Grote delen van de pers kwamen de laatste weken tot de verrassende conclusie dat we in een gewelddadige, en dikwijls racistische maatschappij, opgroeien. Tal van gediplomeerden, en andere artiesten, klommen aldus in hun pen om opnieuw de strategie en tactiek van het anti-racisme uit te vinden.
Sommige ontredderde medeburgers, zoals dat buiten de arbeidersbeweging heet, vonden dat "wij allemaal" ergens schuldig waren. "Hopelijk met gradaties", denk je dan, als ze zo in je plaats spreken. Racisme zat overal - niet alleen bij Philip Dewinter of Derk-Jan Eppink - en daar moesten we individueel aan werken. Ook Philip en Derk-Jan, vanzelfsprekend.
Wellicht was het, volgens andere hoog opgeleide mensen, zelfs door moeder natuur in de loop van de menselijke evolutie genetisch vastgelegd. Dat we de anders gekleurde eigenaars van de kebapzaak naast onze deur als hoogst verdacht zijn gaan beschouwen. Vooral wanneer ze weer eens rats vergeten zijn om ons voldoende van die groene pepers mee te geven. Die mediterraan uitziende kerels wéten nochtans zeer goed dat wij die pepers graag lusten. Door de evolutie, en het vuige Darwinisme, bepaalde onlustgevoelens steken dan soms de kop op. Weten wij nu wetenschappelijk. Dankzij de onafhankelijke kwaliteitspers.
Andere commentatoren en politici stormden naar voren met juridische strijdmiddelen, om het getroffen Vlaams Belang genadeloos op droog zaad te zetten. Een cruciale vraag keken de meesten over het hoofd: waar komt het maatschappelijke ongenoegen dat het VB sterk maakt vandaan? Gaan we zo hun kiezers terugwinnen? Of worden die alleen maar bevestigd in hun gevoel dat enkel het VB het establishment een fikse doorn in het oog is?
En verder: misschien is dit neoliberale beleid niet de beste manier om politiek voort te ploegen? Kunnen er mooie bloemen bloeien op een maatschappelijke mesthoop van massawerkloosheid, dalende koopkracht, onzekere contracten en toenemende armoede?
Daar zit nu net het probleem. Het debat over racisme wordt in 99,9% van de gevallen gevoerd tussen leden van een maatschappelijke en intellectuele elite. Het is gepreek voor de eigen, soms zelfs neoliberale kerk. Veruit de beste statistiek ten tijde van het Generatiepact vonden wij deze: slechts 15% van de bevolking zal zijn werk missen, eens hij of zij op pensioen gaat.
Het is precies die 15%, die materieel niet het flauwste benul heeft - of carrièregewijs wil hebben - van de sociale oorzaken voor de groei van extreem rechts, die vandaag onder elkaar in de pers de discussie over racisme voert. En, jammer genoeg, meestal met weinig productieve voorstellen komt aandraven. Zoals daar ook zijn: de aanwervingsquota, of het verdelen van de ellende en de tekorten.
Enkel een collectieve strijd van arbeiders en jongeren tegen het neoliberaal beleid - binnenkort hopelijk vertaald in een nieuwe, brede arbeiderspartij - kan het tij doen keren en een reëel alternatief bieden.
(pd)
woensdag, mei 31, 2006
maandag, mei 29, 2006
Stand up, men of the west
Naar aanleiding van de brede verontwaardiging over racisme en geweld in onze maatschappij beweegt er ook iets bij het Vlaams Belang. En niet alleen de gestrekte rechterarm!
Wel, binnenkort zijn dit soort grapjes - en niet alleen in de serieuze krant De Standaard - hoogst ongepast. VB-boegbeeld Philip Dewinter stuurt immers signalen uit dat zijn partij opnieuw aan het bijschaven slaat. Last van nauwelijks hervormde nazi's? Vijl ze bij. Wat we zelf doen, doen we beter.
"Onze meetings ademen een sfeer uit die niet meer van deze tijd is", aldus een ernstige Dewinter. "Meer die van de jaren '30", wou hij daar ter verduidelijking - en glimlachend met zijn legerhelm spelend - nog aan toevoegen. De Leider wist evenwel net op tijd op zijn lip te bijten.
Dewinter zal dus, en wij geloven deze man onmiddellijk, de toon op VB-meetings aanpassen. Het toeval wil dat een gunstige wind - of was het de immer publiciteitsgeile Rob Verreycken? - Dewinters toespraak voor de komende verkiezingsmeetings van het Belang in onze mailbox deed belanden. Als jij het effectief was: bedankt Rob! De nieuwe, genuanceerde toon is helemaal van deze tijd, moeten we erkennen!
Vrienden nationalisten,
"Salam aleikum" heb ik wel eens, bij wijze van openingsgroet, geroepen op onze meetings. Kalm kameraden, vrienden volksnationalisten. Wel, ik geef grif toe: dat was erover. Het betekent "vrede zij met u", in het Arabisch.
Vrienden nationalisten, met sommige, 100% ingeburgerde Ali Ba..., ik bedoel allochtone medeburgers, willen wij best in dezelfde straat samenwonen en, ja, zelfs in vrede leven. Waar wij echter feestelijk voor bedanken zijn de Bin Ladens naast onze deur. (krachtig applaus) En hoe herken je die, vrienden nationalisten, zonder te gaan veralgemenen? (verwarring in de zaal)
Wat wij van de soms wel te integreren islamieten vragen - ja, soms is dat volgens het nieuwe Vlaams Belang mogelijk - is... dat zij Vlaming onder de Vlamingen worden. Dus ook onder Filip De Man, Rob Verreycken en Francis Van den Eynde! Ga er maar eens aan staan!
Vrienden, dit is onze enige garantie voor een geslaagde assimilatie. Wij verlangen van onze allochtone medeburgers dat zij net als pure Vlamingen hun vrouwen leren afrossen, bij voorkeur op straat, eindelijk erkennen met Filip De Man dat islamieten geen democraten kunnen zijn - sommige toch, niet veralgemenen - en dat zij het slechtste Nederlands in de wijde omtrek van Ledeberg leren spreken! Dan, ja dan pas, kunnen wij hen broederlijk in ons midden opnemen! (stormachtig applaus, kreten als 'Hou zee' en 'Vooruit' vullen geestdriftig de zaal)
Nee, vrienden nationalisten! (uitbundig applaus) Onze partij ijvert - zoals ik soms onnodig opgejut op meetings die niet meer van deze tijd waren, van de daken schreeuwde - niet langer voor een "gewapend bestuur". Vlamingen moeten geen boswachters worden! De zoveelste uitvergroting van de ons vijandige massamedia. Van journalisten die de zaken niet in hun context willen begrijpen.
Onze partij is vanaf heden tegen gevleugelde vergelijkingen en eist geen gewapend, natuurlijk geen echt gewapend, maar hoogstens een flink gespierd bestuur. Een bestuur van body builders! (applaus en gejuich) Van Jean-Claude Van Dammes! De Vlaamse spierbundels en fitnessmannen komen eraan! En "the muscles from Brussels" is Vlaams! Laat daar geen onduidelijkheid of onbegrip over bestaan! (het dak vliegt eraf)
Vrienden nationalisten, als ik lang geleden op onze meetings Paula D'Hondt op een onbewaakt moment wel eens met een "hoer" vergeleek, omdat die ook iedereen binnenlaten, dan sprak ik een beetje ongenuanceerd vanuit mijn onderbuik. Dat zal ons vandaag niet meer gebeuren. Paula D'Hondt was zeker geen "hoer". (vertwijfeling in de zaal) Ze ging zeker vreemd tegenover haar eigen cultuur, maar een "hoer"? Ik meen van niet! Sorry, Paula! (beleefdheidsapplaus)
Daarom, vrienden nationalisten, zou ik de essentiële boodschap van Lord of the Rings hier nog eens willen herhalen, wat de politiek-correcte maff... - ik bedoel denkers - er ook van beweren: "Stand up, men of the west, and fi..."! Ik wil zeggen: weer jullie, mannen van het westen, bijt van jullie af! Laat niet op jullie donder zitten en sta jullie mannetje! We komen eraan! We vliegen erin, nu ook met nuances! Voor een blan..., ik bedoel, voor een overwegend autochtoon Europa, waar we zelf de baas zijn! (genuanceerd en bedachtzaam applaus)
(pd)
Wel, binnenkort zijn dit soort grapjes - en niet alleen in de serieuze krant De Standaard - hoogst ongepast. VB-boegbeeld Philip Dewinter stuurt immers signalen uit dat zijn partij opnieuw aan het bijschaven slaat. Last van nauwelijks hervormde nazi's? Vijl ze bij. Wat we zelf doen, doen we beter.
"Onze meetings ademen een sfeer uit die niet meer van deze tijd is", aldus een ernstige Dewinter. "Meer die van de jaren '30", wou hij daar ter verduidelijking - en glimlachend met zijn legerhelm spelend - nog aan toevoegen. De Leider wist evenwel net op tijd op zijn lip te bijten.
Dewinter zal dus, en wij geloven deze man onmiddellijk, de toon op VB-meetings aanpassen. Het toeval wil dat een gunstige wind - of was het de immer publiciteitsgeile Rob Verreycken? - Dewinters toespraak voor de komende verkiezingsmeetings van het Belang in onze mailbox deed belanden. Als jij het effectief was: bedankt Rob! De nieuwe, genuanceerde toon is helemaal van deze tijd, moeten we erkennen!
Vrienden nationalisten,
"Salam aleikum" heb ik wel eens, bij wijze van openingsgroet, geroepen op onze meetings. Kalm kameraden, vrienden volksnationalisten. Wel, ik geef grif toe: dat was erover. Het betekent "vrede zij met u", in het Arabisch.
Vrienden nationalisten, met sommige, 100% ingeburgerde Ali Ba..., ik bedoel allochtone medeburgers, willen wij best in dezelfde straat samenwonen en, ja, zelfs in vrede leven. Waar wij echter feestelijk voor bedanken zijn de Bin Ladens naast onze deur. (krachtig applaus) En hoe herken je die, vrienden nationalisten, zonder te gaan veralgemenen? (verwarring in de zaal)
Wat wij van de soms wel te integreren islamieten vragen - ja, soms is dat volgens het nieuwe Vlaams Belang mogelijk - is... dat zij Vlaming onder de Vlamingen worden. Dus ook onder Filip De Man, Rob Verreycken en Francis Van den Eynde! Ga er maar eens aan staan!
Vrienden, dit is onze enige garantie voor een geslaagde assimilatie. Wij verlangen van onze allochtone medeburgers dat zij net als pure Vlamingen hun vrouwen leren afrossen, bij voorkeur op straat, eindelijk erkennen met Filip De Man dat islamieten geen democraten kunnen zijn - sommige toch, niet veralgemenen - en dat zij het slechtste Nederlands in de wijde omtrek van Ledeberg leren spreken! Dan, ja dan pas, kunnen wij hen broederlijk in ons midden opnemen! (stormachtig applaus, kreten als 'Hou zee' en 'Vooruit' vullen geestdriftig de zaal)
Nee, vrienden nationalisten! (uitbundig applaus) Onze partij ijvert - zoals ik soms onnodig opgejut op meetings die niet meer van deze tijd waren, van de daken schreeuwde - niet langer voor een "gewapend bestuur". Vlamingen moeten geen boswachters worden! De zoveelste uitvergroting van de ons vijandige massamedia. Van journalisten die de zaken niet in hun context willen begrijpen.
