Column op donderdag: Dedecker gaat naar de NVA

Door Karel Mortier

Ik begrijp de beslissing van Dedecker helemaal niet, gezien zijn uitspraken van de laatste dagen en weken. Ik dacht net dat de score van iemand als Wilders een extra stimulans zou zijn om ermee door te gaan.

Wilders moest van veel verder komen dan Dedecker en die heeft toch maar mooi 9 zetels binnengehaald (ook al zou hij in Vlaanderen met 4,9% van de stemmen 0 zetels hebben gehaald).

Dit is een flinke persoonlijke nederlaag voor Dedecker. En, tja, wat moet iemand als Bouckaert nu gaan doen? Op een mooie post kon hij bij de VLD al niet meer rekenen. Dus moet hij daar als lid van de NVA - dat op zijn beurt sterk afhankelijk is van CD&V - ook niet al te veel op hopen. Als dat al zijn intentie was.

Dat zou dus kunnen betekenen dat iemand als Dedecker het kartel CD&V-NVA trekt in het West-Vlaanderen van Leterme en Bourgeois? De Senaatslijst lijkt me uitgesloten. Daarvoor zal hij veel ego's opzij moeten zetten. Of het zou moeten dat de NVA alleen naar de kiezer trekt, wat dacht ik niet de bedoeling was.

Maar goed, de NVA is wellicht de enige overgebleven mogelijkheid als Dedecker niet iets nieuws wenst te beginnen. De partij had wel wat tekort aan nationale boegbeelden, maar om die dan direct extern te gaan zoeken…

Het is ook een illustratie van de bloedarmoede waar de meeste traditionele partijen mee te kampen hebben. In plaats van nieuwe mensen te scholen, kiest men ervoor om buitenlandse spelers te kopen op de transfermarkt - ook al verzwak je daarmee de competitie. Goed. In ieder geval ligt nu de weg open voor Q - VLD’er Van Quickenborne - in West-Vlaanderen, maar hij zal het zwaar krijgen tegen Leterme en Vande Lanotte.

Ik weet niet of dit te verwachten was. Het strookt helemaal niet met de uitspraken van Dedecker de laatste weken. En wat moet er nu gebeuren met Cassandra, dat nog maar recent werd opgericht als de (zoveelste) rechtse denktoestand? “The fellowship of the brulboei” is al uit elkaar gevallen, en ze waren nog niet vertrokken uit Hobitland, euh, Oostende.

Coveliers zijn Vlott is gedoemd om het liberaal schaamlapje van Dewinter te blijven en Boeckaert zal wellicht verdwijnen in de mist. En dat een dag na de toestanden binnen de VèiVèiD, waar Yzeren Rita flink op haar bek ging toen ze probeerde om de macht te grijpen binnen de partij.

Nope. Something is rotten in politiek liberaalland in de Lage Landen.Wat verwachten journalisten te horen van Dedecker? Waarom hij voor zijn eigen post kiest in plaats van een risico te nemen en iets uit te bouwen? Een behoorlijk conservatieve reactie voor iemand die permanent de vakbonden het verwijt maakt dat ze te kortzichtig zijn, en meer van dat.

Blijkbaar is Dedeckers eigen jobzekerheid en parlementaire wedde belangrijker dan zijn idealen, of wat daar vandaag nog voor doorgaat in de Belgische politiek. Het is ook duidelijk dat de kiesdrempel van 5% een enorme belemmering is op de ontwikkeling van nieuwe initiatieven.

Dit is echter ook afhankelijk van wat je als doelstelling vooropstelt. Wil je jobzekerheid, dan is het niet de meest voor de hand liggende keuze om met iets nieuws te beginnen.

In ieder geval biedt dit kansen voor CAP in de provincie West-Vlaanderen. Met de komst van Dedecker schuift het zwaartepunt van het kartel CD&V-NVA nog verder op naar rechts, waardoor het ACW nog meer in haar blootje staat dan voorheen al het geval was. Met de komst van Dedecker wordt vandaag zichtbaar wat gisteren al inhoudelijk duidelijk was. De CD&V-NVA is gewoon een rechts-conservatief kartel.

De ACW-vertegenwoordigers, waar Leterme officieel ook deel van uitmaakt, zijn gewoon een doekje voor het bloeden. Welke inhoudelijke punten heeft het ACW het laatste decennium kunnen realiseren? Het ACW komt steeds met nieuwe voorstellen en acties, maar komt er ook eens een evaluatie van de resultaten? Hoe staat het ondertussen met de armoede, de sociale ongelijkheid en de werkloosheid?

Gevangenisbrieven (3)

In een vorige brief legden we uit hoe de zonnekoning van Leuven, Louis Tobback, via een lokale politieverordening probeert om andere opinies dan de zijne - die alleen maar voor "overlast" en een terugkeer van ziekten als de Spaanse griep en cholera kunnen zorgen - aan preventieve censuur probeert te onderwerpen.

Uw dienaar, in het bijzonder, werd door de niet aflatende geldmachine/éénarmige boef genaamd "politierechtbank" veroordeeld omdat hij - een uitgesproken gevaar vormend voor fietsers, voetgangers en de wereldwijde sociaal-democratie - het LSP-maandblad verkocht. Dit, tromgeroffel, zonder de "toelating" van het stadsbestuur. Welkom in de 21e eeuw.

Leuven is niet alleen de geboortestad van haar burgemeester Louis Tobback, al denkt hij dat - een eind weg mijmerend achter zijn bureau - soms wel. Volgens de overlevering leerde de door het leven en de machtsfilosofie van Machiavelli getekende Tobback - cynisme maakt vrij (sommigen toch) - het "socialisme" niet uit de boekjes kennen.

De kleine Louis, zo weten we uit zijn eigen mond - en die is vermaard in de hele kosmos, groeide op in de bitterste armoede en dofste miserie, door de heersers van deze planeet weggestoken in de donkerste steegjes van het half ambachtelijke-half industriële Leuven.

De man revolteerde. Begrijpelijk. Velen deden dat met hem (arbeiders). Wat minder te begrijpen is, is dat Tobback lid blijft van een partij die de armoede in België officieel liet exploderen van 6 naar 15% van de bevolking.

Let wel: dit is een man die wéét, die er tot in het Diepste van zijn Wezen van doordrongen is, het als een centimeters diepe maatschappelijke wonde met zich meedraagt, hoe schrijnend armoede wel is voor een arbeidersgezin. Hij wéét daar alles van, aan den lijve. Tobback is, kortom, een sociaal-democratische sadist geworden. Of correcter: een asociaal-ondemocratische tegenhervormer.

Nu we dat uit de weg hebben: ons wedervaren in de politierechtbank. Comedy Capers voor gevorderden.

