Rechtse bellen blazen met Blanpain

Professor en hofnar van het kapitaal: het mes in het stakingsrecht?













De staking bij het veiligheidspersoneel op de luchthaven ontspoorde in de gevestigde pers in een discussie over het stakingsrecht. Misschien is de term "lynchpartij" beter gekozen. Een ondernemende advocaat, de heer Cafmeyer, voelde zich danig bij de neus genomen. Cafmeyer - wat een mooie naam, esthetisch gesproken: Cafmeyer - was hoopvol op weg naar Congo.

De reizende advocaat kon enkel walging opbrengen voor stakers die zijn missie dwarsboomden. De man in toga wil alle klachten van passagiers bundelen en een schadeclaim deponeren bij de rechtbank. Daarbij zouden de stakers persoonlijk verantwoordelijk worden gesteld voor "geleden schade".

Bij menig burgerlijk commentator leidde het "stakingsleed" - in tegenstelling, zoals gewoonlijk, tot het leed van de stakers - tot een verhoogde staat van opwinding. "Stakertje pesten" is in deze kringen een brevet van betrouwbaarheid tegenover hoger geplaatsten.

Wij aanzagen het en donderden van zoveel mediamanipulatie en sensatiezucht al lang niet meer uit onze zetel. Het bevestigde een handvol marxistische stellingen over de rol van de staat. En de verongelijkte slaafsheid van sommige kleinburgers, als het erop aankomt de eigen carrière te smeren.

Driewerf hoera, want daar was gelukkig nog Roger Blanpain, professor emeritus aan de KU Leuven, om ons uit onze sluimer te halen. Blanpain is een class warrior van de oude garde. Een ontembare gauchist - of moeten we zeggen: rechtsist - van de kapitalistische klasse. Hoewel de zeventig reeds gepasseerd. De man wordt radicaler met de jaren. Of senieler, dat kan ook.

Blanpain had zijn kanon klaar staan, traditiegetrouw gericht op verworven rechten van de arbeiders. Uit de oren van de professor kringelde een beetje stoom: "Hopelijk is dit de eerste stap in het afschaffen van het stakingsrecht in bepaalde gevoelige sectoren, zoals het spoor en de luchthaven."

De klassenstrijd is voor Blanpain, binnenkort ook zemelend vanuit zijn rolstoel en rechtgehouden door twee nachtzusters, een natuurlijke high. Zegt het VBO dit, dan eist Blanpain hetzelfde, maar in het kwadraat. Roept de VLD dat, dan smijt de bejaarde professor er nog een lading extra decibels in zijn patronale megafoon tegenaan. Blanpain is de nar die de mafste dingen roept - om radicale maatregelen van de bazen en hun spreekbuizen bespreekbaar te maken.

Een verbod op staken in "gevoelige sectoren". Kinky. Welke sector is er voor de kapitalisten niet "gevoelig"? Laat ons - gedicteerd door het winststreven - de dictatuur reeds installeren voor het luchthaven- en treinpersoneel. Franco herleeft, in het vliegtuig naar Spanje.

Waar zouden de bazen en managers in die sectoren zich dan nog aan moeten houden? Op welk middel zouden de arbeiders nog kunnen steunen om zich tegen de willekeur van de heersende klasse te verzetten?

Blanpain geeft ons een kleine inkijk in het echte programma van de burgerij. Het soort maatregelen die ze gaan uittesten als het water hen maatschappelijk aan de lippen staat. Democratische rechten zijn voor deze types een gelegenheidsoplossing. Om "pragmatisch" aan de kant te worden geschoven als de hogere, materiële winstbelangen het vereisen.

We moeten de hardleerse klassevechter op jaren Blanpain bedanken. Dankzij de professor weten we weer dat "democratie" en kapitalisme in de laatste analyse onverenigbaar zijn. Alle propagandapraatjes van liberale ideologen ten spijt.

Nu nog vakbonden en arbeiderspartijen creëren die even gedreven de belangen van de meerderheid verdedigen, als Blanpain en zijn bende dat voor de belangen van een cynische minderheid doen.


(pd)

Wie biedt meer voor de bazen? Hoger? Lager?

(Deze cartoon verscheen eerder op www.marxisten.blogspot.com)


Vers van de pers: Karel Dillen (VB) loopt over naar de hemel! "Mmm, da's er toch één die niet Lijst Dedecker verkiest. Oef." (Philip Dewinter)

- Is Karel Dillen, vertaler van de neonazi Maurice Bardèche, overleden?

Nee, dat is een uitvinding van Hollywood. Met decors en zo. Heel straf.

- Karel Dillen niet alleen supporter van negationisme tijdens jonge jaren:

"Ik heb nooit ofte nimmer het tijdelijke voor het eeuwige geruild!" Historici unaniem: dat heeft hij wél.

- Geest van Karel Dillen leeft voort in dochter Marijke:

"Het 70-puntenplan was een uitvinding van Hollywood. En Philip Dewinter is de Vlaamse Steven Spielberg. ET phone home? Ons eerste plan voor begeleide terugkeer."

- Karel Dillen (zie foto hierboven) was lid van Hitlerjügend tijdens Duitse bezetting:

"Ik kende het telefoonnummer van de Oxfam Wereldwinkel niet. En hun uniformen waren mooier."

Column: Marx is dood. Leve Marx!

Door Karel Mortier

Naar aanleiding van de presidentsverkiezingen werd de correspondente van De Standaard in Frankrijk weer volop ten tonele gevoerd om commentaar te leveren op het verloop van de verkiezingen en de uitslag van de eerste ronde. Het toont overigens aan hoe beperkt het aantal buitenlandse correspondenten van de Belgische mediagroepen eigenlijk is.

We spreken natuurlijk over mevrouw Doornaert. Trouwe lezers van deze blog hadden uiteraard al begrepen dat het om haar ging. Een van de eerste artikels die mevrouw Doornaert na de eerste ronde schreef, was een stuk om te zeggen dat Marx nu ook dood was in Frankrijk.

De relatief slechte resultaten van de “gauche de la gauche” zijn voor de dame meteen een aanleiding om Marx ten grave te dragen. Doornaert woont graag in Frankrijk, maar vindt de steun en kracht van radicaal-links er toch een doorn in haar oog. Ze vormen een belemmering om volop te kunnen genieten van haar job in Frankrijk.