Onze partij is vanaf heden tegen gevleugelde vergelijkingen en eist geen gewapend, natuurlijk geen echt gewapend, maar hoogstens een flink gespierd bestuur. Een bestuur van body builders! (applaus en gejuich) Van Jean-Claude Van Dammes! De Vlaamse spierbundels en fitnessmannen komen eraan! En "the muscles from Brussels" is Vlaams! Laat daar geen onduidelijkheid of onbegrip over bestaan! (het dak vliegt eraf)
Vrienden nationalisten, als ik lang geleden op onze meetings Paula D'Hondt op een onbewaakt moment wel eens met een "hoer" vergeleek, omdat die ook iedereen binnenlaten, dan sprak ik een beetje ongenuanceerd vanuit mijn onderbuik. Dat zal ons vandaag niet meer gebeuren. Paula D'Hondt was zeker geen "hoer". (vertwijfeling in de zaal) Ze ging zeker vreemd tegenover haar eigen cultuur, maar een "hoer"? Ik meen van niet! Sorry, Paula! (beleefdheidsapplaus)
Daarom, vrienden nationalisten, zou ik de essentiële boodschap van Lord of the Rings hier nog eens willen herhalen, wat de politiek-correcte maff... - ik bedoel denkers - er ook van beweren: "Stand up, men of the west, and fi..."! Ik wil zeggen: weer jullie, mannen van het westen, bijt van jullie af! Laat niet op jullie donder zitten en sta jullie mannetje! We komen eraan! We vliegen erin, nu ook met nuances! Voor een blan..., ik bedoel, voor een overwegend autochtoon Europa, waar we zelf de baas zijn! (genuanceerd en bedachtzaam applaus)
(pd)
vrijdag, mei 26, 2006
De klassenstrijdtelex: snel mee met de strijd
Bush en Blair, de twee oorlogszuchtige B's, erkennen dat ze "fouten" hebben gemaakt in de oorlog tegen het terrorisme *** Hey, wie valt er soms niet een verkeerd land binnen? *** Irak? Iran? Voor een Bush is dat maar één letter verschil *** Amerikaanse president volgt neocons en vrouwelijke Spinoza - Ayaan Hirsi Ali - in gedurfde strategie: "We pakken eerst de landen aan die bestaan uit 4 letters. Cuba, inderdaad! Pats boem! Vervolgens die uit 5. China! Chili! Dan die met 7 of 6 letters: daar is nog discussie over. Oorlog is geen spelletje." *** De invasie van Irak beklaagt George W. zich echter niet *** Het was die gevangenis van "Abu Ghraib" waarover hij zich het hoofd brak *** "Niemand zou ooit nog gemarteld mogen worden, door verplicht te worden om zo'n verrekt moeilijke naam uit te spreken", aldus een intens aangedane president *** Wereldnieuws in de marge: topmannen van de multinational Enron veroordeeld *** Sjoemelende en corrupte kapitalisten? Big deal. *** "Paus Benedictus is ook vandaag niet met Pamela Anderson, noch Paris Hilton, in het huwelijksbootje gestapt", klinkt ongeveer even nieuwswaardig *** Bush vond trouwens ook dat zijn oproep om de terroristen "Dead or alive" bij de lurven te vatten, "in bepaalde delen van de wereld verkeerd kon worden begrepen" *** Bijvoorbeeld in dat deel met de 10.000-en onschuldige Iraakse burgerslachtoffers? *** Wat is nog een terrorist, vraag je je af? *** Een Amerikaanse generaal maakte zich recent publiekelijk zorgen over "de onverschilligheid tegenover het verlies van mensenlevens" bij the Marines *** Amerikaanse elitetroepen die "burgers" amper nog van "terroristen" kunnen onderscheiden, met al dat woestijnzand in hun ogen en Rambo tussen de oren *** Benieuwd wat die straks met hun teleurstelling gaan doen als ze terug thuis zijn, op hun sofa plaatsnemen, en er opnieuw bevend vanaf tuimelen, als ze vaststellen dat de Amerikaanse versie van Idool al is gepasseerd *** "Nee mensen, Rumsfelds 'shock and awe' was geen Las Vegas-act" *** Naast Irak, is ook België in rouw *** Frank Vanhecke, VB-voorzitter, in zijn laatste websitecolumn blijkbaar net iets minder *** Het rauwe overstemt bij die club nogal snel de rouw *** Vanhecke vraagt zich af - opnieuw in de geknipte rol van haatpredikant (een boetekleed past die nauwelijks hervormde nazi's van de VB-top niet) - waarom recente blanke slachtoffers - hij gebruikt "blank" alleen niet letterlijk - van zinloos geweld "minder aandacht kregen" dan de slachtoffers van de racistische moorden in Antwerpen *** Da's pas een creepy kronkel *** Etnisch volksnationalist tot in de kist *** Weg met ALLE zinloos geweld, zouden wij zeggen *** Nu kunnen we misschien nog rouwen met de families en "stil" protesteren *** Straks zullen we ons moeten organiseren *** Tegen "de verharding van de maatschappij" *** Niet toevallig het kapitalisme *** Vandaag stappen velen in Antwerpen nog op in het wit *** Maar zonder rood, en socialisme, komt er geen einde aan de ellende van dit zieltogende systeem
(pd)
(pd)
donderdag, mei 25, 2006
Column op donderdag: De recuperatie
Door Karel Mortier
Hoe luider de politici van de traditionele partijen roepen dat de stille mars tegen zinloos geweld in Antwerpen niet politiek gerecupereerd mag worden, hoe duidelijker het is dat diezelfde politici alles in het werk stellen om de mars te domineren en te controleren. Dit ondanks de vraag van de ouders om dat niet te doen.
De burgemeester van Antwerpen, Patrick Janssens, komt de laatste dagen en weken meer in beeld dan ooit voorheen. Gisteren kwam hij zowaar nog eens in het Vlaams Parlement, waar hij anders niet veel te zien is, om vervolgens te zeggen dat politici afstand moeten nemen van de mars. Bovendien mag de mars niet gebruikt worden "om aan politiek te doen".
De enigen die slachtoffer worden van dit soort maatregelen zijn kleinere partijen en organisaties die niet beschikken over voldoende middelen en contacten binnen de pers om hun boodschap via de media en andere kanalen aan bod te laten komen. Op het moment dat de politie van Janssens de straten controleert, zodat niemand het in zijn hoofd zou halen om een pamfletje uit te delen of een verkeerd T-shirt te dragen, zullen alle camera's gericht zijn op Janssens en co.
De ironie is dat een partij als de SP.a, die buiten de verkiezingen nooit te zien is in het straatbeeld en quasi uitsluitend beroep doet op de media om haar boodschap te verspreiden, nu aan andere mensen probeert op te leggen om het enige instrument dat ze hebben om hun ideeën te verspreiden, uit handen te geven. Om vervolgens zelf toch mooi in beeld te komen in het avondjournaal. Wellicht zal Janssens zich die dag wat afzijdig houden omdat het allemaal niet teveel mag opvallen, maar de dagen erna is er nog tijd genoeg om de schade in te halen.
Hoe luider de politici van de traditionele partijen roepen dat de stille mars tegen zinloos geweld in Antwerpen niet politiek gerecupereerd mag worden, hoe duidelijker het is dat diezelfde politici alles in het werk stellen om de mars te domineren en te controleren. Dit ondanks de vraag van de ouders om dat niet te doen.
De burgemeester van Antwerpen, Patrick Janssens, komt de laatste dagen en weken meer in beeld dan ooit voorheen. Gisteren kwam hij zowaar nog eens in het Vlaams Parlement, waar hij anders niet veel te zien is, om vervolgens te zeggen dat politici afstand moeten nemen van de mars. Bovendien mag de mars niet gebruikt worden "om aan politiek te doen".
De enigen die slachtoffer worden van dit soort maatregelen zijn kleinere partijen en organisaties die niet beschikken over voldoende middelen en contacten binnen de pers om hun boodschap via de media en andere kanalen aan bod te laten komen. Op het moment dat de politie van Janssens de straten controleert, zodat niemand het in zijn hoofd zou halen om een pamfletje uit te delen of een verkeerd T-shirt te dragen, zullen alle camera's gericht zijn op Janssens en co.
De ironie is dat een partij als de SP.a, die buiten de verkiezingen nooit te zien is in het straatbeeld en quasi uitsluitend beroep doet op de media om haar boodschap te verspreiden, nu aan andere mensen probeert op te leggen om het enige instrument dat ze hebben om hun ideeën te verspreiden, uit handen te geven. Om vervolgens zelf toch mooi in beeld te komen in het avondjournaal. Wellicht zal Janssens zich die dag wat afzijdig houden omdat het allemaal niet teveel mag opvallen, maar de dagen erna is er nog tijd genoeg om de schade in te halen.
woensdag, mei 24, 2006
Nieuwe cultuur: proletarische gedichten
VDB
Door Raymond Selissen
Als ik het heb over Vandenbroucke
hoor ik een aanzienlijk deel van de studenten tieren en vloeken!
In de niet-elitaire groep studentinnen
willen er aan studies beginnen
Door het verkopen van seksuele activiteiten
Dat zijn de bittere feiten!
De toekomstige ouders willen geen kinderen meer,
als die dan gaan studeren, doen ze hun portemonnee zeer!
Franky spanky doet wat de meester zegt!
Bologna is baas en hij de knecht!
't Is zijn straf voor het vernietigen van staatseigendom,
wij berooid, en de Engelse proffen lachten zich krom,
't volk terug dom!
De toekomst
Door Kim
Ik kijk naar de toekomst en ik zie de hel voor mij
De sociale zekerheid wordt uitgehold
De patroons willen terug tot voor 1914
De twaalfurenwerkdag voor een brood
en de dood voor een mens in de sloot
Ik ben student en ik zie de verangelsaksing
Ze willen inschrijvingsgelden zoals op Cambridge en Harvard
Zij die niet meekunnen vliegen eruit
Met wat geluk ben ik net op tijd afgestudeerd
Dan wacht mij de werkloosheid
De "één euro"-job van Berlijn
Ik vervoeg het vastgeroeste leger van thuisblijvers
Van de absolute onzekerheid en de CPE door interim
Hoe mijn woonst te bepalen?
Uit mijn duim te zuigen – problemen voor later
Samenwonen en huren de noodzaak
"Samen" brengt mensen bijeen
De burgerij creëert wederom haar eigen demon
Het gedrocht dat klassenbewustzijn bevordert
Ondanks de crisis van het kapitalisme
Draaien de winsten nog op volle toeren
Nu investeren ze nog in aandelen
Maar alles draait op los zand
De zuilen van de fundering worden meer en meer aangetast
Alles is zo hol gebouwd
De schulden in Amerika leggen hun dictaat op
De wereld stort ineen
Kapitalisten graaien om zich heen
Grabbelen alles wat er te grabbelen valt
Ze vechten met elkaar
Uiteindelijk een wereldoorlog onvermijdbaar
Maar zoals een Zwitserse kameraad het geschreven heeft:
"The future is bright, the future is red!"