De bittere aanklacht tegen onze persoon werd, nogal monotoon, voorgelezen door de procureur-generaal. Een jongedame in zwart gewaad, niet onaantrekkelijk in die voorname dracht, die een zaal bevolkt door hoofdzakelijk verkeersovertreders kennis gaf van onze misdaad.

Wij hadden een "krantje" (Duh!! Zo spreek je toch niet over socialisme? Het is een missie!) verkocht aan het Leuvense station. En, zo vervolgde mevrouw procureur-generaal, zelfs na onze welwillende poging om enkele meters verderop te gaan staan - op vraag van langslopende dienaars van één of andere wet, volhardden wij in de zonde.

Van zoiets belangwekkend als "vrije meningsuiting", beste voorzitter, was hier helemaal geen sprake. Zoiets suggereren was, ahum, "appelen met peren vergelijken". Want we hadden toch wel "een krantje (met van die schattige ideetjes en petieterige meninkjes?) verkocht", wat iets "volledig anders" is dan zomaar een pamflet uitdelen. "Kafka, here we come!" dachten wij inmiddels.

Voor de misdaadcategorie "pamfletten verspreiden" deelt de voormalige armoezaaier Tobback ook boetes uit, als je het niet volgens de verkeersregels aanvraagt. Een gedrukte mening? Geflitst, vriend! Hohoho, 100 kilometer per uur boven de maximum toegelaten ideeënsnelheid!

Boetes die hij dan meestal terug moet intrekken, wegens naar het oordeel van andere burgerlijke rechtbanken al te opvallend in strijd met de Grondwet. Niet dat dat soort kleine verwikkelingen de Leuvense dienders ervan weerhoudt om hun roeping te vervolledigen, en met een speciaal fanatisme roden werende PV's te blijven uitschrijven.

Leuven, waar op 18 april 1902 zes arbeiders door de garde civique werden neergekogeld, tijdens een betoging voor het algemeen stemrecht. Zijn geschiedenis kent zonnekoning Louis dus ook al niet. De man verkeert in het gezelschap van sinistere krachten.

Bon, ook kostelijk was wat we van onze advocaat te horen kregen over ons "dossier". In het verslag van de politie stond te lezen dat uw dienaar de agenten "de mond probeerde te snoeren met politieke slogans". Ga hier even voor zitten. Dit is heavy.

Je beargumenteert je rechten met een verwijzing naar grondwettelijke vrijheden, en wat gebeurt er? De dappere ordehandhavers van de Leuvense politie vinden dat "ze de mond worden gesnoerd".

Wat, zo stel je jezelf onwillekeurig de vraag, als zo'n binken in het blauw met echte criminelen worden geconfronteerd? Of nog een graad erger: de revolterende massa's van de arbeidersbeweging? "Zij probeerden ons de mond te snoeren met politieke slogans (snotter... snotter...). Wij agenten zijn gevoelige wezens, die dit niet hebben verdiend, meneer de politierechter."

Volgens onze advocaat stond in het verslag ook dat wij met deze agenten zouden hebben "gelachen". Da's pertinent onwaar. Zoiets zouden wij nooit doen, u kent ons. Lachen met de wet? No way.

Wordt vervolgd. Volgende aflevering: "Groentenhandel, vrije meningsuiting en een Leuvense politierechter - the saga continues".


(pd)

Jongens, meisjes, professoren, verkopers van tuinmeubilair,... en wetenschap!

Professor Elchardus (Vrije Universiteit Brussel): "Ik ben de overtuiging toegedaan dat de grafiek van professor Swyngedouw op zeer transparante wijze ons politieke universum in kaart brengt.

Wat ik bovendien in deze categorisering van het partijlandschap zo opmerkelijk en iets nieuws vindt, is de ethische component. Als hoger opgeleiden massaontslagen doorvoeren, doen ze het met twee woorden. En nadien kijken ze naar Zola's Germinal in de opera.

De grens tussen hoge en lage cultuur is in de emocratie van de populistisch-verzuurde massamaatschappij heel dun geworden. Als iedereen bouletten met frieten en tartaarsaus eet, is het geen kunst meer.

Op dit soort mondiale waardenonderzoek heb ik mezelf een beetje toegespitst. Hopelijk worden de waarden na die 12.000 ontslagen in en rond Volkswagen Vorst snel weer zoals we ze gewoon zijn."

Professor De Vos (Universiteit Gent): "Mij doet dit een beetje aan het verhaal van de octopus denken. Een octopus slaat zijn armen uit in alle windstreken, in de hoop zo genoeg kreeften, garnaaltjes, weekdieren, en ga zo maar door, op de door hem uitgestippelde trektocht te vinden. Met politieke partijen is het eigenlijk niet anders.

De PVDA schijnt mij in deze tekening een beetje als een besnorde walrus toe, of is het Stalin? Met een kwispelende staart die in Hoboken bij de traditionele partijen voet aan wal probeert te zetten. Een interessante evolutie, voor ons politologen. Collega Swyngedouw heeft dat goed gevisualiseerd."

Professor Swyngedouw: "Dit is natuurlijk nog maar een peiling, collega's, uitgevoerd door onze medewerkers aan 793 volstrekt verschillende stembureaus.

Toch kunnen we uit deze bevindingen, ons baserend op voorgaande vierkantjes en soortgelijke ronde bolletjes, al enige trends destilleren. Het VB zijn prokapitalistische, ethisch conservatieve en autoritaire smeerlapjes, bij wijze van voorbeeld.

Merk trouwens ook de variabele 'retoriek' op, nieuw sinds dit jaar. Bij het VB gaat die retoriek een beetje alle kanten op, zonder echt thuis te komen: in het bruine vierkantje zelf."

Professor Vandenbroucke: "Ik voel een Tweede Democratiseringsgolf aankomen, en niet alleen in het hoger onderwijs. Wat is die rode vlek daar links beneden? Centen voor een Arbeiderspolitiek? Veel fundamenteel onderzoek is naar die stelling nog niet gebeurd, sinds het begin van de oliecrisis."

(pd)

Trend van de dag: recupereer eens een linkse

Hebben ze zich verkeken op zijn kale schedel? Of koesteren ze bij het Vlaams Belang echt de diepzinnige opinie dat Jan Marijnissen, van de Nederlandse SP, makkelijk "op een lijst van het VB" had kunnen staan?

Marijnissen die - zoals onze collega's van het AFF fijntjes uitlegden - discriminatie en racisme bij wet wil bestraffen, vindt dat bedrijven meer migrantenjongeren moeten aanwerven en pleit voor de legalisering van soft drugs. Ook bij het VB lijken ze soms graag aan een flinke toeter te hangen.