Daar waar haar Belgische collega’s radicaal-links kunnen negeren, ligt dat in Frankrijk veel moeilijker. Al was het maar omdat radicaal-linkse lijsten wettelijk ook veel meer ruimte en mogelijkheden krijgen om hun ding te doen, dan in ons land het geval is.

Het is waar dat op Besancenot na de linkse kandidaten het niet goed hebben gedaan in de verkiezingen. Met name de kandidaten van de PCF en LO hebben een zware klap gekregen, met als resultaat dat de score voor de partijen links van de PS lager ligt dan bij de vorige presidentsverkiezingen.

Het is echter de vraag of daarmee Marx begraven is in Frankrijk. Dat roept men in Frankrijk ieder decennium wel een keer. Staat er net in de krant dat “deze generatie braver is dan de vorige” of ze leggen het land plat.

De resultaten werden wellicht negatief beïnvloed door de schrik voor een herhaling van de vorige verkiezingen, waarbij PS’er Jospin de duimen moest leggen voor de extreem rechtse Le Pen. Er was ook de sterke campagne van de centrumkandidaat Bayrou, die veel proteststemmen weghaalde bij radicaal-links. Enkel in Frankrijk kan een centrumkandidaat wellicht radicaal-linkse protestkiezers weghalen, maar dat is een andere discussie.

Daarnaast was er ook het gebrek aan een ernstig alternatief dat het kon opnemen tegen de grote partijen. De mogelijkheden na de vorige presidentsverkiezingen, en zeker na de overwinning van het Franse neen-kamp tegen de EU-Grondwet, waren zeker aanwezig. Jammer genoeg werden ze niet benut.

De PCF wilde wel meewerken aan een links initiatief, maar dan alleen als de PCF de kandidaat leverde. Wat de LCR niet zag zitten, onder meer omdat de PCF helemaal niet wilde breken met de PS. Al was het maar om tal van postjes niet in gevaar te brengen: posities die een gevolg zijn van de samenwerking tussen PS en PCF.

LO wou er traditioneel alleen voor gaan. Nog anderen vonden dat de kandidaat iemand nieuw moest zijn, los van de bestaande partijen. Nu de PCF, LO en José Bové behoorlijk zwaar op hun bek zijn gegaan (al scoren ze elk op hun beurt uiteraard nog altijd beter dan radicaal-links in ons land) en de LCR met Besancenot een mooie score behaalde, bestaat misschien de kans om tegen de parlementsverkiezingen werk te maken van een eenheidslijst van mensen links van de PS.

De PCF haalde weliswaar een beperkte score, maar qua lidmaatschap en partijapparaat is de partij nog altijd een pak groter dan bijvoorbeeld de LCR. Het voordeel van de LCR is dat ze jongeren aanspreken. In die zin zouden PCF en LCR best een mooie tandem kunnen vormen. Ex-stalinisten en ex-trotskisten samen kan best een mooi plaatje opleveren, maar de vraag is of het gesubsidieerde deel van de PCF dat wel ziet zitten.

LO zit met het probleem dat haar boegbeeld met pensioen gaat en ze op het eerste gezicht niemand in de pijplijn zitten hebben om haar op te volgen. In die zin kan er ook bij LO wat bewegen de komende periode, al valt dat af te wachten.

José Bovés houdbaarheidsdatum is ook overschreden en de vraag is of de man nog kan terugkomen. Een Mc Donalds in de prak slaan - het zou van mij niet waar zijn - zal hem niet meer helpen en het is niet dat hij veel vrienden heeft gemaakt bij de georganiseerden tijdens de campagne.

Gezien het resultaat zal het initiatief vanuit de LCR moeten komen. In het verleden deed deze partij meermaals verklaringen ten gunste van een brede antineoliberale kracht, zonder daar echter praktische stappen aan te verbinden.

Laten we hopen dat ze er dit keer effectief voor gaan. Al was het maar om mevrouw Doornaert een aantal slapeloze nachten te bezorgen in Parijs, over de vraag hoe ze de verrijzenis van Marx in Frankrijk aan de Standaardlezer moet verkopen.

De Rode Prins: Eén is alleen de arbeiderklasse

Vrienden, kameraad,

Dat ik, ex-prins Laurent, op de laatste moment niet werd aangeduid als eerste kandidaat voor het Senaat van onze partij ik kan als democraat en arbeider nog begrijp.

Dat ik als pionier en verruimer in de Colruyt een fabriekscel van CAP van de begane grond stampte? Zomaar uit het niets? Zand over dit kleine gebeurtenis, vrienden en kameraad. Ik verricht simpel mijn deeltje voor het werkende klasse. Zoals de arbeider al veel handen uit de mouw staakten voor mij.

Dat ik als voorzitter van de Sovjet van onze Colruyt 483 signatuur bij vrienden, aangetrouwde familie en collega-arbeider opdeed op slechts enkele weken tijd?? Ik deed dit waarlek met veel plezier. Er brandt bij mij vandaag een vurige hoop op de Rode toekomst, die van ons is. Alle boten reizen naar het socialisme!

Ik zal over de lijsttrekkerplaats voor het Senaat niet uitweiden, beste vriend, of over dit onderwerp een lange zaag opzetten. Van eenieder naar zijn vermogen - wat bij mij groot vermogen van Marine was - aan eenieder naar zijn behoefte.

Ik zal mij als nederig partijsoldaat naar boven werken in de rangen van onze arbeiderpartij, en in mijn afdeling te Laken. Dewelke bestaat op deze moment uit mezelf Laurent, de kameraad-tuinman (tevens penningmeester om geen affaires te hebben),... en straks misschien ook enkele personeel van het hofhouding uit de koninklek paleis. Of mijn vader, "koning" Albert, dit nu wenst of niet. Ik schuif mijn pamflet gewoon onder de witte hek van zijn privédomein en personeel verslindt onze positieve CAP-inhoud.

Jullie, arbeider, lees deze bericht van groeiende strijd - zelfs achter hekken paleis - eerst in arbeiderpers van links-socialisme.blogspotter.come!! De burgerleke media staat aan kant van het kapitalistische staat, aan kant van de flik die hen controleert. Tienduizenden arbeider en consument hebben deze cynici al hun rug toegekeerd. En da’s nog maar een begin als hun tij niet keert. Samen met het parcours van de geschiedenis, die wij zelf maak.

