De Rode Prins: vooruit met de strijd

(Wat voorafging: Prins Laurent zegt het luxeleven van de Belgische monarchie vaarwel. Voorgoed. Het "verloren schaap" Laurent kondigt, in een veelgelezen Vrije Tribune in De Standaard, aan dat hij zich een lidkaart van CAP aanschaft.

Kameraad Laurent blijkt een zetel voor de Senaat te ambiëren, maar geen pluche. De Rode Prins herdoopt zijn Villa "Socialisme of Rabarber", vrij naar Rosa Luxemburg en kolonel Vaessen.

Ondertussen wordt de dwarsligger achter de schermen duchtig verwenst door zijn diep ongelukkige familie en de welgestelde elite van het land. Het weekblad Story heeft geen goed woord over voor de ex-blauwbloedige.)

Dagboek van het campagne

Vrienden, kameraad, arbeider,

Mijn keus om te breek met de koningshuis en het profitariat heeft veel stoffen doen opwaai. Allereerst daar was mijn vader, koning Albert. Hele paleis was in schok, zo hij beweerde. Wat in de hemel er is verkeerd met klein beetje geld? Met leuke reis en handelmissie naar China? Met af en toe een feest, mooie voiture en zo de opportuniteit partouze?

Ik, Prins Laurent, weiger vierkant te functioneer als clown op handelmissie van de kapitaal. Is dat kapitale misdaad nu? Deze ongelijke land noemt zich "vrij"... behalve voor het onderdrukte klasse van arbeider! Nee, vader, wij de monarchie zijn een delict van feodalité.

Ook mijn broer Filip heef mij gebel. Ik heb gedeclareerd in de strijd van klassen er is geen protocol, net als in de ruimte. Hij vond dat intéressant. Mijn moeder de koningin, zei Albert, is bijna dood van tristesse. Zij vraagt zich zorgelek af of met socialisme duivel in mij gevaar. Monarchie niet begrijp wetten van het geschiedenis.

Vrienden, arbeider, deze ochtend kameraad Laurent - lijsttrekker van CAP volgens vele media - stond om de 6 uur aan poort van bedrijf om peterslijsten op te haal. Ik was daar met mijn hondje maar niemand mij herkent. Zo ik dacht.

Ik daar rustik bezig met uitleg over hoe onze loon en arbeidsconditie gezakt, wie verdedig werkende mens, politiciens zakkenvuller en koningshuis evenzo, nood van de structuurhervorming,... toen met één slag kwade meneer naar buitenstorm.

Het was de patroon van etablissement. Of ik pintje had gedronk? "Was ik herrieschopper van FGTB?" en andere belediging vloog mij om de oor. Ik was harde kern!

Enfin, na enkele minuut deze man mij en mijn hondje toch benoemd als Prins Laurent, zoon van Albert. Curieus hoe het houding van deze chef toen veranderd. Of ik rondleiding wou op zijn bedrijf? Koekje? Iets om te drink? Wat komt de prins feitelijk hier doen? Vanwaar de eer?

Ik vertel van program CAP. Hoe wij gevecht voer voor rechten arbeider en voor de nationalisatie van alle grote bedrijf. Kameraad, arbeider, mijn rondleiding was rap gedaan. Maar toch 35 signatuur binnegehaald! Vooruit, allemaal samen, kameraad!

Uw Laurent.

Column: Wat gebeurt er in Nederland?

PvdA-top geeft verzet tegen Irak-oorlog op voor plaats op regeringspluche

Door Bas de Ruiter

Tijdens de campagne voor de parlementsverkiezingen van november van vorig jaar was een van de centrale thema’s voor de PvdA (te vergelijken met de SP.a/PS) de betrokkenheid van Nederland bij de oorlog in Irak. Tijdens een van de laatste verkiezingsdebatten werd lijsttrekker Wouter Bos - nu minister van Financiën in het kabinet Balkenende IV - gevraagd naar het eerste wat de PvdA zou doen als ze in de nieuwe regering zou komen.

Zonder moment van twijfel werd door Wouter Bos genoemd: het terugtrekken van de Nederlandse troepen uit Irak. Vanuit de PvdA-fractie is ook steeds gepleit voor een parlementair onderzoek naar de oorlog in Irak. Nu ze in de regering heeft plaatsgenomen, is de roep om een dergelijk onderzoek vanuit de PvdA-top als sneeuw voor de zon verdwenen: gebruikt als wisselgeld voor regeringsdeelname.

Op een recent PvdA-congres is door de jongerenorganisatie verbonden aan de PvdA, de Jonge Socialisten, en een aantal vertegenwoordigers van PvdA-afdelingen een “motie van treurnis” ingediend tegen deze houding van de nationale PvdA-leiding.

Dit voorbeeld toont opnieuw aan dat de PvdA al lang niet meer de belangen van de meerderheid van de Nederlandse bevolking, de arbeiders en hun families, verdedigt. Een meerderheid van de Nederlandse bevolking is tegen de voortdurende betrokkenheid van Nederlandse militairen in Irak en Afghanistan. Ze eist een terugtrekking van de troepen en een einde aan de oorlog.

Tegelijkertijd is dit voorbeeld ook een argument tegen hen die zouden beweren dat de PvdA nog terug te veranderen zou zijn in een partij voor de arbeidersklasse. Kennelijk is een “motie van treurnis” de sterkste vorm van afkeuring die de “linkerzijde” tegenover de PvdA-leiding durft uit te spreken.

De PvdA zal in de toekomst nog verder aan aanhang verliezen ten bate van de SP, die altijd een tegenstander is geweest van de oorlog en militaire interventie in Irak en Afghanistan. De komende protesten tegen de oorlog op de Internationale Dag tegen de Oorlog, in het weekend van 17 en 18 maart, zullen laten zien dat de meerderheid van de bevolking van Nederland, en andere landen, deze oorlogen afwijst.


(De LSP heeft een zusterorganisatie in Nederland, Offensief. Hun website vind je op www.offensief.nl)

Hoe kan de Irak-oorlog worden gestopt?

Op zondag 18 maart is er opnieuw een betoging in Brussel tegen de oorlog en bezetting in Irak. Bush bevindt zich in een hopeloze positie. Zowel in eigen land als internationaal is er een groeiend verzet tegen het brutale VS-imperialisme.

De gevaarlijke politiek van Bush droeg bij tot de groei van het internationale terrorisme en duwde hele bevolkingsgroepen, vooral de moslims, in de rol van zondebok. Een grotere groep mensen lijkt vandaag opnieuw bereid om op straat te komen tegen deze dwaze politiek.

In Washington betoogden op 27 januari naar schatting 500.000 Amerikanen tegen de oorlog in Irak. Velen droegen bordjes of spandoeken met slogans tegen de herfinanciering van de oorlog en voor een terugtrekking van de troepen. Een grote meerderheid is tegen het sturen van meer troepen naar Irak.

In de VS waren er ook meer oorlogsveteranen aanwezig op de betogingen. Zo ging het indertijd ook met de oorlog in Vietnam. Op dit moment hebben een 1000-tal soldaten een petitie ondertekend (“Appeal for Redress”), gericht aan het Congres, om de oorlog te stoppen.

Jonathan Hutto, een van de oprichters stelde: “Wij spreken ons uit tegen deze oorlog, een imperialistische oorlog. Een oorlog voor winsten, niet voor de mensen. (…) Een oorlog tegen de arbeidersklasse, niet voor gerechtigheid.” Een organisatie als Irak Veteranen tegen de Oorlog zag z’n lidmaatschap op een jaar tijd verviervoudigen.

