Zonder haat straat

Vanmiddag hingen de VB-herauten Philip Dewinter en Anke Van dermeersch een bordje "straat zonder jihad" op de Turnhoutsebaan in Borgerhout. De actie staat, volgens het Vlaams Belang, symbool voor verdraagzaamheid.

Links-socialisme.blogspot.com wist te achterhalen dat het jihadbordje niet het enige was dat de VB'ers op de Turnhoutsebaan achterlieten. Omdat de partij van een inhoudelijke campagne houdt - en niet van stunts die enkel bedoeld zijn om de arbeiders te verdelen - timmerden Dewinter en Van dermeersch ook de volgende bordjes op verschillende voorgevels, die daar niet altijd om gevraagd hadden:

- "Zonder vakbondspraat straat"

- "Zonder klimaat straat"

- "Voor een nieuw Generatiepact is het zelden te laat straat"

- "Het is een gemene smeerlap die staakt straat"

- "Hitler was een beetje banaal straat"

- "Gooi de linksen in het kanaal straat"

- "Voor de patroons hun belang altijd paraat straat"

- "Met de arme Waal staan we voor paal straat"

- "Neem uw flexibel contract zonder gezaag te baat straat"

- "Ons sociaal programma is hemeltergend vaag straat"

- "Dankzij regionaal loonoverleg met z'n allen naar de maan straat"

- "Het neofascisme is elke werker die ervoor stemt fataal straat"

- "Het Belang een arbeiderspartij, dat gelooft toch geen hond, voor een degelijk antineoliberaal verhaal zoek niet verder dan CAP straat"


(pd)

Het moment dat de VRT-regie CAP opmerkte in de Stemtest...

Politieagent vestigt cordon sanitaire: "You’re busted, anti-neoliberale busters!"

Vrienden, sympathisanten van de Democratie, mensen van goede wil, burgers!

Zondag tegen de avondschemering is onze parlementaire monarchie ter hoogte van de Reyerslaan op een haar na aan een nationale ramp ontsnapt. Het scheelde niet veel of we zaten met een nieuwe Herald of Free Enterprise. Deze keer niet vastlopend voor de kust van Zeebrugge, maar met zijn Free Enterprise strandend op de klippen van een door schavuiten overgenomen “Doe de Stemtest”.

De Raad van Bestuur van de VRT gebruikt niet graag zwaar wegende woorden. Wij hebben eveneens een hekel aan ronkende verklaringen. Maar de openbare omroep heeft ook de plicht te zeggen waar het op staat. Zeker als de volksgezondheid van de kiezers op het spel staat.

In het populaire programma “Doe de Stemtest” waren ei zo na 3 (drie!) T-SHIRTS VAN CAP te zien! Onderlijfjes. Uit 100% katoen. Met van die korte mouwen en zeer strak om het lijf zittend, vooral wat de vrouwelijke versie betrof. Meer details volgen, na het forensisch onderzoek door de Federale Politie. Zij stuurde de 3 verdachte T-shirts door naar een gespecialiseerd labo aan de VUB, waar ze van boven tot onder op onaanvaardbare politieke overtuigingen zullen worden onderzocht. En desgewenst gesteriliseerd, door professor en SP.a-ideoloog Mark Elchardus.

Onze redactie had de vakbondsmilitanten en andere oproerkraaiers van deze T-shirts dragende groepering aanvankelijk proberen duidelijk te maken dat “iedere partij met lijsten in heel Vlaanderen” in “Doe de Stemtest” zou worden opgenomen. Inderdaad, een flater van formaat. We spreken hier over de harde kern. Van wat misschien ooit een brede, anti-neoliberale arbeiderspartij kan worden.

Enkel een lek in de kerncentrale van Tihange zou ons land nog nadeliger in de internationale persbelangstelling kunnen plaatsen. De gevolgen voor ons investeringsklimaat en de sociaaldemocratie laten zich raden.

En deze ramp zou zich op prime time-televisie hebben voltrokken. Terwijl hele gezinnen aan de buis vastgeklonken zitten en neoliberaal entertainment verwachten. Wij twijfelen eraan of het brede publiek wel voor bovengenoemde verzuring openstaat. Onze Raad van Bestuur durft er gerust een gezamenlijk maandloon op verwedden dat we onze kijkers veel onheil hebben bespaard door zo’n harde kern van de buis te houden.

Onze Raad van Bestuur wenst de regie van “Doe de Stemtest” veel beterschap. Het moet hard zijn aangekomen om - na alle voorzorgsmaatregelen van de Federale Politie, de Luchtmacht en onze eigen veiligheidsmensen - toch nog een handvol leden van dit groepje in hun afzichtelijk opdringerig T-shirt op het scherm te moeten opmerken.

Na van de eerste schok te zijn bekomen, belden zij dan ook stante pede de Schaarbeekse politie. Dit in de veronderstelling dat zij zich meer bekwaam zou tonen in de beheersing van T-shirts van de oppositie dan het ondergefinancierde Belgische leger.

Inderdaad, gelukkig leven we nog wel in een democratie. Onder het motto “Samen (met de flikken) is Alles Mogelijk” werden de 3 onverlaten van hun zitje geplukt, en als valse vertegenwoordigers van de vrije meningsuiting onder strikt cordon sanitaire uit de studio weggevoerd. Waarvoor wij achteraf nog een bedankje kregen van het Vlaams Belang.

Ons land was gered. De sociale zekerheid eveneens. De Democratie is vanaf nu terug in goede en bekwame handen.

De Raad van Bestuur, van de VRT, onder de bezetting van 3 CAP T-shirts.


(pd)

CAP protesteert aan ingang VRT tegen uitsluiting uit Stemtest

Een 70-tal leden en sympathisanten van CAP liet zijn protest vanavond horen tegen het weren van CAP uit het populaire VRT-programma "Doe de Stemtest". Zoals bekend is CAP de enige formatie met lijsten in heel Vlaanderen, voor de Kamer en de Senaat, die niet in de politieke test werd opgenomen.

Het was een lichtjes hallucinant schouwspel aan de ingang van de VRT-gebouwen, tussen 19u en 20u30 vanavond. Security en politie screenen elke wagen en voorbijganger die de VRT binnenwil. Iedereen die van ver of dichtbij met CAP te maken heeft, wordt de toegang ontzegd.

Kennelijk wil de VRT elke dissonante noot tijdens de uitzending van haar Stemtest vermijden. Resultaat: een wagen van een extreem rechtse Vlaams Belanger wordt met veel égards door de politie binnengevoerd, terwijl CAP'ers buiten de hekken blijven staan.

5 leden van CAP die zich hadden ingeschreven als publiek voor de Stemtest kregen 's middags een telefoontje van de VRT-nieuwsredactie. Het was niet de moeite om naar de VRT-studio's af te zakken: ze zouden er toch niet inkomen. Zelfs niet als publiek, dus. Merkwaardig voor wat nog altijd een publieke omroep is.

En dat terwijl CAP zowat de enige partij is die voor degelijke openbare diensten opkomt, met fatsoenlijke lonen en een vast statuut, en tegen privatiseringen. Werd er misschien druk uitgeoefend door SP.a om CAP als nieuwe, potentieel brede partij voor de arbeiders te weren?

Uiteindelijk werd meegedeeld dat CAP toch in een aantal rubrieken aan bod zou komen. Hopelijk heeft ons protest zo toch nog iets uitgehaald. Nu dinsdag wordt overigens een massapamflet, op 40.000 exemplaren, verdeeld aan de pendelaars in de stations om de uitsluiting van dissidente stemmen uit de media aan te klagen, met de eerste uitzending van de Stemtest als aangrijpingspunt.

Hoewel media-aandacht kan helpen, blijft het nog altijd ons werk in de wijken, in de bedrijven, tijdens stakingen, op de scholen en universiteiten,... die de duurzame basis voor de bekendheid van CAP als nieuwe arbeiderspartij zal leggen.

