! ...op regionaal niveau!
Daar is geen geld voor! Daar is geen geld voor!
Daar is geen geld voor! ...op regionaal niveau!
Daar is geen geld voor! ...op federaal niveau!
Daar is geen geld voor! ...op Europees niveau!
Daar is geen geld voor! ... oh nee.
dinsdag, maart 03, 2009
Brief aan de burgemeester
Beste burgemeester, geachte heer Louis Tobback,
Via de pers hebben wij vernomen dat u ons aller Fochplein, in hartje Leuven, een andere naam wil toebedelen. Reeds enige weken volgen wij met groeiende verbijstering en soms ook licht afgrijzen dit publieke debat, dat de Leuvense problematiek ver overschrijdt. Uw redenering als burgervader is bekend: Foch deugde niet, als mens en zeker niet als maarschalk tijdens de Eerste Wereldoorlog. Deze figuur was persoonlijk mede verantwoordelijk voor de massaslachting van ontelbare arbeiders tijdens dit inferno. En waarvoor? Voor de meerdere eer en glorie van de bevelhebbers zelf, en de politici van die tijd. Denken we maar aan de sociaaldemocratische parlementairen die de oorlogskredieten toen meestemden. En daarmee het belang van de natie hoger schatten dan het leven en lijden van de werkende mens. De oude Emile Vandervelde! Die ging de bolsjevieken in hoogsteigen persoon op het hart drukken dat ze de Eerste Wereldoorlog zeker niet mochten stopzetten. Enfin, daar moeten we voor een kenner van de geschiedenis als u geen tekeningetje bij maken.
Groot was onze verbazing toen Walter Pauli in het progressieve dagblad De Morgen de verdediging van de maarschalk opnam. Namens de democratie kon dat niet zijn, want die bestond nog niet echt. Eén mens, één stem? De elite wilde er niet van weten. De rijken hadden in die tijd nog zo goed als alles te zeggen. Dus ook wat generaals als Foch wel of niet met hun soldaten mochten uitspoken. Sneuvelen voor het vaderland? Ze konden zich voor de arbeiders geen mooier einde indenken, terwijl ze zelf de oorlogswinsten opslurpten met een slap handje en patriottische mist in de ogen.
Amper progressiever vonden we de bijdrage van een academicus van de Universiteit Antwerpen. Die stelde voor om het Fochplein om te dopen tot Fosjplein. Fosjplein! Bij wijze van "subversieve" ontmijning van het oorlogskarakter van de maarschalk. Subversief! "Hey Marina, poppetje, waar zien we elkaar straks om vier uur?" "Op het Fosjplein, Robin." Zo zie je maar tot wat voor waanvoorstellingen het postmodernisme allemaal kan leiden. Pure decadentie. Waar houden ze zich aan onze universiteiten eigenlijk nog mee bezig? Het is een vraag die ons de laatste tijd wel meer overvalt. Fosjplein... Waarom dan niet meteen "Flosjplein", als we toch onnozel bezig zijn en maarschalk Flush of Flos - wat geestig - een toer willen lappen?
Geachte heer burgemeester, u mag dan wel een sociaaldemocraat in de Napoleontische stijl van Vandervelde en Ebert zijn, een gepast antwoord op deze kluchtzangers is gepast. Vergeet niet dat er in onze stad arbeiders voor het algemeen stemrecht zijn gestorven. Neergekogeld door de gedecoreerde Fochs van hun tijd. Jan Govaerts! Petrus Imbrechts! Marten Vanlens! Petrus Jansegers! Jan Ceusters! Pieter Jensen! Klassebroeders, gesneuveld in de strijd! Hun herinnering zal niet vervagen als en slechts als wij collectief de schande van dat Foch- dan wel Flosplein kunnen uitwissen.
Dan komen wij nu tot de kern van de zaak, burgemeester. Wij weten dat u het niet gewend bent om te luisteren. Laat staan naar marxisten, waarvan u de onderbouw betwist, door te zeggen dat hun moeder lelijk is. Toch zou u zichzelf in extremis nog kunnen vereeuwigen voor alle Leuvenaars. De middenstand uitgezonderd, maar die hebben Marktrock al. Waar wij op doelen: misschien kan u, bij wijze van afscheid, toch nog iets positiefs doen voor de arbeidende en studerende mens in uw stad die het hart links en solidair hoort kloppen, in de plaats van het geklop en gebagger van de graafmachines en voorhamers van de prestigeprojecten in uw stad. (Of de sociale koopwoningen waar amper nog iets sociaals aan is, maar we wijken af.)
Wat we uit de ziel van ons hart, als zo'n plek al bestaat, willen zeggen is: herdoop dat miserabele en volstrekt ouderwetse Fochplein in het fantastische, übercoole Rosa Luxemburgplein! Internationale uitstraling verzekerd! Hele busladingen Duitse toeristen zullen onze stad vereren met hun bezoekjes! Socialisten, échte socialisten die nog nooit in hun leven iets hebben geprivatiseerd (het zou gewoon niet in hen opkomen), uit de hele wereld zullen onze stad gezellig platlopen. Ze zullen er niet meer weg te branden zijn, in tegenstelling tot de klasseverrader Janssenius Patrick. De Grote Markt, de Vismarkt, de Kapucijnenvoer, tot aan Gasthuisberg: één grote commune. De universiteit? Wordt inmiddels beheerd door democratisch verkozen raden van studenten en personeel, met Rik Torfs als jolige patroonheilige. We nationaliseren in één moeite die lelijke Quick op de hoek van het F*chplein en de Stella Artois, onder arbeiderscontrole vanzelfsprekend. Schol! De klanken van de Internationale zullen voor ons aller genot opstijgen uit het statige kerkorgel, op het Rosa Luxemburgplein. U zal, als een echte Lenin, vanop de trappen van het stadhuis de massa's verwelkomen in alle talen die u machtig bent (134, jawel). Rosa en het wereldproletariaat rekenen op u, burgemeester!