Op dit moment mobiliseert onze zusterorganisatie in de VS, Socialist Alternative, naar scholieren- en studentenstakingen in verschillende steden. Dit ter gelegenheid van de vierde verjaardag van de oorlog, in de week van 17-24 maart. Radicaal jongerenverzet kan ook werkende mensen aanzetten om in actie te komen op de werkplaatsen. We roepen daarom op voor de oprichting van mobilisatiecomités in de scholen, wijken en bedrijven.

In Italië brachten grote betogingen tegen een militaire VS-basis en de militaire inmenging in Afghanistan de regering ten val. Deel daarvan was de vroeger als “radicaal-links” beschouwde PRC. Zal deze partij nu onafhankelijk van het neoliberale beleid de oppositie uitbouwen, zoals een echte arbeiderspartij zou doen?

Betogingen kunnen arbeiders en jongeren hun collectieve kracht laten voelen. Ze kunnen bijdragen tot een meer politiek bewustzijn. Maar een meer diepgaande organisatie van de beweging is nodig. De wereldwijde massabetogingen voor de start van de oorlog in Irak hebben die oorlog niet tegengehouden.

De kapitalisten en hun politici moeten worden geconfronteerd met een beter georganiseerd en politiek bewuster verzet, willen ze buigen voor de tegenstand. Comités in de scholen, wijken en vooral de bedrijven, in bijvoorbeeld de VS, kunnen de beweging op een hoger niveau tillen. Ze kunnen de beweging een meer efficiënte structuur geven.

Een groeiende beweging van jongerenstakingen en -betogingen zou, in een bepaald stadium, de aanzet kunnen zijn voor stakingen in de bedrijven tegen de interventie in Irak. Maar dit vereist ook een onafhankelijke, politieke organisatie van de arbeiders en jongeren over hun verschillen van werkplaats, school, etc. heen.

Het vergt de oprichting van een brede, socialistische arbeiderspartij die alle ervaringen samenbrengt, veralgemeent en richt tegen het fundament van de kapitalistische maatschappij: het winststreven, dat ten koste gaat van de condities van de meerderheid.

Een massale arbeiderspartij in de VS, en elders, kan richting geven in de vakbonden om op te roepen tot een algemene staking tegen deze imperialistische oorlog, waar vooral de arbeiders met hun levens en belastinggeld voor betalen. Maar de dreiging van oorlog en barbarij kan enkel definitief worden afgewend, als we dit zien in het kader van de strijd voor een andere maatschappij. Eén die de rijkdom in handen legt van de bevolking zelf: een socialistische maatschappij.


(pd)

Monumentenstrijd: het gruis dat u niet op TV zag

Kathedraal van de Sociale Zekerheid (België): geen pleitbezorgers onder traditionele politici





















Vijf weken lang presenteerde Canvas op maandagavond 3 monumenten aan de kijker. Elk van deze parels dong naar een flinke hap uit het restauratiefonds van 1 miljoen euro. Bekende Vlamingen, politici van allerlei traditioneel pluimage, en andere zangers wierpen zich in de strijd voor hun geliefkoosde monument.

Jammer genoeg was er ook deze keer niemand die het wou opnemen voor de kathedraal van de Sociale Zekerheid. Zelfs Louis Tobback (SP.a) wou zijn hand niet in het vuur steken voor dit monument van de arbeidersbeweging (zie foto).

"Dan nog liever de Boerentoren in Antwerpen", beet Tobback een opdringerige journalist toe op de trappen van het Leuvense stadhuis.

Ook premier Verhofstadt vond niet dat het jaarlijkse restauratiefonds van 5 miljard euro voor de patroons, de lastenverlaging, genereus in een Fonds voor de Sociale Zekerheid moest worden omgezet. Ondanks de 15% armen en vele werkenden die wel een bijkomend verzetje kunnen gebruiken. Kijk maar naar de huur- en woonkosten, en de gedaalde koopkracht van de lonen. Ook daar zien we: steeds meer bouwval en nood aan fondsen voor renovatie.

Het ziet er dus naar uit dat we voor de monumenten van de arbeidersbeweging zelf campagne zullen moeten voeren. Dat kan nu gelukkig ook. Met het Comité voor een Andere Politiek (CAP), dat opkomt voor ALLE bedreigde historische monumenten (niet alleen de bouwvallen die op TV mogen).

Doe mee en red onze kathedraal. Ze is van ons. Niet van het kapitaal. Niet van de politici, die met de sloophamers en dynamietstaven van de winstzucht, ons sociale erfgoed naar de vaantjes helpen.

Haal mee peterlijsten op voor de verkiezingen, stem voor onze kathedraal en doe mee met CAP! Ook monumentenstrijd is blijkbaar klassenstrijd...


(pd)

Hoe de VLD "Open VLD" werd

De meesterstrategie van Noël Slangen in 3 slides

Slide 1

Hoe wordt het VLD-product vandaag gezien? Perceptie potentiële klant/kiezer

a) Negatief: verdeeld - ruzie maken (Dedecker) - "dikke egoïsten"/asociaal - voor de "rijken" - tegen middenveld, vakbonden (= veel potentiële kiezers) - voluntarisme van premier (zonder veel concrete resultaten)

b) Positief: Guy Verhofstadt = harde werker (voor de rijken, met veel concrete resultaten) - betrouwbare diplomaten, staatsmannen (De Gucht, Verhofstadt, Quickie) - optimisme premier (= morele plicht) - aanwerving Noël Slangen

c) Geniaal: Slangen vindt de strategie uit, NIET DE LEDEN

Slide 2

Nieuwe doelstellingen product/partij

1/ Nieuw - nieuw - nieuw: herlanceren product op de markt als "Open VLD" (= nieuwe smaak) (zie: Fanta Pomelo - Fanta Lemon - Fanta Sapaya) (Fanta Neoliberaal? Fanta Quickie?)

2/ Jonge en dynamische perceptie transponeren (overbrengen) naar brede publiek

Welke ACTIE om deze doelstelling te bereiken?

Speel harde rock - Deus, want 0110, dus verdraagzaam - op volume 10 tijdens congres. Twee vliegen in 1 klap: jong + progressief.

Kassa kassa.

3/ Ons product - de VLD - is een sociaal product: herhaal dit in elk interview.

Ook wanneer het gaat over de liberalisering van De Post. De VLD is niet tegen de vakbonden (veel potentiële klanten/kiezers), enkel tegen oubollige vakbonden (burgerij = main customer).

Target: werkende mensen op hun uitbuiters laten stemmen

4/ Het merk VLD is "progressief", wat de leden er ook van denken (marktonderzoekers zijn slimmer)

Target: hoger opgeleide middenklasse (60% van de bevolking?).

5/ Burgermanifest IV produceren

Target: opnieuw ideeënleider/vernieuwer worden op de markt ("een Smart is soms een Mercedes" - Bill Gates).

Slide 3

Resultaten campagne, checken op 10 juni (verkiezingen)

- CD&V stikjaloers (Verhofstadt blijft premier - postjes) = OK

- Meer werkende mensen hebben op uitbuiters gestemd = OK

- Recordwinsten = progressief = OK

- Product VLD = betere sociaal-liberalen dan ALLE andere sociaal-liberalen = OK


(pd)

Italië: 100.000 betogers tegen Amerikaanse legerbasis

Afgelopen weekend vond in Italië een grote betoging plaats tegen de uitbreiding van de Amerikaanse legerbasis in Vicenza (in het noorden van Italië). Er waren volgens de organisatoren 100.000 betogers. De uitbreiding van de legerbasis werd goedgekeurd door de vorige (rechtse) regering onder leiding van Berlusconi.

