Door Karel Mortier
In het begin kon je misschien nog een beetje sympathie opbrengen voor sommige mensen die als doel hadden om van de SP.a terug een linkse partij te maken, een formatie waar opnieuw plaats is voor gewone mensen, en het nog een laatste keer wilden proberen.
Vandaag is het zonder meer duidelijk dat wat nog rest van SP.a Rood na het opstappen van haar boegbeelden een irrelevante club is binnen de SP.a. Een die zich zonder scrupules door de partijleiding van de SP.a laat gebruiken met als enige doel, niet zozeer om de SP.a te verlinksen, maar om haar eigen illusies in leven te kunnen houden en zo hun achterhaalde standpunten te blijven verdedigen als ze ’s morgen voor de spiegel in de badkamer staan.
De grootste nachtmerrie voor de restanten van SP.a Rood is niet zozeer dat de SP.a verder opschuift naar rechts, laat staan dat het karakter en de samenstelling van de partij fundamenteel zou veranderen (dat het een volledig burgerlijke partij zou worden), maar dat ze dat allemaal niet meer zouden meemaken. Dat ze afscheid moeten nemen van de “beschermende” SP.a-paraplu.
In de kranten staat het vol van de visie van kopstukken als Vande Lanotte en Janssens op hun partij. Die opvattingen zijn niet vreemd en komen volgens mij niet als een verrassing. Het draait om de overgang van echte partijen naar losse kiesverenigingen.
Die opinies vormen de logische conclusie van een proces dat zich het laatste decennium heeft voltrokken. Het laat dus weinig aan de verbeelding over waar ze met de SP.a naartoe willen. Voor SP.a Rood/Vonk, want de taal en de uithalen naar iemand als Sleeckx tonen volgens mij duidelijk aan door wie het persbericht is geschreven, is dat absoluut geen probleem.
Integendeel, het biedt voorwaar opnieuw wat perspectieven voor linkse krachten om binnen de SP.a te werken. Ze zien - en dat wellicht tot ieders hilariteit en verbazing binnen en buiten de SP.a - zelfs een rol voor zichzelf weggelegd als de “missing link” tussen het nieuwe en het oude partijconcept! Het nieuwe concept staat dan voor het betrekken van niet-partijgebonden doelgroepen, zoals NGO’s, op kieslijsten en bij de samenstelling van het programma.
Vande Lanotte moet het maar vragen. De kameraden van Vonk mogen misschien de werken van Marx, Lenin en Trotski op hun duimpje kennen... van evolutieleer, laat staan de praktische toepassing van hun kennis hebben ze duidelijk geen kaas gegeten.
Als er een nieuw partijconcept ontstaat, dan is het oude partijconcept geen lang leven meer beschoren, net als die zogenaamde “missing link”. Denken ze misschien dat beide “concepten” naast elkaar zullen blijven bestaan, of zien ze het als hun taak om de schapen samen met de leiding van de SP.a het nieuwe partijconcept binnen te loodsen?
Misschien kan Vande Lanotte een reservaat creëren binnen de SP.a waar aanhangers van het oude partijconcept in alle anonimiteit en rust kunnen uitsterven. Laat ze af en toe wat amendementen stemmen op congressen en laat ze voor de rest maar doen.
Hoe je, met andere woorden, van een nood een deugd kan maken en de omvorming van een burgerlijke partij tot een electorale kiesmachine - naar het voorbeeld van de Democraten in de VS - als opportuniteit kan zien om als “marxistische tendens” binnen te werken...
De Democraten worden wel eens het kerkhof van de sociale bewegingen genoemd in de Verenigde Staten, wegens hun traditie om sociale bewegingen op te slokken en dood te maken. Maar het is al langer duidelijk dat onze kameraden van de Vonk er geen graten in zien om op een kerkhof te werken, in de hoop dat er ooit nog leven in de brouwerij komt.
Ik vrees echter dat we die mensen moeten teleurstellen. Op Christus, en Michael Jackson, na schieten me weinig voorbeelden te binnen van doden die herrijzen. In de toekomst zal SP.a Rood in de rij mogen staan achter Gaia, de Fietsersbond,... om zoals het goede vazallen toekomt eer te betuigen aan de grote leiders van de SP.a, in de hoop hen milder te stemmen en - wie weet - iets te bekomen.
Misschien moet SP.a Rood Vande Lanotte een apparaat cadeau doen waar sociale bewegingen die zich geroepen voelen een nummertje kunnen trekken. De arrogante manier waarop ze spreken over iemand als Sleeckx, die jaren een woordvoerder is geweest van de linkerzijde binnen de SP.a en korte tijd van SP.a Rood, doet ons geloven dat het beleid van de SP.a van de laatste 18 jaar een minder groot probleem vormt voor onze voormalige minderheid dan het opstappen van een aantal mensen uit de partij die het beu zijn om te verdedigen wat niet meer valt te verdedigen.
De SP.a is al 18 jaar samen met haar Franstalige partner PS één van de belangrijkste - zoniet de belangrijkste - auteurs van het huidige neoliberaal beleid in ons land. De SP.a heeft alle Europese verdragen gestemd die er te stemmen vielen, heeft ons land met de euro opgezadeld, heeft ons de Europese Grondwet en het Generatiepact door de strot geramd.
Het is dan ook vreemd om de SP.a te zien als een dam tegen de “rechtse” meerderheid in Vlaanderen. Als we het aantal overheidsbezittingen die werden verkocht onder socialistische ministers naast die van de “rechtse” partijen zouden zetten, dan komen die rechtse partijen maar belabberd voor de dag.
Dat zich bij die “rechtse meerderheid” trouwens een deel van de klassieke achterban bevindt van de SP.a is uiteraard ook geen analyse waard, laat staan de wijze waarop die mensen terug kunnen worden gewonnen.
Het beleid van de laatste 18 jaar, voorstellen om de arbeidsmarktbeleid te regionaliseren,... Het is allemaal vergeten en vergeven omdat Vande Lanotte in zijn goedheid bereid was om de Vonkisten een aantal amendementjes te laten voorleggen en goedkeuren op het congres, in plaats van hen met hun klikken en klakken buiten te gooien of monddood te maken. Wat hij wellicht al lang had gedaan, mocht SP.a Rood enig zelfrespect of trots hebben gehad.
Levend is SP.a Rood op dit moment voor de partijleiding ongetwijfeld vele malen nuttiger dan dood. De zelfverklaarde opposanten van de koers van de SP.a getuigen middels dit persbericht, in mijn opinie, dat ze de grootste lakeien zijn van het partijapparaat van de SP.a.
Hopen ze met hun gevlei aan het partijapparaat misschien op een aantal mooie plaatsen voor de volgende verkiezingen? Wat ze vervolgens kunnen gebruiken om de illusie te wekken dat ze enige invloed hebben binnen de SP.a? Je zou het bijna gaan geloven... Dit persbericht is in ieder geval een stap in de goede richting.
Liever dan het gevecht aan te gaan en een oppositie uit te bouwen, om nog maar te zwijgen van een marxistische tendens, laten ze zich gewillig inschakelen in het “nieuwe partijproject” van de SP.a-leiding, in de hoop wat meer ruimte te hebben om hun ding te doen.
Geen probleem. De hel mag bevriezen. We blijven lid van de SP.a. Vande Lanotte heeft op het congres niet gezegd dat hij een “trotskist” is, maar het heeft duidelijk niet veel gescheeld. Een overwinning voor de Marxisten in België...
woensdag, januari 31, 2007
maandag, januari 29, 2007
Marie-Rose, een deejay en het neofascisme
Het was me het weekje wel bij het Vlaams Belang. Verruimer, vrijdenker en economisch collaborateur Jurgen Verstrepen die een open rechtse lijst voorstelt. Waarbij de flierefluitende deejay even vergeet dat hij tijdens de werkuren militeert voor het neofascistische clubje van Dewinter.
De nobele missie - of was het een bevel? - die Verstrepen van zijn broodheren kreeg opgedragen, was het nauwkeurig selecteren van bikini's voor zijn weblog. Onverwijld, en zonder Vlaamse concessies. Geen morzel grond, of blank streepje bloot.
Verstrepen groette de Leider, klikte met zijn mocassins, en liet het zich geen twee keer zeggen. Criteria van ras of haarkleur, wenkbrauwen van de soort-Dewinter, de genetica van dokter Mengele, en andere ditjes en datjes, waren niet van tel.
Het programma van het VB was weliswaar seksistisch, maar nog niet op Verstrepens wijze. Hulde aan de diversiteit. Maar dan wel op de kap van Alexandra Colen, Gods eigen klooster.
En Marie-Rose Morel, uit Schoten, dan. Die vond Dewinter "zo strijdbaar" dat ze er "een beetje bang van werd". Kom zeg, een kind ziet dat dat net de bedoeling is. Een onmisbaar deel van de act. Waarvoor de Führer zelf gebogen over de keukentafel - een legerhelm rondtollend onder de rechterwijsvinger - het scenario neerschrijft.
Gelukkig was er nog de uitvinding van de gsm voor het Vlaams Belang, in die turbulente dagen en uren voor de partij, die opnieuw als een Griekse falanx moest gaan opereren.
Philip Dewinter: "Marie-Rose, maar meisje, wat lees ik nu in Het Laatste Nieuws? Je vindt mijn stijl te strijdbaar? Maar ik had het toch niet tegen u? Ik had het tegen de Ali Baba's, de mannen op het vliegend tapijt die zich niet willen aanpassen. Zie je mij zo vliegen?
Ik verwees in mijn toespraken ook naar de negers in uw buurt, die onze vrouwen bedreigen en hen slinkse blikken toewerpen in het donker. Is het je nog niet opgevallen, misschien?"
Marie-Rose Morel: "Maar Philip, je lijkt wel kwaad. Ik..."
Philip Dewinter: "Kwaad? Kwaad?! Ikke, Philip Dewinter? 'Buiten mezelf van woede' - is het dat wat je insinueert, Marie-Rose?
Dan heb je mij vroeger 't Stuc aan de universiteit van Leuven niet zien bestormen, braaf kind. Bon, ik had dan ook een zakdoek voor mijn edele gelaat vastgeknoopt. Om eventueel in te snuiten, moest ik een verkoudheid opdoen onder de linksen waarop we zouden gaan stormlopen, zoals de SS in de goede oude tijd.
Je bent maar één keer een jong veulen, Marie-Rose! Maar nu moet er terug orde heersen in de partij. Ordnung, zoals ze in het Duits zeggen! Wie de partijtucht negeert, vliegt eruit. Ben ik duidelijk genoeg, vriendin uit Schoten?"
Marie-Rose: "Euh, ja Philip, maar..."
Philip Dewinter: "Laat mij uitspreken, Marie-Rose. Tegenwoordig zijn we zo soft en tolerant geworden, dat we zelfs citaten van Abou Jahjah in onze pamfletten laten afdrukken. Een komische noot tussen alle miserie, waarin die Arabier een etnische burgeroorlog in België voorspelt.
Dat drukken we dan op enkele honderdduizenden exemplaren af en smijten het in de brievenbus van het modale Vlaamse gezin. Zuiver ter informatie, weet je wel. Verdorie waar is mijn legerhelm? Göringkje, Göring, waar ben je, lieve schat? Poes poes poes... Lief helmpje?"
Marie-Rose: "Philip, ik wil je niet choqueren, maar ik ga niet in op je avances. Voor mij draait het om de politieke ideeën. Hou hier alsjeblief mee op. "
Philip Dewinter: "Poesie poesie poes... Görinkje?? Gööörrring??? Nasi nasi..."
(pd)
De nobele missie - of was het een bevel? - die Verstrepen van zijn broodheren kreeg opgedragen, was het nauwkeurig selecteren van bikini's voor zijn weblog. Onverwijld, en zonder Vlaamse concessies. Geen morzel grond, of blank streepje bloot.
Verstrepen groette de Leider, klikte met zijn mocassins, en liet het zich geen twee keer zeggen. Criteria van ras of haarkleur, wenkbrauwen van de soort-Dewinter, de genetica van dokter Mengele, en andere ditjes en datjes, waren niet van tel.
Het programma van het VB was weliswaar seksistisch, maar nog niet op Verstrepens wijze. Hulde aan de diversiteit. Maar dan wel op de kap van Alexandra Colen, Gods eigen klooster.
En Marie-Rose Morel, uit Schoten, dan. Die vond Dewinter "zo strijdbaar" dat ze er "een beetje bang van werd". Kom zeg, een kind ziet dat dat net de bedoeling is. Een onmisbaar deel van de act. Waarvoor de Führer zelf gebogen over de keukentafel - een legerhelm rondtollend onder de rechterwijsvinger - het scenario neerschrijft.
Gelukkig was er nog de uitvinding van de gsm voor het Vlaams Belang, in die turbulente dagen en uren voor de partij, die opnieuw als een Griekse falanx moest gaan opereren.
Philip Dewinter: "Marie-Rose, maar meisje, wat lees ik nu in Het Laatste Nieuws? Je vindt mijn stijl te strijdbaar? Maar ik had het toch niet tegen u? Ik had het tegen de Ali Baba's, de mannen op het vliegend tapijt die zich niet willen aanpassen. Zie je mij zo vliegen?
Ik verwees in mijn toespraken ook naar de negers in uw buurt, die onze vrouwen bedreigen en hen slinkse blikken toewerpen in het donker. Is het je nog niet opgevallen, misschien?"
Marie-Rose Morel: "Maar Philip, je lijkt wel kwaad. Ik..."
