Het afgelopen jaar is er weer vanalles gebeurd. Maar weet u nog precies hoe de vork in de steel zat? Hebt u wel degelijk goed opgelet? Of benevelt de roes van de eindejaarsfeesten reeds uw politiek en historisch inzicht? Test het in onze traditionele eindejaarskwis!
Niet langer gedraald, hier volgen onze vragen:
1/ Welk kapitalisme werd ernstig gediskrediteerd door de economische crisis van het afgelopen jaar?
a) het ongecontroleerde kapitalisme (volgens SP.a en Groen)
b) het cowboykapitalisme in de VS (volgens Open VLD)
c) het gebrek aan kapitalisme (volgens Lijst Dedecker)
d) het hele kapitalisme, van boven tot helemaal vanonder (volgens LSP)
Antwoord: d)
2/ Hoe heette de campagne die het Vlaams Belang voerde tegen halalvoedsel in de supermarkten, op een moment dat de rest van de wereld wakker lag van de koopkracht en gevreesde massaontslagen?
a) Consumenten tegen islamisering
b) Halal schaadt, varkensfilet baat
c) Vlaamse waterzooi met schorseneren, altijd en overal
d) Dürüm barst
e) Baas met eigen bestek
Antwoord: a)
3/ Wat was de titel van het opiniestuk waarmee Karel De Gucht (Open VLD) zijn liberale antwoord op de financiële crisis formuleerde?
a) Liberalisme in tijden van net op tijd verkochte Fortisaandelen.
b) Liberalisme in tijden van canapébenoemingen.
c) Liberalisme in tijden van cholera
d) Liberalisme in tijden van staatssubsidies voor het kapitaal
Antwoord: c)
4/ Hoe heette de nobele onbekende die Barack Obama, de Democratische presidentskandidaat, tijdens het campagnevoeren overviel met vragen over zijn vermeende "socialistische belastingvoorstellen"?
a) Joe the Plumber
b) Joe the Runner
c) Joe the Gunner
d) Joe the Real Estate Developer
e) Pieter De Crem
Antwoord: a)
5/ Waarom lanceerden Caroline Gennez en de SP.a een "roadshow" begin december?
a) Om de Belgische mode-industrie te promoten: "En dit is Frank in zijn modieuze cardigan: casual en toch niet underdressed."
b) Om de SP.a te verruimen met Sinterklaas (een blauwe, geen rode)
c) Om alle SP.a-coryfeeën zo snel mogelijk naar de beheerraden van hun grote bedrijven te kunnen vervoeren: links-liberalen moeten pakken wat ze kunnen pakken
d) Omdat een roadshow beter ligt in de media dan Lenin en arbeidersstrijd
Antwoord: d)
6/ Welke vis uit het kookprogramma Plat Préféré leverde volgens een journalist van Ter Zake het ultieme bewijs dat Hitler, jawel, "een vegetariër" was?
a) de forel van Hitler
b) de goudvis van Hitler
c) de zeebaars van Hitler
d) de potvis van Hitler
Antwoord: a)
7/ Welke patroonsorganisatie stelde voor om de werkweek in België te verlengen tot 48 uur, zonder loonopslag?
a) Het Vlaams Belang
b) UNIZO
c) VBO
d) De Unie van Hand- en Geestesarbeiders (RIP 1945)
Antwoord: b)
8/ Welk kartel viel er in 2008 NIET uit elkaar?
a) Het kartel CD&V-NVA
b) Het kartel SP.a-Spirit
c) Het kartel Fortis-Davignon
d) Het kartel Cortebeeck (ACV)-CD&V en De Leeuw (ABVV)-SP.a
Antwoord: d), merkwaardig genoeg
9/ Wanneer zal de economie, volgens de meeste burgerlijke economen, uit de crisis komen en weer beginnen te groeien?
a) De tweede helft van 2007
b) In september 2008, omwille van het plan-Paulson
c) Tegen de derde zondag, dag van de Heer, van 2009
d) Laat de burgerlijke economen nu maar even gerust: 't is zo al erg genoeg
Antwoord: d)
10/ Welke Duitse economist had volgens de LSP-site volledig "gelijk", met zijn inzichten over het kapitalisme?
a) Boudewijn Bouckaert
b) August Bebel
c) Karl May
d) Karl Marx
Antwoord: d)
Prettige feesten aan alle arbeiders!
