Eindejaarskwis

Het kan vriezen of het kan dooien. Maar met het kapitalisme - die steeds slechtere grap - weten de werkenden en de jeugd doorgaans wel welke kant het opgaat. 2012 was een jaar van vele onzekerheden en conflicten die als een etterbuil opnieuw losbarstten. De burgerij zag haar deel van de kalkoen weer vergroten terwijl wij - de werkende klasse - de rekening van de crisis op ons bord kregen. Maar wat kan u zich nog - door de nevelen van een overdosis eindejaarschampagne en vechtend tegen de gevolgen van een indigestie opwekkende kreeftensoep - van het afgelopen jaar herinneren? Gelukkig is er onze eindejaarskwis om u over de streep van 2012 te trekken en, polonaisegewijs en lichtjes waggelend - enkel rechtgehouden door het betrouwbare kompas van het marxisme, het als imposant uit de mist opdoemende 2013 binnen te voeren.

1/ Op 30 januari was er in België een algemene staking. Dat leidde in de gevestigde media tot enig rumoer, waarbij de vakbonden werden opgezet tegen "de jongeren". De spontane verontwaardiging was niet van de lucht. Een van die jongeren was ene Nick Roskams. Van welke spontane organisatie was deze rechtse Indignado lid?

a) Milton Friedman is Helemaal Toppie
b) Milton Friedman was mijn vader
c) Guy Verhofstadt kon mijn vader zijn, als Milton Friedman het al niet was (denk ik)
d) Annemie Nuyts is mijn grootmoeder
e) het Liberaal Vlaams Studentenverbond
f) Vrijheid voor alle Dokters-, Boekhouders- en Ingenieurszoontjes die elke week naar de Kapper Gaan

Antwoord: e

2/ Volgens Eurostat is 68% van de Griekse bevolking arm na de door de Trojka (ECB, IMF, Europese Commissie) opgelegde besparingen en privatiseringen. Hoe kan men dit soort als een olievlek om zich heen grijpende barbarij volgens de neoliberale schema's verklaren? Zorgen besparingen dan niet voor goedkopere arbeidskrachten, meer mogelijkheden om te investeren en meer economische groei?

a) De neoliberale ideologen zijn vandaag even geloofwaardig als de katholieke kerk na de Spaanse Inquisitie en Zonnekind. Laat ze een parlementaire commissie oprichten en het kapitalisme met enkele randbemerkingen in de doofpot stoppen
b) Stellen dat 68% arm is, is zeer ongenuanceerd marxisme. Er is ook nog die 32% die aantoont dat het anders kan. Als je maar flink op je tanden bijt en wilskrachtig doorzet. Die 32% was genetisch én karakterieel niet geboren om te verliezen. Ze aquarelt er kunstzinnig op los in een proces van eeuwige zelfcreatie.
c) Malthus had gelijk: wij zijn gewoon met teveel. Maar ik niet. Ik ben met exact genoeg. Ik heb alleen een nieuwe golfcaddy nodig en iemand die mijn sticks vasthoudt tussen de holes door.
d) Het is een Grieks, Spaans, Cypriotisch, Maltees en Portugees probleem. Zolang die 68% niet met vork en riek de begonia's aan de voordeur platloopt, moet ik het allemaal nog zien gebeuren.

Antwoord: a

3/ Hoe heette het boek van Bart De Wever waarmee hij zichzelf definitief vestigde als de grootste - zij het niet langer de dikste - conservatieve Vlaamse denker van na de Tweede Wereldoorlog?

a) "Beperk de werkloosheidsuitkering in de tijd - de beste manier om af te vallen zoals onze jongens aan de Yzer!"
b) "Worteltjes, Bloemkool en Radijzen - Fundamenten van een 21e eeuws confederalisme dat de lonen en condities van de werkende bevolking volledig in de soep draait"
c) "Het regime van Bart De Wever"
d) "Teveel GAS! Overlastboetes als conservatieve naastenliefde in het nieuwe millenium"
e) "Voka is mijn blaas"
f) "Alles behalve het politieke regime van Bart De Wever - in 10 irrelevante kooklessen"

Antwoord: c

4/ Griekenland stond ook in 2012 in het epicentrum van de Europese crisis, die helaas - maar we kennen het kapitalisme zo'n beetje - steeds meer in de richting van ons landje dreigt af te glijden. Hoe heet de openlijk fascistische organisatie die tijdens de Griekse verkiezingen 7% van de stemmen behaalde, en sindsdien nog hoger scoort in de peilingen?

a) Philip Dewinter met Balalaika, Bazooka en Bezem
b) Klein Snorretje aan de Horizon om 4 uur in De Ochtend
c) Concentratiekampen aan de Einder van het Kapitalisme als we niet Snel in Actie komen
d) Gouden Dageraad
e) Een Hard Hoofd en Verdomd Stenen Kloten na een avondje stappen met de Führer

