Test uw kennis in onze eindejaarskwis

Stilaan traditiegetrouw lanceren we op de valreep van het nieuwe jaar onze sympathieke eindejaarskwis. Welke dommigheden stak de burgerij en haar politieke personeel dit jaar weer uit? En wat was de reactie daarop van de arbeidersbeweging? Weet u het nog allemaal? Test uw geheugen en politieke inzicht met onze enige echte eindejaarskwis.

Onze scherpzinnige vragen:

1/ Hoe rechtvaardigde Fientje Moerman (Open VLD) dat ze Greet Op de Beeck - de vriendin van ex-minister Patrick Dewael - 35.000 euro gemeenschapsgeld wou geven om een debat te modereren?

a) Ik dacht dat ze een economisch vluchteling was

b) Ik had schrik dat ze naar Lijst Dedecker zou overlopen

c) We leven nog altijd in een vrije markt

d) Ik had een nul teveel geschreven

e) Op die manier moet ik niet meer voor hun uitzet betalen

Antwoord: d


2/ Begin 2007 was er heel wat heisa rond de luxueuze levensstijl van Prins Laurent. Verspillende decadentie, die de prins bekostigde met geld van...

a) zijn moeder

b) het hondenasiel

c) de marine

d) Northern Rock

e) het op straat beroven van oude dametjes

Antwoord: c


3/ Wie wou de Franstalige politici tijdens de regeringsvorming “een lepel suiker” toedienen?

a) Mary Poppins van “The Sound of Music”

b) Piet Huysentruyt (VTM)

c) Bart De Wever (NVA)

d) De burgemeester van Tienen

Antwoord: c


4/ Hoe heette de nieuwe, geruchtmakende film van Michael Moore over de Amerikaanse gezondheidszorg?

a) Wacko

b) Sicko

c) Taco

d) Return of the Body Snatchers II

e) Karel Eetvelt & UNIZO: Attack of the Profit Monkeys

Antwoord: b


5/ Welke professor verwees in een opiniestuk in De Morgen als verklaring voor de SP.a-nederlaag tijdens de verkiezingen voor het eerst naar het “janettensocialisme” (een omschrijving die LSP nooit zou gebruiken)?

a) Professor Krijgskunde Luc De Vos

b) Professor Seksuologie Bo Coolsaet

c) Professor Politicologie Carl Devos

d) Professor Moleculaire Genetica Christine Van Broeckhoven

Antwoord: c


6/ Waarom lanceerde het Vlaams Belang een CD-single met een "antimoskeelied", op het moment dat de pers volstond met artikels over de koopkracht?

a) de koopkracht daalt omdat er teveel moskees zijn

b) de koopkracht daalt omdat Philip Dewinter geen noot kan zingen

c) de koopkracht daalt omdat de recordwinsten van VBO, VEV, etc. naar Marokko verdwijnen

d) de koopkracht daalt omdat vanuit de moskees een fundamentalistisch neoliberaal beleid wordt doorgevoerd

e) omdat de arbeiders verdelen, in de ogen van het VB, stukken sympathieker is dan ze te verenigen in de antikapitalistische strijd

Antwoord: e


7/ Waarvan maakte Bart De Wever (NVA) volgens Frank Vandenbroucke (SP.a) het imago “volledig kapot”?

a) Van de arbeidersbeweging

b) Van de Vlaamse Beweging

c) Van beweging tout court

d) Van de begrafenis van Bert Eriksson (aflijvig VMO-Führer, waar nog maar weinig beweging in zat)

Antwoord: b


8/ Wat deed president Sarkozy om de aandacht af te leiden van de eerste stakingsdag van de Franse spoorvakbonden?

a) Opvallend in zijn neus peuteren

b) Rampetampen met Carla Bruni op een zeilboot

c) De feitelijke scheiding van tafel en bed van Cécilia aankondigen

d) Van bil gaan met Mia Doornaert in het Louvre

e) Op zijn hondjes met Brigitte Bardot, om nog meer kiezers van het FN te winnen

Antwoord: c


9/ Hoeveel voorkeurstemmen behaalde Yves Leterme, bij benadering, tijdens de verkiezingen van juni?

a) 800.000

b) 2 (van zijn ouders)

c) 6 miljoen (bijna allemaal Vlamingen)

d) veel te veel, ’t is een bourgeois - wanneer richt het ACV zijn eigen arbeiderspartij op?

Antwoord: d en a.


10/ Wat wil de Belgische burgerij in 2008 absoluut vermijden?

a) Dat ze nog meer verdikt dan nu al het geval is

b) Dat een nieuwe arbeiderspartij de nieuwe hype zou worden (“New Workers Party for Life”, op Studio Brussel! - engagement is weer in)

c) Een goede gezondheid voor de arbeiders en hun gezinnen (niet goed voor de winsten)

d) Dat ze nog meer aan liefdadigheid moet gaan doen, om het geluid van knallende champagnekurken en scheurende Lamborghini’s te overstemmen

Antwoord: b

Prettige feesten aan alle arbeiders.

Daens à gogo

Volgens de Antwerpse rechtbank, waar ze nu en dan van een grapje houden, is Abou Jahjah mede verantwoordelijk voor rellen na de racistische moord op Mohamed Achrak. Jahjah en zijn kompaan, Azzuz, zouden te weinig ondernomen hebben om de allochtone jongeren tot bedaren te brengen. Daarvoor mogen ze, als het van Vrouwe Justitie afhangt, een jaar het cachot in. Alsjeblief, kom er maar eens om.

LSP heeft steeds gesteld dat Jahjah met zijn methodes de arbeiders meer verdeelt, dan ze te verenigen. Maar met deze uitspraak opent de Antwerpse rechter een wel zeer breed gamma aan perspectieven.

De poging om Jahjah en Azzuz achter slot en grendel te draaien, gebeurt op basis van artikel 66 van het Strafwetboek. Terug naar de 19e eeuw. De tijd van Daens, en de openlijke politiedictatuur tegen de arbeidersbeweging, heeft voor het Antwerpse gerecht blijkbaar nooit aan actualiteit ingeboet. Het was een tijdperk waarin het stemrecht exclusief was voorbehouden voor een rijke minderheid. In betogingen van de arbeiders werd er af en toe nog eens geschoten, voor de burgerij de betere fazantenjacht. En wat dan nog? Voor sommige rechters zijn de wetten, ook al hebben ze een hoog Bonaparte-gehalte, daarom niet van mindere kwaliteit.

Het desbetreffende artikel is om van te smullen: het stelt onomwonden dat "diegenen die zich gedurende collectieve acties van arbeiders, mondeling of via geschriften tot die arbeiders gericht hebben, persoonlijk verantwoordelijk zijn voor wat nadien gebeurt”. Schuld door associatie: toen kon het nog. De 19e eeuw komt niet alleen economisch, maar - als noodzakelijk accessoire - ook gerechtelijk terug.

Dat je zelf niet meer feitelijk verantwoordelijk moet zijn voor illegale daden, maar daarvoor "moreel" verantwoordelijk kan worden gesteld, is een pareltje van juridische schuinsmarcheerderij. Denk er maar eens over na wat voor prachtige effecten deze uitspraak kan sorteren:

- voorstanders in woord en geschrift van het liberalisme kunnen vanaf nu voor de rechter worden gedaagd, omdat ze in België de armoede hebben doen toenemen van pakweg 500.000 mensen - in de jaren '80 - naar 1,5 miljoen vandaag: gooi Verhofstadt, Mark Eyskens en Yves Desmet in het cachot

- Etienne Schouppe van CD&V heeft als NMBS-baas het spoor mee voorbereid op de liberalisering en straks ook privatisering: door de gebrekkige investeringen in onderhoud en personeel worden we vandaag veel meer met pannes en vertragingen geconfronteerd, die Etienne ons met de glimlach uit eigen zak zal terugbetalen (10.000 euro boete en 25 maanden de bak in, lijkt ons in dit geval een billijke straf)

- door de groene toverkol Margaretha Guidone op haar kieslijst te zetten moet de SP.a moreel verantwoordelijk worden gesteld voor een groot deel van de reeds aanzienlijke bullshit in de maatschappij (Vande Lanotte vijf jaar in een Brugse kerker op water en brood, verkleed als de vervaarlijke Kapitein Haak op het voortdurend herhaalde deuntje van "Singing in the rain", zonder bezoekrecht van zijn verburgerlijkte partijgenoten die hem eerder al op het slechte pad brachten)

- met zijn lichtzinnige propaganda tegen snelheidsbeperkingen moeten we Jean-Marie Dedecker mee moreel verantwoordelijk achten voor dodelijke verkeersongevallen in België (of op z'n minst zijn geliefde Vlaanderen) als gevolg van te snel rijden (de keuze voor de rechter ligt voor de hand: levenslang, maar dan ook écht levenslang, en niet na 15 jaar weer op straat - dat snappen de mensen niet)


(pd)

Het Merk Mens

Reclameman Fons Van Dyck, in een recent verleden nog adviseur van de SP.a, heeft een boekje geschreven: "Het Merk Mens" heet het ding. Van Dyck doet in zijn boek vrijelijk aan "trend watchen". Wat is er heet en wat niet, in de wereld van de reclame? Ook getuur in de dikke brij van onze toekomst wordt door Fons, met een zweem van wetenschappelijkheid, niet geschuwd.

Eerst het goede nieuws: volgens Fons worden we in de 21e eeuw rijker dan ooit. Vergeet even de 1,5 miljoen armen (ruwweg een miljoen meer dan in de jaren '80), de reeds jarenlange daling van onze koopkracht en de actuele prijsstijgingen van voedsel, elektriciteit en benzine. In de glazen bol waarmee Fons schoolmeesterachtig de toekomst surveilleert, zijn dit voorbijgaande fenomenen. Een hikje van de welvaartseconomie.

De jaren '90 waren jaren van angst en onzekerheid, vandaar de groei van extreem rechts. Maar kijk, het clubje van Dewinter zal smelten als sneeuw voor de zon, omdat het volgens Fons al deel uitmaakt van het establishment. De toekomst is eerder aan postmoderne brulboeien als Dedecker. Wie de burgemeestersvrouwen in bontjas heeft, heeft de toekomst. Lenin draait zich om in zijn graf: had hij daarvoor een splinternieuwe Internationale opgericht? Voor bejaarde dametjes in een bontjas?

Vlad? Vertel op, man.

V.I. Lenin (trendwatcher van de Russische bolsjevieken): "Ik ken die Fons niet persoonlijk, maar zijn stellingen lijken me betwistbaar. Zullen de consumenten de macht overnemen? Kluchtig gebazel van zelfingenomen windbuilen!

Ik zie zelfs dat hij op de cover van zijn boek zo'n vermeende consument met een rode vlag laat zwaaien. Een schandelijke verkrachting van alle principes van het socialisme! De arbeiders zullen hun macht niet realiseren als consumenten. Wat een reactionaire, kleinburgerlijke prietpraat! Zij zullen hun macht enkel kunnen ontplooien als producenten, door de grote bedrijven over te nemen in zelfbeheer en -management.

Het bolsjevisme, dat was pas een goed merk. 'Land, brood en vrede'. 'Alle macht aan de raden van arbeiders en soldaten'. 'Verjaag de kapitalistische ministers'. Ijzersterke slogans, die onmiddellijk aansloegen bij de massa's.

Geen wonder dat de SP.a zo'n geweldige nederlaag leed tijdens jullie laatste verkiezingen, als ze zich door dit soort adviseurs stroop aan de baard liet smeren. Niet slim, meneer bourgeois Vande Lanotte!"

"Het Merk Mens" lokte ook bij andere bekende socialisten hevige gevoelens uit. Marx himself vertelde aan links-socialisme.blogspot.com, dat hij overigens stukken geestiger vindt dan "de hele zogenaamd progressieve pers in Vlaanderen samen": "Het Merk Mens. De onbeschoftheid! Dit is wel het toppunt van warenfetisjisme. De mens, een natuurlijk en historisch wezen, wordt hier gereduceerd tot een waarderelatie onder de kapitalistische productiewijze. Een ding waar je geld voor geeft. Dit boek is geestelijke pornografie van de ergste soort. Wat is de sociaaldemocratie bij jullie laag gezakt, als ze zo'n kluchtzanger haar verkiezingscampagnes mee laat uittekenen!"