Philip Dewinter: "Kwaad? Kwaad?! Ikke, Philip Dewinter? 'Buiten mezelf van woede' - is het dat wat je insinueert, Marie-Rose?
Dan heb je mij vroeger 't Stuc aan de universiteit van Leuven niet zien bestormen, braaf kind. Bon, ik had dan ook een zakdoek voor mijn edele gelaat vastgeknoopt. Om eventueel in te snuiten, moest ik een verkoudheid opdoen onder de linksen waarop we zouden gaan stormlopen, zoals de SS in de goede oude tijd.
Je bent maar één keer een jong veulen, Marie-Rose! Maar nu moet er terug orde heersen in de partij. Ordnung, zoals ze in het Duits zeggen! Wie de partijtucht negeert, vliegt eruit. Ben ik duidelijk genoeg, vriendin uit Schoten?"
Marie-Rose: "Euh, ja Philip, maar..."
Philip Dewinter: "Laat mij uitspreken, Marie-Rose. Tegenwoordig zijn we zo soft en tolerant geworden, dat we zelfs citaten van Abou Jahjah in onze pamfletten laten afdrukken. Een komische noot tussen alle miserie, waarin die Arabier een etnische burgeroorlog in België voorspelt.
Dat drukken we dan op enkele honderdduizenden exemplaren af en smijten het in de brievenbus van het modale Vlaamse gezin. Zuiver ter informatie, weet je wel. Verdorie waar is mijn legerhelm? Göringkje, Göring, waar ben je, lieve schat? Poes poes poes... Lief helmpje?"
Marie-Rose: "Philip, ik wil je niet choqueren, maar ik ga niet in op je avances. Voor mij draait het om de politieke ideeën. Hou hier alsjeblief mee op. "
Philip Dewinter: "Poesie poesie poes... Görinkje?? Gööörrring??? Nasi nasi..."
(pd)
zondag, januari 28, 2007
Hier komen de delegees...
Van het Vlaams Belang!
- Loonlastverlaging nu! Of onze bottines in uw bakkes!
- Onze bottines in uw bakkes! Zomaar!
- Het Generatiepact gaat niet ver genoeg! Iedereen een ringbaard! Nee, twee ringbaarden en 't Belgiekske nikske!
- Ja, aan de jacht op werklozen! Wij kloppen wel op hun deur! En op hun gezicht!
- Hoera voor flexibele werkuren! In het Dietse Rijk gaat de zon nooit onder!
- Baas in eigen wijk? Ja! Baas in eigen stad? Ja! Baas in eigen land? Ja! Baas in eigen bedrijf? Nééén!
- Internationale solidariteit? Weg ermee, da's voor de negers!
- Langharig links tuig? Nee! Alle arbeiders kort stekelhaar! Ja! Wij vechten... wij vechten... wij vechten voor iets beters!
- Loonlastverlaging nu! Of onze bottines in uw bakkes!
- Onze bottines in uw bakkes! Zomaar!
- Het Generatiepact gaat niet ver genoeg! Iedereen een ringbaard! Nee, twee ringbaarden en 't Belgiekske nikske!
- Ja, aan de jacht op werklozen! Wij kloppen wel op hun deur! En op hun gezicht!
- Hoera voor flexibele werkuren! In het Dietse Rijk gaat de zon nooit onder!
- Baas in eigen wijk? Ja! Baas in eigen stad? Ja! Baas in eigen land? Ja! Baas in eigen bedrijf? Nééén!
- Internationale solidariteit? Weg ermee, da's voor de negers!
- Langharig links tuig? Nee! Alle arbeiders kort stekelhaar! Ja! Wij vechten... wij vechten... wij vechten voor iets beters!
vrijdag, januari 26, 2007
Column: "Doom and gloom"
Door Karel Mortier
Naar aanleiding van het Wereld Economisch Forum in Davos, waar wereldleiders en hun politieke woordvoerders samenkomen om te discussiëren over socio-economische vraagstukken, duiken er in verschillende kranten optimistische artikels op over de staat van de wereldeconomie en de verwachte economische groei voor volgend jaar.
Dit staat in zeer schril contrast met de "doom and gloom"-berichten waarmee de werkgevers naar de sociale onderhandelingen trokken, en die het vertrekpunt vormden voor die onderhandelingen.
Ondanks de - volgens patronale woordvoerders in Davos - "zeer gunstige economische perspectieven" en de vaststelling dat een land als België internationaal qua economische groei en winstgevendheid zeer goed scoort, slagen de sociale partners er zowaar in om een loonnorm van 5% op te leggen voor de komende 2 jaar. Dit wordt gedeeltelijk dan nog eens door de belastingbetaler gefinancierd.
De financiële krant De Tijd, een krant die ondanks het feit dat ze dicht bij het patronaat aanleunt nog steeds één van de meest betrouwbare bronnen vormt voor financieel-economische informatie, stelt: "Voor 2007 ziet het economische plaatje er dus inderdaad erg goed uit. Maar hoe zit het met de langere termijn? De westerse economieën tonen al meer dan 10 jaar een mooi rapport, met hier en daar slechts kortstondige recessies in 2001.
Dat kan niet blijven duren, met name omdat die sterke prestatie gesteund wordt door eenmalige factoren. “ (De Tijd, 25/01/2007)
Als de vakbonden een weliswaar indicatieve loonnorm afdwingen die nauwelijks of geen loonsverhoging inhoudt voor veel mensen - in wat economisch volgens het patronaat een zeer gunstige periode is - wat moet dat dan worden wanneer het minder goed gaat?
Lijkt me helemaal geen goed teken. Het is toch vreemd dat de vakbonden het zelfs niet lijken aan te durven om de berichtgeving die vanuit patronale kringen zelf komt te gebruiken tijdens sociale onderhandelingen. Dit om een hogere loonnorm af te dwingen. Wel integendeel: ze geven de indruk de agenda voor de sociale onderhandelingen te laten bepalen door het patronaat en hun woordvoerders in politiek en media.
Mensen als Cortebeeck moeten de champagnekurken in de “boardrooms” van de Belgische bedrijven toch ook hebben horen knallen? Het volstaat toch gewoon dat ze het verslag van de Nationale Bank op tafel leggen om aan te tonen dat gezien de economische verwachtingen, beurskoersen en winstverwachtingen er heel wat meer in zat?
Ironisch genoeg zijn het de mensen die het laatste decennium in veel gevallen hun inkomen jaarlijks met dubbele cijfers hebben zien groeien, die tijdens sociale onderhandelingen het hardst roepen dat de loonkosten een probleem vormen.
Mijn stelling is dat de steun voor de patronale visie op de loonkostenproblematiek evenredig verloopt met het inkomen van de mensen in dit land. Hoe hoger het inkomen, hoe sneller de lonen van sommigen stijgen, hoe meer ze de loonkosten van anderen als een maatschappelijk probleem zien.
Proffen, mediabonzen, politici, patroons, managers en vakbondsbonzen situeren zich allemaal in dezelfde loonschalen, waardoor ze min of meer in dezelfde materiële omstandigheden leven en onbewust misschien een gelijklopende visie ontwikkelen op een aantal problemen.
Het is een stelling, maar misschien het onderzoeken waard. Tijdens de discussie over het Generatiepact was het duidelijk dat hoger geschoolden en mensen met een bovengemiddeld inkomen, in meerderheid achter de plannen van de regering stonden.
Een grote meerderheid van de arbeidersklasse en een groot deel van de middenklasse moest er niets van hebben, wat tot uiting kwam in de mobilisaties tegen het Generatiepact en in opiniepeilingen.
Dat is wellicht ook de reden waarom een partij als Groen!, wiens lidmaatschap voor een groot deel bestaat uit hoger geschoolden en mensen met een gemiddeld tot bovengemiddeld inkomen, zo aarzelend tussenkwam in de strijd tegen het Generatiepact.
Wellicht geloofden ze zelf de retoriek van de regering, de media en het patronaat. En als dat niet het geval was, dan geloofden ze wellicht dat een groot deel van hun electoraat het geloofde.
Op een bepaald moment begonnen wellicht veel mensen te twijfelen, omdat het leek alsof 99,9% van de bevolking achter het Generatiepact stond. Vandaar is het, volgens mij, van groot belang dat een beweging als CAP onafhankelijk van SP.a én Groen! blijft. CAP mag niet worden gebruikt als instrument van bepaalde partijen om geloofwaardiger over te komen, bijvoorbeeld in vakbondskringen.
Naar aanleiding van het Wereld Economisch Forum in Davos, waar wereldleiders en hun politieke woordvoerders samenkomen om te discussiëren over socio-economische vraagstukken, duiken er in verschillende kranten optimistische artikels op over de staat van de wereldeconomie en de verwachte economische groei voor volgend jaar.
Dit staat in zeer schril contrast met de "doom and gloom"-berichten waarmee de werkgevers naar de sociale onderhandelingen trokken, en die het vertrekpunt vormden voor die onderhandelingen.
Ondanks de - volgens patronale woordvoerders in Davos - "zeer gunstige economische perspectieven" en de vaststelling dat een land als België internationaal qua economische groei en winstgevendheid zeer goed scoort, slagen de sociale partners er zowaar in om een loonnorm van 5% op te leggen voor de komende 2 jaar. Dit wordt gedeeltelijk dan nog eens door de belastingbetaler gefinancierd.
De financiële krant De Tijd, een krant die ondanks het feit dat ze dicht bij het patronaat aanleunt nog steeds één van de meest betrouwbare bronnen vormt voor financieel-economische informatie, stelt: "Voor 2007 ziet het economische plaatje er dus inderdaad erg goed uit. Maar hoe zit het met de langere termijn? De westerse economieën tonen al meer dan 10 jaar een mooi rapport, met hier en daar slechts kortstondige recessies in 2001.
Dat kan niet blijven duren, met name omdat die sterke prestatie gesteund wordt door eenmalige factoren. “ (De Tijd, 25/01/2007)
Als de vakbonden een weliswaar indicatieve loonnorm afdwingen die nauwelijks of geen loonsverhoging inhoudt voor veel mensen - in wat economisch volgens het patronaat een zeer gunstige periode is - wat moet dat dan worden wanneer het minder goed gaat?
Lijkt me helemaal geen goed teken. Het is toch vreemd dat de vakbonden het zelfs niet lijken aan te durven om de berichtgeving die vanuit patronale kringen zelf komt te gebruiken tijdens sociale onderhandelingen. Dit om een hogere loonnorm af te dwingen. Wel integendeel: ze geven de indruk de agenda voor de sociale onderhandelingen te laten bepalen door het patronaat en hun woordvoerders in politiek en media.
Mensen als Cortebeeck moeten de champagnekurken in de “boardrooms” van de Belgische bedrijven toch ook hebben horen knallen? Het volstaat toch gewoon dat ze het verslag van de Nationale Bank op tafel leggen om aan te tonen dat gezien de economische verwachtingen, beurskoersen en winstverwachtingen er heel wat meer in zat?
Ironisch genoeg zijn het de mensen die het laatste decennium in veel gevallen hun inkomen jaarlijks met dubbele cijfers hebben zien groeien, die tijdens sociale onderhandelingen het hardst roepen dat de loonkosten een probleem vormen.
Mijn stelling is dat de steun voor de patronale visie op de loonkostenproblematiek evenredig verloopt met het inkomen van de mensen in dit land. Hoe hoger het inkomen, hoe sneller de lonen van sommigen stijgen, hoe meer ze de loonkosten van anderen als een maatschappelijk probleem zien.
Proffen, mediabonzen, politici, patroons, managers en vakbondsbonzen situeren zich allemaal in dezelfde loonschalen, waardoor ze min of meer in dezelfde materiële omstandigheden leven en onbewust misschien een gelijklopende visie ontwikkelen op een aantal problemen.
Het is een stelling, maar misschien het onderzoeken waard. Tijdens de discussie over het Generatiepact was het duidelijk dat hoger geschoolden en mensen met een bovengemiddeld inkomen, in meerderheid achter de plannen van de regering stonden.
Een grote meerderheid van de arbeidersklasse en een groot deel van de middenklasse moest er niets van hebben, wat tot uiting kwam in de mobilisaties tegen het Generatiepact en in opiniepeilingen.
Dat is wellicht ook de reden waarom een partij als Groen!, wiens lidmaatschap voor een groot deel bestaat uit hoger geschoolden en mensen met een gemiddeld tot bovengemiddeld inkomen, zo aarzelend tussenkwam in de strijd tegen het Generatiepact.
Wellicht geloofden ze zelf de retoriek van de regering, de media en het patronaat. En als dat niet het geval was, dan geloofden ze wellicht dat een groot deel van hun electoraat het geloofde.
Op een bepaald moment begonnen wellicht veel mensen te twijfelen, omdat het leek alsof 99,9% van de bevolking achter het Generatiepact stond. Vandaar is het, volgens mij, van groot belang dat een beweging als CAP onafhankelijk van SP.a én Groen! blijft. CAP mag niet worden gebruikt als instrument van bepaalde partijen om geloofwaardiger over te komen, bijvoorbeeld in vakbondskringen.
woensdag, januari 24, 2007
Column: Wat gebeurt er in Nederland?