Strijdbare groet,
vanwege links-socialisme.blogspot.com en het Leuvense marxisme-leninisme
Via de pers hebben wij vernomen dat u ons aller Fochplein, in hartje Leuven, een andere naam wil toebedelen. Reeds enige weken volgen wij met groeiende verbijstering en soms ook licht afgrijzen dit publieke debat, dat de Leuvense problematiek ver overschrijdt. Uw redenering als burgervader is bekend: Foch deugde niet, als mens en zeker niet als maarschalk tijdens de Eerste Wereldoorlog. Deze figuur was persoonlijk mede verantwoordelijk voor de massaslachting van ontelbare arbeiders tijdens dit inferno. En waarvoor? Voor de meerdere eer en glorie van de bevelhebbers zelf, en de politici van die tijd. Denken we maar aan de sociaaldemocratische parlementairen die de oorlogskredieten toen meestemden. En daarmee het belang van de natie hoger schatten dan het leven en lijden van de werkende mens. De oude Emile Vandervelde! Die ging de bolsjevieken in hoogsteigen persoon op het hart drukken dat ze de Eerste Wereldoorlog zeker niet mochten stopzetten. Enfin, daar moeten we voor een kenner van de geschiedenis als u geen tekeningetje bij maken.
Groot was onze verbazing toen Walter Pauli in het progressieve dagblad De Morgen de verdediging van de maarschalk opnam. Namens de democratie kon dat niet zijn, want die bestond nog niet echt. Eén mens, één stem? De elite wilde er niet van weten. De rijken hadden in die tijd nog zo goed als alles te zeggen. Dus ook wat generaals als Foch wel of niet met hun soldaten mochten uitspoken. Sneuvelen voor het vaderland? Ze konden zich voor de arbeiders geen mooier einde indenken, terwijl ze zelf de oorlogswinsten opslurpten met een slap handje en patriottische mist in de ogen.
Amper progressiever vonden we de bijdrage van een academicus van de Universiteit Antwerpen. Die stelde voor om het Fochplein om te dopen tot Fosjplein. Fosjplein! Bij wijze van "subversieve" ontmijning van het oorlogskarakter van de maarschalk. Subversief! "Hey Marina, poppetje, waar zien we elkaar straks om vier uur?" "Op het Fosjplein, Robin." Zo zie je maar tot wat voor waanvoorstellingen het postmodernisme allemaal kan leiden. Pure decadentie. Waar houden ze zich aan onze universiteiten eigenlijk nog mee bezig? Het is een vraag die ons de laatste tijd wel meer overvalt. Fosjplein... Waarom dan niet meteen "Flosjplein", als we toch onnozel bezig zijn en maarschalk Flush of Flos - wat geestig - een toer willen lappen?
Geachte heer burgemeester, u mag dan wel een sociaaldemocraat in de Napoleontische stijl van Vandervelde en Ebert zijn, een gepast antwoord op deze kluchtzangers is gepast. Vergeet niet dat er in onze stad arbeiders voor het algemeen stemrecht zijn gestorven. Neergekogeld door de gedecoreerde Fochs van hun tijd. Jan Govaerts! Petrus Imbrechts! Marten Vanlens! Petrus Jansegers! Jan Ceusters! Pieter Jensen! Klassebroeders, gesneuveld in de strijd! Hun herinnering zal niet vervagen als en slechts als wij collectief de schande van dat Foch- dan wel Flosplein kunnen uitwissen.
Dan komen wij nu tot de kern van de zaak, burgemeester. Wij weten dat u het niet gewend bent om te luisteren. Laat staan naar marxisten, waarvan u de onderbouw betwist, door te zeggen dat hun moeder lelijk is. Toch zou u zichzelf in extremis nog kunnen vereeuwigen voor alle Leuvenaars. De middenstand uitgezonderd, maar die hebben Marktrock al. Waar wij op doelen: misschien kan u, bij wijze van afscheid, toch nog iets positiefs doen voor de arbeidende en studerende mens in uw stad die het hart links en solidair hoort kloppen, in de plaats van het geklop en gebagger van de graafmachines en voorhamers van de prestigeprojecten in uw stad. (Of de sociale koopwoningen waar amper nog iets sociaals aan is, maar we wijken af.)
Wat we uit de ziel van ons hart, als zo'n plek al bestaat, willen zeggen is: herdoop dat miserabele en volstrekt ouderwetse Fochplein in het fantastische, übercoole Rosa Luxemburgplein! Internationale uitstraling verzekerd! Hele busladingen Duitse toeristen zullen onze stad vereren met hun bezoekjes! Socialisten, échte socialisten die nog nooit in hun leven iets hebben geprivatiseerd (het zou gewoon niet in hen opkomen), uit de hele wereld zullen onze stad gezellig platlopen. Ze zullen er niet meer weg te branden zijn, in tegenstelling tot de klasseverrader Janssenius Patrick. De Grote Markt, de Vismarkt, de Kapucijnenvoer, tot aan Gasthuisberg: één grote commune. De universiteit? Wordt inmiddels beheerd door democratisch verkozen raden van studenten en personeel, met Rik Torfs als jolige patroonheilige. We nationaliseren in één moeite die lelijke Quick op de hoek van het F*chplein en de Stella Artois, onder arbeiderscontrole vanzelfsprekend. Schol! De klanken van de Internationale zullen voor ons aller genot opstijgen uit het statige kerkorgel, op het Rosa Luxemburgplein. U zal, als een echte Lenin, vanop de trappen van het stadhuis de massa's verwelkomen in alle talen die u machtig bent (134, jawel). Rosa en het wereldproletariaat rekenen op u, burgemeester!
Strijdbare groet,
vanwege links-socialisme.blogspot.com en het Leuvense marxisme-leninisme
vrijdag, februari 20, 2009
Normen en waarden
Cartoon: Ronny Barracuda
Bart De Wever, NVA-kopstuk en mediafenomeen, laat geen kans onbenut om Vlaanderen van zijn conservatieve visie te overtuigen. De maatschappij moet geworteld zijn in diep doorleefde normen en waarden. "Wat Waals is, vals is", "Wat in 1950 gebeurde, was stukken beter dan wat daarna kwam", "Mei '68 is stukken slechter dan alles wat voorafging", "Het laten wegvallen van werklozensteun bestond niet in Vlaanderen anno 1950, bizar genoeg, maar is toch stukken beter dan mei '68". Die laatste is een doordenker, maar daar hebben we tenslotte het weekend voor.