Dan hervind ik mijn optimisme
Want een hele generatie wordt met zijn rug
tegen de muur gedreven
en een generatie tegen de muur – die vecht terug
Wij staan klaar
om tussen te komen in dit proces
om de klasse daar te leiden, waar ze moet zijn
De overname van de maatschappij, en de socialisatie
van haar economie!
Door Raymond Selissen
Als ik het heb over Vandenbroucke
hoor ik een aanzienlijk deel van de studenten tieren en vloeken!
In de niet-elitaire groep studentinnen
willen er aan studies beginnen
Door het verkopen van seksuele activiteiten
Dat zijn de bittere feiten!
De toekomstige ouders willen geen kinderen meer,
als die dan gaan studeren, doen ze hun portemonnee zeer!
Franky spanky doet wat de meester zegt!
Bologna is baas en hij de knecht!
't Is zijn straf voor het vernietigen van staatseigendom,
wij berooid, en de Engelse proffen lachten zich krom,
't volk terug dom!
De toekomst
Door Kim
Ik kijk naar de toekomst en ik zie de hel voor mij
De sociale zekerheid wordt uitgehold
De patroons willen terug tot voor 1914
De twaalfurenwerkdag voor een brood
en de dood voor een mens in de sloot
Ik ben student en ik zie de verangelsaksing
Ze willen inschrijvingsgelden zoals op Cambridge en Harvard
Zij die niet meekunnen vliegen eruit
Met wat geluk ben ik net op tijd afgestudeerd
Dan wacht mij de werkloosheid
De "één euro"-job van Berlijn
Ik vervoeg het vastgeroeste leger van thuisblijvers
Van de absolute onzekerheid en de CPE door interim
Hoe mijn woonst te bepalen?
Uit mijn duim te zuigen – problemen voor later
Samenwonen en huren de noodzaak
"Samen" brengt mensen bijeen
De burgerij creëert wederom haar eigen demon
Het gedrocht dat klassenbewustzijn bevordert
Ondanks de crisis van het kapitalisme
Draaien de winsten nog op volle toeren
Nu investeren ze nog in aandelen
Maar alles draait op los zand
De zuilen van de fundering worden meer en meer aangetast
Alles is zo hol gebouwd
De schulden in Amerika leggen hun dictaat op
De wereld stort ineen
Kapitalisten graaien om zich heen
Grabbelen alles wat er te grabbelen valt
Ze vechten met elkaar
Uiteindelijk een wereldoorlog onvermijdbaar
Maar zoals een Zwitserse kameraad het geschreven heeft:
"The future is bright, the future is red!"
Dan hervind ik mijn optimisme
Want een hele generatie wordt met zijn rug
tegen de muur gedreven
en een generatie tegen de muur – die vecht terug
Wij staan klaar
om tussen te komen in dit proces
om de klasse daar te leiden, waar ze moet zijn
De overname van de maatschappij, en de socialisatie
van haar economie!
maandag, mei 22, 2006
De Morales-De Gucht tapes
Vorige week was de Boliviaanse president Evo Morales in Brussel op bezoek bij Karel De Gucht, VLD-Minister van het Buitenland - en dat is groot. Morales had er de laatste weken niets beters op gevonden dan, onder druk van de Boliviaanse bevolking, de multinationals te gaan afdreigen.
Inderdaad, de multinationals. Die dingen waarvan sommige academici bij hoog en bij laag beweerden dat ze "ongrijpbaar" waren. Bovendien, zo meldden ze hoofdschuddend, hadden we er "helemaal geen vat op". Met de gewichtigheid van hun toon steeg ook hun intellectuele status.
Die dingen "domineerden de hele planeet". Wat doe je daar als lokale voetbalploeg - laat staan arbeidersbeweging (zover dachten de academici meestal niet door) - tegen?
Wel, Morales zwaait met (gedeeltelijke) nationalisering. Een wel gekomen en frisse wind. Jammer dat Karel De Gucht zo'n gesloten geest heeft. En dat voor een Buitenlandminister!
Morales kende de capriolen van De Gucht gelukkig een beetje. Hij had zich flashy gekleed: een met Boliviaans-inheemse motieven getooide zwarte vest, maar toch trendy en modern. Over Harry Potter kon de Gucht dus niet beginnen. Het werd improviseren, ook wat de internationale relaties betrof.
De Gucht: Meneer Morales, prettig met u kennis te maken! Ik moet u feliciteren met uw presidentschap. De Andesregio is een prachtig gebied. Een beetje vergelijkbaar met de Belgische Ardennen in de zomer. U bent trouwens zeer mooi gekleed. (achter zijn hand, op fluistertoon) Ik haat het protocol soms ook, hoor. Thuis loop ik voortdurend in een poncho rond. We zijn allemaal individuen.
Morales: Dank u, dank u, meneer De Gucht. Wij willen ook met onze kleding de breuk met de neoliberale regeringen die ons voorgingen duidelijk maken. (kijkt De Gucht recht in de ogen aan en verheft zijn stem) Die winstdolle plunderaars van multinationals hebben ons land in een armoedige puinhoop herschapen! Wij eisen gerechtigheid en ons deel van de koek. Van welke partij bent u eigenlijk lid?
De Gucht: The Flemish Liberals and Democrats.
Morales: Bent u zo'n neo? Neoliberaal?
De Gucht (zoekt met zijn ogen de uitgang, terwijl hij een wuivend gebaar maakt): Pffff... Bwaaa. Dat was vooral Frank Vandenbroucke. Kent u die? Hij zit nu in de Vlaamse regering en heeft John Rawls gelezen.
Morales: Met alle respect voor u en uw partij, maar wat provinciaal! Het liberalisme is een wereldsysteem. Onze landen worden gewurgd door de wereldmarkt en het IMF. De meerderheid van onze bevolking is straatarm. Al onze openbare voorzieningen werden gedwongen geprivatiseerd, voor de winsten van jullie westerse grote bedrijven. En nu gaat u zich een beetje profileren als, als... (spuwt het uit) Flemish Liberals?! (geeft vol afgrijzen de indruk dat hij met een Flemish boerke uit de velden zit te discussiëren, in plaats van met een veelgevraagd Minister van het Buitenland, waar er veel van is)
Hebt u ooit het lijden van onze volkeren gezien? Jullie nemen ons alles af en noemen het vrijheid!
De Gucht (gepikeerd): OK, meneer Morales. Maar moet je daarom je hele positie van investeringsland op het spel zetten, door radicaal te gaan nationaliseren? Ik vind zoiets heel onverstandig. Zeker in de context waarin uw land zit, die heel complex is en gedomineerd wordt door grote - door zeer grote - spelers. Is uw regering daar wel volledig van op de hoogte en doordrongen? Ik herhaal het: dit is naar mijn bescheiden inzichten heel onverstandig.
Straks wordt Bolivië de paria van de internationale gemeenschap. Dan zijn u en uw bevolking nog verder van huis. (kijkt slim) Een kapitalist is soms misschien erg. Maar helemaal geen kapitalisten, da's... pas erg. Dan ligt alles plat.
Morales (kijkt nog slimmer): Meneer De Gucht, als ik de rijkdom niet een beetje herverdeel, vlieg ik in Bolivië zelf aan de deur. U dacht misschien dat de algemene staking tegen het Generatiepact erg was? Ja, ik volg een beetje de internationale politiek. Vooral die van de neoliberale regeringen.
Vermenigvuldig die strijdbare stemming maal 10, en beeld u machtige vakbonden in die niet vies zijn van (schuifelt ongemakkelijk heen en weer) "arbeiderscontrole", en u hebt er een beetje een idee van hoeveel poncho's je als president in Latijns Amerika kan verslijten, alvorens je op brugpensioen wordt gestuurd. Waar ik, bij nader inzien, ook in de Belgische situatie fel voorstander van ben. Ook in uw plaats, meneer De Gucht. Je weet maar nooit hoe kwaad je de massa van de bevolking kan krijgen, met dat neoliberaal beleid.
(pd)
Inderdaad, de multinationals. Die dingen waarvan sommige academici bij hoog en bij laag beweerden dat ze "ongrijpbaar" waren. Bovendien, zo meldden ze hoofdschuddend, hadden we er "helemaal geen vat op". Met de gewichtigheid van hun toon steeg ook hun intellectuele status.
Die dingen "domineerden de hele planeet". Wat doe je daar als lokale voetbalploeg - laat staan arbeidersbeweging (zover dachten de academici meestal niet door) - tegen?
Wel, Morales zwaait met (gedeeltelijke) nationalisering. Een wel gekomen en frisse wind. Jammer dat Karel De Gucht zo'n gesloten geest heeft. En dat voor een Buitenlandminister!
Morales kende de capriolen van De Gucht gelukkig een beetje. Hij had zich flashy gekleed: een met Boliviaans-inheemse motieven getooide zwarte vest, maar toch trendy en modern. Over Harry Potter kon de Gucht dus niet beginnen. Het werd improviseren, ook wat de internationale relaties betrof.
De Gucht: Meneer Morales, prettig met u kennis te maken! Ik moet u feliciteren met uw presidentschap. De Andesregio is een prachtig gebied. Een beetje vergelijkbaar met de Belgische Ardennen in de zomer. U bent trouwens zeer mooi gekleed. (achter zijn hand, op fluistertoon) Ik haat het protocol soms ook, hoor. Thuis loop ik voortdurend in een poncho rond. We zijn allemaal individuen.
Morales: Dank u, dank u, meneer De Gucht. Wij willen ook met onze kleding de breuk met de neoliberale regeringen die ons voorgingen duidelijk maken. (kijkt De Gucht recht in de ogen aan en verheft zijn stem) Die winstdolle plunderaars van multinationals hebben ons land in een armoedige puinhoop herschapen! Wij eisen gerechtigheid en ons deel van de koek. Van welke partij bent u eigenlijk lid?
De Gucht: The Flemish Liberals and Democrats.
Morales: Bent u zo'n neo? Neoliberaal?
De Gucht (zoekt met zijn ogen de uitgang, terwijl hij een wuivend gebaar maakt): Pffff... Bwaaa. Dat was vooral Frank Vandenbroucke. Kent u die? Hij zit nu in de Vlaamse regering en heeft John Rawls gelezen.
Morales: Met alle respect voor u en uw partij, maar wat provinciaal! Het liberalisme is een wereldsysteem. Onze landen worden gewurgd door de wereldmarkt en het IMF. De meerderheid van onze bevolking is straatarm. Al onze openbare voorzieningen werden gedwongen geprivatiseerd, voor de winsten van jullie westerse grote bedrijven. En nu gaat u zich een beetje profileren als, als... (spuwt het uit) Flemish Liberals?! (geeft vol afgrijzen de indruk dat hij met een Flemish boerke uit de velden zit te discussiëren, in plaats van met een veelgevraagd Minister van het Buitenland, waar er veel van is)
Hebt u ooit het lijden van onze volkeren gezien? Jullie nemen ons alles af en noemen het vrijheid!
De Gucht (gepikeerd): OK, meneer Morales. Maar moet je daarom je hele positie van investeringsland op het spel zetten, door radicaal te gaan nationaliseren? Ik vind zoiets heel onverstandig. Zeker in de context waarin uw land zit, die heel complex is en gedomineerd wordt door grote - door zeer grote - spelers. Is uw regering daar wel volledig van op de hoogte en doordrongen? Ik herhaal het: dit is naar mijn bescheiden inzichten heel onverstandig.
