donderdag, december 30, 2010

Eindejaarskwis: ja, dat was 2010!

2010 sleept zich, net als de regeringsonderhandelingen, moeizaam naar de eindstreep, onszelf een weg baggerend door wegsmeltende sneeuw, copieuze jaaroverzichten en dito eettafels. Wat was er hot en wat not in 2010? Staat het u nog springlevend voor de geest, of kan onze eindejaarskwis u hier, gedienstig als altijd, opnieuw zijn nut bewijzen? Voorwaarts!

1/ Hoe karakteriseerde Bart de Wever "België" in een geruchtmakend interview met het weekblad Der Spiegel?

a) Die Konstruktion von Dreck

b) Erger dan de Berlijnse Muur - die was tenminste gevallen

c) Een wingewest voor patronale junkies (notionele intrestaftrek = verslavender dan coke)

d) De zieke man van Europa

e) Het terminale broertje van de mei '68-permissiviteit

f) Niet wat nazicollaborateurs zoals zijn halve familie - en enkele aangetrouwde neven en nichten - ervan hadden verwacht

Antwoord: d

2/ Wie mag er schulden maken en wordt altijd gered door de overheid?

a) Frituur 't Vliegend Puntzakske

b) Schoenmaker "too big to fail" Eddy, Kessel-Lo

c) de banken

d) de werkende klasse

e) De Ploeg van 't Stad

Antwoord: c

3/ Welk lid van het Vlaams Belang werd nog NIET uit de partij gezet?

a) Adolf Hitler

b) Hermann Göring

c) Dokter Mengele

d) Eugène Terreblanche zaliger

e) Karel Dillen, nog zaliger

f) Alexandra "op hete" Colen (zij doet het licht uit)

Antwoord: f

4/ Welk ratingbureau dreigde de status van België recent te veranderen van "stabiel" naar "negatief"

a) de FIFA

b) de Flair (in het intrigerende coverstuk "10 manieren om de spanning erin te houden")

c) Standard & Poor's

d) Standard & Filthy Rich

e) Super Rich Bastards Unlimited

Antwoord: c

5/ Wat is, volgens de SP.a, een "progressieve staatshervorming"?

a) Een waarbij zij zelf op hun stoel mogen blijven zitten en naar hun marktwaarde worden betaald

b) Een waarbij woorden en daden slechts moeizaam overeen stemmen

c) Een waarbij Frank Vandenbroucke meer bespaart dan de rechtse concurrentie: op naar de 22 miljard, go Franky go

d) Een waarbij Frank VDB in de pers - nog steeds de Betere Mop van het Millennium - als "de slimste van de klas" wordt gepresenteerd (eens je een slechte reputatie hebt, raak je er moeilijk vanaf)

e) een waarbij de werkenden, de gepensioneerden en armen progressief meer worden gestroopt dan de rijken

Antwoord: a, b, c, d, e

6/ Wat noemde kardinaal Léonard een vorm van "immanente gerechtigheid"?

a) Het verdwijnen van de boerenstand

b) De nederlaag van Athene tegen Sparta (in 404 voor Christus, wat wil je?)

c) De sluipende verschuiving van nieuwsgaring naar infotainment

d) AIDS voor homoseksuelen

e) Dat de goddeloze beurzen, de banken en het IMF roemloos in elkaar zouden storten

Antwoord: d

7/ Van welk boek zijn volgens een recent artikel in De Standaard, sectie Economie, de analyses helemaal juist, maar de conclusies radicaal verkeerd?

a) "SOS Piet 4" - van TV-kok Piet Huysentruyt

b) "Het Oude Testament" - diverse medewerkers

c) "Het Kapitaal" - Karl Marx

d) "Een geschiedenis van België" - Marc Reynebeau

Antwoord: c

8/ Hoe heet de nieuwe rechtse beweging in de VS die pleit voor minder overheid en veel meer vrije markt?

a) The Rockefeller Foundation

b) The Please Kick Us in the Nuts, Again, We Like It Movement

c) The Tea Party Movement

d) The Return of Milton Friedman and his Gory Zombie Slayers

Antwoord: c

9/ Bestaat er nog een toekomst voor de kapitalistische vrije markt?

a) Nee, haar toekomst ligt in het verleden

b) Ja hallo! Waar blijft die democratisch geplande economie?

c) Alleen in het hoofd van Bart De Wever, Frank Vandenbroucke en Boudewijn Bouckaert (waarom vormen ze niet één partij - de Nieuwe Vlaamse Patroons?)

d) Dat zal van de arbeiders en hun gezinnen afhangen

Antwoord: Strikvraag, wij weten niet alles, zelfs niet op voorhand. Maar er wordt aan gewerkt.