En voor we het vergeten: "Liever een Vlaamse OCMW'er dan een Waalse (OCMW'er)".
Maar De Wever vindt zichzelf geen neoliberaal. Daarvoor heeft de man te weinig de kans gekregen om tot Belgische regeringen toe te treden. Anders hadden we nogal wat gezien: hoe neoliberaal hij en zijn CD&V- en Open VLD-vrienden wel zijn. Spijtig dat Bart alleen maar wil regeren als hij de Vlaamse arbeiders mag pesten, in een onafhankelijk Vlaanderen. De Waalse arbeiders pesten kan hij nu eenmaal ook uit de oppositie.
Maar Bart is dus, voor we het vergeten te melden, in de eerste plaats een gezinsman. Stond met zijn hele nageslacht reeds in Dag Allemaal. Ook diegenen die niet wilden, werden door de NVA-politicus afgedreigd met het verlies van hun wekelijkse zakgeld. "Zo zullen de Walen het ook wel leren," vertrouwde hij de reporter minzaam toe. Vervolgens troonde Bart Dag Allemaal mee naar de keuken, waar hij de boterhammetjes van dochter Elke eigenhandig met aardbeienjam smeerde. Zo breeddenkend is hij wel. En zoonlief Robrecht leest onze Vlaamse voorman, als hij niet in de Slimste Mens zetelt, 's avonds voor uit "Het Beste van August Borms". "Onze oudste, Kevin, heeft een poster van Edmund Burke boven zijn bed hangen, naast die van Brad Pitt en George Michael. Dan voel ik mij als vader pas echt trots."
(pd)
donderdag, februari 12, 2009
Ondertussen in economenland
Dat een aantal ideologische verdedigers van de vrije markt het noorden kwijt is, mag stilaan duidelijk zijn. In De Morgen van vorige zaterdag zegt professor Marc De Vos een schietgebedje op, ter verdediging van zijn veelgeplaagde vrijemarkteconomie. Iedereen is schuldig, behalve de neoliberale politiek. Hallo?
In de VS verloren reeds 3,5 miljoen mensen hun job sinds het begin van de recessie (in december 2007). In november en december klokte de teller af op telkens 500.000 ontslagen, in januari op 600.000. Daarmee spreken we nu al, qua jobverliezen, over de ergste recessie in de VS sinds de jaren '30. En volgens een groeiend aantal burgerlijke economen kan een herstel nog enkele jaren op zich laten wachten. Toch is professor De Vos er niet van overtuigd dat we hier "het proefondervindelijke failliet van het vrijemarktmodel" meemaken. Een systeem dat "na de val van het communisme de wereld zou hebben veroverd". Met "communisme" bedoelt onze professor het stalinisme: een bureaucratische dictatuur, gebaseerd op een geplande economie, die marxisten nooit als echt communisme of socialisme hebben beschouwd.
Volgens de scherpzinnige De Vos is er van neoliberale dominantie van de wereldeconomie amper sprake geweest. Bijna overal ziet hij uitzonderingen op de regel. Enkel de VS kan, qua vrijemarktbeleid, op goedkeurend geknikkebol worden onthaald. Lees maar: "Neen, we ontwaken niet uit een mondiale neoliberale roes. Daarvoor zijn de regimeverschillen te groot. Denk maar aan het staatskapitalisme van China, het oligarchenapparaat in Rusland, het petrokapitalisme in het Midden-Oosten en contrasteer dat eens met het ondernemerskapitalisme in de VS. En in Europa is de overheid terug van nooit weggeweest, terwijl deregulering er nooit meer was dan cosmetica." Jawel mensen, de wereld ging al die tijd gebukt onder "te weinig neoliberalisme". De liberalisering en privatisering van Belgacom, van onze elektriciteit, de duizenden jobs die bij De Post verloren gingen als voorbereiding op meer van hetzelfde, de wildgroei aan laag betaalde tijdelijke en interimcontracten (soms zelfs dagcontracten!), de dalende koopkracht van lonen en uitkeringen: allemaal "cosmetica" volgens onze hooggeleerde professor. 't Is nog niet genoeg dat daardoor al 1,5 miljoen Belgen in armoede leven.
Van imperialistische dominantie van het grootste deel van de wereld via het IMF, de Wereldbank en de multinationals heeft De Vos schijnbaar nog nooit gehoord. Sinds begin jaren '80 koppelden het IMF en de Wereldbank leningen aan neokoloniale landen aan de volledige uitverkoop van hun openbare diensten en bodemrijkdommen. In Latijns Amerika droeg dit bij tot een massieve verarming, en recent het verkiezen van meer naar links neigende regeringen - zonder met het kapitalisme te breken echter - in Venezuela, Bolivië, etc. In Congo droeg de liberalisering van de mijnhandel bij tot de fragmentering van het land en een schrikwekkende afdaling in de barbarij, via verschillende lokale en internationale machten die een gevecht voeren om de bodemrijkdommen en de winsten. In het effectief richting staatskapitalisme evoluerende China werd het recht op gezondheidszorg en onderwijs ernstig ondermijnd. Maar De Vos vindt dat de kapitalistische fragmentering en sociale chaos op alle vlakken moeten kunnen spelen. En dus wil hij dat de staat in China geen enkele sturende rol meer speelt in de economie. Nu de export en de groei als een pudding in elkaar beginnen te zakken in China, waarlijk een geniaal recept voor stabiele wereldrelaties. Waarom is het slechts de slimsten gegeven om professor te worden?