Antwoord: d

5/ De verkiezingen in Antwerpen waren het hoogtepunt van de gemeenteraadsverkiezingen in oktober. Wel voor Bart De Wever, met 37% van de stemmen, waren ze toch een hoogtepunt. Patrick Janssens (SP.a), die een Stadslijst in elkaar had getimmerd (een Stadslijst is wat een mens uitvindt wanneer ideologische kwesties worden opgelost in inwisselbaar-liberale Dreftpolitiek), zat in zak en as. Janssens barstte tijdens de verkiezingsavond in een huilbui uit, staarde wezenloos als de Jonge Werther in het grote niets, en gedroeg zich voor het overige als een tiener die men zopas zijn favoriete knikkers heeft afgenomen. Voor de rest hulde de mysterieuze politicus zich in Chinese gezegden. Zoals: "Er was er een die meer stemmen had. Da's alles. Da's alles." Net geen haiku, maar da's dan weer Japans.

In het personality magazine - een personality magazine is het hippe tegendeel van klassepolitiek, volgens sommigen - dat Janssens op 't stad losliet, was zijn personality glimlachend te zien naast de bips van een pasgeborene. Verbijsterend. Op die manier moesten we de indruk krijgen dat we hier niet met een kille, neoliberale manager te maken hadden, maar met een warme persoonlijkheid. De freak!! Wij hadden veeleer de neiging om Child Focus te bellen. Welke volslagen gek, of Bart De Wever inderdaad, doet zoiets zijn eigen kinderen aan? Wat nog maar eens aantoonde hoe flinterdun de verschillen tussen Patrick Janssens en Bart De Wever wel waren.

Interessante mijmeringen, die ons loepzuiver bij de volgende kwisvraag brengen. Hoe heette het personality magazine waarmee Patrick Janssens de kiezer volstrekt niet wist te bekoren, waarmee hij ons integendeel de stuipen op het lijf joeg ("Eeek, wat een freak!!"), de intelligentie van de gemiddelde Antwerpenaar ongemeen hard beledigde en aldus - en ook wel vanwege het stuitend gebrek aan sociaal programma - ervoor zorgde dat Bart De Wever met straatlengten voorsprong de verkiezingen won?

a) Gewoon Jos
b) Bij de Kille Manager thuis
c) Le freak, een babybips is niet sjiek
d) Leona Detiège kapot (om de vrouwelijke kiezer aan zich te binden, werkelijk met alle mogelijke middelen)
e) Patrick, de Sociaal-Democratische Zatterik
f) Petrick - voor als in uw neoliberale city marketing een lek zit

Antwoord: e

6/ Hoe heette het nummer waarmee de Zuid-Koreaanse dance sensatie Psy, bekend en geliefd omwille van de fascinerende dans van het Onzichtbare Paard - uren voor de spiegel geoefend! - de wereld en de hitlijsten veroverde?

a) Oppa Christine "stootram van het kapitaal" Lagarde Style
b) Oppa Lenin is echt de Max Style
c) Oppa het Kapitalisme is Behoorlijk Failliet Style
d) Oppa Gangnam Style
e) Oppa Een Personality Magazine is Zelden een Geniaal Idee kijk maar naar de kiescijfers Style

Antwoord: d

7/ Waarom begon Bruno Tobback - en dit is geen grap - net voor het visiecongres van de SP.a - dikke exemplaren van "Het Kapitaal" van Karl Marx aan vertegenwoordigers van patroonsorganisaties uit te delen?

a) in de hoop dat ze hem "marxist-leninist" zouden noemen in de plaats van onwaarschijnlijke onnozelaar
b) om de eerste 40 bladzijden aan hem uit te leggen
c) omdat er volgens Tobback op pagina 484 een zin staat die je "als steun aan de privatisering van de NMBS" zou kunnen interpreteren (als je teveel citroenjenever na het partijbureau hebt gedronken)
d) om erop te staan, op het puntje van zijn tippen, en intellectueel boven zichzelf uit te stijgen
e) om hen zwaar te provoceren, maar ze moesten er hartelijk om lachen en vroegen wanneer de speeltijd voorbij was

Antwoord: e

8/ De index van de werkenden lag in 2012 ongemeen hard onder vuur. Er ging geen week voorbij zonder dat het VBO, Voka en Unizo een luide klaagzang inzetten over onze lonen. Zowat iedereen vond dat de werkenden die al 20 à 30 jaar de crisis betalen teveel verdienden om dezelfde crisis nu eens definitief en voor altijd op te lossen. Hoe noemde Caroline Gennez (SP.a) haar voorstel om onze koopkracht nog wat meer naar de geschiedenisboekjes te verwijzen?