10/ Hoeveel kilo zal Bart De Wever nog wegen op het moment dat er een regering wordt gevormd, dat de eerste grote besparingspakketten worden doorgevoerd en hij zijn eerste algemene stakingen in gemeenschappelijk vakbondsfront, onder druk van een ontketende basis, mag verwelkomen (als het een hulp kan zijn: gewogen in zijn zéér ruime en separatistische grootvaderonderbroek)?

a) De helft van vandaag, en dus nog altijd meer dan Sigfried Bracke en het voltallige meisjeskoor K3 samen

b) Het dubbele van vandaag, de verkoop van aardappelen, frieten, berepoten en mayonaise zal in België tegen alle economische trends ingaan

c) Bart De Wever zal in 2011 spontaan in een Belgische friet veranderen, en men zal hem niet meer kunnen splitsen

d) Bart De Wever zal in 2011 nog sneller barsten dan het koninkrijk dat hij geleidelijk weg wil hervormen

Antwoord: volg het op de voet op de LSP-site, ook in 2011!!

Prettige feesten aan alle arbeiders!

(pd)

zondag, september 05, 2010

Rijken geven geld weg - waarom niet een handje helpen?

Vrienden, kameraden, ja zelfs leden van de NVA: rijk zijn is niet gemakkelijk. Het moet zijn dat u de afgelopen maanden voltijds op een badhanddoek lag op de Balearen, op een geestesverruimende trektocht bent vertrokken richting zuidelijke Alpen, of wekenlang in een blakende hitte Bart De Wever-bieten (binnenkort te koop via deze website, in madeirasaus) kweekte in uw dierbaar moestuintje,... Maar voorts zijn er geen aanvaardbare excuses om het belangwekkendste nieuws van deze zomer te hebben gemist. En dat was: de rijken zien het niet meer zitten. En geven daarom de helft van hun geld weg!

Waar hebben we het over, vraagt u zich inmiddels wederom af. Wel vrienden, kameraden en al dan niet kortgerokte - of is het gerookte? (sorry!) - leden van de NVA, dit: in navolging van toprijkaard Warren Buffett (buffet, wat een naam voor een rijke - sorry!) en Bill Gates ("gates", "hekken", wat een naam voor een... euh, sorry), in navolging van Die Twee dus hebben reeds 30 (DERTIG) miljardairs in hoofdzakelijk de VS beslist dat ze de mensonterende luxe, de voluptueuze vliegdekschepen, de in champagne gedrenkte tuinfeesten en met goud belegde tandenstokers niet meer aankunnen en - desgevolg - bereid zijn om de helft van hun zuur verdiende rijkdom zonder een revolutie weg te geven. Aan liefdadigheid!

Vrienden, kameraden, kortgerookte Kim Geybels: dit is wraakroepend, neem het van ons aan. Eerst zoveel moeite doen om het van de werkende klasse af te pakken; neoliberale partijen, politici, rechters, drugstrafikanten en Yves "iedereen zal een beetje moeten verarmen" Desmet voor je kar spannen; jarenlang via je beroepsorganisaties smeken, huilen, bidden en stampen om deregulering, privatisering, private pensioenfondsen en loonmatiging voor u en ik... En dan durven vertellen dat het allemaal maar "om te lachen was" en dat ze toch niet meer weten WAT ZE ERMEE KUNNEN DOEN. Moeten ze er de zesendertigste Maserati mee kopen of het honderdvierenzestigste zwembad met ingebouwde wellness coach? Wel, guess what klojo's: wij, die er tenslotte voor hebben gewerkt - voor jullie dividenden - weten dat wel.