Wij probeerden Marx nog uit te leggen wie Steve Stevaert en Patrick Janssens waren en wat ze in Vlaanderen (niet de rest van de wereld, of Wallonië) voor het socialisme hadden betekend, maar dat maakte de baardige man uit Trier enkel nog kwader. "Cafébazen en gouverneurs van Limburg kunnen de limieten van hun middenklassepositie enkel overstijgen door zich op het standpunt van de arbeidersbeweging te plaatsen.

De kapitalistische klasse en de arbeidersklasse zijn de enige maatschappelijke krachten van belang. De middengroepen - notarissen, advocaten, café-uitbaters - moeten één van beide kampen kiezen in de loop van de klassenstrijd. Gratis bier voor de werkende klasse, in een socialistisch geplande economie! Voor maximumprijzen op onze pintjes!"

Met zijn "Het Merk Mens" heeft Fons Van Dyck, bij de historische boegbeelden van het socialisme althans, weinig indruk gemaakt. Wij doen, om ons goed hart te laten zien, enkele tips om zijn volgende boek wat te peperen:

- in 2009 breekt de Z-generatie door: de Zorrogeneratie, die het opneemt tegen 50-jarige zeurpieten die hen vertellen wat voor generatie ze zijn op basis van de gadgets die ze kopen ("Wij zijn geen gadgets, wij zijn woest!")

- 70-plussers zullen de komende decennia veeleisender en mondiger worden: ze vinden het kapitalisme en hun armoedig pensioentje in toenemende mate "kut, zwaar kut" en vinden dat de rijken de crisis moeten betalen

- de aarde is plat en de regen valt vanaf 2015 naar boven, zodat we niet meer nat hoeven te worden: dank u, klimaatopwarming en Total Fina

- via IPhone en de chat leren arbeiders en jongeren wereldwijd hoe ze de revolutionaire strijd tegen de burgerij moeten voeren - en hoe uitwassen als "Het Merk Mens" zich zeer handig tot rode handboekjes voor de antikapitalistische activist laten recycleren


(pd)

Waarde landgenoten, begrijp mij niet verkeerd.

Ik, Yves Leterme, ex-formateur voor het kartel CD&V-NVA, wens mijzelf met deze Open Brief te verduidelijken naar het brede publiek toe. In de eerste plaats ten overstaan van de mij zo dierbare Vlaamse publieke opinie. Immers, omtrent de Franstaligen, in het bijzonder de Franstaligen in de rand rond Brussel, heb ik reeds mede gedeeld dat ze misschien niet "intelligent genoeg" zijn om Nederlands te leren. Met andere woorden: mogelijkerwijs zijn deze taalgenoten van Voltaire daarvoor te dom, reiken hun hersencapaciteiten niet ver genoeg, en stonden ze toen de grijze massa werd uitgedeeld niet op de eerste rij. Diplomatischer kon ik mij tijdens een kiesstrijd waarin er veel op het spel stond, behalve Franstalige stemmen, niet uitdrukken.

En nu is er dus weer een zogenaamde rel waarin ik, kandidaat-premier Leterme (met de steun van 800.000 voorkeurstemmen), een hoofdrol speel. In de krant van dit weekend had ik het aangedurfd om de RTBF, de Franstalige propagandazender, te vergelijken met Radio Mille Collines in Rwanda. Toevallig ook een propagandazender, en bijna even erg als die knoeiers op de Reyerslaan.

Dat ik voor deze démarche mijn mosterd in het verre Afrika ging halen, en niet bij de totalitaire strapatsen van onze Duitse oosterburen, ligt voor de hand. Bij de NVA loopt het vol met ex-zwarten. Over de Tweede Wereldoorlog en zijn ontknoping zwijgen deze kartelgenoten liever. Behalve Bart De Wever, een specialist van de periode, om te zeggen dat het Vlaamsnationalisme nooit wat met antisemitisme of racisme te maken heeft gehad. En als dat misschien - in uitzonderlijke gevallen - wel zo was, dan waren die Vlaamse idealisten er door de nazi's bijgelapt. Waarop De Wever weer met een kruiwagen vol nepgeld breed glimlachend over de taalgrens trekt. Met in zijn zog: een groepje in gele NVA-regenjassen gestoken slachtoffers van de repressie, derde generatie (de yuppiegeneratie, die naast amnestie zijn geld terugwil - als door de figuur van Christus geïnspireerd politicus bekijk ik de zaken lichtjes anders, al zitten er onder de Franstaligen - zo moet ik toegeven - inderdaad veel Farizeeërs: zij bezoedelen de federale tempel met hun niet-objectieve geldstromen).

Binnen het kartel noemen we zoiets - kruiwagengewijs de Franstalige gemeenschap een speldenprik toedienen - vrije meningsuiting. Al neem ik aan dat sommige landgenoten aan dit soort humor aanstoot kunnen nemen. Vooral dan de qua denkvermogen soms minder begiftigde Franstaligen, die hun eigen financiële verantwoordelijkheden overigens blijven ontlopen. Mag ik daaruit afleiden dat, naast taalkennis, rekenen - waarmee we bedoelen: optellen, aftrekken, vermenigvuldigen en af en toe een breuk - ook al niet tot de sterkste punten van de andere gemeenschap behoort?

Toch wil ik de Vlamingen geruststellen. De Franstaligen in dit land kunnen weliswaar geen gebenedijd woord Nederlands, en zijn amper in staat tot elementaire rekenkunde, maar dat betekent nog niet dat ze met de machete in de hand klaarstaan om op uw voordeur te kloppen, desgewenst uw woning binnen te dringen, en op basis van taalcriteria en stamboom u en uw familie als de betere varkensworst in reepjes te snijden.

Ook zie ik ze niet hele Vlaamse dorpen, zoals Sint-Niklaas of Roeselare, onder het luidkeels zingen van de Marseillaise - het nationale volkslied - samendrijven op het marktplein, ontdoen van waardevolle voorwerpen zoals trouwjuwelen en iPods, om vervolgens tot het dagelijkse werk van villen en snijden van de slager om de hoek over te gaan. Tenzij misschien in het geval van Elio Di Rupo, maar van een Franstalige socialist kan je alles verwachten. Da's het slechtste van alle mogelijke werelden (hij draagt ook een strikje, wat helemaal een kaakslag voor Vlaanderen is).

Kortom, beste Vlamingen, ik heb me weer eens aan een mopje gewaagd, met die verwijzing naar Radio Mille Colinnes. En zelfs dat hebben ze over de taalgrens, voor de zoveelste keer, niet gesnapt. Het wordt stilaan tijd dat we ook de splitsing van het federale gevoel voor humor op het menu van een grote staatshervorming zetten.

Een ex-formateur waakt voor u,

Yves Leterme, ridder voor Vlaanderen, met 800.000 voorkeurstemmen.


(pd)

Dikke vis wil niet in pan te B.

Deze fantastische website had gisterenmiddag een gesprek met Freddy T., een dikke vis uit De Panne die nu al maandenlang het voorwerp uitmaakt van wederzijdse verwijten, hooggestemde princiepsverklaringen en andere ultimatums in de formatiegesprekken tussen de oranje-blauwe partijen.

Freddy valt met geen stokken in de pan van de nationalistische politici te krijgen. Lange tijd deed deze dikke vis er het zwijgen toe. Reportageploegen van VRT, VTM en CNN die dagenlang hun tenten op het strand van De Panne hadden opgeslagen, werden afgewimpeld en weggestuurd. Freddy vond al die aandacht van de wereldpers voor zijn persoon ongepast. Een grote staatshervorming, laat staan een begin van splitsing van de sociale zekerheid, waren de laatste van zijn zorgen. Hij wou gewoon rondjes zwemmen.

Dit in schril contrast met andere exemplaren van zijn biologische soort, zoals Bart De Wever van de NVA. Aan links-socialisme.blogspot.com doet de dikke vis uit De Panne, die het hele land nu al maandenlang in zijn greep houdt, voor het eerst zijn eigen verhaal. Het werd een pakkende getuigenis, die een ander licht werpt op de regeringsvorming, onze ijdele politici, en het leven van vissen - dik of dun - die uit de pan van de neoliberale afbraakpolitiek proberen te blijven.

Freddy (dikke vis die Bart De Wever in de pan wil leggen): "Ik kom uit een groot gezin van dikke vissen. Het leven in onze buurt van de Noordzee was hard en ondankbaar. Moeder had het niet altijd gemakkelijk om al haar kleine dikke visjes op het rechte pad te houden. Maar ze deed wat ze kon, met al haar zorgen en toewijding."

"Mijn vader, oom en tante stierven vlak na mijn geboorte. Ze waren met een school andere dikke vissen in een langsdrijvende olievlek verstrikt geraakt. Illegaal geloosd door een tanker. Deze ervaring heeft mij als jonge vis zwaar getekend. Sinds dat 'ongeval' stond voor mij één ding als een paal boven de Noordzee: we moeten van het kapitalisme af, voor het onze planeet vernietigt. Lang leve het internationale verzet, van alle vissen ter wereld - dik, dun, en alles daartussen."

"Ik heb gehoord dat Bart De Wever mij in de pan van zijn grote staatshervorming wil leggen. Hij heeft het heel duidelijk gezegd: een dikke vis, anders hoefde het voor hem niet. Ik wist niet wat mij overkwam. Ik wil met die hele 'verdeel en heers'-politiek niets te maken hebben. Dagenlang heb ik stuurloos in de Noordzeewateren rondgezwommen. Laat mij gerust, met uw nationalistisch gedoe. Alle vissen zijn voor mij gelijk. Dik, dun, kabeljauw of forel? We zijn allemaal vissen. Kunnen we niet gewoon overeenkomen?"

"Dit is een spel tussen de politici. Wat hebben ze nog aan de werkende vis en mens te bieden? Dalende koopkracht, vervuiling, teruglopende biodiversiteit, een economische recessie binnenkort,... 't Zijn altijd de kleine vissen die ze pakken. Als je die separatistische wreedaard hoort rondbazuinen dat hij mij in een grote pan wil zwieren, bruin wil laten bakken, om mij vervolgens met mes en vork op te eten... Dan weet ik één ding: pas op, arbeiders, ze willen aan de sociale zekerheid zitten."

"Ik wil als bekende dikke vis een oproep doen: kom op 15 december naar Brussel - Vlamingen, Walen, Brusselaars, geleedpotigen en niet-geleedpotigen, samen staan we sterk! Betoog samen met de vakbonden voor een betere koopkracht en tegen de vulgaire communautaire spelletjes! Noem mij een oude dikke vis, maar ik heb een droom. Ik heb een droom... Blub. Dat we ooit allemaal samen, allemaal samen, zullen opstaan en losbarsten in de oude negro spiritual... Let freedom ring... Let it ring... van de Ardennen tot het Noordzeestrand!! Van de duinen van De Panne tot de vurige arbeidersstede Luik!! Leve de klassenstrijd en de socialistisch geplande economie, onder en boven water!"


(pd)

Mathias De Clercq: "Hoofddoekenverbod bevordert vrijheid en gelijkheid"

Gesprekken in Jeruzalem

Links-socialisme.blogspot.com trok tijdens de maand augustus twee weken naar Jeruzalem met de jonge liberale filosoof Mathias De Clercq (Open VLD). Mathias heeft prachtige blonde lokken, die hij zelden aan de kunsten van een kapper toevertrouwt. Dit mochten we tijdens onze gesprekken aan de voet van de Tempelberg uit eigen ervaring vaststellen. Zo'n professioneel van haardroger, krulspeld en shampoo zou enkel de schaar in Mathias' liberale idee van vrijheid zetten. Onze halve bohémien was op zijn hoede.

Alle meisjes in het ronduit hete - denk klimaatopwarming - Jeruzalem, zowel van joodse als van Palestijnse komaf, wilden aan Mathias' blonde haardos zitten. Eraan voelen, een en ander betasten. Gelukkig kon uw dienaar daar met bekwame spoed een stokje voor steken.