Openlijke verdeeldheid burgerij
De juridische strijd tussen durfkapitalisten Centaurus/Paulson met de protectionistische directie van Stork
Door Bas de Ruiter
Sinds enkele maanden was er sprake van een conflict tussen de aandeelhouders van Centaurus en Paulson aan de ene kant en de directie van Stork aan de andere kant. Centaurus en Paulson eisten van de directie de opsplitsing van het bedrijf en de verkoop van de onderdelen Food Systems en Technical Services, waardoor nog enkel de tak van lucht- en ruimtevaartindustrie zou overblijven.
Dat laatste onderdeel was namelijk het meest winstgevend: behoud van de overige twee onderdelen van Stork zou de waarde van de aandelen doen dalen, volgens Centaurus en Paulson.
De topman Sjoerd Vollebregt verzette zich tegen de verkoop van de twee componenten: gedurende het conflict werd door de directie zelfs een protestmanifestatie georganiseerd, die gesteund werd door het personeel.
Centaurus en Paulson, die gezamenlijk 31,4% van de aandelen van Stork bezitten, wilden door middel van een speciale aandeelhoudersvergadering de opsplitsing van Stork doordrukken. De directie heeft vervolgens door de uitgifte van extra aandelen, die zij door de Stichting Stork liet opkopen, geprobeerd de macht van de aandeelhouders Centaurus en Paulson in te perken.
Die maatregel is nu op woensdag 17 januari 2007 door de Ondernemingskamer van de Rechtbank onwettig verklaard, waardoor Centaurus en Paulson hun zin krijgen en de opsplitsing vrijwel een feit is. De meerderheid van de aandeelhouders lijkt voor opsplitsing te zijn, gezien hun enthousiasme over de beslissing van de Ondernemerskamer om voor Stork drie commissarissen te benoemen.
Aan de protectionistische stuiptrekking van Sjoerd Vollebregt, topman bij Stork, is na de uitspraak van de rechter snel een einde gekomen. Hij stelde dat "deze uitspraak goed [is] voor ons bedrijf".
Het was ons altijd wel duidelijk dat de protestmanifestatie, die actief gesteund werd door de arbeiders van Stork, voor de topman nooit het doel had op te komen voor de banen van de arbeiders. Zijn taak is om op te komen voor de economische belangen van de directie, die zijn salaris betaalt, en haar macht tegenover de invloed van de durfkapitalisten te beschermen.
Nu de opsplitsing vrijwel een feit is, valt het ergste te vrezen voor de banen van de arbeiders in de onderdelen die nu worden afgestoten. In een te verwachten reorganisatie zullen ongetwijfeld een groot aantal ontslagen vallen. Het is daarom verwonderlijk dat zowel de Nederlandse FNV- als CNV-bond positief hebben gereageerd op deze beslissing van de rechter.
(De LSP heeft een zusterorganisatie in Nederland, Offensief. Hun website vind je op: www.offensief.nl)
De juridische strijd tussen durfkapitalisten Centaurus/Paulson met de protectionistische directie van Stork
Door Bas de Ruiter
Sinds enkele maanden was er sprake van een conflict tussen de aandeelhouders van Centaurus en Paulson aan de ene kant en de directie van Stork aan de andere kant. Centaurus en Paulson eisten van de directie de opsplitsing van het bedrijf en de verkoop van de onderdelen Food Systems en Technical Services, waardoor nog enkel de tak van lucht- en ruimtevaartindustrie zou overblijven.
Dat laatste onderdeel was namelijk het meest winstgevend: behoud van de overige twee onderdelen van Stork zou de waarde van de aandelen doen dalen, volgens Centaurus en Paulson.
De topman Sjoerd Vollebregt verzette zich tegen de verkoop van de twee componenten: gedurende het conflict werd door de directie zelfs een protestmanifestatie georganiseerd, die gesteund werd door het personeel.
Centaurus en Paulson, die gezamenlijk 31,4% van de aandelen van Stork bezitten, wilden door middel van een speciale aandeelhoudersvergadering de opsplitsing van Stork doordrukken. De directie heeft vervolgens door de uitgifte van extra aandelen, die zij door de Stichting Stork liet opkopen, geprobeerd de macht van de aandeelhouders Centaurus en Paulson in te perken.
Die maatregel is nu op woensdag 17 januari 2007 door de Ondernemingskamer van de Rechtbank onwettig verklaard, waardoor Centaurus en Paulson hun zin krijgen en de opsplitsing vrijwel een feit is. De meerderheid van de aandeelhouders lijkt voor opsplitsing te zijn, gezien hun enthousiasme over de beslissing van de Ondernemerskamer om voor Stork drie commissarissen te benoemen.
Aan de protectionistische stuiptrekking van Sjoerd Vollebregt, topman bij Stork, is na de uitspraak van de rechter snel een einde gekomen. Hij stelde dat "deze uitspraak goed [is] voor ons bedrijf".
Het was ons altijd wel duidelijk dat de protestmanifestatie, die actief gesteund werd door de arbeiders van Stork, voor de topman nooit het doel had op te komen voor de banen van de arbeiders. Zijn taak is om op te komen voor de economische belangen van de directie, die zijn salaris betaalt, en haar macht tegenover de invloed van de durfkapitalisten te beschermen.
Nu de opsplitsing vrijwel een feit is, valt het ergste te vrezen voor de banen van de arbeiders in de onderdelen die nu worden afgestoten. In een te verwachten reorganisatie zullen ongetwijfeld een groot aantal ontslagen vallen. Het is daarom verwonderlijk dat zowel de Nederlandse FNV- als CNV-bond positief hebben gereageerd op deze beslissing van de rechter.
(De LSP heeft een zusterorganisatie in Nederland, Offensief. Hun website vind je op: www.offensief.nl)
dinsdag, januari 23, 2007
Vergeet de Oude Germanen niet
Vanhecke fluit naar Morel
Marie-Rose Morel werd officieel teruggefloten door de partijleiding van het VB naar aanleiding van haar uitspraken over een eventuele samenwerking met Dedecker. Eerder kreeg "verruimer" Jurgen Verstrepen ook al op zijn doos naar aanleiding van zijn uitspraken.
Morel had verklaard dat er nood was aan een grote verruiming. Ook nog: "Het zou stom zijn mochten we opnieuw een hardere koers varen. Elke formule raakt ooit uitgewerkt, ook die van Dewinter." De positie van voorzitter Vanhecke zou verzwakt zijn, naar verluidt ook omwille van "persoonlijke moeilijkheden" (dixit De Standaard).
Tovenaar
De rechtse krachten in Vlaanderen denken na over hun politieke carrièreplanning. Jean-Marie Dedecker is overtuigd van het eigen grote gelijk en vooral van het grote belang van zijn eigen figuur.
Dat hij naar buiten komt met programma-ideeën die zo uit de Burgermanifesten van Verhofstadt konden geplukt worden, doet er niet toe. Neen, Jean-Marie moet en zal zichzelf promoten bij de verkiezingen. Mogelijk kan hij nadien het merk Dedecker op een andere markt gaan verkopen, indien hij niet verkozen raakt.
Dedecker zorgde wel voor enige onrust bij het VB. Daar stelde Jurgen Verstrepen onder meer dat er een rechtse open lijst zou moeten komen en dat hij daar mee een rol in wil spelen.
Zou Verstrepen in een ernstige formatie rond Dedecker meer de eerste viool kunnen spelen? Zou Jean-Marie zoiets toelaten? We hebben er onze twijfels over en Verstrepen heeft met zijn ideetjes alvast een deel van de VB-achterban tegen zich in het harnas gejaagd.
Het carrièrisme in het VB mag dan al hoogtij vieren, er al te openlijk over praten en er ideetjes rond lanceren, is geen goed idee.
Natuurlijk zou Verstrepen wel goed bij Dedecker passen. Een dergelijke "clash of egos" zou tot spectaculaire reality-TV kunnen leiden. Misschien kan Boudewijn Bouckaert worden ingehuurd om commentaar te leveren bij deze reality-reeks.
Behalve op televisioneel gebied, valt er weinig te verwachten van Dedecker en/of Verstrepen. Inhoudelijk zijn het rechtse rakkers die voor een neoliberaal beleid staan. Verstrepen deelde nog mee op zijn site: "Als een leerling-tovenaar, een soort rechtse Harry Potter, zal ik al mijn toverkunsten aanwenden om in het belang van Vlaanderen een rechts front te realiseren. Vlaanderen heeft daar nood aan. (wordt vervolgd)"
Smit terug naar af
Michiel Smit, de leider van de formatie Nieuw Rechts, is gemeenteraadslid af. In de gemeente Lanseringland werd Smit verkozen voor Nieuw Rechts, maar hij slaagde er niet in binnen de opgelegde termijn een huis te vinden in de gemeente om zich aldaar te vestigen. Resultaat: Smit kan rustig verderslapen in Rotterdam.
Ook Jurgen kan fluiten
Verstrepen reageert steeds bitsiger op zijn partijgenoten. Ook nu Morel verklaarde voor meer verruiming te zijn, is dat nog niet goed genoeg voor Verstrepen.
Hij verklaarde op zijn site: "Waar was je Morel toen ik 'een signaal' verwachtte van het VB na de dood van Luna? Ik hoorde je niet toen ik opriep om de extreme-extremisten te weren uit onze middens. (...) Dat gaan tafelen met nogal onguur internationaal politiek personeel in de EU, ieder zijn of haar privé-leven. Ik vergeef het je."
Qua vergevingsgezinde boodschap kan dat tellen: nog eens alle problemen bovenhalen en uithalen naar de nieuw opgerichte Europese fractie (Morel ging tafelen met de leider van de Bulgaarse Atake, met name de racist en jodenhater Siderov).
Binnenkort zal Jurgen kunnen fluiten naar zijn postje als hij zo verder doet! Tenzij Dedecker natuurlijk over de kiesdrempel raakt...
(gc)
Marie-Rose Morel werd officieel teruggefloten door de partijleiding van het VB naar aanleiding van haar uitspraken over een eventuele samenwerking met Dedecker. Eerder kreeg "verruimer" Jurgen Verstrepen ook al op zijn doos naar aanleiding van zijn uitspraken.
Morel had verklaard dat er nood was aan een grote verruiming. Ook nog: "Het zou stom zijn mochten we opnieuw een hardere koers varen. Elke formule raakt ooit uitgewerkt, ook die van Dewinter." De positie van voorzitter Vanhecke zou verzwakt zijn, naar verluidt ook omwille van "persoonlijke moeilijkheden" (dixit De Standaard).
Tovenaar
De rechtse krachten in Vlaanderen denken na over hun politieke carrièreplanning. Jean-Marie Dedecker is overtuigd van het eigen grote gelijk en vooral van het grote belang van zijn eigen figuur.
Dat hij naar buiten komt met programma-ideeën die zo uit de Burgermanifesten van Verhofstadt konden geplukt worden, doet er niet toe. Neen, Jean-Marie moet en zal zichzelf promoten bij de verkiezingen. Mogelijk kan hij nadien het merk Dedecker op een andere markt gaan verkopen, indien hij niet verkozen raakt.
Dedecker zorgde wel voor enige onrust bij het VB. Daar stelde Jurgen Verstrepen onder meer dat er een rechtse open lijst zou moeten komen en dat hij daar mee een rol in wil spelen.
Zou Verstrepen in een ernstige formatie rond Dedecker meer de eerste viool kunnen spelen? Zou Jean-Marie zoiets toelaten? We hebben er onze twijfels over en Verstrepen heeft met zijn ideetjes alvast een deel van de VB-achterban tegen zich in het harnas gejaagd.
Het carrièrisme in het VB mag dan al hoogtij vieren, er al te openlijk over praten en er ideetjes rond lanceren, is geen goed idee.
Natuurlijk zou Verstrepen wel goed bij Dedecker passen. Een dergelijke "clash of egos" zou tot spectaculaire reality-TV kunnen leiden. Misschien kan Boudewijn Bouckaert worden ingehuurd om commentaar te leveren bij deze reality-reeks.
Behalve op televisioneel gebied, valt er weinig te verwachten van Dedecker en/of Verstrepen. Inhoudelijk zijn het rechtse rakkers die voor een neoliberaal beleid staan. Verstrepen deelde nog mee op zijn site: "Als een leerling-tovenaar, een soort rechtse Harry Potter, zal ik al mijn toverkunsten aanwenden om in het belang van Vlaanderen een rechts front te realiseren. Vlaanderen heeft daar nood aan. (wordt vervolgd)"
Smit terug naar af
Michiel Smit, de leider van de formatie Nieuw Rechts, is gemeenteraadslid af. In de gemeente Lanseringland werd Smit verkozen voor Nieuw Rechts, maar hij slaagde er niet in binnen de opgelegde termijn een huis te vinden in de gemeente om zich aldaar te vestigen. Resultaat: Smit kan rustig verderslapen in Rotterdam.
Ook Jurgen kan fluiten
Verstrepen reageert steeds bitsiger op zijn partijgenoten. Ook nu Morel verklaarde voor meer verruiming te zijn, is dat nog niet goed genoeg voor Verstrepen.
Hij verklaarde op zijn site: "Waar was je Morel toen ik 'een signaal' verwachtte van het VB na de dood van Luna? Ik hoorde je niet toen ik opriep om de extreme-extremisten te weren uit onze middens. (...) Dat gaan tafelen met nogal onguur internationaal politiek personeel in de EU, ieder zijn of haar privé-leven. Ik vergeef het je."
Qua vergevingsgezinde boodschap kan dat tellen: nog eens alle problemen bovenhalen en uithalen naar de nieuw opgerichte Europese fractie (Morel ging tafelen met de leider van de Bulgaarse Atake, met name de racist en jodenhater Siderov).