De huidige regering werd verkozen als reactie tegen Berlusconi en co. De zogenaamd "linkse" Prodi zou een verschil moeten maken en krijgt onder meer de steun van de radicaal-linkse PRC (Rifondazione Comunista).

Alleen zien we weinig verandering, de begroting van de nieuwe regering was zeker niet links. En ook nu werd niet echt ingespeeld op het massaal anti-oorlogsverzet van de bevolking. De regering riep op om vreedzaam te betogen, maar leden van de regering stapten niet mee op.

Waarom eist de PRC vanuit de regering niet dat er onmiddellijk een einde wordt gemaakt aan die uitbreiding van die Amerikaanse legerbasis?


(Dit bericht verscheen eerder op www.internationaalverzet.be)

After party Jong CD&V-congres loopt uit de hand

Door Mitte, Adjunct-Secretaris Jong CD&V Nationaal

Tijdens het congresgebeuren zelf van ons enthousiaste nest CD&V-jongeren (binnenkort "oude dozen", hé Marloes - knipoog?) ging het er al bij al zéér "beschaafd" aan toe. Mjaa... naar de wilde jippie jippie CD&V-gebruiken dan toch!

Onze leuke humorist Danny VDK, het Natte Nijlpaard van Jong CD&V-Kortenberg, haalde het onderste uit de kan om de bezoekers Miet Smet en Inge Vervotte een stevige tong te draaien. Wat zijn gewillige slachtoffers ook met enig plezier deden. HAHAHA... NOT!!! Joke van de leiding, girls and boys!

Respect. (da’s de slogan van onze partij... - leuk gevonden, hé mannen???)

Wist je dat:

- De voltallige Jong CD&V-leiding een uur voor ons te gekke congres, puffend en kreunend samengepropt in Mittes Volkswagen Golfje, nog fijn aan de weed zat?

- Er met grote gevoelens, maar zéér vastberaden, werd gepleit voor een flexibele “flexi flexi” arbeidsmarkt? Let wel: in het Chinees. Een origineel plan van onze hoogsteigen Tommie “Waar is mijn pintje?” Dehaene. O, wat waren we allemaal dol op ons ventje!

Tommie wist ook als geen ander - misschien buiten zijn beruchte papa gerekend - een boeddhabeeldje na te bootsen. Tot groot jolijt van zijn Jong CD&V-vriendjes. Een en ander gebeurde tijdens de weergaloze werkgroep "Spiritueel zijn: doe het zelf - zonder de Walen. Respect".

Soms gaf Tommie zijn boeddha tijdens een pauze, of de toespraak van Leterme, ten beste. Zij die er niet bij waren, hebben serieus iets gemist!

- Ilse R. uit Lanaken geen lepeltje meer had, voor het Communautaire Piranhaspel? Ze at onze mini-Elio Di Rupo (gemaakt van verse Tiramisu - bedankt Hilde, Lut en Frank!!!) dan maar met haar vingers op... Hopelijk gaat de staatshervorming iets gemakkelijker!!

- Fréderic (die ondanks zijn brilmontuur Kardinaal Danneels schitterend wist te imiteren tijdens onze totaal amaaazing After Party, weet je het nog?) samen met de mensjes van Kortrijk/Zwevegem - hallo hallo! - zijn amendement indiende om de uitkering van werklozen te beperken in de tijd. “Mooi, ’t leven is mooi!” kwam er keihard uit de boxen van deejay Tertio, toen we dat conceptje met een grote meerderheid goedkeurden.

Wie wil er geen vernieuwend ondernemersklimaat?? Ons opperhoofd Yves Leterme toch ook.

Respect!

P.S.: En wat onrust in september??? Dan werken wij al lang op een CD&V-kabinet... Bye bye ACV!


(pd)

Column: De "arbeidersdraai" van de SP.a

Door Karel Mortier

Het is misschien wat laat om te reageren op de ingezonden tekst van SP.a Rood, naar aanleiding van het ideologisch congres van de SP.a. Een stuk dat zowaar in De Standaard werd gepubliceerd. Anderzijds, ik heb - zoals wellicht velen - de tijd nodig gehad, om te bekomen van de inhoud van die tekst.

De afwezigheid van Vande Lanotte in de media de laatste weken vindt misschien ook hier haar verklaring. SP.a Rood heeft immers "het meest succesvolle amendement uit de geschiedenis van het Belgische socialisme" laten goedkeuren op het SP.a-congres.

Een voorzitter van de SP.a die zoiets leest, zou zich - terwijl hij de ochtendbladen doorneemt in de wagen op weg naar Brussel - voor minder verslikken in z'n koffie. De arme man heeft nog maar net besloten om een aantal - wellicht 2 - arbeiders een verkiesbare plaats aan te bieden op lijsten voor de verkiezingen. En daarmee heeft Vande Lanotte zowaar een "arbeidersdraai" gemaakt zeker.

Alle inspanningen van de SP.a van het laatste decennium om van de SP.a een partij voor "de mensen" te maken - los van posities, laat staan klasse, in de maatschappij - krijgt zowaar in één klap een deuk(je). Beginnen ze net af te raken van dat oude imago van "partij voor arbeiders en mensen die leven van een uitkering". En dan komt opeens SP.a Rood als een orkaan opsteken, om het imago dat de SP.a-leiding zorgvuldig heeft proberen op te bouwen in één klap weg te vegen.

100.000 leden van het ABVV die protesteren en op straat komen tegen de plannen van de SP.a mogen dan niet meer wegen op de besluitvorming binnen die partij. Nog een geluk dat SP.a Rood wel sterk genoeg staat om "het belangrijkste amendement uit de geschiedenis van het Belgische socialisme" te kunnen doorvoeren.

Het is sneu voor SP.a Rood dat ze dit soort teksten moeten schrijven om hun historische prestatie, qua impact op de ideologische koers van de partij, naar buiten toe te verkopen. Vreemd genoeg zaagt SP.a Rood in de laatste alinea van de tekst de poten van onder hun eigen stoelen weg, door de vergelijking te maken tussen de beginselverklaring van de SP.a... en de Bijbel en de Koran. Het is weliswaar "het meest succesvolle amendement uit de geschiedenis van het Belgische socialisme", maar blijkbaar kan men er alle kanten mee uit.

"Het woord arbeiders komt in de uiteindelijke tekst trouwens niet eens voor!" Stel je eens voor moest dat wel het geval zijn geweest. Dan was het wellicht het meest succesvolle amendement geweest uit de geschiedenis van de arbeidersbeweging.

De Aprilstellingen van Lenin waren er niets bij geweest. Maar dat is wellicht voor een volgend ideologisch congres. Het wordt nog leuker als SP.a Rood meent te kunnen voorspellen dat de arbeiders in het parlement niet gebruikt zullen worden om onpopulaire maatregelen door onze strot te duwen. Want anders zou de zogenaamde "arbeidersdraai van de SP.a" het omgekeerde als resultaat hebben, van wat men met die draai probeert te realiseren, dixit SP.a Rood.

Neen, aan dit soort machiavellistische spelletjes doet de SP.a-leiding niet mee. Het is fijn te lezen dat SP.a Rood alle vertrouwen heeft in de leiding van de partij. Het is alleen niet zo duidelijk waaraan die leiding dit vertrouwen heeft verdiend.

Het beleid van de laatste 18 jaar kan het in ieder geval niet zijn. De klassieke houding van de SP.a-leiding ten opzichte van linkse tendensen in de partij? Zullen die arbeiders in het parlement tegen de splitsing van delen van de sociale zekerheid en van het arbeidsmarktbeleid stemmen?