We waren hier, in het tot in zijn kleinste steegjes van geschiedenis en talrijke cultuurbeschavingen zwangere Jeruzalem, tenslotte om een ideologische strijd uit te vechten: liberalisme of marxisme, wie heeft er gelijk? Ook bij Mathias drong door dat hij naar Jeruzalem was gekomen om een denkstroming te vertegenwoordigen. En niet de minste. Liet Voltaire, de Verlichtingsfilosoof, zijn krullen ook niet groeien, in volle 18e eeuw?

- Uw dienaar: "Of was het toch een pruik, Mathias, die van Voltaire?"

- Mathias: "Ik meen dat dat de kwestie niet is. Vrijheid is een essentieel fundament van het liberalisme. Vrijheid en gelijkheid. Op die fundamenten is onze maatschappij gebouwd. Liberalen willen de hoofddoek niet afschaffen vanuit een racistische gedachte, zoals het Vlaams Belang. Wij willen de gelijkheid als ordenend principe in onze samenleving veiligstellen. En we denken ook dat de staat neutraal moet zijn. Absoluut neutraal."

- Uw dienaar: "Zoals tijdens de minimumdiensten bij het spoor. En de eenzijdige verzoekschriften tegen stakingspiketten? Ook dan moet de staat dus neutraal zijn?"

- Mathias: "We spreken nu over de hoofddoeken. En op dat vlak denk ik dat het principe van de vrijheid en gelijkheid van de vrouw voorop staat."

- Uw dienaar: "Dus ze mag zelf beslissen, of ze een hoofddoek draagt of niet?"

- Mathias: "Een belangrijk grondidee achter het liberalisme is dat functies van openbaar bestuur een levensbeschouwelijke neutraliteit moeten uitstralen. Daarom pleiten wij met Open VLD tegen het dragen van de hoofddoek, maar even goed tegen het dragen van joodse keppeltjes, katholieke kruisen, boeddhistische monnikspijen en T-shirts van Iron Maiden. Dit laatste vanwege het levensbeschouwelijke vermoeden van satanisme."

- Uw dienaar: "Hoe kan een staat neutraal zijn als ze wordt beheerd door parlementairen die 3000 euro per maand netto verdienen? Is het niet normaal dat deze politici de belangen van een kleine minderheid verdedigen, Mathias, als ze niets voelen van de sociale achteruitgang waar ze de meerderheid van de bevolking in wegduwen? Kijk naar de jacht op de werklozen. Ondertussen worden er voor de belastingscontrole van grote bedrijven géén middelen vrijgemaakt. Fijn, die neutrale staat."

- Mathias: "Op zo'n Tempelberg word je je als mens pas bewust van je eigen nietigheid. We zijn slechts stofjes in het heelal. Er was niets voor ons, behalve een grote kosmische soep, en er komt niets na ons. Dat is mijn diepste overtuiging."

- Uw dienaar: "Allemaal prima, die kosmische soep. Maar waarom een gevecht opzetten rond een thema waar er helemaal geen probleem rond was: de hoofddoek dragende moslima's bij Stad Gent. En dat op een moment dat er zoveel belangrijker onderwerpen voor het rapen liggen. De wegzinkende koopkracht van de gewone werkenden, door onder meer de privatisering van de elektriciteitsmarkt, om er maar één te noemen."

- Mathias: "Het marxisme is teveel een economisch determinisme. Het houdt te weinig rekening met cultuur. Terwijl cultuur even goed een essentieel onderdeel is in de identiteit van de mens. Zelfs al sluiten ze je elektriciteit af. De hoofddoek sluit mensen op in een ongelijke cultuur, wij willen hen daaruit bevrijden."

- Uw dienaar: "Ik ben als socialist tegen de dwang om een hoofddoek te dragen, net zoals ik tegen de dwang ben om hem te verbieden. Arbeiders hebben recht op hun culturele eigenheid, om de eenheid van de werkende klasse tegen het neoliberalisme te behouden. En de aandacht van Open VLD voor gelijke rechten houdt blijkbaar op aan de bedrijfspoort. Of mogen de werkenden nu ook zelf over de productie gaan beslissen, op basis van democratische stemmingen op de werkvloer - in een voor iedereen gelijke planeconomie?"

Nee, de ene cultuurbeschaving was de andere niet, daar aan de voet van de Tempelberg in het hete Jeruzalem.


(pd)

Regeringsvorming: de tussenstand

Voor wie even niet heeft opgelet: België heeft nog steeds geen regering. In hun jarenlange poging om de arbeiders langs nationale lijnen te verdelen, zijn de burgerlijke partijen in hun eigen maneuvers verstrikt geraakt. Maar wat is u, verbijsterd toeschouwer bij dit barslecht toneelstuk, bijgebleven van deze formatiecrisis?

Onze Grote "Breek de arbeiderssolidariteit"-Kwis:

1/ Wie wou er een "dikke vis" in de pan van de staatshervorming?

a) Geert Lambert, omdat hij een gourmand is (Spirit)

b) Louis Tobback, omdat hij in een klein Leuvens steegje is geboren (SP.a)

c) Bart De Wever, omdat zijn achterban uit Vlaamsnationale haaien bestaat (NVA)

d) Jean-Marie Dedecker, omdat hij voor de "dikken" is, de rijken (LDD)

Antwoord: c


2/ Wat is de alarmbelprocedure?

a) Een mechanisme dat lichte elektrische schokken toedient aan alle
parlementairen, als ze de belangen van de patroons niet meer verdedigen zoals voorzien

b) Een procedure uit de Grondwet die een wetsvoorstel kan opschorten, als 3/4 van een taalgroep in de Kamer vindt dat haar belangen worden geschaad

c) Een rode knop waarmee Pieter De Crem (CD&V) aan zijn kapper laat weten dat er een krul moet worden bijgeknipt

d) Een mechanisme waardoor gewone arbeiders, die toevallig in het parlement verzeild zijn geraakt, zo snel mogelijk weer de uitgang van het etablissement vinden

Antwoord: b


3/ Leg uit: wat is "belgicisme"?

a) Liever door Belgische kapitalisten worden uitgebuit dan door Vlaamse kapitalisten

b) Niet de beste manier om klasse-eenheid tussen de arbeiders uit te drukken: de huidige Belgische staat wordt gecontroleerd door kapitaalbezitters, verkopers van shampoo en kruideniers-politici

c) Nog geen bolsjevisme

d) Een hete liefde voor frietjes, Manneke Pis en koning Albert, voor zover je daar een onderscheid tussen kan maken

Antwoord: a, b, c en d


4/ Wat is het FDF?

a) Front Der Foutparkeerders

b) De "Fuck Dewever Filière"

c) Vlamingenhaters. Of die Vlamen op de werkvloer staan of in een beheerraad de poen opstrijken, maakt voor het FDF geen moer uit.

d) Het nieuwe besturingsprogramma van Microsoft Windows

Antwoord: b en c


5/ Door wie moet het nationalistische opbod in ons land worden gestopt?

a) Door een interventie van de VN

b) Door Frank Vandenbroucke (SP.a) de toegang tot het Vlaams Parlement te ontzeggen: hij leest alleen nog maar voor uit Hendrik Conscience

c) Door de Koning, die alle slechteriken in de bak steekt

d) Door de vakbonden, een nieuwe arbeiderspartij, en een socialistisch programma dat de massa's tegen het kapitalisme mobiliseert

Antwoord: d



(pd)

Grote staatshervorming (door K3)

O ja, o ja, de burgerij heeft een probleem
Met Yves Leterme en Didier
Vlaming tegen Waal vinden zij fijn
Terwijl de armoe groeit in ’t hele land
Zijn zij communautair hand in hand

’t Gewone werkvolk betaalt meer en meer
Elektriciteit, benzine, hypotheek die doen zo’n zeer
Maar de politici? Nee, hun liefste knuffel heet BHV
Flink splitsen, die sociale zekerheid?
Een aanval op alle arbeidersgezinnen wordt voorbereid

(refrein) Wie heb ik aan de lijn? Hallo hallo?
Waar ben je dan, grote staatshervorming?
Waarom verlang ik zo?
Om dicht bij jou te zijn (grote staatshervorming)
Hallo hallo, mijn neoliberale Romeo?

Yves Leterme is een knecht van ’t kapitaal
Mannen met geld, maar niet noodzakelijk Vlaams-nationaal
Blijft het ACV van Cortebeeck,
een klein geel visje in een zee van blauw?
Of neemt het de arbeiders met een onafhankelijke partij op sleeptouw?

(refrein) Wie heb ik aan de lijn? Hallo hallo?
Waar ben je dan, grote staatshervorming?
Waarom verlang ik zo?
Om dicht bij jou te zijn (grote staatshervorming)
Hallo hallo, mijn neoliberale Romeo?












Geef ook een kusje aan Bart De Wever, kindjes!

Euh, nee. Nee, die is tegen nationale kusjesdagen, 't is een separatistje!

Hoe spijtig toch.

Nou, zo de arbeiders verdelen.

Frank Vandenbroucke en de nieuwe Boerenkrijg

Met alle aandacht die vandaag naar het narrenspel van de regeringsvorming gaat, zouden we één ding vergeten. Frank Vandenbroucke, Vlaams SP.a-minister van Onderwijs, maakt een geestelijke omwenteling door. Een diepgaande transformatie, vergelijkbaar met die van Luther in de katholieke kerk, van alles waar de man ooit in heeft geloofd: verheffing door studie en intellect, technocratie à la belge, het “meervoudige zelf” in de leer van John Rawls (moeilijk om uit te leggen voor de leek), en verlicht neoliberaal crisisbeheer.

We spreken over een ware omkering van alle waarden. Het opstaan van een antichrist. Als sociaaldemocraat van de oude stempel is Vandenbroucke morsdood. Niet getreurd, echter: Franky werd als Vlaams-nationalist herboren. En hoe.

“Bart De Wever maakt het imago van de Vlaamse Beweging kapot.” Aldus sprak Vandenbroucke, vanop een berg tussen Aarschot en Leuven zichzelf de haren uittrekkend. Stampend, vloekend en tierend om zoveel dommigheid.

“Ik ben een brug tussen de leegte van de kudde en een grote staatshervorming”, liet Franky vorige week maandag aan de ochtendtafel tegenover zijn verbaasde disgenoten optekenen. Was zijn eitje niet hard gekookt genoeg? Had de aardbeienconfituur Franky teveel aan die verduivelde PS en Elio Di Rupo doen denken? ’t Was “allemaal interpretatie” van gezinsleden die er niets van hadden begrepen, vond de voorheen nogal feitelijk ingestelde Minister van Onderwijs. “De waarheid is wat de partij sterker maakt en - laat ons hopen - toch nog in de regering brengt”, smeet hij zijn begrip en inzicht veinzende tafelgenoten voor de voeten. “Ja, ik ben sinds kort een subjectivist geworden. Is dat misschien erg?” treiterde de SP.a-politicus nog even, intussen een lange sliert eierdooier met de mouw van zijn kamerjas van de onderkin wrijvend. “Mmm, lekker.”

“Als een aalmoes enkel gegeven werd om de Walen een plezier te doen, dan waren de Walen als ras reeds lang uitgestorven.” Bizar, vonden ook zijn vrouw, schoonouders, en bij uitbreiding het handjevol partijleden tegenover wie de bekeerling Franky zijn nieuwe levensfilosofie ontvouwde. “Je kan van een leeuw niet verlangen om een lammetje te zijn, begrijp je? Volstrekt onmogelijk en tegennatuurlijk. Net zogoed valt de splitsing van het arbeidsmarktbeleid niet door de syndicale lammetjes van het ABVV en ACV tegen te houden. Onder de leeuwen reken ik vandaag de patroons, mijzelf, Karel De Gucht en andere niet-populistische politici. Ich bin kein Berliner.”

Het superieure, bijna aristocratische Vlaams-nationalisme van Vandenbroucke had ondertussen de hele afdeling, voortaan “gouw” geheten, Leuven-Aarschot-Diest aangetast. Volgens Franky dienden de “volksgenoten” uit zijn, euh, gouw het voortouw te nemen in “een nieuw soort Boerenkrijg”. Franky, de Leeuw, legde zijn verbouwereerde gehoor tijdens een strijdmeeting - dat was lang geleden - in Diest uit: “Ik heb het Warandemanifest altijd beter gevonden dan het Communistisch Manifest. Er staan meer statistieken, schema’s en tabellen in. Te wapen, volksgenoten! Bekogel de Walen met uw rekenmachines. Red de sociale zekerheid door delen ervan sociaal te splitsen! Joehee! Euh, houzee!”