De stelling dat verkiezingen worden gewonnen of verloren via de televisie is niet juist. Op termijn is de directe propaganda van arbeider tot arbeider - op de werkvloer, in de wijk, in betogingen, etc. - veel doorslaggevender. Het is ook de enige manier om de maatschappij te veranderen, hand in hand met de uitbouw van onze eigen media: een arbeiderspers met haar eigen kranten, bladen, internetcommunicatie, etc.


(pd)

Kieskompas, ook met nieuwe arbeiderspartij.

Hieronder vind je een revolutionair stukje techniek. De interpretatie van een lezer van deze blog van de evolutie van het politieke landschap de laatste jaren. Naar het voorbeeld van het kieskompas op de site van De Standaard. Maar mét CAP natuurlijk.

Deze versie werd in elkaar gestoken door Jon.

http://www.cs.kuleuven.be/~jon/politiek.gif


Let op de explosieve ontwikkeling van het democratische Vlaamsnationalisme. We kunnen er uren naar kijken.

SOS Doe de Stemtest: populaire wetenschap, mét CAP.

Het blijft hier vragen en antwoorden binnenregenen, bij links-socialisme.blogspot.com. Representatiever dan het VBO, wetenschappelijker dan Einstein en nog steeds om te lachen... Waar vind je zoiets nog, tegenwoordig? Niet in de burgerlijke media.

- Gewone lonen, toplonen, recordwinsten*

(*en “Ik vertrek definitief naar Barbados, bedankt arbeiders!”):

Het aandeel van de lonen in het Bruto Binnenlands Product (BBP) tegenover dat van de winsten zit op een historisch laag niveau. De lonen van gewone werkende mensen daalden de afgelopen 25 jaar scherp in koopkracht. De indexering (het automatisch volgen van de lonen van de prijsstijgingen) werd uitgehold.

Wat moeten we hier van denken?

a) “U probeert duidelijk de aandacht af te leiden van de strijd voor een Europees Europa, een Vlaams Vlaanderen en een Edegems Edegem. Zelfs al lever ik in tot we Chinese lonen en een Amerikaanse sociale zekerheid hebben, dan nog zal ik fier zijn Vlaming te zijn.” (Vlaams Belang)

b) “Wij zijn tegen een vermogensbelasting. We zijn ook tegen een graaitaks op de toplonen. Als de superrijken minder rijk worden, worden ze misschien lui. Dat kunnen we de creatieve verzamelaars van couponnetjes in de maatschappij niet aandoen.” (Open VLD)

c) “Een graaitaks is geen goed middel om de sociale rechtvaardigheid te herstellen, ook al denkt het ABVV daar anders over. We hebben meer kritische beheerraden van bedrijven nodig. Met daarin ook vertegenwoordigers van de gewone man en vrouw, zoals Luc Van den Bossche.” (SP.a)

d) “Je moet een goede van een slechte manager kunnen onderscheiden. Dit is een ethische kwestie. Zoals die van een Klimaatminister.” (Groen!)

e) “Voor een vermogensbelasting op de portefeuilles van meer dan 300.000 euro (=1,6% van de Belgen). Afschaffing van het bankgeheim. Alle inkomsten samentellen en sterk progressief belasten. Voor een sterke verlaging van de belasting op lagere inkomens. Meer personeel en middelen om prioritair de strijd tegen de fiscale fraude aan te gaan.” (CAP)


- Milieu en klimaatkwestie:

Het voortbestaan van de komende generaties wordt bedreigd door de vervuiling en de opwarming van ons klimaat. Wat is de oplossing voor deze problematiek?

a) “Het is nog niet bewezen wat de oorzaken of gevolgen van de klimaatopwarming zijn. Dit mag absoluut geen excuus worden om kapitalistische ondernemers aan banden te leggen. Wij proberen bij de patroons op een goed blaadje te staan in deze kwestie, en hopen zo gemakkelijker aan de macht te komen.” (Vlaams Belang)

b) “We moeten de consument bestraffen voor vervuilend gedrag. Bijvoorbeeld met nieuwe ecotaksen.” (Groen!)

c) “We moeten kandidaten op onze lijsten zetten uit de groene beweging, zonder het huidige systeem van ‘alles voor de winst’ echt in vraag te stellen.” (SP.a)

d) “Wetenschap en techniek komen de gemeenschap toe. Uitbreiding van publieke investeringen in wetenschappelijk onderzoek, onafhankelijk van privé-belangen. Verpakkingsnormen om de bedrijven te verplichten minder afval te produceren. Gratis, efficiënt en milieuvriendelijk openbaar vervoer. Gratis energie-audits, een openbaar plan om huizen energievriendelijker te maken.” (CAP)


- Stakingsrecht en arbeidersstrijd:

Zonder de strijd van de arbeidersbeweging voor een beter leven had de sociale zekerheid nooit bestaan. Daar waren stakingen en andere acties op straat voor noodzakelijk. De laatste maanden maakten sommige commentatoren en politici gebruik van spontane stakingsacties op o.a. de luchthaven om het stakingsrecht in twijfel te trekken.

Wat vindt u hiervan?

a) “Staken schaadt, werken baat. Wij zijn voor rechtspersoonlijkheid voor de vakbonden. Geef de bazen het recht om in de stakingskassen van de werknemers te kijken. ’t Zal snel gedaan zijn.” (Vlaams Belang)

b) “Een minimumdienstverlening moet soms bespreekbaar zijn tijdens een staking. Er mag geen misbruik worden gemaakt van het stakingswapen om de positie van werkenden te verbeteren. Sociale ongelijkheid is de motor van de vooruitgang. Of toch de motor van de Mercedes van de grote aandeelhouders.” (Open VLD)

c) “De staking tegen het Generatiepact, dat mensen dwingt om langer te werken, toonde het conservatisme van de vakbonden. Jezelf als arbeider als een citroen laten uitpersen, dat is pas modern.” (SP.a)

d) “Arbeidersstrijd en stakingen zijn nodig om onze rechten te verdedigen als
werkende klasse. Alleen op deze manier kunnen we een meer rechtvaardige maatschappij bekomen. Stop de aanvallen op het stakingsrecht. Voor vakbondsdemocratie op alle niveaus.” (CAP)


(pd)

Doe de Stemtest (zelfbouwpakket)

Zoals de lezers van deze blog weten mag CAP niet deelnemen aan de Stemtest van de VRT, waarvan de eerste uitzending nu zondag plaatsvindt. CAP houdt aan de Reyerslaan overigens een protestactie, om 19u.

We werden als enige formatie met lijsten in alle Vlaamse kieskringen, en voor de Senaat, uit het programma geweerd. Meer was er niet nodig voor uw blogspot om zelf door de koorts van het kwissen te worden bevangen. Doe mee, en verzin zelf je vragen. Wat de arbeiders zelf doen, doen ze beter.

- Flexibele werkuren:

Tijdens de paarse regering daalde het aantal vaste jobs met 2%, volgens de Nationale Bank. Premier Verhofstadt sprak toch van een succes. Ze werden immers vervangen door tienduizenden flexibele dienstencheques, interim- en andere tijdelijke contracten.

