Opportuniteiten en valkuilen voor de student:
Wees pragmatisch, doe de klasse-analyse
- Je studentenkamer (of "kot"):
Bekijk en betast je rovershol goed. Ga in het midden van de kamer staan: snuif de onmiskenbare geur van vrijheid, halfvolle flesjes Jupiler en ongewassen lakens op. Hier heb je tijdens de zonnige zomermaand juli in de GB paletten voor gestapeld, in een interimstatuut.
Vergeet de term "interim" nooit. Het ding blijft je stalken. Een beetje als het examen statistiek. En dikwijls nog stukken efficiënter in het kelderen van je toekomstplannen.
Je hebt de patroons, in flexibel statuut, tijdens je studenten- of vakantiejob een hand gegeven. Straks willen ze je hele arm. Een vast contract - laten we de ijle idealisten hier en daar uit hun droom helpen - is in de jungle van de vrije markt een voorrecht geworden, waar je soms jaren voor moet werken. Are you prepared?
- Het Studentenrestaurant:
Velen onder jullie zijn reeds eeuwen vergeten hoe deze louche keet eruit ziet. In tal van universiteitssteden liepen experimenten, uitgevoerd in veel te kleine studentenkamers, met zoutloze Knorr Minute Soup en weerspannige Spaghetti Bolognaise - met speciale saus zonder vlees, van de Aldi! - danig uit de hand.
Geen wonder: steeds meer diensten, ook de studentenresto's, moeten draaien volgens commerciële normen. De hongerige student - en wie is dat soms niet, behalve leden van Jong Groen? - werd aan zijn en haar lot overgelaten.
Vandaar, studenten en arbeiders: één front. Niet ploeterend in de modder aan de Yzer, Vlaamsgezinde vrienden, maar schouder aan schouder op de moderne barricaden van de klassenstrijd. De vuurrode passionara Mia Doornaert liet het 37 jaar geleden - Mei '68! – ook niet aan haar hart komen. De rijke bourgeois gingen er allemaal van lopen. Als Mia het kon, wat let ons vandaag dan?
Op de barricaden, als we de logische gevolgtrekking volgens wetenschappelijke standaarden maken! Tegen de privatisering van studentenvoorzieningen en academisch personeel! Behalve als het om rechtse professoren zoals Roger Blanpain - reactionaire flurk in Arbeidsrecht, meer -onrecht eigenlijk - gaat.
Die hadden ze al lang met zijn neus uit de staatsruif moeten halen en op de markt moeten smijten. Gehuld in pek en veren, en - het academische hoofd door een houten blok gestoken - met een bijzondere aandrift om rotte tomaten van de sarcastische volksmassa’s in ontvangst te nemen.
Wilt u de arbeidsmarkt nog flexibeler? De sociale zekerheid nog slanker, tot je de neoliberale ribben erdoor ziet? Koop Blanpain! Of nee, wacht. Hij was al aan het kapitaal verkocht. Tijdens de solden.
- De professoren:
Ze zijn niet allemaal even slecht, maar de grijze massa is - effectief - zeer burgerlijk. Geen probleem. Dit ligt volledig in de lijn van onze wetenschappelijke vooruitzichten.
De linkse student gebruikt, als hij niet met een kater - of een miauwende kattin - in bed ligt (wat soms het geval kan zijn), het auditorium als tribune voor socialistische maatschappijkritiek. Megafoons, zo leert de ervaring, werken uitstekend in de acoustiek van een aula. Vooral als SP.a-prof Mark Elchardus achter het spreekgestoelte staat, zo weten kameraden die het nadien konden navertellen.
Sla de aangeboden microfoon van professoren steeds vriendelijk, maar kordaat, af met de woorden: “ik doe niet mee aan deze short cut, dank u”.
Vertel de dames en heren van de burgerlijke wetenschap in hun gezicht, en liefst voor een volgepropte aula, dat al hun theoretische omzwervingen en intellectuele dada’s volstrekt belachelijk zijn, bewust of - dit is nog veel erger - onbewust de belangen van de dominante klasse dienen, en slechts de hersenschimmen reflecteren van sociaal vervreemde, intellectueel verknechte en meelijwekkende schepsels.
Je herhaalt dit nummertje in je, om de vijf regels, met polemische uitvallen doorspekte eindverhandeling, die je tijdens het werkproces weigerde aan je “begeleiders” (intellectuele flikken) voor te leggen. Je bent nu op weg naar onderscheiding.
- Het militeren in het studentenrestaurant:
Deel pamfletten nooit compleet expressieloos uit, alsof je een levensechte “pilaar van zout” naspeelt. Daar bestaan al andere politieke stromingen voor. Wees levendig als het échte socialisme zelf. Maar ook niet “te”. “Te” is immers “teveel”, zoals een groot revolutionair het ooit uitdrukte.
Spreek mensen actief aan, om hun interesse in arbeiderspolitiek te polsen. Sluit economiestudenten in dit proces niet op voorhand uit: velen onder hen zijn simpelweg het slachtoffer van hun sociaal milieu. Hoe was je vroeger zelf? Nu ja.
Test je debating skills uit op de meest onvermoeibare vlaggenzwaaiers van het liberale kapitalisme: de methode van Socrates staat, net als de tijd, aan onze kant.
Studenten die zich aan deze eenvoudige stelregels houden, lopen nooit verloren in de burgerlijke universiteit. Als ze zich na hun studies op de arbeidersbeweging blijven oriënteren, als enige maatschappelijk progressieve kracht, zelfs niet in de maatschappij als geheel.
En dan nu: tijd voor een pintje.
(pd)
zaterdag, september 30, 2006
donderdag, september 28, 2006
Column op donderdag: Verkiezingen ergens ten lande
Door Karel Mortier
Vandaag heeft de postbode me maar liefst 5 verschillende folders en flyers van de lokale afdeling van de CD&V bezorgd. Die man zal wellicht ook blij zijn dat de verkiezingen voorbij zijn. Ik heb het niet bijgehouden, maar dat moeten er ondertussen in totaal zo’n tiental geworden zijn. Het kan niet op.
Nadat vorige week een folder in de bus terechtkwam waarin de ACW-kandidaten werden voorgesteld, was het vandaag de beurt aan de landbouwers. Het is alleen nog wachten op de folder van de zelfstandigen om de familie compleet te maken.
De lokale oppositie die, op Groen! na, verenigd is in een lokale anti-CD&V lijst komt in het straatbeeld en in de brievenbussen quasi niet aan de bak. Het lijkt erop dat ze er zelf niet echt in geloven en het niet zien zitten om er veel van hun eigen geld tegenaan te gooien.
Ik heb ook amper een tweetal borden van Groen! opgemerkt. Eéntje ervan was niet groter dan een A4'tje, alsof ze zich schaamden om er voor uit te komen. Wat dat allemaal zal geven 8 oktober is onduidelijk, maar wellicht zal CD&V ook de komende 6 jaar de plak blijven zwaaien.
Het is alleen nog wachten met welke meerderheid ze dat zullen doen. Vorige keer hadden ze slechts een nipte meerderheid van één zetel. Ondertussen zijn een aantal leden van de oppositie overgelopen naar de CD&V, vanuit het principe dat "als je ze niet kan verslaan, je er maar beter bij aansluit" - al dan niet met de belofte van een schepenambt op zak.
Ondertussen is er ook een parlementair van de CD&V in de gemeente komen wonen, die sindsdien op iedere folder van de lokale CD&V prijkt. Dat geeft de lokale lijst nog wat extra cachet. De man woont overigens op een 200-tal meter van een andere parlementair. Een zekere Frank Vanhecke. Ik vermoed echter niet dat ze carpoolen naar het parlement. In de zware Mercedes van “onze” vertegenwoordiger van de CD&V (ACW-strekking, al is dat niet echt aan de wagen te zien) is er nochtans meer dan voldoende plaats.
Een belangrijke factor zal wellicht de afwezigheid van het VB worden in de gemeenteraadsverkiezingen. De laatste keer haalden ze 6,1% van de stemmen, wat dankzij ons democratisch kiessysteem niet genoeg was voor een zetel. Het is niet echt duidelijk op wie die mensen nu zullen stemmen. Op de CD&V, een paarse anti-CD&V lijst of op Groen! Tja, ik zou het ook niet weten, moest ik in hun plaats zijn.
Vandaag heeft de postbode me maar liefst 5 verschillende folders en flyers van de lokale afdeling van de CD&V bezorgd. Die man zal wellicht ook blij zijn dat de verkiezingen voorbij zijn. Ik heb het niet bijgehouden, maar dat moeten er ondertussen in totaal zo’n tiental geworden zijn. Het kan niet op.
Nadat vorige week een folder in de bus terechtkwam waarin de ACW-kandidaten werden voorgesteld, was het vandaag de beurt aan de landbouwers. Het is alleen nog wachten op de folder van de zelfstandigen om de familie compleet te maken.
De lokale oppositie die, op Groen! na, verenigd is in een lokale anti-CD&V lijst komt in het straatbeeld en in de brievenbussen quasi niet aan de bak. Het lijkt erop dat ze er zelf niet echt in geloven en het niet zien zitten om er veel van hun eigen geld tegenaan te gooien.
Ik heb ook amper een tweetal borden van Groen! opgemerkt. Eéntje ervan was niet groter dan een A4'tje, alsof ze zich schaamden om er voor uit te komen. Wat dat allemaal zal geven 8 oktober is onduidelijk, maar wellicht zal CD&V ook de komende 6 jaar de plak blijven zwaaien.
Het is alleen nog wachten met welke meerderheid ze dat zullen doen. Vorige keer hadden ze slechts een nipte meerderheid van één zetel. Ondertussen zijn een aantal leden van de oppositie overgelopen naar de CD&V, vanuit het principe dat "als je ze niet kan verslaan, je er maar beter bij aansluit" - al dan niet met de belofte van een schepenambt op zak.
Ondertussen is er ook een parlementair van de CD&V in de gemeente komen wonen, die sindsdien op iedere folder van de lokale CD&V prijkt. Dat geeft de lokale lijst nog wat extra cachet. De man woont overigens op een 200-tal meter van een andere parlementair. Een zekere Frank Vanhecke. Ik vermoed echter niet dat ze carpoolen naar het parlement. In de zware Mercedes van “onze” vertegenwoordiger van de CD&V (ACW-strekking, al is dat niet echt aan de wagen te zien) is er nochtans meer dan voldoende plaats.
Een belangrijke factor zal wellicht de afwezigheid van het VB worden in de gemeenteraadsverkiezingen. De laatste keer haalden ze 6,1% van de stemmen, wat dankzij ons democratisch kiessysteem niet genoeg was voor een zetel. Het is niet echt duidelijk op wie die mensen nu zullen stemmen. Op de CD&V, een paarse anti-CD&V lijst of op Groen! Tja, ik zou het ook niet weten, moest ik in hun plaats zijn.
Vergeet de Oude Germanen niet
Freddy Van Gaever belooft niets
Freddy Van Gaever is een voormalige bedrijfsleider van "VG Airlines", dat nadien van naam veranderde in Delsey Airlines. Dat bedrijf ging failliet. Toch blijft Van Gaever zichzelf voordoen als een hoogvlieger. In zijn verkiezingspamflet schrijft hij dat hij nu ook de provincie wil besturen zoals een bedrijf. Hopelijk niet zoals zijn bedrijf.
Van Gaever pakt uit met de slogan: "Ik beloof niets! Maar kijk naar het resultaat." Nochtans zat Van Gaever nog niet in de provincieraad, waar hij wenst verkozen te worden en heeft hij daar bijgevolg geen resultaten kunnen boeken. Of bedoelde hij dat we daar net op moeten letten?
In zijn pamflet beweert Van Gaever: "Veel politieke ervaring heb ik niet. Maar is die ook nodig om een provincie financieel gezond en efficiënt te besturen?". Wellicht niet, de ervaring van VG Airlines zal wel volstaan zeker?
Van Gaever: "Ik meen dat een provincie kan en dient bestuurd zoals een bedrijf (sic). Niet meer en niet minder." Moet de provincie dan echt bestuurd worden zoals VG Airlines? Voor een failliete provincie, stem Van Gaever! We zullen er allemaal hoger door vliegen...
NSV Antwerpen gekloond: wetenschap reageert verbijsterd
De Antwerpse NSV-afdeling heeft geen geluk dit jaar. Een groepje leden is zowaar afgescheurd, om een afdeling op te zetten van het al even rechtse KVHV (Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond).
De KVHV'ers beweerden bij de opening van het nieuwe academiejaar tegenover enkele militanten van de Actief Linkse Studenten dat alle beweringen van radicaal-links over de NSV kloppen. Zelf zouden ze nu liever een "democratisch rechtse" formatie vormen in plaats van een "extreem-rechtse".
Aangezien wij dan toch gelijk hadden met onze opmerkingen over de Antwerpse NSV-afdeling, kunnen we gerust stellen dat een aantal van de carrièristen - die zeker aanwezig waren in de Antwerpse NSV - van mening is dat hun carrière meer gebaat is met een organisatie als KVHV, dan NSV. Ook voor het Vlaams Belang zal dat niet zoveel uitmaken.
De Spinnewyn-dynastie: elk huisje zijn nazikruisje
In het Westvlaamse Zedelgem kan je op drie Spinnewyns stemmen. De VB-lijst telt er 14 kandidaten, waarvan 3 van het geslacht-Spinnewyn en nog een aangetrouwd familielid. Nestor Roger Spinnewyn (76 jaar) is uiteraard bekend van zijn zware VMO-verleden en als verantwoordelijke voor de politieke vorming van Dewinter en Vanhecke.
Daarnaast zijn er ook de 48-jarige Willy Spinnewyn, de 37-jarige Tijl Spinnewyn en Dominiek Sneppe (thuiswerkende vrouw bij de Spinnewyns). Alle vier wonen ze op hetzelfde adres.
Nationale Alliantie: geen "clowns", officieel
Vorige week kreeg Blokbuster zowaar een e-mail van de neo-nazi's van de Nationale Alliantie uit Nederland. Eén van de personen die deelnam aan de trainingskampen van Blood&Honour in de Ardennen reageerde. Virginia Kapic had niet zozeer opmerkingen over het neo-nazistische karakter van de Nationale Alliantie of het trainingskamp in de Ardennen.