Het zou ons niet verbazen moest Yves Leterme Franky alsnog in zijn oranje-blauwe kabinet opnemen. Als minister van rieken, financiële transfers en houwdegens.


(pd)

Vergeet de Oude Germanen niet

Door Geert Cool

Waarom de NSV solidaristisch is...

De studentenclub van het Vlaams Belang (NSV) is voor een “solidaristische maatschappijordening”. Jeroen Serpieters van NSV-Antwerpen verklaarde die woordkeuze als volgt: “Solidarisme is een op zich nog weinig beladen term (…). Niet iedereen denkt bij solidarisme spontaan aan nationaal-socialisme, de connotatie is er wat minder. Bij nationaal-socialisme gaat iedereen onmiddellijk denken aan het regime onder Hitler.” Omdat de term “nazi” te beladen is, gebruiken de jonge VB’ers de term “solidarisme”. De inhoud blijft echter dezelfde…

Jurgen versus Bart. De clash der smurfen

Jurgen Verstrepen is boos nadat hij in Borgerhout een boete kreeg wegens het GSM'en in de wagen.

De luxewagen van Verstrepen is blijkbaar niet uitgerust met een setje om handenvrij te bellen. Jurgen stond stil op de Turnhoutsebaan in Borgerhout en dat op de busstrook (omdat een wagen stilstaat op de weg – “Ik omzeil een dergelijk 4 pinkend model geliefd bij de exotische bewoners en sta dus stil op een stuk tramstrook”).

Op dat ogenblik begint Jurgen te bellen en krijgt hij een boete. Jurgen: “Er zijn blijkbaar altijd van die politiekloefkaffers die het verknoeien voor al de rest.” Bart Debie kan de reactie van zijn smurfenvriend Jurgen niet waarderen en reageert onder de titel “De verkeershooligan in Jurgen Verstrepen”. Debie stelt dat Jurgen zich voordoet als een “wegrebel”. Dit soort “discussies” doet ons vooral aan slechtere edities van het populaire televisieprogramma “de smurfen” denken.

VJW moet nog bekomen van betogingssucces

De rechtse rakkers van de VJW zijn nog niet volledig bekomen van hun "succesvolle" betoging. Op het gastenboek van de Vlaamse Jongeren Westland laten verschillende betogers zich horen met boodschappen als zouden de anti-fascisten "trillen op hun benen" voor het zootje ongeregeld dat op 21 oktober door Brugge betoogde.

Dat ze maar met 60 waren, was geen probleem voor de rechtse rakkers want "meer dan de helft kwam uit Brugge". Wat gevolgd werd door reacties van Nederlandse aanwezigen die het een goede betoging vonden. O ja, Ben Van der kooi, de moskeebrandstichter, was ook van de partij. Het KVHV kwam vanuit Gent en Nation uit Brussel. Het "eigen volk" dat eerst kwam volgens de betogers, was duidelijk niet het "Brugse volk". Of gold de regel: "Zieje van Bruhhe, zet je olachter?". En dan verwijt VJW dat de Blokbusters zelfs vanuit Wallonië kwamen... Er waren effectief kleine groepjes aanwezig vanuit het Brusselse en Wallonië, maar de overgrote meerderheid van de antifabetogers waren wel degelijk Bruggelingen.

De klassenstrijdtelex: snel mee met de strijd

Bart De Wever vond de excuses van Antwerps burgemeester Patrick Janssens, handelend over de hulp van Antwerpse stadsdiensten bij de jodenvervolging tijdens WOII, “gratuit” *** Niet alle agenten klopten even enthousiast op de deur *** Sommigen onder hen deden dat met dikke tegenzin *** Met een pruillip *** En in geradbraakt Jean-Marie Pfaff-Duits *** “Wollen sie sofort die deur openmachen” *** Zo efficiënt kon die Antwerpse jodenjacht dus niet zijn *** Jean-Marie Pfaff-Duits: meer een taal van de onderdrukten dan van de onderdrukkers, volgens het Vlaams-nationale Bartje *** Geen enkele Vlaming was fout tijdens de oorlog, hoogstens misleid door krachten die hij of zij niet persoonlijk kende *** Zoals de zwaartekracht *** Notoir afwezige in relatie tot en masse gestrekte rechterarmen tijdens de Yzerbedevaarten, anno 1940-1945 *** “Ik bestrijd deze zienswijze: de aanwezige Vlamingen zagen een ufo overvliegen en wezen elkaar in begrijpelijke consternatie dit vreemde voorwerp aan”, aldus gelegenheidshistoricus De Wever *** Consequent blind aan zijn rechteroog *** Om het Vlaams Belang binnen het Vlaamse front te houden? *** Oranje-blauw wil belastingverlaging als excuus gebruiken om lonen te verlagen *** Kijk: dat vinden wij nu een gratuit excuus *** Edoch, hoor je daar zo’n overgeërfd repressieslachtoffer als De Wever over piepen? *** Al die verongelijkte aanstellerij omdat er een paar op levensruimte ingestelde leden van het herenvolk in de bak werden gedraaid destijds *** Waar ze niet eens het VNV-blad of de Story konden lezen *** “Het VNV vindt plastische chirurgie enkel wenselijk voor de joden. Voor en na Auschwitz.” *** Sicko’s *** Nog voor Michael Moore ze met chirurgische precisie kon vastleggen op politiek geladen pellicule *** Kapitalistische kanker? Lees de kleine lettertjes *** Je hoopt alleen maar dat ze ook bij de ACV-top de bijsluiter raadplegen: die van de regeringsverklaring *** Sociale strijd: doeltreffende medicatie tegen neoliberaal slijm en snot in de neus *** Algemene staking vakbonden tegen oranje-blauw? *** Leterme-Reynders: schudden voor gebruik

Wie stemt er tegen de gewone werkende mens?

Bart Somers, VLD-voorzitter, vindt minimumdiensten tijdens een staking warempel een “heel sociale maatregel”. Voor wie dan wel, krabt u zich misschien vertwijfeld in het haar. Voor de patroons en de regering, die zo acties tegen het neoliberale beleid gemakkelijker kunnen kortwieken? Nee, nee, volgens leerling-tovenaar en fraudebestrijder in Mechelen Somers is dat heel sociaal voor “gewone werkende mensen, zodat die ook op hun werk kunnen geraken”.

Dit, beste vrienden, noemen ze nu spinnen. Dan hebben we het niet over harige, achtpotige diertjes op zolder of in de kelder, maar over een techniek in de moderne politieke communicatie. Het gaat om het geven van een draai aan je verhaal, zodat het toch nog positief overkomt bij het brede publiek.

Moest Bart Somers iets hebben gezegd in de trant van: “Via de minimumdienstverlening hoop ik de macht van de vakbonden te breken om een neoliberale politiek te voeren ten koste van de lonen, werkomstandigheden en sociale zekerheid van gewone werkende mensen. Dit alles kadert in een bewuste, langgerekte strijd om een beperkte elite van kapitalisten en grote aandeelhouders nog een pak rijker te maken, alsook mijn eigen politieke positie binnen dit onrechtvaardige systeem cynisch veilig te stellen.” Bon, moest hij iets in die stijl hebben gezegd dan zou hij als voorzitter van de partij van vrije burgers Open VLD snel op non-actief worden gesteld.

Andere voorbeelden van spin, die wij voor u uit onze duim zogen, in de stijl van de charlatan Bart Somers:

- “De effecten van de tsunami hadden ook een positieve kant: tienduizenden mensen die zich voordien geen sanitair konden veroorloven, maakten proper de reis naar de overkant.”

- “De beperking van de werkloosheid in de tijd is een sociale maatregel. Werklozen zullen veel liever en meegaander worden voor de bazen. De maatschappij wordt gezelliger voor iedereen.”

- “Een versoepelde ontslagregeling is een lekker snoepje voor gewone werkende mensen, die zo niet altijd op dezelfde gezichten hoeven te kijken. Zeer sociaal en toch doeltreffend. Typisch Open VLD eigenlijk.”

- “Door te besparen in de gezondheidszorg hopen we de band tussen ouders en hun kinderen strakker aan te halen. Kan het nog socialer? Ik krijg er tranen in mijn ogen van.”

- “Lastenverlagingen voor de patroons? Met dat geld kunnen ze sociale doelen ondersteunen, zoals de verkiezingscampagne van mijn kartelgenoten in Mechelen.”

- “Door de privatisering van gas en elektriciteit swingen de prijzen de pan uit. En toegegeven, velen worden afgesneden door de op winst beluste private maatschappijen. Maar er is ook een positieve kant: dicht bijeen is het warm. Deze privatisering zal de sociale samenhang in de achtergestelde wijken verhogen.”


(pd)

Yves Desmet versus de toogtijgers

Er is weinig dat de gevierde hoofdredacteur van De Morgen, Yves Desmet, uit zijn goede humeur kan halen. ’t Kan vriezen en ’t kan dooien. Wit of grijs? Om het even, als de kat maar muizen vangt. Klimaatopwarming? Files? De hoest? Het “einde van de middenklasse”? Beurscrisissen of andere ongemakken? Onze beroepscommentator ziet het allemaal aan met het soort nederige glimlach die je enkel bij spirituele leiders als de Dalai Lama, Al Gore of Nelson Mandela aantreft.

Niets kan de positieve beat in de tred van Yves verstoren. Helemaal niets, mensen. Behalve één ding. Eén vermaledijd ding: rooien. Linkse rakkers. Full time-betogers, andersglobalisten en Jaap Kruithof. Tegen oneerlijke ruilverhoudingen fulminerende congaspelers, die lessen Afrikaanse dans volgen. Vakbondsactivisten die met gebalde vuist de straat oplopen. Zelfs als ze boodschappen doen bij Colruyt. Mannen en vrouwen van het collectief, die niets van de stellingen van het moderne aandeelhouderschap hebben gesnapt.

Sommige lezers van De Morgen zullen hebben opgemerkt dat Yves ook een bijzondere wrok tegen volkshuizen koestert. Inderdaad, volkshuizen. Die oude, geschiedenis ademende, maar door de SP van Tobback, Stevaert en Janssens reeds enige decennia verwaarloosde gebouwen. In ieder geval: nog lang niet verwaarloosd en bouwvallig genoeg, als het van onze hoofdredacteur met de hamer afhangt.

Yves versus de volkshuizen: het komt niet meer goed

Yves Desmet en de volkshuizen, het is een vertroebelde relatie. Laat het woord “volkshuis” toevallig in een discussie vallen, en er is bij Desmet geen houden meer aan. “Volkshuis”. Pang, tegen het plafond. Lees maar, als u ons niet gelooft:

- “De geschiedenis leert dat de sociaaldemocratie zelden beter is geworden van het volgen van de adviezen van de toogtijgers van de volkshuizen, het gestaalde kader van de partaai.” (De Morgen, 22/10/2007)

Voor onze Nederlandse lezers: “partaai” is “partij”, maar dan in het Antwerpse dialect.