Wat vindt u van deze evolutie?

a) “Geweldig! De bazen hebben veel te weinig te zeggen in dit land.” (Lijst Dedecker)

b) “De tijd dat de CD&V vond dat gezinsleden elkaar tijdens het eten mochten zien, ligt al een eeuwigheid achter ons. Het Vlaamse patronaat is de hoeksteen van onze samenleving.” (CD&V-NVA)

c) “JA! Ons reclamebureau heeft hierover nog geen gepaste slogan bedacht. JA! Dat is zeer jammer, maar we hopen dat de kiezer het tegen 10 juni is vergeten. JA! Ik hou van mijn mama.” (SP.a)

d) “Voor vaste en degelijke jobs. Stop de groeiende werkonzekerheid en flexibiliteit. Voor de omzetting van nepstatuten in vaste jobs.” (CAP)


- Regionalisering en goed neoliberaal bestuur:

Als de politici in Vlaanderen een schuldige zoeken voor de sociale problemen wordt dikwijls met de vinger naar “de Walen” gewezen. En omgekeerd. In welke mate stapt u mee in deze “communautaire twisten”?

a) “Wij zijn voor de splitsing van de sociale zekerheid. Omdat het Walen zijn. Walen zijn slechtere mensen dan Vlamingen. Ze zijn zelfs slechter dan de Vlaamse managers bij Opel. Da’s onze elite.” (Vlaams Belang)

b) “Wij vinden niet dat ALLE Walen slechte mensen zijn. We willen de arbeidersbeweging verdelen in de strijd tegen het neoliberale beleid, en sneller besparen. Splits dus voor een stuk de sociale zekerheid, de opvolging van werklozen,... en God zal u belonen.” (CD&V-NVA)

c) “Al die communautaire spelletjes zijn zo kleinzielig. Zolang er maar een Klimaatminister komt, mogen ze gerust nog wat de lonen matigen, werklozen schorsen en de openbare diensten privatiseren. Zonder Klimaatminister zijn er binnen 50 jaar misschien geen lonen meer om te matigen. Of werklozen om te schorsen.” (Groen!)

d) “Tegen elke communautaire verdeeldheid. Geen regionalisering van de arbeidsmarkt. Neen aan maatregelen die de werkenden tegen elkaar uitspelen.” (CAP)

e) “Niks tegen de Walen, maar een beetje regionaliseren doet inderdaad gemakkelijker besparen. Het socialisme zal efficiënt zijn, of het zal niet zijn. Ook al is de armoede geëxplodeerd naar 15% terwijl wij in de regering zaten.” (SP.a-Spirit)


Stel zelf de vragen op die de VRT best zou kunnen gebruiken, maar zondag misschien gaat vergeten. Siegfried Bracke zal u eeuwig dankbaar zijn. To be continued. Kwiskoorts...


(pd)

Column: Wat gebeurt er in Nederland?

Massale ontslagen verwacht bij ABN-AMRO en Unilever

Door Bas de Ruiter




















In de afgelopen weken is er in de Nederlandse media uitgebreid aandacht besteed aan de reorganisatieplannen van ABN-AMRO. Zowel de Britse bank Barclays als het samenwerkingsverband tussen Royal Bank of Scotland, Fortis en Santander heeft een bod uitgebracht op ABN-AMRO.

Hoewel nog onduidelijk is met wie ABN-AMRO in zee gaat, is het al wel duidelijk dat in beide gevallen wereldwijd 23.700 banen bij ABN-AMRO zullen verdwijnen. Dit terwijl ABN-AMRO over het eerste kwartaal van 2007 nog een nettowinst van ruim 1,3 miljard behaalde, een stijging van 30,6% ten opzichte van het eerste kwartaal van 2006.

De Nederlandse vakbeweging vreest dat ook bij Unilever een scenario van gedwongen ontslagen wordt geschreven. Afgelopen dinsdag 15 mei was er dan ook een actie van de vakcentrales FNV en CNV bij de aandeelhoudersvergadering tegen de doorgeschoten macht van activistische aandeelhouders, de zgn. “hedgefunds” of durfkapitalisten.

Een voorbeeld van een dergelijke activistische aandeelhouder is TCI (The Children’s Investment Fund) dat door haar eis tot opsplitsing van ABN-AMRO de toenadering van die bank tot het Britse Barclays heeft veroorzaakt.

Vreemd genoeg was bij het protest afgelopen dinsdag, waar enkele tientallen vakbondsactivisten aanwezig waren, ook de voorzitter van de Vereniging van Effectenbezitter (VEB) Peter Paul de Vries aanwezig.

De VEB waarschuwt weliswaar voor de doorgaande opsplitsing die bij Unilever plaatsvindt met de verkoop van bedrijfsonderdelen, maar deelt niet de visie van de vakbeweging dat de aandeelhouders te veel macht hebben. De Vries wijt de problemen juist aan een gebrek aan invloed van aandeelhouders (en personeel) op de bestuurstop bij bedrijven als Unilever.

Wij zijn akkoord dat het personeel bij bedrijven als ABN-AMRO en Unilever inderdaad meer zeggenschap zou moeten hebben. In onze visie kijkt de bedrijfstop enkel naar de wijze waarop ze de omzet en winst kan vergroten en zijn de belangen van de arbeiders daaraan ondergeschikt.

Het is echter pure onzin om de schijn te wekken dat meer invloed van aandeelhouders een verbetering van de belangen van de arbeiders zou betekenen: ook aandeelhouders zijn enkel uit op het vergroten van hun winstuitkeringen, ook als dat reorganisatie met banenverlies betekent.

Dit is ook te zien bij de ING Bank die de afgelopen week aankondigde 2500 voltijdse banen te schrappen, door de Postbank te sluiten. Dit terwijl ING afgelopen kwartaal nog een winst van 1,9 miljard boekte, weliswaar een daling ten opzichte het eerste kwartaal van 2006, maar nog altijd een enorm bedrag en meer dan een half miljard hoger dan de winst van ABN-AMRO.

De bestuursvoorzitter van ING Michiel Tilmant gaf als volgt de reden voor de gedwongen ontslagen aan: „Door de activiteiten van Postbank en ING Bank te combineren, kunnen we onze dienstverlening verbeteren en een betere focus behouden op kostenbeheersing”. Wat hier als kostenbeheersing wordt genoemd, is dus bedoeld om het enorme bedrag van 1,9 miljard winst, dat rechtstreeks in de zakken van bestuurders en aandeelhouders van ING verdwijnt, nog te verhogen.

Het personeel van ABN-AMRO, Unilever en Postbank/ING zou haar krachten moeten bundelen om het massale verlies van werkgelegenheid tegen te gaan. Een algemene 24-urenstaking bij deze bedrijven in Nederland zou het begin kunnen zijn van een beweging die een einde maakt aan de geplande reorganisaties van deze bedrijven.

Een uitbreiding van die staking naar andere banken en grote bedrijven in Nederland, en zelfs internationaal, zou als geleidelijk proces de manier kunnen zijn waarop de arbeidersbeweging zou kunnen laten zien dat zij geen ontslagen accepteert, vanuit een onbeperkte winstjacht van de grote aandeelhouders.

Offensief bepleit als Nederlandse sectie van het CWI het nationaliseren van de grote bedrijven plus de banken en andere financiële instellingen wereldwijd om een einde te maken aan de kapitalistische winstjacht, die ten koste gaat van de arbeidersklasse. Die nationalisatie zou gepaard moeten gaan met democratische controle en economische planning door de arbeidersklasse, zodat de basis kan worden gelegd voor een maatschappij waarin de belangen van de meerderheid van de wereldbevolking boven de belangen van een kleine rijke elite komen te staan.


(De LSP heeft een zusterorganisatie in Nederland, Offensief. Hun website vind je op www.offensief.nl)

Werkgelegenheid: traditionele partijen organiseren de werkonzekerheid

In deze verkiezingscampagne staat het thema werk mee op de voorgrond. VLD en SP.a overtroefden elkaar met nieuwe streefcijfers voor een komende regering. De blauwen willen “opnieuw” 200.000 jobs creëren. Vande Lanotte deed nog beter: die spiegelt ons 260.000 nieuwe arbeidsplaatsen voor.

