Stop de persen: Jean-Marie Dedecker (VLD) houdt van Arabische minderheden! *** Zolang ze in Palestina of Zuid-Libanon in een tentenkamp onze Chirogebruiken overnemen *** Jongeren die zich een week lang amper wassen, met de katrol luid gillend van boomtakken komen gesuisd en rond het kampvuur John Lennonklassiekers naar het leven staan... *** Laat het nu precies dit soort "onontbolsterd" bolsjevisme zijn dat ze bij de VB-familie Colen-Beliën via thuisonderwijs bestrijden *** Volgens Yves Desmet is het migrantenstemrecht een pijnlijke mislukking *** Slechts enkele duizenden migranten schreven zich in voor de gemeenteraadsverkiezingen, wat volgens de commentaarschrijver het gebrek aan illusies in de traditionele politiek van de "lagere sociaal-economische groepen" (hij zit zelf in de hogere, niet?) in de verf zet *** Yves wil gewoon zeggen dat hij niet kan wachten op die nieuwe, brede arbeiderspartij *** Wij doen ons uiterste best! *** En Jef Sleeckx, Lode Van Outrive en Georges Debunne ook *** Terwille van Yves en zijn "lagere sociaal-economische groepen", en de historische noodzaak - onze sympathieke cafévriend *** Condi Rice, VS-Buitenlandminister, streek neer in het stilaan tochtige en smeulende Beiroet *** Tijdens de overstroming van het arme, zwarte New Orleans bleef Rice halsstarrig winkelen in Manhattan: dat was tenslotte het binnenland, en niet bijster rijk of Republikeins *** Het Israëlische leger hield een dag halt met haar bommenregen op Beiroet *** Om Rice haar boodschappen te laten doen, en haar golvende kapsel niet uit de pro-Israëlische plooi te blazen *** "Ze mogen hier wel iets aan de putten in de wegen doen", aldus Rice bij haar vertrek, tevreden zwaaiend met haar nieuwste handtas van Vuitton *** Volgens Bush zou de "bullshit" in Libanon stoppen als Syrië Hezbollah bij de kraag grijpt *** De bullshit van Bush, daarentegen, zal stoppen als de Amerikaanse arbeiders hem en de heersende klasse een "kick in the butt" geven *** Wereldpolitiek vanuit westernperspectief *** Iedere arbeider Indiaan?
(pd)
vrijdag, juli 28, 2006
donderdag, juli 27, 2006
Column op donderdag: Realpolitiek van Chavez?
Door Karel Mortier
Chavez is de laatste weken en maanden een druk internationaal programma aan het afwerken. Op zijn bezoeken sluit Chavez contracten af met een aantal landen en probeert hij o.a steun te verwerven voor een zetel in de VN-Veiligheidsraad.
Venezuela heeft 128 stemmen nodig om een zetel in de Veiligheidsraad te verwerven en lijkt op weg te zijn om die binnen te halen. De belangrijkste tegenkandidaat voor Venezuela is Guatemala, wiens kandidatuur wordt gesteund door het Westen. Mocht Venezuela een zetel in de Veiligheidsraad verwerven dan zal dit wellicht gezien worden als een nederlaag van het VS-imperialisme en een persoonlijke overwinning voor Chavez.
Op zich is het niet echt een probleem dat Chavez steun probeert te verwerven voor Venezuela in het buitenland. Alleen kan men een aantal vragen stellen over de manier waarop hij daarin tewerk gaat. Wit-Rusland een "modelstaat" noemen en stellen dat Venezuela in die richting zou moeten evolueren en handjes gaan schudden met de mollahs in Iran is wellicht niet de beste manier om steun te verwerven in de rest van Europa en de wereld voor de plannen van Chavez voor Venezuela.
Moest Chavez een Iraniër of Wit-Rus zijn geweest, dan was hij wellicht een gast van het lokaal gevangeniswezen - als hij geluk had. Het kan ook de tegenstanders van Chavez in Venezuela de nodige munitie geven om Chavez aan te pakken en de steun van belangrijke groepen in het land voor Chavez verminderen.
De meeste Venezolanen zitten wellicht niet te wachten op een "democratie" zoals in Wit-Rusland, laat staan op een modeleconomie zoals in Noord-Korea. Chavez lijkt de strategie van "de vijand van mijn vijand is mijn vriend" te hanteren in de keuze van zijn bondgenoten, ongeacht het karakter van de regimes die daaraan beantwoorden.
Chavez is reeds meer dan 5 maal in Iran te gast geweest, hoewel dit regime een neoliberaal beleid voert, vrouwen en minderheden onderdrukt en de rechten van werkenden negeert. Dat dit regime de dood van tienduizenden Iraanse marxisten (helaas voor hen vaak van de geperverteerde stalinistische variant) op zijn geweten heeft, speelt ook niet in zijn voordeel.
Hoewel Chavez terecht de hypocrisie van de aanpak van het Iraanse regime door het Westen aanklaagt, is dat nog geen reden om alle kritiek op dit regime te sparen. Het is één ding om relaties te onderhouden met dergelijke landen, omdat geen enkel land nu eenmaal in staat is om geïsoleerd te zijn van de rest van de wereld. Het is nog iets anders om dergelijke regimes te ondersteunen, wat op het eerste gezicht helaas vaak het geval lijkt te zijn.