Boycot de Stemtest! Eén is alleen maar de arbeiderklasse! Lang leve de arbeiderpers!

Uw Laurent.

Column: Wat gebeurt er in Nederland?

Philip Dewinter wil politiek asiel boven de Moerdijk?

Door Bas de Ruiter

Op maandagavond 16 april 2007 was de leider van het Vlaams Belang, Philip Dewinter, aanwezig in het discussieprogramma “Pauw en Witteman” op de Nederlandse televisie. In dat programma gaf hij aan mogelijk op zoek te gaan naar een woning in Amsterdam, vanwege de “jacht” die de Belgische justitie volgens hem op zijn persoon en zijn partij heeft geopend.

Aanleiding was het wetsvoorstel dat op woensdag 18 april werd behandeld in het Belgische parlement. Dit voorstel zou politici automatisch kunnen uitsluiten van hun functie als ze eenmaal voor racisme zijn veroordeeld.

Volgens Dewinter zou hij, in geval dat voorstel zou worden aangenomen, overwegen als “politiek vluchteling” naar Nederland te verhuizen. Volgens hem zou in Nederland meer “vrijheid van meningsuiting” zijn.

Ongetwijfeld zouden een handvol rechts-extremisten in Nederland en rechtse politici als Wilders blij zijn met zijn komst. Dewinter hoeft echter niet te rekenen op de sympathie van de meerderheid van de Nederlandse bevolking, die vorig jaar nog aangaf voor een generaal pardon voor asielzoekers te zijn.

Met zijn aanvallen op allochtone migranten en zijn neoliberaal economisch programma zal Dewinter weinig gelijkgezinden vinden onder de gewone werkende mensen, uitkeringsgerechtigden en armen van Nederland..

Dit bleek ook wel uit de volgende opname die in Amsterdam is gemaakt (link: http://campus.tv/index.php?action=showmovie&movieid=616).


(De LSP heeft een zusterorganisatie in Nederland, Offensief. Hun website vind je op www.offensief.nl)

Frankrijk: het minste kwaad?

Bouw aan een arbeiderspartij















De voorlopige peilingen voor de eerste ronde in de Franse presidentsverkiezingen wijzen Sarkozy en Royal als overwinnaars aan, met respectievelijk 30% en 24%. Deze stembusslag bevestigt een trend die vanuit de VS is komen overwaaien: de keuze voor het "minste kwaad", in dit geval belichaamd door Ségolène Royal van de Parti Socialiste.

Vele kiezers wilden ongetwijfeld een scenario vermijden waarbij de extreem rechtse Le Pen opnieuw de tweede ronde zou halen. Dit verklaart mee de hoge opkomst. Le Pen, in de exit polls op 11%, verloor wellicht stemmen aan de gespierd rechtse Sarkozy.

Ségolène Royal beloofde tijdens haar campagne een verhoging van de minimumlonen en de pensioenen. Tegelijk stelde ze de bazen gerust: de concurrentiekracht van de bedrijven wordt door de PS hoog in het vaandel gedragen. De huizenhoge winsten moeten, volgens deze keurige Franse dame, niet met de vinger worden gewezen. Royal als presidente zal voor de levensstandaard van de meerderheid van de bevolking geen verbetering inhouden, integendeel.

Veel arbeiders, jongeren, migranten,... zullen zonder veel illusies, en dikwijls met pijn in het hart, op Royal stemmen in de tweede ronde. Niet omdat ze gezien wordt als "kandidate van de arbeiders", wel omdat het alternatief nog een stuk rechtser is dan Royal zelf.

Een nogal miserabel spektakel werd deze keer opnieuw geleverd door de radicale linkerzijde in Frankrijk. Besancenot van de LCR haalde een verdienstelijke score van 4%, in de exit polls. De hoogste onder klein-links, dat gezamenlijk rond de 9% lijkt af te klokken. Beeld je eens in wat de impact van een nieuwe brede arbeiderspartij zou zijn in Frankrijk.

Allicht zullen Besancenot en de LCR hun autoriteit opnieuw niet gebruiken om het initiatief te nemen voor een brede linkse partij, die alle verzet tegen het neoliberale beleid van hetzij Sarkozy, hetzij Royal kan bundelen. Vergelijk die houding met die van LSP/MAS in België. Waarbij wij met onze nog bescheiden krachten, maar op basis van duidelijke perspectieven en zin voor initiatief, wel alles in het werk stellen om een misschien historische kans te grijpen: de oprichting van CAP als nieuwe, brede arbeiderspartij in wording.

Er bestaat geen garantie dat dit zal slagen, maar het steekt wel schril af tegen de politieke machteloosheid van de grote Franse "trotskistische" organisaties.

Voor de tweede ronde zou dat de strijdkreet moeten zijn: begrip tonen voor arbeiders en jongeren die "tegen Sarkozy" een stem willen uitbrengen, maar tegelijk de oproep om op straat het alternatief uit te bouwen dat reëel kan breken met elke rechtse politiek. Of die nu van Sarkozy komt, of van Royal.


(pd)

Doe de stemtest: nu ook met CAP

Nauwelijks bekomen van de vorige "Doe de stemtest" pakt de VRT nu uit met een gloednieuwe editie. Het moet zijn dat de verkiezingen eraan komen, folks. Zoals onze lezers wellicht weten, heeft het de VRT behaagd om CAP voor haar vragenfestijn bij voorbaat te diskwalificeren.

Wij hadden niet eens doping genomen en respecteren - in tegenstelling tot de Lijst Dedecker - zelfs de verkeersregels. Ons kan je moeilijk verwijten dat we vadertje Stalin ooit hebben achterna gehold als was De Snor uit Georgië het achtste wereldwonder (PVDA), of dat we ritueel geld hebben verbrand (SP.a, Agusta).

Onze kopstukken hebben - bij ons weten - nooit gemaskerd over straat gelopen (Philip Dewinter, Vlaams Belang) of de slogan "Staken schaadt, werken baat" van de daken geschreeuwd (alle traditionele partijen spelen dat spelletje vandaag mee, op een wel erg kromme en zwabberende voorzet van het zwarte VB).

CAP liep nooit met kruiwagens vol nepgeld over de taalgrens, zoals de rechtse - maar mediagenieke - kwibussen van de NVA. We hadden nooit iets met een geit, zoals Yves Leterme (CD&V), en zijn niet van plan om het besparingsprogramma van Balkenende in ons landje te introduceren (zoals die koppige neoliberale bok van een Leterme, aspirant-premier nog aan toe).