Sinds de bult op de weg die de laatste verkiezingen voor de "rijk volk eerst"-karavaan vormden, sluipt er wel eens meer een bescheiden dosis onnozelheid in de Vlaamsnationale rangen.

Het recupereren van linkse figuren, hoewel de SP-leiding in Nederland serieus naar rechts is opgeschoven de laatste jaren, is niet nieuw. Ook aan een sociaal figuur als Daens hebben de troepen van Dewinter zich met veel plezier vergrepen.

De ene dag schrijven de grapjassen die de VB-webstek moeten volkladderen dat een bedrijf "geen liefdadigheidsinstelling is", met als directe aanleiding de jobsslachting bij Volkswagen Vorst en haar toeleveranciers.

De volgende dag kruipen ze als volbloed vrijemarktadepten op de rug van een anti-neoliberale Nederlandse politicus, in de hoop dat er iets van zijn overwinning op hun eigen bekrompen winkeltje zal afstralen. Vrezen ze bij het VB dat de trend in de maatschappij naar links zou beginnen draaien? In ieder geval: deze politieke kontdraaierij moeten ze vasthouden, dat heeft Vlaanderen wel verdiend.

Niet alleen het VB recupereert de linkse medemens. Bij de liberale VLD hebben ze ook in de gaten dat niet iedereen er fluitend rijker op wordt. De flagrant kapitalistische Vlaamse liberalen noemen zich sinds kort "progressief". Tot welke uitwassen dat kan leiden zie je hier:
http://emmily.skynetblogs.be/post/3879174/malcolm-x

Yep, ook Malcolm X heeft het pantheon van liberale roergangers vervoegd en komt over het graf heen op voor een nieuwe lastenverlaging. "Als er niet minder, maar méér vrije markt had bestaan, was er van de zwarte slavernij nooit sprake geweest. You can't have the ancient Celts without racism!" is niet voor niets een van Malcolms meer bekende uitspraken.

Aan dit tempo, kan het niet lang meer duren vooraleer ook Marx en Lenin hun eigen modewinkel openen (Karl and Vlad: the modern handbags that make you look sooo cool), zich op De Standaard abonneren, en tijdens de weekends gaan golfen in de mondaine badplaats Knokke Zoute. Is dat vooruitgang?


(pd)

Vergeet de Oude Germanen niet...

> Naslagwerk

De eerste twee boeken van Marc Spruyt ("Grove Borstels" en "Wat het Vlaams Blok verzwijgt") zijn integraal online beschikbaar! Interessant voor alle anti-fascisten die één van beide boeken niet in hun boekenkast hebben! Hier vind je deze boeken:
http://www.blokwatch.be/content/view/1057/39/lang,nl/

> Moedige blanken? Presente!

Op 14 oktober hield Blood&Honour een internationale bijeenkomst met een groot concert in Ravels (Kempen). Blood&Honour zelf lijkt best tevreden te zijn met deze bijeenkomst - "heel wat blanken waren zo moedig om aanwezig te zijn".

En wie te klagen had over de lange wachtrij in de kou, is volgens B&H "niet echt gepast in het soort strijd waarin wij betrokken zijn". Ook haalt B&H nog eens uit naar de concurrenten van Blood&Honour Vlaanderen, verkeerdelijk "B&H Belgium" genoemd door de kale rechtse verslaggever van dienst.

Die zouden het gerucht verspreid hebben dat het concert niet zou doorgaan. Dat wijst B&H toe aan de frustraties bij B&H Vlaanderen nadat er een "pathetische 50 man" aanwezig waren op hun eerdere herdenking van Ian Stuart (de zanger van Skrewdriver).

> Sentimentele nazi veracht zijn cel

Bij de jongens van BBET, de platgelegde tak van Blood&Honour in dit land, wordt ook geklaagd. Mark Horemans schreef vanuit zijn cel dat hij het slachtoffer is van een politieke inquisitie. De wapenvoorraad van zijn (voormalige) organisatie wenste niet te reageren.

Eén van de reeds vrijgelaten militairen stelde dat het allemaal niet zo bedoeld was. Horemans benadrukte dat BBET niet veel voorstelde, het aantal abonnementen op het tijdschrift van de groep overtrof de 50 niet.

In de cel kwijnt Horemans wat weg. In een open brief stelde hij: "Als familievader met drie jonge kinderen [een Arische strijder moet zijn ras immers voortzetten] en een vrouw die thuisblijft [vrouwen aan de haard], is deze situatie van flagrant onrecht uiteraard schrijnend."

De nieuwe familiekoers van Philip Dewinter indachtig stelt Horemans dat hij door het onrecht dat hem aangedaan wordt, er wellicht niet bij zal zijn als zijn zoon de eerste stapjes zet. Ocharme, zou je denken. Ga daarmee naar de Witte Revolutie!

> Hollandse nazi's geen succesnummer

Nog boel in het rechtse kamp. De Nederlandse formaties Nationale Alliantie en Nederlandse Volksunie hebben problemen met een reeds jarenlang durende twist tussen beide groepen.

De nieuwste ontwikkeling is een klacht van de voorzitter van de Nationale Alliantie tegen de voorzitter van de NVU, wegens een vermeende beschuldiging van pedofilie. Hierop volgde een klacht wegens laster, smaad en belediging.

De beschuldiging kwam volgens de NA voort uit een "ziekelijke jaloezie" wegens het succes van de NA... Het succes dat de NA van de daken schreeuwt blijkt in realiteit bijzonder beperkt te zijn. Op een nationaal congres waren er hoogstens enkele tientallen aanwezigen.

Daaronder ook de trotse Ben Van der Kooi, alias "Ben Militant", die maandenlang vastzat voor brandstichting in een moskee en daar bijzonder trots op was. Een zootje ongeregeld.

(gc)

Column: Wat gebeurt er in Nederland?

Over statistiek en andere onwaarheden…

Door Bas de Ruiter

De natte droom van de regeringskliek lijkt uitgekomen: na jarenlang de zakken van de rijkste Nederlanders en multinationals te hebben gevuld door geld te kloppen uit de zakken van gewone werkende mensen stellen economische statistici vast dat de armoede, na forse stijgingen in de afgelopen jaren, weer aan het dalen is.

Het is toch niet waar zeker? Zou het echt zo zijn dat de regering dan toch woord heeft gehouden: gaat haar beleid het geloof in de “American Dream” (versie 4.0., Nederlandse ondertiteling, Microsoft-software: pas op voor bugs!) van het kapitalisme weer herstellen? Kunnen we weer met z’n allen gaan profiteren van de economische groei van een waanzinnige “2,5% gemiddeld”, voorspeld voor de komende jaren? Het is toch echt te mooi om waar te zijn.