Straks wordt Bolivië de paria van de internationale gemeenschap. Dan zijn u en uw bevolking nog verder van huis. (kijkt slim) Een kapitalist is soms misschien erg. Maar helemaal geen kapitalisten, da's... pas erg. Dan ligt alles plat.
Morales (kijkt nog slimmer): Meneer De Gucht, als ik de rijkdom niet een beetje herverdeel, vlieg ik in Bolivië zelf aan de deur. U dacht misschien dat de algemene staking tegen het Generatiepact erg was? Ja, ik volg een beetje de internationale politiek. Vooral die van de neoliberale regeringen.
Vermenigvuldig die strijdbare stemming maal 10, en beeld u machtige vakbonden in die niet vies zijn van (schuifelt ongemakkelijk heen en weer) "arbeiderscontrole", en u hebt er een beetje een idee van hoeveel poncho's je als president in Latijns Amerika kan verslijten, alvorens je op brugpensioen wordt gestuurd. Waar ik, bij nader inzien, ook in de Belgische situatie fel voorstander van ben. Ook in uw plaats, meneer De Gucht. Je weet maar nooit hoe kwaad je de massa van de bevolking kan krijgen, met dat neoliberaal beleid.
(pd)
vrijdag, mei 19, 2006
Sluit de bazen niet op in hun eigen klasse!
Wij laten er ons niet meteen door meeslepen, maar in het debat over racisme geeft VLD-voorzitter Bart Somers soms de indruk voortgestuwd te worden door een passionele innerlijke overtuiging. Er gaat plots een vlammetje in hem branden, zijn hersenen beginnen te sudderen en te koken, en uit zijn mond komt een woordenstroom die menig toeschouwer naar adem doet happen.
“Sluit de migranten toch niet op in hun eigen gemeenschap! Doe dat in ’s hemelsnaam toch niet. Wij zijn allemaal individuen. Ook de groep werklozen, en ik durf dat te zeggen, die ik als profiteurs en luieriken bestempel. Allemaal individuen met hun eigen wensen en dromen in het leven.
Collectieve identiteit is een verschrikkelijk begrip. Als ik zo'n praatjes hoor, kan ik mij echt niet meer op de weg concentreren. Gevaarlijk! Het is funest taalgebruik, dat leidt tot een samenleving waar mensen tegen elkaar worden opgezet. Tegen elkaar opgezet! Zoals tegen de luie werklozen, bijvoorbeeld. Ik durf dat te zeggen.”
Zo'n betoog stemt tot nadenken. Zeker wel. Want ook andere vertrapte minderheden dreigen jammerlijk te worden "opgesloten in hun gemeenschap". Neem de bazen - je moet ergens met een minderheid beginnen.
Hoeveel naar vrijheid hunkerende ondernemers zitten er niet opgesloten in het carcan, zeg maar de winstdolle dwangbuis, van hun patronale belangenorganisatie VBO? Hebben ze daar geen individualiteit? Natuurlijk wel. Maar ze wordt gefnuikt, zoals Bart Somers terecht opmerkte. Vandaar dat wij onderstaande open brief aan het VBO - maar vooral aan de talrijke, thans onderdrukte, andere kapitalisten van goede wil - richtten.
Beste dames en heren,
Laten we maar meteen met de deur in huis vallen: beter een goede verstaander dan een verre vriend, zoals het spreekwoord zegt. Samen met bekende denkers van de liberale verlichting, zoals Bart Somers en Dirk Verhofstadt, superieure geesten waardoor ons landje zelfs vanuit de ruimte te bewonderen valt, koesteren wij de vrees dat uw organisatie een "collectieve identiteit" propageert. Wij vragen u als mens en individu: beseft u wel hoe gevaarlijk dat is?
Denkt u nu werkelijk dat ALLE ondernemers staan te springen voor alweer een nieuwe lastenverlaging? Dat elk van deze unieke mans- en vrouwspersonen, die onze welvaart creëren, zonder onderscheid ALLEMAAL zitten te popelen om de lonen van de arbeiders te matigen? Staat dat in de sterren geschreven?
Waar haalt het VBO zo'n zaken? Hebt u werkelijk de mening gevraagd van al uw leden, vooraleer u dit soort brutale, "one size fits all"-veralgemeningen begint te verspreiden in de samenleving? Intellectueel vergif, durven wij dat te noemen.
Heeft het VBO er al eens aan gedacht dat er veel kapitalisten kunnen rondlopen die gerust hun recordwinsten willen gebruiken om de koopkracht van de werkende bevolking op te trekken? Aha! Vergeten, zeker? Waar blijft de individuele kapitalist in dit alles? Die valt van pure verbazing omver, als hij uw verklaringen leest.
Beste VBO, niet alle ondernemers huiveren van een stakingspiket! Ondernemers zijn niet voor één gat te vangen. Het zijn individuen, die in sommige gevallen niet te beroerd zijn om met de arbeidersklasse een kaartje te leggen.
Onze conclusie is duidelijk: het VBO is een gedrocht dat een collectieve identiteit aan de ondernemers probeert op te leggen, terwijl vele individuen uit deze minderheid schandelijk in hun zelfontplooiing worden beperkt. Onze vrijheidslievende leuzen zullen overwinnen op de collectieve duisternis. Bevrijd de bazen van goede wil! Weg met de collectivisten van het VBO! Winst en competitiviteit betekenen NIET HETZELFDE voor de INDIVIDUEN van de heersende klasse.
Groeten,
Het feestcomité van links-socialisme.blogspot.com
“Sluit de migranten toch niet op in hun eigen gemeenschap! Doe dat in ’s hemelsnaam toch niet. Wij zijn allemaal individuen. Ook de groep werklozen, en ik durf dat te zeggen, die ik als profiteurs en luieriken bestempel. Allemaal individuen met hun eigen wensen en dromen in het leven.
Collectieve identiteit is een verschrikkelijk begrip. Als ik zo'n praatjes hoor, kan ik mij echt niet meer op de weg concentreren. Gevaarlijk! Het is funest taalgebruik, dat leidt tot een samenleving waar mensen tegen elkaar worden opgezet. Tegen elkaar opgezet! Zoals tegen de luie werklozen, bijvoorbeeld. Ik durf dat te zeggen.”
Zo'n betoog stemt tot nadenken. Zeker wel. Want ook andere vertrapte minderheden dreigen jammerlijk te worden "opgesloten in hun gemeenschap". Neem de bazen - je moet ergens met een minderheid beginnen.
Hoeveel naar vrijheid hunkerende ondernemers zitten er niet opgesloten in het carcan, zeg maar de winstdolle dwangbuis, van hun patronale belangenorganisatie VBO? Hebben ze daar geen individualiteit? Natuurlijk wel. Maar ze wordt gefnuikt, zoals Bart Somers terecht opmerkte. Vandaar dat wij onderstaande open brief aan het VBO - maar vooral aan de talrijke, thans onderdrukte, andere kapitalisten van goede wil - richtten.
Beste dames en heren,
Laten we maar meteen met de deur in huis vallen: beter een goede verstaander dan een verre vriend, zoals het spreekwoord zegt. Samen met bekende denkers van de liberale verlichting, zoals Bart Somers en Dirk Verhofstadt, superieure geesten waardoor ons landje zelfs vanuit de ruimte te bewonderen valt, koesteren wij de vrees dat uw organisatie een "collectieve identiteit" propageert. Wij vragen u als mens en individu: beseft u wel hoe gevaarlijk dat is?
Denkt u nu werkelijk dat ALLE ondernemers staan te springen voor alweer een nieuwe lastenverlaging? Dat elk van deze unieke mans- en vrouwspersonen, die onze welvaart creëren, zonder onderscheid ALLEMAAL zitten te popelen om de lonen van de arbeiders te matigen? Staat dat in de sterren geschreven?
Waar haalt het VBO zo'n zaken? Hebt u werkelijk de mening gevraagd van al uw leden, vooraleer u dit soort brutale, "one size fits all"-veralgemeningen begint te verspreiden in de samenleving? Intellectueel vergif, durven wij dat te noemen.
Heeft het VBO er al eens aan gedacht dat er veel kapitalisten kunnen rondlopen die gerust hun recordwinsten willen gebruiken om de koopkracht van de werkende bevolking op te trekken? Aha! Vergeten, zeker? Waar blijft de individuele kapitalist in dit alles? Die valt van pure verbazing omver, als hij uw verklaringen leest.
Beste VBO, niet alle ondernemers huiveren van een stakingspiket! Ondernemers zijn niet voor één gat te vangen. Het zijn individuen, die in sommige gevallen niet te beroerd zijn om met de arbeidersklasse een kaartje te leggen.
Onze conclusie is duidelijk: het VBO is een gedrocht dat een collectieve identiteit aan de ondernemers probeert op te leggen, terwijl vele individuen uit deze minderheid schandelijk in hun zelfontplooiing worden beperkt. Onze vrijheidslievende leuzen zullen overwinnen op de collectieve duisternis. Bevrijd de bazen van goede wil! Weg met de collectivisten van het VBO! Winst en competitiviteit betekenen NIET HETZELFDE voor de INDIVIDUEN van de heersende klasse.
Groeten,
Het feestcomité van links-socialisme.blogspot.com
woensdag, mei 17, 2006
Nieuwe cultuur: proletarische gedichten
Vrienden, vergeet twee seconden de cultuur- en boekenbijlagen van de "kwaliteitspers". Wij gaan niet beweren dat het in die contreien voortdurend kommer en kwel is. Zeker niet. Maar al te vaak dus wel. Huilen met de proletarische pet op.
Niet de hele burgerlijke cultuur is in crisis, of staart bijziend en apathisch naar de eigen navel. Neem - voorzichtig - de zwengelknie van zangeres, en Belgische Eurosongkandidate, Kate Ryan. U allen welbekend. Strijdbare arbeiders kunnen zich enkel vol lof en bewondering over deze "zwengelknie" uitdrukken, die symbool staat voor hoe kwakkelend en onstabiel de fundamenten van het wereldkapitalisme er vandaag voorstaan. Daar kunnen veel van onze schrijvers nog een stevig puntje aan zuigen. Aan die zwengelknie, och here.
"If I can't dance, it's not my revolution", wist de grote marxistische econoom Ernest Mandel al. In de jaren '50! Waarom hebben we Mandel nooit namens België naar Eurosong gestuurd? Was het zijn theorie van de lange golven? Was hij teveel internationalist?
Bon, terzake nu. Onze oproep om proletarische gedichten op te sturen - dit om de kleinburgerlijke nihilist en dichter Bob Castaer op deze weblog te counteren - is niet in dovemansoren gevallen.
Deze week publiceren we twee gedichten van Kim. Andere bijdragen zijn nog steeds welkom. Keep 'em coming.
De arbeider
Door Kim
Dit bericht aan de kleinburger
Aan de progressieve mens
Die nooit werkelijk heeft moet knokken voor zijn leven
Voor wie alles nog vanzelfsprekend is
De arbeider studeert niet
Hij heeft het geld niet
De arbeider heeft geen huis
Hij huurt een krot
De arbeider kent geen oude dag
Een gebroken rug voor zijn zestigste
Dit bericht aan de Oxfam-fanaat
Dit bericht voor de aanhanger van goede doelen
Dit bericht aan de softy
Die zijn eigen idee heeft van hoe de maatschappij vooruit moet
Wij denken niet aan vrijwillige liefdadigheid
Wij eisen solidariteit
Voor ons – voor onze klasse!