Aangezien de VRT CAP boycot - hoewel we beslist overal opkomen in Vlaand'ren voor de Kamer en de Senaat - zullen we onze eigen doe-het-zelf-stemtest moeten uitvinden. Laat zo'n klus maar aan links-socialisme.blogspot.com over. Da's zowat onze bestaansreden - inderdaad, een stuk nuttiger dan die van Frank Vanhecke.

Onze wetenschappelijke vraagjes:

1/ Economie en maatschappij:

Opel ontslaat 1400 werknemers. Hoe zou u de crisis in de automobielindustrie oplossen?

a) "Wij kopen alleen maar Duitse auto's. Is Opel nog Duits?" (Vlaams Belang)

b) "Een drastische lastenverlaging voor de bedrijven en Poolse hongerlonen: dit is de enige rationale oplossing om nog industriejobs in België te behouden." (Open VLD)

c) "Moeder, moeder, wat is dit erg. Mag ik een geruite zakdoek van Chanel?" (SP.a)

d) "Steun aan de strijd van de arbeiders, voor de verdediging van elke job! Voor een strijdbare vakbondsstrategie." (CAP)


2/ Sociale zekerheid:

Wat vindt u van de stelling "Politici zouden moeten werken aan het gemiddelde arbeidersloon"?

a) "ABSOLUUT en DIEP VERONTWAARDIGD niet akkoord. BAH!!" (Open VLD)

b) "Niet akkoord. Wij maken in de verste verte geen onderscheid tussen arbeiders en kapitalisten - tussen dalende lonen en stijgende recordwinsten - en dit alleen omdat ze hetzelfde kleurtje hebben. Grappig, hé?" (Vlaams Belang)

c) "Enerzijds een beetje akkoord, anderzijds een beetje ook niet akkoord. Middenklasse-intellectueel zijn, is best een opdracht." (Groen!)

d) "Helemaal akkoord. Behalve in China" (PVDA)

e) "Helemaal akkoord, en natuurlijk ook in China" (CAP)


3/ Veiligheid en discriminatie:

In hoeverre gaat u akkoord met de stelling “Het is beter af en toe een onschuldige Turk slaag te geven, dan een schuldige Turk zonder rammeling te laten schieten.”

a) Helemaal akkoord (Vlaams Belang)

b) Een beetje akkoord (Lijst Dedecker)

c) Niet akkoord, dit is een rem op de integratie (CD&V)

d) Helemaal niet akkoord, dit is een rem op de klassenstrijd (CAP)


4/ Knelpuntberoepen:

Wat roept de term “privatisering” bij u allemaal op?

a) “Wij zijn voor, behalve als Dewinter zegt dat we tegen zijn. Privatiseer de stakingskassen, ’t is een privémilitie!” (Vlaams Belang)

b) “Privatisering en liberalisering komen het best overeen met de menselijke natuur. Of toch de menselijke natuur van de rijke, winstbeluste elite die wij politiek bedienen.” (Open VLD)

c) “Privatisering en liberalisering zijn deel van de christelijke normen en waarden. Vraag dat maar eens aan Etienne Schouppe, vroegere baas van de NMBS.” (CD&V)

d) “Voor een hernationalisering van alle geprivatiseerde openbare diensten. Stop de liberalisering.” (CAP)


(pd)

Stakingsbrokken

Door Bart

Enkele uitgesproken meningen over het stakingsrecht…

Naar aanleiding van de staking in Zaventem en de treinstaking deze week gingen de media op zoek naar allen die hun mening wilden ventileren over het ondertussen vermaledijde stakingsrecht. De redenen waarom de werknemers in staking gingen, deden er even niet toe.

Een jongeman die om een MP3-speler wordt neergestoken zet gans het land in rouw. Vier treinbegeleiders die bont en blauw geslagen worden, vallen echter niet onder het item "zinloos geweld", aangezien er een reactie op kwam vanuit de georganiseerde arbeidersbeweging… Bleiten mag, eisen stellen en kracht bijzetten niet!

"Werknemers moeten hun plaats kennen!" zal menig bedrijfsleider en politicus gedacht hebben. De AA - de Anonieme Aandeelhouders - waren misnoegd omdat ze gestoord werden tijdens het lezen van de krant door allerhande verontrustende stakingstijdingen.

Het nieuws van Opel Antwerpen maakte echter alles goed: GM zet de schaar in het personeelsbestand (dat is altijd goed voor de beurswaarden) en de vakbond bij monde van Kennes (ABVV- en SP.a –kandidaat bij de komende verkiezingen) gaf blijk van weinig intentie tot verzet.

Hét ideale ochtendnieuws bij de croissants en kaviaar met champagne: de werknemers van Opel Antwerpen worden als lammetjes overgeleverd door "hun woordvoerders" aan de winsthyena’s (de geuzennaam van de AA - klinkt wel nog wat te "actief" voor mensen die al nietsend fabelachtige sommen geld opstrijken).

We kunnen alleen maar hopen dat de arbeiders hun lessen hebben getrokken uit het Volkswagen-scenario en met een collectieve en georganiseerde "welgemeende fuck you" naar het management "hun woordvoerders" kunnen corrigeren.

De meningen over stakingsrecht

- Karel Van Eetvelt

De roedel omhooggevallen zelfstandigen van Karel Van Eetvelt, in de wandelgangen wel eens "Unizo" genoemd, pleit voor een wettelijke waarborg voor openbare dienstverlening.

De werkgeversorganisatie van de "lager gediplomeerde" uitzuigers van het werkvolk respecteert volgens de krant Metro het stakingsrecht, maar dan alleen als "ultiem laatste redmiddel bij uitzichtloze sociale conflicten." Dit wil zeggen: enkel tijdens zon- en feestdagen.

Toen een andere journalist ’s morgens vroeg Karel uit zijn bed belde, gaf hij nog halfslapend de korte reactie: "Privatiseren die boel, dan is het probleem opgelost!" Een kwartier later aan de keukentafel, in kamerjas maar mét stropdas, en na twee sterke koffies viel Karel zijn euro en corrigeerde zijn eerste uitlating tegenover de bewuste journalist. "Shit… het personenvervoer bij de NMBS: daar valt geen geld te rapen… euh… Wij respecteren het stakingsrecht, maar dan alleen als ultiem laatste redmiddel bij uitzichtloze sociale conflicten."