Maar De Vos heeft nog meer antiliberale dooddoeners te temmen, met zijn vrijemarktzweepje: "Evenmin is het debacle op de financiële markten de exclusieve erfschuld van losgeslagen casinokapitalisme in de persoon van financiële alchemisten." Een beetje schuld mogen de gestropdaste criminelen en andere bankiers van de eeuwig durende schuldcreatie misschien dragen. Maar niet - predikt pastoor De Vos - de "exclusieve erfschuld". Is het misschien toch de gedeelde schuld van de overheid? Inderdaad: "Het monetair beleid van goedkoop geld, de falende controleorganen en de overheidsaanmoediging voor risicokrediet zijn mee verantwoordelijk voor een historische bubbel die uiteindelijk een soufflé bleek." Aardig, maar die berg aan kredieten was voor het kapitalisme wel de enige manier om de consumptie, gezien de politiek van neoliberale loondalingen de laatste decennia, tijdelijk overeind te houden. Wat De Vos suggereert is dat er reeds vroeger een, vanuit zijn ultraliberaal standpunt, "heilzame crisis", een periode van "creatieve destructie", had moeten plaatsgrijpen. De man is duidelijk een economische Terminator, die uit sociale vernieling een nieuw herstel ziet groeien.
Reeds sinds de jaren '80 was er een voortdurend opblazen van de schuldenzeepbel in de ontwikkelde, Westerse economieën. Neem de VS. In de naoorlogse periode groeide de totale schuld van de overheid, de bedrijven en de gezinnen daar ongeveer even snel als het BBP. Van 128% naar 155% van het BBP tussen 1952 en 1975. Sinds de crisis van het kapitalisme midden jaren '70 namen de totale schulden echter veel sneller toe dan de economische groei. Tussen 1975 en 2007 explodeerde de schuld van 155% naar 355% van het BBP. Omwille van de dalende levensstandaard sinds het begin van de jaren '80 moest de economische groei steeds meer kunstmatig in stand worden gehouden. Dit gebeurde door de verhoging van de uitbuitingsgraad te koppelen aan een even noodzakelijke berg aan kredieten voor regeringen, bedrijven, en - vooral de laatste 10 à 15 jaar - gezinnen. Het kapitalisme ligt al 25 tot 30 jaar aan een kredietinfuus. Enige probleem: schulden moeten uiteindelijk worden afbetaald. Of de banksector verdwijnt in een economisch zwart gat. Net wat we vandaag meemaken.
Professor De Vos stelt: "De economische crisis is het rechtstreekse gevolg van de financiële crisis." Nee, het omgekeerde is waar. Uit de crisis van de reële economie, met overproductie in de industriële basissectoren en de vervanging van beter betaalde industriële jobs door jobs in dienstensectoren die veel minder waarde creëren, groeide de nood om de winsten te pompen in de financiële sector. En dit reeds sinds 30 jaar. De beurzen werden kunstmatig opgeblazen. Het kapitalisme verwerd op die manier, boven water gehouden door een historisch ongeziene berg aan schulden, tot een virtuele goktent.
Op één punt moeten we de professor gelijk geven: het protectionisme dat in de steunmaatregelen van veel regeringen verweven zit, zal de crisis niet oplossen, maar verergeren. Maar in tegenstelling tot verblinde ideologische steunpilaren als De Vos heeft de LSP en haar Internationale, het CWI, dit reeds jarenlang op voorhand voorspeld. Wij hebben steeds gesteld dat de globalisering op een bepaald moment op z'n limieten zou botsen, en zou omslaan naar een meer protectionistisch beleid. Door het bestaan van nationale staten met tegengestelde belangen is dit binnen het kapitalisme, zeker wanneer het in een zware crisis terechtkomt, een onvermijdelijke trend. De liberale dromerij van de professor zal daar weinig aan veranderen. De Vos poneert, zonder verpinken: "Vrijhandel en concurrentie zijn niet leuk, maar zij zorgen wel voor de innovatie, prijsdalingen, productiviteit en groeimarkten waar we allemaal bij winnen." Helaas gelooft geen mens daar vandaag nog in, zeker niet de arbeiders en jongeren die - in tegenstelling tot de professoren onder ons - als eerste onder de crisis te lijden hebben.
De eerlijke handel waar professor De Vos van droomt is een illusie. Dit is een systeem waarin de grootst mogelijke uitbuiting het meest wordt beloond. Kijk naar China en het fenomeen van de delokalisatie van bedrijven, naar die plaatsen waar de condities voor de arbeiders het slechtst zijn. Kijk ook naar de "handel in arbeidskracht", zo typerend voor het kapitalisme als maatschappelijk systeem. Nog nooit sinds WOII moesten jongeren en arbeiders hun arbeidskracht aan zo'n "oneerlijke" condities aanbieden. De koopkracht van onze lonen stelt ons niet meer in staat een zeker bestaan uit te bouwen, door de daling van de reële lonen. Laat staan dat onze kinderen nog een toekomst hebben binnen dit systeem. Arbeiders en jongeren worden geleefd door het kapitalisme. Doorheen de strijd om arbeiderscontrole in de bedrijven en het gevecht voor een democratisch geplande economie zullen we, voor het eerst, bewust ons leven en de maatschappij in handen kunnen nemen. Wat neoliberale academici als De Vos laten paraderen als "wetenschap" is de ergste utopie en dromerij van allemaal.
(pd)
In de VS verloren reeds 3,5 miljoen mensen hun job sinds het begin van de recessie (in december 2007). In november en december klokte de teller af op telkens 500.000 ontslagen, in januari op 600.000. Daarmee spreken we nu al, qua jobverliezen, over de ergste recessie in de VS sinds de jaren '30. En volgens een groeiend aantal burgerlijke economen kan een herstel nog enkele jaren op zich laten wachten. Toch is professor De Vos er niet van overtuigd dat we hier "het proefondervindelijke failliet van het vrijemarktmodel" meemaken. Een systeem dat "na de val van het communisme de wereld zou hebben veroverd". Met "communisme" bedoelt onze professor het stalinisme: een bureaucratische dictatuur, gebaseerd op een geplande economie, die marxisten nooit als echt communisme of socialisme hebben beschouwd.