Neen, er was een veel fundamenteler opmerking. Wij schreven dat Kapic de ex was van Constant Kusters van de NVU. Toegegeven, we wisten dat Kapic dat ontkent en vandaag graag uithaalt naar Kusters. Maar het toeval wil dat wij een slecht karakter hebben en dus toch maar vermeld hebben dat Kapic de ex was van Kusters, met wie ze enige tijd samen actief was in de NVU.
Kapic stapte uit de NVU van Kusters en is in die zin een ex van Kusters... Maar nu schreef ze ons volgende boodschap: "De clown is geen ex, nooit wat mee gehad ook. Ik verzoek u vriendelijk dit te verwijderen." Als neo-nazi's ons iets vriendelijk vragen, gaan we daar uiteraard niet op in. De "clown" zelf heeft nog niet gereageerd. Maar we vermoeden dat die even goed gezind wordt van ons slecht karakter.
(gc)
Freddy Van Gaever is een voormalige bedrijfsleider van "VG Airlines", dat nadien van naam veranderde in Delsey Airlines. Dat bedrijf ging failliet. Toch blijft Van Gaever zichzelf voordoen als een hoogvlieger. In zijn verkiezingspamflet schrijft hij dat hij nu ook de provincie wil besturen zoals een bedrijf. Hopelijk niet zoals zijn bedrijf.
Van Gaever pakt uit met de slogan: "Ik beloof niets! Maar kijk naar het resultaat." Nochtans zat Van Gaever nog niet in de provincieraad, waar hij wenst verkozen te worden en heeft hij daar bijgevolg geen resultaten kunnen boeken. Of bedoelde hij dat we daar net op moeten letten?
In zijn pamflet beweert Van Gaever: "Veel politieke ervaring heb ik niet. Maar is die ook nodig om een provincie financieel gezond en efficiënt te besturen?". Wellicht niet, de ervaring van VG Airlines zal wel volstaan zeker?
Van Gaever: "Ik meen dat een provincie kan en dient bestuurd zoals een bedrijf (sic). Niet meer en niet minder." Moet de provincie dan echt bestuurd worden zoals VG Airlines? Voor een failliete provincie, stem Van Gaever! We zullen er allemaal hoger door vliegen...
NSV Antwerpen gekloond: wetenschap reageert verbijsterd
De Antwerpse NSV-afdeling heeft geen geluk dit jaar. Een groepje leden is zowaar afgescheurd, om een afdeling op te zetten van het al even rechtse KVHV (Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond).
De KVHV'ers beweerden bij de opening van het nieuwe academiejaar tegenover enkele militanten van de Actief Linkse Studenten dat alle beweringen van radicaal-links over de NSV kloppen. Zelf zouden ze nu liever een "democratisch rechtse" formatie vormen in plaats van een "extreem-rechtse".
Aangezien wij dan toch gelijk hadden met onze opmerkingen over de Antwerpse NSV-afdeling, kunnen we gerust stellen dat een aantal van de carrièristen - die zeker aanwezig waren in de Antwerpse NSV - van mening is dat hun carrière meer gebaat is met een organisatie als KVHV, dan NSV. Ook voor het Vlaams Belang zal dat niet zoveel uitmaken.
De Spinnewyn-dynastie: elk huisje zijn nazikruisje
In het Westvlaamse Zedelgem kan je op drie Spinnewyns stemmen. De VB-lijst telt er 14 kandidaten, waarvan 3 van het geslacht-Spinnewyn en nog een aangetrouwd familielid. Nestor Roger Spinnewyn (76 jaar) is uiteraard bekend van zijn zware VMO-verleden en als verantwoordelijke voor de politieke vorming van Dewinter en Vanhecke.
Daarnaast zijn er ook de 48-jarige Willy Spinnewyn, de 37-jarige Tijl Spinnewyn en Dominiek Sneppe (thuiswerkende vrouw bij de Spinnewyns). Alle vier wonen ze op hetzelfde adres.
Nationale Alliantie: geen "clowns", officieel
Vorige week kreeg Blokbuster zowaar een e-mail van de neo-nazi's van de Nationale Alliantie uit Nederland. Eén van de personen die deelnam aan de trainingskampen van Blood&Honour in de Ardennen reageerde. Virginia Kapic had niet zozeer opmerkingen over het neo-nazistische karakter van de Nationale Alliantie of het trainingskamp in de Ardennen.
Neen, er was een veel fundamenteler opmerking. Wij schreven dat Kapic de ex was van Constant Kusters van de NVU. Toegegeven, we wisten dat Kapic dat ontkent en vandaag graag uithaalt naar Kusters. Maar het toeval wil dat wij een slecht karakter hebben en dus toch maar vermeld hebben dat Kapic de ex was van Kusters, met wie ze enige tijd samen actief was in de NVU.
Kapic stapte uit de NVU van Kusters en is in die zin een ex van Kusters... Maar nu schreef ze ons volgende boodschap: "De clown is geen ex, nooit wat mee gehad ook. Ik verzoek u vriendelijk dit te verwijderen." Als neo-nazi's ons iets vriendelijk vragen, gaan we daar uiteraard niet op in. De "clown" zelf heeft nog niet gereageerd. Maar we vermoeden dat die even goed gezind wordt van ons slecht karakter.
(gc)
dinsdag, september 26, 2006
Onze brief aan de paus, over actuele aangelegenheden
Beste Paus Benedictus,
Hallo vriend. Ik spreek u nu aan met "vriend", omdat "Vader" mij iets te persoonlijk in de oren klinkt. Bovendien heb ik al een vader, een "biologische" zoals dat in de wetenschap heet. Een mens moet verwarrend taalgebruik, waar het niet gepast is, proberen te vermijden. Het komt erop aan precies die termen uit te kiezen die het best uitdrukken waar het uiteindelijk om draait. Doet dit een belletje rinkelen? U bent niet mijn vader. Jammer, maar het is zo, goedheilig man.
U kijkt vast even verbaasd naar de TV-beelden als ik, vol afschuw over het wanbegrip van schijnbaar velen in wat sommigen - wij denken aan Mia Doornaert, maar niet de hele dag - "de moslimwereld" noemen.
U had als man van veel boekenwijsheid - met een minzaam lachje om de lippen, als ging het hier om de betere practical joke - een of andere keizer uit de Middeleeuwen geciteerd. De hooggeëerde notabele in kwestie had, beste vriend, onvriendelijke dingen gesuggereerd over de profeet Mohammed.
Over wat zijn eigen lijfeigenen van deze notabele vonden, kwamen we in uw speech minder te weten. Is dat nog katholiek? U ziet de heersende klasse wel zeer gemakkelijk door de vingers. De bij de arbeiders en boeren aanleunende kerk in de neokoloniale wereld zag u nooit door de vingers. Die kreeg driftig van de roomse karwats.
Soit, flauwe kwaadsprekerij en stemmingmakerij over Mohammed dus. Dan spreken we, een open deur intrappend, natuurlijk ook over een uitgekookte concurrent voor uw eigen religieuze nachtwinkel. De kerken lopen leeg, de moskeeën stromen vol. Je zou voor minder voor je marktaandeel in het bovennatuurlijke gaan vrezen, pauselijke vriend.
De commentatoren waren het er snel over eens: uw citaat was ongelukkig, maar uw bedoelingen goed. U blijft dus op z'n minst een beetje onfeilbaar: blijf bij het ter kerke gaan op uitstekende tegels letten. Voorzienigheid is niet alles.
Wat ons in dit hele voorval serieus tegensteekt, is dat de heersers en de reactionairen - u weet wat die begrippen betekenen, geen tekeningetje bij nodig - in de "moslimlanden" van heel deze spijtige grap profiteren. Na de val van het stalinisme hebben nationalisme en alle alternatieven op de vrije markt vooral plaats gemaakt voor een verhevigde islamidentiteit. In het Midden-Oosten en daarbuiten.
U bent op de hoogte van de oorlogjes die uw katholieke gabber Bush in Irak en Afghanistan voert? Wellicht leest u bij uw pauselijke ontbijt wel eens over de Russische puinhoop in Tsjetsjenië? Of de godvergeten schrijnende situatie in Palestina? Om sommige ghetto's in het Brusselse niet te vergeten.
Niet onterecht voelen vele gewone moslims zich het slachtoffer van brutale imperialistische machtspelletjes en onoplosbare economische crisis. Delen van de verarmde, uitzichtloze massa's worden gemanipuleerd door fundi's en corrupte machthebbers, en u doet daar met uw flauwe grappen nog een schepje bovenop.
Ons wordt hier in België wel eens gevraagd: waarom lachen met de paus? En niet met de moslims? Dubbele boekhouding, linkse vrienden! Dat komt, geachte paus, natuurlijk altijd van typetjes die beroepshalve niet willen zien dat de maatschappij verdeeld is in twee klassen, en dat u altijd en overal het kamp van de heersende klasse hebt gekozen. En kiest. Terwijl de meeste moslims vanzelfsprekend aan de kant van de onderdrukten staan.
U hebt, zoals de meeste kapitaalbezitters, vast genoeg aandelen om tegen een grap te kunnen. Met armoede en verpaupering valt er, klassebroeders en -zusters, minder te lachen.
Strijdbare groeten,
De Commissie "Arbeidersklasse-ethiek en lekkere biefstukken: een overgangsbenadering " van links-socialisme.blogspot.com
Hallo vriend. Ik spreek u nu aan met "vriend", omdat "Vader" mij iets te persoonlijk in de oren klinkt. Bovendien heb ik al een vader, een "biologische" zoals dat in de wetenschap heet. Een mens moet verwarrend taalgebruik, waar het niet gepast is, proberen te vermijden. Het komt erop aan precies die termen uit te kiezen die het best uitdrukken waar het uiteindelijk om draait. Doet dit een belletje rinkelen? U bent niet mijn vader. Jammer, maar het is zo, goedheilig man.
U kijkt vast even verbaasd naar de TV-beelden als ik, vol afschuw over het wanbegrip van schijnbaar velen in wat sommigen - wij denken aan Mia Doornaert, maar niet de hele dag - "de moslimwereld" noemen.
U had als man van veel boekenwijsheid - met een minzaam lachje om de lippen, als ging het hier om de betere practical joke - een of andere keizer uit de Middeleeuwen geciteerd. De hooggeëerde notabele in kwestie had, beste vriend, onvriendelijke dingen gesuggereerd over de profeet Mohammed.
Over wat zijn eigen lijfeigenen van deze notabele vonden, kwamen we in uw speech minder te weten. Is dat nog katholiek? U ziet de heersende klasse wel zeer gemakkelijk door de vingers. De bij de arbeiders en boeren aanleunende kerk in de neokoloniale wereld zag u nooit door de vingers. Die kreeg driftig van de roomse karwats.
Soit, flauwe kwaadsprekerij en stemmingmakerij over Mohammed dus. Dan spreken we, een open deur intrappend, natuurlijk ook over een uitgekookte concurrent voor uw eigen religieuze nachtwinkel. De kerken lopen leeg, de moskeeën stromen vol. Je zou voor minder voor je marktaandeel in het bovennatuurlijke gaan vrezen, pauselijke vriend.
De commentatoren waren het er snel over eens: uw citaat was ongelukkig, maar uw bedoelingen goed. U blijft dus op z'n minst een beetje onfeilbaar: blijf bij het ter kerke gaan op uitstekende tegels letten. Voorzienigheid is niet alles.
Wat ons in dit hele voorval serieus tegensteekt, is dat de heersers en de reactionairen - u weet wat die begrippen betekenen, geen tekeningetje bij nodig - in de "moslimlanden" van heel deze spijtige grap profiteren. Na de val van het stalinisme hebben nationalisme en alle alternatieven op de vrije markt vooral plaats gemaakt voor een verhevigde islamidentiteit. In het Midden-Oosten en daarbuiten.
U bent op de hoogte van de oorlogjes die uw katholieke gabber Bush in Irak en Afghanistan voert? Wellicht leest u bij uw pauselijke ontbijt wel eens over de Russische puinhoop in Tsjetsjenië? Of de godvergeten schrijnende situatie in Palestina? Om sommige ghetto's in het Brusselse niet te vergeten.
Niet onterecht voelen vele gewone moslims zich het slachtoffer van brutale imperialistische machtspelletjes en onoplosbare economische crisis. Delen van de verarmde, uitzichtloze massa's worden gemanipuleerd door fundi's en corrupte machthebbers, en u doet daar met uw flauwe grappen nog een schepje bovenop.
Ons wordt hier in België wel eens gevraagd: waarom lachen met de paus? En niet met de moslims? Dubbele boekhouding, linkse vrienden! Dat komt, geachte paus, natuurlijk altijd van typetjes die beroepshalve niet willen zien dat de maatschappij verdeeld is in twee klassen, en dat u altijd en overal het kamp van de heersende klasse hebt gekozen. En kiest. Terwijl de meeste moslims vanzelfsprekend aan de kant van de onderdrukten staan.
U hebt, zoals de meeste kapitaalbezitters, vast genoeg aandelen om tegen een grap te kunnen. Met armoede en verpaupering valt er, klassebroeders en -zusters, minder te lachen.
Strijdbare groeten,
De Commissie "Arbeidersklasse-ethiek en lekkere biefstukken: een overgangsbenadering " van links-socialisme.blogspot.com
zaterdag, september 23, 2006
"Groene oorlogsvoering"
Of maak eens een mens kapot op ecologisch verantwoorde wijze…
Door Bart
Dat de kapitalistische logica soms tot rare kronkels leidt, dat wisten we al. Maar dat de modetrend van milieuvriendelijke producten (waar de hoog opgeleide tweeverdieners met bijhorend opzichtig brilletje en een "neerkijken op de arbeiders"-houding zot van zijn) zich ook ging manifesteren in de wapenindustrie… Daar hebben we even niet van terug!
In een artikel in de Metro van dinsdag 19 september, onder de titel "Nieuwe dimensie voor bio-oorlog", wordt deze laatste fraaie ontwikkeling in de kapitalistische perversie geopenbaard.
Het Britse "BAE Systems plc", de vierde grootste wapenfabrikant in de wereld, wil milieuvriendelijke wapens produceren! Een voorbeeld van hun nieuw "groen gamma" zouden loodvrije kogels zijn: “Lood is schadelijk voor het milieu en kan mensen in gevaar brengen.”
Dat is inderdaad je eerste bekommernis als je darmen voor je eigen ogen aan gort geschoten liggen en je amper nog een woord kan zeggen, terwijl het bloed uit je mond gulpt: "DENK AAN HET MILIEU, MAN"! En dat loden kogels mensen in gevaar kunnen brengen… dat hadden we al ergens gelezen, was het niet in EOS of zo?