- Dylan Casaer

Verder willen we de lezer ook nog de reactie van de immer gebruinde Tony Blair van de Faluintjes, Dylan Casaer van de SP.a, niet onthouden. Dylan vindt dat de staking haar doel dreigt voorbij te schieten door de reizigers in de gordijnen te jagen, terwijl die net een bondgenoot kunnen zijn in de strijd voor meer veiligheid op de treinen.

Tot hier toe alles OK, maar dan komt de opmerking die onze dierbare Dylan typeert: hij pleit voor "creatievere acties", zoals een stille optocht of een betaalstaking… Een betaalstaking bij forenzen die allen een treinabonnement hebben: dat zal nogal een impact hebben! Gelukkig stelt hij zich niet de vraag wat de "dresscode" is bij zo'n betaalstaking… Hoe is een echte socialist nu weeral gekleed?

- Bart De Wever

De partijen Spirit, NVA en Open VLD zijn voorstander van een minimale dienstverlening die uiteraard in de wet moet worden ingeschreven. De overal-een-mening-over-hebbende Bart De Wever van NVA wist er aan toe te voegen dat "enkele tientallen personeelsleden die tienduizenden reizigers gijzelen" onaanvaardbaar is.

Nu beginnen we ons toch ernstige vragen te stellen bij de telcapaciteiten van onze Vlaamse betweter... Aha: nú weten we waar al die fabelachtige geldtransfers van Vlaanderen naar Wallonië vandaan komen...

- De spreekwoordelijke hond met een hoed op

Woef, WOEF, WOEF! (Het is een schuimbekkende staker, waarschijnlijk van de Volkswagen-hooligans van de FGTB want hij zit al in mijn kuiten te bijten... blaffende honden bijten dus wél!)

- De VVR

Het beste houden we natuurlijk voor het laatste... De Vereniging van Vlaamse Reisbureaus (VVR) vatte de staking van vrijdag bondig samen: "In de VS zouden de stakers zijn ontslagen, in Rusland zijn verdwenen in een werkkamp en in China stilletjes zijn geliquideerd". Wil je de combinatie van de drie? Stem dan op 10 juni voor een Vlaamse republiek onder leiding van het Vlaams Belang!


(Dit stuk verscheen eerder op www.marxisten.blogspot.com)

SP.a bindt strijd aan tegen toplonen

Strategie en tactiek: uitgedacht in de Kempen














Bij de SP.a beseffen de tenoren van de partij ten volle dat de verkiezingen eraan komen. Een campagneteam samengesteld uit Patrick Janssens, Caroline Gennez, Renaat Landuyt en de tour operator Sun Snacks - de onafhankelijke in het gezelschap - zette zich 3 maanden geleden reeds aan het brainstormen. Dit evenement voltrok zich rond een gezellig knetterend kampvuur, weggestoken in de Kempense duinen.

Het was toen putje winter, maar daar viel tijdens de gesprekken van het kwartet - om de beurt een aardappel gewikkeld in aluminiumfolie in de vlammen werpend en zorgvuldig in stukjes versnijdend - niet veel van te merken.

Slechts overlevend op een dieet van muesli, chocoladerepen uit Latijns Amerika en geitenmelk kreeg de sociaal-democratische tactiek langzaam maar zeker vorm. Voor deze oneetbare rotzooi zouden Albert Frère en de grote aandeelhouders van BIAC boeten. Zonder luchtvaartmaatschappij was deze "troep" - dixit Landuyt - "nooit bij ons geraakt".

Volgens de SP.a-politicus verdiende de voltallige beheerraad van BIAC, "alsook die van de Boerenbond en Citibank" het om "25 jaar uit hun burgerrechten te worden ontzet, en dit met onmiddellijke in gang treding. Het is te zeggen: na de verkiezingen." Alle kampvuureters waren het daar over eens.

De staalharde propaganda van de SP.a zou slechts één doel treffen. De onbeleefde kapitalisten, managers en grote aandeelhouders die ze zelf niet bij hun voornaam kenden. Veel waren dat er niet, vond het campagneteam. Verstomming rond het sociaal-liberale kampvuur, tijdens een donkere winternacht in de Kempen. Tot ieders opluchting meende Patrick Janssens zich "toch te herinneren" dat hij nooit voor Citibank had gewerkt.

De SP.a had zijn strategie. Johan Vande Lanotte, partijvoorzitter en professor, kon met een gerust gemoed naar het programma van Debby en Nancy afzakken.


(pd)

Vergeet de Oude Germanen niet

Door Geert Cool

Nazi-collaborateurs springlevend

Het Sint-Maartensfonds (een groep van oud-collaborateurs aan het Oostfront) hield op te bestaan. Zo dachten we toch. Maar nu blijken de oude nazi-collaborateurs toch nog eens een bijeenkomst te houden.

Op zaterdag 28 april is er vanaf 10u 's ochtends een bijeenkomst in een zaal van de gemeente Schilde. Dezelfde zaal werd al meermaals gebruikt door het Sint-Maartensfonds.

Het lijkt erop dat burgemeester Yolande Avondroot (tweede op de VLD-Kamerlijst op 10 juni) weinig problemen heeft met de aanwezigheid van collaborateurs en andere extreem-rechtse militanten in een zaal van haar gemeente. De opmaak van de zaal gebeurt traditiegetrouw door Voorpost.

Verfransing: nu ook bij Voorpost

De Nederlandse Voorpost-militanten zullen er niet bij zijn. Die houden op dezelfde dag een herdenking van Willem van Oranje. Of Voorpost-Vlaanderen zal protesteren tegen de lijfspreuk van Willem van Oranje is niet geweten.

Die lijfspreuk was immers "Je maintiendrai" (ik zal mezelf handhaven). En dat in een vorm van schoon Frans waarvoor er in de Brusselse rand al meer kaakslagen zijn toegebracht!

Seks met Le Pen? Non merci.

Seks met jongens is niks voor schoolmeisjes, ze moeten maar masturberen. Dat is het standpunt van de Franse extreem-rechtse leider Jean-Marie Le Pen. "Meisjes die goesting hebben moeten maar manu militari aan hun behoefte voldoen", stelde Le Pen. (bron: het overigens uitstekende http://yelloman1.blogspot.com/)

Standpunt: Truckers leven ongezond - wat zouden socialisten doen?