(pd)
maandag, december 29, 2008
woensdag, december 03, 2008
SP.a laat opinies leden "onderzoeken"
Door Karel Mortier
Na de nederlaag tijdens de laatste verkiezingen zou de leiding van de SP.a een studie hebben besteld om het profiel van de eigen leden te onderzoeken. Op deze manier komt de partijtop blijkbaar tegemoet aan de wens van het lidmaatschap om “meer gehoord te worden” door die leiding. De leden hadden wellicht verwacht dat de partijleiding zelf zou luisteren, maar dit werd deels uitbesteed aan een aantal universitairen.
Sommigen organiseren congressen waar leden teksten kunnen amenderen en voorleggen om, na intern debat en discussie, de koers van de partij te bepalen. Voor de SP.a-top moeten de resultaten van een enquête, die de koers van de partij schijnbaar bevestigen, voldoen. Waarom nog stemmingen en discussies organiseren als men een objectief en wetenschappelijk onderzoek kan houden naar de opvattingen van het lidmaatschap? Het is uiteraard wat kort door de bocht om te beweren dat de leiding alleen middels enquêtes luistert naar de leden. Maar de manier waarop Caroline Gennez de resultaten met open armen in ontvangst nam, gaf wat die indruk. De sociaaldemocratie heeft trouwens niet het monopolie op deze manier van werken.
Het resultaat van het onderzoek stelt mevrouw Gennez duidelijk tevreden. Volgens haar is het een bevestiging van de koers die de partij vaart en is er dan ook helemaal geen reden om te veranderen. Het lidmaatschap is akkoord met het Generatiepact (in tegenstelling tot een meerderheid van de Vlamingen, volgens de resultaten van een andere studie). Het lidmaatschap is voorstander van een hardere aanpak van de werklozen, wat Vandenbroucke zal plezieren, en het lidmaatschap wil een ruimere autonomie voor de deelstaten - wat eveneens in lijn is met de recentere standpunten van de partij. Kortom, inhoudelijk is de SP.a goed bezig en vertalen ze gewoon de standpunten van hun leden.
De leden zouden ook relatief tevreden zijn over de regeringsdeelname van de SP.a en over de interne werking van de partij. De boodschap is dan ook duidelijk. De leden zijn tevreden over de koers en de werking van de partij. Er is weinig reden om te klagen en om te veranderen. Een punt waar leden niet tevreden over waren was het kartel met de links-liberalen van Spirit, maar daar heeft Gennez een einde aan gemaakt. Beweer nu nog eens dat ze niet luistert naar de leden. Ondertussen heeft de heer Anciaux - weliswaar met niet zoveel woorden - een oproep gelanceerd om na te denken over een Vlaamse Sociale en Democratische beweging. Walter Pauli heeft op 2 december een interessant stuk geschreven in De Morgen, waar de resultaten van bovenstaand onderzoek wonderwil in passen.
Een groot deel van de SP.a-leden zou blijkbaar gelovig zijn, wat de partijleiding van de SP.a wellicht zal motiveren om een opening te maken naar het ACW. Daarnaast zou bijna de helft van het lidmaatschap van de partij voorstander zijn van meer autonomie voor de regio’s. Wat dan een opening kan bieden naar mensen als Anciaux. En de leden zijn volgens het onderzoek ook voorstander van een hardere aanpak van werklozen en het Generatiepact, wat een opening moet bieden om naar rechts op te schuiven of minstens de huidige sociaal-economische standpunten te behouden.