Lijkt me niet direct het meest waarschijnlijke perspectief: dat mensen die hun baan te danken hebben aan Vande Lanotte tegen de standpunten en het programma van de SP.a in zullen gaan. Als SP.a Rood op die manier verder werkt/slijmt, liggen er wellicht ook voor hen een aantal mooie plaatsen op de lijsten in het verschiet.

Sommigen likken zich in het parlement en anderen slijmen er zich in. Een overwinning voor de Marxisten in België...

Rode Brokken

Overzicht van een weekendje verkiezingscircus...

Door Ronny Barracuda

VLD-Vivant

Premier Verhofstadt kondigde op het congres van de VLD aan dat hij ongebonden naar de verkiezingen trekt. Kennelijk mag hij niet meer naar zijn favoriete SM-club van zijn vrouw. Op datzelfde congres doopte het kartel VLD-Vivant zichzelf om in "Open VLD", om de nadruk te leggen op hun streven naar een open samenleving.

Eenmaal je in een sociale ravijn bent gesukkeld, kijk je inderdaad uit op een open, kale vlakte. Maar genoeg "geCAPt" op onze "progressieve" blauwe broeders.

Vlaams Belang

De kopstukken van Vlaams Belang trekken op werkbezoek naar de VS. Thema's van de studiereis zijn immigratie, de oprukkende islam en de buitenlandse politiek van de VS.

Wat betreft die buitenlandse politiek hebben ze zich wel vergist van studiereis: Irak zou een interessantere praktijkles zijn geweest. Naar verluidt vormden al die islamieten daar in Irak geen probleem, aangezien de onversaagde Vlaamse verzetsleiders al gewoon zijn van onder dezelfde bezetting te leven in Antwerpen.

Maar het feit dat er in Irak geen Koninckskes van het vat geserveerd worden, deed de deur dicht voor Philip en Frank. Dat de Amerikanen de bezetter zijn in Irak is maar een detail waar enkel slinkse journalisten over vallen.

FDF

Ook het FDF congresseerde dit weekend. Zij kregen dan ook bezoek van het TAK (Taal Aktie Komitee), die de FDF'ers pakketjes schonken met een kaart van Vlaanderen, de grondwet, een woordenboek Frans-Nederlands en een leeuwenvlag.

Waar is de goede oude tijd dat TAK alleen maar bottines (in hun gezicht) uitdeelde? Voor de anti-NSV betoging van 8 maart zal ik alvast mijn cadeauwens doorgeven bij Voorpost: een paar warme handschoenen zou ik wel kunnen gebruiken.

SP.a

In de Metro van maandag geeft Johan Vande Lanotte een omschrijving van de nieuwe koers van de SP.a. Het is niet alleen maar wat links, wat groen of wat "derde weg". Nee, de SP.a is "eclectisch".

Vanaf nu zal de pers dus niet meer spreken over de "socialisten" van de SP.a maar over de eclecticisten. Geen arbeider die snapt wat ze daarmee juist bedoelen, maar dat is ook geen probleem aangezien er toch maar weinigen nog voor de SP.a stemmen.

Wordt binnenkort Jan Vanderpoorten, de ABVV-man van Volkswagen, "eclecticist"? We wachten in spanning. Over de NGO's weet Johan nog te melden dat zij "ons niet-traditioneel geweten moeten vormen." Als men zijn traditionele arbeidersbasis kwijt is, moet men inderdaad naar iets anders op zoek... Vandaar "Socialistische Partij Anders"

Jong CD&V

Ook de voormalige eersten van de klas, voorzitters van jeugd- of leerlingenraden en beroepsmouwvegers hadden hun congres. Inderdaad: Jong CD&V.

Yves Leterme kwam er vertellen dat hij blij was met het standpunt van de jonge tsjeven om de werkloosheidsuitkeringen in de tijd te beperken. Dat zal waarschijnlijk hun zoete wraak zijn op al die "koele" gasten die hen vroeger op school verweten van blokbeest, haantje de voorste, nerd en pijphond van de klastitularis. "Wie is er de looser nu, hé: vuilen dopper. Ge zult nog aan mij denken als ge naar het OCMW moogt stappen!"

(Deze column verscheen eerder op www.marxisten.blogspot.com)

De Rode Prins zet door

Laurent wil zetel, maar geen pluche





















De redactie heeft lang getwijfeld of ze deze ingezonden Vrije Tribune van Prins Laurent aan het brede publiek zou prijsgeven. Dat heeft niet enkel met de vele schrijffouten en het platte taalgebruik te maken. Of de vergezochte - en dikwijls gewoon verkeerde - redeneringen, die ons serieus wat lezers kunnen kosten (en nu al hebben gekost, vrezen we).

Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is. Deze vaststelling uit het dierenrijk geldt evenzeer voor leden van de koninklijke familie. Laurent kan best charmant zijn, maar een literaire Shakespeare zal hij nooit worden.

Wij denken dat het lijsttrekkerschap van de prins voor CAP zijn familie, het land, en Wendy Van Wanten geen eer aandoet. Maar hij is oud en, laat ons hopen, ook wijs genoeg om van zijn dwaalwegen terug te komen.

Peter Vandermeersch, hoofdredacteur De Standaard



Beste landgenoten en vooral arbeiders,

Ik ben de Laurent van de koninklek familie. Dat wil zegge: ik was Laurent van de koninklek familie. Vroeger in 't begin. Want ik heb mijzelf van keus veranderd. De familie zie ik nog graag, maar al die rijkdommen voor niets te doen vind ik heden ten dage zo dom. 't Is simpel niet van mij, 't is van de arbeider.

Tot die vaststelling ben ik geraakt na de bezoek van vele arbeider en gewone mens aan mijn woning. Villa Clémentine is haar naam. Maar zij had slechte geluid geassocié door marine. Vandaag, landgenoten en arbeider, heb ik trots gedoop mijn woonplaats Villa Socialisme of Rabarber. Deze idee komende - naturelek - van het bekende socialiste, Rosa Luxembourg.

Van de ochtend, om de 10 uur, ik smijt een pintje Jupiler tegen toegangspoort. Mijzelf was met mijn hondje. Wij hadden nog lange wek naar socialisme. En naar de badkamer.

Zij, die arbeider, kwamen om te bouw. Toen begon mijn bewuste te verander, voor eerst in lange jaar. Misschien van kleuterklas.

Ik voelde mij prins, niet Laurent, of Lorre. Prins een belangreke mens. Zelfs belangreker dan koning Voetbal. Meer important dan arbeider? Ik dacht wel zo. En dus trok ik, per ongeluk, stekker eruit. Uit de stopcontact. Ik was slachtoffer van mijn sociaal en economise ladder in maatschappij.

Waarom gunde ik gewone mens, gewone arbeider ladder niet? Ik begon na te denk, over natuur, auto's, de mens en geld. Veel geld. Waarom ik deed die manier?

Ik begon te lees. Le Capital, Bruxelles en zijn straat om thuis te geraak. Maar ook Karl Marx. Mijne VZW zo ik besefte was plezant, maar 't was druppel op de hete plaat. Gene oplossing voor de structuur. Alles vandaag probleem van kapitalisme structuur. Mijn overproductie van Ferrari is sterke voorbeeld daarvan.

En zo ik kwam bij de Comité voor Andere Politiek. En de lijsttrekkerplaats voor het Senaat. Arbeider wordt exploité, en ik kan dat weet. Ik en mijne familie royaal eraan meegedaan. Maar ook vele media, partij van de traditie, allemaal neoliberal. Yves Desmet, Jan Bohets,... ook neoliberal. Vlaams Belang: zelfde lieke.