In een eerste reactie op de Oproep van Buffet en Hekken (hacken?) waren onze intenties nobel en, zoals steeds, licht satirisch. Fantastisch, dachten wij. Geweldig. Die site - The Giving Pledge heet het ding - gaan we nu eens hacken. In naam van Christian Van Thillo, de rijke Belg, zouden wij - o joy - al onze zonden erop opbiechten in een charmant, licht gebroken Engels. Vervolgens zouden wij de arbeidersklasse bedanken voor de volgehouden inzet om hem en zijn klasse te verrijken, spijt betuigen voor de licht neoliberale en zelfs communautaire inslag van al zijn media-initiatieven om finaal met groot vertoon minstens 99,6% van Van Thillo's vergaarde rijkdom zonder kassaticket, en dus niet aftrekbaar van de belastingen, weg te geven aan de volgende, euh, liefdadigheidsinitiatieven:

"- de Progressive Workers' Federation of Pakistan (51%)
- de kleermakersvakbonden from Bangladesj (33%)
- de ondergrondse vakbond van Guandong in het grote China (10%)
- de bovengrondse vakbond van De Morgen voor als deze jongen er weer personeel gaat ontslaan (0,0000000011%)
- de Jongerenmarsen voor Werk in Belgium, want op mijn jacht vraag ik mij soms ook af hoe het komt dat er nog zoveel jongeren werken, nadat ik met mijn rekenmachine ben langsgeweest (de Rest)"

Vrienden, kameraden, NVA-sympathisanten, laten we de rijken niet langer lijden onder de kwellende gedachte niet te kunnen kiezen uit de rekken van de Colruyt en de Carrefour. Onteigen de hele boel, voor ze hun en dus ons geld - onbetaalde arbeid! - in de oceanen werpen. Laten we de bron van hun ellende, het privébezit van de productiemiddelen, afschaffen en overgaan tot een eerlijke verdeling van de rijkdommen, een democratisch geplande economie.

En o ja, The Giving Pledge, is enkel "een morele belofte" lezen wij in de Financial Times! Ze aanvaarden zelf geen geld. Dat doet voor ons de deur dicht. Nu zit er echt niets anders meer op dan die Europese 24- dan wel 48-urenstaking te organiseren, massaal en feestelijk de straat op te gaan, de bedrijven te bezetten en het socialisme, uiteindelijk wereldwijd, in te voeren. Tenzij u de morele beloften van VBO, Voka en andere Buffetten achter Hekken gelooft natuurlijk.

(pd)

vrijdag, juni 04, 2010

Politieke soap: ook na 13 juni?

De verkiezingscampagne heeft elke dag een beetje meer weg van een slecht geschreven en geregisseerde soap. De traditionele politici lijken met hun opzienbarend nietszeggende slogans vooral op de life style-goeroes en andere platgeföhnde marketeers onder ons in te spelen. Die beroepsgroepen vormen voorlopig nog geen meerderheid in het land. Enkel de LSP, krijgen wij de indruk, wil met haar affiche en slogans niet met alle mogelijke middelen de intelligentie van de kiezer beledigen. Intussen benadert de vaderlandse politiek naar inhoud en vorm steeds meer een doordeweekse aflevering van Thuis: bordkartonnen karakters, een middelmatige plot maar steeds met dramatische gevolgen...

Ten Huize Bart De Wever:

Mevrouw De Wever: "Schat! Julie en onze François hebben weer eens ruzie gemaakt."

Bart: "Dat het kletterde? Ik heb altijd gezegd dat het met die Julie troubles zou worden voor onze Cisse. Die komt van over het water. Volledig langs de andere kant van de Maas. Waar wij nog met onze kruiwagens naartoe zijn gereden. En dan heb ik het niet over de Duitsers, hé schat. Die Julie, het spijt me dat te moeten vaststellen, belichaamt zowat alle slechte aspecten van de Franstalige én Latijnse cultuur. En haar konijn met pruimen trok ook op niks. Dat ze ons en de kinderen dat vorige zondag zonder verpinken durfde voorschotelen!"

Mevrouw De Wever: "Je hebt gelijk Bart. Groot gelijk. Onze François moet durven veranderen. Niet van regering maar van vrouw."

Bart: "Nu zeg ik! Nu durven veranderen. Konijn met pruimen? Een dooie rat in het vriesvak met bedorven mertillekes is er niets tegen. Amai amai."