Vele duizenden jobs gingen in de recente periode verloren bij bedrijven als Volkswagen en Opel. De “beloften” van de traditionele partijen beantwoorden dus aan een aangevoelde nood. Als zelfs winstgevende bedrijven overgaan tot massaontslagen, wie is er dan nog zeker van zijn job? Alles en iedereen wordt gedicteerd door het profijt van de grote aandeelhouders. En voor hen is “veel” (winst) nog niet genoeg.

Verhofstadt goochelt met cijfers om aan te tonen dat de regering in de buurt komt van de 200.000 beloofde nieuwe jobs. Enkele maanden geleden moest een studie uitwijzen dat het er 158.000 waren.

Maar om welk soort jobs gaat het dan? Sinds 2003 zou het aantal vaste jobs met 2% zijn achteruitgegaan, volgens de Nationale Bank. Dat zijn vele tienduizenden voltijdse, vaste jobs die werden geschrapt door de patroons. Ze werden vervangen door tijdelijke of interimcontracten. En door de Sociale Zekerheid gesubsidieerde dienstencheques.

Als er iets is wat deze regering heeft gepresteerd, is het de stelselmatige overgang naar onzeker werk. Neem de dienstencheques, die vooral zijn bedoeld voor het betalen van huishoudelijke hulp. In januari 2007 werden er in dit land 4.212.000 dienstencheques gebruikt, een jaar geleden waren dat er 2.206.564. In januari 2005 kwamen we aan slechts 903.179.

Omgerekend in voltijdse jobs staan de dienstencheques voor 18.000 nieuwe jobs in 2005, volgens de Nationale Bank. Ondertussen mogen we daar dus nog wel enkele tienduizenden “jobs” bijtellen. Wellicht zou je van al die extreem flexibele en tijdelijke dienstencheques vandaag zo’n 30 à 40.000 volwaardige jobs met een vast statuut kunnen maken. Je zou strijk- en andere huishoudelijke diensten op stads- of wijkniveau kunnen organiseren, met volwaardige syndicale rechten. Maar dat interesseert deze neoliberale regering natuurlijk niet.

Wat haar wel interesseert, is de ondermijning van het statuut van de werknemers die nog wel vast en beter betaald werk hebben, ten voordele van de bazen. Door de groep van flexibele en tijdelijke arbeiders uit te breiden, worden de condities van iedereen onder druk gezet.

Kijk naar De Post. Die is vandaag deels in privéhanden en een van de grote gebruikers van interimarbeid in ons land. Arbeiders met bijna geen rechten - met een interimcontract ga je niet snel protesteren tegen je werkvoorwaarden - worden zo uitgespeeld tegen de andere arbeiders. Bijvoorbeeld tijdens de stakingen die de afgelopen jaren bij De Post losbarstten.

In 2006 steeg het aantal uren uitzendarbeid met 13%, nadat ook 2005 al een topjaar was voor de sector. Het aantal uitzendarbeiders nam toe tot 363.000, met daarnaast nog eens 129.000 jobstudenten. Dit kan je nauwelijks nog het “tijdelijk opvangen van een verhoogde productie” noemen, waarvoor interimarbeid officieel was bedoeld.

In veel bedrijven is interimarbeid een permanent gegeven geworden. De bazen gebruiken het ook dikwijls om een extra proefperiode in te lassen, vooraleer ze je voltijds en voor onbepaalde duur willen aanwerven.

Eigenlijk is dit allemaal illegaal. Maar de jacht op bedrijven die de werkonzekerheid organiseren, is blijkbaar minder prioriteit voor de regering en de media dan de jacht op werklozen.

De beperkte groei van het aantal jobs onder paars was in belangrijke mate gebaseerd op voor meer dan 50% gesubsidieerde jobs (de dienstencheques), of de wildgroei aan tijdelijke en interimjobs. Sinds 2001, het jaar met een recessie in de VS-economie waarop een economisch “herstel” volgde, is de werkloosheid zelfs gestegen. Het probleem van de werkloosheid is structureel onoplosbaar binnen het kapitalisme.

Hoe kan je als werkende zo aan je toekomst bouwen? Wat de cijfers ook niet uitdrukken is de stress en psychische problemen dat dit voor velen met zich meebrengt: volgens een recente studie komt 17% van de bevolking in België ooit in een depressie terecht. De groeiende werkonzekerheid heeft dit fenomeen allicht versterkt, maar daar wordt zelden op gewezen.

CAP ijvert voor een verdeling van de beschikbare arbeid: een 32-uren- en vierdagenwerkweek, met behoud van loon en bijkomende aanwervingen. Dit zou de werkloosheid reëel kunnen beginnen oplossen en de werkdruk verminderen.

LSP denkt dat dit een stap vooruit zou zijn. Maar volgens ons kan je zo’n maatregel pas definitief veilig stellen in een ander soort maatschappij. Een socialistische maatschappij met een arbeidersregering, in dienst van de meerderheid en niet van een kapitalistische minderheid.


(pd)

Premier Verhofstadt droomt luidop: vakbonden als instrument van de staat?

Premier Guy Verhofstadt opperde een aantal weken geleden dat hij naast de tienduizenden dienstencheques, en andere instabiele vormen van arbeid, nog eens 200.000 jobs van de bomen wil schudden. Die man kan toveren, dachten wij toen. Net Harry Potter met dat brilletje.

En inderdaad, als je leest wie hij nu in de strijd tegen de werkloosheid aan de mouw wil trekken - eerder een eenzijdige strijd tegen de werklozen, nooit de bazen (die zoals bekend geen maatschappelijke plichten kunnen dragen, enkel hun belastingvoordelen) - dan val je toch even steil achterover. Verhofstadt wil de vakbonden betrekken bij het "activeren van de werklozen".

Het is nog niet voldoende dat de vakbondstop stelselmatig het vertikt om een beweging te organiseren als er massaontslagen vallen. Zoals bij Opel en Volkswagen Vorst. Precies door die weigering om de strijd aan te binden tegen sociale achteruitgang - in het bedrijf maar ook breder tegen de regering - zijn vele werkenden de vakbonden in een negatief daglicht gaan stellen.

Vandaag nog meegemaakt op campagne voor CAP in een arbeiderswijk van Leuven: iemand die met heel onze uitleg akkoord ging, tot het woord “vakbonden” viel. Uiteindelijk bleek dat de vrouw geen afkeer had van strijdbare vakbonden op zich. Waar ze over struikelde, was het feit dat sommigen de beschermde positie van vakbondsverantwoordelijke misbruiken uit strikt eigenbelang. Zonder zich verder ook maar een sikkepit om de belangen van de werknemers te bekommeren.

Maar voor Verhofstadt gaat dit type van uitverkocht overlegsyndicalisme, achterkamerpolitiek op de schoot van de bazen, nog niet ver genoeg. Hij wil de vakbondsleiding nu ook meetrekken in de jacht op de werklozen.

Trotski, de Russische marxist, stelde ooit: als de vakbonden geen onafhankelijk en uiteindelijk antikapitalistisch standpunt innemen, zijn ze gedoemd om zich te integreren in de burgerlijke staat. Dit is eigen aan het tijdperk van imperialistisch verval.

De talloze permanente “overlegorganen” tussen vakbonden en patroons zijn daar al een voorbeeld van. En de spontane acties in verschillende sectoren, de laatste weken en maanden, zijn een erkenning bij een deel van de vakbondsbasis dat het bureaucratische overlegsyndicalisme op z’n grenzen stoot.

CAP kan de organisatiestructuren aanbieden om de linkse oppositie voor strijd en solidariteit binnen de vakbonden vorm te geven. Met de interventies in de stakingen bij Volkswagen Vorst, Opel, etc. is CAP alvast goed op weg om haar naam bij een strijdbare laag van vakbondsmensen te vestigen.


(pd)

Democratie in Henegouwen?