Dus: weg lood, en welkom milieuvriendelijke stof die liefst nog veel efficiënter is in het uit elkaar rijten van het menselijke lichaam. Verder werkt het bedrijf ook aan “stillere bommen”… om geluidsoverlast te vermijden. Anders zou je er nog eens een proces bovenop kunnen krijgen van je buren wegens nachtlawaai of zoiets?
Uiteraard mogen milieuvriendelijke raketten niet in het rijtje ontbreken. Ook ecologisch afbreekbare explosieven en granaten die minder schadelijke rook ontwikkelen, staan in de nieuwe catalogus.
Daar zullen de "ik steek mijn wapendepot weg in de grond"-guerillastrijders in de toekomst toch aandacht aan moeten besteden. Hopelijk denkt de firma aan deze laatste ambachtslieden en voorziet men het wapentuig van een waarschuwing: "Read before hiding". Anders kan men na het wapentuig opgegraven te hebben, de vijand te lijf gaan met een hoopje compost of iets van die aard.
Dat de granaten niet te veel mogen roken zal waarschijnlijk een toegeving zijn aan de anti-sigarettenlobby. Liever milieuvriendelijk schrapnel in mijn lijf dan bezoedelde longen! En VERBODEN granaten te gooien in publieke ruimten of op de werkvloer, behalve in de daarvoor bestemde lokalen (liefst van maar een paar vierkanten meter, waar je als haringen in een ton zit).
Maar het beste houden we natuurlijk altijd voor het laatste. Welk argument haalt dokter Debbie Allen, de directeur, aan om zijn "groen gamma" te verkopen? "Wapens zullen toch gebruikt worden” en dat men “de wapens zo veilig mogelijk wil maken voor de gebruiker en de schade die ermee gepaard gaat, zoveel mogelijk wil beperken.”
Om te eindigen een laatste aanbeveling voor GROEN! Als België nog eens wapens levert aan een land, Nepal om maar een voorbeeld te geven, is het minste dat de milieupartij kan eisen toch wel milieuvriendelijk wapentuig!
(Dit artikel verscheen eerder op www.marxisten.blogspot.com)
Door Bart
Dat de kapitalistische logica soms tot rare kronkels leidt, dat wisten we al. Maar dat de modetrend van milieuvriendelijke producten (waar de hoog opgeleide tweeverdieners met bijhorend opzichtig brilletje en een "neerkijken op de arbeiders"-houding zot van zijn) zich ook ging manifesteren in de wapenindustrie… Daar hebben we even niet van terug!
In een artikel in de Metro van dinsdag 19 september, onder de titel "Nieuwe dimensie voor bio-oorlog", wordt deze laatste fraaie ontwikkeling in de kapitalistische perversie geopenbaard.
Het Britse "BAE Systems plc", de vierde grootste wapenfabrikant in de wereld, wil milieuvriendelijke wapens produceren! Een voorbeeld van hun nieuw "groen gamma" zouden loodvrije kogels zijn: “Lood is schadelijk voor het milieu en kan mensen in gevaar brengen.”
Dat is inderdaad je eerste bekommernis als je darmen voor je eigen ogen aan gort geschoten liggen en je amper nog een woord kan zeggen, terwijl het bloed uit je mond gulpt: "DENK AAN HET MILIEU, MAN"! En dat loden kogels mensen in gevaar kunnen brengen… dat hadden we al ergens gelezen, was het niet in EOS of zo?
Dus: weg lood, en welkom milieuvriendelijke stof die liefst nog veel efficiënter is in het uit elkaar rijten van het menselijke lichaam. Verder werkt het bedrijf ook aan “stillere bommen”… om geluidsoverlast te vermijden. Anders zou je er nog eens een proces bovenop kunnen krijgen van je buren wegens nachtlawaai of zoiets?
Uiteraard mogen milieuvriendelijke raketten niet in het rijtje ontbreken. Ook ecologisch afbreekbare explosieven en granaten die minder schadelijke rook ontwikkelen, staan in de nieuwe catalogus.
Daar zullen de "ik steek mijn wapendepot weg in de grond"-guerillastrijders in de toekomst toch aandacht aan moeten besteden. Hopelijk denkt de firma aan deze laatste ambachtslieden en voorziet men het wapentuig van een waarschuwing: "Read before hiding". Anders kan men na het wapentuig opgegraven te hebben, de vijand te lijf gaan met een hoopje compost of iets van die aard.
Dat de granaten niet te veel mogen roken zal waarschijnlijk een toegeving zijn aan de anti-sigarettenlobby. Liever milieuvriendelijk schrapnel in mijn lijf dan bezoedelde longen! En VERBODEN granaten te gooien in publieke ruimten of op de werkvloer, behalve in de daarvoor bestemde lokalen (liefst van maar een paar vierkanten meter, waar je als haringen in een ton zit).
Maar het beste houden we natuurlijk altijd voor het laatste. Welk argument haalt dokter Debbie Allen, de directeur, aan om zijn "groen gamma" te verkopen? "Wapens zullen toch gebruikt worden” en dat men “de wapens zo veilig mogelijk wil maken voor de gebruiker en de schade die ermee gepaard gaat, zoveel mogelijk wil beperken.”
Om te eindigen een laatste aanbeveling voor GROEN! Als België nog eens wapens levert aan een land, Nepal om maar een voorbeeld te geven, is het minste dat de milieupartij kan eisen toch wel milieuvriendelijk wapentuig!
(Dit artikel verscheen eerder op www.marxisten.blogspot.com)
donderdag, september 21, 2006
Column op donderdag: Liegen en bedriegen in Hongarije voor het goede doel
Door Karel Mortier
In Hongarije staat het land op stelten omdat een speech van de eerste minister uitlekte, waarin hij zei dat zijn beleid op leugens was gebaseerd. De sociaal-democratie in Hongarije, onder leiding van de multi-miljonair Ferenc Gyurcsany, was de eerste partij in Oost-Europa die erin slaagde om herverkozen te worden. Het is vandaag duidelijk geworden dat dit op basis van leugens gebeurde en daar zijn veel mensen niet gelukkig mee.
Ironisch genoeg ziet men in de burgerlijke pers vooral “opportuniteiten”. Het begrotingstekort bedraagt in Hongarije ongeveer 10% van het BBP en het Europese establishment roept dan ook om harde besparingsmaatregelen, om de euro in Hongarije te kunnen invoeren.
Eurolanden mogen de grens van 3% begrotingstekort van het BBP niet overschrijden. Al hebben met name Duitsland, Italië, Portugal en Griekenland dat in het verleden al gedaan.
De burgerlijke commentatoren, onder meer in The Times gevolgd door De Standaard, stellen dat de schok die het uitlekken van de speech veroorzaakte misschien noodzakelijk is om de Hongaren de noodzaak van de saneringsplannen te doen inzien. Er loopt zelfs een gerucht dat de man doelbewust de speech lekte, als startschot van zijn saneringsplannen. Oproepen voor saneringsplannen en “noodzakelijke maatregelen” is toch o zo gemakkelijk, als je zelf de gevolgen er niet van moet dragen.
Het neoliberaal model is ook in Hongarije de weg, de waarheid en het leven. “Slikken of stikken” want een alternatief is er niet, heet het in de pers. Concreet wil dit zeggen dat de belastingen zullen verhogen, in eerste instantie uiteraard voor de bevolking en niet zozeer voor de multinationals en grote ondernemingen die als sprinkhanen van het ene land naar het andere land hoppen om alle velden kaal te vreten.
Net zoals sprinkhanen in toenemende mate immuun worden voor pesticiden slagen multinationals er ook in toenemende mate in om zich vol te eten zonder belastingen te betalen. Daarin worden ze geholpen door lokale politici. Er zouden inschrijvingsgelden komen voor de universiteiten, gezondheidszorg wordt duurder, etc. Wat nog rest van de openbare diensten moet verder worden geprivatiseerd.
Ironisch genoeg profileert de man die verkozen werd op basis van leugens en bedrog zich nu als de man - de staatsman - die de waarheid durft te zeggen over de toestand van het land en de noodzakelijke “hervormingen” om de problemen op te lossen.
Hierin wordt hij uiteraard gesteund door zijn liberale coalitiepartner en de Europese Unie. Ferenc Gyurcsany zou een ster geweest zijn aan het sociaal-democratische firmament, en dan meer specifiek bij dat deel van de sociaal-democratie dat “zegt wat het doet en doet wat het zegt”, al dan niet met enige vertraging.
Ik heb het duidelijk niet over de stroming van de sociaal-democratie waartoe bijvoorbeeld SP.a en PS behoren. Die laatste twee behoren tot wat politologen de “luister naar wat ik zeg, maar kijk vooral niet naar wat ik doe”-stroming gedoopt hebben. Als het in Hongarije niet meer lukt, valt er internationaal misschien nog een of ander mandaat te versieren als teken van waardering voor de moed van Gyurcsany om de “waarheid” te zeggen aan de bevolking, en de eer van de sociaal-democratie hoog te houden in dat deel van de wereld.
Meer dan een decennium na de val van het IJzeren Gordijn is het duidelijk dat nog niet alle politici in die regio de transformatie van een stalinistische planeconomie naar de burgerlijke democratie hebben verteerd. Liegen en bedriegen om herverkozen te geraken is een onderdeel van het kapitalistische politieke spel, en tot daar hebben ze het begrepen. Alleen moeten ze dat kunnen volhouden na de verkiezingen.
De waarheid vertellen aan de bevolking is iets voor de memoires, als de burgerlijke politicus op pensioen is. Dat onderdeeltje hebben ze blijkbaar nog niet goed onder de knie. Vandaar misschien dat de meeste regeringen het niet al te lang uithouden.
Het protest komt - als we de kranten moeten geloven - vooral van rechtse tot extreem-rechtse hoek. Misschien is dit een gevolg van het feit dat de partij van Gyurcsany door het leven gaat als “socialistisch” en de man zelf ooit een voornaam lid was van de stalinistische Communistische Partij, voor de val van het IJzeren Gordijn.
De rechtse partijen hebben echter geen antwoord, laat staan een alternatief voor de besparingsplannen van de huidige paarse regering in Hongarije. Het enige wat ze te bieden hebben, is de romantische illusie dat het vroeger - en dan bedoel ik heel veel vroeger - allemaal beter was.
We zullen zien hoe de toestand evolueert, maar als er geen duidelijk alternatief komt vanuit de arbeidersbeweging zal de beweging wellicht doodbloeden. Of zal er een andere zondebok gezocht en gevonden worden voor de economische malaise waarin het land verkeerd.
In Hongarije staat het land op stelten omdat een speech van de eerste minister uitlekte, waarin hij zei dat zijn beleid op leugens was gebaseerd. De sociaal-democratie in Hongarije, onder leiding van de multi-miljonair Ferenc Gyurcsany, was de eerste partij in Oost-Europa die erin slaagde om herverkozen te worden. Het is vandaag duidelijk geworden dat dit op basis van leugens gebeurde en daar zijn veel mensen niet gelukkig mee.
Ironisch genoeg ziet men in de burgerlijke pers vooral “opportuniteiten”. Het begrotingstekort bedraagt in Hongarije ongeveer 10% van het BBP en het Europese establishment roept dan ook om harde besparingsmaatregelen, om de euro in Hongarije te kunnen invoeren.
Eurolanden mogen de grens van 3% begrotingstekort van het BBP niet overschrijden. Al hebben met name Duitsland, Italië, Portugal en Griekenland dat in het verleden al gedaan.
De burgerlijke commentatoren, onder meer in The Times gevolgd door De Standaard, stellen dat de schok die het uitlekken van de speech veroorzaakte misschien noodzakelijk is om de Hongaren de noodzaak van de saneringsplannen te doen inzien. Er loopt zelfs een gerucht dat de man doelbewust de speech lekte, als startschot van zijn saneringsplannen. Oproepen voor saneringsplannen en “noodzakelijke maatregelen” is toch o zo gemakkelijk, als je zelf de gevolgen er niet van moet dragen.
Het neoliberaal model is ook in Hongarije de weg, de waarheid en het leven. “Slikken of stikken” want een alternatief is er niet, heet het in de pers. Concreet wil dit zeggen dat de belastingen zullen verhogen, in eerste instantie uiteraard voor de bevolking en niet zozeer voor de multinationals en grote ondernemingen die als sprinkhanen van het ene land naar het andere land hoppen om alle velden kaal te vreten.
Net zoals sprinkhanen in toenemende mate immuun worden voor pesticiden slagen multinationals er ook in toenemende mate in om zich vol te eten zonder belastingen te betalen. Daarin worden ze geholpen door lokale politici. Er zouden inschrijvingsgelden komen voor de universiteiten, gezondheidszorg wordt duurder, etc. Wat nog rest van de openbare diensten moet verder worden geprivatiseerd.
Ironisch genoeg profileert de man die verkozen werd op basis van leugens en bedrog zich nu als de man - de staatsman - die de waarheid durft te zeggen over de toestand van het land en de noodzakelijke “hervormingen” om de problemen op te lossen.
Hierin wordt hij uiteraard gesteund door zijn liberale coalitiepartner en de Europese Unie. Ferenc Gyurcsany zou een ster geweest zijn aan het sociaal-democratische firmament, en dan meer specifiek bij dat deel van de sociaal-democratie dat “zegt wat het doet en doet wat het zegt”, al dan niet met enige vertraging.
Ik heb het duidelijk niet over de stroming van de sociaal-democratie waartoe bijvoorbeeld SP.a en PS behoren. Die laatste twee behoren tot wat politologen de “luister naar wat ik zeg, maar kijk vooral niet naar wat ik doe”-stroming gedoopt hebben. Als het in Hongarije niet meer lukt, valt er internationaal misschien nog een of ander mandaat te versieren als teken van waardering voor de moed van Gyurcsany om de “waarheid” te zeggen aan de bevolking, en de eer van de sociaal-democratie hoog te houden in dat deel van de wereld.
Meer dan een decennium na de val van het IJzeren Gordijn is het duidelijk dat nog niet alle politici in die regio de transformatie van een stalinistische planeconomie naar de burgerlijke democratie hebben verteerd. Liegen en bedriegen om herverkozen te geraken is een onderdeel van het kapitalistische politieke spel, en tot daar hebben ze het begrepen. Alleen moeten ze dat kunnen volhouden na de verkiezingen.