De aankondiging dat het armoedeniveau volgend jaar een dalende lijn gaat volgen, komt een paar maanden nadat de definitie van wat armoede is door de statistici van het CBS (Centraal Bureau voor de Statistiek) en SCP (Sociaal-Cultureel Planbureau) naar beneden is geschroefd.

Het aantal armen in 2000 bedroeg ineens niet meer 1.470.000, maar nog slechts 588.000, een daling van 9,8% naar 3,6%. Voortaan wordt armoede niet meer gemeten naar het gemiddelde loon- en uitkeringsniveau, maar naar de minimale middelen nodig voor het bestaan.

Er was ooit eens een burgerlijk staatsman die zei: “Er zijn leugens, grote leugens en statistiek”. De Nederlandse geestverwanten van Winston Churchill zijn maar al te blij deze leugens van de hoogste categorie in de aanloop naar de verkiezingen te kunnen verspreiden, zodat het lijkt alsof ze de afgelopen jaren daadwerkelijk maatregelen hebben genomen die het armoedeniveau hebben doen dalen.

Wat zullen straks ook de bedelaars zich verheugen deel uit te maken van die welvarende groep Nederlanders die kapitaalkrachtig genoeg is om te kunnen slapen in een luxemodel kartonnen doos, de restjes te eten van vijfsterrenrestaurants en zich te kleden in de nieuwste mode van 20 jaar geleden, gevonden in de vuilnisbak op de hoek.

Laten we met z’n allen – en dit naar het voorbeeld van de grote leider van BV Nederland, Balkenende - terugdenken aan de “mentaliteit van de VOC, die dynamiek” en juichen onder het uitroepen van de woorden “Nederland kan het weer, houzee!”.

(De LSP heeft een zusterorganisatie in Nederland, Offensief. Hun website vind je op www.offensief.nl)

Vlaams Belang: geel van buiten, blauw van binnen

Dan nog liever een trui van Walter Van Beirendonck





















Frank Vanhecke: "Zo'n trui zie ik mezelf ook wel dragen, hoor. Is die al in de solden? Aha, sinds 1945?"

Francis Van den Eynde: "Het SS-motief is prachtig, maar de rode bollen op die muts doen mij iets teveel aan arbeidersstrijd denken. Da's toch niet de laatste mode?"

Gerolf Annemans: "Met dat vestje heb ik ooit opgetreden in de Commissie Dutroux! Ik eis de intellectuele rechten op. Dit is een nieuwe kaakslag voor Vlaanderen."

Freddy Van Gaever: "Mode is zowat het enige waar ik geen specialist in ben. Net als de burgerluchtvaart, nu ik erover nadenk.

Over de ontslagen bij Volkswagen Vorst wil ik als economisch specialist van onze partij slechts één ding kwijt: wij zullen alleen de Vlamingen verdedigen - de Vlaamse bazen, managers én kaderleden. Als we daarna nog tijd over hebben, misschien ook het gewone volk. Maar misschien ook niet.

En het is zeker niet de schuld van de Duitsers! Duitse kapitalisten zijn de meest capabele mensen die ik ken. Wanneer vallen ze nog eens binnen?

Het is te wijten aan te weinig vrije markt, niet teveel. Bart Somers heeft dat geniaal goed gezien."


(pd)

Gevangenisbrieven (2)

Zoals wij schreven in gevangenisbrief nr. 1 is het hebben van een politieke overtuiging in Leuven ofte Louisville, onder het bewind van SP.a-burgemeester Tobback, iets waar de lokale politie niet lichtzinnig over gaat. Op straat uitkomen voor zoiets bizar en eigenaardig als je eigen mening, in de vorm van gedrukte exemplaren van het LSP-maandblad, maakt de zaak alleen maar problematischer.

Daar moet je van regelneef en autoritair wonder Louis Tobback eerst “de toestemming voor hebben”. Stel dat iedereen zich een eigen mening begint te vormen, en daar andere mensen op straat over aanspreekt, waar men al dan niet op kan ingaan? Dat zou gewoonweg democratie zijn. En dus zeer gevaarlijk voor de lokale verkeerssituatie.

Al die meningen die daar maar hun ding doen, die zonder toezicht middels klanken in de lucht terechtkomen, die via bedrukt papier van de ene in de andere hand kunnen overgaan. Dat alles volledig ongecontroleerd door Vadertje Staat. Een Tobback vindt zoiets chaos.

Preventieve censuur, dus. Steunend op lokale politieverordeningen tegen “overlast”, of hoe zou u een anti-neoliberale “mening” anders omschrijven? Persoonlijke meningen zijn – net als asielzoekers - voor de Leuvense burgervader “meeuwen op een stort”. Zelfs levend in de woestijn zou Tobback geen ongereglementeerde opinies dulden. En met alle respect: wat is de SP.a de laatste 15 jaar anders dan een politieke woestijn?

Bon, een onverkwikkelijke praktijk, die preventieve censuur. Waarvoor andere LSP-leden al eens door de Leuvense gemeentelijk secretaris Administratieve Sancties waren “vrijgesproken”. De politierechtbank van Louisville liet zich, daarentegen, niet zo gemakkelijk door Grondwettelijke rechten in de luren leggen. Wij mochten dat vorige week maandag ervaren.

Het moet gezegd: zo’n aanwezigheid in een politierechtbank is, in het bijzonder voor linkse socialisten, een leerrijke ervaring. Interessante rituelen en geplogenheden, houten bankjes om op te zitten, mannen en vrouwen in lange zwarte gewaden (rechter en procureur-generaal, onder meer), sociologisch een interessante weergave van de maatschappij.

De machinerie van een politierechtbank wordt vooral gebruikt om verkeersovertreders, al dan niet in dronken toestand toen ze hun feiten pleegden, door de mangel te halen. Al snel valt op dat “meneer de voorzitter, politierechter” graag de jackpot laat rinkelen. Soms wordt een rijverbod opgelegd, nu en dan mentale en fysische testen tegen de beschuldigden uitgesproken. Maar de geldboetes lijken een constante. Het geld moet rollen in de burgerlijke maatschappij, én in haar politierechtbanken.

He zal wel zijn dat een samenleving, ook een socialistische, zich moet beschermen tegen (potentieel) gevaarlijk verkeersgedrag van haar “burgers”. Maar een geldboete wordt door de rijke overtreder veel minder scherp aangevoeld dan door de arme. Of een doorsnee werkende die het niet breed heeft.

Een socialistische rechtspraak zou, beeld ik mij in, iemand beter een deel van zijn/haar tijd afnemen (of inderdaad een tijdelijk rijverbod), dan zijn geld - dat onder het kapitalisme ongelijk verdeeld is. Bijvoorbeeld om verplicht een aantal uren per week video’s te bekijken over de gevolgen van gevaarlijk of dronken rijgedrag.