Binnenkort zal Jurgen kunnen fluiten naar zijn postje als hij zo verder doet! Tenzij Dedecker natuurlijk over de kiesdrempel raakt...
(gc)
zondag, januari 21, 2007
B-Boys Blues: na de pillen, de fitness, het Jane Fonda-dieet, en de stijgende armoede
Lijst Dedecker wil de staat afslanken
Gaga à gogo
Arbeiders! Stem voor de lijst-Dedecker en Win for Life:
- Afschaffing van het brugpensioen, voor iedereen!
De regering heeft, tegen de absolute meerderheid van de bevolking in, het Generatiepact door onze strot gejaagd. Jean-Marie Dedecker en zijn vrienden willen er 100% zeker van zijn dat niemand door de mazen van het net glipt.
Uw mening wordt niet gevraagd. Het referendum dient alleen om de arbeiders te verdelen. Laat ons onszelf in het zweet werken. Tot de “productiefsten van alle Galliërs” uitgeput tegen de grond ploffen. Dan, ja dan pas, is het goed, voor de ex-judocoach en stemmenkampioen!
- Beperking van de werkloosheidsuitkering in de tijd. Voor alle tamme uitvreters die weigeren de bazen van recordwinsten te voorzien, zoals elke beschaafde burger onder ons.
Moesten Jean-Marie Dedecker en professor Bouckaert ooit met een uitkering voor werkloosheid rondkomen? Neen! Zijn ze in staat of bereid om te doorgronden dat dat echt geen vetpot is? Neen!
Kunnen zij eraan doen dat de aangeboden vacatures slechts een fractie van het aantal werklozen uitmaken? Neen! Willen Bouckaert en Dedecker misschien gaan werken in laag betaalde en superflexibele jobs, of desnoods dienstencheques? Ben je gek? Neen!
Maar u... u wil dat allemaal wel! Stem dus op de Lijst Dedecker.
- Neen aan de Waalse chantage. Verspreid de armoedevlek in Wallonië, en doe het nu!
Naast Albert bestaat er in dit minilandje nog een koning, Elio Di Rupo van de PS. Alsof één hofhouding, met Franse maniertjes, niet genoeg was!
Die lamme charmezanger, om niet te zeggen politiek-correcte homo (en daar begint veel budgettaire spilzucht volgens Boudewijn Bouckaert), wil niet snel genoeg hakken in de Waalse lonen en uitkeringen. Niet eens van hemzelf! Van de werkers en hun gezinnen. Begrijpe wie kan.
Dit soort altruïsme, eigenlijk plat electoraal opportunisme, is niet eigen aan de mens. Het moet stoppen, als de Lijst Dedecker uw steun als Vlaming krijgt. “Vlaming zijn” is het tofste dat er is, op Euro Disney na. Maar het is nog niet fiscaal aftrekbaar. Waalse chantage...
De VS, Groot-Brittannië (en China) tonen het met hun Angelsaksisch model elke dag aan: minder sociale zekerheid + meer om zich heen klauwende armoede = meer investeringen.
Maak van jezelf een koopje, arbeiders!
Laat de Waalse arbeiders met die lagere lonen concurreren tegen de Vlaamse arbeiders. En die twee groepen van heilloze profiteurs, tegen de Polen. Waar ze nog weten wat werken is.
En de Poolse arbeidersaristocratie, want die bestaat ook? Wel, zet die op tegen de Chinezen... (En de Chinezen uit de stad, tegen de Chinezen op het platteland - die zitten na een jaar nog niet te zagen dat ze een TV-toestel moeten hebben. Die Chinese boeren kijken om zeven uur ’s avonds gewoon naar hun koelkast. Da’s in China soms ook entertainment.)
- Halt aan de politieke correctheid
Waar gaat het met deze samenleving naartoe als we geweldplegers uit het katholieke Polen geen “Maghrebijns uitschot” meer mogen noemen, zoals de populaire Jean-Marie Dedecker na de dood van Joe? Deze linkse waanzin moet stoppen: iedereen kan zich vergissen.
Een badkuip is geen slachtkuip. Het is ook geen hoogindustriële kippenvetmesterij. Deze laatste verschaft de hardwerkende Vlaming werk en doet onze maatschappij in welstand leven. Wie kan daar tegen zijn?
Als je dan toch als islamiet je schapen wil slachten, zegt het gezond verstand van de Lijst Dedecker, doe het dan op industriële schaal. Zorg dat je kapitalist bent. Die mogen van Jean-Marie alles, arme vreemde sloebers een pak minder.
En als het hiermee allemaal niet lukt: word lid van het Vlaams Belang! Can’t beat ‘em, join ‘em. Alles is beter dan geen parlementaire wedde, en nooit meer met je smoel op TV.
Boven alles: zeg nooit nooit! Behalve tegen vakbonden, arbeiderseenheid en socialisme.
Stem gezond verstand, stem Lijst Dedecker.
(pd)
Gaga à gogo
Arbeiders! Stem voor de lijst-Dedecker en Win for Life:
- Afschaffing van het brugpensioen, voor iedereen!
De regering heeft, tegen de absolute meerderheid van de bevolking in, het Generatiepact door onze strot gejaagd. Jean-Marie Dedecker en zijn vrienden willen er 100% zeker van zijn dat niemand door de mazen van het net glipt.
Uw mening wordt niet gevraagd. Het referendum dient alleen om de arbeiders te verdelen. Laat ons onszelf in het zweet werken. Tot de “productiefsten van alle Galliërs” uitgeput tegen de grond ploffen. Dan, ja dan pas, is het goed, voor de ex-judocoach en stemmenkampioen!
- Beperking van de werkloosheidsuitkering in de tijd. Voor alle tamme uitvreters die weigeren de bazen van recordwinsten te voorzien, zoals elke beschaafde burger onder ons.
Moesten Jean-Marie Dedecker en professor Bouckaert ooit met een uitkering voor werkloosheid rondkomen? Neen! Zijn ze in staat of bereid om te doorgronden dat dat echt geen vetpot is? Neen!
Kunnen zij eraan doen dat de aangeboden vacatures slechts een fractie van het aantal werklozen uitmaken? Neen! Willen Bouckaert en Dedecker misschien gaan werken in laag betaalde en superflexibele jobs, of desnoods dienstencheques? Ben je gek? Neen!
Maar u... u wil dat allemaal wel! Stem dus op de Lijst Dedecker.
- Neen aan de Waalse chantage. Verspreid de armoedevlek in Wallonië, en doe het nu!
Naast Albert bestaat er in dit minilandje nog een koning, Elio Di Rupo van de PS. Alsof één hofhouding, met Franse maniertjes, niet genoeg was!
Die lamme charmezanger, om niet te zeggen politiek-correcte homo (en daar begint veel budgettaire spilzucht volgens Boudewijn Bouckaert), wil niet snel genoeg hakken in de Waalse lonen en uitkeringen. Niet eens van hemzelf! Van de werkers en hun gezinnen. Begrijpe wie kan.
Dit soort altruïsme, eigenlijk plat electoraal opportunisme, is niet eigen aan de mens. Het moet stoppen, als de Lijst Dedecker uw steun als Vlaming krijgt. “Vlaming zijn” is het tofste dat er is, op Euro Disney na. Maar het is nog niet fiscaal aftrekbaar. Waalse chantage...
De VS, Groot-Brittannië (en China) tonen het met hun Angelsaksisch model elke dag aan: minder sociale zekerheid + meer om zich heen klauwende armoede = meer investeringen.
Maak van jezelf een koopje, arbeiders!
Laat de Waalse arbeiders met die lagere lonen concurreren tegen de Vlaamse arbeiders. En die twee groepen van heilloze profiteurs, tegen de Polen. Waar ze nog weten wat werken is.
En de Poolse arbeidersaristocratie, want die bestaat ook? Wel, zet die op tegen de Chinezen... (En de Chinezen uit de stad, tegen de Chinezen op het platteland - die zitten na een jaar nog niet te zagen dat ze een TV-toestel moeten hebben. Die Chinese boeren kijken om zeven uur ’s avonds gewoon naar hun koelkast. Da’s in China soms ook entertainment.)
- Halt aan de politieke correctheid
Waar gaat het met deze samenleving naartoe als we geweldplegers uit het katholieke Polen geen “Maghrebijns uitschot” meer mogen noemen, zoals de populaire Jean-Marie Dedecker na de dood van Joe? Deze linkse waanzin moet stoppen: iedereen kan zich vergissen.
Een badkuip is geen slachtkuip. Het is ook geen hoogindustriële kippenvetmesterij. Deze laatste verschaft de hardwerkende Vlaming werk en doet onze maatschappij in welstand leven. Wie kan daar tegen zijn?
Als je dan toch als islamiet je schapen wil slachten, zegt het gezond verstand van de Lijst Dedecker, doe het dan op industriële schaal. Zorg dat je kapitalist bent. Die mogen van Jean-Marie alles, arme vreemde sloebers een pak minder.
En als het hiermee allemaal niet lukt: word lid van het Vlaams Belang! Can’t beat ‘em, join ‘em. Alles is beter dan geen parlementaire wedde, en nooit meer met je smoel op TV.
Boven alles: zeg nooit nooit! Behalve tegen vakbonden, arbeiderseenheid en socialisme.
Stem gezond verstand, stem Lijst Dedecker.
(pd)
vrijdag, januari 19, 2007
Column: De rechtse verdeeldheid
Door Karel Mortier
Dedecker lanceerde vandaag zijn partij, die onder de naam Lijst Dedecker naar de verkiezingen trekt. Over het programma is nog niet al te veel geschreven, maar het zou - zoals we ondertussen gewoon zijn geworden - gericht zijn naar "alle Vlamingen".
Dedecker belooft, zoals we ondertussen ook gewoon zijn geworden, een verlaging van de belastingen. Daarnaast wil hij, zoals we inmiddels gewend zijn, een goede sociale zekerheid "voor de mensen die het nodig hebben" en een hardere aanpak van het sociale profitariaat (een thema dat we ook terugvonden in het beleid van het laatste decennium).
Hij pleit onder meer voor een beperking van de werkloosheidsuitkering in de tijd, wat ook in het programma van de VLD staat. Of Dedecker ook pleit voor een beperking van de werkloosheid in de tijd, of gewoon meer cliënten wenst te creëren voor de bijstandsdiensten van het OCMW is minder duidelijk. Maar dat is wellicht een probleem voor de volgende verkiezingen.
Op het eerste gezicht is er dus niet zoveel verschil met de programma’s en het beleid van de paarse regering. Een regering waar Dedecker jarenlang tevergeefs probeerde om een ministerambt binnen te halen, zoals zijn voormalige compagnon de route Van Quickenborne, momenteel beter gekend als staatssecretaris Q.
Dat is niet gelukt. Zijn overstap naar de NVA was ook geen lang leven beschoren, waarna het "gezond verstand" eindelijk zegevierde bij Dedecker en de man een eigen partij begon. Je mag dan de slogan "gezond verstand" lanceren: de politieke loopbaan van Dedecker getuigt er niet te veel van.
Ondertussen zit het Vlaams Belang wat verveeld met Dedecker, omdat ze vrezen een paar procenten aan hem te verliezen. Dit wordt onmiddellijk een argument voor sommigen op de redactie van De Morgen om wat energie te steken in de promotie van Dedecker, als aanvaarbaar alternatief voor het Vlaams Belang .
Verstrepen ziet naar verluidt ook de versplintering op rechts met lede ogen aan, maar de arme man is vergeten dat hij geen parlementair mandaat heeft gekregen om zijn mening te zeggen. Mensen lastig vallen om een radioprogramma te maken en babes selecteren op het internet voor zijn site - tot daar aan toe. Maar pleiten voor een rechtse samenwerking waar het Vlaams Belang niet alle touwtjes in handen heeft, is duidelijk not done.
De kans dat we de heer Verstrepen na de volgende regionale verkiezingen opnieuw in een zetel van het Vlaams parlement zullen zien, is er niet groter op geworden.
Als de Lijst Dedecker de kiesdrempel niet haalt en de arme man in 2009 werkloos wordt dan zou Verstrepen wel eens voor hem plaats kunnen maken, aangezien Dedecker de mogelijkheid om na de verkiezingen nauwer met het Vlaams Belang samen te werken - lees: hem een baan te bezorgen in het Vlaamse parlement - openhoudt.
Dedecker lanceerde vandaag zijn partij, die onder de naam Lijst Dedecker naar de verkiezingen trekt. Over het programma is nog niet al te veel geschreven, maar het zou - zoals we ondertussen gewoon zijn geworden - gericht zijn naar "alle Vlamingen".
Dedecker belooft, zoals we ondertussen ook gewoon zijn geworden, een verlaging van de belastingen. Daarnaast wil hij, zoals we inmiddels gewend zijn, een goede sociale zekerheid "voor de mensen die het nodig hebben" en een hardere aanpak van het sociale profitariaat (een thema dat we ook terugvonden in het beleid van het laatste decennium).
Hij pleit onder meer voor een beperking van de werkloosheidsuitkering in de tijd, wat ook in het programma van de VLD staat. Of Dedecker ook pleit voor een beperking van de werkloosheid in de tijd, of gewoon meer cliënten wenst te creëren voor de bijstandsdiensten van het OCMW is minder duidelijk. Maar dat is wellicht een probleem voor de volgende verkiezingen.