Door Kim Wauters

In Het Nieuwsblad van woensdag 11 april (2007) stond een artikel over het ongezonde leven van truckers. Daarbij werd uiteraard ook aandacht gegeven aan de rij- en rusttijden.

Veel chauffeurs hebben een werkweek van langer dan 50 uur, volgens een studie van de Universiteit Gent is een kwart zelfs meer dan 60 uur per week op de baan. Het overgrote deel van de chauffeurs eet en drinkt achter het stuur. Nochtans bestaat er een regelgeving die stelt dat de maximum werkweek slechts 56 uur mag bedragen, en dat de gemiddelde week maximaal slechts 48 uur mag bedragen.

Er is een nieuwe, strengere Europese regelgeving gestemd, maar als de huidige regels al niet gevolgd worden, hoe kan een strengere regelgeving dan de oplossing zijn ? De hoge werkdruk voor chauffeurs is niet alleen ongezond voor hen, het draagt ook bij tot gevaarlijke verkeerssituaties.

Regels worden niet gevolgd? Regels versoepelen dan maar

Lode Verkinderen van de transportorganisatie SAV stelt dat de oplossing eruit bestaat om de rij- en rusttijden minder strict toe te passen. Voor het patronaat zijn alle argumenten goed om een verdere flexibilisering te bepleiten, wat uiteraard tot een nog hogere werkdruk zal leiden en de problematiek enkel kan verergeren.

Verkinderen gebruikt het voorbeeld van een chauffeur die verplicht moet rusten 40 minuten voor hij thuis is. Hij stelt dat het beter zou zijn om dan 40 minuten door te rijden en een goede nachtrust te genieten in een "goed" bed.

Het zou kunnen dat dit argument klopt – ik ben geen wetenchappelijk specialist op dit vlak – maar het patronaat zal een versoepeling van de regelgeving heus niet gebruiken om hun chauffeurs een gezonder leven aan te bieden. In hoofdzaak zal het dienen om een verdere flexibilisering te organiseren, of om de bestaande flexibiliteit te legaliseren. Daarbij zal de werkdruk enkel toenemen, wat tot een nog ongezonder leven zal leiden en nog meer gevaren voor het wegverkeer.

Winsthonger is verantwoordelijk

SAV wil de verantwoordelijkheid voor de problemen zoveel mogelijk individualiseren – iedere chauffeur is verantwoordelijk voor zijn eigen levensstijl. Dat SAV een sensibiliseringcampagne wil opzetten rond gezonde slaap- en eetgewoonten, past in die logica.

Daarmee willen ze hun eigen verantwoordelijkheid verdoezelen. Het is namelijk de winsthonger van de verschillende bedrijven die ervoor zorgt dat chauffeurs opdrachten krijgen die ze enkel maar kunnen vervullen door de rij- en rusttijden aan hun laars te lappen, door langer te rijden dan wettelijk toegelaten is.

In werkelijkheid gaat het niet om individuele problemen – de problemen zijn collectief. Iedere chauffeur krijgt met dezelfde moeilijkheden te maken. De oplossing dient dan ook collectief te zijn: bijvoorbeeld de invoering van de 32-urenwerkweek, met behoud van loon en bijkomende aanwervingen.

Dan wordt de arbeidskracht van het leger werklozen dat onze maatschappij kent, ook nuttig aangewend. Een sensibiliseringcampagne rond gezondere leefgewoonten kan pas echt effect hebben wanneer betere leefgewoonten tot de mogelijkheden behoren.

Socialisme

Zolang de verschillende bedrijven in privé-handen zijn, zal er een honger naar winstmaximalisatie blijven bestaan. Een strengere regelgeving of meer controles op de rij- en rusttijden zullen geen oplossing bieden.

Gezien de traditionele politici de lakeien zijn van het patronaat is het minder waarschijnlijk dat zij betere controles zullen organiseren. Als ze die organiseren zullen die vooral de chauffeurs zelf viseren en niet de bedrijven die hen de opdrachten geven.

De grote bedrijven dienen genationaliseerd te worden, in collectieve eigendom geplaatst onder de democratische controle van de arbeiders. Op die manier kunnen zowel productie als transport afgestemd worden op de reële noden van de bevolking, in plaats van de winsthonger van de grote aandeelhouders. Op die manier kan eindelijk rekening gehouden worden met de gezondheid van de vrachtwagenchauffeurs en de veiligheid van het verkeer.

De nieuwe Klimaatminister is Groen

Vera Dua pakt uit met nieuw gezicht, en wat voor één


















De laatste weken verkeert Groen!-voorzitster Vera Dua in een goed geluimde stemming. De voortrekster van het milieu pedaleert elke ochtend fluitend en Boudewijn De Groots meest beruchte hits nazingend op haar sympathieke tweewieler door de Wetstraat. Vaak fietst ze de ingang van het parlement gewoon voorbij, maar dat kan de pret van de Groene politica niet drukken.

Zelfs de wolkachtige smog die aan de optrekkende stadsbussen ontsnapt, kan de vinnige milieu-Amazone tijdens haar dolle rit niet langer deren. Vera Dua is happy, en loopt en fietst met het hoofd in de wolken.

Zowat alle grote partijen dingen naar de hand van de Groenen voor een mogelijke regeringsdeelname, waarbij de zwaar vervuilde lucht toch zwanger zou zijn van een Groene Klimaatminister.

Dua moest de afgelopen maanden veel kritiek slikken. We verwijzen naar de stunt van de onbekende, jonge lijsttrekkers. Voorts werd een onleesbare tekst als verkiezingsplatform gepresenteerd. Weinigen waren ervan overtuigd dat Groen meer dan lippendienst aan de strijd tegen de armoede leverde.

De Groene voorzitster wil aan het "fatalisme en doemdenken" een einde stellen, beweert ze kordaat. Dua werpt daarom nu al haar keuze voor nieuwe Klimaatminister in de strijd: de film- en stripheld Shrek. "Een onafhankelijke en groen bovendien", aldus de beschermelinge van het milieu, die ondanks alles bij de vrije markt blijft zweren.

Of het voortbestaan van onze planeet hiermee op rozen zit, blijft nog maar de vraag. Tot 10 juni althans.


(pd)

Column: Wat gebeurt er in Nederland?