a) De Dracula Index
b) De "Het Kapitalisme is een Smerige Vampier Pak Hem Beet en Leg Hem Om" Index
c) De "Hier Heb Ik Zwaar op Doorgestuurd" Index
d) De "Index Die er Geen Meer is Maar Ssst" Index
e) De Slimme Index

Antwoord: e

9/ De Europese crisis rommelde in 2012 gewoon door. Het aantal crisistoppen is onderhand niet meer op een hand te tellen. "Doe de armen en werkenden de crisis betalen" was weer het openlijke motto van de neoliberale eenheidspartij (in al haar geledingen) en haar neoliberale eenheidsworstmedia. Volgens sommigen zijn gemeenschappelijke euro-obligaties nog het enige wat tussen ons en de chaos van een opbreken van de eurozone staat. Op 14 november was er echter ook de eerste aanzet tot een algemene staking in heel Europa. Hoe heetten de twee SP.a-parlementairen (ja, zij weer) die de acties op 14 november aangrepen om "wilde stakingen" wettelijk gemakkelijker te bestraffen?

a) Tweedledum en Tweedledee
b) Jefke de Stakingsbreker en Marina de Mol van het Patronaat
c) Blauwbaard Patrick en Gele Caroline
d) David Geerts en Karin Temmerman
e) Bruno Mosselini en Viviane Vebeo

Antwoord: d

10/ 2012 was weer een matig jaar voor het selecte clubje islamofoben dat tot vlak voor de revoluties in het Midden-Oosten en Noord-Afrika wel eens om haar ernstige mening werd gevraagd in onze vaderlandse media. Het was de Eeuwige Islam - niet de Eeuwige Jood deze keer - die ervoor zorgde dat hele bevolkingsgroepen gedwee het politieke despotisme en de tirannie in de regio aanvaardden. Het selecte clubje half-belezen racisten stak weer even de kop op toen delen van de bevolking in Tunesië en Egypte islamistische partijen verkozen in de verkiezingen. Om vervolgens weer naar de stoffige studeerkamer te worden gejaagd door een nieuwe golf van massaprotesten en stakingen tegen de nieuwe, expliciet islamitische maar prokapitalistische heersers.

Hoe heet de partij die vandaag in Egypte de macht uitoefent maar opnieuw gecontesteerd wordt en wiens politiek zelfs wordt vergeleken met elementen van het vroegere Moebarakregime?

a) Groucho en de Marx Brothers van de contrarevolutie
b) De Zusters Clementijnen van Caïro
c) Benno Barnards Laatste Hoop op Religieuze en Morele Verlossing
d) De Moslimbroeders
e) De Broeders van het Failliete Neoliberale Kapitalisme Vooral, wat dat ook voor de rest van de moslimbroeders en -zusters moge betekenen

Antwoord: d

Prettige feesten aan alle arbeiders!

(pd)

SP.a: op zoek naar inhoud

En de terugkeer van Karl Marx

De SP.a is sinds de smadelijke nederlaag van Patrick "personality magazine" Janssens in Antwerpen, de achteruitgang - in de meeste gemeenten - in de verkiezingen en een zoveelste begroting die de besparingen en tekorten nog eens wat breder uitsmeert onder de werkende bevolking enigszins op de dool. De idee dat de sterkste schouders - lees de superrijken en de bazen - de zwaarste lasten dragen, werd reeds langer op hoofdgeschud onthaald door de achterban. Om een en ander wat eerlijker te verdelen, passeren de SP.a-kopstukken graag, veelvuldig en blijgezind langs de kassa van allerhande bestuurs- en beheersmandaten. Er is geen alternatief, kameraden. Enkel het Janssens-, Luc Van den Bossche-, Stevaert- en Termont- (6 betaalde mandaten voor de fiscaal progressieve burgemeester) en Vande Lanottegewijs aaneenrijgen van betaalde functies komt overeen met de menselijke natuur. Die is nu eenmaal egoïstisch. Bij de SP.a hebben ze zich daar reeds langer, als betrof het een Romeins bacchanaal, gelaten bij neergelegd. Zolang het de werkende bevolking niet is die opkomt voor haar belangen wordt de natuur der dingen gerespecteerd.

In het kader van het SP.a-congres van het afgelopen weekend stond voorzitter Bruno Tobback dan ook voor een moeilijke taak. Hoe verkocht krijgen dat er in een partij van doorgedreven postjespakkers en slaafse dienaars van het financieel-economische establishment nog enige politieke visie te vinden was? Een die verder ging dan het schijfje per schijfje laten betalen van de crisis door de werkenden, de werklozen, de jongeren en gepensioneerden? De door Vande Lanotte rondgestrooide idee dat we weer eens om onze uitgeholde index moesten staan juichen, was duidelijk een lolletje. Dat de regering de fiscale fraude zou tackelen terwijl de miljoenen die ze daarmee wil ophalen, verbleken bij de tientallen miljarden die de multinationals en grote aandeelhouders jaarlijks achterover slaan? Het bleek eveneens een zeer geslaagde grap, die helaas weinigen kon overtuigen.