Volgens de scherpzinnige De Vos is er van neoliberale dominantie van de wereldeconomie amper sprake geweest. Bijna overal ziet hij uitzonderingen op de regel. Enkel de VS kan, qua vrijemarktbeleid, op goedkeurend geknikkebol worden onthaald. Lees maar: "Neen, we ontwaken niet uit een mondiale neoliberale roes. Daarvoor zijn de regimeverschillen te groot. Denk maar aan het staatskapitalisme van China, het oligarchenapparaat in Rusland, het petrokapitalisme in het Midden-Oosten en contrasteer dat eens met het ondernemerskapitalisme in de VS. En in Europa is de overheid terug van nooit weggeweest, terwijl deregulering er nooit meer was dan cosmetica." Jawel mensen, de wereld ging al die tijd gebukt onder "te weinig neoliberalisme". De liberalisering en privatisering van Belgacom, van onze elektriciteit, de duizenden jobs die bij De Post verloren gingen als voorbereiding op meer van hetzelfde, de wildgroei aan laag betaalde tijdelijke en interimcontracten (soms zelfs dagcontracten!), de dalende koopkracht van lonen en uitkeringen: allemaal "cosmetica" volgens onze hooggeleerde professor. 't Is nog niet genoeg dat daardoor al 1,5 miljoen Belgen in armoede leven.
Van imperialistische dominantie van het grootste deel van de wereld via het IMF, de Wereldbank en de multinationals heeft De Vos schijnbaar nog nooit gehoord. Sinds begin jaren '80 koppelden het IMF en de Wereldbank leningen aan neokoloniale landen aan de volledige uitverkoop van hun openbare diensten en bodemrijkdommen. In Latijns Amerika droeg dit bij tot een massieve verarming, en recent het verkiezen van meer naar links neigende regeringen - zonder met het kapitalisme te breken echter - in Venezuela, Bolivië, etc. In Congo droeg de liberalisering van de mijnhandel bij tot de fragmentering van het land en een schrikwekkende afdaling in de barbarij, via verschillende lokale en internationale machten die een gevecht voeren om de bodemrijkdommen en de winsten. In het effectief richting staatskapitalisme evoluerende China werd het recht op gezondheidszorg en onderwijs ernstig ondermijnd. Maar De Vos vindt dat de kapitalistische fragmentering en sociale chaos op alle vlakken moeten kunnen spelen. En dus wil hij dat de staat in China geen enkele sturende rol meer speelt in de economie. Nu de export en de groei als een pudding in elkaar beginnen te zakken in China, waarlijk een geniaal recept voor stabiele wereldrelaties. Waarom is het slechts de slimsten gegeven om professor te worden?
Maar De Vos heeft nog meer antiliberale dooddoeners te temmen, met zijn vrijemarktzweepje: "Evenmin is het debacle op de financiële markten de exclusieve erfschuld van losgeslagen casinokapitalisme in de persoon van financiële alchemisten." Een beetje schuld mogen de gestropdaste criminelen en andere bankiers van de eeuwig durende schuldcreatie misschien dragen. Maar niet - predikt pastoor De Vos - de "exclusieve erfschuld". Is het misschien toch de gedeelde schuld van de overheid? Inderdaad: "Het monetair beleid van goedkoop geld, de falende controleorganen en de overheidsaanmoediging voor risicokrediet zijn mee verantwoordelijk voor een historische bubbel die uiteindelijk een soufflé bleek." Aardig, maar die berg aan kredieten was voor het kapitalisme wel de enige manier om de consumptie, gezien de politiek van neoliberale loondalingen de laatste decennia, tijdelijk overeind te houden. Wat De Vos suggereert is dat er reeds vroeger een, vanuit zijn ultraliberaal standpunt, "heilzame crisis", een periode van "creatieve destructie", had moeten plaatsgrijpen. De man is duidelijk een economische Terminator, die uit sociale vernieling een nieuw herstel ziet groeien.
Reeds sinds de jaren '80 was er een voortdurend opblazen van de schuldenzeepbel in de ontwikkelde, Westerse economieën. Neem de VS. In de naoorlogse periode groeide de totale schuld van de overheid, de bedrijven en de gezinnen daar ongeveer even snel als het BBP. Van 128% naar 155% van het BBP tussen 1952 en 1975. Sinds de crisis van het kapitalisme midden jaren '70 namen de totale schulden echter veel sneller toe dan de economische groei. Tussen 1975 en 2007 explodeerde de schuld van 155% naar 355% van het BBP. Omwille van de dalende levensstandaard sinds het begin van de jaren '80 moest de economische groei steeds meer kunstmatig in stand worden gehouden. Dit gebeurde door de verhoging van de uitbuitingsgraad te koppelen aan een even noodzakelijke berg aan kredieten voor regeringen, bedrijven, en - vooral de laatste 10 à 15 jaar - gezinnen. Het kapitalisme ligt al 25 tot 30 jaar aan een kredietinfuus. Enige probleem: schulden moeten uiteindelijk worden afbetaald. Of de banksector verdwijnt in een economisch zwart gat. Net wat we vandaag meemaken.
Professor De Vos stelt: "De economische crisis is het rechtstreekse gevolg van de financiële crisis." Nee, het omgekeerde is waar. Uit de crisis van de reële economie, met overproductie in de industriële basissectoren en de vervanging van beter betaalde industriële jobs door jobs in dienstensectoren die veel minder waarde creëren, groeide de nood om de winsten te pompen in de financiële sector. En dit reeds sinds 30 jaar. De beurzen werden kunstmatig opgeblazen. Het kapitalisme verwerd op die manier, boven water gehouden door een historisch ongeziene berg aan schulden, tot een virtuele goktent.
Op één punt moeten we de professor gelijk geven: het protectionisme dat in de steunmaatregelen van veel regeringen verweven zit, zal de crisis niet oplossen, maar verergeren. Maar in tegenstelling tot verblinde ideologische steunpilaren als De Vos heeft de LSP en haar Internationale, het CWI, dit reeds jarenlang op voorhand voorspeld. Wij hebben steeds gesteld dat de globalisering op een bepaald moment op z'n limieten zou botsen, en zou omslaan naar een meer protectionistisch beleid. Door het bestaan van nationale staten met tegengestelde belangen is dit binnen het kapitalisme, zeker wanneer het in een zware crisis terechtkomt, een onvermijdelijke trend. De liberale dromerij van de professor zal daar weinig aan veranderen. De Vos poneert, zonder verpinken: "Vrijhandel en concurrentie zijn niet leuk, maar zij zorgen wel voor de innovatie, prijsdalingen, productiviteit en groeimarkten waar we allemaal bij winnen." Helaas gelooft geen mens daar vandaag nog in, zeker niet de arbeiders en jongeren die - in tegenstelling tot de professoren onder ons - als eerste onder de crisis te lijden hebben.