De waarheid vertellen aan de bevolking is iets voor de memoires, als de burgerlijke politicus op pensioen is. Dat onderdeeltje hebben ze blijkbaar nog niet goed onder de knie. Vandaar misschien dat de meeste regeringen het niet al te lang uithouden.
Het protest komt - als we de kranten moeten geloven - vooral van rechtse tot extreem-rechtse hoek. Misschien is dit een gevolg van het feit dat de partij van Gyurcsany door het leven gaat als “socialistisch” en de man zelf ooit een voornaam lid was van de stalinistische Communistische Partij, voor de val van het IJzeren Gordijn.
De rechtse partijen hebben echter geen antwoord, laat staan een alternatief voor de besparingsplannen van de huidige paarse regering in Hongarije. Het enige wat ze te bieden hebben, is de romantische illusie dat het vroeger - en dan bedoel ik heel veel vroeger - allemaal beter was.
We zullen zien hoe de toestand evolueert, maar als er geen duidelijk alternatief komt vanuit de arbeidersbeweging zal de beweging wellicht doodbloeden. Of zal er een andere zondebok gezocht en gevonden worden voor de economische malaise waarin het land verkeerd.
woensdag, september 20, 2006
Stem "Patrick"
Wie is Patrick? Patrick is geen bestaand figuur. Hij is een concept. "Patrick zijn" is wat we allemaal willen. Maar - dit is zo cool - tussen wat de mens "is" en wat hij "wil" ligt soms een heel landschap. Patrick is de steile rotswand die ons uitdaagt.
Patrick? Hij is het moment. En als moment subliem. Precies die alles verschroeiende nanoseconde waarin we de moed tonen, om het gewoontjes zijn te verlaten. En bruisend te leven. Vivre! Als die ene bruistablet, die je niet kan vergeten. Zoals de Antwerpse stadsschuld.
Hij is natuurlijk ook "seks, seks, seks" voor alle leeftijden, dansend in de Red and Blue. Een sexy merk. Daarmee is Patrick onze enige troost. En onbenoemd socialisme. Dus ook wild mysterie dat verleidt als mierzoete, heerlijk op je tong smeltende Passion Kiwi Scotch.
Get busy, get wild, get Patrick. De man is een geur. Bestel onze Patrick-staafjes.
Een gewone, dwarse jongen van Anvers. Moeilijk maar toch simpel: Patrick, Panamarenko en Lange Wapper. Vernieuwing, traditie en sociale verdringing. Leve ons. Leve het dure Justitiepaleis, en razzia's op illegalen.
Is er nog wel vraag naar partijsocialisme, voor en door werkende mensen? Daarover heeft het merk Patrick geen standpunt. Hij denkt het, en is concept. Hij is positief zichzelf. Stijl. Standpunt is out. Hij is zijn eigen vakbond, en dus de ideale handelsreiziger.
Patrick is geen Leona.
Hij, Patrick als Idee, welt spontaan op van verlangen. Hij is passie over de partijgrenzen heen. Denk anders. Durf! Schors desnoods nog wat werklozen. Enkel de stijl telt. Die is vastberaden. Gelukkig maar. Privatiseer De Post, Patrick, eer je het verleert. Loonmatiging is een privékwestie, voor "iel Antwaarpe". Wat deert het? Patrick cumuleert in 't Stad en 't Parlement.
"Patrick" is P van Puur Plezier - A van Amaai, m'n voete - T van T-shirt met boodschap - R van Rijk Doet Er Niet Toe. Ick van Elcker-ik.
Mens van alleman. En dus niemand. Pure schoonheid en comfort, in steeds killer kapitalisme. Dam tegen neofascisme?
(pd)
Patrick? Hij is het moment. En als moment subliem. Precies die alles verschroeiende nanoseconde waarin we de moed tonen, om het gewoontjes zijn te verlaten. En bruisend te leven. Vivre! Als die ene bruistablet, die je niet kan vergeten. Zoals de Antwerpse stadsschuld.
Hij is natuurlijk ook "seks, seks, seks" voor alle leeftijden, dansend in de Red and Blue. Een sexy merk. Daarmee is Patrick onze enige troost. En onbenoemd socialisme. Dus ook wild mysterie dat verleidt als mierzoete, heerlijk op je tong smeltende Passion Kiwi Scotch.
Get busy, get wild, get Patrick. De man is een geur. Bestel onze Patrick-staafjes.
Een gewone, dwarse jongen van Anvers. Moeilijk maar toch simpel: Patrick, Panamarenko en Lange Wapper. Vernieuwing, traditie en sociale verdringing. Leve ons. Leve het dure Justitiepaleis, en razzia's op illegalen.
Is er nog wel vraag naar partijsocialisme, voor en door werkende mensen? Daarover heeft het merk Patrick geen standpunt. Hij denkt het, en is concept. Hij is positief zichzelf. Stijl. Standpunt is out. Hij is zijn eigen vakbond, en dus de ideale handelsreiziger.
Patrick is geen Leona.
Hij, Patrick als Idee, welt spontaan op van verlangen. Hij is passie over de partijgrenzen heen. Denk anders. Durf! Schors desnoods nog wat werklozen. Enkel de stijl telt. Die is vastberaden. Gelukkig maar. Privatiseer De Post, Patrick, eer je het verleert. Loonmatiging is een privékwestie, voor "iel Antwaarpe". Wat deert het? Patrick cumuleert in 't Stad en 't Parlement.
"Patrick" is P van Puur Plezier - A van Amaai, m'n voete - T van T-shirt met boodschap - R van Rijk Doet Er Niet Toe. Ick van Elcker-ik.
Mens van alleman. En dus niemand. Pure schoonheid en comfort, in steeds killer kapitalisme. Dam tegen neofascisme?
(pd)
maandag, september 18, 2006
Column: wat gebeurt er in Nederland?
Nederlandse politici vrezen de mogelijkheid van “revolutie”
Door Bas de Ruiter
De Nederlandse Minister van Justitie Donner (CDA) heeft afgelopen week politiek Den Haag op zijn kop gezet. In een interview met Vrij Nederland, naar aanleiding van een boek genaamd “Het land van haat en nijd”, zegt de minister: “Voor mij staat vast: als tweederde van alle Nederlanders morgen de shari’a zou willen invoeren, dan moet die mogelijkheid toch bestaan? (…) De meerderheid telt. Dat is nou juist de essentie van democratie.”
CDA-fractievoorzitter Verhagen was schijnbaar verrast door het standpunt van zijn partijgenoot. Verhagen wil namelijk de grondrechten kunnen intrekken van individuen of groepen die “de rechtstaat omver willen werpen”. Zoals mensen die een islamitische rechtstaat willen vestigen en de shari’a invoeren, het islamitische recht. Hen zou het recht op vrijheid van vergadering, organisatie en vereniging moeten worden ontnomen.
VVD-minister Rita Verdonk van Vreemdelingenzaken en Integratie zei, bij het in ontvangst nemen van het bovengenoemde boek, het volgende: “Onze democratie en onze grondwet zijn meer dan alleen de macht van het getal. Het gaat hier om fundamentele waarden zoals individuele vrijheid, onschendbaarheid en gelijkwaardigheid van man en vrouw. (…) Onze fundamentele waarden rijmen niet met de ideeën van de shari’a.”
De woorden van deze politici laten je toch vragen stellen. Was het niet de Rooms-Katholieke Kerk die in het verleden andersdenkenden heeft vervolgd en die nog steeds de individuele vrijheid van vrouwen om te beslissen over abortus in vraag stelt? Staat in de kerkelijke huwelijksakte niet dat de vrouw altijd dienstbaar moet zijn aan haar man?
Ook vraag ik me af of minister Verdonk denkt dat er een gelijkwaardigheid bestaat tussen man en vrouw: vrouwen worden nog steeds gediscrimineerd bij het vinden van werk, voor velen van hen is de traditionele rol van “moeder des huizes” nog altijd dagelijkse realiteit. Ook heeft men volgens het liberale gedachtegoed blijkbaar wel de individuele vrijheid om in God, maar niet om in Allah te geloven.
Zo bezien is onze rechtstaat misschien helemaal niet zo rechtstatelijk en onze parlementaire democratie helemaal niet zo democratisch? In elk geval lijkt de mogelijkheid dat er een meerderheid ontstaat die zich hiervan bewust wordt de burgerlijke politici flink wat angst in te boezemen.
Vreemd eigenlijk, gelet op de gebreken van de huidige “rechtstaat” en de huidige burgerlijke democratie, waarin mensenrechtenschendingen zelfs in de zogenaamde beschaafde landen absoluut nog niet tot het verleden behoren. Bovendien hebben mensen slechts om de vier jaar invloed op de maatregelen die worden genomen, maar die wel een directe impact hebben op hun leven.
De conclusie van een artikel van donderdag 14 september in een Nederlandse krant was: “als het erop aankomt is de wet niet bestand tegen een revolutie”. Even voor de duidelijkheid: we hebben het hier over het geval dat binnen de kaders van de parlementaire democratie een tweederde meerderheid in beide kamers van het parlement ontstaat, die de grondwet kan wijzigen en die na de verplichte ontbinding van het parlement en nieuwe verkiezingen wederom een meerderheid haalt voor een definitieve wijziging. Met het woord “revolutie” wordt hier gewoon een democratische machtsverschuiving bedoelt.
Als een dergelijke machtverschuiving de burgerlijke politici al schrik aanjaagt, omdat mogelijk hun belangen in het gedrang dreigen te komen, hoe zou men dan reageren op een sterke beweging van honderdduizenden betogers, met de steun van miljoenen achter zich? Een beweging die uit woede over alle bezuinigingsingrepen van de afgelopen jaren - en het feit dat met het referendum over de EU-grondwet bleek dat 63% van de Nederlandse bevolking totaal niet door de meerderheid van het parlement wordt vertegenwoordigd - de macht in handen van de meerderheid van de bevolking zou willen nemen?
Is dat niet waar onze democratie voor bedoeld is: het behartigen van het algemeen belang, wat dus voornamelijk bepaald wordt door het belang van de meerderheid van de bevolking? Kennelijk vinden de Nederlandse burgerlijke politici dat zij wel in staat zijn te bepalen wat “democratie” en “rechtstaat” betekenen. Mocht de fictieve meerderheid waarop zij zich beroepen omslaan in een meerderheid die streeft naar zaken die deze politici niet bevallen, dan zullen ze de huidige rechtstaat en democratie voor de minderheid absoluut beschermen tegen de meerderheid.
Rust zacht, verworpenen der aarde. “Uw” democratie is veilig bij deze dienaren van het Koninkrijk Nederland.
De LSP heeft een zusterorganisatie in Nederland, Offensief. Hun website vind je op: www.offensief.nl
Door Bas de Ruiter
De Nederlandse Minister van Justitie Donner (CDA) heeft afgelopen week politiek Den Haag op zijn kop gezet. In een interview met Vrij Nederland, naar aanleiding van een boek genaamd “Het land van haat en nijd”, zegt de minister: “Voor mij staat vast: als tweederde van alle Nederlanders morgen de shari’a zou willen invoeren, dan moet die mogelijkheid toch bestaan? (…) De meerderheid telt. Dat is nou juist de essentie van democratie.”
CDA-fractievoorzitter Verhagen was schijnbaar verrast door het standpunt van zijn partijgenoot. Verhagen wil namelijk de grondrechten kunnen intrekken van individuen of groepen die “de rechtstaat omver willen werpen”. Zoals mensen die een islamitische rechtstaat willen vestigen en de shari’a invoeren, het islamitische recht. Hen zou het recht op vrijheid van vergadering, organisatie en vereniging moeten worden ontnomen.
VVD-minister Rita Verdonk van Vreemdelingenzaken en Integratie zei, bij het in ontvangst nemen van het bovengenoemde boek, het volgende: “Onze democratie en onze grondwet zijn meer dan alleen de macht van het getal. Het gaat hier om fundamentele waarden zoals individuele vrijheid, onschendbaarheid en gelijkwaardigheid van man en vrouw. (…) Onze fundamentele waarden rijmen niet met de ideeën van de shari’a.”
De woorden van deze politici laten je toch vragen stellen. Was het niet de Rooms-Katholieke Kerk die in het verleden andersdenkenden heeft vervolgd en die nog steeds de individuele vrijheid van vrouwen om te beslissen over abortus in vraag stelt? Staat in de kerkelijke huwelijksakte niet dat de vrouw altijd dienstbaar moet zijn aan haar man?
Ook vraag ik me af of minister Verdonk denkt dat er een gelijkwaardigheid bestaat tussen man en vrouw: vrouwen worden nog steeds gediscrimineerd bij het vinden van werk, voor velen van hen is de traditionele rol van “moeder des huizes” nog altijd dagelijkse realiteit. Ook heeft men volgens het liberale gedachtegoed blijkbaar wel de individuele vrijheid om in God, maar niet om in Allah te geloven.
Zo bezien is onze rechtstaat misschien helemaal niet zo rechtstatelijk en onze parlementaire democratie helemaal niet zo democratisch? In elk geval lijkt de mogelijkheid dat er een meerderheid ontstaat die zich hiervan bewust wordt de burgerlijke politici flink wat angst in te boezemen.
Vreemd eigenlijk, gelet op de gebreken van de huidige “rechtstaat” en de huidige burgerlijke democratie, waarin mensenrechtenschendingen zelfs in de zogenaamde beschaafde landen absoluut nog niet tot het verleden behoren. Bovendien hebben mensen slechts om de vier jaar invloed op de maatregelen die worden genomen, maar die wel een directe impact hebben op hun leven.
De conclusie van een artikel van donderdag 14 september in een Nederlandse krant was: “als het erop aankomt is de wet niet bestand tegen een revolutie”. Even voor de duidelijkheid: we hebben het hier over het geval dat binnen de kaders van de parlementaire democratie een tweederde meerderheid in beide kamers van het parlement ontstaat, die de grondwet kan wijzigen en die na de verplichte ontbinding van het parlement en nieuwe verkiezingen wederom een meerderheid haalt voor een definitieve wijziging. Met het woord “revolutie” wordt hier gewoon een democratische machtsverschuiving bedoelt.
