Kapitalistische oorlogstokers van Poetin tot het westerse politieke en media-establishment: getrouwd met leugens en halve waarheden

Het kan u moeilijk ontgaan zijn: de oorlogstrom die dagelijks via alle kranten en mediakanalen wordt opgediend, nu Trump de veiligheidsparaplu van het VS-imperialisme boven het oude continent Europa heeft weggetrokken. Dat VS-imperialisme laat de steun aan Oekraïne even cynisch vallen, onder Trump, als dat het cynisch aanstuurde op het conflict met Poetins Rusland in de jaren voor diens invasie. Maar het argument dat de uitbreiding van de economische en geopolitieke EU- en VS-belangen ons gevaarlijk dicht bij een oorlog met het lokale imperialisme van de Poetin-dictatuur zou brengen – zeker in het geval van Oekraïne – is natuurlijk een levensgroot taboe in de door grote kapitaalgroepen gecontroleerde media. De VRT eet als openbare omroep uit de ruif van de gevestigde politiek en is qua onafhankelijke opinies even goed overweldigend gekoloniseerd door pro-imperialistische stellingnames.

Vanuit het standpunt van de werkende klasse zou steun aan hetzij de kapitalistische oligarchenvriend Poetin, hetzij aan de westerse EU-club een fatale vergissing zijn – want allebei exponenten van een steeds sneller verrottend kapitalisme en imperialisme. Marxisten hebben de invasie van Oekraïne door het corrupte oligarchenregime van Poetin steeds verworpen. De Oekraïense natie - in het bijzonder de verschrikkelijk lijdende werkende klasse en de jongeren - heeft recht op vrijheid en zelfbeschikking.

Maar die strijd kon best - om een reële uitweg uit oorlog en armoede te bieden - worden gevoerd op basis van verzet - inclusief militair – onder leiding van de Oekraïnse arbeidersklasse zelf. Niet op basis van steun aan Zelenski’s regime dat Oekraïne letterlijk uitverkoopt aan westerse kapitalistische belangen. In het begin van de oorlog waren er frappante voorbeelden van heroïsch Oekraïens verzet en zelforganisatie. 

Ook de Russisch sprekende gemeenschap in Oekraïne heeft overigens recht op zelfbeschikking en leed onder aanvallen van een discriminerend en verdelend Oekraïens burgerlijk nationalisme, dat nazi-elementen als de Azov-brigade integreerde en normaliseerde. Ook voor de Russisch sprekende gemeenschap zou reële zelfbeschikking zich enkel op basis van een breuk met het kapitalisme kunnen realiseren. 

Het trager groeiende en steeds sneller in crisis wegzinkende wereldkapitalisme is ziek vandaag in al haar sectoren. De Europese kapitalisten slagen er amper nog in om groei en degelijke jobs te creëren: Duitsland krimpt al enkele jaren en in landen als België staat er een reeks van ontslagen op de agenda – op een moment dat de Arizona-regering werkloosheidsuitkeringen tot 2 jaar wil beperken.

In de VS was er kunstmatig gestimuleerde BBP-groei op basis van ongeziene begrotingstekorten van 6% en overheidsstimulansen voor de economie, gekoppeld aan een groei van de bevolking door immigratie. Onder Trump wordt er gesneden in overheidsinvesteringen, worden vluchtelingen aangevallen en uit het land gezet en is er de chaos van de importtarieven – de “domste tarievenoorlog ooit” aldus zelfs de rechtse zakelijke pers in de VS. Deze cocktail van rechts beleid dreigt ook in de VS de groei- en jobmotor onderuit te halen, in een situatie van reeds langer bestaande overaccumulatie.

In China heeft het staatskapitalisme de westerse club van landen in langgerekte economische groeivertraging en depressie vervoegd. De officiële groeicijfers zijn er meer fictie dan realiteit. Kortom: het wereldkapitalisme kent geen enkele regio meer die de wereldgroei kan optillen. Integendeel, alle blokken dreigen tegelijk in een diepere economische crisis te verzinken. En dat terwijl de heersende klassen politiek zo goed als overal gediskrediteerd zijn en meer en meer via openlijk reactionaire, nationalistische, seksistische en racistische instrumenten proberen te regeren.

Dit is de context van het oorlogsgestook: dat de Europese Commissie de oorlogsproductie via schulden wil aanzwengelen is wanhopig economisch en politiek beleid dat Poetin als excuus zal gebruiken om onze sociale en democratische rechten – oa het recht op protest – aan banden te leggen, tegen de achtergrond van meer manifeste elementen van depressie in de wereldeconomie. Wat beter dan oorlogsgestook om de publieke opinie te regimenteren!

Ziedaar wat ook de columnist Joël De Ceulaer in een satirisch bedoelde column – neen, een lachertje is het niet – in de “links-liberale” maar vandaag ook op het oorlogspad marcherende De Morgen ons uitlegt. Nee, dat links de wereld ooit verklaarde in termen van tegengestelde imperialistische en winstbelangen is aan De Ceulaer al lang niet meer besteed.

Tot voor kort beweerde De Ceulaer nog in alle ernst – samen met vriend en collega-propagandist Maarten Boudry – dat de neoliberale globalisering ons naar een wereld van stijgende levensstandaard en van langsom meer vrede bracht. Dat waren tijden! Ach, wat hebben ze ons zoveel wijsgemaakt met uitgestreken gezicht. En de verzamelde critici van die kapitalistische globalisering, wat waren die toen onnodig pessimistisch en negatief volgens De Ceulaer en co. Vandaag zitten ze op de eerste rij om onze kinderen en onszelf in een oorlog tussen imperialistische dievenbendes te sturen. Geen greintje zelfrespect hebben ze daar in de mediatieke propagandakamers: veranderen even makkelijk van opinie als hun kapitalistisch-mediatieke broodheren van luxewagen.

De Ceulaer waarschuwt in zijn stukje ongein dat academici zoals Tom Sauer, die op de verantwoordelijkheid van de westerse politici wijzen in het conflict met Poetins oligarchenregime, genadeloos aan de schandpaal zullen worden genageld als ze de oorlogsretoriek niet ondersteunen. Net als de “critici van het Covid-beleid” enkele jaren geleden. Academici als Sauer zijn niet eens links, maar hebben het gore lef om de rol van de westerse politici enigszins feitelijk te beschrijven. Dat hebben ze dan voor op de meer van de pot gerukte critici van het Covid-beleid, zullen we maar zeggen. Maar net dat meer objectief en feitelijk - zeg maar wetenschappelijk - beschrijven van de kwalijke imperialistische rol van de EU en de VS kan niet voor propagandisten als De Ceulaer. Alleen de verhaallijn van de kapitalistische monopolisten en Christian Van Thillo zal heersen!

Alsjeblief, dat is het niveau van de “satire” – waar niemand om kan lachen – en de politieke analyse in de regime- en systeempers vandaag. Tijd om ons te organiseren tegen de oorlog stokende imperialisten in Oost en West. Voor degelijke jobs, investeringen in openbare diensten, voor een omverwerping door de werkende klasse van het zieke en in depressie verkerende kapitalisme. Voor een economie en maatschappij waar de werkende klasse democratisch de touwtjes in handen heeft. Weg met de oorlogstokers en de in onze levensstandaard hakkende beheerders van een verrot systeem. Verzet en een antikapitalistisch en socialistisch alternatief zijn meer dan ooit nodig.