Maar dan nog zou je met een pedagogische aanpak de onderliggende sociale problemen - werkdruk, flexibiliteit, stress, gebroken gezinnen, armoede,… - niet oplossen. Een “linkse” rechtspraak zou bestraffende maatregelen zinvoller en pedagogischer kunnen invullen, maar zonder de kapitalistische crisis aan te pakken blijft het dweilen met de kraan open.

“Ga naar huis, beste mensen, en verander deze steeds meer ongelijke en gewelddadige klotemaatschappij. Koop als u buiten gaat ook een socialistisch krantje, bijvoorbeeld van de LSP, en organiseer u in strijdbare vakbonden en arbeiderspartijen. Dat ik u hier niet meer zie. Tot onder het socialisme!” Zo zien wij een efficiënte rechtspraak, eigenlijk.

Onze eigen lotgevallen voor de politierechter krijgt u binnenkort te lezen (wij zijn op vakantie en beschikken niet altijd over internettoegang).

(pd)

Philip Dewinter, familieman (sinds zolang hij zich kan herinneren)

Sinterklaas kapoentje!











Leg wat in mijn Arisch schoentje
Leg wat in mijn witte laarsjes (van bij H&M)
Dank u wit Sinterklaasje

Philip Dewinter, Vlaams Belang-voorman, zit elke zaterdag- en woensdagmiddag vanaf 13u30 als Sinterklaas op de 4e verdieping van het warenhuis Inno op de Meir, te Antwerpen.

De nieuwe Sint is een klein beetje een strenge Sint, beste klant, die gepaste straffen zal uitdelen voor stoute kindjes die op straat vechten met andere kindjes. Behalve als het bruine, zwarte of illegale kindjes zijn. Kroost van de rijke Vlaamse elite krijgt voorrang van deze Sint.

Veel plezier met onze Philip Sint Dewinter, de Sint voor heel het gezin!

Gelieve niet aan zijn patronale baard te trekken. Dank u.

Gevangenisbrieven (1)

70 jaar geleden zat de grote marxist Antonio Gramsci eenzaam weg te rotten in de verduisterde kerkers van Benito Mussolini. De sobere maaltijden die hij door zijn bewakers kreeg toegeschoven waren typisch zuiders, met veel pasta en andere tralala. Maar toch niet te vreten.

Antonio stortte zich op het schrijven in zeer dunne kaftjes, om zijn meewarige gevangenisbewaarders te verschalken ("Weer zo'n rooie, ken je ze?"), en was de oorspronkelijke uitvinder van een communistisch soort "Scrabble".

Onze opgesloten, maar theoretische vriend overschatte een beetje de rol van de media, voornamelijk van de Gazzetta dello Sport (de enige die hij nog te lezen kreeg), in het creëren van "vals bewustzijn" bij voetballers (en hun vrouwen).
Condities creëren het bewustzijn, en bij voetballers en hun vrouwen waren al die ballen er teveel aan.

Binnenkort - goede vrienden, gestaalde kameraden en schier ontroostbare familieleden ("De papfles staat op het schap naast de microgolf! Ik kom terug!") - wacht de veel kleinere marxist die uw dienaar is een zelfde behandeling als Antonio Gramsci. Niet in de kerkers van Benito, maar in Leuven Centraal van Louis Tobback. De potentaat aan de Dijle.

Wij zijn misdadigers - de rechter heeft het zo beslist. Tenminste, ik toch: de schrijver van deze provisoire gevangenisbrief, nummer 1. In het trieste rijtje van Patrick Haemers, de bende De Staerke, Dennis Black Magic en de halve PS is uw dienaar goed op weg om de overbevolking in onze gevangenissen er niet simpeler op te maken.

Wij hebben u lang genoeg doen watertanden naar ons ongeluk. Wat is dan wel onze laaghartige misdaad, waarvoor wij door de vlot draaiende en goed gesmeerde politierechtbank van Leuven werden veroordeeld? Wij hadden een andere opinie dan Louis Tobback, zonder het hem op voorhand te vragen.

Wij vermoeden dat er nu een kleine stilte valt. Toch langs Uw kant van de computer (wij, daarentegen, schreeuwen luidop ons onfortuin uit). Waar is het tot filet américain gehakte lijk? Het moordwapen, als het even kan? Het verbrande Agusta-geld? De VISA-kaart? That's it???

Yep, dat is het. De plaats van onze misdaad, zo hield "meneer de voorzitter, politierechter" - in onze richting zwaaiend met zijn hamertje - vol, was het Leuvense station. Altijd al een louche oord van verderf geweest, waar een legertje pooiers, drugstrafikanten, hoertjes, EPO-slikkers, nazi-satanisten, Derk Jan Eppink, dwangmatige zedenschenners en de Federale Politie hun respectievelijke tenten hebben opgezet.

Een ander lid van de LSP en ikzelf waren als partners in crime zo evident misdadig geweest om aan de ingang van het station ons maandblad te verkopen. Alles ging goed - 7 doden, 3 zwaargewonden, 4 nazi-satanisten en Derk Jan Eppink de verkeerde straat ingestuurd - tot twee figuren van de Federale Politie aan kwamen gesjokt.

Dat wij buiten een ruimte van 20 meter van het station moesten gaan staan, als we voor onze criminele handelingen geen toestemming hadden gevraagd bij de NMBS.

Volgens ons was dat al een aanslag op onze criminele vrijheid. Maar als echte outlaws, die niets liever doen dan de wet breken, stelden wij - hoewel het station volgens ons een "openbare ruimte" was - toch voor om iets verder ons blad te gaan verkopen. "Neen, dat kan niet. Daar heb je ook de toestemming voor nodig van de stad."

Inderdaad, vrienden gangsters. In Leuven mag je volgens Tobback en zijn lokale politieverordeningen geen mening hebben, en die via drukwerk aan de man en vrouw brengen, als je niet op voorhand de toestemming van het lokale stadsbestuur hebt. Dit is de kern van onze gehele misdadige affaire.

In een volgende aflevering van ons nieuwe real life misdaadfeuilleton, annex Leuvense soap opera: onze belevenissen voor de politierechter (of: hoe een mens dingen in de mond worden gelegd, door vadertje staat, die hij nooit heeft gedaan - of: de politieke economie van een politierechtbank, voor arbeiders en jongeren verklaard).

(pd)

Column op donderdag: De progressieve VLD

Door Karel Mortier

“De partijen schuiven in Vlaanderen even snel op naar links als hun beleid opschuift naar rechts”

Ik begrijp helemaal niet waar de VLD voor staat, noch waar ze naartoe willen, laat staan wat het doel is van de strategie om zich als “progressieve en sociale partij” voor te stellen. Geen probleem. Dit is ook het geval voor de andere traditionele partijen. Tot zover niets nieuws.

