Paupers en gepamper in de Wetstraat

Vrienden, kameraden, lezers van De Tijd, de afgelopen weken speelde zich in dit bizarre koninkrijk een waar koningsdrama af. Neen, neen. We hebben het niet over de laatste plotwending in de regeringsvorming, die wij in de plaats van de burgerij eerlijk gezegd zouden opgeven. Op een kapotte fiets rijden doet alleen maar pijn. Dat wisten de Romeinen al. Zelfs de breedste tandpastaglimlach van Herman De Croo kan die veerkrachtige levenswijsheid niet toedekken. Daarenboven, echte bevrediging verwachten wij enkel van een arbeidersregering.

Neen, de koning in deze heet Sven Gatz (Open VLD), en het drama zijn uittredingsvergoeding. 300.000 euro! Vers aan de haak. Niets in de zakken, niets in de mouwen. Stappen wij ergens op uit vrije wil, dan krijgen we niets. Verandert een politicus van job dan heet die 300.000 euro een "sociale uitkering". Sociaal! Toegegeven, wij zijn hier doorgaans de eersten om neoliberale politici op tal van vlakken als emotioneel en anderszins "gehandicapt" te beschouwen. Je kan er eigenlijk nergens mee komen. Ze breken alles af. Onze openbare diensten, onze koopkracht, onze statuten, de plantenbak, moesten ze eraan kunnen.

Het zijn trieste verschoppelingen, deze neoliberale behoeftigen, die voortdurend hun kromme besparingslogica met nieuwe drogredenen, mentale vliegkunsten en een zelfbedienend cynisme dienen te omzwachtelen. Het moet een van de moeilijkste beroepen ooit zijn: constant een systeem verdedigen waarin de meerderheid achteruitgaat, financieel en sociaal. En dat met de ogen open en een houding alsof men zopas het warm water alsook de ruimtevaart heeft uitgevonden.

"Aan allen die de voorbije dagen op een gratuite, betweterige of soms zelfs aggressieve manier hebben gemeend mij de les te moeten spellen vraag ik: was uw boodschap ingegeven door een superieur moreel besef of door afgunst?" Aldus onze liberale Hamlet. Pal na zo'n hooggestemd pleidooi, ben je geneigd te zeggen: afgunst, zeker? Naast een functie als directeur van de Unie van de Belgische Brouwers - wat ongetwijfeld ook veel pathos van een mens vergt - heeft de liberale gazelle, zo lijkt het, ook een roeping als acteur gemist.

De tragiek in de Wetstraat ligt er soms vingerdik op. Gatz, in het verleden actief met vruchteloze voorstellen om de uitzinnige vergoedingen van politici aan banden te leggen, vond aanvankelijk dat hij - nu het zijn tijd was om langs de kassa te passeren - niet als enige, godbetert, de barmhartige Samaritaan kon gaan uithangen. Als de rest het mocht, waarom hijzelf dan niet, met al dat acteertalent in dienst van de gemeenschap?

Onze Hamlet roept het uit: "En zou u de uittredingsvergoeding op basis van een parlementair reglement zonder meer aan u laten voorbijgaan hebben?" Absoluut. Maar wij zijn dan ook voor politici aan het loon van een geschoolde arbeider, en geen gepamperde liberale cry baby's. Waarop de liberale gazelle vervolgt: "99,9% van de parlementsleden deden het in elk geval niet, ongeacht of hun politiek vertrek gedwongen dan wel vrijwillig was." Als zij het mogen, waarom het Gatzje dan niet? Snuif, snuif, snotter, snotter.

En het politieke testament van de aspirant-bierbrouwer gaat gloedvol verder: "Ik ben geen heilige" (als neoliberale afbreker zou dat effectief moeilijk zijn - pd), "(al had ik de eer een staande ovatie bij mijn parlementair afscheid te krijgen, wat mij zeer veel plezier deed) (eh natuurlijk, ze zitten allemaal in de trog) en ook geen duivel (mmm, ook geen toneelduivel?) (al word ik nu stevig aan de schandpaal genageld, wat mij raakt aangezien ik niet van ijzer gemaakt ben) (Snotter, snotter, nee Gatzje, van kapitalistisch linnen dan? Was Open VLD niet voor de beperking van de werkloosheid in de tijd, loonmatiging voor de werkende meerderheid en verdere privatiseringen? Dus diep van binnen toch ergens van ijzer?). Ik ben een mens met kwaliteiten en gebreken." Woehaa! Moeder, moedertje lief! Waar is onze zakdoek in dit koningsdrama? Wel, nu we de laatste traan hebben weggepinkt, met die edelmoedige zielsexpressie gaan we akkoord: kwaliteiten voor het kapitaal, gebrekkig en hard als ijzer voor de werkende klasse.

Maar het Gatzje is in zijn ga... zijn aanzien gebeten. En aangezien hij een matig acteur, een nog matiger psycholoog, en een ex-politicus is, geeft hij als uitsmijter mee: "Ik zoek naar de reden waarom kiezers die in veel gevallen hun eigen menselijke onvolkomenheden onder de mat vegen van hun volksvertegenwoordigers een leven eisen dat van een hogere morele orde dient te zijn." Eerlijk, wij vragen ons af hoe deze kloefkapper ooit "de gemeenschap" kwam te vertegenwoordigen. Je ontvangt een loon dat het veelvoud is van werkende mensen, waarvan je vindt dat ze hun loon moeten matigen, je hakt hele gaten in de financiering van scholen, gezondheidszorg, uitkeringen en pensioenen. Je pampert de banken die ons in een economisch zwart gat dreigen te sleuren. Je geeft cadeaus aan de rijken en laat enkel de werkende klasse nog belastingen betalen, de grote bedrijven amper. En dan verwacht je aan het einde van die maffe, brokken makende rit een huis te mogen opstrijken, omdat ze het "allemaal" doen en iedereen wel eens een dondervlieg heeft omvergelopen? Zoals de bekende Manuel ooit zei: que?

En ja, aangezien ook sprookjes een begin en een einde dienen te kennen: "Ik heb altijd een gelukkige en een vrije mens willen zijn en worden. Ik geef toe dat ik, zelfs als ervaren politicus, deze situatie niet correct ingeschat heb en het heeft me wat tijd gekost om tot het besef te komen dat ik met minder geld een vrijere mens zal zijn." Woehaaa! Hahahahahaha! En zoiets wordt nuchter in de pers weergegeven, zonder omver te rollen van het lachen en het gieren om zoveel larmoyante onzin? Ze zijn daar helaas ook door en door burgerlijk, maar toch: als dit geen eerste klas comedy casino - zonder jackpot uiteindelijk - is, dan weten wij het ook niet meer.

Als het bij de kapitalistische bierbrouwers niet lukt, kan Sven Gatz misschien nog in Lourdes aan de slag, als stand-in voor het geslagen hertejong, trouwe bondgenoot en toeverlaat van de heilige Bernadette.

(pd)