De eerlijke handel waar professor De Vos van droomt is een illusie. Dit is een systeem waarin de grootst mogelijke uitbuiting het meest wordt beloond. Kijk naar China en het fenomeen van de delokalisatie van bedrijven, naar die plaatsen waar de condities voor de arbeiders het slechtst zijn. Kijk ook naar de "handel in arbeidskracht", zo typerend voor het kapitalisme als maatschappelijk systeem. Nog nooit sinds WOII moesten jongeren en arbeiders hun arbeidskracht aan zo'n "oneerlijke" condities aanbieden. De koopkracht van onze lonen stelt ons niet meer in staat een zeker bestaan uit te bouwen, door de daling van de reële lonen. Laat staan dat onze kinderen nog een toekomst hebben binnen dit systeem. Arbeiders en jongeren worden geleefd door het kapitalisme. Doorheen de strijd om arbeiderscontrole in de bedrijven en het gevecht voor een democratisch geplande economie zullen we, voor het eerst, bewust ons leven en de maatschappij in handen kunnen nemen. Wat neoliberale academici als De Vos laten paraderen als "wetenschap" is de ergste utopie en dromerij van allemaal.
(pd)
zaterdag, januari 31, 2009
zondag, januari 18, 2009
SP.a: het failliet van de imagopolitiek
De afgelopen week kwam het binnen de SP.a tot zware botsingen tussen oude en nieuwe kopstukken. De partij sukkelt in de peilingen op of onder de 15% (achter nieuwkomer Lijst Dedecker met 16%) en de zogenaamde oppositie in het federale parlement is een erg mager beestje. De van bovenaf georganiseerde "verbreding" met Bert Anciaux en andere ex-Spiritisten wordt bij een deel van de partij op gegrom onthaald. Gevolg: bitsige opmerkingen over partijvoorzitster Caroline Gennez vanwege oudgediende Louis Tobback, en hier en daar partijkaarten die worden verscheurd. Crisissfeer bij de SP.a.
Aanleiding voor de spanningen binnen de partij was de overstap van Anciaux en de zijnen naar de SP.a. Anciaux maakte steeds duidelijk dat hijzelf geen "socialist" is, wat een gebaar vanwege de SP.a-top noodzakelijk maakte om deze "stemmentrekker" binnen te halen zonder dat Anciaux zelf te diep onder de lat doormoest. Blijkbaar was het partijbureau van plan om daarvoor de invulling van de partijnaam op het spel te zetten. SP.a zou dan "Socialisten en Progressieven Anders" worden. Anciaux pikte die suggestie iets te gretig op, zonder dat de SP.a zelf daar al extern over had gecommuniceerd. Gevolg: een oudere generatie van kopstukken - Tobback, Willockx en zelfs de gewezen NAVO-baas Willy Claes - grijpt de klungelige communicatie aan om het gebrek aan "partijdemocratie" in de verf te zetten en te suggereren dat de nieuwe leiding er niets van bakt.
De kritiek van deze oudgedienden is redelijk hypocriet. Tobback maakte er als partijvoorzitter een gewoonte van om interne kritiek niet met argumenten, maar met gebulder en persoonlijke verdachtmakingen te counteren. Zijn oprispingen hebben weinig met een gehechtheid aan partijdemocratie te maken. Tobback komt wel voort uit een generatie die de SP.a nog als "burgerlijke arbeiderspartij" heeft gekend. Met een prokapitalistische top gericht op het parlement en de postjes, maar met een basis waaronder velen nog wel vasthielden aan een strijdbare socialistische opstelling. Een generatie van SP.a-kopstukken die beseft dat je af en toe rekening moet houden met de basis, de gewone partijleden, in de manier waarop je de zaken presenteert.
De huidige SP.a-top, groot geworden na de jaren '80, bestaat uit neoliberale yuppies die de SP.a altijd als een optelsom van carrièreambities hebben beschouwd en gekend. Als een volledig verburgerlijkte partij, waar de meeste arbeiders in de jaren '90 zijn weggegaan. Wat overbleef was een oudere laag die enkel op basis van de herinneringen uit het verleden lid bleef en een nieuwe groep van kleinburgers, de ene al wat arroganter dan de andere, die de SP.a als vehikel voor de eigen carrière zag.
De impasse van de afgelopen week is volledig op het conto te schrijven van hoe deze generatie van "communicatie- of imagostrategen" de politiek, en een politieke partij, ziet. Politiek is niet meer het gezamenlijk uitdenken van een politiek programma en strategie, om die vervolgens na een democratische discussie en stemming, in de praktijk om te zetten. Dat programma is, met enkele nuanceverschillen, hetzelfde bij alle traditionele partijen: een neoliberale besparingspolitiek op de kap van de bevolking. Ideologie was naar verluidt vervelend geworden, na de val van het stalinisme, en enkel via strategisch gelanceerde "ideetjes" kon je de aandacht van de kiezer nog grijpen. Steve Stevaert was daar een kei in: ook in het zelf voorspellen wanneer je best met dit soort oppervlakkige neppolitiek stopt, om je terug te trekken in lucratieve posten als de beheerraad van Ethias of het provinciegouverneurschap van Limburg. Zijn broodje was gebakken - jammer genoeg niet dat van de meeste van zijn kiezers, zoals de huidige kredietcrisis getuigt, of zelfs dat van zijn partij.