Ik hoop alleen niet dat ze op die manier denken meer stemmen te winnen. Op een moment dat de SP.a er alles aan doet om af te komen van hun imago dat ze "alleen" maar opkomen voor de zwakkeren in de maatschappij, vindt de VLD het nodig om daar stemmen te proberen oogsten.

Zal niet lukken. De SP.a (en in mindere mate de CD&V) zijn veel beter in het faken van een sociaal profiel dan de VLD ooit zou kunnen. SP.a en CD&V hebben hun verleden mee, wat niet het geval is voor de VLD. Het enige punt waar de VLD nog een electoraal voordeel had op de andere partijen - ondanks de toenemende concurrentie van de sociaal-democratische "managers" en "bestuurders" - was hun positie bij zelfstandigen, ondernemers en mensen met hogere inkomens.

De publiekelijke aanvallen van de VLD op de zogenaamde “kansengroepen” of het “sociale profitariaat” waren nog zowat het enige waarmee de VLD zich kon onderscheiden van de andere partijen. Nog geen anderhalf jaar geleden zette de VLD in op de “hardwerkende Vlamingen”. Die groep was wellicht niet groot genoeg na al die jaren van paars beleid en daarom is iedereen nu welkom bij de VLD. Als ze maar geen ruzie maken.

Daar waar de SP.a de laatste twee decennia koos voor een eerder subtiele en achterbakse methode om haar asociale maatregelen door de strot van de bevolking te duwen, koos de VLD vaak voor de directe confrontatie - wat echter veel minder efficiënt is gebleken.

De doelgroep waar ze sterk stonden, laten ze over aan Dedecker (in mindere mate het VB). Die zal deze kans met twee handen aannemen. En dat allemaal in de hoop dat de VLD een doelgroep kan winnen die ze nog nooit hebben kunnen winnen - en nooit zullen winnen.

Wat is het verschil nog tussen SPIRIT en de VLD, behalve het etiket op de verpakking? Met deze strategie gaat de VLD volgens mij naar de 8% en Dedecker naar ergens rond de 5%. Dan hebben we drie liberale partijen die allemaal het liberalisme claimen en die geen van allen nog politiek zullen wegen. Dedecker als schaamlap van Dewinter. Geert Lambert van Vande Lanotte... en Somers van iedereen.

Gelukkig voor de liberalen in ons land heb je helemaal geen liberale partijen nodig om een liberaal beleid te voeren. Voorbeelden uit het recente verleden en uit onze buurlanden hebben dit concreet aangetoond.

Ondertussen krijgen we in de media te lezen dat alle traditionele partijen een “linkse koers” varen en dat er een enorm gat zit aan de rechterzijde. Yep, ter rechterzijde. Over de ravijn ter linkerzijde wordt er quasi niet gesproken. “Centrum” wordt in een groot deel van de pers onmiddellijk vertaald als “links”.

Wat de media concreet verstaan onder het “linkse beleid” in Vlaanderen is minder duidelijk. Net zomin is het duidelijk wat de VLD verstaat onder “progressief”. Fiscale amnestie, de meest afwezige aanpak van vermogens van alle buurlanden, miljarden en miljarden aan lastenverlagingen voor de ondernemingen, België dat Ierland en Groot-Brittanië voorbijsteekt qua laagte van de bedrijfsbelastingen, overheidsbezittingen die in snel tempo worden verkocht, Publiek Private Samenwerking a gogo, toename van de armoede en sociale ongelijkheid, flexibiliteit en onzekerheid, verharding arbeidsmarktbeleid, verharding asielbeleid, verharding aanpak criminaliteit, etc.

Op dit moment worden er advertenties geplaatst in internationale zakenbladen die België neerzetten als een belastingparadijs voor buitenlandse investeerders. Is dit allemaal wat de media verstaan onder een “links progressief beleid”? Als de progressieve VLD een “linkse” koers vaart, dan varen de conservatieve vakbonden wellicht een rechtse koers.

Freddy Van Gaever, die vond dat het Generatiepact allemaal niet ver genoeg ging, behoort dan tot de links-progressieve vleugel van het Vlaams Belang. Behoorlijk absurd uiteraard, maar de VLD komt er mee weg. Op de een of andere manier schijnen alle traditionele partijen, inclusief het Vlaams Belang, er belang bij te hebben dat bovenstaande onzin in stand wordt gehouden.

Het lijkt erop dat de media stellen dat als de SP.a een vliegtuig vult met vluchtelingen dit een “links” beleid is. Als het Vlaams Belang stelt zoiets te zullen doen, wordt het plots een “extreem rechts” beleid. “Links in Vlaanderen” is dus wat de SP.a zegt en doet. Aangezien de VLD dicht in het vaarwater dreigt te komen van het “sociaal progressief alternatief” is de VLD dus een “linkse partij” aan het worden. Zo simpel is het. De waarheid is niet concreet, maar de perceptie is de waarheid geworden.

Bij mij gaat er ook niet in dat een partijvoorzitter van een partij met tienduizenden leden zomaar doodleuk kan zeggen dat, hup, de VLD "een nieuwe koers inslaat".

In onze partij, met honderden leden, worden er congressen ingelegd en vinden er maanden op voorhand discussies plaats in de lokale afdelingen, vooraleer er inhoudelijke veranderingen plaatsvinden. Dat gaat dan nog om veranderingen die absoluut niet zo groot zijn als de veranderingen die vandaag door Somers worden afgekondigd.

De ideeënpartij van Vlaanderen worden? Dat zal de komende maanden nog moeten blijken. Vooralsnog lijkt het enige idee dat uit de standpunten van Somers valt af te leiden het idee om Paars verder te zetten.

Column: Wat gebeurt er in Nederland?

B-Boy battle: Balkenende vs Bos en het lot van Nederland

Door Bas de Ruiter

Afgelopen zaterdag vond er een live-debat plaats op een commerciële tv-zender in Nederland tussen de lijsttrekker van de PvdA, Wouter Bos, en de lijsttrekker en huidige minister-president, Balkenende. De gespreksleider vatte het doel van het debat als volgt samen: “Het gaat erom de kijkers zo goed mogelijk te informeren over uw plannen, uw ideeën voor Nederland en de vraag waarom u daar beiden premier voor zou moeten worden”.

Tijdens het debat stonden de volgende thema’s centraal: kinderen, ouderen en zorg, economie, hypotheekrenteaftrek, integratie en leiderschap, en de nieuwe coalitie (na de verkiezingen). Balkenende probeerde tijdens het debat de maatregelen die het kabinet de afgelopen jaren heeft genomen - en die voornamelijk de arbeiders, werklozen, ouderen en studenten hebben geraakt en de rijken hebben ontzien - te verdedigen door te wijzen op de weer aantrekkende economie.