Discussie rond de dubbele nationaliteit

Wat is de visie van socialisten hierop?

Door Bas de Ruiter

Als een van zijn eerste “wapenfeiten” als kamerlid en fractieleider van de extreem rechtse PVV haalde Wilders uit naar de PvdA-bewindslieden Albayrak en Aboutaleb, omdat zij naast de Nederlandse nationaliteit ook de Turkse respectievelijk de Marokkaanse nationaliteit bezitten. Volgens hem zou dit een gebrek aan loyaliteit aan de Nederlandse staat betekenen. De twee leden van de regering zouden verplicht moeten worden om hun Turkse en Marokkaanse nationaliteit op te geven.

Hoewel Wilders het graag zo wil laten uitschijnen, zegt het bezitten van een dubbele nationaliteit niets over loyaliteit of een gebrek eraan. Er zijn honderdduizenden Europese migranten over de hele wereld die een tweede nationaliteit hebben, waaronder ook vele Nederlanders.

Feitelijk gaat de discussie zelfs voor Wilders niet over loyaliteit: het is eerder een poging van hem om in te spelen op de bestaande spanningen tussen diverse bevolkingsgroepen en die liefst nog te vergroten. Als zijn aanval op de beide PvdA-bewindslieden succes zou hebben, zal hij ongetwijfeld iedere migrant met een dubbel paspoort als niet loyaal neerzetten.

Wilders bedient zich van een rechts populisme om autochtonen en allochtonen tegen elkaar op te zetten, waardoor het verzet tegen een neoliberaal besparingsprogramma verzwakt wordt. Wilders’ partij staat immers ook voor harde ingrepen in de sociale zekerheid, belastingverlagingen (niet voor de gewone arbeiders, maar voor de rijke kapitalisten) en meer vrijemarktwerking in sectoren als openbaar vervoer, gezondheidszorg en onderwijs.

Wilders verbergt echter de kern van zijn programma door te stellen dat de door zijn partij voorgestelde bezuinigingen enkel gevolgen zullen hebben voor de allochtone “profiteurs” en de “echte Nederlanders” zullen ontzien.

Volgens Wilders zijn het immers de allochtonen die “de sociale zekerheid bedreigen”, de werkloosheid onder Nederlanders laten toenemen, enzovoort. Dat allochtone Nederlanders net zo hard - zo niet harder - te lijden hebben onder een beleid van besparingen op sociale zekerheid en een toenemende werkloosheid - omdat zij het zijn die in tijden van economische crisis als eerste hun baan kwijtraken - wordt voor het gemak maar even vergeten. Dit past in de “verdeel en heers”-tactiek die Wilders en andere neoliberale politici ter ondersteuning van hun economische politiek toepassen.

In dit licht wekken de uitspraken van de fractievoorzitter en partijleider van de SP, Jan Marijnissen, over de kwestie in de Telegraaf van zaterdag 31 maart 2007 op zijn minst verbazing op. In dat interview gaf Marijnissen namelijk aan dat hoewel “mensen zelf (mogen) bepalen” het “een dikke plus” is als allochtonen ervoor kiezen om enkel de Nederlandse nationaliteit te hebben.

Door te benadrukken dat het volgens de SP om een vrije keuze gaat, wil Marijnissen voorkomen in het kamp van de PVV en VVD ingedeeld te worden, die immers stellen dat een dubbele nationaliteit verboden zou moeten worden.

Die nuance is in de praktijk irrelevant. Voor socialisten heeft de hele discussie over het al dan niet hebben van een dubbele nationaliteit geen enkel belang. In de strijd voor een alternatief op het huidige economische systeem, het kapitalisme, dat aan de basis ligt van de problemen waar zowel autochtonen als allochtonen in Nederland en wereldwijd mee te kampen hebben, is de vraag welke nationaliteit/nationaliteiten iemand heeft onbelangrijk.

De strijd voor een socialistische maatschappij, die in dienst staat van de belangen van de meerderheid van de bevolking, wordt enkel verzwakt op het moment dat de arbeidersklasse zich op basis van bijvoorbeeld nationaliteit laat verdelen. En dat gevaar ligt op de loer op het moment we de discussie rond de dubbele nationaliteit ook maar enigszins als een voor ons relevante discussie gaan beschouwen.


(De LSP heeft een zusterorganisatie in Nederland, Offensief. Hun website vind je op www.offensief.nl)

Bart Debie stelt VB-verkiezingsprogramma voor

De Bluts en de Buil: nu binnen ieders bereik
















Bart Debie (ex-politieman en vandaag kandidaat voor het VB) werd door de correctionele rechtbank veroordeeld voor het meermaals plegen van buitensporig politiegeweld en het vervalsen van processen-verbaal. Volgens partijkopman Philip Dewinter ging het in bijna al deze gevallen om "vrije meningsuiting, niets meer dan dat".

Dewinter wees naar goede gewoonte de schuldigen aan in deze zaak: "Als we de politiek correcte maffia geen halt toeroepen, bestaan onze politiekorpsen straks uit 12-jarige meisjes met vlechtjes die hun plechtige communie doen en beginnen te giechelen als ze een gummiknuppel moeten vasthouden. Arm Vlaanderen!"

Het Vlaams Belang is niet van plan om haar folterende flik als een baksteen te laten vallen. "Deze zogenaamde veroordeling is een storm in een glas water, waarvan meer dan de helft naar Wallonië stroomt. Dit is de vierde - nee wacht, de vijfde of zesde - repressiegolf van de Belgische staat tegen de rechtgeaarde, hardwerkende Vlamingen. Liever 1 Robocop in de hand, dan 10 in de lucht."

Philip Dewinter is van plan om het ijzer (zie foto) te smeden als het heet is. Hij vroeg de veroordeelde ex-commissaris om zijn terreinkennis aan te wenden in dienst van het VB-verkiezingsprogramma van 10 juni. "Wat de middeleeuwse Inquisitie kon, kan het Vlaams Belang ook. Wij zijn niet slechter dan die Spanjaarden."

Bart Debie zelf stelde op zijn weblog reeds enige nieuwe VB-slogans voor:

- Harde criminaliteit: de selectieve aanpak!

- Als je lang genoeg blijft kloppen, kom je wel de juiste Turk tegen.

- Administratieve vereenvoudiging? Begin met de processen-verbaal.