Door die neoliberale eenheidsworst is de "vorm, het imago, de communicatie" bij de meeste partijen komen bovendrijven en zelfs dominant geworden. Communicatiespecialisten namen de plaats in van discussie met de partijleden in de afdelingen. Wie maalde er om de uitbouw van een actieve partijbasis als het enkel ging om scoren in de media, en de beschikbare postjes en plaatsen op de lijsten vanzelfsprekend beperkt waren. Het programma bepaalt de organisatievormen en -methoden en niet omgekeerd. Als het programma - in essentie neoliberale afbraak - enkel ten goede komt aan een kleine minderheid van de bevolking wordt interne partijdemocratie een overbodige luxe. Volgens de communicatiestrategen is het zelfs vervelend: je loopt het risico op dissidentie, en tegengestelde opinies. En dus "onduidelijke communicatie" naar de media toe! Binnen een revolutionaire partij als LSP worden politieke meningsverschillen intern uitbediscussieerd door het confronteren van de verschillende argumenten, om vervolgens na democratische stemming de weg vooruit vast te leggen, en na verloop van tijd de evaluatie te maken of dit effectief de juiste keuze was. Voor burgerlijke kiesmachines als de SP.a is zelfs de schijn van interne onenigheid er teveel aan. Zeker als niet politieke principes en de belangen van de meerderheid van de bevolking, maar de eigen carrièreplanning en de postjes centraal staan.
Een partijnaam als "SP.a" is dan niet meer de uitdrukking van een oriëntatie, richtinggevend voor een politiek programma of strategie. Het is een etiket dat je, afhankelijk van waar de electorale wind waait, kan vervangen en aanpassen. Soms, als het "te oubollig" begint te klinken, frutsel je er wat aan, door er bijvoorbeeld "anders" achter te gooien (Socialistische Partij Anders). Zoals de betere chipsfabrikant ook zijn producten af en toe van een andere "look" zal voorzien, om de nieuwigheid erin te houden. De hele idee dat je een partijnaam even snel verandert om een nieuwkomer als Anciaux aan boord te hijsen, kan enkel ontspruiten aan de meest bureaucratische en oppervlakkige der geesten: het partijbureau van de SP.a. Blij dat ze nu een partijapparaat hadden dat willoos de marsbevelen volgde, zonder arbeiders of strijdbare vakbondsmilitanten die vervelende vragen durven te stellen. Maar dat was dan gerekend zonder een deel van het partijapparaat zelf, dat die extreme top-down benadering - blijkens ook de voorzittersverkiezingen vorig jaar - veel minder ziet zitten, zeker nu de stemmenresultaten niet meer volgen.
Het is ironisch dat de oppositie vandaag niet komt van een openlijk linkse arbeidersvleugel, maar van een oude krokodil als Tobback of een vrij geïsoleerd figuur als Eric De Bruyn. Deze laatste wil in een interview met Knack de "vrije markt" beter laten werken door de invoering van een "overheidsbank". Bij gebrek aan een arbeidersbasis is De Bruyn blijkbaar zeer verregaand bereid om zijn standpunten aan te passen aan de, vandaag, hoofdzakelijk kleinburgerlijke basis van de SP.a. Het is nogal bizar als het de taak van marxisten wordt om een reformistische vleugel uit te vinden waar die niet bestaat, of de kritieken van een deel van de misnoegde bureaucratie te gaan vertolken. Waarom gebruikt De Bruyn zijn huidige positie, hoofdzakelijk in de media, niet om een conferentie te lanceren voor iedereen die buiten de SP.a en de PS aan een echt arbeidersalternatief wil werken? Met eventueel nog mensen van binnen de SP.a maar vooral met de veel bredere groep van arbeiders en jongeren die voor een links alternatief al lang niet meer uitkijken naar SP.a of Groen, om de strijd tegen jobverliezen, dalende koopkracht en het kapitalisme zelf aan te gaan.
In de discussie over de naam heeft het partijbureau van de SP.a er zich vanaf gemaakt met een kunstgreep: enkel de baseline onder de partijnaam zou veranderen, in "Socialisten en Progressieven Anders". De partijnaam zelf blijft naar verluidt dezelfde. Maar een congres laten beslissen over de koers en oriëntatie van de partij nu die in zo'n diep dal zit: dat zat er niet in. Als er al zo flagrant over de gevoeligheden van "de basis" kan worden gewalst, zonder een noemenswaardige revolte van de rangen van de SP.a, dan lijkt het jammer genoeg wel erg moeilijk om binnen die partij nog een politiek ten gunste van de arbeidersklasse te gaan bepleiten.
(pd)
Aanleiding voor de spanningen binnen de partij was de overstap van Anciaux en de zijnen naar de SP.a. Anciaux maakte steeds duidelijk dat hijzelf geen "socialist" is, wat een gebaar vanwege de SP.a-top noodzakelijk maakte om deze "stemmentrekker" binnen te halen zonder dat Anciaux zelf te diep onder de lat doormoest. Blijkbaar was het partijbureau van plan om daarvoor de invulling van de partijnaam op het spel te zetten. SP.a zou dan "Socialisten en Progressieven Anders" worden. Anciaux pikte die suggestie iets te gretig op, zonder dat de SP.a zelf daar al extern over had gecommuniceerd. Gevolg: een oudere generatie van kopstukken - Tobback, Willockx en zelfs de gewezen NAVO-baas Willy Claes - grijpt de klungelige communicatie aan om het gebrek aan "partijdemocratie" in de verf te zetten en te suggereren dat de nieuwe leiding er niets van bakt.
De kritiek van deze oudgedienden is redelijk hypocriet. Tobback maakte er als partijvoorzitter een gewoonte van om interne kritiek niet met argumenten, maar met gebulder en persoonlijke verdachtmakingen te counteren. Zijn oprispingen hebben weinig met een gehechtheid aan partijdemocratie te maken. Tobback komt wel voort uit een generatie die de SP.a nog als "burgerlijke arbeiderspartij" heeft gekend. Met een prokapitalistische top gericht op het parlement en de postjes, maar met een basis waaronder velen nog wel vasthielden aan een strijdbare socialistische opstelling. Een generatie van SP.a-kopstukken die beseft dat je af en toe rekening moet houden met de basis, de gewone partijleden, in de manier waarop je de zaken presenteert.
De huidige SP.a-top, groot geworden na de jaren '80, bestaat uit neoliberale yuppies die de SP.a altijd als een optelsom van carrièreambities hebben beschouwd en gekend. Als een volledig verburgerlijkte partij, waar de meeste arbeiders in de jaren '90 zijn weggegaan. Wat overbleef was een oudere laag die enkel op basis van de herinneringen uit het verleden lid bleef en een nieuwe groep van kleinburgers, de ene al wat arroganter dan de andere, die de SP.a als vehikel voor de eigen carrière zag.