Als een dergelijke machtverschuiving de burgerlijke politici al schrik aanjaagt, omdat mogelijk hun belangen in het gedrang dreigen te komen, hoe zou men dan reageren op een sterke beweging van honderdduizenden betogers, met de steun van miljoenen achter zich? Een beweging die uit woede over alle bezuinigingsingrepen van de afgelopen jaren - en het feit dat met het referendum over de EU-grondwet bleek dat 63% van de Nederlandse bevolking totaal niet door de meerderheid van het parlement wordt vertegenwoordigd - de macht in handen van de meerderheid van de bevolking zou willen nemen?
Is dat niet waar onze democratie voor bedoeld is: het behartigen van het algemeen belang, wat dus voornamelijk bepaald wordt door het belang van de meerderheid van de bevolking? Kennelijk vinden de Nederlandse burgerlijke politici dat zij wel in staat zijn te bepalen wat “democratie” en “rechtstaat” betekenen. Mocht de fictieve meerderheid waarop zij zich beroepen omslaan in een meerderheid die streeft naar zaken die deze politici niet bevallen, dan zullen ze de huidige rechtstaat en democratie voor de minderheid absoluut beschermen tegen de meerderheid.
Rust zacht, verworpenen der aarde. “Uw” democratie is veilig bij deze dienaren van het Koninkrijk Nederland.
De LSP heeft een zusterorganisatie in Nederland, Offensief. Hun website vind je op: www.offensief.nl
zaterdag, september 16, 2006
Teletubbie Dipsy op VB-lijst: waar is mijn uniform?
Om elke verwijzing naar gewelddadige nazi's ongedaan te maken, heeft het VB de Teletubbie Dipsy (tweede van links op de foto) op haar verkiezingslijst in Zedelgem gezet. Dipsy is zeker geen onbekende. De grappige Teletubbie groef met enkele zwarte kompaantjes de Vlaamse voorman en collaborateur Cyriel Verschaeve op, in de heuvels van het nabije Oostenrijk. Dat was nogal eens een vakantie in de sneeuw!
Toen Dipsy van zijn ontspannende reis terugkwam en zijn eerste voetjes op Vlaamse bodem zette, gooide hij per ongeluk zijn rechterarmpje in de lucht. "O-ooh!"
"Dat kan vandaag niet meer, of we verliezen kiezertjes", zei de beteuterde Teletubbie Po sip. "In 1940-'45 was dat wel even anders."
De echt wel grappige Dipsy was leider van verschillende kleine, maar steeds met de vuisten naar links en de vakbonden zwaaiende VMO-commando's. Philip Dewinter was hun trouwe speelkameraadje. Maar dat slimme vriendje mag vandaag niet meer buiten komen spelen. Zonder naar links te kijken, én naar rechts. Van zijn papa en mama, en de kiezertjes.
"Wil je niet op mijn lijstje komen staan, Dipsy van de Hitler naspelende verboden privémilitie VMO?" vroeg Dewinter laatst op een heerlijke, zonnige dag. "Dat wil ik zeker", zei Dipsy. En zo waren de extreem-rechtse knokkertjes weer broederlijk verenigd op de VB-kieslijsten.
Op naar nieuwe avonturen, kleine VMO-vriendjes en schattige Teletubbies!
Kijk toch maar uit onderweg, voor nieuwe arbeiderspartijtjes, die hun conferentie houden op 28/10 in Brussel. "O-ooh!!" Inderdaad.
(pd)
donderdag, september 14, 2006
Column op donderdag: Keeping up the appearance, of niet?
Door Karel Mortier
Volgens een aantal bronnen in de media zou er ongenoegen bestaan binnen delen van de lokale SP.a-afdeling in Antwerpen over de campagne van burgemeester Janssens. Het feit dat Janssens aan geen enkel politiek debat wil deelnemen voor de verkiezingen, en quasi alle verwijzingen naar zijn lidmaatschap van de SP.a achterwege laat in de campagne, zou sommige mensen storen.
Janssens lanceerde een fotocampagne waarin een 50-tal Bekende Antwerpenaren (BA’s) hun steun uitspreken voor hem. Op de affiches vind je geen enkele verwijzing naar de SP.a, noch enige politieke inhoud.
Daarnaast zouden er, volgens Maya Detiège, teveel vernieuwers op de lijsten van de SP.a staan in Antwerpen. Eerder deze week lanceerde Vande Lanotte ook een aanval op Groen! Hij werd door Janssens teruggefloten, hoewel het niet bepaald de gewoonte is binnen die partij om het oneens te zijn met de voorzitter. Laat staan om dat ook openbaar bekend te maken.
In zekere zin oogst de SP.a-leiding wat ze gezaaid heeft. Politieke campagnes worden in toenemende mate - en zeker niet alleen in Antwerpen - vervangen door reclamecampagnes ontdaan van enige inhoudelijke boodschap. De oude militanten worden opzij geschoven voor vlotte jongens en meisjes, die het goed kunnen uitleggen in de media, trouw zijn aan de partijleiding, en er nog eens goed uitzien ook.
Kopstukken van de partij worden niet langer geselecteerd op basis van deskundigheid, laat staan ervaring en werk binnen de partij, maar op basis van bloedverwantschap en hoe mensen overkomen in de media.
Als je als partij een reclameman, zonder enige band met de partij, tot partijvoorzitter bombardeert - en later burgemeester maakt van de grootste stad van Vlaanderen - dan neem je nu eenmaal een risico. Maya Detiège, die nu een beetje de tolk lijkt te zijn van het ongenoegen, kreeg eerder een parlementair mandaat ter compensatie voor het gedwongen vertrek van haar moeder Leona Detiège, toen die plaats moest maken voor Janssens.
Wellicht vreest een deel van de achterban dat, nadat de SP.a ontdaan werd van haar inhoudelijke banden met het socialisme, het nu de beurt is om komaf te maken met symbolen en bepaalde tradities die lokaal nog in ere worden gehouden. In die zin zou je kunnen stellen dat de campagne van Janssens niet meer of minder is dan de veruiterlijking van de veranderingen die de laatste decennia in de SP.a hebben plaatsgevonden.
Daar waar anderen nog de schijn proberen op te houden, door in ieder geval nog de symbolen en tradities uit het verleden te behouden, trekt Janssens de lijn ook in de campagne consequent door.
Wellicht is Vande Lanotte een beetje nerveus: de CD&V, met een totale onbekende als kopstuk, scoorde recent beter dan de SP.a in de lokale peilingen (waarmee ook de limieten van de campagne van Janssens werden aangetoond). Ook in Gent is het onduidelijk hoe de SP.a het vertrek van Beke zal verteren. 6 jaar geleden was het al zeer nipt, misschien dat het dit keer een Sas in plaats van een "sos" zal worden die de plak zwaait in Gent.
Daarmee bestaat er een kans dat de sociaal-democraten in de twee belangrijkste steden van Vlaanderen hun burgemeestersjerp zullen moeten inleveren. Zowaar geen aantrekkelijk perspectief in het vooruitzicht van de komende parlementsverkiezingen van 2007. Oostende en Hasselt zijn Antwerpen en Gent niet.
Dat is wellicht de reden waarom Vande Lanotte en de SP.a in Gent uithalen naar de "fundamentalistische" groenen, omdat die niet ingingen op de voorstellen om samen een lijst in te dienen. Dat de groenen in die steden staan te popelen om mee te besturen is overduidelijk. Maar ze staan voornamelijk in Gent electoraal voldoende sterk om er alleen voor te gaan. Het zou ook geen gezicht zijn als de voorzitster van Groen! op een tweede plaats komt te staan, na een relatief onbekend lokaal kopstuk van de SP.a.
Agent Orange
Ondertussen is het in mijn woonplaats naar aloude traditie één oranje zee geworden en ziet het er naar uit, althans aan het aantal bordjes te zien, dat de christen-democraten - net zoals de laatste paar honderd jaar - opnieuw een absolute meerderheid zullen halen in de gemeenteraad.
Op het dorpsplein word je letterlijk omsingeld door oranje affiches en dat is meestal geen goed teken. Als je de kans hebt om te vragen waarom mensen zo’n ding in hun tuin neerpoten, dan is het veelal ver zoeken naar een ideologisch motief. Ze laten nu eenmaal iedere 6 jaar zo’n ding in hun tuin zetten.
Een beetje zoals een kerstboom, maar dan om de 6 jaar. Nog een geluk dat het VB niet opkomt in mijn gemeente, waardoor ik gespaard word van een VB-affiche, die ze anders in mijn buurvrouw haar tuin hadden neergepoot.
Volgens een aantal bronnen in de media zou er ongenoegen bestaan binnen delen van de lokale SP.a-afdeling in Antwerpen over de campagne van burgemeester Janssens. Het feit dat Janssens aan geen enkel politiek debat wil deelnemen voor de verkiezingen, en quasi alle verwijzingen naar zijn lidmaatschap van de SP.a achterwege laat in de campagne, zou sommige mensen storen.
Janssens lanceerde een fotocampagne waarin een 50-tal Bekende Antwerpenaren (BA’s) hun steun uitspreken voor hem. Op de affiches vind je geen enkele verwijzing naar de SP.a, noch enige politieke inhoud.
Daarnaast zouden er, volgens Maya Detiège, teveel vernieuwers op de lijsten van de SP.a staan in Antwerpen. Eerder deze week lanceerde Vande Lanotte ook een aanval op Groen! Hij werd door Janssens teruggefloten, hoewel het niet bepaald de gewoonte is binnen die partij om het oneens te zijn met de voorzitter. Laat staan om dat ook openbaar bekend te maken.
In zekere zin oogst de SP.a-leiding wat ze gezaaid heeft. Politieke campagnes worden in toenemende mate - en zeker niet alleen in Antwerpen - vervangen door reclamecampagnes ontdaan van enige inhoudelijke boodschap. De oude militanten worden opzij geschoven voor vlotte jongens en meisjes, die het goed kunnen uitleggen in de media, trouw zijn aan de partijleiding, en er nog eens goed uitzien ook.
Kopstukken van de partij worden niet langer geselecteerd op basis van deskundigheid, laat staan ervaring en werk binnen de partij, maar op basis van bloedverwantschap en hoe mensen overkomen in de media.
Als je als partij een reclameman, zonder enige band met de partij, tot partijvoorzitter bombardeert - en later burgemeester maakt van de grootste stad van Vlaanderen - dan neem je nu eenmaal een risico. Maya Detiège, die nu een beetje de tolk lijkt te zijn van het ongenoegen, kreeg eerder een parlementair mandaat ter compensatie voor het gedwongen vertrek van haar moeder Leona Detiège, toen die plaats moest maken voor Janssens.
Wellicht vreest een deel van de achterban dat, nadat de SP.a ontdaan werd van haar inhoudelijke banden met het socialisme, het nu de beurt is om komaf te maken met symbolen en bepaalde tradities die lokaal nog in ere worden gehouden. In die zin zou je kunnen stellen dat de campagne van Janssens niet meer of minder is dan de veruiterlijking van de veranderingen die de laatste decennia in de SP.a hebben plaatsgevonden.
Daar waar anderen nog de schijn proberen op te houden, door in ieder geval nog de symbolen en tradities uit het verleden te behouden, trekt Janssens de lijn ook in de campagne consequent door.
Wellicht is Vande Lanotte een beetje nerveus: de CD&V, met een totale onbekende als kopstuk, scoorde recent beter dan de SP.a in de lokale peilingen (waarmee ook de limieten van de campagne van Janssens werden aangetoond). Ook in Gent is het onduidelijk hoe de SP.a het vertrek van Beke zal verteren. 6 jaar geleden was het al zeer nipt, misschien dat het dit keer een Sas in plaats van een "sos" zal worden die de plak zwaait in Gent.
Daarmee bestaat er een kans dat de sociaal-democraten in de twee belangrijkste steden van Vlaanderen hun burgemeestersjerp zullen moeten inleveren. Zowaar geen aantrekkelijk perspectief in het vooruitzicht van de komende parlementsverkiezingen van 2007. Oostende en Hasselt zijn Antwerpen en Gent niet.
Dat is wellicht de reden waarom Vande Lanotte en de SP.a in Gent uithalen naar de "fundamentalistische" groenen, omdat die niet ingingen op de voorstellen om samen een lijst in te dienen. Dat de groenen in die steden staan te popelen om mee te besturen is overduidelijk. Maar ze staan voornamelijk in Gent electoraal voldoende sterk om er alleen voor te gaan. Het zou ook geen gezicht zijn als de voorzitster van Groen! op een tweede plaats komt te staan, na een relatief onbekend lokaal kopstuk van de SP.a.
Agent Orange
Ondertussen is het in mijn woonplaats naar aloude traditie één oranje zee geworden en ziet het er naar uit, althans aan het aantal bordjes te zien, dat de christen-democraten - net zoals de laatste paar honderd jaar - opnieuw een absolute meerderheid zullen halen in de gemeenteraad.
Op het dorpsplein word je letterlijk omsingeld door oranje affiches en dat is meestal geen goed teken. Als je de kans hebt om te vragen waarom mensen zo’n ding in hun tuin neerpoten, dan is het veelal ver zoeken naar een ideologisch motief. Ze laten nu eenmaal iedere 6 jaar zo’n ding in hun tuin zetten.
Een beetje zoals een kerstboom, maar dan om de 6 jaar. Nog een geluk dat het VB niet opkomt in mijn gemeente, waardoor ik gespaard word van een VB-affiche, die ze anders in mijn buurvrouw haar tuin hadden neergepoot.
woensdag, september 13, 2006
Professor Krijgskunde Luc De Vos: "Neo-nazi's zijn kleine garnalen"
"Deze jongens werkten niet volgens het boekje"
De in Vlaanderen zeer beruchte professor Krijgskunde Luc De Vos slaat weer toe. Wie, behalve borelingen en de allerkleinsten, is de in meterslange zandbakken nagespeelde vijandelijkheden vergeten die de professor in scène zette tijdens elke Golfoorlog die naam waardig?
Voor gewoon wat bomaanslagen komt de professor zijn bed niet meer uit. Civiele vliegtuigen in stedelijke woonblokken rammen, getuigt volgens de legerman van ontstellend amateurisme. Bij de VRT wisten ze de tinnen soldaatjes, modelvliegtuigjes, miniatuurbunkers en kubieken meters kustzand amper aan te slepen, als de docent Krijgskunde weer eens met een glaasje sinaasappelsap in de studio verscheen.
Zo ingewikkeld waren de troepenbewegingen - met terloopse verwijzingen naar de Oude Grieken, de Vikings en Generaal Rommel - die de ex-kolonel met koele en afstandelijke kennersblik, maar immer competent beschreef.