Mevrouw De Wever: "Het verschil tussen Julie en onze François... Weet je wat dat is, Bart? Het verschil tussen revolutie en evolutie. Die Julie wil met haar wuft kookgedoe 100 kilometer per uur te snel gaan voor onze François. Gewoon te snel! Net als de arbeidersmassa's in mei '68. (Bart deinst verschrikt achteruit) Ik ken mijn broer toch hé, Bart. Ik ken hem al veel langer dan die Franse madam. Met meer dan stoofvlees en frieten moet je bij onze François toch niet afkomen. Allé!"

Bart: "Ik stel vast dat uw broer wordt gegijzeld door een Franstalig front. In zijn eigen huis nog wel. Ik stel verder vast dat onderhandelen met dit front niet veel zal opleveren. Scheiding van de bevoegdheden in een confederaal model dringt zich bijgevolg op, schat. Met zoveel mogelijk middelen voor de Vlaming, de Cisse, maar dan rechtstreeks beheerd door de patroons van VOKA en Unizo. Door een Vlaamse elite. Want de Cisse is niet van de snuggersten, zoals uit zijn huwelijkskeuze blijkt. En als het even kan zonder sociale zekerheid voor die Latijnse furie, die haar geld toch maar in slecht gebakken konijnen steekt."

Mevrouw De Wever: "Separatisme, Bart? Is het dat wat je zegt?"

Bart: "Separa-wat? Begint de botanische tuin van de buren weer over onze haag te hangen? Nu bel ik echt de politie, hé schat. Nu gaan ze te ver. Da's onze grond hé! Aha, je bedoelt een radicale scheiding van uw broer en Julie. Euh, ik ben natuurlijk een voorstander van het klassieke huwelijk, hoe slecht dat konijn ook mocht zijn. En dus lijkt me in de gegeven situatie een ruim opgevat confederaal model meer aangewezen. Gaan we slapen?"

Intussen in de woonst van Alexander De Croo:

Het vrouwtje van Alexander: "Alexander, waar ga je naartoe? Naar je werk? Je bent de baby vergeten?!"

Alexander (kijkt gehaast in zijn aktentas, scharrelt een beetje rond): "De baby? Mmm. Ah, daar in zijn box, zijn belastingvrije zone. Kom hier ventje! Euh, of was het een vrouwtje? (plots gevoelig) Liefje, ik doe dit allemaal voor onze kinderen. Voor dit kleine grut en al de rest dat nog zal volgen. Vandaar dat ik ook eis te weten hoeveel mijn rivalen zullen besparen! Onze plannen zijn duidelijk: het onderwijs, de sociale zekerheid, zelfs de pensioenen van ons nageslacht zullen tot schroot worden herleid, als het van mij afhangt. Ik eis te weten, ja ja zeker liefje - dit is een eis, in welke mate de andere politici dit land tot schroot zullen herleiden. Meer platgewalst schroot dan dat van Open VLD? Euh schat, een vraagje: heeft papa zijn testament nu al ondertekend?"

Het vrouwtje: "Zijn testament? Ochgottekestoch... De mens kan amper fatsoenlijk spreken, laat staan dat hij iets verstaanbaars op papier krijgt. Oh Alexander! Ik ben zo wanhopig!"

Alexander: "Hmm. Liefje... Laat ons rationeel nadenken, in de stijl van de Verlichting en de Familie Verhofstadt. Die erfenis zal toch van pas komen voor ons en onze bloedjes. Het zou een nieuwe start zijn in dit politieke circus, waar ik desalniettemin nooit in wil opgeven. Want de De Croo's 1st. We moeten weer vooruit: je weet dat ik veel kinderen nodig heb voor al die covers op de boekjes. Het zijn er ook steeds meer en de eisen van het vak worden steeds harder."

Het vrouwtje: "Oh!"

Alexander: "Zeker als ik binnenkort als Eerste Minister 5% minder ga verdienen met al die begrotingstekorten. Staat in ons programma."

Het vrouwtje: "5%! 5%!? Maar dat is onze volledige derde pensioenpijler, Alexander! En je gaat op de eerste pensioenpijler flink besnoeien, heb ik je gisteren nog tegen de buurman horen zeggen."

Alexander: "Ja ja sorry schat. Sorry zeg ik!! Ik zal papa bellen... (slaat met de vuist op tafel) Dat we duidelijke engagementen en een tijdschema eisen, net als met de staatshervorming."