Raak aan één van ons, raak aan ons allen
Het antwoord dat de maatschappij daadwerkelijk
vooruit kan helpen
Ligt daar - bij dat "vuile, onwetende tuig"
Dat men proletariër noemt
Franky
De heer van de burgerij
De kwelduivel van de slachtoffers
De inquisitie voor werklozen
De roze verrader
Nu wil hij het onderwijs in de tang nemen
Een gevangenis voor de student uitbouwen
Terugkeren naar voor de jaren ’60
Hij is de grootste conservatief van allen
Niet de hele burgerlijke cultuur is in crisis, of staart bijziend en apathisch naar de eigen navel. Neem - voorzichtig - de zwengelknie van zangeres, en Belgische Eurosongkandidate, Kate Ryan. U allen welbekend. Strijdbare arbeiders kunnen zich enkel vol lof en bewondering over deze "zwengelknie" uitdrukken, die symbool staat voor hoe kwakkelend en onstabiel de fundamenten van het wereldkapitalisme er vandaag voorstaan. Daar kunnen veel van onze schrijvers nog een stevig puntje aan zuigen. Aan die zwengelknie, och here.
"If I can't dance, it's not my revolution", wist de grote marxistische econoom Ernest Mandel al. In de jaren '50! Waarom hebben we Mandel nooit namens België naar Eurosong gestuurd? Was het zijn theorie van de lange golven? Was hij teveel internationalist?
Bon, terzake nu. Onze oproep om proletarische gedichten op te sturen - dit om de kleinburgerlijke nihilist en dichter Bob Castaer op deze weblog te counteren - is niet in dovemansoren gevallen.
Deze week publiceren we twee gedichten van Kim. Andere bijdragen zijn nog steeds welkom. Keep 'em coming.
De arbeider
Door Kim
Dit bericht aan de kleinburger
Aan de progressieve mens
Die nooit werkelijk heeft moet knokken voor zijn leven
Voor wie alles nog vanzelfsprekend is
De arbeider studeert niet
Hij heeft het geld niet
De arbeider heeft geen huis
Hij huurt een krot
De arbeider kent geen oude dag
Een gebroken rug voor zijn zestigste
Dit bericht aan de Oxfam-fanaat
Dit bericht voor de aanhanger van goede doelen
Dit bericht aan de softy
Die zijn eigen idee heeft van hoe de maatschappij vooruit moet
Wij denken niet aan vrijwillige liefdadigheid
Wij eisen solidariteit
Voor ons – voor onze klasse!
Raak aan één van ons, raak aan ons allen
Het antwoord dat de maatschappij daadwerkelijk
vooruit kan helpen
Ligt daar - bij dat "vuile, onwetende tuig"
Dat men proletariër noemt
Franky
De heer van de burgerij
De kwelduivel van de slachtoffers
De inquisitie voor werklozen
De roze verrader
Nu wil hij het onderwijs in de tang nemen
Een gevangenis voor de student uitbouwen
Terugkeren naar voor de jaren ’60
Hij is de grootste conservatief van allen
maandag, mei 15, 2006
Maatschappelijke problemen aanpakken met een gedachtenpolitie?
Patrick Janssens, SP.a-burgemeester van de stad Antwerpen, verscheen gisteren zwaar aangedaan in het praatprogramma De Zevende Dag. Samen met de meeste Antwerpenaars is Janssens geschokt door de racistische moordpartij van een zelfverklaarde, extreem rechtse skinhead in zijn stad. De conclusie die hij, en SP.a-voorzitter Vande Lanotte, uit het racistisch geweld trekken, roept echter vragen op.
De geplande manifestatie tegen geweld en racisme, voorzien voor gisteren, werd uitgesteld naar vrijdag 26 mei. Janssens pleit ervoor dat deze betoging een "stille mars" zou worden. In De Zevende Dag stelde hij: "Zonder partij-insignes, zonder spandoeken, zonder anti-slogans,... Zodat niemand deze manifestatie politiek kan recupereren."
In Ter Zake had Vande Lanotte - tevens SP.a - reeds dezelfde benadering gehad. Terwijl de voorzitter van de CD&V, Jo Vandeurzen, in dit debat nog sprak over een samenleving met "steeds meer druk op de gezinnen" en een groeiende "onzekerheid", schoten voor de SP.a schijnbaar alle verklaringen te kort.
Dat deze racistische moorden, en ander recent "zinloos geweld", gebeuren tegen een bepaalde maatschappelijke achtergrond: de SP.a wil er niet van weten. Vande Lanotte kreeg in Ter Zake zelfs amper over de lippen dat de moorden in Antwerpen iets met racisme te maken hadden. Dit in een poging om ook tegenover het Vlaams Belang de tegenstellingen niet verder te polariseren - de moordenaar heeft een familiale achtergond die zeer nauw verbonden is met het Vlaams Belang.
De opstelling van de SP.a is merkwaardig. Racisme, maar ook het Vlaams Belang dat als partij jarenlang voeding gaf aan een racistisch klimaat, komen niet op in een maatschappelijk vacuüm. De huidige neoliberale politiek herleidde de arbeidsmarkt, zeker voor jongeren, genadeloos tot een jungle. Onzekere contracten, lage lonen, verhoogde werkdruk en flexibiliteit (ook al in het onderwijs),... werden voor een groeiende groep de norm.
Door een asociaal beleid dat de openbare diensten afbrak, massa-ontslagen tolereerde, de rijken rijker maakte en de meerderheid armer,... kwam er inderdaad meer "druk op de gezinnen" en nam de "onzekerheid" toe. Bij de SP.a - sinds bijna 20 jaar medeverantwoordelijk voor deze sociale puinhoop, die zich onder meer in de grote steden concentreert - was de politieke klemtoon echter veranderd.
In de jaren '90, na de val van het stalinisme, heette het meer en meer - ook en vooral uit de mond van "managers van de perceptie" als Janssens en Stevaert - dat de SP.a zich niet meer kon richten op de "miserabelen, de zieken en de zwakken" in de samenleving.
De resultaten van dat misprijzen voor de situatie van veel werkende mensen - cynisch ondersteund door links-liberale opiniemakers in de pers, zoals de onvermijdelijke Yves Desmet - konden we verkiezing na verkiezing aflezen in de stemuitslagen van het Vlaams Belang. Een VB dat, zoals ex SP.a-parlementair Jef Sleeckx recent terecht stelde in een interview met het LSP-maandblad, mee werd "groot gemaakt" door de neoliberale politiek van de SP.a-leiding.
Vandaar wellicht dat de SP.a een discussie over de sociale achtergronden van racisme ten allen prijze de kop wil indrukken. Een SP.a die zelf door haar asociaal beleid de maatschappelijke polarisering heeft aangemoedigd (er zijn vandaag 3 keer meer officiële armen dan voor ze in de regering zat), maar blijkbaar niet geconfronteerd wil worden met de "incidenten" - wel steeds talrijker - die uit een harde neoliberale politiek kunnen voortkomen.
Waar geen collectief antwoord en perspectief door de arbeidersbeweging wordt geboden, ontstaat een individueel gevecht om de - van bovenaf opgelegde - tekorten. Een "hond eet hond"-kapitalisme, waar mensen eerst door de bazen op de vrije markt tot wegwerpbare "dingen" worden herleid - een praktijk die door de burgerlijke pers wordt aanvaard en goedgepraat. Om vervolgens blijkbaar ook door de meer gemarginaliseerde en labiele elementen in deze "competitieve" samenleving als ontmenselijkte schietschijf te worden gebruikt.
Massa-ontslagen en het brutaal wegnemen van een sociaal vangnet, waardoor families worden geruïneerd: het getuigt volgens de heersende normen en waarden van "dynamiek" en "economische daadkracht". Een zelfde anti-sociale houding noemen we voor andere sociale klassen "misdadig". Jammer dat weinigen hier een verband durven te zien. De vis is nochtans eerst rot aan de kop. Dat geldt ook voor maatschappijvormen, zoals het huidige kapitalisme dat in een erger wordende crisis verkeert.
Eerst de maatschappelijke tegenstellingen mee installeren, en vervolgens proberen te verhinderen dat erover wordt gediscussieerd, zal de voedingsbodem voor racisme en geweld niet wegnemen. Om in de toekomst dit soort geweld een halt toe te roepen, moeten er lessen worden getrokken. Die draaien ook rond de vraag in welk soort maatschappij we leven: het is het kapitalisme dat mensen geen perspectief biedt en in de onzekerheid drijft.
Deze discussie op een ondemocratische manier onder het tapijt proberen te vegen, waar de SP.a klaarblijkelijk op aanstuurt (gaan ze de politie inzetten tegen organisaties die wel de maatschappelijke discussie op een serene manier willen voeren?), zal een herhaling van dit soort verschrikkelijke uitspattingen zeker niet de wereld uithelpen.
(pd)
De geplande manifestatie tegen geweld en racisme, voorzien voor gisteren, werd uitgesteld naar vrijdag 26 mei. Janssens pleit ervoor dat deze betoging een "stille mars" zou worden. In De Zevende Dag stelde hij: "Zonder partij-insignes, zonder spandoeken, zonder anti-slogans,... Zodat niemand deze manifestatie politiek kan recupereren."
In Ter Zake had Vande Lanotte - tevens SP.a - reeds dezelfde benadering gehad. Terwijl de voorzitter van de CD&V, Jo Vandeurzen, in dit debat nog sprak over een samenleving met "steeds meer druk op de gezinnen" en een groeiende "onzekerheid", schoten voor de SP.a schijnbaar alle verklaringen te kort.
Dat deze racistische moorden, en ander recent "zinloos geweld", gebeuren tegen een bepaalde maatschappelijke achtergrond: de SP.a wil er niet van weten. Vande Lanotte kreeg in Ter Zake zelfs amper over de lippen dat de moorden in Antwerpen iets met racisme te maken hadden. Dit in een poging om ook tegenover het Vlaams Belang de tegenstellingen niet verder te polariseren - de moordenaar heeft een familiale achtergond die zeer nauw verbonden is met het Vlaams Belang.
De opstelling van de SP.a is merkwaardig. Racisme, maar ook het Vlaams Belang dat als partij jarenlang voeding gaf aan een racistisch klimaat, komen niet op in een maatschappelijk vacuüm. De huidige neoliberale politiek herleidde de arbeidsmarkt, zeker voor jongeren, genadeloos tot een jungle. Onzekere contracten, lage lonen, verhoogde werkdruk en flexibiliteit (ook al in het onderwijs),... werden voor een groeiende groep de norm.
Door een asociaal beleid dat de openbare diensten afbrak, massa-ontslagen tolereerde, de rijken rijker maakte en de meerderheid armer,... kwam er inderdaad meer "druk op de gezinnen" en nam de "onzekerheid" toe. Bij de SP.a - sinds bijna 20 jaar medeverantwoordelijk voor deze sociale puinhoop, die zich onder meer in de grote steden concentreert - was de politieke klemtoon echter veranderd.