Het aantal leden van de vakbond ligt in de SP.a niet hoger dan in andere partijen, wat dan weer een reden is om de nodige afstand te behouden van de vakbond. Electoraal en qua lidmaatschap biedt de vakbond blijkbaar “weinig meerwaarde”.
Wellicht waren de SP.a-leiding en mensen als Anciaux al een tijdje aan het nadenken over de lancering van een nieuw electoraal product. Een “project” waarmee men definitief afstand zou doen van het socialistische, en in mindere mate “belgicistische”, verleden, dat in de ogen van veel sociaal-democraten à la Janssens en Vandenbroucke wellicht een rem was geworden op hun carrièreplanning.
Zoals de heer Pauli correct stelt zijn daar in het verleden al verschillende pogingen toe geweest, maar zijn die allemaal mislukt. Veel SP.a’ers zouden volgens Pauli denken dat de term “socialisme” een belemmering vormt om contacten te leggen met het ACW en andere bewegingen. Dus zou er een naamsverandering moeten komen. Het programma en het beleid dat de SP.a de laatste jaren heeft gevoerd, zijn nochtans een veel groter obstakel om een ingang te vinden bij het ACW, in het bijzonder de basis ervan. De SP.a heeft het echter niet begrepen op inhoudelijke veranderingen - daarom blijft een restyling wellicht een gemakkelijker optie. In het verleden was de term “socialisme” wellicht een probleem om christelijke arbeiders te benaderen, o.a door de sectaire houding van het partijapparaat ten opzichte van die arbeiders. Maar vandaag lijkt dat veel minder het geval te zijn.
De naamsverandering van SP naar SP.a - waarin SP.a dan eens voor “socialistische partij anders” stond en dan weer voor “sociaal progressief alternatief” - was één van de eerste uiterlijke veranderingen. De kans is groot dat men daar binnenkort veel verder in zal gaan, misschien pas na de komende verkiezingen. De leiding zal zich daarin gesteund voelen door de slechte resultaten die de SP.a naar verwachting zal boeken. De schuld voor die slechte resultaten zullen ze, zoals ze dat eerder hebben gedaan, op de PS steken en het socialistisch-”belgicistische” verleden, dat niet aangepast zou zijn aan het Vlaanderen van 2009.
Mocht SP.a Rood er alsnog in slagen om (via de media) een rol te spelen, dan zal de partijtop een matige uitslag eveneens wijten aan de “verdeeldheid binnen de partij” en een stel hardliners dat zich niet neerlegt bij de “democratische” besluitvorming binnen de partij en de wil van de meerderheid van de leden. Iemand als De Bruyn zal dan wel weer vastzitten, volgens de partijtop, in zijn “eigen grote gelijk” en voor “versplintering” zorgen. Wat gezien de manier waarop de man vasthoudt aan de sociaaldemocratie ironisch zou zijn, voor de kenners.
Als we ervan uitgaan dat het onderzoek op een deftige manier werd gevoerd en de resultaten representatief zijn voor de partij, dan ziet het er niet bepaald goed uit voor mensen die illusies hebben in de mogelijkheid om de SP.a van binnenuit te verlinksen. Er is meer dan een jaar na de verkiezingen geen enkele indicatie dat de partij op sociaal-economisch vlak naar links opschuift. Op communautair vlak is er geen enkele, maar dan ook geen enkele beweging in de standpunten van de partij. De kans dat Vandenbroucke qua arbeidersmarktbeleid andere standpunten zal gaan innemen, zal er na het lezen van dit onderzoek ook niet groter op zijn geworden. Het enige lichtpunt is dat de grootste groep van leden nog steeds arbeiders zijn, maar dat aantal daalt en de gemiddelde leeftijd ligt ook zeer hoog. Het onderzoek zegt op het eerste gezicht ook niets over de betrokkenheid van die mensen bij het interne leven, of het gebrek daaraan, van de partij. De verdienste van SP.a Rood is dat Gennez moet blijven herhalen dat de partij niet naar links zal opschuiven, wat zonder SP.a Rood op dit moment niet het geval zou zijn geweest. En wat uiteraard een indicatie is van de zwakte van de (radicale) linkerzijde in ons land. Wellicht zal dit sommige SP. Roders tevreden stellen en zullen ze zich nog enkele decennia kunnen sussen met die gedachte.