Nee, gemakkelijk zal het niet worden in het stemhokje op 13 juni. Op 14 juni gaan wij gewoon klassenstrijd voeren. Noem het een doorstart.


(pd)

woensdag, maart 24, 2010

Pensioen pas na 45 jaar – wie doet beter?


"En daarom bedanken wij Freddy, Lien en Jonas voor 45 jaar trouwe dienst aan het bedrijf. Wat zouden we al die jaren geweest zijn, zonder hun trouwe, steeds op de targets gefocuste en immer opmonterende aanwezigheid...? Zeer weinig! En onze aandeelhouders nog minder. Schol!"


Marianne Thyssen vond het zelf een briljant idee. Geconfronteerd met de ergste crisis in 80 jaar dienen werkende mensen – Willy Claes en zijn zitje in de directie van Carrefour niet meegerekend (Claes is reeds 25 jaar gemummificeerd, moet u weten) - liefst 45 jaar, ja 45 jaar, hun nestel af te draaien voor het kapitaal. Tot je 25e gestudeerd? Dan zal je pas op je 70e levensjaar de deur van je arbeidend bestaan achter jezelf mogen dichtslaan. Met toeters en bellen, hetzij met een vals gebit in de aktentas, dan wel voortdokkerend in een kortademig aangestuurde rolstoel.

Wees dan liefst ook niet enkele jaren werkloos in die blitse en veerkrachtige kapitalistische economie van ons. Of je mag tot je 75e die razend interessante kantoorjob creatief blijven invullen. Of met reuma, bloeduitstortingen in de onderbenen, nu en dan werktuiglijk een Viagrapil achterover drukkend, aan de lopende band van de assemblagefabriek je ding blijven doen.

Enkel een burgerlijk politicus kan op het idee komen om werkende mensen een “carrière” van 45 jaar aan te praten. Toegegeven: Roger Blanpain, professor emeritus in de economische bedpankunde, had het mogelijk ook gekund. Is het u trouwens ook opgevallen dat Blanpain als neoliberale agent-provocateur de laatste maanden concurrentie heeft gekregen? Nog wel van een andere geleerde en gestrikte medemens. Marc De Vos, professor en “algemeen directeur” (niet gelachen!) van het Itinera Institute. Zeg nooit Itinera Instituut tegen het gelijknamige - pruilmondje - Institute. Het betreft hier geen monetaristische kloosterorde. Neen, het gaat om - ga er even voor zitten - een “onafhankelijke denktank en doetank die wegen voor beleidshervorming” - even naar adem happen - “naar duurzame economische groei en sociale bescherming identificeert en promoot”. Vrij vertaald voor de werkmens: deze kinky bastards willen onze sociale zekerheid met alle mogelijke middelen ontmantelen. Kijk uit voor deze Strikmans! Gelooft even hard in de liberale vrije markt als Paus Benedictus – hallelujah - in de Onzichtbare Hand van God. Effectief: 't collectief, laat staan een arbeidersstaat, is voor De Vos Satan.

Wij stellen onze thesis dus bij: enkel burgerlijke politici en intellectueel verdwaalde proffen kunnen verzinnen dat wij ons 45 jaar uit de naad moeten werken voor de knuppels van het kapitaal. Terwijl een politicus dat al na 20 jaar mag! Recht op volledig pensioen. Vanaf 52 jaar, mensen. Het betere brugpensioen, jazeker. Wat ze een levende schande vinden als een doodgewone bandarbeider ervan gebruik maakt. Zo'n hoogbejaarde politicus kan dan eventueel nog wat uitbollen in de beheerraad van Inbev (Dehaene) of Carrefour (waar de Heer Claes spreekwoordelijk langs de kassa passeert). Ziedaar de rood-groene politieke vertegenwoordiging van de arbeidersklasse! Wat een spektakel. Misschien kunnen we het toch beter zelf doen?

't Zou ons niet verwonderen als we binnenkort, als het kapitalisme helemaal op de fles gaat, nog drastischer voorstellen in de maag gesplitst krijgen. Waarom stoppen na 45 jaar als we tot aan onze invaliditeit het winstsysteem kunnen overeind houden? Haal de bedlegerigen uit de homes en rusthuizen. Trommel met klaroengeschal de ouden van dagen op uit hun eenzame eengezinsflats! Drijf de mankenden, de zieken, de ijlenden en dementen samen in hangars om ze tot hun laatste levensadem voor Vadertje Kapitalist en Zijn Politici puntige feesthoedjes te laten plooien. De actieve welvaartstaat: nu ook voor post-gepensioneerden, hinkend, zingend en zwalpend op krukken. Terwijl het legertje jongere werklozen tegelijkertijd maar aangroeit...