Op het eerste gezicht is er dus niet zoveel verschil met de programma’s en het beleid van de paarse regering. Een regering waar Dedecker jarenlang tevergeefs probeerde om een ministerambt binnen te halen, zoals zijn voormalige compagnon de route Van Quickenborne, momenteel beter gekend als staatssecretaris Q.
Dat is niet gelukt. Zijn overstap naar de NVA was ook geen lang leven beschoren, waarna het "gezond verstand" eindelijk zegevierde bij Dedecker en de man een eigen partij begon. Je mag dan de slogan "gezond verstand" lanceren: de politieke loopbaan van Dedecker getuigt er niet te veel van.
Ondertussen zit het Vlaams Belang wat verveeld met Dedecker, omdat ze vrezen een paar procenten aan hem te verliezen. Dit wordt onmiddellijk een argument voor sommigen op de redactie van De Morgen om wat energie te steken in de promotie van Dedecker, als aanvaarbaar alternatief voor het Vlaams Belang .
Verstrepen ziet naar verluidt ook de versplintering op rechts met lede ogen aan, maar de arme man is vergeten dat hij geen parlementair mandaat heeft gekregen om zijn mening te zeggen. Mensen lastig vallen om een radioprogramma te maken en babes selecteren op het internet voor zijn site - tot daar aan toe. Maar pleiten voor een rechtse samenwerking waar het Vlaams Belang niet alle touwtjes in handen heeft, is duidelijk not done.
De kans dat we de heer Verstrepen na de volgende regionale verkiezingen opnieuw in een zetel van het Vlaams parlement zullen zien, is er niet groter op geworden.
Als de Lijst Dedecker de kiesdrempel niet haalt en de arme man in 2009 werkloos wordt dan zou Verstrepen wel eens voor hem plaats kunnen maken, aangezien Dedecker de mogelijkheid om na de verkiezingen nauwer met het Vlaams Belang samen te werken - lees: hem een baan te bezorgen in het Vlaamse parlement - openhoudt.
woensdag, januari 17, 2007
Doe de "one liner"
In de moderne politiek moet je je boodschap verpakken in pakkende one liners. Bruikbare citaten die er tussenuit springen en inspelen op de sensatiezucht van de media. Dit is onze oogst voor het nog prille 2007:
- "Noem mij maar meneer" (Prins Laurent, in de rechtbank van Hasselt, lijsttrekker van de CAP-senaatslijst, volgens sommige media)
- "Het is niet gemakkelijk om in een extreem rechtse fractie alleen maar sympathieke mensen tegen te komen. Maar in de andere Europese fracties zijn er ook soms meningsverschillen. Zij het dan niet over de Holocaust." (Philip Claeys, Vlaams Belang, over de aanwezigheid van jodenhaters in zijn groep van het Europees parlement)
- "Het Generatiepact is de meest progressieve beleidsverklaring sinds de Oktoberrevolutie. En de staking van '60-'61." (Bart Somers, VLD)
- "In de politiek draait het rond ideeën." (Noël Slangen, reclamemaker, VLD-adviseur)
- "PS-minister Demotte, dat is pas een communist. En ik doe Donald Duck na, in de badkamer." (Hugo Coveliers)
- "Ik vind dat de armen elkaar moeten helpen. En jij, Patrick?" (VRT-journaliste Greet Op de Beeck, tegen haar partner, VLD-minister Patrick Dewael)
- "Politiek is voor mij een kwestie van gezond verstand. Heb je mij goed verstaan, vriend? Of moet ik het nog eens speciaal herhalen voor u?" (Jean-Marie Dedecker, van de Lijst Dedecker)
- "Jean-Marie Dedecker zou op een lijst van het Vlaams Belang kunnen staan. Dan durft er toch één af en toe 'nee' zeggen tegen Dewinter. Een ex-judocoach komt dan goed van pas." (Gerolf Annemans, Vlaams Belang)
- "Vroeger liet ik het recept voor molotov cocktails in de studentenkrant afdrukken. Zonder de minste aanleiding. Puur uit gauchisme. Nu gaat dat natuurlijk niet meer.
De hervormde Federale Politie is bovendien een goed draaiende, progressieve en democratische instelling. Niet links en niet rechts. Een baken voor de tolerante samenleving." (Walter Pauli, Adjunct-hoofdredacteur De Morgen)
- "Shut the fuck up. Hoe dikwijls moet ik het nog zeggen, Yves?" (Bart De Wever, NVA)
(pd)
- "Noem mij maar meneer" (Prins Laurent, in de rechtbank van Hasselt, lijsttrekker van de CAP-senaatslijst, volgens sommige media)
- "Het is niet gemakkelijk om in een extreem rechtse fractie alleen maar sympathieke mensen tegen te komen. Maar in de andere Europese fracties zijn er ook soms meningsverschillen. Zij het dan niet over de Holocaust." (Philip Claeys, Vlaams Belang, over de aanwezigheid van jodenhaters in zijn groep van het Europees parlement)
- "Het Generatiepact is de meest progressieve beleidsverklaring sinds de Oktoberrevolutie. En de staking van '60-'61." (Bart Somers, VLD)
- "In de politiek draait het rond ideeën." (Noël Slangen, reclamemaker, VLD-adviseur)
- "PS-minister Demotte, dat is pas een communist. En ik doe Donald Duck na, in de badkamer." (Hugo Coveliers)
- "Ik vind dat de armen elkaar moeten helpen. En jij, Patrick?" (VRT-journaliste Greet Op de Beeck, tegen haar partner, VLD-minister Patrick Dewael)
- "Politiek is voor mij een kwestie van gezond verstand. Heb je mij goed verstaan, vriend? Of moet ik het nog eens speciaal herhalen voor u?" (Jean-Marie Dedecker, van de Lijst Dedecker)
- "Jean-Marie Dedecker zou op een lijst van het Vlaams Belang kunnen staan. Dan durft er toch één af en toe 'nee' zeggen tegen Dewinter. Een ex-judocoach komt dan goed van pas." (Gerolf Annemans, Vlaams Belang)
- "Vroeger liet ik het recept voor molotov cocktails in de studentenkrant afdrukken. Zonder de minste aanleiding. Puur uit gauchisme. Nu gaat dat natuurlijk niet meer.
De hervormde Federale Politie is bovendien een goed draaiende, progressieve en democratische instelling. Niet links en niet rechts. Een baken voor de tolerante samenleving." (Walter Pauli, Adjunct-hoofdredacteur De Morgen)
- "Shut the fuck up. Hoe dikwijls moet ik het nog zeggen, Yves?" (Bart De Wever, NVA)
(pd)
zaterdag, januari 13, 2007
Gevangenisbrieven (4)
In de vorige aflevering van onze Leuvense politiesoap (“Dronken in de Dijle”), met Louis Tobback (SP.a) - burgervader, hadden sommigen gehoopt - in de rol van onhervormbare bullebak, waren we bij de wonderlijke evenementen in de politierechtbank aanbeland. In deze eerbiedwaardige instelling, gezeten op de houten bankjes met vooraan enkele zwartgerokten, zou de rechtstaat zegevieren.
Wij stonden oog in oog met een vrouwelijke procureur-generaal, die appels van peren wist te onderscheiden. Juridisch dan toch. U kent de zwaar wegende aanklacht tegen uw dienaar. Wij hadden, zonder de burgemeester te waarschuwen in het stadhuis, het LSP-maandblad verkocht.
Op straat, dan nog wel. De bekende plaats waar iedereen zomaar kan passeren. Om zijn of haar mysterieuze weg naar de supermarkt te vervolgen. Iets later worden dan twee kartonnen halfvolle melk, een pakje bakboter, wat van die potjes yoghurt met stukjes fruit erin, misschien Tampax (“Omdat het die tijd van de maand is, burgemeester”), en een fles Spa Reine zonder bubbels gekocht.
Op dat moment schiet de Leuvense politie in actie, als je voor of na de bakboter met socialistische ideeën werd geconfronteerd. De logica hierachter is simpel, voor sociaal-democraten. Als Tobback niet exact weet waar en wanneer er in zijn stad ideeën worden verkondigd, via wat in de goede oude tijd “de vrijheid van drukpers” werd genoemd, kan dat voor “overlast” zorgen. Cruciale verkeersaders zijn dan niet meer veilig voor opstoppingen en spontane betogingen tegen het heersende gezag (Tobback zelf).
Stel dat iedere strijdbare socialist in Leuven (en Kessel-Lo en Wilsele) de straat op trekt om met een “krantje” - de woorden van de procureur-generaal - andere mensen aan te spreken. Hoe zouden mensen nog op hun werk, op de Oude Markt of in de Aldi geraken? De vraag stellen is ze beantwoorden. Zo’n gedurfde onderneming moet worden aangevraagd om ongelukken, zoals de uitbouw van een nieuwe arbeiderspartij, te voorkomen. Zo wil het burgemeester, regelneef en gemankeerd democraat Louis Tobback.
Bush had zijn preventieve oorlog, Tobback zweert bij preventieve censuur voor ons eigen goed.
Uw dienaar op het beklaagdenbankje voor de politierechter, dus. Goed, wij aanhoren licht geamuseerd het monotone pleidooi van de procureur-generaal, die niet van plan leek om voor Grondwettelijke rechten te wijken. Nadat ze routineus haar straf had gevorderd - de procureur-generaal wou op tijd haar boterhammetjes gaan opeten, die middag - was het de beurt aan onze advocaat.
“Beste voorzitter politierechter, mijn cliënt kan in deze zaak niets ten laste worden gelegd. De strafvordering gebeurt op basis van een wet uit 1895, in volle 19e eeuw, voor het uitdelen van voorwerpen zonder ‘verlof’. Dat is Middelnederlands uit de tijd van Willem van Oranje, voor het moderne 21e eeuwse woord ‘toestemming’.
Toen deze wet werd opgesteld, meneer de voorzitter, bestond het algemeen stemrecht niet eens (de politierechter kijkt even op achter zijn tafel - zou er iets verkeerd zijn met wetten uit de tijd dat België nog een dictatuur van de burgerij was?). Bovendien gaat het hier om een zaak van preventieve censuur, waar in de volgende gevallen uitspraak tegen werd gedaan door andere rechtbanken. (...)”
Toen onze advocaat zijn pleidooi gloedvol had beëindigd, nam de politierechter het woord. “Wat mij in deze kwestie frappeert,” aldus deze ongeveer 50-jarige man in een zwarte jurk, “is dat u die krantjes (aarghh, het zijn kranten, kranten!) hebt verkocht op straat. U hebt er geld voor gevraagd. Stel nu, mijne heren, dat iedere groentenhandelaar dat zou doen aan het station. Wat dan?”
“Ja, wat dan?” zaten wij ondertussen bij onszelf te mijmeren. Als iedere politieke activist zijn rauwe wortels en bussels prei, zijn spinazie, laat staan zijn bakjes doperwten zou verkopen aan het station, dan zou er van bewuste strijd niet veel meer in huis komen. Wat voor een idiotie was dit? “Zou u hier nog iets aan willen toevoegen, vooraleer wij u hier snel die boete oplappen, goede vriend? Ik moet binnen een half uur gaan eten met een collega op restaurant.” Aldus de politierechter na zijn korte, maar verhelderende tussenkomst.
Groenten zijn gelijk aan politieke ideeën, en socialisme? Hoe belachelijk en willekeurig kan een rechtssysteem worden? Was dit een onpersoonlijke interpretatie van de wet? Volgens de geldende regels die de arbeiders door strijd, gedeeltelijk, hebben afgedwongen? Of was het een burgerlijk circus? Dat laatste, dus. Maar uw dienaar mocht, tussen de willekeurige rechtsgang door, nog wel een woordje plaatsen.
“Ja, ik wil nog wel iets zeggen. De essentie is dat het hier gaat om politieke ideeën, dit is geen commerciële activiteit. Wij moeten onze drukker toch ook betalen. Het gaat hier om een politieke partij, die geen andere manier heeft om haar ideeën aan de man en vrouw te brengen.” De politierechter keek verveeld naar de klok: moest hij voor een onnozele Grondwet zijn scampi’s, zijn rode wijntje en zijn gezellige babbel met vijf minuten mislopen? Was dat dan gerechtigheid, misschien?
Toegegeven: uw dienaar werd van zoveel onkunde en intellectuele luiheid een beetje kwaad. “En bovendien, verwijzend naar artikel 93bis uit het Burgerlijke Wetboek aangaande Publieke Orde en Veiligheid, in conjunctie met het arrest van de Raad van State 194.35 uit het jaar 1983 in de zaak-Moortgat, derde paragraaf: wie draagt er hier eigenlijk een rok? U of ik? Is dit nog wel serieus?”
Als wij moeten kiezen tussen een goede, marxistische grap en het vermijden van cachot, gaan wij altijd - bijna zonder na te denken - voor het eerste. Zo zitten wij nu eenmaal, geheel ondialectisch (we weten het), in elkaar. Sorry?
Onze juridische zelfverdediging bereikte nu een van verontwaardiging kolkende climax, waar vele toppleiters in Assisenzaken - in alle bescheidenheid - nog iets van kunnen leren: “En daarbij: ik dans met mijn dochters op Britney Spears. (terug serieus) En u, edelachtbare? All work, no play, huh? Is het dat misschien?
Dan nog liever tijdens de werkuren in een lange zwarte jurk het geboefte, wat dat ook is, van de straten houden? Zonder te voorzien in een structurele oplossing, wat enkel onder het socialisme kan, en hopeloos gedoemd blijven om de status quo te verdedigen?”