- “Het gemeenschappelijke van die drie (leidinggevende SP’ers) is net dat ze de volkshuizen als beschermde werkplaatsen (!) van het socialisme durfden te verlaten en de partij een appel gaven voorbij de klassieke achterban.” (De Morgen, 22/10/2007)

De negativiteit houdt niet op bij dit ene artikel:

- “De eerste uitdaging voor Caroline Gennez: haar troepen weer wegdrijven van de volkshuizen waarin ze nu hun wonden zitten te likken.” (De Morgen, 4/9/2007)

En verder, in dezelfde denkrichting:

- “Socialisten die geloven dat de oplossing er dus in bestaat zich weer op te sluiten in de volkshuizen om er met de vakbond en de ziekenkas het eigen grote gelijk te belijden en de oude verworvenheden te verdedigen, die dwalen.” (De Morgen, 4/9/2007)

’t Is nog niet gedaan, mensen:

- “Het Volkshuis (met hoofdletter!) werd een bunker waarin het eigen grote gelijk beleden werd.” (De Morgen, 30/8/2003)

En Desmet hakt maar door - in artikel na artikel, editoriaal na editoriaal - op deze arme gebouwen. Volkshuizen vormen duidelijk geen verzameling van mortel, bakstenen, vensters, laminaat, buizen, etc. als een andere verzameling van mortel, bakstenen, laminaat, enz.:

- “Wanneer dat sektarisme verengt tot een gesloten groepsdenken dat buiten het Volkshuis (opnieuw met hoofdletter) enkel vijanden ziet, en wanneer het doel van de plaatselijke partijwerking verschraalt tot cliëntelisme voor de leden en de kaders, is de weg naar de dieperik ingezet.” (De Morgen, 26/8/2003)

Beschermde werkplaats, bunker, gesloten groepsdenken,...Yves lijkt alleen maar slechte dingen met de symbolen van de arbeidersbeweging te associëren. En jawel, deze indruk wordt bevestigd door de volgende vondst:

- “Patrick Janssens kan, nadat hij het college, de socialistische burgemeester en de socialistische topambtenaren mee gedefenestreerd heeft, zich niet ook nog eens de sjerp laten ontfutselen, wil hij door zijn eigen achterban niet op een brandstapel (! - wacht, het komt) midden in het Volkshuis (!!!) gezet worden.” (De Morgen, 26/3/2003)





(Foto: Yves Desmet heeft een volkshuis opgemerkt)











Petje af, zouden wij zeggen. Nu ook al brandstapels in de volkshuizen! Wat de Twin Towers voor Osama Bin Laden waren, het houten paard voor de ingezetenen van Troje en de ondergrondse bunker van Saddam Hoessein voor president Bush, dat is het Volkshuis voor Yves Desmet. Desmet, die nota bene in de jaren ’80 in Mechelen als jonge universitair nog carrière probeerde te maken binnen de SP. Hij was, zo gebiedt de eerlijkheid ons te melden, trouwens een van de meer linkse figuren (linkser dan Van Miert). Maar in het volkshuis kon hij gewoon niet aarden. Daar is alles beginnen mislopen, op zijn tenen lopend tussen de gestaalde toogtijgers van de partaai.

De speelse directheid van arbeiders uit groot-Antwerpen is de jonge Socialist Yves, zoals zoveel anderen, uiteindelijk teveel geworden. “Zedde gaai ne zanger?” werd hem ooit op een kaasavond van de Mechelse SP door één van de bruten aan de toog gevraagd ("Bent u een zanger", voor onze Nederlandse vrienden). Het ging om een vakbondsmilitant uit de lokale industrie, die het blijkbaar niet op de modegevoeligheid van een aanstormend talent als Yves had begrepen.

Yves, moeten we er nog een tekeningetje bij maken, is deze vorm van gesloten groepsdenken in die bunker van het grote gelijk nooit vergeten. In het volkshuis zagen ze meer een charmezanger dan een proletarisch politicus in hem. Lid van de SP is onze scribent al lang niet meer. Maar voor haar volkshuizen, hoe akelig leeg die door het neoliberale wanbeleid van de SP.a-top ook werden gemaakt... Daarvoor heeft de hoofdredacteur van De Morgen zijn oude partaai nooit vergeven.


(pd)

CAP-congres: een noodzakelijke stap vooruit

Gisteren vond aan de ULB het CAP-congres plaats. Een 150-tal aanwezigen discussieerden over de werkingsprincipes en campagnes waarin CAP betrokken is. Door velen, waaronder een van de oorspronkelijke initiatiefnemers (ex SP.a-lid Lode Van Outrive), was CAP al een tijdje dood verklaard. Gisteren werd een soms moeizame, maar noodzakelijke stap vooruit gezet die CAP kan positioneren als aantrekkingspool voor arbeiders en jongeren in strijd.

Een verschil met de lanceringsconferentie vorig jaar op 28 oktober - met 600 aanwezigen - was dat gisteren de "bouwers" aan CAP present waren, en niet zozeer meer de toevallig geïnteresseerden. Er was bewust ook geen uitgebreide externe mobilisatie in de aanloop naar het congres. De eerste bedoeling was om CAP een meer duidelijke oriëntatie te geven en een efficiënte structuur met een nationaal verkozen leiding. Daarnaast moest CAP zich positioneren voor de strijdbewegingen tegen de neoliberale afbraak van patronaat en regering in de komende periode.

Op het congres kwamen verschillende benaderingen naar voren in de uitbouw van een links alternatief. Sommigen pleitten voor een wollige "partij van burgers", de meeste aanwezigen stemden voor de formule dat CAP de idee van een nieuwe arbeiderspartij uitdraagt. Dit wil niet zeggen dat CAP beweert die nieuwe arbeiderspartij al te zijn.

Anderen wilden extreem voorzichtig zijn in het positioneren van CAP, waarschuwden voor een "te links" programma, of een "te hoge" ledenbijdrage. Daar werd op gerepliceerd dat veel mensen op duidelijkheid zitten te wachten. Je kan zo genuanceerd of algemeen worden, dat niemand het nog de moeite vindt om voor je programma te vechten. En 1 of 2 euro per maand als lidgeld vragen, is helemaal niet zo hoog: het drukt een sérieux uit in de uitbouw van een nieuwe formatie.

Ook Lafontaine in Duitsland - hoewel zeker geen revolutionair - durft het kapitalisme bij zijn naam te noemen. Hij zet zich in duidelijke taal af tegen de regeringspolitiek, en pleit zelfs voor referenda in bedrijven die ontslagen aankondigen, over wie het bedrijf moet controleren. De arbeiders die er al jaren de rijkdom produceren, of de grote aandeelhouders? Het is mede door dat soort duidelijkheid dat Die Linke zich in de peilingen soms tot naast de SPD, de sociaaldemocratie, kon heisen.

Sommige CAP'ers wilden de discussie over of we ons als doel de uitbouw van een arbeiderspartij stellen pas bespreken tijdens een ideologisch congres in 2008. Niet omdat ze er zelf tegen waren, maar om de discussie verder te voeren met de nog niet overtuigden. De meerderheid vond dat dit soort duidelijkheid nu reeds gewenst was, als CAP zich wil uitbouwen in de komende bewegingen en acties.

Het grootste struikelblok bleek uiteindelijk de verkiezing van een Nationaal Comité van CAP, onder meer door een zeer late interventie met een alternatief voorstel om onder meer ook Lode Van Outrive op te nemen in het NC. Dit lag vanzelfsprekend nogal moeilijk aangezien Lode de laatste tijd niet meer betrokken was en publiekelijk de "mislukking" van CAP had verkondigd. Van Outrive is ook tegen de optie om met CAP een nationale organisatie uit te bouwen, hierin blijkbaar beïnvloed door de verdeeldheid tussen de burgerlijke partijen en andere communautaire argumenten.

Ondanks de groeipijnen was dit congres een noodzakelijke faze in de verdere uitbouw van CAP. Zoals Jef Sleeckx stelde: "Het woord is zodanig veel misbruikt dat veel mensen er geen waarde meer aan hechten. Het is door de daad dat wij het vertrouwen zullen winnen." Dit weerspiegelde zich in de verslagen van acties tegen de sluiting van postkantoren, de ontslagen bij GB-vestigingen, de asociale verhoging van de prijs van de vuilniszakken in Leuven, etc. Nationaal zet CAP zich achter het initiatief "Red de Solidariteit" en wordt een campagne voorbereid rond hernieuwde pogingen om een neoliberale EU-Grondwet door te duwen.

Voor meer uitgebreide verslagen: zie de website van LSP.


(pd)

Voorpost- en VB-leden verliezen de weg in Oostenrijk...

en komen onverwacht terecht in geboorteplaats Hitler!
















Sandy en haar kompanen van het militante Voorpost hadden er een helse tocht opzitten. Vanuit hun heimat in het verre en nu reeds in nostalgische mijmeringen opdoemende Vlaanderen - ze hadden het Antwerpse Kontich amper een half uur de rug toegekeerd, maar toch - waren ze lukraak naar het Oosten afgedwaald. Niet het verre, maar het dichtbije Oosten. Een soort Oosten dat vlakbij de deur was en niet veraf in den vreemde.

De plek waar de Germaanse stammen nog steeds huisden, naar eeuwenlange traditie. Volgens de hen overgeleverde, oeroude gebruiken. Zoals het in elkaar slaan van de naburige stammen om onduidelijke redenen. Onze voorouders, ons vlees en bloed. En die van Voorpost, vanzelfsprekend. Voorbij de wouden en Beierse bierpullen.

Naar ginds. Ergens voorbij de horizon, waar de wind hen zou voeren.

Alles was er blank. Zelfs de bergtoppen. Dit was Oostenrijk. Wie had dat verwacht? Wie had, in het diepst van zijn gedachten, zo’n stom toeval kunnen bevroeden? Geen volksvreemd element viel er in deze streken te bespeuren, tussen de vele bokken en schapen op de steile, met uitstekende rotsen bezaaide hellingen.

De overleving van het blanke ras stond, na 57 keer op goed geluk de verkeerde afrit te hebben genomen in dit onbekende Oostenrijk, stilaan op het spel. In het muffe busje van de Voorpostmilitanten was de stemming enigszins onder het nulpunt gezakt. Het bier was op, de ramen beslagen, iedereen was doodmoe, de uniformen begonnen “te knellen en te spannen, Leider toe”. En de Vlaamse liederenschat - bestaat er wel een andere? - bleek toch niet zo onuitputtelijk als aanvankelijk gedacht.

De militanten waren leeg. Volledig op. Flukse Sandy ook, onze bruinharige spring in ’t veld - wat is er niet bruin aan Sandy? Ze wilden er allemaal uit. Nu! Stoppen chauffeur, stoppen. Dat was een bevel. Er begonnen er al een paar aan zijn oor te trekken, de achteruitkijkspiegel te verzetten, asbakken in het gangpad om te kieperen, en in het Duits de inval in Polen te imiteren. Niets dan kattekwaad, in de rijke Vlaamse traditie van Tijl Uilenspiegel, de uitbundige Pallieter en Rudolf Hess. Volgens Voorpost was deze laatste ook een soort Vlaming, en één van de beste.

Het deed er al lang niet meer toe waar onze Vlaamse vrijbuiters, zo ver van outer en heerd, zouden belanden. Hopeloos, hopeloos verdwaald waren ze. Eindelijk frisse lucht!

Wie schetst er echter hun en onze verbazing toen de eerste verdedigers van ons volk, waaronder de flukse Sandy, uit het busje kwamen gestuiterd? Braunau am Inn! Ze waren pal gestopt naast het plaatsnaambordje van, godbetert, Braunau am Inn. Wat had dit te betekenen?

Sandy kon haar geluk en herwonnen vrijheid niet op. Ze zette meteen haar sympathieke schouders onder het grappige plaatsnaambordje. O, o, wat hadden haar vriendjes een pret. Braunau am Inn. Wat klonk dat grappig! En waren ze zelf niet een beetje... braun? Eva Braun?

“Helaba, dedju, ’t is toch niet waar zeker!” schreeuwde een nadenkend type onder het gezelschap uit, terwijl hij opgewonden naar het plaatsnaambordje wees. “Braunau am Inn. Verdorie... Beckenbauer... Nee. Steffi Graf, de vrouwelijke tennislegende... Nee, ook niet. Roger Federer! Weeral mis, da’s een wereldberoemde Zwitser...

Ai ai, ik heb hem. Ik heb hem! Vrienden, hier is Adolf Hitler geboren! Allé kom, toe, je kent hem wel, Sandy. Van de Nacht van de Lange Messen en de hele Tweede Wereldoorlog! O mijn God, Sandy, ik denk dat ik je plechtig ga omhelzen.”

Gelukkig voor het nageslacht was de foto toen al lang genomen. Rechtermuisknop, klik, bewaren,... Fijne herinneringen weten ze te koesteren, daar bij het Vlaams Belang. “Interessant, mijn beste Watson”, zou onze vriend Sherlock Holmes zeggen. Maar dan in het Engels van de koningin.