Als waterpistolen, Gemeentelijke Administratieve Sancties en andere tasers niet werken, moet je de kannonnen bovenhalen. Geconfronteerd met een ideologische leegte die enkel gapend kan worden genoemd, met het vastlopen van een systeem dat dagelijks sociale ravages aanricht, met een kiespubliek dat in de grootste Vlaamse stad de traditionele partijen tot een hallucinant derde van de stemmen heeft gereduceerd, kan je alleen maar naar de grote middelen grijpen.

En zo is het gekomen dat delen van het establishment - die van geen gram revolutionair élan kunnen worden beschuldigd - elkaar onderling voor "marxist" zijn gaan uitkrijten. In de media soms ook als "Marxist" geschreven. Dat ziet er bij valavond nog imponerender uit. Als je echt niet meer weet van welk hout intellectuele pijlen maken, zorg er dan voor dat een nog grotere besparingsfanaat je voor volgeling van Marx en liefst ook Lenin en Rosa Luxemburg uitmaakt (dat is de volgende stap).

Bruno Tobback verwoordde dat in De Standaard als volgt: "Het kan me niet schelen als mensen van rechts me dan een marxist noemen. Dat gaat niet over structuren of maatregelen van tien, twintig, vijftig jaar geleden. Wel over vasthouden aan waarden die eeuwig zijn, die je vertaalt naar moderne politiek, naar solidariteit en gelijkheid." Zo bemantel je dus de aanval op de werkloosheidsuitkering en de kaalslag in openbare diensten als het onderwijs en de NMBS. Minder "eeuwige waarden", zullen we maar zeggen. Groot acteertalent en een betwistbare band met de realiteit zijn een eerste vereiste voor elk kapitalistisch politicus. Ze kunnen er zelf om lachen, zolang het nog duurt.

Niemand bij zijn nuchtere verstand zou Bruno Tobback ooit van een spatje ideologie verdenken. Dus moet hij uit pure intellectuele armoede zelf een uitnodiging aan nog driestere crisismanagers richten om - alsjeblief, dank u wel - als "marxist" te worden weggezet. Het bebaarde spook waart opnieuw rond in de hoofden van dolgedraaide ondernemers en besmuikte neoliberalen-die-het-niet-geweten-willen-hebben - de sociaaldemocratie. En die de samenleving niet naar de structuren van "tien, twintig, vijftig jaar geleden" aan het terugvoeren zijn, maar meer en meer naar toestanden van massale werkloosheid en politieke instabiliteit die ons in de vergeten gewaande jaren '30 dumpen. In Zuid-Europa is de economische depressie - en het bijhorende opkomende fascisme - al een feit. De doorsnee Griek had je 5 of 10 jaar geleden ook niet geloofd als je het huidige beeld van de Griekse samenleving aan hem of haar had voorgehouden. Als de burgerlijke economen er zo dikwijls en zo ver naast zitten met hun analyses, wat is hun methode dan nog waard?

Ondernemers op het topje van de economische vulkaan en politici die op de burgerlijke limieten stoten, voelen aan dat Marx zijn analyse en - erger - oplossingen weer eens een opgang zouden kunnen kennen. Tobback voegde er wel aan toe dat hij "de dialoog" blijft zoeken met de ondernemers. De dialoog! Hoe ga je in "dialoog" met een gebedsmolentje dat op alles wat er foutloopt onder de zon "het is de loonkost - maar niet die van ons" antwoordt?

En toch. Nu we weten dat het Tobback niets kan schelen dat hij "marxist" wordt genoemd, houdt niets hem nog tegen om als herboren SP.a-ideoloog zijn ideeën in boekvorm onder de massa's te verspreiden. Reeds enkele suggesties van deze nederige website:

- "Het Opportunistisch Manifest - Asociale Neoliberalen van rond de kerktoren, verenigt u"

- "Het Kapitaal - Een leerrijke dialoog met de uitbuiters die uw sociale zekerheid willen afschaffen"

- "De Klassenstrijd in Frankrijk is gelukkig niet die in België"

- "De notionele intrestaftrek is opium voor de patroons - wie wil er ook eens puffen?"

Schrijf ze, kameraad Tobback! De massa's zullen u dankbaar zijn en er zeker nooit meer aan denken om hun eigen partij op te richten.

(pd)