In Henegouwen werden 8 lijsten voor de verkiezingen geweigerd. Dit gebeurde na een klacht van een extreem-rechtse formatie tegen een andere extreem-rechtse formatie. De rechter meende dat wie peterslijsten ophaalde aan de ondertekenaars ook de lijst van kandidaten moest kenbaar maken.

Een dubbele discriminatie dus voor kleine formaties: naast de verplichting om peterlijsten op te halen, kunnen ze bovendien geen "Leterme" doen (en de kandidatenlijsten pas vlak voor het indienen opmaken).

Het verzet tegen deze beslissing wordt natuurlijk georganiseerd. Komende donderdag wordt in Mons actie gevoerd tegen deze politieke willekeur om de oppositie het zwijgen op te leggen. Afspraak om 13u aan de rechtbank van Mons.

CAP haalde 5.000 peterslijsten op voor de Senaat langs Nederlandstalige en Franstalige kant, naast honderden peterslijsten voor de Kamer. CAP was overigens de enige formatie die overal met peterslijsten werkte (de PVDA liet haar Franstalige senaatslijst voordragen door 3 senatoren, wellicht van de Parti Socialiste...).

(Dit artikel verscheen eerder op internationaalverzet.blogspot.com)


Update: In Wallonië roept oud-vakbondsdelegee bij Forges de Clabecq, Roberto D'Orazio, op om op CAP te stemmen als "eerste stap naar een brede partij voor de gewone werkenden, de gepensioneerden, de jongeren en werklozen".

Het is duidelijk dat CAP door deze verkiezingsdeelname een aantal stappen vooruit is aan het zetten. Er bestaat een belangrijk potentieel voor een arbeiderspartij die breekt met de neoliberale eenheidsworst, de gebrekkige interne democratie van de traditionele partijen, de campagnes in kinderlijke reclamebureaustijl en het platte carrièrisme dat binnen de burgerlijke formaties overheerst.

CAP is als initiatief te recent gelanceerd om al een belangwekkende electorale score neer te zetten, en de middelen zijn zeer beperkt in vergelijking met wat de andere partijen er tegenaan gooien. Maar het is duidelijk dat de boodschap en de benadering nu al deuren opent in sommige vakbondsmiddens (vooral ABVV), en onder een laag van arbeiders en jongeren.

Velen wachten allicht nog af, om te zien of CAP het wel serieus meent als nieuw links initiatief. In dat opzicht zou niet deelnemen aan de verkiezingen de slechtst mogelijke optie zijn geweest. In deze verkiezingen kunnen de fundamenten worden versterkt om te komen tot de lancering van een echte, nieuwe en democratisch werkende partij voor arbeiders en jongeren.

Niet hebben deelgenomen aan de verkiezingen zou worden gezien als de strijdbijl bij voorbaat begraven, op het moment dat het gevecht nog moet beginnen. Als arbeiderspartij in wording zou dat een brevet van onkunde zijn geweest. Laat de media CAP grotendeels doodzwijgen, de echte krachtsverhoudingen worden gebouwd in de stakingsbewegingen waarin we tussenkomen, in de bedrijven, de wijken en de scholen.

Dat is ons terrein. En, afgaand op de reacties tijdens de manifestaties op 1 mei, is het ook waar de SP.a- en vakbondsbureaucratie - en eigenlijk het hele establishment - een heilige schrik voor koesteren. Een brede arbeiderspartij met een actief betrokken basis is de ergste nachtmerrie van de burgerij en haar pionnen. Laat ons des te harder bouwen aan CAP, om de heersende elite op dat vlak niet teleur te stellen.

Vergeet de Oude Germanen niet

Door Geert Cool

Speurneus Bart

Bart Debie is nog maar net veroordeeld wegens geweld, vervalsing van PV’s,… of hij heeft al enkele nieuwe doelwitten op het oog. Nu haalt Debie hard uit naar onze collega’s van het AFF, die volgens hem inside-informatie zouden krijgen van het weekblad Knack.

Hij suggereerde zelfs dat journalist De Ceulaer zou meewerken aan de AFF-site… Daar werd echter geantwoord dat er enkel kon verwezen worden naar de inhoud van een editie van Knack die de volgende dag zou verschijnen, omdat deze inhoud reeds werd verstuurd met een nieuwsbrief. Als we het goed begrijpen werkt de Knack-nieuwsbrief dus mee aan de AFF-site.

Wie zou die nieuwsbrief versturen? Dat is duidelijk stof tot onderzoek door Bart Debie, de man die alle criminaliteit oplost op “zijn” manier: met roddels, vervalste PV’s, martelingen,… Een mooie veiligheidsspecialist!

VB wil Wallonië veroveren

Het VB herhaalt haar “stunt” om een Franstalige lijst in te dienen. Deze keer gebeurt het in Waals-Brabant en zijn de bedoelingen niet zo stuntelig. Uiteraard wil het VB protesteren tegen het niet splitsen van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde.

Maar de partij wil meteen ook profiteren van de “apparentering” (lijstverbinding tussen verschillende kiesomschrijvingen) waardoor het hoopt een extra zetel binnen te halen in Brussel-Halle-Vilvoorde. Voor de vetpotten van de postjes, is het VB tot alles bereid!

Patsy

Op de VB-lijst in Waals-Brabant staat ook Patsy Vatlet. Een nobele onbekende voor het grote publiek, maar toch iemand met enige impact in het VB. Al was het maar omwille van haar goede band met voormalig VB-voorzitter-voor-het-leven Karel Dillen.

Die goede band werd overigens wel eens misbruikt, onder meer door de voormalige schoonzoon van Dillen: Hans Carpels (van het bedrijf Selexxion). Die probeerde samen met Dewinter de positie van Dillen te ondermijnen.

Zo vroeg hij in 1987 op een partijbureau toevallig naar de staat van de partijfinancies, nadat hij wist dat Dillen en zijn vrouw kort ervoor ruzie hadden gekregen (omdat Karel een volmacht voor de kluis van de partij aan Vatlet had gegeven).

Vatlet was toen 21 jaar en de jongste bediende van de partij. Het feit dat Vatlet een volmacht had, was niet geweten in de partij. Er werd gesuggereerd dat er een affaire bezig was. In die zin is Vanhecke overigens een waardige opvolger voor Karel Dillen. Vanhecke wordt achtervolgd door geruchten over zijn sympathie voor “Morelleke-forelleke”.

JA! Ik geloof in een positieve boodschap.

Zeg JA! tegen JA!-verkiezingscampagne van SP.a-Spirit! JA! En nog eens: JA! Voor ons plezier: JA!

Voor de slechte verstaander, die het neoliberalisme niet absoluut positief of om te lachen vindt: JA! JA! JA! Ook voor u!

JA! Reclamejongens zijn de grootste windmakers die er bestaan. Maar ook windmakers vinden wij als SP.a-Teletubbies tof!

JA! Ik wil uw vijf vuilniszakken tegen vanavond buiten zetten, buurman! Ik help graag een handje. En sorteren is voor mij slechts een kleine moeite!

JA! Ik knipoog soms naar de vrouw van de bakker. Haar echtgenoot slaat mij dan op mijn gezicht. De verzuring is een pest.

JA! Er mag meer fun zijn, want die ontslagen bij Opel zijn geen fun meer.

JA! Een minister verdient te weinig in vergelijking met de privé! Maar ik klaag tenminste niet, zoals sommigen van de 15% armen of 1 miljoen werklozen.

JA! Ik omhels soms de bomen en heet Frank Vandenbroucke!

JA! Je mag natuurlijk mijn condoom gebruiken. Je bent tenslotte mijn vriend, Patrick (*)! Alles voor een vriend die iets nodig heeft.

* Dewael, VLD-Minister van Binnenlandse Zaken

JA! Er mag meer milieu zijn. Niks tegen milieu.