(pd)

Oostende activeert nu ook meeuwen

Groot succes
















Socioloog Jan Hertogen heeft de SP.a-coryfeeën een stevige loer gedraaid. De man was zo attent om uit te pluizen dat het Oostendse model voor de activering van werklozen een tikkeltje werd overroepen.

Jongeren die simpelweg aan "jobhuntingsessies" deelnamen - collectief leren hoe je moet solliciteren - werden door Vande Lanotte en co in een handomdraai uit de statistieken geschrapt. Niets in de handen, niets in de mouwen. Foetsie, werklozen! De lokale Groen!-afdeling beweert dat simpelweg een sms'je ontvangen met een jobaanbod voldoende was om als werkloze uit de statistieken te worden geschrapt.

(Vraag in de marge: is Vande Lanotte zo professor geworden? Wat zou hij doen met studenten die hun thesis op dergelijke "creatieve" manier in elkaar knutselen?)

Een en ander werd door de SP.a in scène gezet om vlak voor belangrijke verkiezingen met positief nieuws de media te halen. Het gaat nog net niet om het Pentagon dat baby's in Koeweit naast hun couveuse legt om zich in de Eerste Golfoorlog tegen Irak te kunnen storten, maar VDL en VDB - Vande Lanotte en Vandenbroucke - zijn goed op weg. Marketingtechnieken op z'n Goebbels: de bevolking wetens en willens bij de neus nemen mag. Enkel het effect telt. Is dat de sociaaldemocratie anno vandaag?

Misschien wordt het tijd om nog wat dieper te graven omtrent die activering. Hoeveel van die werklozen zitten vandaag in het ultraflexibele systeem van de dienstencheques, of andere vormen van deeltijds werk? Het systeem van de dienstencheques bereikte in juli alvast een recordniveau in Vlaanderen. Wallonië en vooral Brussel lopen op dit vlak nog wat achter.

En hoeveel van die geactiveerde werklozen werden er botweg geschrapt, en gedumpt bij het OCMW? De vorser in ons zou dat ook wel eens willen weten.

Meeuwen doen het beter, in Oostende

Gelukkig kan VDL's Oostendse SP.a-afdeling intussen wel een ander succesje melden. 93,4% van de meeuwenpopulatie werd geactiveerd in de koningin der badsteden (zie foto), zo wist de ex-voorzitter in een persbericht te melden. "De kans dat deze meeuwen nog gretig op onze kop zullen schijten, excuseert u mij voor het woord, is daarmee aanzienlijk toegenomen op de korte termijn. Maar op de lange termijn zie ik, ook als academicus, enkel voordelen.

Immers, de meeuw kan door onze jobstrategie niet meer lui aan de waterlijn blijven drentelen en een beetje niets doen. Wij verwachten van onze gevederde vrienden een proactieve aanpak in het zoeken naar werk en van die lekkere wormpjes. Onze diensten zullen de vogels, waarvan sprake, niets vermoedend in de duinen overvallen. Zij zullen hen kleine jobs aanbieden, zoals het schoonmaken van vuilnisbakken in de horeca. Of het afrijden van overtollig gras in de vakantievilla's van de rijken.








Voor die laatste functie kunnen de meeuwen vanzelfsprekend een beroepsopleiding volgen bij de VDAB. Weigering van een van deze functies zal door ons, streng maar rechtvaardig, worden doorgespeeld aan de zopas opgerichte Speciale Zeevogeldienst van de RVA. Op deze manier kan eventueel met sancties tegen de werkonwilligen onder de meeuwen worden opgetreden. Het mag wel eens gedaan zijn met zomaar afwachten in duin of polder, werk is werk. En dat geldt evengoed voor onze befaamde meeuwen. (plets, plets)

Iedereen gelijk voor de wet. (plets)

Shit."


(pd)

Vergeet de Oude Germanen niet

Door Geert Cool

Coveliers en Vlaams Belang: waar geweldenaars thuis zijn

Dewinter nam deel aan de voorstelling van de biografie over VMO-leider Bert Eriksson. Zijn bijna-partijgenoot Hugo Coveliers liet zich in het verleden minder positief uit over de VMO.

De VMO-aanhangers van Vlaamse Jongeren Westland publiceerden een citaat van wat Coveliers enige tijd terug vertelde op een Oostendse VLD-vergadering: "De VMO was in mijn ogen een terreurorganisatie. Als ik u vanavond de banden die het Vlaams Blok altijd heeft gehad met deze terreurorganisatie kom aantonen, dan is het vooral om de mensen te waarschuwen tegen het gewelddadig karakter van deze partij.

En vooral wil ik waarschuwen voor de vele ex-VMO leden die deel uitmaken van deze extreem rechtse partij."

Stop de persen: "Niet alle VB'ers zijn fascisten"

Jurgen Verstrepen in Dag Allemaal: “Niet alle VB’ers zijn fascisten (…), maar er is binnen het Vlaams Belang echt wel een harde kern die zich verstopt achter het succes. Ze willen helemaal niet besturen.

Dat zijn de straatvechters die vanuit de oppositie niets anders doen dan langs het geldloket passeren. Ik ga niet zeggen wie, maar er zijn mensen bij die op hogere niveaus zitten”. Uiteraard wou Jurgen zelf enkel langs het geldloket passeren zonder zich op straat te moeten bewijzen.

Frank Vanhecke: marsliederen, geen disco

Eind augustus stond er een interview met Jurgen Verstrepen in het onvolprezen magazine Dag Allemaal. Daarin werd ook een reactie gevraagd van VB-voorzitter Vanhecke over de bewering van Verstrepen dat er op VB-feestjes ook wel eens muziek gevraagd werd die normaal enkel op feestjes van Blood&Honour wordt gespeeld.

Vanhecke: “Ik ben 48 jaar en voel me mentaal nog stukken ouder. Vraag maar aan mijn kinderen: die vinden mij ronduit ouderwets.” Voor Vanhecke dus geen punk of harde metalen. De VB-voorzitter voelt zich mentaal wellicht meer verbonden met pakweg de Duitse marsliederen van ruim 60 jaar geleden?

Combat 18: vele vragen na Blokbusterartikel

Eind juni schreven we dat Combat 18 probeert een Vlaamse groep op te zetten, maar dat er behalve een webwinkel weinig lijkt te gebeuren. Op de site van die webwinkel werd gereageerd omdat er volgens de mensen van C18 "veel vragen rezen" na ons korte stukje.

De webwinkel stelt dat hij gesteund wordt door Combat 18, maar daarom nog geen eigendom ervan is. Een zin verder schrijft de webwinkel evenwel: "Wij (B&H/C18 Vlaanderen) bestaan ten slotte al veel langer dan blockbuster (sic) vermoed (sic) en zullen ook nog veel langer doorgaan, wij zullen pas stoppen als de overwinning aan ons is!!! Dus laat jullie niet gek maken door enkele bedenkelijke figuren."

Blijkbaar erkennen ze dus dat de webwinkel ("wij") van Combat 18 is. En dat in een poging om het te weerleggen. Rare jongens, die nazi's!

Combat 18 en BBET: uw zaad of uw leven

Op de webwinkel van Combat 18 worden ook een aantal artikels van het ter ziele gegane BBET gepubliceerd. Daaronder ook het legendarische stuk onder de titel: "Doneer uw zaad aan het arische ras". Daarin lezen we onder meer (zonder zwanzen!): "Een groot gezin nemen van meer dan 10 kinderen is zonder meer veel nuttiger voor het blanke ras dan één kind nemen en de zo 'gewonnen' tijd opvullen met vruchteloze bijeenkomsten en dergelijke.

De mensen in Europa zijn bijna allemaal rijk genoeg om met een traditioneel monogaam gezin 20-25 kinderen te nemen. Dat is ook goed voor de geestelijke volksgezondheid. Meisjes dienen van nature moeder te worden en de onbewuste frustratie over het gemis aan moederschap uit zich alleen maar in allerhande misstanden en psychomatische ziekten.

De volksgemeenschap heeft geen behoefte aan anorexia-slachtoffers die in een discotheek uit hun bol gaan op de tonen van volksvreemde klanken en onder invloed van joodse verdovende middelen.

De gezonde radicaal nationalistische overheid zal de gezinsomstandigheden natuurlijk nog beter maken, en de kinderlozen zwaar strafrechtelijk vervolgen. Wie weigert zich voort te planten kan best in de rijkswerkinrichting worden ondergebracht. De vrouwen worden daar dan toch moeder, onder iets minder gunstige voorwaarden, en de vruchteloze mannen kunnen best vertrekken naar Mada-GAS-kar. Op deze wijze zal het blanke ras de gehele wereld veroveren en expanderen in het universum."

Heel rare jongens, die nazi's!

Dewinter op voorstelling biografie VMO-Leider

"Ik kwam alleen maar voor de scampi's"
















Philip Dewinter was recent aanwezig op de presentatie van de biografie van Bert Eriksson, oud VMO-leider en zelfverklaard Hitleradept. Het Vlaams Belang-kopstuk hield na de feestelijkheden vol dat de partij haar afstand tegenover openlijke nazi's bewaart. "Als ze het letterwoord NSDAP in dikke letters op hun voorhoofd hebben laten tatoeëren, te pas en te onpas in het Horst Wessellied losbarsten, apengeluiden maken en fruit op het terrein gooien als Mbele aan de bal komt, de holocaust ontkennen, of Hans Van Themsche heten, zijn wij daar zeker geen voorstander van.

En bovendien, ik - Philip Dewinter - kwam daar alleen maar voor de scampi's. Openlijk nazi of niet, dank u Bert en Sven Eriksson en heel de familie voor de scampi's. Dat mag ook wel eens vermeld worden, vind ik.

Mijn vrouw heeft het recept van de lekkere saus bij die scampi's nog gevraagd aan Magneta en Jana Eriksson. Volgens Jana was dat heel simpel, en si en la. Alleen jammer dat ik zo de feestrede van Sven Eriksson over de VMO-veldtochten in Voeren niet meer met mijn volle aandacht kon volgen. De juiste werking van die katapulten ging toch een beetje in de uiteenzetting over de scampi's verloren. Heel spijtig. Gelukkig heb ik nog in het Belgische leger mijn dienstplicht vervuld.

Dan waren er ook nog Frieda, Nora, Bertha en Jules Eriksson, allen dochters van de Leider, die zich met dat recept kwamen bemoeien. Terwijl ik - Philip Dewinter - alle moeite van de wereld had om Sven en zijn feestrede nog te verstaan tussen al dat geroep en gekibbel.

Sven Eriksson, die zich nota bene nét in een ongetwijfeld interessante anekdote over de uniformen, koppelriemen en middeleeuwse schilden van de VMO wou lanceren. Als sommige van die Erikssons en mijn vrouw hun manieren een beetje hadden kunnen houden omtrent die scampisaus had ik er misschien nog iets van kunnen opsteken.

Maar ik kan u dus bevestigen: we kwamen alleen maar voor de scampi's."


(pd)

Detail in de geschiedenis

Bij de NVA, de troepen van Bart De Wever (zie foto), zijn ze woest. De kaakslagnationalisten zieden van ontevredenheid en lijken amper nog aan te spreken. Niet omwille van de manier waarop ze "de Franstaligen" doorgaans zelf afschilderen. Dat wil zeggen: als potverterende profiteurs op de kap van de rechtschapen, zichzelf het pleuris werkende Vlamingen. Hun toorn richt zich op de Franstalige en andere media die hun kopman Bart De Wever in een slecht daglicht willen stellen.

Nu is het licht dat over Bart De Wever valt ons om het even, feit blijft dat de man het er soms zelf naar maakt. Debatavonden met hard core Vlaams Blokkers animeren voor de Vlaamsnationale Debatclub als jonge knaap. In die hoedanigheid staan glimmen naast oerfascisten als de Fransdolle Jean-Marie Le Pen (zie opnieuw foto)...