In Luc De Vos huisde, vanaf zijn prille jeugd, een cijferfetisjist. Wij kunnen dat onder ede getuigen. Want legden ooit een nogal pover examen bij hem af. Niet aan de Militaire Hogeschool voor Krijgskunde, of iets dergelijks, maar aan de KU Leuven.
Wee ons gebeente, als we er met onze pet naar gooiden. Naar het aantal strijders waarover "de Zuid-Vietnamezen" in hun conflict met de Vietcong volgens erkende militaire encyclopedieën - dan bedoelen we De Vos zelf - beschikten. Kwantiteit - de macht van het getal - is belangrijk, in laatste instantie. Hadden we als marxisten moeten weten.
Bon, we behaalden bij de droge ijzervreter De Vos geen overweldigend resultaat. Niet omwille van gebrekkig cijfermateriaal omtrent handgranaten, bommenwerpers en andere benodigdheden van de militaire huisman. Veeleer - zo vermoeden wij - omdat "venten met een paardenstaart" de militaire tucht in de maatschappij ondermijnen en De Vos als gevaarlijk verwijfd toeschijnen. Er was iets tussen ons wat maakte dat het niet klikte.
Wat ons meteen bij de jongetjes, die zichzelf potsierlijk als "neonazi's" betitelen, brengt waarover De Vos recent zijn licht liet schijnen. Deze keer zonder zandbak, wat hem bij voorbaat wantrouwig maakte. Was dit nog wel serieus?
Walter Pauli, van De Morgen, wist laatst nog - hand in hand met een topper van het staatsapparaat - links-liberaal vast te stellen: "Ook in een democratie moet de politie haar rol spelen. Zij moet onze open, tolerante samenleving beschermen tegen wie haar bedreigt." Amen.
Luc De Vos zou over het leger niets anders willen beweren. De legerman is, in tegenstelling tot Walter Pauli, de staking van 1960-61 niet vergeten. Toen was het kapitalisme ook al een genereuze drager van "openheid en tolerantie", als de arbeiders het niet voor de voeten liepen.
Wat ons meteen bij de knoeiers van Bloed en Eer brengt. Jongeheren die met hun wapenarsenaal, en hier en daar een bommetje, bewezen dat ze er niets van hebben begrepen. “Ik denk niet dat ze echt gevaarlijk zijn”, wist strateeg De Vos, de staking van 1960-61, de beweging rond het Generatiepact en de inval van Saddam in Koeweit nog fris in het geheugen.
"Welke Belg heeft er geen illegaal wapen in zijn achtertuin?" vroeg de ex-kolonel zich retorisch af. "Dit zijn kwajongensstreken, in vergelijking met het blokkeren van kruispunten tijdens stakingen, zodat ik niet doorkan, of het langdurig neerleggen van het werk, zodat de bevoorrading van onze troepen in het gedrang komt. Mensen die houden van orde en stiptheid houden er soms vreemde gewoonten op na, moet u weten.”
(pd)
De in Vlaanderen zeer beruchte professor Krijgskunde Luc De Vos slaat weer toe. Wie, behalve borelingen en de allerkleinsten, is de in meterslange zandbakken nagespeelde vijandelijkheden vergeten die de professor in scène zette tijdens elke Golfoorlog die naam waardig?
Voor gewoon wat bomaanslagen komt de professor zijn bed niet meer uit. Civiele vliegtuigen in stedelijke woonblokken rammen, getuigt volgens de legerman van ontstellend amateurisme. Bij de VRT wisten ze de tinnen soldaatjes, modelvliegtuigjes, miniatuurbunkers en kubieken meters kustzand amper aan te slepen, als de docent Krijgskunde weer eens met een glaasje sinaasappelsap in de studio verscheen.
Zo ingewikkeld waren de troepenbewegingen - met terloopse verwijzingen naar de Oude Grieken, de Vikings en Generaal Rommel - die de ex-kolonel met koele en afstandelijke kennersblik, maar immer competent beschreef.
In Luc De Vos huisde, vanaf zijn prille jeugd, een cijferfetisjist. Wij kunnen dat onder ede getuigen. Want legden ooit een nogal pover examen bij hem af. Niet aan de Militaire Hogeschool voor Krijgskunde, of iets dergelijks, maar aan de KU Leuven.
Wee ons gebeente, als we er met onze pet naar gooiden. Naar het aantal strijders waarover "de Zuid-Vietnamezen" in hun conflict met de Vietcong volgens erkende militaire encyclopedieën - dan bedoelen we De Vos zelf - beschikten. Kwantiteit - de macht van het getal - is belangrijk, in laatste instantie. Hadden we als marxisten moeten weten.
Bon, we behaalden bij de droge ijzervreter De Vos geen overweldigend resultaat. Niet omwille van gebrekkig cijfermateriaal omtrent handgranaten, bommenwerpers en andere benodigdheden van de militaire huisman. Veeleer - zo vermoeden wij - omdat "venten met een paardenstaart" de militaire tucht in de maatschappij ondermijnen en De Vos als gevaarlijk verwijfd toeschijnen. Er was iets tussen ons wat maakte dat het niet klikte.
Wat ons meteen bij de jongetjes, die zichzelf potsierlijk als "neonazi's" betitelen, brengt waarover De Vos recent zijn licht liet schijnen. Deze keer zonder zandbak, wat hem bij voorbaat wantrouwig maakte. Was dit nog wel serieus?
Walter Pauli, van De Morgen, wist laatst nog - hand in hand met een topper van het staatsapparaat - links-liberaal vast te stellen: "Ook in een democratie moet de politie haar rol spelen. Zij moet onze open, tolerante samenleving beschermen tegen wie haar bedreigt." Amen.
Luc De Vos zou over het leger niets anders willen beweren. De legerman is, in tegenstelling tot Walter Pauli, de staking van 1960-61 niet vergeten. Toen was het kapitalisme ook al een genereuze drager van "openheid en tolerantie", als de arbeiders het niet voor de voeten liepen.
Wat ons meteen bij de knoeiers van Bloed en Eer brengt. Jongeheren die met hun wapenarsenaal, en hier en daar een bommetje, bewezen dat ze er niets van hebben begrepen. “Ik denk niet dat ze echt gevaarlijk zijn”, wist strateeg De Vos, de staking van 1960-61, de beweging rond het Generatiepact en de inval van Saddam in Koeweit nog fris in het geheugen.
"Welke Belg heeft er geen illegaal wapen in zijn achtertuin?" vroeg de ex-kolonel zich retorisch af. "Dit zijn kwajongensstreken, in vergelijking met het blokkeren van kruispunten tijdens stakingen, zodat ik niet doorkan, of het langdurig neerleggen van het werk, zodat de bevoorrading van onze troepen in het gedrang komt. Mensen die houden van orde en stiptheid houden er soms vreemde gewoonten op na, moet u weten.”
(pd)
dinsdag, september 12, 2006
Vergeet de Oude Germanen niet
Terrasje met Wolf
Net voor het indienen van de kandidatenlijst van LSP voor de gemeenteraadsverkiezingen van 8 oktober, zagen we in de buurt van het nieuwe Antwerpse justitiepaleis, op een terrasje, een oude bekende.
Een figuur die genoemd werd in het dossier van Blood&Honour en er met zijn advocaat aan het overleggen was over een eventuele klacht, wellicht tegen de berichtgeving in De Morgen. Die was volgens ons effectief niet helemaal accuraat over de rol die Wolf K. speelt in het neo-nazistische milieu. Er moet hem namelijk geen al te grote rol worden toegespeeld...
(gc)
Net voor het indienen van de kandidatenlijst van LSP voor de gemeenteraadsverkiezingen van 8 oktober, zagen we in de buurt van het nieuwe Antwerpse justitiepaleis, op een terrasje, een oude bekende.
Een figuur die genoemd werd in het dossier van Blood&Honour en er met zijn advocaat aan het overleggen was over een eventuele klacht, wellicht tegen de berichtgeving in De Morgen. Die was volgens ons effectief niet helemaal accuraat over de rol die Wolf K. speelt in het neo-nazistische milieu. Er moet hem namelijk geen al te grote rol worden toegespeeld...
Zwarte Piet, geen Sinterklaas?
De advocaat van Blood&Honour is Piet Noë. Hij nam het eerder reeds op voor Roeland Raes, voormalig ondervoorzitter van het VB, die ontslag nam na teveel media-aandacht voor een negationistische uitspraak, en ook voor Siegfried Verbeke van het "Vrij Historisch Onderzoek", algemeen erkend als een belangrijk figuur in de wereld van holocaustontkenners.Verbeke werd overigens aangehouden hiervoor. Met Roeland Raes heeft Blokbuster in het verleden ook reeds een conflict gehad. Het leidde uiteindelijk tot zijn verwijdering uit de Raad van Bestuur van de Gentse unief (zie de anti-Raes website: http://www.student.ugent.be/als/roelandraes.html ).
Het lijkt erop dat Blokbuster een probleem heeft met zowat alle bekende cliënten van meester Noë. Dat is geen goed teken voor het "zwartzak"-gehalte van de meester...
VJW: in het midden van het bed
BBET krijgt steun van collega neo-nazi's. Ook het iets nauwer met het VB verbonden "Vlaamse Jongeren Westland" (VJW) spreekt zich uit tegen de "nieuwe repressie tegen al wat zogenaamd 'extreem-rechts' is."
De organisatie van onder meer Pieter Van Damme en Dieter Van Parijs, stelde: "Het statuut van neo-nazi is gemakkelijk te verkrijgen in dit land." Van Damme moest ontslag nemen uit de provinciale raad van het VB, nadat bekend werd dat hij ook de drijvende kracht achter de VJW was en als "Guderian" het internet onveilig maakte.
Deze laatste verklaarde overigens dat heel de kwestie van BBET enkel en alleen naar buiten is gekomen om het VB "te schaden". De partijleiding zelf van het VB heeft het over de "bietekwieten" van BBET... De eigen militanten, genre VJW, zien de zaken blijkbaar toch net iets anders. Zij zien nog steeds een verband tussen de radicaalste groeperingen en de moederpartij. Misschien is hun eigen positie, tussen beide in, de reden voor dergelijke visie?
Oude kameraden schandelijk vergeten... Amnesie nu!
Het Franstalige Nation reageert eveneens verveeld op de arrestaties bij BBET. De beweging haast zich om haar banden met BBET te ontkennen. Is Nation reeds vergeten met wie het samenwerkte in 'Nationalisten tegen Globalisering', 'Nationalisten tegen Bush',...?
(gc)
vrijdag, september 08, 2006
"Van A naar Beter" - een nuttige stem?
Met de gemeenteraadsverkiezingen in zicht wordt het straatbeeld affichegewijs weer opgevrolijkt door tal van vindingrijke slagzinnen en trefwoorden. Om van de imposante gelaatstrekken van al die glimmende politici nog maar te zwijgen.
Het politieke gehalte van de met plakborstel, lijm en emmer aangebrachte affiches is zonder uitzondering indrukwekkend. Links-socialisme.blogspot.com biedt graag een kleine bloemlezing aan uit al dat fraais. We vervolledigen eigenhandig de slogans, om ze net iets nauwer bij de realiteit te laten aansluiten. Graag gedaan. Als u zo'n plakbord tegenkomt, verwachten we van de vrolijke Frans en Françoise in u niets anders.
- Freddy en Eddy Van Coppernolle (CD&V), Jabbeke: "Samen vooruit"
"Samen achteruit" zou, zelfs voor christen-democraten, belachelijk zijn.
- Rik Daems (VLD), Herent: "Wij bouwen en vernieuwen"
Onze villa met belastinggeld. En geef mij de burgemeestersjerp.
- Willy Devliegere (SP.a), Wenduine: "Waar een weg is, is een Willy"
En misschien ook: een reeks geschorste jonge werklozen, als het van mijn voorzitter afhangt.
- Philip Dewinter (VB), Ekeren: "Leefbaar Antwerpen"
Maar val mij niet lastig met massa-ontslagen bij Agfa Gevaert. De schuld van Marokkanen, Di Rupo en de multikul.
- Linda Vervoort (CD&V), Kortenberg: "Van A naar Beter"
Geen commentaar. Hier doet men aan poëzie. Politiek is zo, zo... futiel.
- Betty Joyeux en Dokter Frans Debusschere (VLD): "Wij staan garant"
Voor de liberalisering van Post en Spoor. Hebt u dat nog niet door?
- Jinda Demeester (Groen), Mortsel: "Onze toekomst ligt in uw handen"
In die van André Leysen en het VBO? Of effectief in die van mij en de arbeidersbeweging? Dit is gewoon verwarrend, groene vrienden. En eigenlijk, OK, kunnen we wel stemmen op iemand die Jinda heet? Sinds paarsgroen is de pret uit de voormalige hippietent. Soepjurken en vakbondsvestjes: een foute combinatie. Pragmatisch neoliberaal blijft neoliberaal.
- (zonder foto - wat jammer is), LSP: "Echt werk - betaalbare woningen - degelijke en openbare diensten"
Woaaa! Politieke slogans! Inhoud! Zelfs geen soepjurken? Dit kan niet waar zijn. Een conferentie voor een nieuwe, brede arbeiderspartij op 28 oktober? Zo open van geest! En absoluut niet sectair! Yes, yes, yes!
(pd)
Het politieke gehalte van de met plakborstel, lijm en emmer aangebrachte affiches is zonder uitzondering indrukwekkend. Links-socialisme.blogspot.com biedt graag een kleine bloemlezing aan uit al dat fraais. We vervolledigen eigenhandig de slogans, om ze net iets nauwer bij de realiteit te laten aansluiten. Graag gedaan. Als u zo'n plakbord tegenkomt, verwachten we van de vrolijke Frans en Françoise in u niets anders.
- Freddy en Eddy Van Coppernolle (CD&V), Jabbeke: "Samen vooruit"
"Samen achteruit" zou, zelfs voor christen-democraten, belachelijk zijn.
- Rik Daems (VLD), Herent: "Wij bouwen en vernieuwen"
Onze villa met belastinggeld. En geef mij de burgemeestersjerp.
- Willy Devliegere (SP.a), Wenduine: "Waar een weg is, is een Willy"
En misschien ook: een reeks geschorste jonge werklozen, als het van mijn voorzitter afhangt.
- Philip Dewinter (VB), Ekeren: "Leefbaar Antwerpen"
Maar val mij niet lastig met massa-ontslagen bij Agfa Gevaert. De schuld van Marokkanen, Di Rupo en de multikul.