JA! Daar zetten wij de onnozelste kandidaten voor op onze lijsten!

JA! Het Generatiepact was volgens Frank Vandenbroucke hoogstens de start van iets. Van een vriendschap met de vakbondsbasis die nooit zal doven!

JA! Aan het nieuwe sociale model. Gewoon omdat het nieuw klinkt en het oude reeds was ingenomen. Ja, door onszelf.

JA! Ik hoop dat er over de statistieken van de flexibiliteit, de armoede, de werkloosheid, de recordwinsten,... na bijna 20 jaar SP.a in de regering in deze kiescampagne niet teveel wordt geleuterd. Ik kus liever de treinbegeleider - en hij ook!

JA! Soms zegt een kus meer dan 1000 neoliberale woordjes van sociale afbraak!

JA! Wat hopen wij ECHT dat de mensen een beetje dom zijn. Ligt het er zo dik op?

JA! Verdorie. Als uit deze onzin maar geen nieuwe arbeiderspartij ontstaat.

JA! Zoiets als de CAP, met enthousiaste vakbondsmilitanten, wijkbewoners, jongeren en andere activisten.

JA! Dan kunnen we ons reclamebureau wel buitengooien.

JA! Ik hou van mijn mama.

JA! Ik zal haar dan nodig hebben.

JA! Dan geloof ik dat ik zelfs geen treinbegeleiders meer ga willen kussen.


(pd)

Column: Wat gebeurt er in Nederland?

Nederlandse PvdA in crisis: na opstappen partijvoorzitter hele partijbestuur afgetreden





















Door Bas de Ruiter

Wat zijn de oorzaken van de interne chaos?

Onlangs werd bekend dat Michiel van Hulten zijn functie als voorzitter van de Partij van de Arbeid neerlegde. Een dag erna trad het gehele partijbestuur af. Zogenaamd waren het geen interne twisten over de partijkoers die hieraan ten grondslag lagen. Van Hulten noemde echter een kritische brief van een aantal partijbestuursleden als de reden om zijn functie neer te leggen, bij gebrek aan vertrouwen.

Bovendien was er al weken sprake van discussie binnen de PvdA over de positie van partijleider (en minister van Financiën/vice-premier) Wouter Bos. Onder andere de voorzitter van de PvdA-jongerenorganisatie, de Jonge Socialisten, leverde kritiek op de dubbele functie die Bos heeft, waardoor het PvdA-geluid onvoldoende door de partijleider zou worden vertolkt.

Ook PvdA-coryfee Pronk kwam naar buiten met deze kritiek. De aanleiding was de ommezwaai van Wouter Bos rond het thema van belastingverhoging voor de topinkomens, waar de PvdA in de verkiezingscampagne voor opriep en nu niet langer verdedigt.

Bos, de eerste door de leden gekozen partijleider van de PvdA in haar geschiedenis, wijst de kritiek van de hand. Dat de PvdA geen heldere koers meer zou hebben, wijt hij in een interview in NRC Handelsblad in eerste instantie niet aan zichzelf, maar aan de gehele partij.

In datzelfde interview vroeg de interviewer Bos naar de wijze waarop hij dacht het leeglopen van de partij richting de SP te stoppen. Wouter Bos antwoordde dat de PvdA altijd een “brede volkspartij” heeft willen zijn die zich zowel richt op de progressieve elite, de “hardwerkende” middenklasse en de armere lagen van de bevolking. Het succes van de partij zou ook in de toekomst moeten liggen in het behartigen van de belangen van deze drie groepen.

Met zijn retoriek over de “brede volkspartij” geeft Bos precies aan wat het probleem is met de voormalige sociaaldemocratie in Nederland, maar ook in de rest van Europa. De Europese sociaaldemocratie heeft het idee van klassenstrijd en van de onverzoenbare tegenstelling tussen arbeid en kapitaal laten varen.

Zij wil de belangen dienen van het gehele volk, of het nu gaat om een kapitalist of een arbeider: dat die belangen vaak tegenstrijdig zijn, maakt dan blijkbaar niet meer uit. Dat de kapitalist zo veel mogelijk winst wil maken door onder meer de lonen van zijn arbeiders zo laag mogelijk te houden, geeft al voldoende aan dat er een onverzoenbare tegenstelling tussen die belangen bestaat.

Een partij die geen kant meer kiest voor haar traditionele achterban, de arbeiders, werklozen, arme jongeren en gepensioneerden, in de strijd voor de verbetering van hun leef- en werkomstandigheden is gedoemd om aan interne crisis en chaos ten onder te gaan.

Een dergelijke partij die onder het mom van de “brede volkspartij” zowel de belangen van rijk en arm wil dienen, gaat de rijkdom van de rijke elite niet willen gebruiken om de levensomstandigheden van de grote meerderheid te verbeteren. Ze gaat de arbeidersklasse afschepen met broodkruimels, terwijl de kapitalisten hun topinkomens en winsten zien stijgen.

Slechts een echte arbeiderspartij met een socialistisch programma als antwoord op de winstjacht van de grote bedrijven biedt een lonkend perspectief voor de arbeidersklasse in Nederland en Europa. Het is daarom dat in Nederland de SP is gegroeid naar de partij die ze nu is, omdat ze het potentieel heeft om die nieuwe arbeiderspartij te zijn.

Tegelijkertijd lijkt de SP-partijleiding ook wat te voelen voor de idee van de “brede volkspartij” die Wouter Bos verdedigt. Laten de ontwikkelingen van de PvdA een les zijn voor de SP-leiding.


(De LSP heeft een zusterorganisatie in Nederland, Offensief. Hun website vind je op www.offensief.nl)

Vlaams Belang in penarie met verkiezingsaffiche

Het zit het Vlaams Belang in deze verkiezingscampagne niet mee. De partij botst nu op tegenkanting met haar belangrijkste affiche. VB-kopstuk Philip Dewinter had het werkstuk persoonlijk in elkaar geknutseld, aangezien zijn artdirector naar de Lijst Dedecker was vertrokken. Veel lessen uit het verleden werden er daarbij niet geleerd. En dan verwijzen we niet alleen naar de collaboratie tijdens WOII.

Terug naar de affiche in kwestie. Deze keer komt de onthutste reactie niet van niets vermoedende individuen die plots vaststellen dat ze op metershoge affiches een ruw anti-vreemdelingenstandpunt staan te verkondigen. Dan wel, tegen de achtergrond van een wijds korenveld, het radicaal-Vlaamse separatisme gestalte geven. Dit laatste aan de hand van een foto van een prettig middagje Bellewaerde, uit het familiealbum op My Space.

Deze maal tekent de leeuw op de nieuwe VB-affiche protest aan. Wellicht hoopte het VB het gedoe met vorige partijaffiches te omzeilen door een dier uit de savanne te laten opdraven. Moeilijker in positie te brengen dan Anke Van dermeersch na een avondje stappen kon zo'n beest niet zijn. En alles was aanlokkelijker dan het afzichtelijk ultraliberale economische programma van de partij. Mooi verkeerd gedacht, dus.

Moeilijk op te sporen was de ondertussen "bekende leeuw" op de VB-affiche niet. De viervoeter ging gisteren aankloppen bij de ombudsman van de Antwerpse stadsdiensten. De leeuw maakte er, met de snorharen tegen het loketraampje schurkend, verbaal en schriftelijk zijn grieven kenbaar.

"Dit is een schande. Ik weet van niks, zit rustig in mijn kooi wat rond te slenteren, tot ik plots hoor van de opzichters in de Antwerpse Zoo dat een neofascistische partij mijn kop gebruikt op haar plakwerk, en dit om zichzelf en haar tegen de arbeiders gerichte zaak populair te maken.