Een wonderlijk idee zou het zijn, maar een gouden zaak voor crematoria en andere eeuwige rustplaatsen. Geef ieder kapitalistisch bedrijf of overheidsinstelling zijn geautomatiseerd bedrijfspark, euh, begraafplaats bedoelen we. Een echt kapitalistisch kerkhof. Weg met alle valse symboliek! Geachte Heer Leterme, meneer Verhofstadt en allerbeste Frankie Vandenbroucke: laat dit jullie nieuwe, gloedvolle missie zijn. Loop er niet van weg, zoals die simpele Wouter Bos in Nederland: een man die ellendig verzaakt aan de nobele saneringstaken van de heersende klasse.

Want inderdaad, op die manier hoeven jullie als politici helemaal géén pensioen meer te betalen aan ons – klasse van werkende loonslaven. Een pensioen dat in de tweede en derde pensioenpijler toch wordt vergokt op dementerende beurzen. Vandenbroucke heeft zoals steeds gelijk. Met goedkope praatjes dat de superrijken (die 10% die 50% van alle vermogen slash rijkdom bezit) het gelag zullen moeten betalen, zullen we de maatschappij niet op orde krijgen. Dat klinkt als marxisme en socialisme uit de zeer oude doos – die wij nooit hopen te worden.

Installeer na 45, 50 dan wel 60 jaar labeuren - voor de echte doorbijters - gewoon een modern crematorium, annex stemmig verlicht en ingericht kerkhof, aan de uitgang van elk kapitalistisch bedrijf. En noem het Creatieve Destructie Met een Strikje. Met Marc De Vos als zuinige ceremoniemeester en uitvaartbegeleider, en Adam Smith op de bidprentjes.

Nu nog hopen, vingers kruisen beste mensen, dat de werkende bevolking - zo'n vals gebit komt soms hard aan - tegen dan niet met brede lagen op straat, laat staan in opstand, begint te komen. The times, they are a-changing... Bob Dylan, leeft die nog?


(pd)

zaterdag, januari 23, 2010

Barack Obama: de hotline naar President Haiku Herman


Herman Van Rompuy: wie had ooit gedacht dat “onze Herman” het tot Europees president zou schoppen? De kranten wisten over niets anders meer te schrijven. Hadden zo'n drastische carrièrewending duidelijk niet verwacht. Zelfs in Washington, Londen en Den Haag moesten ze vrede nemen met een grijze, diep-katholieke Belg als vleesgeworden compromis, in het kluwen van de Europese natiestaten. Een Belg! Dat hij een dichter was, in de eerste plaats, kon slechts matig de gemoederen bedaren. Zo was Gezelle ook ooit begonnen.

Als president van de EU verwachten we dat Haiku Herman orde op zaken gaat stellen in Griekenland. Bandietenstaat met verdachte rekeningen. Eens hij dat voor mekaar heeft, staat – wat ons betreft – geheel Oost-Europa op de agenda. Te beginnen met de Baltische staten. Of die nu binnen of buiten de eurozone liggen, zouden we niet meteen kunnen bevestigen. Maar een EU-president moet ambitieus zijn. En wat denkt Haiku Herman te doen aan de 21% jongerenwerkloosheid in de eurozone? Da's een probleem voor overmorgen, mensen, in zijn drukke agenda. Even geduld aub. Morgen eerst, op het “to do”-lijstje: Griekenland en Oost-Europa. De Grieken en hun dubbele boekhouding, tussen 9u en 12u 's ochtends. Dan snel een broodje binnenspelen, de buitenlandse kranten doornemen en ter verpozing een haiku aan de eeuwigheid toevertrouwen. In de namiddag zal de president dan Oost-Europa, in zijn gekende rustige stijl, op orde brengen. En waar lag Haïti ook weer? Google Earth!