Om kort te gaan: we kregen die boete effectief aan onze broek gelapt, zonder een serieuze juridische argumentatie natuurlijk (daar moet je in deze klassenjustitie niet op rekenen). We tekenden meteen beroep aan. Wordt, op het komische af, vervolgd...
(pd)
Wij stonden oog in oog met een vrouwelijke procureur-generaal, die appels van peren wist te onderscheiden. Juridisch dan toch. U kent de zwaar wegende aanklacht tegen uw dienaar. Wij hadden, zonder de burgemeester te waarschuwen in het stadhuis, het LSP-maandblad verkocht.
Op straat, dan nog wel. De bekende plaats waar iedereen zomaar kan passeren. Om zijn of haar mysterieuze weg naar de supermarkt te vervolgen. Iets later worden dan twee kartonnen halfvolle melk, een pakje bakboter, wat van die potjes yoghurt met stukjes fruit erin, misschien Tampax (“Omdat het die tijd van de maand is, burgemeester”), en een fles Spa Reine zonder bubbels gekocht.
Op dat moment schiet de Leuvense politie in actie, als je voor of na de bakboter met socialistische ideeën werd geconfronteerd. De logica hierachter is simpel, voor sociaal-democraten. Als Tobback niet exact weet waar en wanneer er in zijn stad ideeën worden verkondigd, via wat in de goede oude tijd “de vrijheid van drukpers” werd genoemd, kan dat voor “overlast” zorgen. Cruciale verkeersaders zijn dan niet meer veilig voor opstoppingen en spontane betogingen tegen het heersende gezag (Tobback zelf).
Stel dat iedere strijdbare socialist in Leuven (en Kessel-Lo en Wilsele) de straat op trekt om met een “krantje” - de woorden van de procureur-generaal - andere mensen aan te spreken. Hoe zouden mensen nog op hun werk, op de Oude Markt of in de Aldi geraken? De vraag stellen is ze beantwoorden. Zo’n gedurfde onderneming moet worden aangevraagd om ongelukken, zoals de uitbouw van een nieuwe arbeiderspartij, te voorkomen. Zo wil het burgemeester, regelneef en gemankeerd democraat Louis Tobback.
Bush had zijn preventieve oorlog, Tobback zweert bij preventieve censuur voor ons eigen goed.
Uw dienaar op het beklaagdenbankje voor de politierechter, dus. Goed, wij aanhoren licht geamuseerd het monotone pleidooi van de procureur-generaal, die niet van plan leek om voor Grondwettelijke rechten te wijken. Nadat ze routineus haar straf had gevorderd - de procureur-generaal wou op tijd haar boterhammetjes gaan opeten, die middag - was het de beurt aan onze advocaat.
“Beste voorzitter politierechter, mijn cliënt kan in deze zaak niets ten laste worden gelegd. De strafvordering gebeurt op basis van een wet uit 1895, in volle 19e eeuw, voor het uitdelen van voorwerpen zonder ‘verlof’. Dat is Middelnederlands uit de tijd van Willem van Oranje, voor het moderne 21e eeuwse woord ‘toestemming’.
Toen deze wet werd opgesteld, meneer de voorzitter, bestond het algemeen stemrecht niet eens (de politierechter kijkt even op achter zijn tafel - zou er iets verkeerd zijn met wetten uit de tijd dat België nog een dictatuur van de burgerij was?). Bovendien gaat het hier om een zaak van preventieve censuur, waar in de volgende gevallen uitspraak tegen werd gedaan door andere rechtbanken. (...)”
Toen onze advocaat zijn pleidooi gloedvol had beëindigd, nam de politierechter het woord. “Wat mij in deze kwestie frappeert,” aldus deze ongeveer 50-jarige man in een zwarte jurk, “is dat u die krantjes (aarghh, het zijn kranten, kranten!) hebt verkocht op straat. U hebt er geld voor gevraagd. Stel nu, mijne heren, dat iedere groentenhandelaar dat zou doen aan het station. Wat dan?”
“Ja, wat dan?” zaten wij ondertussen bij onszelf te mijmeren. Als iedere politieke activist zijn rauwe wortels en bussels prei, zijn spinazie, laat staan zijn bakjes doperwten zou verkopen aan het station, dan zou er van bewuste strijd niet veel meer in huis komen. Wat voor een idiotie was dit? “Zou u hier nog iets aan willen toevoegen, vooraleer wij u hier snel die boete oplappen, goede vriend? Ik moet binnen een half uur gaan eten met een collega op restaurant.” Aldus de politierechter na zijn korte, maar verhelderende tussenkomst.
Groenten zijn gelijk aan politieke ideeën, en socialisme? Hoe belachelijk en willekeurig kan een rechtssysteem worden? Was dit een onpersoonlijke interpretatie van de wet? Volgens de geldende regels die de arbeiders door strijd, gedeeltelijk, hebben afgedwongen? Of was het een burgerlijk circus? Dat laatste, dus. Maar uw dienaar mocht, tussen de willekeurige rechtsgang door, nog wel een woordje plaatsen.
“Ja, ik wil nog wel iets zeggen. De essentie is dat het hier gaat om politieke ideeën, dit is geen commerciële activiteit. Wij moeten onze drukker toch ook betalen. Het gaat hier om een politieke partij, die geen andere manier heeft om haar ideeën aan de man en vrouw te brengen.” De politierechter keek verveeld naar de klok: moest hij voor een onnozele Grondwet zijn scampi’s, zijn rode wijntje en zijn gezellige babbel met vijf minuten mislopen? Was dat dan gerechtigheid, misschien?
Toegegeven: uw dienaar werd van zoveel onkunde en intellectuele luiheid een beetje kwaad. “En bovendien, verwijzend naar artikel 93bis uit het Burgerlijke Wetboek aangaande Publieke Orde en Veiligheid, in conjunctie met het arrest van de Raad van State 194.35 uit het jaar 1983 in de zaak-Moortgat, derde paragraaf: wie draagt er hier eigenlijk een rok? U of ik? Is dit nog wel serieus?”
Als wij moeten kiezen tussen een goede, marxistische grap en het vermijden van cachot, gaan wij altijd - bijna zonder na te denken - voor het eerste. Zo zitten wij nu eenmaal, geheel ondialectisch (we weten het), in elkaar. Sorry?
Onze juridische zelfverdediging bereikte nu een van verontwaardiging kolkende climax, waar vele toppleiters in Assisenzaken - in alle bescheidenheid - nog iets van kunnen leren: “En daarbij: ik dans met mijn dochters op Britney Spears. (terug serieus) En u, edelachtbare? All work, no play, huh? Is het dat misschien?
Dan nog liever tijdens de werkuren in een lange zwarte jurk het geboefte, wat dat ook is, van de straten houden? Zonder te voorzien in een structurele oplossing, wat enkel onder het socialisme kan, en hopeloos gedoemd blijven om de status quo te verdedigen?”
Om kort te gaan: we kregen die boete effectief aan onze broek gelapt, zonder een serieuze juridische argumentatie natuurlijk (daar moet je in deze klassenjustitie niet op rekenen). We tekenden meteen beroep aan. Wordt, op het komische af, vervolgd...
(pd)
woensdag, januari 10, 2007
"Zeg maar meneer" - Prins Laurent op lijst CAP?
De gesprekken over een linkse lijst bij de komende federale verkiezingen lijken in een stroomversnelling te komen. Niet Jef Sleeckx, maar - zo wisten meerdere waarnemers te bevestigen - Prins Laurent zal de lijst van de nieuwe linkse beweging trekken.
Deze afwikkeling van de fraudezaak bij de marine, en het Brusselse ABVV, komt voor velen als een verrassing. Getrouwen uit de directe omgeving van de prins laten een ander geluid horen. "Er is in de media veel te doen geweest over het gedrag van de prins. Dat hij de stekker uit het stopcontact zou trekken als de arbeiders in zijn huis bezig zijn, bijvoorbeeld. Dat soort zaken.
De prins voelt zich in de affaire van het stopcontact verkeerd begrepen. Hij wou enkel een setje kaarsen aansteken, en het samen met de citoyens in zijn woning gezellig maken. Ondertussen zou de prins uit 'De Mijn' van Emile Zola voorlezen.
De prins is een groot fan van de Franse volksschrijver. In een mijn is het ook donker, en Laurent wou zich het leven 150 meter onder de grond realistisch voorstellen. Als een oude kompel, op en neer in de schacht."
Professor Werner T.J.F. Plasschaert, constitutioneel specialist (rechtenfaculteit, KU Leuven), reageert niet verbaasd op al de heisa rond de prins: "Wat we vooral niet mogen vergeten is dat Laurent zich bij zijn getuigenis voor de Hasseltse rechtbank met 'meneer' liet aanspreken. Alsjeblief, 'meneer'! Dat was voor mij een glasheldere breuk met het protocol.
Ik zie het koningin Beatrix in Nederland niet zo gauw doen. Ook voor de Japanse monarchie, waar ze een keizer hebben, zou die 'meneer' revolutionair zijn.
Voeg daar de sterke milieubekommernis van de prins - en zijn uitgebreide wagenpark - aan toe... en je hebt alle ingrediënten voor een radicale politieke ommekeer. Let wel: naar een onprinselijk en doctrinair socialisme toe."
Het bleef niet bij een links-geëngageerde Laurent. Eerder deze week liet de PVDA, bekend van dokter Van Duppen en zijn kiwimodel, een persbericht versturen. De communisten communiceerden daarin dat zij "de Vlaamse SP" zijn, dat enkel de rechterzijde van de VLD ("de lijn-Patricia Ceyssens") niet met hen wil samenwerken, en dat hoogstens Jef Sleeckx - als hij "de kip met de gouden eieren niet wil slachten" - kans maakte op een plaatsje op hun lijst. Al de rest vonden de communisten "een hoop ideologische onzin".
Deze afwikkeling van de fraudezaak bij de marine, en het Brusselse ABVV, komt voor velen als een verrassing. Getrouwen uit de directe omgeving van de prins laten een ander geluid horen. "Er is in de media veel te doen geweest over het gedrag van de prins. Dat hij de stekker uit het stopcontact zou trekken als de arbeiders in zijn huis bezig zijn, bijvoorbeeld. Dat soort zaken.
De prins voelt zich in de affaire van het stopcontact verkeerd begrepen. Hij wou enkel een setje kaarsen aansteken, en het samen met de citoyens in zijn woning gezellig maken. Ondertussen zou de prins uit 'De Mijn' van Emile Zola voorlezen.
De prins is een groot fan van de Franse volksschrijver. In een mijn is het ook donker, en Laurent wou zich het leven 150 meter onder de grond realistisch voorstellen. Als een oude kompel, op en neer in de schacht."
Professor Werner T.J.F. Plasschaert, constitutioneel specialist (rechtenfaculteit, KU Leuven), reageert niet verbaasd op al de heisa rond de prins: "Wat we vooral niet mogen vergeten is dat Laurent zich bij zijn getuigenis voor de Hasseltse rechtbank met 'meneer' liet aanspreken. Alsjeblief, 'meneer'! Dat was voor mij een glasheldere breuk met het protocol.
Ik zie het koningin Beatrix in Nederland niet zo gauw doen. Ook voor de Japanse monarchie, waar ze een keizer hebben, zou die 'meneer' revolutionair zijn.
Voeg daar de sterke milieubekommernis van de prins - en zijn uitgebreide wagenpark - aan toe... en je hebt alle ingrediënten voor een radicale politieke ommekeer. Let wel: naar een onprinselijk en doctrinair socialisme toe."
Het bleef niet bij een links-geëngageerde Laurent. Eerder deze week liet de PVDA, bekend van dokter Van Duppen en zijn kiwimodel, een persbericht versturen. De communisten communiceerden daarin dat zij "de Vlaamse SP" zijn, dat enkel de rechterzijde van de VLD ("de lijn-Patricia Ceyssens") niet met hen wil samenwerken, en dat hoogstens Jef Sleeckx - als hij "de kip met de gouden eieren niet wil slachten" - kans maakte op een plaatsje op hun lijst. Al de rest vonden de communisten "een hoop ideologische onzin".
Nu Prins Laurent de CAP-senaatslijst trekt, een groen-rood zwaargewicht, blijft het de vraag wat de PVDA zal doen. Als de Chinese communisten het op een akkoord kunnen gooien met het Nepalese koningshuis, lijkt niets de samenwerking ter linkerzijde in Vlaanderen - en misschien zelfs België - nog in de weg te staan.
(bron: meerdere kranten)
(pd)
maandag, januari 08, 2007
Column: Wat gebeurt er in Nederland?
Nederland in top 5 grootste wapenexporteurs…
Wapenhandel: waar een klein land groot in is
Met het vullen van de lijkzakken worden ook de broekzakken gevuld
Door Bas de Ruiter
Donderdag 28 december werd in de Volkskrant vermeld dat Nederland tot de top 5 van de grootste wapenexporteurs ter wereld behoort. In 2005 exporteerde Nederland wapentuig ter waarde van 1,6 miljard. In het verleden werd door Nederland al aan de dictator Pinochet in Chili - die de leider was van een bloedige coup tegen de democratisch gekozen socialistische president Allende - geleverd.
In 2005 werden overbodige fregatten en F-16’s geleverd aan Chili, tegen een prijsje van 296 miljoen euro. En dat aan de "socialistische" - in de praktijk eerder neoliberale - Bachelet, die de verkiezingen won door zich voor te stellen als een presidente die voornamelijk de sociale problemen van het land zou aanpakken, zoals armoede en werkloosheid.