Tenslotte, ik als Laurent ook aanbod gekreeg van PVDA, in de kader van het 2-stadia, maar niet begreep. Socialisme voor nu, niet voor morgen.

Stem CAP en kameraad Laurent!
Ga weg burgerlijke pers (en surtout Story) - ik nu meneer!
Skaf af de monarchie. Voor koning en politiciens aan kemiddeld arbeiderloon!
Voor het geplande economie en de wereldsocialisten!


(pd)

Vergeet de Oude Germanen niet

Door Geert Cool

Bloed, Eer en Boksbeugels

De Vlaamse media bracht de afgelopen dagen berichten over Blood&Honour en meer bepaald de vaststelling dat er nog slechts twee van de BBET-leden vastzitten. Daarbij wordt BBET afgedaan als een relatief onschuldig groepje. Naast die gewelddadige leiders die nog vastzitten, waren er enkel wat meelopers die stoer wilden doen...

Dat dit niet klopt, werd afgelopen weekend nogmaals duidelijk gemaakt in Nederland. Aanhangers van Blood&Honour voerden er een georchestreerde aanval uit op anti-fascistische betogers. 25 neo-nazi's werden opgepakt. Ze hadden onder meer boksbeugels op zak en sloegen er op los. "Ach, die stoerdoenerij toch", zal het Belgische gerecht gedacht hebben.

Koffie? Zwart!

Marie-Rose Morel ligt niet zo goed in bepaalde kringen van het VB. Een publiekelijke aanval op Philip Dewinter is niet de beste zet die ze kon maken... Toch niet voor de schrijvelaars van het weekblad voor bejaarde Vlaams-nationalisten die hun koffie enkel zwart, zwarter dan zwart, drinken.

't Pallieterke haalde uit naar Morel en verweet haar onder meer dat ze zomaar met gratuite stellingen naar de media stapte om de eigen carrière een duwtje te geven. En dat terwijl vele trouwe partijsoldaten vol afkeer toekijken hoe buitenstaanders, zoals Morel, naar de top worden gecatapulteerd.

Bij zoveel carrièrisme in het Vlaams Belang moet zelfs 't Pallieterke erkennen dat er een probleem is. "Daar moeten we toch even in onze schaarse haren bij krabben", liet de hoofdredacteur noteren.

VB enquêteert bedrijfsleiders, arbeiders niet aan het feest

Het VB probeert zich voor te doen als een partij van de arbeiders en heeft het zelfs over het opzetten van een eigen vakbond. Na die aankondigingen was het dan ook niet verwonderlijk dat de patroonsfederatie VBO bij haar uitnodigingen van alle partijvoorzitters op een VBO-congres het VB over het hoofd zag.

Het VB protesteerde uiteraard. Als arbeiderspartij en oprichters van een nieuwe vakbond heeft het VB volgens voorzitter Vanhecke "een stevig onderbouwd economisch programma", dat werd samengesteld na enquêtes bij "honderden bedrijfsleiders".

Tiens, zou het VB dan toch niet zozeer op de arbeiders mikken maar veeleer op de bedrijfsleiders die mee het economisch programma van de patronaal gezinde partij bepalen?

Doe de Bruno Valkenierspersoonlijkheidstest!

Maak uzelf nuttiger dan het 90-puntenprogramma

Bruno Valkeniers, ex-manager, liet zijn intrede bij het Vlaams Belang niet met stille trom voorbijgaan. De van ambitie en Vlaamse onafhankelijkheid kolkende Valkeniers zag voor zichzelf meteen een plaats “aan het roer” van de partij weggelegd.

Dewinter, Annemans en Vanhecke waren volgens de ex-bedrijfsleider even rotsvast overtuigd van hun “houdbaarheidsdatum” als hijzelf (“mei 1945” dachten wij, maar dat blijkt dus niet te kloppen). De coming man van het VB liet zich de afgelopen weken gretig interviewen door verschillende media. Straffe en stoere uitspraken alom!

Wij van links-socialisme.blogspot.com hingen, omdat wij onze medemens graag een handje helpen, een heuse persoonlijkheidstest op aan Bruine Bruno. Hoe groot is uw Valkeniersgehalte eigenlijk? En kan u dat mankement nog laten repareren voor de autokeuring?


Onze persoonlijkheidsvragen:

1/ Vul aan. "Ik schaam mij niet voor..."

a) "het occasionele straatgeweld, tijdens mijn studentenjaren"

b) "het stelstelmatige straatgeweld, tijdens en na onze studentenjaren"

(Benito Mussolini, Adolf Hitler, rijksmaarschalk Hermann Göring, Léon Degrelle, gezinsmaarschalk Rob Verreycken en - hier is plaats voor iedereen, geen ruzie maken - Xavier Buisseret)

c) "het straatgeweld van mijn buren, smerige Franskiljons"

d) "het occasionele straatgeweld van volwassen mannen in VNJ-scoutsbroek"

Punten: a = 100 (bingo!); b = 75; c = 25; d = 50


2/ Duid aan welke uitspraak - volledig! - aan Bruno Valkeniers toebehoort:

a) “Homo’s zijn janetten”

b) “Homo’s zijn vuile janetten, want het zijn geen echte Vlamingen volgens de norm”

c) “Met zijn wetgeving voor homoseksuelen heeft paars de abnorm gelijkgeschakeld met de norm”

d) “Homo’s zijn tegen de voortplanting. Dat is de abnorm. Ze zijn de abnorm, omdat ze tegen Moeder Vlaanderen zijn. En Moeder Vlaanderen is eeuwig. Bijgevolg is occasioneel straatgeweld tegen homo’s de norm.”

e) “Homo’s zijn Vlamingen zoals jij en ik: roze leeuwen”

Punten: a = 50; b = 75 ; c = 100; d = 75; e = 0 ("Verraad!!")


3/ Het pedagogisch, nationaal-socialistisch uurtje. Vul aan. Probeer - ook al is het soms moeilijk - de respons aan te duiden die het meest bij uw eigen mening aansluit. Er bestaan geen foute antwoorden!

"Tijdens het weekend vertrouw ik mijn kinderen graag toe aan de scoutsgroep van..."

a) Michael Jackson

b) Ex-kolonel en professor Krijgskunde Luc De Vos

c) De zanger/zangeres Divine

d) Rob Verreycken

e) Boudewijn Bouckaert

Punten: a = 0 (“Da’s een zwarte, of toch bijna” - Valkeniers); b = 75; c = 0 (de abnorm!); d = 100 (Rob Klop - “En dan gaan we nu op de bruine kindjes slaan”); e = 50


4/ Welke partij beschouwt Bruno Valkeniers als een revolutionaire partij?

a) De LSP, die het kapitalisme wil afschaffen door massale strijd van de arbeidersbeweging (of die nu zwart, bruin, wit, geel, groen of purper is)

b) Een voetbalmatch tussen Real Madrid en caféploeg “De Vette Os”, uit Wijnegem

c) De NSDAP van Hitler

d) Het Vlaams Belang, dat de sociale zekerheid wil splitsen, net als België en de arbeidersbeweging (wat sommigen eerder contrarevolutionair zouden noemen)

Punten: a = 0; b = 25; c = 75; d = 100


Ben jij een Valkie?

Of toch meer een “gezellig en cosy”-type?

Onze lang verwachte resultaten (met dank aan Flair):

- Tussen 350 en 400 punten: Dit type is ambitieus, maar loopt er niet onverdeeld happy bij. Je bent echt een Valkeniers tot in de toppen van je tenen. Geen doorzichtige fabricatie of vervalsing, maar - naar Oud-Germaanse normen - the real deal.