Laat ons even terugkeren naar verleden donderdag, even na het middaguur. Penetrante ringtune: het Scalakoor, gedrapeerd op een beat van Milk Inc. De moderne CD&V: burgerlijk-degelijk en toch niet duur. Hemelse gezangen stijgen op uit Van Rompuy's blinkend grijze Nokia. Welke melkproducent zou er nu weer aan de lijn hangen?

(in het Engels)

- “Hallo, met Herman Van Rompyou. Met wie heb ik het genoegen te spreken?”

- “Hi Haiku, geweldig je aan de lijn te hebben. Je praat met Barack Obama, president van de Verenigde Staten. Hoe staan de zaken ervoor, Haiku? Alles okay met de familie en kids? Om meteen ter zake te komen, ha. Heb je even 5 minuten om een aantal dingetjes te overlopen, betreffende onze doorlopende NAVO-samenwerking en de relatie tussen de wereldgemeenschap en China?”

- “Ah, meneer Obama. Maar mijn echte naam is Herman. Herman Van Rompyou. Niet Haiku.”

- “Wat zeg je, mister Van Rompyou? Je echte naam is niet Haiku? Werd er ook met uw geboorteakte geknoeid misschien? (buldert van het lachen) Dan hebben mijn medewerkers weer eens vergeten om de puntjes met elkaar te verbinden. Doet me denken aan die zaak met de Ondergoed Terrorist. Mmm.”

- “Om het op te helderen, meneer president: Haiku is slechts een bijnaam. Hij werd uitgevonden door de pers, aangezien ik mij op onbewaakte momenten wel eens overgeef aan de edele kunst van het dichten. In de Japanse haikuvorm. Haha! Ahum. U mag mij ook Herman noemen.”

- “OK, Herman. Laat ons eens zien... In de bloeiende vallei van ons wederkerig verlangen naar vrede en welvaart voor alle volkeren zou ik de Europese leiders het volgende willen vragen. Laat ons de mogelijkheden die de toekomst biedt niet beperken tot de horizon die we kennen. Als we samen opmarcheren, schouder aan schouder, naar onze duidelijk omlijnde doelstellingen, kunnen we wonderen verrichten. Hoop en sobere rede zijn de solide fundamenten van de menselijke onderneming. Kortom Haiku: ik zou meer troepen nodig hebben in Afghanistan. Wat heeft de EU ons te bieden op dit terrein?”

- “Euh, aha. Meneer de president, daarvoor moet ik eerst even rondbellen, denk ik. Met mevrouw Merkel en meneer Sarkozy. En met Pieter De Crem. We zitten ook met Griekenland... En de Baltische staten.”

- “OK, bedankt. Ik hoop op concrete engagementen, dat zal u begrijpen. Wij zijn reeds strategische partners voor zo lang. Ja, we kunnen het! En verder, meneer president Haiku: in het kader van de goedkope muntpolitiek van China en de verscherpte internationale concurrentie hebben wij beslist om extra belastingen op hun goederen te heffen. Kinderspeelgoed, staalplaten, badeendjes, batterijen, jeansbroeken, namaakeditorialen van Guy Tegenbos, enerverende wekkerradio's,... Krijgen van onze douanediensten allemaal een fikse importheffing, ingaande vanaf maart 2010. Kunnen we rekenen op Europese steun in deze arena, die ons als strategische partners zozeer aanbelangt?”

- “Euh wel. Zeker meneer Obama. Maar wat die wekkerradio's betreft zou ik toch even moeten afchecken met de heer Brown. En met mevrouw Merkel en met de Nicolas en zijn Carla. En ook met de heer Karel De Gucht, van onze Commissie Internationale Handel, die als geen ander de belangen van onze Europese wekkerradio's verdedigt, zij het niet van de arbeiders die hen produceren.”

- “Hahaha! Prettig met je gesproken te hebben, Haiku. Ik hoop dat we de basis kunnen leggen voor een vruchtbare samenwerking in de toekomst. Tot wiens actuele horizon we ons nooit mogen en kunnen limiteren. Ja, we kunnen het!”

- “Hihi. Wijze woorden, meneer de president. Ik zou op onze samenwerking en mijn telefoonrekeningen dan ook een toost willen uitbrengen, evenals een bescheiden haiku ten berde willen brengen:

Onze economie verkleurt in crisis
Heden zwalpen wij op de kapitalistische Titanic
Constructief blijven arbeiders, ik ga even bellen”


(pd)