De impasse van de afgelopen week is volledig op het conto te schrijven van hoe deze generatie van "communicatie- of imagostrategen" de politiek, en een politieke partij, ziet. Politiek is niet meer het gezamenlijk uitdenken van een politiek programma en strategie, om die vervolgens na een democratische discussie en stemming, in de praktijk om te zetten. Dat programma is, met enkele nuanceverschillen, hetzelfde bij alle traditionele partijen: een neoliberale besparingspolitiek op de kap van de bevolking. Ideologie was naar verluidt vervelend geworden, na de val van het stalinisme, en enkel via strategisch gelanceerde "ideetjes" kon je de aandacht van de kiezer nog grijpen. Steve Stevaert was daar een kei in: ook in het zelf voorspellen wanneer je best met dit soort oppervlakkige neppolitiek stopt, om je terug te trekken in lucratieve posten als de beheerraad van Ethias of het provinciegouverneurschap van Limburg. Zijn broodje was gebakken - jammer genoeg niet dat van de meeste van zijn kiezers, zoals de huidige kredietcrisis getuigt, of zelfs dat van zijn partij.
Door die neoliberale eenheidsworst is de "vorm, het imago, de communicatie" bij de meeste partijen komen bovendrijven en zelfs dominant geworden. Communicatiespecialisten namen de plaats in van discussie met de partijleden in de afdelingen. Wie maalde er om de uitbouw van een actieve partijbasis als het enkel ging om scoren in de media, en de beschikbare postjes en plaatsen op de lijsten vanzelfsprekend beperkt waren. Het programma bepaalt de organisatievormen en -methoden en niet omgekeerd. Als het programma - in essentie neoliberale afbraak - enkel ten goede komt aan een kleine minderheid van de bevolking wordt interne partijdemocratie een overbodige luxe. Volgens de communicatiestrategen is het zelfs vervelend: je loopt het risico op dissidentie, en tegengestelde opinies. En dus "onduidelijke communicatie" naar de media toe! Binnen een revolutionaire partij als LSP worden politieke meningsverschillen intern uitbediscussieerd door het confronteren van de verschillende argumenten, om vervolgens na democratische stemming de weg vooruit vast te leggen, en na verloop van tijd de evaluatie te maken of dit effectief de juiste keuze was. Voor burgerlijke kiesmachines als de SP.a is zelfs de schijn van interne onenigheid er teveel aan. Zeker als niet politieke principes en de belangen van de meerderheid van de bevolking, maar de eigen carrièreplanning en de postjes centraal staan.
Een partijnaam als "SP.a" is dan niet meer de uitdrukking van een oriëntatie, richtinggevend voor een politiek programma of strategie. Het is een etiket dat je, afhankelijk van waar de electorale wind waait, kan vervangen en aanpassen. Soms, als het "te oubollig" begint te klinken, frutsel je er wat aan, door er bijvoorbeeld "anders" achter te gooien (Socialistische Partij Anders). Zoals de betere chipsfabrikant ook zijn producten af en toe van een andere "look" zal voorzien, om de nieuwigheid erin te houden. De hele idee dat je een partijnaam even snel verandert om een nieuwkomer als Anciaux aan boord te hijsen, kan enkel ontspruiten aan de meest bureaucratische en oppervlakkige der geesten: het partijbureau van de SP.a. Blij dat ze nu een partijapparaat hadden dat willoos de marsbevelen volgde, zonder arbeiders of strijdbare vakbondsmilitanten die vervelende vragen durven te stellen. Maar dat was dan gerekend zonder een deel van het partijapparaat zelf, dat die extreme top-down benadering - blijkens ook de voorzittersverkiezingen vorig jaar - veel minder ziet zitten, zeker nu de stemmenresultaten niet meer volgen.
Het is ironisch dat de oppositie vandaag niet komt van een openlijk linkse arbeidersvleugel, maar van een oude krokodil als Tobback of een vrij geïsoleerd figuur als Eric De Bruyn. Deze laatste wil in een interview met Knack de "vrije markt" beter laten werken door de invoering van een "overheidsbank". Bij gebrek aan een arbeidersbasis is De Bruyn blijkbaar zeer verregaand bereid om zijn standpunten aan te passen aan de, vandaag, hoofdzakelijk kleinburgerlijke basis van de SP.a. Het is nogal bizar als het de taak van marxisten wordt om een reformistische vleugel uit te vinden waar die niet bestaat, of de kritieken van een deel van de misnoegde bureaucratie te gaan vertolken. Waarom gebruikt De Bruyn zijn huidige positie, hoofdzakelijk in de media, niet om een conferentie te lanceren voor iedereen die buiten de SP.a en de PS aan een echt arbeidersalternatief wil werken? Met eventueel nog mensen van binnen de SP.a maar vooral met de veel bredere groep van arbeiders en jongeren die voor een links alternatief al lang niet meer uitkijken naar SP.a of Groen, om de strijd tegen jobverliezen, dalende koopkracht en het kapitalisme zelf aan te gaan.
In de discussie over de naam heeft het partijbureau van de SP.a er zich vanaf gemaakt met een kunstgreep: enkel de baseline onder de partijnaam zou veranderen, in "Socialisten en Progressieven Anders". De partijnaam zelf blijft naar verluidt dezelfde. Maar een congres laten beslissen over de koers en oriëntatie van de partij nu die in zo'n diep dal zit: dat zat er niet in. Als er al zo flagrant over de gevoeligheden van "de basis" kan worden gewalst, zonder een noemenswaardige revolte van de rangen van de SP.a, dan lijkt het jammer genoeg wel erg moeilijk om binnen die partij nog een politiek ten gunste van de arbeidersklasse te gaan bepleiten.
(pd)
Abonneren op:
Posts (Atom)
Karl Marx: wellicht slimmer dan Dirk Verhofstadt (broer van), Boudewijn Bouckaert en Frank Vandenbroucke opgeteld (binnenkort ook: de liberale vermenigvuldiging en deling)