In de jaren '90, na de val van het stalinisme, heette het meer en meer - ook en vooral uit de mond van "managers van de perceptie" als Janssens en Stevaert - dat de SP.a zich niet meer kon richten op de "miserabelen, de zieken en de zwakken" in de samenleving.
De resultaten van dat misprijzen voor de situatie van veel werkende mensen - cynisch ondersteund door links-liberale opiniemakers in de pers, zoals de onvermijdelijke Yves Desmet - konden we verkiezing na verkiezing aflezen in de stemuitslagen van het Vlaams Belang. Een VB dat, zoals ex SP.a-parlementair Jef Sleeckx recent terecht stelde in een interview met het LSP-maandblad, mee werd "groot gemaakt" door de neoliberale politiek van de SP.a-leiding.
Vandaar wellicht dat de SP.a een discussie over de sociale achtergronden van racisme ten allen prijze de kop wil indrukken. Een SP.a die zelf door haar asociaal beleid de maatschappelijke polarisering heeft aangemoedigd (er zijn vandaag 3 keer meer officiële armen dan voor ze in de regering zat), maar blijkbaar niet geconfronteerd wil worden met de "incidenten" - wel steeds talrijker - die uit een harde neoliberale politiek kunnen voortkomen.
Waar geen collectief antwoord en perspectief door de arbeidersbeweging wordt geboden, ontstaat een individueel gevecht om de - van bovenaf opgelegde - tekorten. Een "hond eet hond"-kapitalisme, waar mensen eerst door de bazen op de vrije markt tot wegwerpbare "dingen" worden herleid - een praktijk die door de burgerlijke pers wordt aanvaard en goedgepraat. Om vervolgens blijkbaar ook door de meer gemarginaliseerde en labiele elementen in deze "competitieve" samenleving als ontmenselijkte schietschijf te worden gebruikt.
Massa-ontslagen en het brutaal wegnemen van een sociaal vangnet, waardoor families worden geruïneerd: het getuigt volgens de heersende normen en waarden van "dynamiek" en "economische daadkracht". Een zelfde anti-sociale houding noemen we voor andere sociale klassen "misdadig". Jammer dat weinigen hier een verband durven te zien. De vis is nochtans eerst rot aan de kop. Dat geldt ook voor maatschappijvormen, zoals het huidige kapitalisme dat in een erger wordende crisis verkeert.
Eerst de maatschappelijke tegenstellingen mee installeren, en vervolgens proberen te verhinderen dat erover wordt gediscussieerd, zal de voedingsbodem voor racisme en geweld niet wegnemen. Om in de toekomst dit soort geweld een halt toe te roepen, moeten er lessen worden getrokken. Die draaien ook rond de vraag in welk soort maatschappij we leven: het is het kapitalisme dat mensen geen perspectief biedt en in de onzekerheid drijft.
Deze discussie op een ondemocratische manier onder het tapijt proberen te vegen, waar de SP.a klaarblijkelijk op aanstuurt (gaan ze de politie inzetten tegen organisaties die wel de maatschappelijke discussie op een serene manier willen voeren?), zal een herhaling van dit soort verschrikkelijke uitspattingen zeker niet de wereld uithelpen.
(pd)
vrijdag, mei 12, 2006
Vergeet de Oude Germanen niet
> Deman, superman.
De slimste der VB-parlementairen, Filip Deman uiteraard, heeft de oorzaak gevonden van de armoede in de wereld. Na jarenlang nadenken en het doorploeteren van honderden studies, kwam hij tot opmerkelijke conclusies.
Waarom is er armoede in Afrika? Komt het door het kapitalistisch systeem met zijn multinationals die het continent hebben leeggeplunderd? Neen! Filip Deman weet wel beter. "Het drama van de Afrikaanse landen is dat er gewoon te weinig intelligente mensen rondlopen. Komt daarbij dat van het beperkt gedeelte dat boven de 100 IQ uitkomt, een aantal uitwijkt naar Europa en Noord-Amerika." Om de Afrikaanse problemen op te lossen, moeten wij bijgevolg niet lang nadenken. Filip Deman himself is natuurlijk dé best mogelijke oplossing. Zet die C130 maar klaar!
> 40 jaar Eurosongervaring in de schaal geworpen!
Het Vlaams Belang in het Kempense Meerhout voert stevig oppositie. Op de laatste gemeenteraad was er een forse interventie door Francis Dox. De onvolprezen Francis Dox kwam er een pleidooi houden om met Eurosong een groot scherm te plaatsen op de markt van Meerhout.
"Vermits Kate Ryan in Meerhout heeft gewoond en er veel fans heeft, is zij een belangrijke ambassadeur van onze gemeente", aldus Dox. Eerder verklaarde ook Vlaams parlementslid Marijke Dillen haar liefde voor Kate Ryan: "Ik vind het ook een heel leuk liedje. Kate Ryan is een hele leuke, mooie, vrolijke jongedame." Zo klonk het op 15 maart in het Vlaams parlement.
Voor Dox volstond dit uiteraard om stante pede een groot scherm te eisen op de markt van Meerhout. Nochtans heeft hij ook een kleine kritiek op Ryan: "Natuurlijk liever een Nederlandstalig lied, maar 40 jaar Eurosong-ervaring leert dat Nederlandstalige liedjes niet aanslaan bij de internationale jury's." Dox gooit zijn 40-jarige Eurosong ervaring in de weegschaal om zeker te zijn van een overwinning in Athene. Nu kan het absoluut niet meer foutlopen!
(gc)
De slimste der VB-parlementairen, Filip Deman uiteraard, heeft de oorzaak gevonden van de armoede in de wereld. Na jarenlang nadenken en het doorploeteren van honderden studies, kwam hij tot opmerkelijke conclusies.
Waarom is er armoede in Afrika? Komt het door het kapitalistisch systeem met zijn multinationals die het continent hebben leeggeplunderd? Neen! Filip Deman weet wel beter. "Het drama van de Afrikaanse landen is dat er gewoon te weinig intelligente mensen rondlopen. Komt daarbij dat van het beperkt gedeelte dat boven de 100 IQ uitkomt, een aantal uitwijkt naar Europa en Noord-Amerika." Om de Afrikaanse problemen op te lossen, moeten wij bijgevolg niet lang nadenken. Filip Deman himself is natuurlijk dé best mogelijke oplossing. Zet die C130 maar klaar!
> 40 jaar Eurosongervaring in de schaal geworpen!
Het Vlaams Belang in het Kempense Meerhout voert stevig oppositie. Op de laatste gemeenteraad was er een forse interventie door Francis Dox. De onvolprezen Francis Dox kwam er een pleidooi houden om met Eurosong een groot scherm te plaatsen op de markt van Meerhout.
"Vermits Kate Ryan in Meerhout heeft gewoond en er veel fans heeft, is zij een belangrijke ambassadeur van onze gemeente", aldus Dox. Eerder verklaarde ook Vlaams parlementslid Marijke Dillen haar liefde voor Kate Ryan: "Ik vind het ook een heel leuk liedje. Kate Ryan is een hele leuke, mooie, vrolijke jongedame." Zo klonk het op 15 maart in het Vlaams parlement.
Voor Dox volstond dit uiteraard om stante pede een groot scherm te eisen op de markt van Meerhout. Nochtans heeft hij ook een kleine kritiek op Ryan: "Natuurlijk liever een Nederlandstalig lied, maar 40 jaar Eurosong-ervaring leert dat Nederlandstalige liedjes niet aanslaan bij de internationale jury's." Dox gooit zijn 40-jarige Eurosong ervaring in de weegschaal om zeker te zijn van een overwinning in Athene. Nu kan het absoluut niet meer foutlopen!
(gc)
woensdag, mei 10, 2006
Bolivië: het regent vrolijk binnen in de kapel van de vrije markt
(Of: de triomfantelijke terugkeer van ideologie)
Het Latijns Amerikaanse Bolivië is dezer dagen niet weg te slaan uit de gespecialiseerde magazines van het kapitaal. Een linkse president, Evo Morales, maakt er sinds kort de dienst uit. Dit tot groot alarm, en kramp in een hevig zwaaiende rechterwijsvinger, van de globale neoliberale geloofsgenootschap.
Zij verwijten Morales niet enkel - en in deze materie hebben ze mogelijk een punt - een volledig foute haarsnit. Er is ook zijn politieke opvoeding, die te wensen overlaat. Fundamenteel echt niet door de beugel kan. "Losgeslagen Evo" steunt volgens de neoliberale kerk op zeer foute vrienden: de 66% armen in Bolivië. Foei, foei, foei.
De Financial Times, The Economist, de Wall Street Journal, en de rest van de zwik, volgen dus met grote, opengesperde ogen wat er in de arme Andes-staat voor hun winkeltje - de maatschappij-ontwrichtende multinationals - op stapel staat. Gebiologeerd - bijna obsessioneel gefixeerd - zijn onze vrijemarktprofeten.
Straks gaan die Boliviaanse arme dompelaars zich een leven zonder "kapitalistische investeringen" proberen in te beelden! Zoals de belangrijke vakbond COB, die de nationalisatie van meerdere industriële sectoren - onder arbeiderscontrole! - voorstaat. Dat is erger dan foei. Dat is zo goed als socialisme.
President Morales kwam voortgestuwd door de massa's aan de macht. Nochtans is zijn "Beweging voor Socialisme" (MAS) de laatste jaren vooral een bewuste rem geweest op de verzuchtingen van de arme meerderheid. Zeker geen richtinggevende voorhoede. De MAS probeerde na de aanstelling van Morales te balanceren tussen de eisen van de bevolking en de razende honden van het imperialisme.
De radicalisatie van de massa's is in Bolivië zo sterk, en zo goed georganiseerd, dat ze Morales feitelijk dwongen om zijn verkiezingsbeloften niet zomaar diep in een bureaulade weg te steken. De welbekende "razende honden", winstdolle plunderaars van Boliviaanse rijkdom, moeten zich verplicht een aantal rotte tanden laten uittrekken.
Olie- en gascontracten worden gedwongen heronderhandeld, waarbij de belasting op de winsten wordt opgetrokken van 18% naar 82%. Als ze niet akkoord gaan, mogen de multinationals ineens vertrekken, en worden de bedrijven volledig genationaliseerd.
Lula, de Braziliaanse IMF-president, noemde de maatregelen van Morales "onvriendelijk". VS-Minister van Buitenlandse Zaken Rice lamenteerde tranenrijk over "demagogie". En nu brengt Evo ook al de mijnsector ter sprake. Wie weet wat er nog op zijn lijstje staat.
Zonder massapartij die gaat voor nationalisaties onder een systeem van arbeidersdemocratie en -controle zal het revolutionaire proces in Bolivië ontsporen, en wellicht mislukken. Je kan niet half voor nationalisaties en een herverdeling van de rijkdom gaan. Er is geen tussenweg tussen kapitalisme en socialisme.
Engels, de compagnon van Marx, wees er al op: verstaatsing van de productiemiddelen, zelfs onder het kapitalisme, toont de toenemende onhoudbaarheid van de "vrije markt" aan. Dit proces belichaamt het binnendringen van "elementen van socialisme" in een wegterend kapitalisme in crisis.
Maar wat een belangwekkende nederlaag voor de ideologen van het kapitaal dat ze, aan het begin van de 21e eeuw, deze discussie terug op hun bord krijgen. "Onvriendelijk", zeker. Tijd dat we nu ook de appetijt van het kapitaal, voor winstmaximalisatie, met zijn allen wegnemen.