De vraag is alleen wat men zal doen als de SP.a effectief zou beslissen om van naam te veranderen, en zich te restylen tot een Vlaamse Sociale en Democratische partij waarin figuren als Anciaux mee de plak zullen zwaaien? Dit is nog niet zeker, maar de kans bestaat. Wellicht zullen we het antwoord op die vraag weten tegen de volgende verkiezingen. Misschien laat de leiding een aantal openingen voor radicalere opvattingen en mensen binnen die “open” en “brede” Vlaamse Sociale en Democratische “partij”. Maar dat zal eerder een gedoogbeleid zijn, om eventuele linkse concurrentie af te blokken.
Het is vreemd dat op een moment dat het kapitalistische systeem zwaarder onder vuur komt te liggen de officiële linkerzijde in ons land, en met name in Vlaanderen, moeite heeft om dit systeem kritisch te benaderen. Laat staan om een alternatief naar voren te schuiven. Figuren als Sarkozy, Merkel en bij wijlen soms Dedecker komen kritischer voor de dag over het huidige systeem dan partijen als Groen! en zeker de SP.a. Op een moment dat hardcore liberalen in ons land pleiten voor de (tijdelijke) nationalisering van de volledige banksector komt de SP.a niet verder dan een pleidooi om Fortis nog sneller te verkopen aan een buitenlandse ondernemer.
De Groenen vinden het vandaag zowaar het moment om hun vertrouwen in het kapitalistische systeem uit te spreken, en openingen te creëren naar het patronaat om samen een oplossing te zoeken voor de milieuproblematiek. Als er nog een beter bewijs is dat het patronaat een deel van het probleem is, in plaats van een deel van de oplossing, dan de crisis waar we nu inzitten dan weet ik het ook niet meer. Van SP.a en Groen moeten we geen links en sociaal antwoord meer verwachten op de crisis. Dat zal van arbeiders en jongeren in strijd zelf moeten komen.
Na de nederlaag tijdens de laatste verkiezingen zou de leiding van de SP.a een studie hebben besteld om het profiel van de eigen leden te onderzoeken. Op deze manier komt de partijtop blijkbaar tegemoet aan de wens van het lidmaatschap om “meer gehoord te worden” door die leiding. De leden hadden wellicht verwacht dat de partijleiding zelf zou luisteren, maar dit werd deels uitbesteed aan een aantal universitairen.
Sommigen organiseren congressen waar leden teksten kunnen amenderen en voorleggen om, na intern debat en discussie, de koers van de partij te bepalen. Voor de SP.a-top moeten de resultaten van een enquête, die de koers van de partij schijnbaar bevestigen, voldoen. Waarom nog stemmingen en discussies organiseren als men een objectief en wetenschappelijk onderzoek kan houden naar de opvattingen van het lidmaatschap? Het is uiteraard wat kort door de bocht om te beweren dat de leiding alleen middels enquêtes luistert naar de leden. Maar de manier waarop Caroline Gennez de resultaten met open armen in ontvangst nam, gaf wat die indruk. De sociaaldemocratie heeft trouwens niet het monopolie op deze manier van werken.
Het resultaat van het onderzoek stelt mevrouw Gennez duidelijk tevreden. Volgens haar is het een bevestiging van de koers die de partij vaart en is er dan ook helemaal geen reden om te veranderen. Het lidmaatschap is akkoord met het Generatiepact (in tegenstelling tot een meerderheid van de Vlamingen, volgens de resultaten van een andere studie). Het lidmaatschap is voorstander van een hardere aanpak van de werklozen, wat Vandenbroucke zal plezieren, en het lidmaatschap wil een ruimere autonomie voor de deelstaten - wat eveneens in lijn is met de recentere standpunten van de partij. Kortom, inhoudelijk is de SP.a goed bezig en vertalen ze gewoon de standpunten van hun leden.