Wellicht dat ze de woorden “oorlog tegen armoede en werkloosheid” iets te letterlijk neemt.
De Nederlandse regering heeft verder – direct dan wel via private bedrijven als Stork Aerospace, Damen schipbouwers en Thales – wapenleveringen verricht aan Egypte, Israël, Libanon, Pakistan en Peru. In 2006 wordt verwacht dat de wapenexport nog zal toenemen, met mogelijk grote bestellingen vanuit Chili en Indonesië.
Het wordt duidelijk dat het streven van de Nederlandse regering naar “vrede en veiligheid in Afghanistan”, zoals in enkele promotiefilms van de landmacht zo mooi wordt gesteld, met een stevige korrel zout moet worden genomen.
Kennelijk heeft de Nederlandse regering meer belang, in de vorm van opbrengsten uit wapenhandel, bij het bestaan van gewapende conflicten. Vrede wordt hierdoor - binnen een kapitalistische maatschappij - niet meer dan een mooie droom.
(De LSP heeft een zusterorganisatie in Nederland. Hun website vind je op www.offensief.nl)
Wapenhandel: waar een klein land groot in is
Met het vullen van de lijkzakken worden ook de broekzakken gevuld
Door Bas de Ruiter
Donderdag 28 december werd in de Volkskrant vermeld dat Nederland tot de top 5 van de grootste wapenexporteurs ter wereld behoort. In 2005 exporteerde Nederland wapentuig ter waarde van 1,6 miljard. In het verleden werd door Nederland al aan de dictator Pinochet in Chili - die de leider was van een bloedige coup tegen de democratisch gekozen socialistische president Allende - geleverd.
In 2005 werden overbodige fregatten en F-16’s geleverd aan Chili, tegen een prijsje van 296 miljoen euro. En dat aan de "socialistische" - in de praktijk eerder neoliberale - Bachelet, die de verkiezingen won door zich voor te stellen als een presidente die voornamelijk de sociale problemen van het land zou aanpakken, zoals armoede en werkloosheid.
Wellicht dat ze de woorden “oorlog tegen armoede en werkloosheid” iets te letterlijk neemt.
De Nederlandse regering heeft verder – direct dan wel via private bedrijven als Stork Aerospace, Damen schipbouwers en Thales – wapenleveringen verricht aan Egypte, Israël, Libanon, Pakistan en Peru. In 2006 wordt verwacht dat de wapenexport nog zal toenemen, met mogelijk grote bestellingen vanuit Chili en Indonesië.
Het wordt duidelijk dat het streven van de Nederlandse regering naar “vrede en veiligheid in Afghanistan”, zoals in enkele promotiefilms van de landmacht zo mooi wordt gesteld, met een stevige korrel zout moet worden genomen.
Kennelijk heeft de Nederlandse regering meer belang, in de vorm van opbrengsten uit wapenhandel, bij het bestaan van gewapende conflicten. Vrede wordt hierdoor - binnen een kapitalistische maatschappij - niet meer dan een mooie droom.
(De LSP heeft een zusterorganisatie in Nederland. Hun website vind je op www.offensief.nl)
zondag, januari 07, 2007
Doe zoals velen:
“Nu is het genoeg geweest... ik maak mijn eigen krant (*)”
(*) Of website, of digitale nieuwsbrief, of symbolische actie
Wat de gevestigde pers zegt:
- “Arbeiders zijn ruwe mannen en vrouwen. Ze laten zich gemakkelijk provoceren door oproerkraaiers, om vervolgens emotioneel te gaan staken - wat toch niets uithaalt - en onschuldige fabriekspoorten te bezetten.
Het kan ook anders. Wanneer de arbeiders zich, meer logisch en rationeel, als lammetjes naar de slachtbank laten leiden. Dan zingen we graag hun lof, voor zoveel zelfbeheersing in moeilijke omstandigheden.”
- “Zelfbeheersing is niets voor de media zelf, echter. Toch niet als het over de relationele perikelen van Britney Spears, de troonopvolging bij de Van Saksen-Coburgs, en stakers (die niets uithalen) gaat.”
- “De directie van Volkswagen heeft de Lotto gewonnen. Ze hebben er hard voor gewerkt.”
- “Hoge afscheidpremies bedreigen onze concurrentiekracht. Toch van de aandeelhouders van de krant die u op dit moment leest.”
- “Wij vermoeden dat de stakers iets hebben gedronken. We hopen dan wel pintjes bier van Inbev, anders zou de solidariteit ver te zoeken zijn.”
(pd)
(*) Of website, of digitale nieuwsbrief, of symbolische actie
Wat de gevestigde pers zegt:
- “Arbeiders zijn ruwe mannen en vrouwen. Ze laten zich gemakkelijk provoceren door oproerkraaiers, om vervolgens emotioneel te gaan staken - wat toch niets uithaalt - en onschuldige fabriekspoorten te bezetten.
Het kan ook anders. Wanneer de arbeiders zich, meer logisch en rationeel, als lammetjes naar de slachtbank laten leiden. Dan zingen we graag hun lof, voor zoveel zelfbeheersing in moeilijke omstandigheden.”
- “Zelfbeheersing is niets voor de media zelf, echter. Toch niet als het over de relationele perikelen van Britney Spears, de troonopvolging bij de Van Saksen-Coburgs, en stakers (die niets uithalen) gaat.”
- “De directie van Volkswagen heeft de Lotto gewonnen. Ze hebben er hard voor gewerkt.”
- “Hoge afscheidpremies bedreigen onze concurrentiekracht. Toch van de aandeelhouders van de krant die u op dit moment leest.”
- “Wij vermoeden dat de stakers iets hebben gedronken. We hopen dan wel pintjes bier van Inbev, anders zou de solidariteit ver te zoeken zijn.”
(pd)
zaterdag, januari 06, 2007
Volkswagen: het referendum en de stemmingmakerij van de pers
Door Ronny Barracuda
De uitslag van het referendum bij Volkswagen is bekend: 54 % (1.074 van de 1.947 uitgebrachte stemmen) van de arbeiders stemde voor werkhervatting op maandag 8 januari.
Of die werkhervatting er in de praktijk komt, is een andere zaak aangezien de voor- en tegenstanders van de staking in ongeveer gelijke kampen verdeeld zijn. De vakbonden houden het percentage traditiegetrouw op 2/3 van het personeel om een staking verder te zetten, maar deze verhouding is nergens op gebaseerd.
Voor Volkswagen betekent de uitslag van de bevraging dus in theorie dat men de staking opheft en terug aan het werk gaat. Voor meer achtergrond kan je het artikel over het referendum lezen op www.socialisme.be.
Zoals we reeds in vorige artikels voorspeld hadden, heeft de pers nu haar draai genomen en kiest zij resoluut kamp tegen de stakers en overlaadt ze met de nodige verwijten: “ondemocratisch, agressief, onverantwoordelijk,…” In het begin van het conflict was dit onmogelijk, aangezien een overgrote meerderheid van de publieke opinie sympathiseerde met de getroffen arbeiders.
Maar grotendeels door de subtiele, gecombineerde desinformatiecampagne van regering, patronaat en pers begon die sympathie af te kalven. De afscheidpremies werden bijvoorbeeld voorgesteld alsof de arbeiders "de loterij" hadden gewonnen.
De scènes die zich na het referendum bij de Volkswagenfabriek afspeelden, kwamen ons zeer bekend voor… De beelden van de strijd rond Forges de Clabecq werden weer levendig. In deze strijd deed de pers ook zijn beklag over de agressieve houding van de stakers tegenover het journaille, die als aasgieren rond de miserie van de mensen cirkelden.
Wat ze er toen niet bijvertelden was natuurlijk dat de pers het zelf gezocht had. De rechtse media lieten geen enkele kans onbenut om de toenmalige actievoerders in een slecht daglicht te stellen, de waarheid te verdraaien of ronduit leugens te verspreiden… en dan achteraf komen kwelen dat ze een oorveeg krijgen!
Vandaag zitten de arbeiders van Volkswagen in hetzelfde schuitje. Weken lang heeft de pers de sfeer geleidelijk aan geschapen, om nu resoluut van leer te kunnen trekken tegen de actievoerders.
De bekende vooroordelen worden daarbij natuurlijk niet geschuwd. De pers neemt klakkeloos de verwijten van de rechtervleugel van het fabriekscomité (o.a. de hoofddelegees van de liberale en de christelijke vakbond) klakkeloos over, en hoe ongenuanceerder, hoe beter! Dé Vlamingen zouden terug aan de slag willen en dé Walen zijn weer de boelmakers.
Wie de situatie bij Volkswagen een beetje kent, weet dat dit pure demagogie is. Op strijdsyndicalisme staat geen taal! Trouwens, Volkswagen valt geheel onder de verantwoordelijkheid van de Waalse vleugel van de ABVV-metallo’s, ook de Vlamingen (en dat zijn er geen beetje) zijn hier bij aangesloten.
We willen de lezer enkele staaltjes van Het Laatste Nieuws/HLN.be (de kampioen in reactionaire stemmingmakerij) niet onthouden…
"Pers verjaagd door agressieve vakbondsmilitanten.
De kleine groep militanten die nog voor de fabriekspoort van de Volkswagenfabriek in Vorst staat, vooral leden van de Franstalige socialistische vakbond FGTB, heeft de pers met zware verbale bedreigingen van de fabriek weggejaagd.
Twee agenten van de lokale politie die ter plaatse waren, kwamen uiteindelijk samen met twee vakbondsmilitanten zeggen dat het beter was voor de veiligheid van de pers om de omgeving te verlaten.
Geen pottenkijkers
"Wij willen de gebeurtenissen van vandaag helemaal zelf en onder mekaar verwerken. Daar hebben we geen pottenkijkers bij nodig. Waag het niet in de buurt te komen om beelden te maken. Jullie zijn gewaarschuwd", luidde het.
Geblokkeerd
De actievoerders hebben de ingang van de fabriek ook volledig geblokkeerd met kleine containers. De militanten lijken voorlopig dus niet van plan om maandag werkwilligen in de fabriek toe te laten. Intussen staan aan de Volkswagenfabriek twee ambulances en een MUG-team. Een van de aanwezige arbeiders zou naar verluidt onwel geworden zijn."
En een tweede pareltje:
"Militanten bekogelen pers (vergezeld van een foto van een Nederlandstalige delegee die zogezegd ‘dreigend’ wijst, redactie blogspot)
Een kleine groep militanten, vooral van de Franstalige socialistische vakbond FGTB, reageert bijzonder agressief op de uitslag van het referendum bij de Volkswagenfabriek van Vorst.
Ze bekogelden de aanwezige pers een tijdje met blikjes bier en stukken hout. De sfeer was een tijd heel grimmig en sommige militanten bedreigden de pers, al keerde later de rust enigszins weer. Niemand raakte gewond.
Dronken
De groep van zo'n vijftigtal mensen, van wie heel wat dronken, lijkt intussen niet van plan om de fabriekspoort zomaar vrij te maken. Het blijft afwachten of die harde kern maandag werkwilligen zal beletten het werk te hervatten of hoe ze zich in de loop van de avond zal gedragen.
Eerder op de avond, voor de uitslag van het referendum bekend werd, werd ook al een journalist van FM Brussel aangevallen toen hij de liberale vakbondsman Stefaan Van Bockstaele interviewde. Die kreeg ook al een blikje bier naar zijn hoofd geslingerd. "
(Dit artikel verscheen eerder op: www.marxisten.blogspot.com)
De uitslag van het referendum bij Volkswagen is bekend: 54 % (1.074 van de 1.947 uitgebrachte stemmen) van de arbeiders stemde voor werkhervatting op maandag 8 januari.
Of die werkhervatting er in de praktijk komt, is een andere zaak aangezien de voor- en tegenstanders van de staking in ongeveer gelijke kampen verdeeld zijn. De vakbonden houden het percentage traditiegetrouw op 2/3 van het personeel om een staking verder te zetten, maar deze verhouding is nergens op gebaseerd.
Voor Volkswagen betekent de uitslag van de bevraging dus in theorie dat men de staking opheft en terug aan het werk gaat. Voor meer achtergrond kan je het artikel over het referendum lezen op www.socialisme.be.
Zoals we reeds in vorige artikels voorspeld hadden, heeft de pers nu haar draai genomen en kiest zij resoluut kamp tegen de stakers en overlaadt ze met de nodige verwijten: “ondemocratisch, agressief, onverantwoordelijk,…” In het begin van het conflict was dit onmogelijk, aangezien een overgrote meerderheid van de publieke opinie sympathiseerde met de getroffen arbeiders.
Maar grotendeels door de subtiele, gecombineerde desinformatiecampagne van regering, patronaat en pers begon die sympathie af te kalven. De afscheidpremies werden bijvoorbeeld voorgesteld alsof de arbeiders "de loterij" hadden gewonnen.
De scènes die zich na het referendum bij de Volkswagenfabriek afspeelden, kwamen ons zeer bekend voor… De beelden van de strijd rond Forges de Clabecq werden weer levendig. In deze strijd deed de pers ook zijn beklag over de agressieve houding van de stakers tegenover het journaille, die als aasgieren rond de miserie van de mensen cirkelden.
Wat ze er toen niet bijvertelden was natuurlijk dat de pers het zelf gezocht had. De rechtse media lieten geen enkele kans onbenut om de toenmalige actievoerders in een slecht daglicht te stellen, de waarheid te verdraaien of ronduit leugens te verspreiden… en dan achteraf komen kwelen dat ze een oorveeg krijgen!