- Linda Vervoort (CD&V), Kortenberg: "Van A naar Beter"
Geen commentaar. Hier doet men aan poëzie. Politiek is zo, zo... futiel.
- Betty Joyeux en Dokter Frans Debusschere (VLD): "Wij staan garant"
Voor de liberalisering van Post en Spoor. Hebt u dat nog niet door?
- Jinda Demeester (Groen), Mortsel: "Onze toekomst ligt in uw handen"
In die van André Leysen en het VBO? Of effectief in die van mij en de arbeidersbeweging? Dit is gewoon verwarrend, groene vrienden. En eigenlijk, OK, kunnen we wel stemmen op iemand die Jinda heet? Sinds paarsgroen is de pret uit de voormalige hippietent. Soepjurken en vakbondsvestjes: een foute combinatie. Pragmatisch neoliberaal blijft neoliberaal.
- (zonder foto - wat jammer is), LSP: "Echt werk - betaalbare woningen - degelijke en openbare diensten"
Woaaa! Politieke slogans! Inhoud! Zelfs geen soepjurken? Dit kan niet waar zijn. Een conferentie voor een nieuwe, brede arbeiderspartij op 28 oktober? Zo open van geest! En absoluut niet sectair! Yes, yes, yes!
(pd)
donderdag, september 07, 2006
Column op donderdag: Fiscale fraude bestrijden met de SP.a?
Door Karel Mortier
De fractievoorzitter van de SP.a in de Kamer haalt regelmatig het nieuws met zijn uitspraken om de fiscale fraude harder aan te pakken. Hij lanceert met de regelmaat van een klok ideetjes en wetsvoorstellen. Daarmee geeft de fractievoorzitter de indruk dat de SP.a fiscale fraude en witteboordcriminaliteit ernstig neemt en het probleem wenst aan te pakken.
Dirk Van der Maelen “ontdekte” dat de Belgische staat een kantoor, dat nota bene wordt gebruikt door het Ministerie van Financiën, huurt van een Panamees postbusbedrijf. De vraag is hoe we de retoriek van de heer Van der Maelen moeten verzoenen met zaken als de fiscale amnestie, en recenter nog het cadeautje van 800 miljoen euro aan de Antwerpse diamantairs - die reeds onder een fiscaal gunstregime werken?
De voorstellen komen ook niet van een groene parlementair uit een klein oppositiepartijtje, maar van de fractievoorzitter van een partij die reeds meer dan 18 jaar onafgebroken aan de macht is. Van der Maelen bracht zelf al die tijd door op de parlementaire banken.
Hoe komt het dan, Dirk, dat na al die tijd ons land nog steeds een paradijs is voor fiscaal geschoemel? En dit ondanks het feit dat alle burgerlijke partijen beweren dat het een schande is en dat er iets aan moet worden gedaan? Daarnaast ontkomt men niet aan de vaststelling dat naast de illegale fiscale fraude banken en (buitenlandse) ondernemingen wel kunnen rekenen op de wetgever om de regels te versoepelen en/of aan te passen aan hun noden.
Zo heeft de Belgische regering, waar de sociaal-democratie deel van uitmaakt, er alles aan gedaan bij "Europa" om een aantal fiscale uitzonderingsregels - die de multinationals in België toelaten om hun winsten makkelijker door te sluizen naar God weet waar - te behouden.
Op sociaal vlak hebben de sociaal-democraten geen potten gebroken in Europa, tenzij misschien hun persoonlijke sociale verbetering. Als er dan blijkbaar een domein is waar de kapitalistische EU probeert om de ergste uitwassen van fiscale dumping te bestrijden, dan geven de SP.a en de heer Van der Maelen niet thuis.
Het lijkt er sterk op dat de SP.a overal ter wereld de fiscale fraude wenst te bestrijden, behalve dan in de eigen achtertuin. Dat rijke Nederlanders, Fransen en in toenemende mate ook Duitsers naar ons land verhuizen, zal wellicht ook niet het gevolg zijn van het strenge belastingregime in ons land.
In een ander dossier dat de heer Van der Maelen nauw aan het hart zou moeten liggen, namelijk de hervorming van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), is het niet echt duidelijk wat de positie is van ons land binnen de instelling.
Het zou de bedoeling zijn om landen die momenteel weinig te zeggen hebben binnen de organisatie meer invloed te geven. Maar volgens de laatste berichten zouden de belangrijkste landen geen macht willen afstaan. Het zou eerder om een cosmetische ingreep gaan, dan om een verandering van de machtsverhoudingen binnen het systeem.
Het systeem werkt momenteel zo dat het aandeel van de landen in de bank afhankelijk is van het bedrag dat lidstaten in de bank steken. Dit stemt min of meer overeen met het economisch gewicht van het land. Dit maakt dat een land als België, met haar 10 miljoen inwoners, meer te zeggen heeft binnen het IMF dan India, dat bijna een miljard inwoners heeft (2,13% tegen 1,92%).
Daarnaast bestaan er nog speciale clubs binnen het IMF, die de stemquota van een aantal landen bundelen. België heeft de leiding over één van die clubs, waardoor het indirect de controle heeft over 5% van de bank. Dit zorgt ervoor dat ons land - na landen zoals de VS, Groot-Brittannië, etc. - één van de belangrijkste spelers is.
Vindt de heer Van der Maelen het normaal dat een landje als België met amper 10 miljoen zielen meer invloed heeft binnen die instelling, dan quasi heel India en Afrika samen? Moet daar iets aan veranderen? Het lijkt erop dat de heer Van der Maelen actiever wordt naarmate de doelstellingen minder haalbaar zijn (Tobin-taks) en het probleem verder van hem af staat (de Kaaiman-eilanden).
De fractievoorzitter van de SP.a in de Kamer haalt regelmatig het nieuws met zijn uitspraken om de fiscale fraude harder aan te pakken. Hij lanceert met de regelmaat van een klok ideetjes en wetsvoorstellen. Daarmee geeft de fractievoorzitter de indruk dat de SP.a fiscale fraude en witteboordcriminaliteit ernstig neemt en het probleem wenst aan te pakken.
Dirk Van der Maelen “ontdekte” dat de Belgische staat een kantoor, dat nota bene wordt gebruikt door het Ministerie van Financiën, huurt van een Panamees postbusbedrijf. De vraag is hoe we de retoriek van de heer Van der Maelen moeten verzoenen met zaken als de fiscale amnestie, en recenter nog het cadeautje van 800 miljoen euro aan de Antwerpse diamantairs - die reeds onder een fiscaal gunstregime werken?
De voorstellen komen ook niet van een groene parlementair uit een klein oppositiepartijtje, maar van de fractievoorzitter van een partij die reeds meer dan 18 jaar onafgebroken aan de macht is. Van der Maelen bracht zelf al die tijd door op de parlementaire banken.
Hoe komt het dan, Dirk, dat na al die tijd ons land nog steeds een paradijs is voor fiscaal geschoemel? En dit ondanks het feit dat alle burgerlijke partijen beweren dat het een schande is en dat er iets aan moet worden gedaan? Daarnaast ontkomt men niet aan de vaststelling dat naast de illegale fiscale fraude banken en (buitenlandse) ondernemingen wel kunnen rekenen op de wetgever om de regels te versoepelen en/of aan te passen aan hun noden.
Zo heeft de Belgische regering, waar de sociaal-democratie deel van uitmaakt, er alles aan gedaan bij "Europa" om een aantal fiscale uitzonderingsregels - die de multinationals in België toelaten om hun winsten makkelijker door te sluizen naar God weet waar - te behouden.
Op sociaal vlak hebben de sociaal-democraten geen potten gebroken in Europa, tenzij misschien hun persoonlijke sociale verbetering. Als er dan blijkbaar een domein is waar de kapitalistische EU probeert om de ergste uitwassen van fiscale dumping te bestrijden, dan geven de SP.a en de heer Van der Maelen niet thuis.
Het lijkt er sterk op dat de SP.a overal ter wereld de fiscale fraude wenst te bestrijden, behalve dan in de eigen achtertuin. Dat rijke Nederlanders, Fransen en in toenemende mate ook Duitsers naar ons land verhuizen, zal wellicht ook niet het gevolg zijn van het strenge belastingregime in ons land.
In een ander dossier dat de heer Van der Maelen nauw aan het hart zou moeten liggen, namelijk de hervorming van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), is het niet echt duidelijk wat de positie is van ons land binnen de instelling.
Het zou de bedoeling zijn om landen die momenteel weinig te zeggen hebben binnen de organisatie meer invloed te geven. Maar volgens de laatste berichten zouden de belangrijkste landen geen macht willen afstaan. Het zou eerder om een cosmetische ingreep gaan, dan om een verandering van de machtsverhoudingen binnen het systeem.
Het systeem werkt momenteel zo dat het aandeel van de landen in de bank afhankelijk is van het bedrag dat lidstaten in de bank steken. Dit stemt min of meer overeen met het economisch gewicht van het land. Dit maakt dat een land als België, met haar 10 miljoen inwoners, meer te zeggen heeft binnen het IMF dan India, dat bijna een miljard inwoners heeft (2,13% tegen 1,92%).
Daarnaast bestaan er nog speciale clubs binnen het IMF, die de stemquota van een aantal landen bundelen. België heeft de leiding over één van die clubs, waardoor het indirect de controle heeft over 5% van de bank. Dit zorgt ervoor dat ons land - na landen zoals de VS, Groot-Brittannië, etc. - één van de belangrijkste spelers is.
Vindt de heer Van der Maelen het normaal dat een landje als België met amper 10 miljoen zielen meer invloed heeft binnen die instelling, dan quasi heel India en Afrika samen? Moet daar iets aan veranderen? Het lijkt erop dat de heer Van der Maelen actiever wordt naarmate de doelstellingen minder haalbaar zijn (Tobin-taks) en het probleem verder van hem af staat (de Kaaiman-eilanden).
woensdag, september 06, 2006
Vergeet de Oude Germanen niet
> 0110 - verdere acties
Op 1 oktober zijn er concerten in Antwerpen, Gent en Brussel georganiseerd door Tom Barman van dEUS. De oproep kon best wat beter, maar op zich is het positief dat er iets gedaan wordt. Blokbuster zal dan ook aanwezig zijn op de concerten.
Na de gemeenteraadsverkiezingen plannen we een actiedag in het Antwerpse begin december, al dan niet op hetzelfde moment dat de extreem-rechtse studentenvereniging NSV daar wil betogen. Neem contact op als je wil deelnemen aan de campagne!
> Kweek een Ariër, met Blood&Honour
Blood&Honour organiseerde de afgelopen weken verschillende concerten. Komende zaterdag is het opnieuw zo ver. Nadat de organisatie in Duitsland werd verboden, lijken de publieke activiteiten uit te wijken naar ons land.
In de meeste regio’s wordt er echter amper iets tegen gedaan. De rechtse skinheads zouden niet zo gevaarlijk zijn, wordt dan beweerd. In Tienen zullen ze daar anders over denken. Eerder zagen we in Brugge en Antwerpen ook reeds racistische aanslagen. In Brugge zelfs uitdrukkelijk uit de hoek van Blood&Honour. Dat volstaat blijkbaar niet om er tegen op te treden.
Nochtans is Blood&Honour geen onschuldig groepje neo-nazi’s. We gingen even kijken wat de vleugel Bloed, Bodem, Eer en Trouw verwacht van haar neo-nazimilitanten. Onder het pseudoniem Andries Pretorius schrijft één van de kaalgeschoren Ariërs: ”Mannen en vrouwen kunnen een bijdrage leveren aan de groei en bloei van het Arische Ras door hun zaad of hun eicellen te doneren (...) Politiek is het een goede zaak dat er gewoon een verplichting komt voor alle gezonde mannen en vrouwen om zaad en eicellen te doneren, zodat geen enkele vrouw die een kind wil hebben, droog hoeft te zitten. Zware belastingdruk en zo nodig ook bestraffing voor de weigeraars.”
Teneinde het doel te bereiken, krijgen we wat modetips: “Te strakke broeken zijn schadelijk voor het zaad in de mannelijke testikels”. Of wat dacht je hiervan: “Vrouwen kunnen desnoods twee exact gelijke sieraden in de oorlelletjes dragen, omdat de vrouw nu eenmaal zich wil laten prikken als uiting van haar seksueel-psychologische functie. Meer is niet nodig en indien mannen dit doen, is dat een impliciet teken van homo-erotiek.”
Andries stelt voor dat er gezinnen met tien of meer kinderen komen, en ook de bejaarden moeten in het gezin worden opgenomen: “het is noodzakelijk om tot een verbod van het bejaardentehuis te komen”. Hij verzet zich tegen het gebruik van “decadente zinloze en ziekelijke zaken als alcoholische dranken, tabak en het gokken.” Om de veiligheid te versterken stelt hij: “Alle mannelijke burgers worden lid van schutterijen ofwel schietverenigingen, ook onder de naam gilden, en oefenen maandelijks met vuurwapens.”
Achteraf wordt een balans opgemaakt: “Als mensen het jaar 50 (vijftig!) bereiken, dan is het goed dat staat en partij balans opmaken van wat de genoemde bejaarde wel of niet heeft gedaan voor Volk en Vaderland, en het kweekcijfer moet dan zeker zwaar doorwegen.”
Als het wat negatief uitvalt, komt Andries Pretorius met een hoogst originele oplossing: heropvoedingskampen waar de Untermenschen geconcentreerd worden: “De Nationaal-Socialistische Maatschappij heeft geen behoefte aan hoeren, hoerenlopers, hoerenbuurten, pooiers en misdadigers van gemeen recht. Wie tot deze categorie behoort, kan in de NS-Rijkswerkinrichting worden heropgevoed.”
Dit soort retoriek anno 2006 doet minstens de wenkbrauwen fronsen en de iets intelligentere lezer zal zich al afvragen wie contact opneemt met een goede psychiatrische instelling.
(gc)
Op 1 oktober zijn er concerten in Antwerpen, Gent en Brussel georganiseerd door Tom Barman van dEUS. De oproep kon best wat beter, maar op zich is het positief dat er iets gedaan wordt. Blokbuster zal dan ook aanwezig zijn op de concerten.
Na de gemeenteraadsverkiezingen plannen we een actiedag in het Antwerpse begin december, al dan niet op hetzelfde moment dat de extreem-rechtse studentenvereniging NSV daar wil betogen. Neem contact op als je wil deelnemen aan de campagne!