Het kan natuurlijk zijn dat de jonge De Wever puur uit intellectuele interesse een debat met Le Pen bijwoonde, maar dan nog. "Welke intellectuele interesse?" is een mens dan geneigd te denken. Die in de kronkelige spitsvondigheden van de "priorité nationale" (eigen volk eerst op z'n Frans)? In het standpunt van Le Pen over de Algerijnse onafhankelijkheid, die hij naar eigen zeggen al martelend bestreed? Intellectuele interesse in het waarom van de stelling dat de jodenvervolging slechts een "detail uit de geschiedenis" betrof?

En dan nog. Zou u dan zo'n onnozel lachende tronie opzetten als er zich een fotogelegenheid zou aandienen, met de politieke erfgenaam van nazicollaborateur Pétain? Nee, wij zouden dit als democratisch nationalist - moesten we van die strekking zijn - zeker niet doen.

We zouden een erg kwade blik opzetten voor die louche fotograaf. Ons anders nobele aangezicht in een zeer sprekende, van diepgewortelde woede en doorleefde ontzetting stijf staande uitdrukking wringen. De walging voor dat stuk neofascist zou er voelbaar moeten afdruipen. Kortom: we zouden nét niet op Le Pen kotsen, als democratische nationalist die nog aan zijn carrière moet denken. Gesteld dat De Wever toen al aan zijn carrière dacht.

Maar wat we nooit zouden doen, is er als het onnozele schaap Bart De Wever bij staan lachen. Of is ook dat een detail in de geschiedenis?


(pd)

Weg met de dictatuur in Myanmar

Bruno Tobback wil overheidscontract met Total opzeggen


(foto: Tobback junior, links vooraan met bruine vest, naast ander goed volk - op 1 mei dit jaar in Leuven)

Dilemma van de week:

Waar nu getankt? Of toch de sector nationaliseren onder arbeiderscontrole? Stem nu via links-socialisme@hotmail.com en win fantastische prijzen (menselijke bevrijding, hechtere sociale relaties, een comfortabele oude dag - fijne dingen voor de arbeiders)!


SP.a-Minister van Leefmilieu Bruno Tobback (SP.a) wil een einde maken aan de contracten van de federale overheid met Total. Het bedrijf ligt internationaal onder vuur omdat het een belangrijke aanwezigheid heeft in Myanmar, waar de militaire junta op gewelddadige wijze democratische straatprotesten onderdrukt.

Ook privé zou Tobback, samen met zijn collega Els Van Weert van Spirit, niet meer willen tanken bij Total. Voor die “linkse streken” kreeg hij het zelfs aan de stok met zijn vader, Louis Tobback, de burgemeester van Leuven en recentelijk niet zo ingenomen met links ogende gestes. Eén woord: Erik De Bruyn. In Leuven was er dan ook helemaal géén debat binnen de SP.a over de voorzittersverkiezingen (“Ik beslis dat hier zelf wel. Laat al die jongens en meisjes maar thuis blijven. Discussie! Wat wordt het binnenkort? Sovjets en radendemocratie?”).

Je zou voor minder op zondag voor de vrije markt zijn, en op maandag ertegen, geconfronteerd met zo’n autoritaire bullebakken van tegenstanders. In ieder geval: wij duimen voor Erik De Bruyn bij die verkiezingen.

Nu Total helemaal niet meer kon, overwogen Tobback junior en Van Weert hun respectievelijke wagens te laten vollopen bij Shell. Dat jammer genoeg op zijn beurt verwikkeld wordt geacht met corrupte en repressieve autoriteiten in Nigeria, Afrika. Ook dat was ver genoeg van België voor het rebelse koppel om radicaal te blijven. Hup, slang uit de tank en wegwezen.

Dan maar met de wagen naar een tankstation van Exxon Mobil getuft? Ai! Die staan bekend voor hun milieuvernietigende exploitatie van de voorheen ongerepte natuur in Alaska. Weer niet politiek correct!

Het is triest, maar als de multinationals zo bezig blijven, gaan zelfs goed bedoelende neoliberale politici zoals bovenvernoemd koningskoppel straks roepen om de hele boel te nationaliseren. Liefst onder arbeiderscontrole, en in het kader van de oprichting van een Belgische socialistische radenrepubliek, Bruno! Luister niet altijd naar je vader. Die wil zelfs het democratische debat niet organiseren met alle partijleden in zijn eigen stad, over de voorzittersverkiezingen bij de SP.a.

Benieuwd of Bruno, als hij principieel blijft zoals bij het tanken, nu ook de familiebijeenkomsten met vader Tobback gaat boycotten. Van een strijdende democraat zouden wij niets anders verwachten.


(pd)

Brief CD&V in alle Vlaamse brievenbussen

Vlaamse brievenbussen zeggen: “Merci, en tot op het Zangfeest in ‘t Sportpaleis”

De CD&V zal een folder verspreiden waarin ze haar strategie voor de regeringsvorming uit de doeken doet. In alle Vlaamse, maar geen enkele Brusselse of Waalse brievenbus. De reden voor deze evidente discriminatie werd nog niet uitgelegd. Heeft de CD&V iets tegen Franstalige brievenbussen? Moeten die nu ook op taalcursus? Of organiseren de Franssprekenden via hun sinistere postbussen transfers waar Vlaanderen onverwijld paal en perk aan moet stellen? Het mysterie blijft groot, behalve voor Yves Leterme.

Links-socialisme.blogspot.com wist via zijn wijdvertakte netwerk een copie van de beruchte CD&V-folder te bemachtigen. En we moeten zeggen: als dit niet uitdraait op een nieuwe Guldensporenslag - met alles erop en eraan - tegen “al wat Frans is”, dan weten we het ook niet meer. Opruiende taal! Geen wonder, als je zo’n “verzoenend” epistel door Pieter De Crem laat opstellen. Niet elk schoonheidsfoutje kon achteraf nog worden bijgeschaafd, door de rest van de partijleiding.

De open brief van CD&V

“Beste Vlaming (en alléén de Vlamingen - mensen die een fysieke of morele gelijkenis vertonen met de noeste Eric Van Rompuy, de slimme Miet Smet, of de begaafde Pieter De Crem uit Aalter),

Via de media hebben u en uw Vlaamse familie wellicht vernomen dat er nog steeds geen nieuwe regering werd gevormd. Alles zou muurvast zitten. Er zou geen beweging in de onderhandelingen te krijgen zijn. Van staatsmannen (of -vrouwen) hadden bepaalde kringen iets anders verwacht, dit soort echo’s bereiken ons via de media. Hoe vergaat het binnenkort onze economie? En ook: wat nu aangevangen met de fruitpluk in de boomgaarden van onze verkozenen, uitgevoerd door goedkope maar vlijtige Polen?

Met deze open brief wil CD&V de puntjes op de i zetten. Onze welvarende regio kan daar alleen maar de vruchten van plukken. En niet alleen in haar schitterende boomgaarden. 'Goed bestuur' blijft ook na de verkiezingen het leidmotief voor het Vlaamse kartel CD&V-NVA. Het spijt ons dat de Franstaligen dit soort taal niet begrijpen. Daar bestaan nochtans lessen voor. Waaruit soms dan weer niet objectief verklaarbare transfers ontstaan. Een volwassen federalisme is hierop het enige rationele antwoord, als we vooruit willen met dit land.

Volgens sommigen is het standpunt van het kartel CD&V-NVA, dat de verkiezingen afgetekend won, een struikelblok om tot een nieuwe, vanzelfsprekend Belgische regering te komen. In sommige middens werd zelfs de vrees voor een splitsing van België uitgesproken.

Laat er geen misverstand over bestaan. CD&V is geen voorstander van separatisme, ook al wekken de Franstalige media soms die indruk. Het enige wat onze partij wenst, is delen van de sociale zekerheid te splitsen, van de gezondheidszorg eventueel, als het even kan de loononderhandelingen, zodat alle arbeiders - of ze nu Vlaming zijn of Waal, of Brusselaar - binnenkort het gelag betalen. En dat gelag zal, met een nieuwe economische crisis, niet om te lachen zijn. Dat geven we u op een briefje.

Dat wij de nummerplaten zouden willen splitsen, is dus spijtig genoeg uit de lucht gegrepen. Ook de lastenverlagingen voor de patroons en het gebrek aan controle op grote fraudeurs mogen van CD&V gerust nationaal blijven.

Wij hopen dat we met deze brief enige helderheid hebben gecreëerd onder de bevolking. Ook en vooral bij onze vrienden van de christelijke vakbond, het ACV. Luc Cortebeeck, ACV-voorzitter, is tot nu toe een schat geweest. Met zijn prachtige ideeën over een minimumdienstverlening tijdens stakingen en 'sociaal verantwoorde' regionalisering. Het zou zonde zijn moest zijn basis zoveel staatsmanschap niet meer weten te appreciëren.

Op naar de postjes, Vlaanderen! Neen aan het separatisme van onze vriend Bart De Wever, ja aan de verdeeldheid van de vakbonden tegen ons sociaal-economisch beleid.

Het partijbestuur van CD&V waakt voor u.”


(pd)

Vlaamse en Franstalige arbeiders: samen strijden tegen rechts

Op het moment van schrijven van dit artikel zitten we nog steeds zonder regering. Meer dan 100 dagen zijn er al gepasseerd... en er lijkt weinig schot in de zaak te zitten. Vlaamse politici wijzen “de Franstaligen” met de vinger. Langs Franstalige kant wordt “Vlaanderen” dikwijls voorgesteld als één egoïstisch blok, dat het land wil opdelen.

Waarom zijn de communautaire verschillen zo belangrijk geworden? Staat het land echt op splitsen, zoals sommige sensationele media en politici laten uitschijnen? Door de crisis in de regeringsvorming is dit ook onder veel werkenden - thuis, op de trein of op de werkvloer - een gespreksthema geworden.

De burgerlijke politici, langs beide zijden van de taalgrens, kunnen op sociaal vlak weinig pluimen op hun hoed steken. Ze kunnen niet zeggen dat onze lonen in koopkracht zijn gestegen. Integendeel, door een manke indexering, de fors gestegen kost van het wonen en vandaag een prijsstijging voor veel basisproducten (brood, eieren, etc.) werden de lonen van de arbeiders en hun gezinnen ernstig uitgehold.

De huidige politici kunnen ook niet zeggen dat ze werkzekerheid hebben gecreëerd: een winstgevend bedrijf als Janssen Pharmaceutica ontslaat 688 werknemers. Een betere balans tussen werk en familie, dan? Stress, werkdruk en gebrek aan zelfontplooiing zijn de norm. En aan het einde van de steeds langere rit - zie het Generatiepact - wacht een armoedig pensioen.

Het enige thema waar de meeste politici, zelfs bij de SP.a of PS, zich nog op kunnen of willen profileren is blijkbaar het communautaire thema geworden. Het is allemaal de schuld van de “Vlamingen/Franstaligen”! Dit politieke spel is schandalig, als je naar de reële sociale problemen in de maatschappij kijkt, en de groeiende kloof tussen rijk en arm.

LSP-MAS denkt niet dat een splitsing van België op dit moment aan de orde is. Al kan het er, als we de huidige politici laten doen, misschien ooit wel van komen. Door de ophitsing in de media zou de steun voor een opdeling van het land, langs beide kanten van de taalgrens, zijn gestegen. Dit is voor de werkende klasse een zorgelijke ontwikkeling. De meerderheid van de bevolking kan alleen maar verliezen bij de communautaire spelletjes die vandaag worden opgevoerd.

Langs Vlaamse kant willen de rechtse partijen en veel, vooral kleinere patroons door een regionalisering zwaardere besparingen opleggen aan Brussel, Wallonië... én Vlaanderen. Voka (Vlaamse patroons) wil de werkloosheidskassen splitsen en een verschillend beleid naar werklozen toe. Zo hopen ze verzet van de vakbonden tegen de asociale politiek gemakkelijker te breken.

Maar ook langs Franstalige kant heeft het “nationale front” niet veel sociaals: zowel CDh als PS spraken zich al uit voor beperkingen van het stakingsrecht, zoals bij Ryanair. Hun verzet tegen regionalisering gaat over het ritme van de asociale besparingen. Niet over het principe op zich.