Hij zei: “Er is veel bereikt in de afgelopen jaren. Het is mijn overtuiging dat wij met een perspectief van welvaart, zekerheid en respect een prachtig Nederland zouden kunnen opbouwen op basis van wat we de afgelopen jaren hebben bereikt.”

Bos probeerde het sociale gezicht van de PvdA weer wat op te poetsen door te zeggen: “Ik heb een Nederland gezien waarin de afgelopen jaren de verschillen vooral groter zijn geworden – tussen arm en rijk, tussen ziek en gezond, ook tussen autochtoon en allochtoon of mensen die wel meekomen en mensen die niet meekomen. Het zal mijn ambitie zijn om die verschillen kleiner te maken.”

Waar Balkenende zich vooral neerzette als de leider van een regering die Nederland uit een economische crisis heeft gehaald en de welvaart zogenaamd “voor iedereen” heeft gestimuleerd, probeerde Bos zichzelf neer te zetten als een toekomstige premier die de sociale ongelijkheid wel eens zou verkleinen.

Bij beide verhalen zijn stevige kanttekeningen te plaatsen: de drie kabinetten Balkenende hebben in de afgelopen 3 en een half jaar consequent een aanval gepleegd op de lagere inkomens. Gewone arbeiders, werklozen, jongeren, ouderen: allen zijn de dupe geworden van een beleid dat gericht was op het terugdringen van de overheidsuitgaven.

Er is bezuinigd op de sociale vangnetten in de vorm van uitkeringen en investeringen in zorg. Onderwijs en openbaar vervoer zijn teruggelopen. Vanuit het oogpunt van terrorismebestrijding werden de democratische rechten ingeperkt.

Het kabinet heeft de sluizen opengezet voor massaontslagen en loondalingen voor gewone werkende mensen. Intussen zijn de winsten voor het bedrijfsleven en de inkomens voor managers blijven stijgen. Omdat die winsten vooral opgespaard zijn of uitgekeerd aan aandeelhouders is het nu inderdaad zo dat de Nederlandse economie als gevolg van het beleid de afgelopen jaren een bescheiden impuls kan krijgen. Maar de voornaamste reden voor de economische groei is de opleving van de wereldeconomie.

Bos, die zich wil presenteren als de toekomstige “sociale” leider van Nederland, was drie en een half jaar geleden bij de onderhandelingen voor een nieuwe regering absoluut bereid in te stemmen met het leeuwendeel van de bezuinigingsmaatregelen die door het kabinet Balkenende zijn voorgesteld.

De PvdA heeft bovendien ook in de campagne rond het referendum over de Europese Grondwet de boodschap uitgedragen dat mensen voor die neoliberale Grondwet zouden moeten stemmen. En in de Paarse regeringscoalities van de jaren ’90 is het de PvdA geweest die mede het initiatief heeft genomen om de arbeidsongeschiktheidsuitkering uit te kleden.

Wouter Bos heeft duidelijk aangegeven dat een regering met de Socialistische Partij en GroenLinks, dus een regering over links, niet direct zijn eerste voorkeur is. Hiermee geeft hij feitelijk aan dat een regering van PvdA en CDA zijn eigenlijke voorkeur is.

De PvdA mag zich nu wel sociaal willen opstellen: als we kijken naar de opstelling van Wouter Bos bij de vorige regeringsonderhandelingen is het duidelijk dat ook de PvdA in principe staat voor hetzelfde beleid als CDA en VVD.

De PvdA zal dit enkel willen maskeren met een sociaal sausje. Ze zal haar contacten met de vakbondstop - zoals ten tijde van de Paarse regeringen - gebruiken om het maatschappelijke verzet tegen het beleid te beperken.

Ter linkerzijde van de PvdA is er echter een partij die zich nog wel uitspreekt tegen het neoliberale beleid, zoals dat door de regeringen Paars 1 en 2 en Balkenende 1, 2 en 3 is gevoerd - de SP. Die partij mag dan wel voorstander zijn van een linkse regering, de kans daarop is gelet op de opstelling van Wouter Bos en de leiding van de PvdA zeer klein.

Ook zo’n regering zou, binnen de kaders van het neoliberalisme, gedwongen zijn tot het doorvoeren van een agenda van bezuinigingen op publieke uitgaven, privatiseringen en dergelijke. Een trendbreuk zou het niet opleveren.

Als de SP echter noodgedwongen in de positie van oppositiepartij terechtkomt, zou dat wel eens kunnen betekenen dat de partij gedwongen wordt om een centrale rol op zich te nemen tegen een eventueel CDA/PvdA-kabinet.

Zo’n kabinet zou voor de meerderheid van de Nederlandse bevolking dezelfde ellende met zich meebrengen als het neoliberaal regeringsbeleid sinds eind jaren ’80, begin jaren ’90 - lichter of zwaarder naargelang economische groei of economische crisis.

Misschien kan de economische opleving een kleine reparatie betekenen van de schade die de meeste lage en modale inkomens de afgelopen jaren hebben geleden, maar de verslechtering van de levensomstandigheden van de meerderheid van de bevolking zal blijven bestaan.

Kiezers uit die groepen die strategisch op de PvdA zullen gaan stemmen om een rechts beleid te voorkomen, zullen bedrogen uitkomen. Het enige alternatief op een neoliberaal beleid is een sterke Socialistische Partij, die zowel binnen als buiten het parlement de strijd voor een fundamenteel andere maatschappij zou moeten voeren.


(De LSP heeft een zusterorganisatie in Nederland, Offensief. Hun website vind je op www.offensief.nl)

VLD wil "progressieve centrumpartij" worden

...om aan het potje te kunnen blijven likken

Door Bart

Dit weekend liet Bart Somers, voorzitter van de VLD, in zijn kaarten kijken en verklaarde aan de pers: ,,Wij zien onszelf als een progressieve centrumpartij. De VLD kan zich niet opsluiten op de linker- of de rechterflank. Een liberale partij kan trouwens alleen maar progressief en sociaal zijn.'' (Nieuwsblad.be)

Op de vraag wat dit concreet wil zeggen, antwoordt het blauwe Kuifje uit Mechelen: ,,Neem het Generatiepact. Wij waren de enige partij die diepgaande hervormingen wilde doorvoeren. We hebben moeten vechten tegen het conservatisme in de andere partijen.

Een ander voorbeeld is het openstellen van onze grenzen voor werknemers uit de nieuwe EU-landen. Ook daar waren wij als enige partij consequent voor.''