De leden zouden ook relatief tevreden zijn over de regeringsdeelname van de SP.a en over de interne werking van de partij. De boodschap is dan ook duidelijk. De leden zijn tevreden over de koers en de werking van de partij. Er is weinig reden om te klagen en om te veranderen. Een punt waar leden niet tevreden over waren was het kartel met de links-liberalen van Spirit, maar daar heeft Gennez een einde aan gemaakt. Beweer nu nog eens dat ze niet luistert naar de leden. Ondertussen heeft de heer Anciaux - weliswaar met niet zoveel woorden - een oproep gelanceerd om na te denken over een Vlaamse Sociale en Democratische beweging. Walter Pauli heeft op 2 december een interessant stuk geschreven in De Morgen, waar de resultaten van bovenstaand onderzoek wonderwil in passen.
Een groot deel van de SP.a-leden zou blijkbaar gelovig zijn, wat de partijleiding van de SP.a wellicht zal motiveren om een opening te maken naar het ACW. Daarnaast zou bijna de helft van het lidmaatschap van de partij voorstander zijn van meer autonomie voor de regio’s. Wat dan een opening kan bieden naar mensen als Anciaux. En de leden zijn volgens het onderzoek ook voorstander van een hardere aanpak van werklozen en het Generatiepact, wat een opening moet bieden om naar rechts op te schuiven of minstens de huidige sociaal-economische standpunten te behouden.
Het aantal leden van de vakbond ligt in de SP.a niet hoger dan in andere partijen, wat dan weer een reden is om de nodige afstand te behouden van de vakbond. Electoraal en qua lidmaatschap biedt de vakbond blijkbaar “weinig meerwaarde”.
Wellicht waren de SP.a-leiding en mensen als Anciaux al een tijdje aan het nadenken over de lancering van een nieuw electoraal product. Een “project” waarmee men definitief afstand zou doen van het socialistische, en in mindere mate “belgicistische”, verleden, dat in de ogen van veel sociaal-democraten à la Janssens en Vandenbroucke wellicht een rem was geworden op hun carrièreplanning.
Zoals de heer Pauli correct stelt zijn daar in het verleden al verschillende pogingen toe geweest, maar zijn die allemaal mislukt. Veel SP.a’ers zouden volgens Pauli denken dat de term “socialisme” een belemmering vormt om contacten te leggen met het ACW en andere bewegingen. Dus zou er een naamsverandering moeten komen. Het programma en het beleid dat de SP.a de laatste jaren heeft gevoerd, zijn nochtans een veel groter obstakel om een ingang te vinden bij het ACW, in het bijzonder de basis ervan. De SP.a heeft het echter niet begrepen op inhoudelijke veranderingen - daarom blijft een restyling wellicht een gemakkelijker optie. In het verleden was de term “socialisme” wellicht een probleem om christelijke arbeiders te benaderen, o.a door de sectaire houding van het partijapparaat ten opzichte van die arbeiders. Maar vandaag lijkt dat veel minder het geval te zijn.
De naamsverandering van SP naar SP.a - waarin SP.a dan eens voor “socialistische partij anders” stond en dan weer voor “sociaal progressief alternatief” - was één van de eerste uiterlijke veranderingen. De kans is groot dat men daar binnenkort veel verder in zal gaan, misschien pas na de komende verkiezingen. De leiding zal zich daarin gesteund voelen door de slechte resultaten die de SP.a naar verwachting zal boeken. De schuld voor die slechte resultaten zullen ze, zoals ze dat eerder hebben gedaan, op de PS steken en het socialistisch-”belgicistische” verleden, dat niet aangepast zou zijn aan het Vlaanderen van 2009.