- Van de Frontsoldaten tijdens WOI tot Bart Debie: 250 jaar Belgische discriminatie...

- Uit zelfverdediging, en soms voor ons plezier (foto met bokshandschoenen)

Aanklacht tegen de gelukzoekers

En al wie hen helpt het geluk te zoeken

Door Patrick Dewael,
GEEN gelukzoeker maar soms wel filosoof.

De afgelopen dagen was er een zekere commotie over het door mij gevoerde asielbeleid. Mijn standpunt over deze zaak heb ik reeds lang geopenbaard. Ze ligt in het verlengde van een veel geciteerde uitspraak van Immanuel Kant, de vermaarde filosoof: "de ene mens mag een ander mens nooit alleen als middel beschouwen, ieder mens is een doel op zich".

Volgens mij geldt dit zelfs voor Vincent Van Quickenborne, en andere geluk en een stabiele baan zoekende ex-leden van vreemde partijen in de schoot van Open VLD.

Het is een uitgemaakte zaak dat ze bij Spirit nog nooit van Immanuel Kant hebben gehoord. Anders hadden de spreekbuizen van deze partij nooit die weinig onderbouwde larie en apekool over een "algemene regularisatie" verkondigd. Doe een ander nooit aan, wat je jezelf niet zou aandoen. Zeker als het om larie en apekool gaat. Ook in deze materie trok Kant, in de voetsporen van Spinoza (da's iets anders dan Spinazie, geachte heer Lambert van Spirit), aan het langste eind.

Volgens de Griekse filosoof Anaximander waren er in de kosmos vier elementen aanwezig: water, vuur, lucht en uitgewezen vluchtelingen. De volgorde kon verschillen, maar de algemene richting van zijn denken was duidelijk. Dat wil zeggen: voor wie zijn filosofen kent. Soms krijg ik de indruk dat Geert Lambert liever op restaurant zit. Bij Open VLD leggen we onze prioriteiten anders.

Een illegaal in ons land verblijvend Kazachs gezin - ik wik mijn woorden - misbruikt studerende kinderen om een regularisering te verwerven. Voor de ouders zijn zij "middel, geen doel op zich". Voor mij als Minister van Binnenlandse Zaken is hun levensdoel klaar en helder, en het ligt in de vruchtbare velden van de prachtige natie Kazachstan. Komen wij in Kazachstan de sociale zekerheid onder druk zetten? Neen, en dat zou wederzijds mogen zijn.

Sartre zie ooit: de hel, dat zijn de anderen. Bijgevolg ook de illegale vluchtelingen? Hoe vooruitziend.

Voor één soort gelukzoekers wil ons land wel graag een aantrekkingspool vormen: buitenlandse kapitalistische investeerders. Waarom schrijven de kranten daar vandaag zo weinig over? Zou het sommige moraalridders - jammer genoeg geen Kantiaanse moraal - niet goed uitkomen om te moeten erkennen dat de regering actief deze mensen naar ons land lokt? Met eeuwig durende lastenverlagingen, extreem genereuze subsidies en illegalen die ze peanuts mogen betalen. Allemaal zaken die onze sociale zekerheid nooit ofte nooit ondermijnen.

Zoals Hegel ooit opmerkte: "Illegalen in een charter proppen, is inzicht in de noodzakelijkheid". De onvergetelijke Shakespeare schreef er zelfs een toneelstuk over: "De Getemde Illegaal". Kortom, uitwijzers van illegale vluchtelingen aller landen, verenigt u! Jullie hebben slechts jullie ketenen te verliezen en een parlementaire wedde te winnen.

Quod erat demonstrandum.

Vreet je naar de wereldvrede, met stijl

(bericht in De Standaard)

"Ontbijt met Alan Greenspan wordt geveild

Geïnteresseerden kunnen vanaf dinsdag op de site www.charitybuzz.com bieden om samen met de voormalige voorzitter van de Amerikaanse centrale bank (Fed), Alan Greenspan, en zijn vrouw aan de ontbijttafel te zitten. Dat bedrag gaat naar het Robert F. Kennedy Memorial, een organisatie die strijdt voor de mensenrechten.

Volgens de website zal het ontbijt met Greenspan 5.000 dollar opleveren. De veilingen eindigen op 6 april."

Links-socialisme.blogspot.com werd geïnspireerd door dit lichtende voorbeeld om zelf ook een handvol politieke eetfestijnen weg te geven. Aan de hoogste menslievende bieder, welteverstaan. Wat een mens allemaal niet doet voor het goede doel.

- "Rode kool met blinde vinken en heerlijke aardappeltjes", met Karel Van Eetvelt van Unizo

U aangeboden door deze weblog, in een vakbondsloze Kleine of Middelgrote Onderneming naar keuze. De opbrengst van onze veiling gaat naar de activisten die in China en Hong Kong voor democratische rechten ijveren. Daar hebben de KMO's ook geen vakbonden nodig, vinden de lokale Van Eetvelts.

De hoogste bieder wint!

- "Vlaamse waterzooi", met NVA-kopstuk Bart De Wever

Splits de arbeidersbeweging: het begint in uw bord. Weg met de Franse keuken, stop de Waalse diefstal van Vlaamse prei en worteltjes. Handen af van onze verse vis.

De echte Vlaming toont dat hij in het kader van het "Europa van de volkeren" de arbeiderssolidariteit wil breken. Stel een einde aan de ongecontroleerde geldstromen van Vlaanderen naar Wallonië. Ze eten er namelijk van. Terwijl iedereen weet dat uithongering de beste manier is om de Walen terug wat werkkracht in te pompen.

Zeg dat Bart De Wever het gezegd heeft, en win een intiem etentje in restaurant "De Vette Vlaamsche Gans" met hem! Elke gelijkenis is toeval.

- "Tomatensoep, met veel witte room (en zonder balletjes)", gezellig binnen te smikkelen met SP.a-voorzitter Johan Vande Lanotte

De SP.a wil arbeiders in het parlement, maar niet de balletjes in hun tomatensoep. Was het ten tijde van het Generatiepact anders? Nope. Uw blogspot veilt een tête à tête met de beroemdste stoppelbaard uit de paarse regering (dit is discriminatie, jazeker) ten voordele van de slachtoffers van de aardbeving in Kasjmir.

Daar zouden ze blij zijn geweest, als ze nog wat langer mochten werken.

Faites vos jeux!


(pd)