(pd)
Het Latijns Amerikaanse Bolivië is dezer dagen niet weg te slaan uit de gespecialiseerde magazines van het kapitaal. Een linkse president, Evo Morales, maakt er sinds kort de dienst uit. Dit tot groot alarm, en kramp in een hevig zwaaiende rechterwijsvinger, van de globale neoliberale geloofsgenootschap.
Zij verwijten Morales niet enkel - en in deze materie hebben ze mogelijk een punt - een volledig foute haarsnit. Er is ook zijn politieke opvoeding, die te wensen overlaat. Fundamenteel echt niet door de beugel kan. "Losgeslagen Evo" steunt volgens de neoliberale kerk op zeer foute vrienden: de 66% armen in Bolivië. Foei, foei, foei.
De Financial Times, The Economist, de Wall Street Journal, en de rest van de zwik, volgen dus met grote, opengesperde ogen wat er in de arme Andes-staat voor hun winkeltje - de maatschappij-ontwrichtende multinationals - op stapel staat. Gebiologeerd - bijna obsessioneel gefixeerd - zijn onze vrijemarktprofeten.
Straks gaan die Boliviaanse arme dompelaars zich een leven zonder "kapitalistische investeringen" proberen in te beelden! Zoals de belangrijke vakbond COB, die de nationalisatie van meerdere industriële sectoren - onder arbeiderscontrole! - voorstaat. Dat is erger dan foei. Dat is zo goed als socialisme.
President Morales kwam voortgestuwd door de massa's aan de macht. Nochtans is zijn "Beweging voor Socialisme" (MAS) de laatste jaren vooral een bewuste rem geweest op de verzuchtingen van de arme meerderheid. Zeker geen richtinggevende voorhoede. De MAS probeerde na de aanstelling van Morales te balanceren tussen de eisen van de bevolking en de razende honden van het imperialisme.
De radicalisatie van de massa's is in Bolivië zo sterk, en zo goed georganiseerd, dat ze Morales feitelijk dwongen om zijn verkiezingsbeloften niet zomaar diep in een bureaulade weg te steken. De welbekende "razende honden", winstdolle plunderaars van Boliviaanse rijkdom, moeten zich verplicht een aantal rotte tanden laten uittrekken.
Olie- en gascontracten worden gedwongen heronderhandeld, waarbij de belasting op de winsten wordt opgetrokken van 18% naar 82%. Als ze niet akkoord gaan, mogen de multinationals ineens vertrekken, en worden de bedrijven volledig genationaliseerd.
Lula, de Braziliaanse IMF-president, noemde de maatregelen van Morales "onvriendelijk". VS-Minister van Buitenlandse Zaken Rice lamenteerde tranenrijk over "demagogie". En nu brengt Evo ook al de mijnsector ter sprake. Wie weet wat er nog op zijn lijstje staat.
Zonder massapartij die gaat voor nationalisaties onder een systeem van arbeidersdemocratie en -controle zal het revolutionaire proces in Bolivië ontsporen, en wellicht mislukken. Je kan niet half voor nationalisaties en een herverdeling van de rijkdom gaan. Er is geen tussenweg tussen kapitalisme en socialisme.
Engels, de compagnon van Marx, wees er al op: verstaatsing van de productiemiddelen, zelfs onder het kapitalisme, toont de toenemende onhoudbaarheid van de "vrije markt" aan. Dit proces belichaamt het binnendringen van "elementen van socialisme" in een wegterend kapitalisme in crisis.
Maar wat een belangwekkende nederlaag voor de ideologen van het kapitaal dat ze, aan het begin van de 21e eeuw, deze discussie terug op hun bord krijgen. "Onvriendelijk", zeker. Tijd dat we nu ook de appetijt van het kapitaal, voor winstmaximalisatie, met zijn allen wegnemen.
(pd)
dinsdag, mei 09, 2006
Gedicht: Zal het verbeteren?
Door Raymond Selis
Deprimerend langzaam druppelende woorden.
Uiteenrafelende slecht gevlochten koorden.
Het aanpassen van het menselijk brein.
Het verlangen van ieder het zijn,
mijn is dein of dein is mijn?
't Is maar hoe je 't bekijkt
zolang je jezelf maar verrijkt!
Een huis met een tuin en een hart van arduin
of een tuin met een huis en ieder z'n eigen kruis!
Ogen vol afgrijzen, kijkend naar de TV!
't Is werkelijk, 't is waar, 't zit hen niet mee!
Houdt het ooit op? Zal het verbeteren?
Zit men zich schijnbaar verveeld af te vragen!
Tuurlijk wel, 't verbetert snel!
Na enkele jaren, verdraag je die beelden vanzelf wel!
Deprimerend langzaam druppelende woorden.
Uiteenrafelende slecht gevlochten koorden.
Het aanpassen van het menselijk brein.
Het verlangen van ieder het zijn,
mijn is dein of dein is mijn?
't Is maar hoe je 't bekijkt
zolang je jezelf maar verrijkt!
Een huis met een tuin en een hart van arduin
of een tuin met een huis en ieder z'n eigen kruis!
Ogen vol afgrijzen, kijkend naar de TV!
't Is werkelijk, 't is waar, 't zit hen niet mee!
Houdt het ooit op? Zal het verbeteren?
Zit men zich schijnbaar verveeld af te vragen!
Tuurlijk wel, 't verbetert snel!
Na enkele jaren, verdraag je die beelden vanzelf wel!
zaterdag, mei 06, 2006
Toplonen voor managers? Geef ons geld terug!
Toen de strijdbare werkers en jongeren van India gisteren vernamen wat Yves Desmet in De Morgen over de toplonen van de managers had laten afdrukken, gingen ze meteen de straat op om hun ongenoegen kenbaar te maken. “Transparantie vindt die neoliberale grootverdiener OK. Maar uit zogenaamde ‘afgunst’ de managerslonen gaan aftoppen? Ho, maar! En ondertussen zijn de werkende mensen in België weer de pineut. Zij zouden wél moeten inleveren?! Over ons lijk!” Aldus een leidinggevend lid van de lokale spoorwegvakbond.
Een andere vechter voor de internationale arbeidersklasse stelde, tussen twee charges van de verhit in het rond meppende politie van New Delhi door, over de schokkende gebeurtenissen in het verre België: “Die topmanagers zijn overal hetzelfde. Denk je nu echt dat het loon van die types voortkomt uit hun eigen bijdrage aan de productie? Donkey shit, zeg ik je! Pure donkey shit! Het grootste deel van wat die zichzelf bedienende club krijgt, is meerwaarde die ze van de werkende klasse hebben afgeroomd! Laat jullie niet doen, kameraden! Doe de rijken de crisis betalen! Hun winsten zijn nog nooit zo groot geweest. Zeker in de Belgische klassenmaatschappij, die altijd een paradijs voor het kapitaal is geweest!
Afgunstsocialisme? Niks van, de Belgische arbeiders hebben er zelf voor gewerkt: voor de toplonen van anderen. Geef onze kameraden hun geld terug! Nu, onmiddellijk! Wat ze ervoor kregen, deugt niet: managers die afdanken - afdankertjes. Voorwaarts met de strijd! Weg met de klassenmaatschappij: leve de internationale solidariteit van werkende mensen, altijd en overal!”
(pd)
donderdag, mei 04, 2006
Zijn de patroons voldoende geïntegreerd? Meer inspanningen zijn nodig.
Eindelijk liggen ze er. Fonkelnieuw, langverwacht en kakelvers. De normen en waarden die de overheid nieuwkomers wenst voor te houden, annex in te peperen, bij hun "integratie" in ons land. Vrijheid, gelijkheid, solidariteit, respect en burgerschap. Dank u wel, commissie van wijzen. Nog nooit heeft iemand zo trefzeker de kernwaarden van onze maatschappij - die iedere Belg gloedvol koestert en bemint - voor eens en voor altijd in arduin gebijteld.
Maar wacht even. Minuutje. Wat zou er gebeuren als we die universele kernwaarden nu eens, puur voor ons plezier, op de bazen zouden toepassen? En niet op migranten, die al genoeg door discriminatie en het opdringerige koningshuis worden lastiggevallen - hebben ze daar geen hobbies?
- Vrijheid
Volgens UNIZO, patroonsorganisatie, moet de vrijheid van werklozen om een uitkering te genieten, worden beperkt tot 6 maanden. De vrijheid van arbeiders om hun koopkracht te behouden, zien ALLE patronale belangengroepen als een gigantische bedreiging van hun vrijheid om de winsten te verhogen.
Aan zoiets fundamenteels als de arbeidersvrijheid om stakingspiketten op te richten, hebben de bazen een gloeiende hekel. Niet zelden schreeuwen ze dan, heel luid, om hun vriendjes van de politie. Ze spoeden zich woest naar de rechter, hunkerend naar dwangsommen om de vrijheidsliefde van de arbeiders ter plekke in de kiem te smoren. Noemen we dat "integratie"? Nee vrienden, een smerige provocatie tegenover de basiswaarden van onze cultuur.
Arbeiders vinden de vrijheid van de bazen om brutaal uit te buiten in toenemende mate een hoogst vervelende kat in een zak. Hoe vrij zijn we om over de productie te beslissen? Stuk voor stuk kleine bazendictatuurtjes, ja, die kapitalistische bedrijven.
Hoe moeten de nieuwkomers er wijs uit geraken, als we in onze verdeelde klassenmaatschappij er zélf niet meer uitkomen wat de vrijheid nu precies inhoudt, vrienden? Met de normen en waarden van de bazen gaat de werkende klasse nooit lang warme broodjes bakken! En zeker niet in laatste instantie.
- Gelijkheid
Als vrouwen in België voor hetzelfde werk nog steeds minder verdienen, en de dubbele dagtaak nauwelijks of niet werd verlicht, dan verwacht de regering van nieuwkomers dat ze het beter doen dan deze grove discriminatie. Verander de wereld: begin niet bij jezelf, begin bij de armen.
Nieuwkomers moeten ook weten, willen ze hun weg vinden in onze maatschappij, dat de gelijkheid tussen patroons en arbeiders een zeer groot goed is. Door de onblusbare zucht naar een gelijkwaardige samenleving ligt de officiële armoede in België vandaag 3 keer hoger dan 20 jaar geleden: op 15%. De neoliberale gelijkheid geldt voor iedereen. En voor sommigen nog wat meer!
- Solidariteit
Wanneer werkende mensen het weinige wat ze hebben van de regering moeten delen met arbeiders die nog minder hebben, spreken we in België van "solidariteit", nieuwkomers. De patroons hebben, de vruchten plukkend van de klassesolidariteit van opeenvolgende regeringen en hun lastenverlagingen, recordwinsten opgestapeld. De arbeidersklasse steeds meer "solidaire" miserie.
Het VBO (patroons - kijk soms uit met deze gladde types, nieuwkomers) toont elke dag zijn solidariteit met de werkers door hard op tafel te kloppen en te eisen dat we nog minder zouden verdienen. Ontroerende solidariteit voor het hele gezin! Beginnen jullie een beetje te snappen hoe dit land in elkaar zit?