Vlaamse kracht! Ik ben nota bene afkomstig van een soort die enkel in oostelijk Afrika voorkomt. Mijn grootvader was een leeuw in het verzet tegen de Europese koloniale bezetter! Mijn vader en moeder militeerden in de savanne in de rode leeuwenvakbond, waarbij ze alle dieren verenigden in de strijd tegen het onderdrukkende safaritoerisme. Een schande is het, voor heel onze familie!

Kunnen die fascisten zich niet baseren op hun volkseigen beesten? Het koolmeesje, bijvoorbeeld. Vlaanderen, de Koolmees! Ik zie het zo voor mij. De fiere Vlaamse koolmees, ze zullen haar niet te-em-men! Hoe heet het baasje van die partij, eigenlijk? Ik begin hier bloed te ruiken."

De ombudsman, die angstvallig onder zijn loketraampje is weggedoken, piept: "Philip Dewinter. Hij was het. Ik niet, meneer. Ik heb niks tegen leeuwen uit Oost-Afrika. Behalve als ze een hoofddoek dragen, wat niet mag van onze burgemeester. Die heet Patrick Janssens, van de SP.a."

De klassebewuste leeuw schudt zijn manen heen en weer, en tokkelt ongeduldig met zijn klauwen op de rand voor het loketraampje. "Djeezus, nog nooit van godsdienstvrijheid gehoord? Ik vind dat moslimvrouwen het recht hebben om een hoofddoek te dragen, of er geen te dragen. Er zijn er hier blijkbaar meer die de arbeidersklasse willen verdelen.

Maar eerst moeten die rechtse affiches met mijn leeuwenkop erop eraf. Heb jij het adres van die Dewinter?"

De Antwerpse ombudsman steekt, weggekropen achter het loketraam, een arm in de lucht. Tussen zijn vingers bengelt een wit papiertje waar een adres staat opgekrabbeld. Vlaams Belang, Madouplein, Brussel. "Merci, kameraad. Ik heb honger. Ik denk dat ik mijn anti-imperialistische maag eens goed ga vullen met deze fanclub van het Vlaamse patronaat, die de leeuwen en de arbeidersklasse verdelen in de gerechtvaardigde strijd voor hun materiële belangen."

Philip Dewinter had het de laatste maanden niet onder de markt, met de overwinningsnederlaag in Antwerpen en de overlopers naar Lijst Dedecker. Maar dat hij in zijn eigen kantoor een gat uit de broek zou worden gebeten door de leeuw op zijn eigen partijaffiche, vond het VB-boegbeeld een wel zeer spijtig voorval.

"OK, OK, een koolmees zal het worden! En vergeet dat blank Europa!" waren de laatste woorden die Dewinter nog enigszins hoorbaar kon uitbrengen, nadat hij zich ijlings in het vrouwentoilet van het VB-hoofdkwartier had verschanst.


(pd)

Frankrijk: tijd voor een echte linkerzijde

In Frankrijk werd Nicolas Sarkozy gisteren verkozen tot president met 53% van de stemmen. Dat gebeurde in een erg gepolariseerde atmosfeer: 84% van het electoraat bracht zijn stem uit. Ongetwijfeld waren er heel wat arbeiders en jongeren die zonder veel illussies, of zelfs met dichtgeknepen neus, hun stem op Ségolène Royal van de "moderne" - lees: neoliberale - PS uitbrachten.

Het heeft allemaal niet mogen baten. Royal had een vage, dikwijls moraliserende boodschap. Ze bood geen perspectief op het optrekken van de levensstandaard van de loontrekkenden, de meerderheid van de bevolking. De ervaring met de PS in machtsposities in het verleden, doorprikte de beloften die Royal tijdens de campagne opwierp.

Sarkozy mobiliseerde met een duidelijk rechts programma de middengroepen en zelfs traditioneel extreem rechtse kiezers. Deze laatsten veegden hun voeten aan de oproep van Le Pen, die weigerde een voorkeur voor een van beide kandidaten te laten blijken.

Bij gebrek aan een concreet links alternatief kan een boodschap van economisch individualisme en een sterke staat - rond het thema van veiligheid - een ingang vinden. Ook onder bepaalde lagen van de arbeidersklasse, die bij gebrek aan een collectief antwoord zoeken naar individuele oplossingen.

Sarkozy was een meesterillusionist in deze verkiezingen. Als man van de regering stelde hij zich voor als de kandidaat van de "verandering". Als openlijk verdediger van de patronale belangen verwees hij in positieve zin naar historische figuren van het Franse socialisme, zoals Jaurès (die zich omdraait in zijn graf).

Als man van de repressie profileerde hij zich tegelijk als "verdediger van de zwakken". Mei '68 werd door deze ultraliberaal zelfs verantwoordelijk gesteld voor de negatieve aspecten van het financiekapitaal... Een volledig bij de haren getrokken redenering, maar dat komt ervan als je geen tegenstand die naam waardig van "la gauche" krijgt.

Retoriek in een campagne is één ding. Dag na dag een asociaal beleid voeren tegen de meerderheid van de arbeiders in een ander. De illusies in Sarkozy zouden wel eens even drastisch kunnen wegsmelten als die in Bush, die andere harde conservatief. Beiden misbruiken het onveiligheidsgevoel om een sociale basis te behouden in de maatschappij. Maar zo'n benadering kan niet eeuwig werken, weet Bush nu ook.

Sarkozy wil ontslagen vergemakkelijken, een minimumdienstverlening bij stakingen,... Dit is een ramkoers met de basis van de vakbonden. Nieuwe brede verzetsbewegingen zijn onvermijdelijk. Hopelijk grijpen de Franse arbeiders en jongeren die aan om ook een politiek verlengstuk voor hun strijd uit te bouwen: een massale arbeiderspartij met een socialistisch programma, om Sarkozy effectief van antwoord te dienen. De glimlach van Royal heeft die klus duidelijk niet geklaard.


(pd)

Gratis internetradio bedreigd

Door Kim Wauters

Sinds enkele jaren ben ik een regelmatige luisteraar van Digitally Imported (www.di.fm), een internet-radiostation waar je gratis naar meer dan 35 muziekkanalen kan luisteren. Het aanbod is dan ook bijzonder divers. Hoewel DI zich wat meer toelegt op de elektronische muziekstijlen (meer dan 15 kanalen), is er ook voor fans van andere muziek heel wat te vinden.

Er is een salsakanaal, een rapkanaal, een kanaal met klassieke muziek, new age en wereldmuziek. Er is de mogelijkheid om naar jaren ’80 en ’70 te luisteren. Eveneens zijn er meerdere rock- en jazzmuziekkanalen.

Het muziekaanbod is dus enorm divers, de muziek is gratis toegankelijk en er worden nauwelijks reclamespotjes gedraaid. Een groot verschil met bijvoorbeeld Studio Brussel, of Radio Donna. Dit radiostation telt dikwijls meer dan 20.000 luisteraars tegelijkertijd.

Echter, dit station en tal van andere internet-radiostations worden met uitsterven bedreigd. Een tijd geleden is er een voorstel in het Amerikaanse parlement gelanceerd om de bedragen die dit soort stations moeten betalen aan “artiesten” drastisch te verhogen. Digitally Imported en andere internet-radiostations kunnen deze bedragen niet betalen en zullen mogelijk over een aantal maanden uit de ether verdwijnen.

Er is een protestbeweging ontstaan vanuit diverse internet-radiostations tegen dit voorstel, dat zich georganiseerd heeft in www.savenetradio.org. De strategie die deze organisatie volgt, bestaat uit het druk uitoefenen op Amerikaanse parlementsleden en andere vormen van lobbyen.

Er is al een beperkt succes geboekt, in die zin dat de eerste rekening, die normaal in mei zou verstuurd worden, pas verstuurd zal worden op 15 juli. Tevens is er een alternatief voorstel dat inhoudt dat de bedragen sterk verminderd zouden worden in vergelijking met het huidige voorstel.