Je werpt je helemaal in het occasionele straatgeweld. En kijk, aan het voeteneinde staat Rob Verreycken al, want het is zondagmorgen en de kids worden weer gedrilld, volgens de beste SS-normen.

Aan warme zuigkracht geen gebrek, dus föhn die blonde Germaanse lokken maar.

Toch nog één advies: opgepast voor rode arbeiders die je pad kruisen.

- Tussen 200 en 350 punten: Voor jou mag het allemaal wat minder zijn. Auschwitz en de occasionele pogrom doen je hart niet van vreugde opspringen. Dan nog liever Sun Parks. En gelukkig maar. Al zweer je wel bij dat beetje orde, gezag... en leuke heterodingetjes.

Maar met Boudewijn Bouckaert aan de duffe katrol? Nee toch! O jee! Helemaal niet hip. Moet je hem daar zien hangen?! Met z’n SM-pakje van de vrije markt.

- Minder dan 200 punten: Dit type is zo’n beetje de anti-Valkeniers. Gezellig en cosy. Pro strijdbare vakbonden, pro eenheid van alle leuke arbeiders, pro alles wat een tikkeltje rood is.

Leef je eigen leven. Of toch dat van de arbeidersbeweging: keuze zat, als we er met z’n allen voor gaan. Voor die echt wel zalige planeconomie. Want da’s pas echt genieten!

Liefhebbers van de vrijheid steken nu de neus aan het raam. Hallo! We kunnen een wereld winnen, en wat kettinkjes verliezen. Doen!


(pd)

Column: Arbeiders als onderdeel van politieke marketing

Door Karel Mortier

Wanneer het gaat over de SP.a en haar "sociaal programma" is het vreemd dat niemand in de media de opmerking maakt dat deze partij ondertussen al 18 jaar in alle regeringen zit: in die periode zijn de armoede en werkloosheid sterk toegenomen.

De SP.a voert 4 jaar lang een asociaal beleid, met stijgende armoede en werkloosheid tot gevolg, om vervolgens pretentieus met een “sociaal programma” naar de kiezer te trekken. Met lijsten waarop een aantal alibigroenen, alibi-arbeiders en alibi-allochtonen de indruk moeten versterken dat de SP.a een sociale en groene partij zou zijn. Luister naar mijn woorden, maar kijk niet naar mijn daden.

Je moet het maar durven. 4 jaar lang niet luisteren naar de eisen van arbeiders. Denk aan het Generatiepact, IPA en tal van andere dossiers. De SP.a durfde het zelfs niet aan om de discussie aan te gaan in de bedrijven. Vande Lanotte stelde dat zijn partij de ondernemingen in Vlaanderen ging aflopen, om met de arbeiders te gaan discussiëren. Maar niemand heeft er ooit één SP.a'er gezien.

Ze hebben zelfs geen kloten aan hun lijf om met hun natuurlijke achterban te gaan praten. Vandaag denken ze blijkbaar dat ze dat alles kunnen goedmaken door een aantal alibi-arbeiders in het parlement te loodsen.

Als de SP.a zich geen bal aantrekt van 100.000 arbeiders die op straat staan, dan is het duidelijk dat ze zich geen bal zullen aantrekken van 2 “arbeiders” die in de broekzak van Vande Lanotte zitten.

Ik vind het toch wat vreemd dat een vakbondsleider die de afgelopen 4 jaar verschillende keren met duizenden van zijn leden de straat is opgetrokken - en een speerpunt vormde in de strijd tegen het Generatiepact en het IPA dat in 2005 werd afgesloten - de komende verkiezingen wellicht op een lijst zal staan van een partij die een fel voorstander was van die plannen en zelfs verder wilde gaan.

Op geen enkel punt heeft de SP.a gezegd dat ze van mening zijn veranderd. Het is een trend dat vakbondsleiders die gebonden zijn aan de traditionele partijen - want de mensen die naar voor werden geschoven zijn wellicht reeds lang lid van de SP.a - op basis van sociale conflicten een politieke carrière proberen uit te bouwen.

Denk maar aan Inge Vervotte. Sabena bestaat echter niet meer en wat rest van Volkswagen is niet meer dan een “romp” die misschien nog een paar jaar verder kan, maar veel toekomst zit daar wellicht ook niet meer in. Ik vermoed dat de meeste basismilitanten het absoluut niet op prijs stellen wat hun leiding doet. Uiteraard is dit koren op de molen voor een partij als het VB, dat recent een oproep lanceerde voor een “partijonafhankelijke” vakbond.

Vande Lanotte, SP.a-voorzitter, wilde inhoudelijk de discussie niet aangaan met de arbeiders rond het Generatiepact, maar ook niet rond Volkswagen Vorst. Ironisch niet, dat de SP.a dan één van de kopstukken van die "beweging" op een lijst zet. “Ik ben niet geïnteresseerd in wat die mens te zeggen heeft, maar ik kan zijn stemmen wel gebruiken.”

Als je geen programma wil dat aansluit bij de dagelijkse bekommernissen van arbeiders, wat doe je dan? Dan zoek je een paar mensen uit die symbolisch moeten tonen wat de SP.a inhoudelijk, en in de praktijk, al lang niet meer kan en wil bewijzen.

Na de alibi-allochtonen, alibigroenen,... is het nu de beurt aan de alibi-arbeiders. Het ergste is dan nog dat sommige zogenaamde analisten dit spelletje niet doorzien, en doodleuk stellen dat hiermee de kloof tussen de partij en het ABVV weer is hersteld.

Dat is even geloofwaardig als stellen dat men de kloof tussen het VB en de allochtonen kan herstellen door een paar allochtonen op VB-lijsten te zetten. Zo eenvoudig gaat het allemaal niet.

Ik kan me voorstellen dat veel militanten van het ABVV in Vorst het niet echt op prijs stellen dat die man een politieke carrière aan het uitbouwen is op hun rug. Het is misschien niet gepland, maar hij kan natuurlijk altijd weigeren, of stellen dat de SP.a moet terugkomen op het Generatiepact.

Nu laat zo’n delegee zich gebruiken door Vande Lanotte in ruil voor een goedbetaald parlementair mandaat. Ik neem aan dat het niet de bedoeling is dat “SP.a-arbeiders in het parlement” aan het loon van een arbeider blijven leven.

Volkswagen Vorst was één van de actiefste bedrijven in de strijd tegen het Generatiepact, en nu staat hun leider doodleuk op de lijst van de auteurs van die plannen. Geloofwaardig moet ik zeggen. Typisch ook, in mijn opinie, dat de vakbondstop van het ABVV - ondanks dat ze de afgelopen 4 jaar quasi niets voor elkaar hebben gekregen - zich weer met alle plezier laat gebruiken door de SP.a-leiding om haar schapen in de SP.a-stal te drijven.

IPA? Generatiepact? Privatiseringen? Regionalisering van het arbeidsmarktbeleid en tal van andere dossiers... Alles is weer vergeven, en vooral vergeten. Het partij- en eigenbelang gaan voor op de belangen van hun leden. Sommigen binnen de ABVV-top zitten wellicht nu al met hun gedachten in één of ander parlement.

Column: Wat gebeurt er in Nederland?

EU-Grondwet: NEE is NEE

Door Bas de Ruiter

Sinds Duitsland op 1 januari van dit jaar het voorzitterschap van de Europese Unie overnam, heeft de christendemocratische bondskanselier Merkel laten merken dat ze de Europese Grondwet alsnog ingevoerd wil zien.