Mocht SP.a Rood er alsnog in slagen om (via de media) een rol te spelen, dan zal de partijtop een matige uitslag eveneens wijten aan de “verdeeldheid binnen de partij” en een stel hardliners dat zich niet neerlegt bij de “democratische” besluitvorming binnen de partij en de wil van de meerderheid van de leden. Iemand als De Bruyn zal dan wel weer vastzitten, volgens de partijtop, in zijn “eigen grote gelijk” en voor “versplintering” zorgen. Wat gezien de manier waarop de man vasthoudt aan de sociaaldemocratie ironisch zou zijn, voor de kenners.
Als we ervan uitgaan dat het onderzoek op een deftige manier werd gevoerd en de resultaten representatief zijn voor de partij, dan ziet het er niet bepaald goed uit voor mensen die illusies hebben in de mogelijkheid om de SP.a van binnenuit te verlinksen. Er is meer dan een jaar na de verkiezingen geen enkele indicatie dat de partij op sociaal-economisch vlak naar links opschuift. Op communautair vlak is er geen enkele, maar dan ook geen enkele beweging in de standpunten van de partij. De kans dat Vandenbroucke qua arbeidersmarktbeleid andere standpunten zal gaan innemen, zal er na het lezen van dit onderzoek ook niet groter op zijn geworden. Het enige lichtpunt is dat de grootste groep van leden nog steeds arbeiders zijn, maar dat aantal daalt en de gemiddelde leeftijd ligt ook zeer hoog. Het onderzoek zegt op het eerste gezicht ook niets over de betrokkenheid van die mensen bij het interne leven, of het gebrek daaraan, van de partij. De verdienste van SP.a Rood is dat Gennez moet blijven herhalen dat de partij niet naar links zal opschuiven, wat zonder SP.a Rood op dit moment niet het geval zou zijn geweest. En wat uiteraard een indicatie is van de zwakte van de (radicale) linkerzijde in ons land. Wellicht zal dit sommige SP. Roders tevreden stellen en zullen ze zich nog enkele decennia kunnen sussen met die gedachte.
De vraag is alleen wat men zal doen als de SP.a effectief zou beslissen om van naam te veranderen, en zich te restylen tot een Vlaamse Sociale en Democratische partij waarin figuren als Anciaux mee de plak zullen zwaaien? Dit is nog niet zeker, maar de kans bestaat. Wellicht zullen we het antwoord op die vraag weten tegen de volgende verkiezingen. Misschien laat de leiding een aantal openingen voor radicalere opvattingen en mensen binnen die “open” en “brede” Vlaamse Sociale en Democratische “partij”. Maar dat zal eerder een gedoogbeleid zijn, om eventuele linkse concurrentie af te blokken.
Het is vreemd dat op een moment dat het kapitalistische systeem zwaarder onder vuur komt te liggen de officiële linkerzijde in ons land, en met name in Vlaanderen, moeite heeft om dit systeem kritisch te benaderen. Laat staan om een alternatief naar voren te schuiven. Figuren als Sarkozy, Merkel en bij wijlen soms Dedecker komen kritischer voor de dag over het huidige systeem dan partijen als Groen! en zeker de SP.a. Op een moment dat hardcore liberalen in ons land pleiten voor de (tijdelijke) nationalisering van de volledige banksector komt de SP.a niet verder dan een pleidooi om Fortis nog sneller te verkopen aan een buitenlandse ondernemer.
De Groenen vinden het vandaag zowaar het moment om hun vertrouwen in het kapitalistische systeem uit te spreken, en openingen te creëren naar het patronaat om samen een oplossing te zoeken voor de milieuproblematiek. Als er nog een beter bewijs is dat het patronaat een deel van het probleem is, in plaats van een deel van de oplossing, dan de crisis waar we nu inzitten dan weet ik het ook niet meer. Van SP.a en Groen moeten we geen links en sociaal antwoord meer verwachten op de crisis. Dat zal van arbeiders en jongeren in strijd zelf moeten komen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Karl Marx: wellicht slimmer dan Dirk Verhofstadt (broer van), Boudewijn Bouckaert en Frank Vandenbroucke opgeteld (binnenkort ook: de liberale vermenigvuldiging en deling)