Het is voor mij nog onduidelijk hoe deze beweging verder zal evolueren. Maar één ding mag duidelijk zijn: als het om iets fundamenteler zou gaan (bijvoorbeeld werkgelegenheid, sociale zekerheid, onderwijs, de bezetting van Irak) dan zou lobbywerk zeker onvoldoende zijn.

Column: Graaicultuur

Door Karel Mortier

De twee belangrijkste eisen die het ABVV op 1 mei naar voren schoof waren de zogenaamde graaitaks op de inkomens van topmanagers en het behoud van de federale solidariteit. De verkiezingen zijn nog niet voorbij of de SP.a heeft beide voorstellen en eisen van de vakbond al afgeschoten.

Het is wellicht niet toevallig dat de SP.a heeft gewacht tot na 1 mei om de hoofdvogel van het ABVV af te schieten. Die dag moest vooral de schijn hoog worden gehouden. Dat zou moeilijk geweest zijn als de SP.a-kopstukken de voorstellen van het ABVV verwierpen tijdens hun toespraken.

Vande Lanotte ziet niets in een zogenaamde graaitaks, omdat dit niet strookt met beslissingen zoals de verlaging van de hoogste belastingvoeten tijdens de voorbije regeerperiode. Vande Lanotte stelt wel een aantal andere zaken voor om iets te doen aan de graaicultuur. Maar die komen grotendeels overeen met de voorstellen die door de ondernemers zelf naar voren worden geschoven, zoals het transparanter maken van lonen, sterkere raden van bestuur en meer onafhankelijke bestuurders.

Dit zou moeten volstaan om de graaicultuur aan te pakken. In die zin volgt Vande Lanotte de standpunten en de redenering van de Nederlandse collega’s van de PVDA, die weliswaar veel lucht verplaatsen rond dit onderwerp maar er in de praktijk weinig aan doen.

Het probleem is immers dat eerdere maatregelen - zoals het transparanter maken van de lonen en sterkere raden van bestuur - alleen maar hebben geleid tot het openbaar maken van die graaicultuur en niet tot de oplossing van het probleem.

In andere landen zoals Nederland, de Verenigde Staten en Groot-Brittannië is er meer transparantie en is er een sterkere traditie van kritische raden van bestuur, maar daar liggen de gemiddelde lonen van de topmanagers meestal een pak hoger. Het probleem is dat die raden van bestuur grotendeels bestaan uit mensen die er alle belang bij hebben dat de graaicultuur blijft bestaan, of die gewoon niets beter weten.

In Nederland noemt men dit het “old boys”-netwerk van topmanagers, oud-politici en ondernemers die de raden van bestuur bevolken en die hoge lonen binnen hun visie normaal vinden. Moeten we rekenen op mensen die voor een paar vergaderingen per jaar tienduizenden euro’s opstrijken om de graaicultuur aan banden te leggen?

Wat heeft iemand als Dehaene, die in de raad van bestuur van Inbev zit, gedaan om de graaicultuur binnen die onderneming aan de kaak te stellen? Je kan niet aan de indruk ontsnappen dat het eerder Dehaene is die de gewoonten van het topmanagement heeft overgenomen, dan omgekeerd: dat Dehaene zijn christelijke arbeidersroots heeft geïntroduceerd bij Inbev.

De tweede eis van het ABVV was het behoud van de federale solidariteit en die eis was door de SP.a reeds eerder naar de prullenmand verwezen.

In het verleden wachtte de SP.a tot na de verkiezingen om standpunten en voorstellen van het ABVV naast zich neer te leggen, om vervolgens de schuld op de VLD of CD&V te steken. Vandaag wachten ze pas tot na 1 mei om dat te doen.

De belangrijkste reden waarom de SP.a het voorstel van het ABVV verwerpt is wellicht dat SP.a zich in toenemende mate richt op de jonge, dynamische “betere tweeverdieners” die veelal de ambitie hebben om carrière te maken. Mensen die het hart “links” dragen maar hun portefeuille rechts, om het met een cliché te zeggen.

De SP.a wil allicht mensen die de illusie of ambitie hebben om ooit poen met hopen te verdienen - al dan niet als parlementair voor de SP.a - niet voor het hoofd stoten. Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom de SP.a tegen een vermogensbelasting is. Ze willen van hun imago af dat ze er alleen maar zouden zijn voor mensen met een laag inkomen of mensen die leven van een uitkering.

Een vermogensbelasting, laat staan een graaitaks, richt zich uitsluitend op een heel beperkte groep in de samenleving. Eén die electoraal niet veel voorstelt, maar daarnaast zit er nog een flinke groep mensen die hopen ooit in het selecte gezelschap te worden opgenomen. Of die hopen door bij die groep aan te schurken daar zelf beter van te worden.

Wellicht richt de SP.a zich ook tot die groep. Of voelen veel van hun mandatarissen zich aangesproken als er een discussie wordt gevoerd over een vermogensbelasting of graaitaks…

1 mei: Dag van de Regeringsmededeling

"Beste kameraden!

Wat doen wij hier vandaag? Wat zitten wij, moderne sociaal-democraten, hier eigenlijk aan te vangen op deze mooie, stralende dag? Iemand een idee? Een suggestie? Een kleine, minuscule hint? Hadden we voor hetzelfde geld in een strandstoel in het warme zand van Oostende kunnen liggen? Of is dat vergezocht?

Kameraden, terug naar 1 mei. Straks is er nog meer animatie, met de trommelaars van Aandelenopties na Arbeid, die voor u zullen trommelen. Dank u, maar als we naar de geschiedenis kijken, en er goed naar kijken, merken we dat 1 mei oorspronkelijk een dag van strijd was voor de achturendag.

De achturendag, kameraden en gesettelde carrièristen! Hoe oubollig. Hoe absoluut niet van deze tijd en van de jaren stillekes! Nooit, maar dan ook nooit zullen wij nog de verwerpelijke slavernij, de barbaarse onderwerping torsen van een werkdag van slechts acht - acht! - lamlendige uurtjes.

Ikzelf, kameraden en collega's in de regering, werk soms tot twaalf à dertien uur per dag. Neen, neen, geen applaus, kameraden en stropdasbureaucraten. Geen applaus. Maak er alsjeblief geen nieuwe sociale kwestie van.

Frank Vandenbroucke, mijn dierbare collega, werkt soms nog langer verder op zijn kabinet, aan zijn sociale staatshervorming en de inquisitie voor de werklozen. Soms tot in het holst van de nacht. En dan heeft hij minstens nog eens zeven andere wereldproblemen opgelost: de vergrijzing, immigratie, de opwarming van de planeet, de filevorming, proper drinkwater voor wie het nodig heeft, het aangeboren egoïsme van mensen zoals Elio Di Rupo,...

Kameraden, wij hebben jullie lang voor de gek gehouden. Al die jaren in de regering zijn jullie lonen en uitkeringen met onze zegen in koopkracht flink gezakt! Jullie kinderen hebben we in een eindeloze reeks van nepstatuten en interimflauwekul gestopt. Dankzij mijn dierbare collega Frank Vandenbroucke nu ook met de zweep van de RVA en genadeloze schorsingen op hun rug!

Jullie openbare diensten, arbeiders, hebben we ondertussen naar het stenen tijdperk gebombardeerd! Neen, het was niet Europa? Helemaal niet! Da's een begrip dat niet bestaat. Het waren wij!

Je moet het maar doen als 'socialisten', zoals Martine Tanghe van de VRT ons nog altijd noemt.

Kameraden en carrièredwepers, ons spelletje zal beslist niet zo lang meer duren! Neem het er nog eens goed van. Want straks zou het gedaan met feesten kunnen zijn. Nog een prettige en dorstige 1 mei en gedenk ons op 10 juni!"


(pd)