In haar visie wordt de Europese Grondwet, die eind 2005 in referenda met overweldigende meerderheden werd weggestemd in Frankrijk en Nederland, alsnog ongewijzigd als ultimatum aan deze "ongehoorzame" EU-lidstaten opgelegd.

Afgelopen weekeinde werd er door de zogenaamde “Vrienden van Europa”, de landen die de EU-grondwet wel hebben geratificeerd (allen zonder hun bevolking te raadplegen), een strategie uitgezet om dit te bereiken. Hiervoor wordt vooral gekeken naar Frankrijk. De Deense Europarlementariër Jens-Peter Bonde verklaarde dat Nederland "geen enkele rol" meer zal spelen en dat het in juni "een ultimatum opgelegd zal krijgen".

Met de aankomende presidentsverkiezingen in Frankrijk is het lot van de EU-grondwet een thema geworden in de campagnestrijd tussen Nicolas Sarkozy (UMP, de partij van Chirac) en Ségolène Royal (de PS).

Sarkozy heeft al aangegeven een light-versie van de Grondwet te willen. Royal wil de omvang van het document niet veranderen, maar vooral een aantal sociale aanpassingen doorvoeren. Beide politici, die in hoofdlijnen staan voor hetzelfde neoliberale beleid, lijken zich nu al bewust te zijn van de maatschappelijke druk die hen te wachten staat en zien in dat ze wel de nodige voorbehouden moeten stellen rond een hernieuwde poging om de EU-Grondwet in Frankrijk te laten aannemen.

De campagne tegen de EU-grondwet van halverwege 2005, die gepaard ging met stakingen en demonstraties, moet beide politici nog scherp op het netvlies staan. Een poging om de Grondwet alsnog van bovenaf op te leggen - iets wat de “Vrienden van Europa” het liefst zouden zien, zodat een referendum niet weer de Europese sneltrein haar snelheid doet vertragen tot die van een boemeltreintje - zal mogelijkerwijs tot massale protesten vanuit de arbeidersklasse leiden.

De Deense Europarlementariër Bonde mag dan wel van mening zijn dat Nederland “geen enkele rol” meer te spelen heeft en dat het “een ultimatum opgelegd zal krijgen”. Hij verliest toch bepaald uit het oog dat de meerderheid van de Nederlandse bevolking - de arbeiders, werklozen, ouderen, studenten, enz. - die het slachtoffer zijn geworden van 5 jaar hard neoliberaal beleid, nog steeds een forse haat koesteren tegen het neoliberale Europa.

Feit is dat de arbeidersklasse, mits de SP en/of de vakbonden de leiding nemen in het opzetten van een dergelijke campagne - iets wat waarschijnlijk enkel zal gebeuren onder druk vanuit de vakbondsbasis - zich weer zal verzetten tegen een Europese Unie die haar sociale verworvenheden en haar democratische rechten verder wil aantasten.

Als de Nederlandse en Franse arbeidersklasse in beweging komen, dan mogen de “Vrienden van Europa” en de Europese kapitalisten hun borst alvast nat maken.



(De LSP heeft een zusterorganisatie in Nederland, Offensief. Hun website vind je op www.offensief.nl)

Succesvolle CAP-conferentie in Brussel

Gisteren vond aan de Brusselse ULB de CAP-conferentie plaats over het programma en de deelname aan de federale verkiezingen van 10 juni. Na de berichtgeving in de pers van de laatste weken, was het noodzakelijk om met de conferentie een duidelijk signaal te geven en de oriëntatie van CAP duidelijk te maken.

Via de pers was een sfeer van onduidelijkheid gerezen over het initiatief: Jef Sleeckx zou niet op een verkiezingslijst staan, er zou mogelijk een samenwerking komen met Groen,...

Vele mensen kijken uit naar CAP - in syndicale middens, maar ook daarbuiten. Zij willen begrijpelijkerwijs niet zomaar hun nek uitsteken voor iets dat misschien niet ernstig is in de uitbouw van een brede, anti-neoliberale formatie.

Op de conferentie werd een belangrijke stap vooruit gezet in het creëren van die duidelijkheid: de 250 aanwezigen stemden massaal voor verkiezingsdeelname en het opzetten van een campagne om CAP naar buiten te keren en actief te gaan opbouwen doorheen de verkiezingscampagne. Op dit moment zijn er 300 lidkaarten binnengekomen nationaal, met nog verschillende niet afgerekende lidkaarten in de afdelingen.

Deze conferentie stak schril af tegen de strak geregisseerde media-evenementen - liefst zonder al te veel tegensprekelijke discussie - die de traditionele partijen, inclusief het Vlaams Belang, voor conferenties of congressen laten doorgaan.

Het eerste deel van de conferentie behandelde het verkiezingsprogramma. In de verschillende CAP-afdelingen was voorafgaand gediscussieerd over het voorstel van programma, opgesteld door de programmawerkgroep. Op die tekst werden er tal van amendementen ingediend, om de voorstellen te verfijnen, aan te vullen of te wijzigen.

Danny, vakbondsdelegee, lichtte op de conferentie de totstandkoming van het “voorstel tot programma” toe. De werkgroep greep terug naar de discussies op de CAP-bijeenkomst van 28 oktober, maar bekeek ook de thema’s in het programma van de Nederlandse SP.

De CAP-afdelingen vertegenwoordigen een palet van syndicalisten, politieke activisten, ex-leden van SP.a of Groen, en vooraf niet-georganiseerde mensen. De leden konden op de conferentie hun voorstellen, wijzigingen, etc. toelichten.

Er waren concrete aanvullingen van de voorstellen rond democratie, ziekenzorg, werkloosheid, onderwijs, milieu, veiligheid, etc. LSP had het voorstel gedaan om een extra punt toe te voegen over de ideologische oriëntatie van een nieuwe brede, arbeidersformatie: “De liberalen hebben het liberalisme, de SP.a had een ideologie, de CD&V heeft ook iets,... een nieuwe formatie zal hierin een keuze moeten maken.”

Het LSP-amendement over “een andere maatschappij, waar geproduceerd wordt naar de behoeften, niet voor de winsten van een kleine elite” - met de verdediging van een “democratisch socialisme” - wilden we ter discussie voorleggen. Niet om het nu met een kleine minderheid te stemmen, maar om de discussie te starten en het mogelijk na de verkiezingen, tijdens een congres, wel breed te kunnen laten dragen.

Anja Deschoemacker (LSP en programmawerkgroep) rondde de discussie over het verkiezingsprogramma af. Ze stelde dat CAP aansluit bij een oude traditie van de arbeidersbeweging: volledige vrijheid van democratische discussie, om vervolgens tot een collectief standpunt te komen. Een programma kan niet tot stand komen zonder tegensprekelijke discussie en de botsing van ideeën.

De programmawerkgroep kreeg het mandaat van de grote meerderheid van de aanwezigen om de amendementen te integreren in de tekst, die definitief wordt gestemd tijdens een nieuwe nationale CAP-bijeenkomst in april.

De discussie rond de verkiezingen werd ingeleid door Raf Verbeke (ex-delegee bij Carnoy) en Bart Vandersteene (CAP Oost-Vlaanderen, LSP). Tijdens dit deel van de dag moest worden beslist of CAP aan de verkiezingen zou deelnemen, en onder welke vorm. Een kartel met de PVDA - die enkel geïnteresseerd was in de figuur van Jef Sleeckx op hun lijst - was van de baan.