Met andere woorden: "progressief zijn" betekent verworven rechten en de sociale welvaartstaat afbreken. Kennelijk heeft Bart Somers of Noël Slangen in het woordenboekje van de SP.a zitten bladeren.

Zo'n geluid hoorden we ook al tijdens de acties tegen het Generatiepact, toen de vakbonden en het ABVV in het bijzonder voor conservatieven uitgescholden werden. Zonder twijfel zal Bart Somers in de rangen van de progressieve yuppie-betweters van De Morgen enthousiaste medestanders vinden.

De Morgen liet de laatste jaren geen enkele kans voorbijgaan om syndicale strijd als iets van de 19e eeuw te bestempelen. Totaal passé, conservatief, onverantwoordelijk,… zo kunnen we wel een tijdje doorgaan. In deze bijna hysterische kruistocht tegen de "conservatieve arbeiders(beweging)" stak het journaille van De Morgen de andere kranten langs rechts voorbij.

Niet verwonderlijk… Kranten zoals het Laatste Nieuws, bijvoorbeeld, worden in tegenstelling tot De Morgen wél door veel arbeiders gelezen en vanuit commercieel oogpunt is het nu eenmaal niet zo interessant om een groot deel van je cliënteel te schofferen.

,,Liberalisme is per definitie sociaal. De VLD moet er voor iedereen zijn. Wij moeten in de eerste plaats perspectief creëren voor wie onderaan de maatschappelijke ladder staat, voor wie zonder werk zit, voor wie minder kansen gekregen heeft.'' (Nieuwsblad.be)

Somers is wel wat laat met zijn boodschap: de SP.a heeft zich al getransformeerd in een progressieve neoliberale partij… Het wordt dus drummen in dat deel van het politieke spectrum.

Het ware misschien beter om op termijn tot een fusie te komen in Vlaanderen van alle partijen die zich bekennen als "progressief" én die hard voorstander van de vrije markt: een monsterkartel (letterlijk en figuurlijk) van SPA-Spirit en VLD - de Vlaamse Progressieve Coalitiepartij, of zoiets.

Effe iets vergeten… GROEN! kan er dan, zoals een keffertje dat in de steek gelaten werd, ook nog bij aansluiten met als één enkel doel: "Wij willen ook in de coalitie zitten": één voor allen, allen voor ons potje!

We kunnen stellen dat in een dergelijke (toekomstige) constellatie het project van een nieuwe rechts-liberale partij met lawaaimakers Coveliers en Dedecker zeker potentieel heeft. Nét zoals het potentieel voor een nieuwe arbeiderspartij.

Het proces van polarisering in de maatschappij begint zich nu ook stilaan te manifesteren in het partijpolitieke landschap. Tot nu toe was de enige indicatie hiervoor de electorale opgang van het Vlaams Blok/Belang. Het worden alleszins interessante tijden…


(Dit artikel verscheen eerder op www.marxisten.blogspot.com)

Philip Dewinter, familieman (sinds de laatste verkiezingen)

Neen, een cordon bleu maak je zo, vriend!





















Kruid de kalfslapjes - die je bij ons eigen volk hebt gekocht, en niet bij een Arabische pseudo-kruidenier om de hoek - met peper en zout. Leg ze open en snij ze, zeker als ze dreigen te staken met de vakbond, in de breedte doormidden.

Leg er een plak Vlaamse ham en een plak kaas op. Zing de Blauwvoet, terwijl je aan keukenmeester Karel Dillen denkt én aan de laatste kiesuitslag van het VB in Antwerpen. Dit wordt een geweldige cordon bleu.

Geel van buiten, liberaal blauw - “bleu” in dat andere, cultureel en culinair imperialistische taaltje - van binnen. Een beetje als het Vlaams Belang, kokende vrienden.

Prik de kalfslapjes op elkaar met een houten tandenstoker, zoals onze ordedienst Voorpost het soms doet met linkse betogers als de media er niet bij zijn.

Let wel: op die tandenstokers moet je soms hard drukken om ze volledig door het malse vlees te drijven en te stompen (zie foto). Zonder hem zo toe te plakken, zou de cordon bleu niet lekker zijn. Hij zou, net als België en de sociale zekerheid, beginnen te BARSTEN.

Bak het geheel in een pan met boter en laat de volkseigen kalfslapjes aan beide kanten mooi bruin worden. Hèhèhè, bruin worden... Lekker.

Overgiet met een vleugje Marsala-wijn. Die heb ik deze week nog cadeau gekregen van het Antwerpse havenpatronaat, beste mensen. Het VB bereidt cordon bleu voor alle lagen van de bevolking.

Geen Cordon Sanitaire, maar Cordon Bleu!

Dek af met een deksel en laat nog 10 minuten sudderen op een zacht vuur.


(pd)

De 2 cijfers die het ABVV wat meer in de verf zou mogen zetten

Door Bart

In 2006 bedraagt de vermindering van de patronale bijdragen aan de Sociale Zekerheid 5.415.100.000 Euro (5,4 miljard dus) Dit is een cadeau voor de werkgevers zonder dat daar enige verplichting tegenover staat.

Het is de bedoeling dat hiermee extra tewerkstelling wordt gecreëerd, maar er bestaat geen enkel controlemechanisme om dit na te gaan. Zo een controlemechanisme bestaat wel in de Non Profit in het systeem van de Sociale Maribel, wat echter ook de nodige problemen geeft. In de praktijk worden de lastenverlagingen in de privé eenvoudigweg bij de winst gevoegd.

De Sociale Zekerheid is niet echt een budget in de ware zin van het woord maar eerder een doorgeefluik. De totaalsom van de Sociale Zekerheid bedraagt ongeveer 50 miljard euro (exclusief de kosten voor gezondheidszorg: 19 miljard euro).

De afdrachten voor de Sociale Zekerheid (zowel van werknemer als werkgever) kunnen we beschouwen als "indirect" of "uitgesteld" loon. Hiermee worden o.a. volgende zaken betaald:

Pensioenen: 25 miljard
Werkloosheidsuitkeringen: 6 miljard
Kinderbijslag: 5 miljard
Ziekte en invaliditeit: 3,7 miljard
Andere: 11,3 miljard

Met andere woorden: meer dan 10% van ons (van alle werknemers) indirect loon wordt door de werkgevers opgestreken zonder tegenprestatie. En terwijl maar zeggen dat we nog meer moeten inleveren.

Deze cadeau aan de werkgevers veroorzaakt natuurlijk een gat in de Sociale Zekerheid. Dit wordt dan op zijn beurt opgevangen door de "alternatieve financiering", die vooral via het systeem van de BTW gaat. Kortom: de werknemers en hun gezinnen mogen de cadeau van de regering aan de werkgevers dubbel en dik betalen.


(Dit artikel verscheen eerder op www.marxisten.blogspot.com)