Vandaag zitten de arbeiders van Volkswagen in hetzelfde schuitje. Weken lang heeft de pers de sfeer geleidelijk aan geschapen, om nu resoluut van leer te kunnen trekken tegen de actievoerders.
De bekende vooroordelen worden daarbij natuurlijk niet geschuwd. De pers neemt klakkeloos de verwijten van de rechtervleugel van het fabriekscomité (o.a. de hoofddelegees van de liberale en de christelijke vakbond) klakkeloos over, en hoe ongenuanceerder, hoe beter! Dé Vlamingen zouden terug aan de slag willen en dé Walen zijn weer de boelmakers.
Wie de situatie bij Volkswagen een beetje kent, weet dat dit pure demagogie is. Op strijdsyndicalisme staat geen taal! Trouwens, Volkswagen valt geheel onder de verantwoordelijkheid van de Waalse vleugel van de ABVV-metallo’s, ook de Vlamingen (en dat zijn er geen beetje) zijn hier bij aangesloten.
We willen de lezer enkele staaltjes van Het Laatste Nieuws/HLN.be (de kampioen in reactionaire stemmingmakerij) niet onthouden…
"Pers verjaagd door agressieve vakbondsmilitanten.
De kleine groep militanten die nog voor de fabriekspoort van de Volkswagenfabriek in Vorst staat, vooral leden van de Franstalige socialistische vakbond FGTB, heeft de pers met zware verbale bedreigingen van de fabriek weggejaagd.
Twee agenten van de lokale politie die ter plaatse waren, kwamen uiteindelijk samen met twee vakbondsmilitanten zeggen dat het beter was voor de veiligheid van de pers om de omgeving te verlaten.
Geen pottenkijkers
"Wij willen de gebeurtenissen van vandaag helemaal zelf en onder mekaar verwerken. Daar hebben we geen pottenkijkers bij nodig. Waag het niet in de buurt te komen om beelden te maken. Jullie zijn gewaarschuwd", luidde het.
Geblokkeerd
De actievoerders hebben de ingang van de fabriek ook volledig geblokkeerd met kleine containers. De militanten lijken voorlopig dus niet van plan om maandag werkwilligen in de fabriek toe te laten. Intussen staan aan de Volkswagenfabriek twee ambulances en een MUG-team. Een van de aanwezige arbeiders zou naar verluidt onwel geworden zijn."
En een tweede pareltje:
"Militanten bekogelen pers (vergezeld van een foto van een Nederlandstalige delegee die zogezegd ‘dreigend’ wijst, redactie blogspot)
Een kleine groep militanten, vooral van de Franstalige socialistische vakbond FGTB, reageert bijzonder agressief op de uitslag van het referendum bij de Volkswagenfabriek van Vorst.
Ze bekogelden de aanwezige pers een tijdje met blikjes bier en stukken hout. De sfeer was een tijd heel grimmig en sommige militanten bedreigden de pers, al keerde later de rust enigszins weer. Niemand raakte gewond.
Dronken
De groep van zo'n vijftigtal mensen, van wie heel wat dronken, lijkt intussen niet van plan om de fabriekspoort zomaar vrij te maken. Het blijft afwachten of die harde kern maandag werkwilligen zal beletten het werk te hervatten of hoe ze zich in de loop van de avond zal gedragen.
Eerder op de avond, voor de uitslag van het referendum bekend werd, werd ook al een journalist van FM Brussel aangevallen toen hij de liberale vakbondsman Stefaan Van Bockstaele interviewde. Die kreeg ook al een blikje bier naar zijn hoofd geslingerd. "
(Dit artikel verscheen eerder op: www.marxisten.blogspot.com)
donderdag, januari 04, 2007
Onze goede voornemens voor 2007
Wij, van links-socialisme.blogspot.com, tuimelen het nieuwe jaar immer met de beste bedoelingen in. De mens is goed geboren (behalve Rik Torfs, denken wij soms). Het is het systeem dat onze medemens, en heel soms onszelf, op het slechte pad brengt en afleidt van ons doel.
Onze plechtige voornemens voor het nieuwe jaar:
1/ Niet langer vrijblijvend grappen maken over Rik Torfs. Rik Torfs is ook maar een mens. Die vanalles eruit flapt, over dingen waar hij amper over heeft nagedacht. Op een toon die meestal zo gespeeld ironisch is dat het flauw wordt. Om zonder onderbreking in de belangstelling te staan, ook al weet hij zelf dat hij niks belangwekkends te zeggen heeft. Volkomen terechte grappen over Rik Torfs kunnen nog wel, in 2007.
2/ Afschaffing van de monarchie (na een gezond ontbijt met voldoende voedingsstoffen) + vervanging door socialistische radenrepubliek, indien krachtsverhouding aanwezig
3/ Het Comité voor een Andere Politiek verder uitbouwen, om de burgerij te pesten (en sommige middenklassetypetjes)
4/ Het Comité voor een Andere Politiek uitbouwen, omdat de wereld van de arbeid zo haar lot in eigen handen kan nemen, eindelijk, en - daar streven we vurig naar - de mensheid kan bevrijden van slechte dingen zoals het kapitalisme, ossetong in madeirasaus, en fraude bij het koningshuis (zie voornemen 2)
5/ Die onnozelaars van Spring proberen te begrijpen, en uitleggen aan de kinderen (= historisch materialisme)
6/ Onszelf - 3 keer per week, of meer - niet neerleggen bij de voorschriften van de paus, gewoon omdat hij verkeerd is (historisch materialisme!!)
7/ Het VBO en VEV leren zien als mensen met talenten en ook mindere kantjes zoals u of ik, die loonmatiging willen, meer overuren (die ze niet meer willen betalen), de afschaffing van het brugpensioen, flexibele contracten, eventueel de 10-urendag zoals in de Metaal, en meer private ziekenzorg.
8/ Punt 7 ernstiger nemen (of schrappen), als we echt willen slagen in onze voornemens.
9/ Jean-Marie Dedecker proberen te begrijpen (maar nog niet uitleggen aan de kinderen!!)
10/ LSP uitbouwen (dubbele taak! - brede partij en revolutionaire stroming). Voor ons plezier, en omdat het nu eenmaal historische noodzaak is. De partij moet altijd een beetje party blijven. Humor, en socialisme: inzicht in de noodzakelijkheid.
(pd)
Onze plechtige voornemens voor het nieuwe jaar:
1/ Niet langer vrijblijvend grappen maken over Rik Torfs. Rik Torfs is ook maar een mens. Die vanalles eruit flapt, over dingen waar hij amper over heeft nagedacht. Op een toon die meestal zo gespeeld ironisch is dat het flauw wordt. Om zonder onderbreking in de belangstelling te staan, ook al weet hij zelf dat hij niks belangwekkends te zeggen heeft. Volkomen terechte grappen over Rik Torfs kunnen nog wel, in 2007.
2/ Afschaffing van de monarchie (na een gezond ontbijt met voldoende voedingsstoffen) + vervanging door socialistische radenrepubliek, indien krachtsverhouding aanwezig
3/ Het Comité voor een Andere Politiek verder uitbouwen, om de burgerij te pesten (en sommige middenklassetypetjes)
4/ Het Comité voor een Andere Politiek uitbouwen, omdat de wereld van de arbeid zo haar lot in eigen handen kan nemen, eindelijk, en - daar streven we vurig naar - de mensheid kan bevrijden van slechte dingen zoals het kapitalisme, ossetong in madeirasaus, en fraude bij het koningshuis (zie voornemen 2)
5/ Die onnozelaars van Spring proberen te begrijpen, en uitleggen aan de kinderen (= historisch materialisme)
6/ Onszelf - 3 keer per week, of meer - niet neerleggen bij de voorschriften van de paus, gewoon omdat hij verkeerd is (historisch materialisme!!)
7/ Het VBO en VEV leren zien als mensen met talenten en ook mindere kantjes zoals u of ik, die loonmatiging willen, meer overuren (die ze niet meer willen betalen), de afschaffing van het brugpensioen, flexibele contracten, eventueel de 10-urendag zoals in de Metaal, en meer private ziekenzorg.
8/ Punt 7 ernstiger nemen (of schrappen), als we echt willen slagen in onze voornemens.
9/ Jean-Marie Dedecker proberen te begrijpen (maar nog niet uitleggen aan de kinderen!!)
10/ LSP uitbouwen (dubbele taak! - brede partij en revolutionaire stroming). Voor ons plezier, en omdat het nu eenmaal historische noodzaak is. De partij moet altijd een beetje party blijven. Humor, en socialisme: inzicht in de noodzakelijkheid.
(pd)
dinsdag, januari 02, 2007
De farma-maffia: the return
Door Bart
Midden december bereikte ons het nieuws dat de generische geneesmiddelenindustrie het Kiwimodel van Rudy Demotte boycotte door geen prijsoffertes in te dienen. Zij protesteren daarmee tegen de totale chaotische organisatie van het Belgisch Kiwimodel, dat nu eerder een kat in een zak blijkt te zijn.
Eerst kunnen we al de opmerking maken dat de situatie in Nieuw Zeeland, van waar het oorspronkelijke idee afkomstig is, totaal anders is dan in ons land. De ziekteverzekering in Nieuw Zeeland is in handen van de privé, in tegenstelling met België waar het RIZIV in staatshanden is.
Bij het Belgische systeem mét of zonder Kiwi blijft de staat de melkkoe van de farmaceutische nijverheid. Het Kiwimodel is dan ook verre van een anti-kapitalistische maatregel, maar dient eerder om de excessen te beperken: een melkkoe die men tot op het bot uitzuigt… geeft geen melk meer.
We kunnen dan ook het Kiwimodel in Nieuw Zeeland omschrijven als de privésector die zichzelf beschermt tegen de "kannibalistische" hebzucht van sommige firma’s. Dit speelt helemaal niet in België. Hier is het de staat die wil besparen door hier en daar wat halfslachtige maatregelen te nemen in de marge, die echter het fundament van het systeem niet in vraag stellen: de ongebreidelde zucht naar megawinsten van de farmaindustrie op kap van de gemeenschap.
We kunnen nu al gerust stellen dat het Kiwimodel van Demotte één grote grap is die op geen enkele manier praktisch afdwingbaar is. Een voorbeeldje: normaal moeten specialisten zekere percentages van hun voorgeschreven medicatie voorbehouden aan goedkopere, generische geneesmiddelen.
Als je als vakbondsdelegee een interpellatie doet in de ondernemingsraad van een ziekenhuis omtrent deze kwestie word je gewoonlijk weggelachen. Dit is immers "een aanslag op de therapeutische vrijheid" van de specialist… My ass: een aanslag op zijn door de farmaindustrie gesponsorde portefeuille!
Zolang men de onderling "pathologische relatie" van de farmaindustrie met de geneesheren niet aanpakt, zal elke maatregel in het water vallen. Meer recent werd er gesteld dat er een breed maatschappelijk debat nodig is over de betaalbaarheid van de ziekteverzekering naar aanleiding van de introductie van een nieuwe generatie peperdure anti-kanker middelen. Het is inderdaad een noodzaak om niet enkel de ziekteverzekering, maar de gehele gezondheidszorg op een nieuwe leest te schoeien.
Zolang de kapitalistische winstlogica geldt in de gezondheidssector zullen de behoeften van de bevolking ondergeschikt zijn aan de behoeften van de portefeuilles van de farmaindustrie en het onaantastbarte artsenkorps. Het is slechts door een hele batterij aan maatregelen dat men de gezondheidszorg daadwerkelijk kan afstellen op de behoeften van de bevolking. Eerst en vooral zou er korte metten gemaakt moeten worden met de prestatiegeneeskunde. De prestatiegeneeskunde is een systeem waarbij de geneesheer wordt betaald per prestatie die hij levert, of in vele gevallen die hij laat leveren door een verpleegkundige terwijl hij het geld opstrijkt.
Zo'n systeem zet automatisch aan tot gesjoemel en overconsumptie. De status en het statuut van de arts moet dringend herbekeken worden. Nu heersen specialisten maar al te dikwijls als onaantastbare feodale heren in de ziekenhuizen.
Van de staat uit moet er ook voldoende geïnvesteerd worden in onderzoek en preventie. De gezondheidszorg in haar geheel moet grondig gedemocratiseerd worden door ze niet alleen maar over te laten aan de goodwill van de artsen en de specialisten, maar ook door de consumenten en de werknemers in de sector meer inspraak te geven.
Het tot stand brengen van een nationale gezondheidszorg die beroep kan doen op voldoende middelen mag niet aan dit rijtje ontbreken. Helemaal onttrokken dus aan de handen van de privé die nu werkt via subsidiëring - dit op zich nodigt uit om "creatief bezig te zijn" in de negatieve zin van het woord.
Het puntje op de i vormt dan de nationalisering van de farmaceutische nijverheid. Met zo een batterij aan maatregelen zou men dan een begin kunnen maken om de gezondheidszorg fundamenteel te heroriënteren naar preventie en de behoeften van de bevolking het meest efficiënt kunnen coveren.
(Dit artikel verscheen eerder op www.marxisten.blogspot.com)
Abonneren op:
Posts (Atom)
Karl Marx: wellicht slimmer dan Dirk Verhofstadt (broer van), Boudewijn Bouckaert en Frank Vandenbroucke opgeteld (binnenkort ook: de liberale vermenigvuldiging en deling)