De eerste suggesties in de pers dat CAP met Groen zou discussiëren waren een kwakkel. Na die berichten in de media nam Vera Dua wel contact op en was er een gesprek met een groep van CAP. Dua stelde een band van “rode kandidaten” voor op Groen-lijsten. Op de conferentie werd dit voorstel enkel verdedigd door de Leef-groep uit Herzele, en misschien nog enkele individuen.

De meeste aanwezigen waren het erover eens dat Groen deel is van het systeem, door deelname aan neoliberale regeringen grotendeels is gediscrediteerd en dat er “iets nieuws nodig was”. Dat kon niet door samenwerking met een partij “waar mensen hun mening al over hebben gevormd”, volgens Katrien van CAP Oost-Vlaanderen (en medeoprichter van Groen in die regio).

Bart Vandersteene stelde in zijn afronding van de discussie: “Door ‘sluwe’ tactieken kunnen we misschien sneller een verkozene halen, maar de opbouw van een nieuwe formatie op eigen kracht is uiteindelijk een veel diepgaander maatschappelijk proces.”

De verkiezingsdeelname zelf werd enkel door de SAP opnieuw in vraag gesteld. Volgens hen waren er onvoldoende draagvlak en te weinig “personaliteiten” om deel te nemen. Gustave Dache, oud-syndicalist en medewerker van CAP in Wallonië: “Verkiezingen zijn een politieke handeling. Als je aan het piket staat, verwachten arbeiders ook dat ze op je kunnen stemmen. Deze verkiezingen zijn een opportuniteit. Niets komt uit de lucht vallen.”

CAP verwacht geen spectaculaire scores bij een eerste deelname, maar door niet deel te nemen aan de verkiezingen missen we een kans om het initiatief uit te bouwen. Tanja uit Gent, die ook in Duitsland met de WASG gelijkaardige discussies had meegemaakt, stelde: “Door deelname aan de verkiezingen zien de mensen dat je het meent, dat je iets ernstig wil uitbouwen en krijg je respect.” Bij de stemming over verkiezingsdeelname stemden slechts 5 à 6 mensen, op de 250, tegen.

Er was ook nog wat discussie over UAG, de medeorganisator van 28 oktober met CAP. Deze Franstalige groep wil vandaag echter niet meedoen aan verkiezingen (behalve in Henegouwen misschien), heeft geen oriëntatie naar brede lagen en concrete strijdbewegingen, en stoelt intern op ondemocratische methodes en verdachtmakerij van georganiseerde stromingen (behalve diegenen die gebrek aan democratie geen probleem lijken te vinden).

Hun methodes zijn compleet verschillend van die binnen CAP, dat vandaag ook kernen heeft in Wallonië. Die kwamen er op initiatief van LSP/MAS, maar tellen op dit moment een meerderheid van niet LSP-leden. In Henegouwen zijn er al 50 leden, een bekend figuur als Gustave Dache bouwt CAP/UAP mee uit in Wallonië.

Dache vertelde ook over de methodes van UAG: “Onze eerste meeting werd gesaboteerd door leden van UAG, zelfs in die mate dat we geen tijd hadden om de discussie over Volkswagen Vorst te voeren. Ze kwamen ons verwijten dat we ‘amateurs’ en ‘scheurmakers’ waren.

Er is een verschil tussen kameraden die vooruit willen en zij die niet vooruit willen. We moeten tolerant zijn en verschillende meningen respecteren, maar het saboteren van de meeting van anderen is ontoelaatbaar.”

In ieder geval: de uitbouw van CAP in Wallonië is gelanceerd, met iedereen die op een democratische manier een brede anti-neoliberale kracht wil uitbouwen wordt de discussie aangegaan.

Het potentieel ter linkerzijde is aanwezig. Dat SP.a-voorzitter Johan Vande Lanotte nu plots vindt dat zijn partij opnieuw een "arbeiderspartij" moet worden, toont het effect van de campagne van CAP. Enkele alibikandidaten zal voor de SP.a niet volstaan om haar anti-arbeidersbeleid te doen vergeten.

Deze conferentie was een stap vooruit in de creatie van een nieuwe formatie. Nu is eindelijk, ook met de stemming van een voorlopige nationale leiding in de vorm van een “nationaal verkiezingscomité”, de basis gelegd om met CAP de straat op te gaan, de bedrijven in te trekken, de jeugd op te zoeken,... en een stevige, dynamische kracht op te bouwen tegen decennia van neoliberaal wanbeleid, gericht tegen de arbeiders en hun gezinnen.


(pd)

Doe de stoelendans

In de hedendaagse politiek is het meer en meer gebruikelijk geworden om bekende Vlamingen te strikken voor een parlementair mandaat. Tijdens de afgelopen weken stonden de boekjes vol met spannende berichten over de politieke toekomst van Rik Torfs. Mediafiguur, professor Kerkelijk Recht, en heel binnenkort minister of premier. "Hello Mr Bush, meet the new Belgian Minister of Foreign Affairs, Rik Torfs."

Rik zou Rik niet zijn, als de mediaman zich niet genoeglijk aan de politieke feestdis zou neervleien. Vol met lekkere hapjes aangeboden door de firma. De sociaal-democratische SP.a en liberale VLD, in zijn ironisch geval. Maar wat betekenen politiek-ideologische termen vandaag nog?

Meerdere Bekende Vlamingen liggen nog in de aanbieding, als het van de traditionele partijen afhangt. Wij maakten voor u een bondig overzicht, van de belangrijkste gegadigden.

Professor Rik Torfs: "Ik wil u niet verhelen dat verschillende partijen mij inderdaad voor een mandaat hebben gepolst. Soms sta ik des ochtends op en mijmer ik bij mezelf: hier staat een pracht van een liberaal, die zijn Postman middels Georoute II een beetje de duivel wil aandoen.

Een half uurtje later steekt dan plots de milde, ouder wordende man in mijn diepste binnenste op. Ik krab achter mijn oor, overpeins het heelal, en kom tot het oordeelkundig besluit dat de liberalisering van het Postwezen door enkele regeltjes van vadertje staat in goede banen kan worden geleid. Zoiets beschouw ik als mijn meest intieme SP.a-momenten."

Bob De Bouwer: "Johan Vande Lanotte heeft mij in hoogsteigen persoon gevraagd of ik als arbeider, en bekende TV-persoonlijkheid onder jonge kiezers, op een SP.a-lijst wou staan bij de verkiezingen.

Hij vond het een schande dat 'mensen zoals ik' niet meer in het parlement zitten. Al die dokters, advocaten, liberale boekhouders, reclameboys en andere zogezegde grote lichten hangen wreed zijn keel uit.

Frank Vandenbroucke kan volgens Meneer Johan - zoals ik hem mocht noemen - amper de juiste lamp insteken, laat staan de nieuwe lavabo in het partijhoofdkwartier monteren, want de oude is kapot. Dan kom je met A Theory of Justice niet ver.

Vandaar ook het nieuwe partijconcept, vertelde Johan mij, op een toon die wat aan FC De Kampioenen deed denken. Ik vermoed dat ze dat typisch iets voor arbeiders vinden.

Er waren volgens Johan ook heel wat leidingen te ontstoppen in de Wetstraat. Echt heel oude en vermolmde gevallen. Ik neem dus mijn strafste detergent mee, en een stevige boormachine, als ik genoeg stemmen haal."

Als u te vinden bent voor echte politieke discussie - gebaseerd op een democratisch gestemd programma en niet op mediaverschijningen, in dienst van de belangen van de werkers in plaats van de patroons - zal u morgen op de CAP-conferentie moeten aanwezig zijn, aan de Brusselse ULB. Niet zozeer voor politiek van Bekende Koppen, maar politiek van en voor de arbeidersklasse.


(pd)