> Kweek een Ariër, met Blood&Honour
Blood&Honour organiseerde de afgelopen weken verschillende concerten. Komende zaterdag is het opnieuw zo ver. Nadat de organisatie in Duitsland werd verboden, lijken de publieke activiteiten uit te wijken naar ons land.
In de meeste regio’s wordt er echter amper iets tegen gedaan. De rechtse skinheads zouden niet zo gevaarlijk zijn, wordt dan beweerd. In Tienen zullen ze daar anders over denken. Eerder zagen we in Brugge en Antwerpen ook reeds racistische aanslagen. In Brugge zelfs uitdrukkelijk uit de hoek van Blood&Honour. Dat volstaat blijkbaar niet om er tegen op te treden.
Nochtans is Blood&Honour geen onschuldig groepje neo-nazi’s. We gingen even kijken wat de vleugel Bloed, Bodem, Eer en Trouw verwacht van haar neo-nazimilitanten. Onder het pseudoniem Andries Pretorius schrijft één van de kaalgeschoren Ariërs: ”Mannen en vrouwen kunnen een bijdrage leveren aan de groei en bloei van het Arische Ras door hun zaad of hun eicellen te doneren (...) Politiek is het een goede zaak dat er gewoon een verplichting komt voor alle gezonde mannen en vrouwen om zaad en eicellen te doneren, zodat geen enkele vrouw die een kind wil hebben, droog hoeft te zitten. Zware belastingdruk en zo nodig ook bestraffing voor de weigeraars.”
Teneinde het doel te bereiken, krijgen we wat modetips: “Te strakke broeken zijn schadelijk voor het zaad in de mannelijke testikels”. Of wat dacht je hiervan: “Vrouwen kunnen desnoods twee exact gelijke sieraden in de oorlelletjes dragen, omdat de vrouw nu eenmaal zich wil laten prikken als uiting van haar seksueel-psychologische functie. Meer is niet nodig en indien mannen dit doen, is dat een impliciet teken van homo-erotiek.”
Andries stelt voor dat er gezinnen met tien of meer kinderen komen, en ook de bejaarden moeten in het gezin worden opgenomen: “het is noodzakelijk om tot een verbod van het bejaardentehuis te komen”. Hij verzet zich tegen het gebruik van “decadente zinloze en ziekelijke zaken als alcoholische dranken, tabak en het gokken.” Om de veiligheid te versterken stelt hij: “Alle mannelijke burgers worden lid van schutterijen ofwel schietverenigingen, ook onder de naam gilden, en oefenen maandelijks met vuurwapens.”
Achteraf wordt een balans opgemaakt: “Als mensen het jaar 50 (vijftig!) bereiken, dan is het goed dat staat en partij balans opmaken van wat de genoemde bejaarde wel of niet heeft gedaan voor Volk en Vaderland, en het kweekcijfer moet dan zeker zwaar doorwegen.”
Als het wat negatief uitvalt, komt Andries Pretorius met een hoogst originele oplossing: heropvoedingskampen waar de Untermenschen geconcentreerd worden: “De Nationaal-Socialistische Maatschappij heeft geen behoefte aan hoeren, hoerenlopers, hoerenbuurten, pooiers en misdadigers van gemeen recht. Wie tot deze categorie behoort, kan in de NS-Rijkswerkinrichting worden heropgevoed.”
Dit soort retoriek anno 2006 doet minstens de wenkbrauwen fronsen en de iets intelligentere lezer zal zich al afvragen wie contact opneemt met een goede psychiatrische instelling.
(gc)
maandag, september 04, 2006
Karel Van Eetvelt in nieuw game: "Wild Capitalist Attack I"
Bederft patronaat onze jeugd?
Precies op het moment dat de schoolgaande jeugd een nieuw leerjaar tegemoet gaat, is er opschudding ontstaan over een computergame dat de patroonsorganisatie Unizo op de markt wil brengen. Het spelletje luistert naar de naam "Wild Capitalist Attack I". Verschillende ouderorganisaties, en ook sommige vakbonden, drukten hun bezorgdheid uit over dit extreem gewelddadige game.
Een futuristisch uitziende actieheld - met metalen helm, voorzien van een radar voor "stakende arbeiders" en "luie werklozen" - scoort punten en "vrouwen" (steevast “sletten" genoemd in dit kapitalistische game) door de rechten van "werkmieren", "decadente loonslaven" en "bruggepensioneerd uitschot" omver te knallen.
Het hoofdpersonage vertoont sterke fysieke gelijkenissen met de Unizovoorzitter zelf. Deze laatste houdt staande enkel de "inhoudelijke ideeën" van zijn kinderen, 8 en 11 jaar oud, te hebben verwerkt in het spelconcept. "Zij houden nu eenmaal van ravotten. Het is niet de bedoeling om de vakbonden enkele maanden voor de loononderhandelingen een schot voor de boeg te bezorgen met dit game."
Waarnemers die het omstreden spel in handen kregen, hadden hun vragen bij de beweringen van Van Eetvelt. Ze verwijzen naar de verschillende "levels" van Wild Capitalist Attack en de obstakels die de actieheld moet overwinnen om van niveau naar niveau op te klimmen. De begeleidende spelinstructies spreken voor zich:
“Level 1: Welkom in de wereld van het Wildste Kapitalisme, gamers. Geen tijd, en winstmarge, voor het Rijnlandmodel of ander soft gedoe in deze voortreffelijke en zeer levensechte uitvoering. De graphics zijn om duimen en vingers van af te likken: kijk, daar verdwijnt weer een vast contract in de 3D Demolition Put!
Je kruipt - The Economist in je achterzak, stengun in de aanslag - in de huid van Massaontslag Man. Het actieterrein van Massaontslag Man is het van mutualiteiten, betogers allerhande, stakersposten, socialisten, onbeleefde feministen en andere lage levensvormen vergeven Private Enterprise City. PE City is een reusachtig ruimteschip, met Adam Smith en zijn trouwe Second Commander Paul De Grauwe (VLD) achter de stuurknuppel. Maar dat weet de gamer nu nog niet. Die gelooft nog in de "vrije hand" van de markt en de Wet van Say.
Op Level 1 legt Massaontslag Man (MM) de ideologische fundamenten van zijn futuristische en intergalactische plan van totale Vernietiging. Je laat je MM, tegen de achtergrond van de laatste versie van Professional Gigacombi Megatronics (Dildo), schoolboeken herschrijven: als je punten wil scoren, best in het voordeel van de heersende klasse. Arbeidersheerschappij tijdens de Parijse Commune of de beginjaren van de Sovjetunie? Schrap ze weg. Voor je zelf steil achterover in de 3D Demolition Put valt. Game - en winsten - over.
Andere obstakels om tot Level 2 te komen: het verzamelen van mediafiguren - hoofdredacteurs leveren een bonus op - die zich middels de Masters’ Voice Generator tegen stakingen en voor het neoliberale beleid uitspreken, het binnendringen op exclusieve feestjes waar je zoveel mogelijk socialiseert met de high society (en zo je Free Market Warriors Elite Shield verdient). Daarnaast bouw je netwerken uit met andere Massaontslag Mannen, en ook enkele Vrouwen (in dit geval geen “sletten”, maar Supply Side Margaret Thatchers).
Level 2: Hier begint de zoektocht van MM naar de Spreuk van Milton Friedman, een kapitalistische magiër/gifmenger met een allergie voor alle elementen van staatsinterventie (behalve eenzijdige verzoekschriften tegen stakingspiketten en Cool Capitalist Cops - de CCC - die marktverstorende "roden" arresteren).
Eens de Spreuk van Milton Friedman in handen, bezit je de cryptische formule waarmee je de 7 oubollige burchten van de Sociale Zekerheid achtereenvolgens tot ontploffing zal brengen: Koopkracht Pensioen, Recht op Werkloosheidsuitkering, Betaalbare Gezondheidszorg, en vergelijkbare oorden van destructie voor Massaontslag Man. Gebruik zeker je megabom: de verburgerlijkte sociaal-democratie, en haar Very Alien Bureaucratic Forces in de vakbondsleiding.
Level 3: Massaontslag Man staat oog in oog met de ontevreden werkende bevolking (de "werkmieren"). Nieuwe arbeiderspartijen bedreigen de planeet. In het belaagde Private Enterprise City schieten de decadente arbeidersraden als paddestoelen uit de grond. Rode vlaggen wapperen boven de fabrieken waar Massaontslag Man ooit de plak zwaaide. Game over voor de burgerij. Adam Smith en zijn Second Commander verdwijnen gillend, steunend, met hun gebalde vuisten zwaaiend en stoom uitstotend uit de oren in de gecollectiviseerde 3D Demolition Put.
Planned Economy Level 1 (socialisme), een systeem van arbeidersdemocratie en -controle, neemt het voortaan van Wild Capitalist Attack over."
Werd het game van Unizo dan toch door de arbeidersklasse gehackt?
(pd)
Precies op het moment dat de schoolgaande jeugd een nieuw leerjaar tegemoet gaat, is er opschudding ontstaan over een computergame dat de patroonsorganisatie Unizo op de markt wil brengen. Het spelletje luistert naar de naam "Wild Capitalist Attack I". Verschillende ouderorganisaties, en ook sommige vakbonden, drukten hun bezorgdheid uit over dit extreem gewelddadige game.
Een futuristisch uitziende actieheld - met metalen helm, voorzien van een radar voor "stakende arbeiders" en "luie werklozen" - scoort punten en "vrouwen" (steevast “sletten" genoemd in dit kapitalistische game) door de rechten van "werkmieren", "decadente loonslaven" en "bruggepensioneerd uitschot" omver te knallen.
Het hoofdpersonage vertoont sterke fysieke gelijkenissen met de Unizovoorzitter zelf. Deze laatste houdt staande enkel de "inhoudelijke ideeën" van zijn kinderen, 8 en 11 jaar oud, te hebben verwerkt in het spelconcept. "Zij houden nu eenmaal van ravotten. Het is niet de bedoeling om de vakbonden enkele maanden voor de loononderhandelingen een schot voor de boeg te bezorgen met dit game."
Waarnemers die het omstreden spel in handen kregen, hadden hun vragen bij de beweringen van Van Eetvelt. Ze verwijzen naar de verschillende "levels" van Wild Capitalist Attack en de obstakels die de actieheld moet overwinnen om van niveau naar niveau op te klimmen. De begeleidende spelinstructies spreken voor zich:
“Level 1: Welkom in de wereld van het Wildste Kapitalisme, gamers. Geen tijd, en winstmarge, voor het Rijnlandmodel of ander soft gedoe in deze voortreffelijke en zeer levensechte uitvoering. De graphics zijn om duimen en vingers van af te likken: kijk, daar verdwijnt weer een vast contract in de 3D Demolition Put!
Je kruipt - The Economist in je achterzak, stengun in de aanslag - in de huid van Massaontslag Man. Het actieterrein van Massaontslag Man is het van mutualiteiten, betogers allerhande, stakersposten, socialisten, onbeleefde feministen en andere lage levensvormen vergeven Private Enterprise City. PE City is een reusachtig ruimteschip, met Adam Smith en zijn trouwe Second Commander Paul De Grauwe (VLD) achter de stuurknuppel. Maar dat weet de gamer nu nog niet. Die gelooft nog in de "vrije hand" van de markt en de Wet van Say.
Op Level 1 legt Massaontslag Man (MM) de ideologische fundamenten van zijn futuristische en intergalactische plan van totale Vernietiging. Je laat je MM, tegen de achtergrond van de laatste versie van Professional Gigacombi Megatronics (Dildo), schoolboeken herschrijven: als je punten wil scoren, best in het voordeel van de heersende klasse. Arbeidersheerschappij tijdens de Parijse Commune of de beginjaren van de Sovjetunie? Schrap ze weg. Voor je zelf steil achterover in de 3D Demolition Put valt. Game - en winsten - over.
Andere obstakels om tot Level 2 te komen: het verzamelen van mediafiguren - hoofdredacteurs leveren een bonus op - die zich middels de Masters’ Voice Generator tegen stakingen en voor het neoliberale beleid uitspreken, het binnendringen op exclusieve feestjes waar je zoveel mogelijk socialiseert met de high society (en zo je Free Market Warriors Elite Shield verdient). Daarnaast bouw je netwerken uit met andere Massaontslag Mannen, en ook enkele Vrouwen (in dit geval geen “sletten”, maar Supply Side Margaret Thatchers).
Level 2: Hier begint de zoektocht van MM naar de Spreuk van Milton Friedman, een kapitalistische magiër/gifmenger met een allergie voor alle elementen van staatsinterventie (behalve eenzijdige verzoekschriften tegen stakingspiketten en Cool Capitalist Cops - de CCC - die marktverstorende "roden" arresteren).
Eens de Spreuk van Milton Friedman in handen, bezit je de cryptische formule waarmee je de 7 oubollige burchten van de Sociale Zekerheid achtereenvolgens tot ontploffing zal brengen: Koopkracht Pensioen, Recht op Werkloosheidsuitkering, Betaalbare Gezondheidszorg, en vergelijkbare oorden van destructie voor Massaontslag Man. Gebruik zeker je megabom: de verburgerlijkte sociaal-democratie, en haar Very Alien Bureaucratic Forces in de vakbondsleiding.
Level 3: Massaontslag Man staat oog in oog met de ontevreden werkende bevolking (de "werkmieren"). Nieuwe arbeiderspartijen bedreigen de planeet. In het belaagde Private Enterprise City schieten de decadente arbeidersraden als paddestoelen uit de grond. Rode vlaggen wapperen boven de fabrieken waar Massaontslag Man ooit de plak zwaaide. Game over voor de burgerij. Adam Smith en zijn Second Commander verdwijnen gillend, steunend, met hun gebalde vuisten zwaaiend en stoom uitstotend uit de oren in de gecollectiviseerde 3D Demolition Put.
Planned Economy Level 1 (socialisme), een systeem van arbeidersdemocratie en -controle, neemt het voortaan van Wild Capitalist Attack over."
Werd het game van Unizo dan toch door de arbeidersklasse gehackt?
(pd)
Abonneren op:
Posts (Atom)
Karl Marx: wellicht slimmer dan Dirk Verhofstadt (broer van), Boudewijn Bouckaert en Frank Vandenbroucke opgeteld (binnenkort ook: de liberale vermenigvuldiging en deling)