Het is duidelijk dat de komende periode er een van economische crisis en besparingen zal worden. Alle Belgische arbeiders - langs Vlaamse en Franstalige kant - moeten zich voorbereiden op de aanvallen van het patronaat. Dat kan niet als we ons door rechts en haar slippendragers laten verdelen. Voor een nieuwe arbeiderspartij, tegen rechts en het asociale beleid. Werk mee met CAP in je regio. Informeer je over de ideeën van LSP-MAS. Organiseer je in het belang van de werkende klasse en sluit aan!


(pd)

Burps... Sorry.

Pepsi Cola. En de oorlog in Irak.





















De autobiografie van Alan Greenspan, oud-baas van de Amerikaanse centrale bank, deed een bom ontploffen in de Republikeinse Partij. In die kringen waren ze eerder gewend geraakt aan de idee dat bommen op een marktplein in het verre Bagdad ontploften. En daar sliepen ze echt niet minder om.

Wat had Greenspan in ’s hemelsnaam uitgespookt om zich zoveel verwensingen van z’n oude gabbers op de hals te halen? Hij had op misdadige wijze de volkswijsheid herhaald dat “de Iraakse oorlog hoofdzakelijk om olie draait”. De Republikeinen verweten hem net niet een “economisch determinist” te zijn. Voor een uit dollarbiljetten opgetrokken bankier is dat een evident scheldwoord. Zij, die bankiers, luisteren even goed met betraande ogen naar Johann Sebastian Bach, maatschappelijk stukken relevanter dan rommelhypotheken.

Links-socialisme.blogspot.com kan u wel vertellen dat president Bush er even niet goed van was, toen hij er via Greenspan achterkwam waarom hij eigenlijk die oorlog zat te voeren in Irak. “Zoiets in de krant te moeten vernemen, is eigenlijk verkeerd,” had Bush tegen Condy Rice geprotesteerd. Zij moest hem, vanwege haar academische achtergrond, ook daarin gelijk geven.

De president zat genoeglijk onderuit gezakt in de leren directeurszetel, temidden van het eerbiedwaardige Oval Office. Het was een prachtige middag, en Bush liet zijn over elkaar gedrapeerde benen comfortabel op het bureaublad rusten. De diepe gedachten van de president dwaalden af naar de geneugten van het middagmaal. In de ene hand hield hij een exemplaar van de New York Times vast, in de andere een dubbele hamburger van Mc Donalds. Op de desk voor de Supreme Commander stonden, als het ware in slagorde, strategisch geplaatst: een reusachtige beker Pepsi Cola, voor de helft gevuld met ijs, een pakje met French fries, en een fles Heinz Tomato Ketchup.

De machtigste man ter wereld hield vanzelfsprekend niet van “buitenlandse troep, zoals de inktvissoep van die Japanners, die we trouwens in 1945 al hebben verslagen. Laat ze hun vis houden. Dit is de Verenigde Staten van Amerika. Inktvissoep is voor Europese kunstliefhebbers, boekenuitgevers en Hilary Clinton. Rotzooi.”

Condy kon met haar academische achtergrond, doctor in Diplomatie en Inktvissoep na 1945, alleen maar bevestigend knikken. “Die oorlog die we blijkbaar nog aan het voeren zijn in Irak, die zou dus om olie draaien. Verdomd, om olie. Wie had dat kunnen denken? Is de CIA hier al van op de hoogte, Condy?”

Rice, haar jurk recht trekkend en uit een ooghoek haar nieuwe paar schoenen liefdevol monsterend, zelfs in afwezigheid van de orkaan Katrina: “Die mogelijkheid is zeker aanwezig, meneer de president. Maar de heer Greenspan voegt er wel aan toe dat hij zo’n oorlog om olie helemaal niet erg vindt.

Stel dat er geen democratisch regime in Irak wordt gevestigd, laat staan in de rest van de regio, dat het fundamentalistisch terrorisme een nieuwe opflakkering kent, dat de olieprijs verder de lucht inschiet, dat Frankrijk misschien een oorlog met Iran uitlokt, en we regelrecht afstevenen op presidentsverkiezingen die - God verhoede het - geen Republikeinse overwinning opleveren,... Dan blijft er nog altijd onze gerechtvaardigde oorlog om olie in Irak over om trots op te zijn.”

De machtige wereldleider nam een nieuwe hap uit zijn dubbele hamburger, gaf zijn cowboyhoed een tik, en kapte vervolgens een flinke slok Pepsi Cola achterover. Zijn gemoed leek even te betrekken: “Condy, wat zou ik zonder jou zijn? Kan je dat ook even analyseren?”

Rice, op bedachtzame toon: “Een president met een gerechtvaardigde oorlog om olie, die de belangen van een welvarende zakenelite dient, in een hoogst instabiele wereldomgeving en dit omwille van een veelvoud aan factoren. Maar zonder een doctor in de Diplomatie en Inktvissoep na 1945 aan uw zijde, om u door het desbetreffende politieke labyrint te gidsen.”

Bush, voor het eerst die middag in een filosofische bui: “Mmmm... Burps. Sorry.”


(pd)

Column: Splitsing België is geen oplossing van nationaliteitenvraagstuk

Door Karel Mortier

Door België te splitsen op kapitalistische basis los je het nationaliteitenvraagstuk helemaal niet op. Dat is een probleem waar nationalisten het nooit over hebben. Het is nochtans essentieel. Als Brussel deel wordt van “Vlaanderen”, wordt Vlaanderen een miniversie van België met Franstalige partijen die niet happig zijn om van Vlaanderen iets te maken. Verdeel en heers blijft de norm.

Als Brussel geen deel wordt van Vlaanderen, verliest Vlaanderen de hoofdstad en het belangrijkste politieke, culturele en economische centrum. In beide gevallen zal Brussel zelf er slechter van worden, want uiteraard is een goede relatie tussen Brussel en Vlaanderen van essentieel belang voor Brussel, maar ook voor Vlaanderen.

Ook voor de situatie in de rand is splitsing geen oplossing. De Franstalige aanwezigheid in de rand zal blijven en zal gewoon toenemen, omdat "stadsvlucht" ook in de meeste andere steden in Europa een normaal sociologisch verschijnsel is. Nergens passen (hoofd)stedelingen zich aan aan de landelijke gebieden waar ze zich vestigen, als daar geen economische en sociale noodzaak toe is.

Hun economisch en sociaal leven is gericht op Brussel en dat zal na een “Vlaamse onafhankelijkheid” helemaal niet veranderen. Wellicht zullen de Franstaligen in de randgemeenten zelfs nog meer rechten hebben dan vandaag, al was het maar onder internationale druk en om de rechten van de Nederlandstalige minderheid in Brussel te beschermen.

Het is een illusie te denken dat men in een “onafhankelijk Vlaanderen” zonder Brussel met de rechten van de Franstalige minderheid in de randgemeenten kan spelen, zonder dat dit gevolgen zou hebben voor de positie van de Nederlandstalige minderheid in Brussel. Laten we ook niet vergeten dat tienduizenden Franstaligen verspreid over Vlaanderen wonen - met name aan de kust, maar ook elders - en dat er tienduizenden Vlamingen in Wallonië wonen.

Zou het niet ironisch zijn dat de eerste president van Vlaanderen een Waalse naam zou hebben? Sommigen zeggen dat Vlamingen en Walen niet kunnen samenwerken, maar is iemand als Leterme niet het levende bewijs dat Vlamingen en Walen wel zaken met elkaar gemeen hebben? Misschien, inderdaad, niet in de wereld van de burgerlijke politici. Maar wat de neoliberale afbraakpolitiek en de uitbuiting in de bedrijven betreft: die raakt Vlamingen, Walen en Brusselaars even hard.

Fiscale en sociale concurrentie: arbeidersklasse is de dupe

Om het nationaliteitenvraagstuk en de taalkwestie op te lossen is splitsing op een kapitalistische basis dan ook geen oplossing. Blijft over: het economische argument. Maar kijk, Vlaanderen zal ook een groot deel van de staatsschuld moeten betalen, zal ook geconfronteerd worden met de vergrijzing en globalisering en zal wellicht een leuke toegangspremie moeten betalen voor de EU, wil men lid worden van die club.

Het is een illusie te denken dat de andere lidstaten zullen opdraaien voor de economische problemen in Henegouwen en Luik. De vergrijzing zal ook sneller en harder aankomen in Vlaanderen dan in Franstalig België. Reeds vandaag kosten de pensioenen in Vlaanderen in verhouding meer dan in Wallonië.

De komende jaren zal die kloof alleen maar groter worden. Als Brussel en Wallonië verarmen - wat een realistisch perspectief is - zal Vlaanderen ook de eerste zijn om daar de economische en sociale gevolgen van te ondervinden. Als Vlaanderen onafhankelijk zou worden - wat vandaag absoluut nog niet aan de orde is - dan zal er een bijkomende fiscale en sociale concurrentie ontstaan tussen beide regio’s, waar de werkgevers beter van zouden worden maar niet de werkenden.

Afzetmarkt verdwijnt

Het zou voor de Vlaamse KMO’s ook veel moeilijker worden om hun goederen en diensten af te zetten in Wallonië en Brussel. Ik denk dat de Walen de eerste maanden en jaren niet echt happig zullen zijn op dingen “Made in Flanders”. In Vlaanderen spreekt men graag over Azië en de VS, maar men vergeet dat de overgrote meerderheid van de export gaat naar de onmiddellijke buurlanden en Wallonië. Als België verdwijnt dan zullen die buurlanden maar al te graag proberen om het gat dat België nalaat op te vullen.

De rijkste provincie en gemeente van ons land ligt trouwens helemaal niet in Vlaanderen maar in Wallonië, wat ook de relativiteit van de discussie illustreert. De rijkste man van België is nota bene afkomstig van Charleroi.

In Vlaanderen bestaat er een tendens om Wallonië als één arme regio af te schilderen, maar regio’s als Waals-Brabant, Namen en Luxemburg doen het eigenlijk quasi even goed als Vlaamse provincies.

Klasseverschillen versus communautair gestook

De rijkste as in België is dan ook niet zozeer die tussen Hasselt en Kortrijk, maar even goed tussen Antwerpen-Brussel en Aarlen. De Westhoek en grote delen van Limburg boeren minder goed dan een provincie als Waals-Brabant. De economische verschillen in Vlaanderen tussen rijk en arm zijn, tenslotte, ook vele malen groter dan de economische verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië.

Er wordt door de Vlaamse partijen gesproken over het klein geld dat jaarlijks van Vlaanderen naar Wallonië zou stromen, maar over de sommen die jaarlijks van arbeid naar kapitaal stromen wordt gezwegen. De ene transfer is duidelijk de andere transfer niet.

De ironie is dat we in België een politieke kaste hebben die boeken schrijft over de Verenigde Staten van Europa, van de Baltische zee tot aan de Straat van Gibraltar. Deze constructie zou bestaan uit meer dan 25 verschillende landen. Dit op een moment dat de heersende klasse in België er niet in slaagt om een nationale regering te vormen, omwille van meningsverschillen tussen twee taalgemeenschappen.

Het is wellicht niet toevallig dat de uittredende Minister van Buitenlandse Zaken zich een aantal vragen stelt over deze gang van zaken. Binnenkort komt de president van Congo op bezoek. Leg die man maar eens uit dat men in België geen regering kan vormen omwille van een conflict tussen twee taalgemeenschappen “in één van de welvarendste landen ter wereld in het hart van Europa”.

Tegelijk zou Kabila in staat moeten zijn om een land als Congo - dat tientallen keren groter is dan België, bestaat uit een paar dozijn verschillende etnische groepen en recent werd geconfronteerd met een oorlog die een paar miljoen mensen het leven kostte - wel goed te besturen.

Op dit moment zijn er Belgische soldaten in Libanon, Kosovo en Afghanistan. Telkens landen met een veel lagere levensstandaard en een veel complexer nationaliteitenvraagstuk. Wat nog maar eens onderstreept dat de nationale kwestie binnen een kapitalistisch kader onoplosbaar is, ook in de economisch meer ontwikkelde landen.

Met welke autoriteit kan zo’n Minister van Buitenlandse Zaken internationaal tussenkomen op een moment dat de Belgische politieke kaste er niet in slaagt om de problemen in eigen keuken op te lossen? Nog een probleempje erbij, voor de heersende elite in ons land.