Nog iets: als een bedrijf als Inbev stevig winst maakt, maar toch meer dan 200 mensen op de kasseien smijt in ons lekker vrij landje, dan noemen we dat "solidariteit" van de uitgebuite werkers met de rijke sloebers van de aandeelhouders. Zijn jullie daar nog, nieuwkomers?
- Respect
Uit al het vorige komt heel veel respect voort. In alle richtingen. Tussen ouderen en jongeren, hondenliefhebbers en niet-hondenliefhebbers, eskimo's en niet-eskimo's, en tussen de maatschappelijke klassen in ons landje. Nog vragen over respect?
- Burgerschap
De patroons houden heel graag - en steeds meer - de deur voor iemand open, bijvoorbeeld aan de uitgang van hun bedrijf. Dat noemen we "beleefd". Het is een essentieel onderdeel van hun burgerschap - en jammer genoeg soms ook van dat van ons. Om het in de taal van VLD-populist Jean-Marie Dedecker uit te drukken: "kutburgerschap".
Om de een of andere reden, krijgt de arbeidersklasse steeds de deur op haar neus onder het kapitalisme. Tijd dat we die vervelende deur achter ons dichtslaan en de brug naar een socialistische wereldgemeenschap maken. Doe solidair met ons mee, nieuwkomers. Gelijk in de strijd, dump de basiswaarden van de burgerij.
(pd)
Maar wacht even. Minuutje. Wat zou er gebeuren als we die universele kernwaarden nu eens, puur voor ons plezier, op de bazen zouden toepassen? En niet op migranten, die al genoeg door discriminatie en het opdringerige koningshuis worden lastiggevallen - hebben ze daar geen hobbies?
- Vrijheid
Volgens UNIZO, patroonsorganisatie, moet de vrijheid van werklozen om een uitkering te genieten, worden beperkt tot 6 maanden. De vrijheid van arbeiders om hun koopkracht te behouden, zien ALLE patronale belangengroepen als een gigantische bedreiging van hun vrijheid om de winsten te verhogen.
Aan zoiets fundamenteels als de arbeidersvrijheid om stakingspiketten op te richten, hebben de bazen een gloeiende hekel. Niet zelden schreeuwen ze dan, heel luid, om hun vriendjes van de politie. Ze spoeden zich woest naar de rechter, hunkerend naar dwangsommen om de vrijheidsliefde van de arbeiders ter plekke in de kiem te smoren. Noemen we dat "integratie"? Nee vrienden, een smerige provocatie tegenover de basiswaarden van onze cultuur.
Arbeiders vinden de vrijheid van de bazen om brutaal uit te buiten in toenemende mate een hoogst vervelende kat in een zak. Hoe vrij zijn we om over de productie te beslissen? Stuk voor stuk kleine bazendictatuurtjes, ja, die kapitalistische bedrijven.
Hoe moeten de nieuwkomers er wijs uit geraken, als we in onze verdeelde klassenmaatschappij er zélf niet meer uitkomen wat de vrijheid nu precies inhoudt, vrienden? Met de normen en waarden van de bazen gaat de werkende klasse nooit lang warme broodjes bakken! En zeker niet in laatste instantie.
- Gelijkheid
Als vrouwen in België voor hetzelfde werk nog steeds minder verdienen, en de dubbele dagtaak nauwelijks of niet werd verlicht, dan verwacht de regering van nieuwkomers dat ze het beter doen dan deze grove discriminatie. Verander de wereld: begin niet bij jezelf, begin bij de armen.
Nieuwkomers moeten ook weten, willen ze hun weg vinden in onze maatschappij, dat de gelijkheid tussen patroons en arbeiders een zeer groot goed is. Door de onblusbare zucht naar een gelijkwaardige samenleving ligt de officiële armoede in België vandaag 3 keer hoger dan 20 jaar geleden: op 15%. De neoliberale gelijkheid geldt voor iedereen. En voor sommigen nog wat meer!
- Solidariteit
Wanneer werkende mensen het weinige wat ze hebben van de regering moeten delen met arbeiders die nog minder hebben, spreken we in België van "solidariteit", nieuwkomers. De patroons hebben, de vruchten plukkend van de klassesolidariteit van opeenvolgende regeringen en hun lastenverlagingen, recordwinsten opgestapeld. De arbeidersklasse steeds meer "solidaire" miserie.
Het VBO (patroons - kijk soms uit met deze gladde types, nieuwkomers) toont elke dag zijn solidariteit met de werkers door hard op tafel te kloppen en te eisen dat we nog minder zouden verdienen. Ontroerende solidariteit voor het hele gezin! Beginnen jullie een beetje te snappen hoe dit land in elkaar zit?
Nog iets: als een bedrijf als Inbev stevig winst maakt, maar toch meer dan 200 mensen op de kasseien smijt in ons lekker vrij landje, dan noemen we dat "solidariteit" van de uitgebuite werkers met de rijke sloebers van de aandeelhouders. Zijn jullie daar nog, nieuwkomers?
- Respect
Uit al het vorige komt heel veel respect voort. In alle richtingen. Tussen ouderen en jongeren, hondenliefhebbers en niet-hondenliefhebbers, eskimo's en niet-eskimo's, en tussen de maatschappelijke klassen in ons landje. Nog vragen over respect?
- Burgerschap
De patroons houden heel graag - en steeds meer - de deur voor iemand open, bijvoorbeeld aan de uitgang van hun bedrijf. Dat noemen we "beleefd". Het is een essentieel onderdeel van hun burgerschap - en jammer genoeg soms ook van dat van ons. Om het in de taal van VLD-populist Jean-Marie Dedecker uit te drukken: "kutburgerschap".
Om de een of andere reden, krijgt de arbeidersklasse steeds de deur op haar neus onder het kapitalisme. Tijd dat we die vervelende deur achter ons dichtslaan en de brug naar een socialistische wereldgemeenschap maken. Doe solidair met ons mee, nieuwkomers. Gelijk in de strijd, dump de basiswaarden van de burgerij.
(pd)
woensdag, mei 03, 2006
Nieuwe cultuur
Vrienden, onze zoektocht naar proletarische dichters begint eindelijk vruchten af te werpen. De laatste weken werd deze weblog op lugubere wijze geteisterd door de zieleroerselen van ene Bob Castaer. Het was - met alle respect, Bob - kleinburgerlijk gebrabbel van de bovenste plank, al dat overdreven pessimistische dichtwerk van jou. De excuses waarin wij ons tegenover onze kameraden hebben moeten uitputten! Gelukkig dat je ons naar de vorm een nieuw soort Hugo Claus toescheen, anders waren je gedichten wellicht nooit gepubliceerd.
Een goede raad, Bob: als je de artistieke aandrang voelt om ons met "nog meer" van je gedichten te bestoken, zoals je onlangs hier op café met zwaaiende vuisten (en flink boven je theewater!) dreigde, lees dan eerst eens de PROLETARISCHE gedichten van de kameraad hieronder.
Ze zijn van Raymond Selis, vrienden, een LSP-lid uit Leuven.
Heb jij ook inspiratie? Gewoon opsturen!
Leven!
Door Raymond Selis
Een kluwen garen of draden, al dan niet uit Boliviaans koper!
Geen goud, da's de inzet bij een spel poker!
't Zou breken bij iedere poging
tot ontrafeling,
en er net zo uitzien als een wirwar van maden!
Leef en vecht, of onverwijld op de fles!
Da's de inhoud van deze moraal les!
België
België waar baby's worden geboren uit een bloemkool en een moord'naar noemen ze moordpool!
Helaas aardrijkskundig onjuist, 'n socio-culturele zwerige puist! Vooruit kameraden, bal de vuist!
Freya
Het was een grote eer
voor deze aardige meneer
om als een volslagen idioot
te mogen zitten op Freya's bemmm-innelijke schoot!
De godin van haar eigen kruisloze huis
zit daar schuivend en klikkend met haar draadloze muis
waar ze bijna net hetzelfde doet
als een zieke bejaarde die vanuit bed naar de verpleging roept!
Dag Frederik
Dag Frederik,
Ik moet je wat vertellen. Mag ik je straks es bellen?
De paus is weer gestorven maar maak je echt geen zorgen!
We hebben al een andere dus zal er niks veranderen!
De aarde zal niet beven want ze hebben het eeuwige leven!
Net als jij!
Ik dacht dit moest je weten; we zijn je bijlange niet vergeten!
De kinderen zijn al groot en ons bloed nog steeds rood!
Hoe is 't eigenlijk bij jou daar? Word je je toestand al gewaar?
Ben je wel echt vrij?
Ik zal je nu maar laten, we kunnen na m'n dood verder praten!
Hoor je wel degelijk wat ik je zeg? We hebben brood maar helaas geen beleg!
Tot weldra! Doe de groeten aan je vrouw en bengels!
Sorry voor m'n taal, ik kan niet zo goed Engels
P.S. Zal je er zijn op 1 mei?
Een goede raad, Bob: als je de artistieke aandrang voelt om ons met "nog meer" van je gedichten te bestoken, zoals je onlangs hier op café met zwaaiende vuisten (en flink boven je theewater!) dreigde, lees dan eerst eens de PROLETARISCHE gedichten van de kameraad hieronder.
Ze zijn van Raymond Selis, vrienden, een LSP-lid uit Leuven.
Heb jij ook inspiratie? Gewoon opsturen!
Leven!
Door Raymond Selis
Een kluwen garen of draden, al dan niet uit Boliviaans koper!
Geen goud, da's de inzet bij een spel poker!
't Zou breken bij iedere poging
tot ontrafeling,
en er net zo uitzien als een wirwar van maden!
Leef en vecht, of onverwijld op de fles!
Da's de inhoud van deze moraal les!
België
België waar baby's worden geboren uit een bloemkool en een moord'naar noemen ze moordpool!
Helaas aardrijkskundig onjuist, 'n socio-culturele zwerige puist! Vooruit kameraden, bal de vuist!
Freya
Het was een grote eer
voor deze aardige meneer
om als een volslagen idioot
te mogen zitten op Freya's bemmm-innelijke schoot!
De godin van haar eigen kruisloze huis
zit daar schuivend en klikkend met haar draadloze muis
waar ze bijna net hetzelfde doet
als een zieke bejaarde die vanuit bed naar de verpleging roept!
Dag Frederik
Dag Frederik,
Ik moet je wat vertellen. Mag ik je straks es bellen?
De paus is weer gestorven maar maak je echt geen zorgen!
We hebben al een andere dus zal er niks veranderen!
De aarde zal niet beven want ze hebben het eeuwige leven!
Net als jij!
Ik dacht dit moest je weten; we zijn je bijlange niet vergeten!
De kinderen zijn al groot en ons bloed nog steeds rood!
Hoe is 't eigenlijk bij jou daar? Word je je toestand al gewaar?
Ben je wel echt vrij?
Ik zal je nu maar laten, we kunnen na m'n dood verder praten!
Hoor je wel degelijk wat ik je zeg? We hebben brood maar helaas geen beleg!
Tot weldra! Doe de groeten aan je vrouw en bengels!
Sorry voor m'n taal, ik kan niet zo goed Engels
P.S. Zal je er zijn op 1 mei?
Abonneren op:
Posts (Atom)
Karl Marx: wellicht slimmer dan Dirk Verhofstadt (broer van), Boudewijn Bouckaert en Frank Vandenbroucke opgeteld (binnenkort ook: de liberale vermenigvuldiging en deling)