Daarmee ondermijn je alleen maar je eigen geloofwaardigheid in binnen- en buitenland en vergroot je je afhankelijkheid van regimes waarmee je enige band een gezamenlijke vijand is. Dat is veelal geen basis voor een stabiele relatie.
Chavez is de laatste weken en maanden een druk internationaal programma aan het afwerken. Op zijn bezoeken sluit Chavez contracten af met een aantal landen en probeert hij o.a steun te verwerven voor een zetel in de VN-Veiligheidsraad.
Venezuela heeft 128 stemmen nodig om een zetel in de Veiligheidsraad te verwerven en lijkt op weg te zijn om die binnen te halen. De belangrijkste tegenkandidaat voor Venezuela is Guatemala, wiens kandidatuur wordt gesteund door het Westen. Mocht Venezuela een zetel in de Veiligheidsraad verwerven dan zal dit wellicht gezien worden als een nederlaag van het VS-imperialisme en een persoonlijke overwinning voor Chavez.
Op zich is het niet echt een probleem dat Chavez steun probeert te verwerven voor Venezuela in het buitenland. Alleen kan men een aantal vragen stellen over de manier waarop hij daarin tewerk gaat. Wit-Rusland een "modelstaat" noemen en stellen dat Venezuela in die richting zou moeten evolueren en handjes gaan schudden met de mollahs in Iran is wellicht niet de beste manier om steun te verwerven in de rest van Europa en de wereld voor de plannen van Chavez voor Venezuela.
Moest Chavez een Iraniër of Wit-Rus zijn geweest, dan was hij wellicht een gast van het lokaal gevangeniswezen - als hij geluk had. Het kan ook de tegenstanders van Chavez in Venezuela de nodige munitie geven om Chavez aan te pakken en de steun van belangrijke groepen in het land voor Chavez verminderen.
De meeste Venezolanen zitten wellicht niet te wachten op een "democratie" zoals in Wit-Rusland, laat staan op een modeleconomie zoals in Noord-Korea. Chavez lijkt de strategie van "de vijand van mijn vijand is mijn vriend" te hanteren in de keuze van zijn bondgenoten, ongeacht het karakter van de regimes die daaraan beantwoorden.
Chavez is reeds meer dan 5 maal in Iran te gast geweest, hoewel dit regime een neoliberaal beleid voert, vrouwen en minderheden onderdrukt en de rechten van werkenden negeert. Dat dit regime de dood van tienduizenden Iraanse marxisten (helaas voor hen vaak van de geperverteerde stalinistische variant) op zijn geweten heeft, speelt ook niet in zijn voordeel.
Hoewel Chavez terecht de hypocrisie van de aanpak van het Iraanse regime door het Westen aanklaagt, is dat nog geen reden om alle kritiek op dit regime te sparen. Het is één ding om relaties te onderhouden met dergelijke landen, omdat geen enkel land nu eenmaal in staat is om geïsoleerd te zijn van de rest van de wereld. Het is nog iets anders om dergelijke regimes te ondersteunen, wat op het eerste gezicht helaas vaak het geval lijkt te zijn.
Daarmee ondermijn je alleen maar je eigen geloofwaardigheid in binnen- en buitenland en vergroot je je afhankelijkheid van regimes waarmee je enige band een gezamenlijke vijand is. Dat is veelal geen basis voor een stabiele relatie.
dinsdag, juli 25, 2006
Vergeet de Oude Germanen niet
> In het Kempense Meerhout stappen 32 van de 40 Vlaams Belang-leden uit die partij om over te stappen naar de N-VA. Vanwaar die plotse wending van onze Vlaamse vrienden in Meerhout? "Door het cordon sanitaire konden we niet aan politiek doen", aldus Francis Dox.
Dox is fractieleider in de gemeenteraad. Hij haalde eerder reeds deze rubriek. Daar vinden we ook een aanwijzing over de mogelijk echte reden voor de overstap van Dox en co. Naar aanleiding van het Eurovisiesongfestival eiste Dox dat er een groot scherm zou komen op de markt van Meerhout.
Tijdens Eurosong was Kate Ryan de Belgische vertegenwoordigster en die kwam uit Meerhout. "Natuurlijk liever een Nederlandstalig lied, maar 40 jaar Eurosong-ervaring leert dat Nederlandstalige liedjes niet aanslaan bij de internationale jury's." Dox slaagde er niet in om zijn slag thuis te halen, met de bekende Eurosongresultaten als gevolg! Je zou voor minder naar de N-VA overlopen...
> We blijven nog even in de Kempen om een Geelse VB'ster aan het woord te laten. Op de vraag of het VB voor achteruitgang staat, antwoordt Evelien Van Dingen: "Het Vlaams Belang wil geen achteruitgang, wel integendeel, want volgens het dialectisch denken van Friedrich Hegel ontstaat vooruitgang in 3 stappen.
Eerst is er de beginsituatie of these. Dan ontstaat er kritiek op de beginsituatie en komt er een antithese. Deze bevat een aantal waarden en normen die tegengesteld zijn aan die van de these. Wanneer er kritiek komt op de antithese, ontstaat de synthese die het compromis vormt tussen de these en de antithese."
Deze poging tot omschrijving van dialectiek - die voor marxistische insiders best grappig is - wordt vervolgens toegepast: "eerst was er ingetogenheid, strenge waarden en normen, preutsheid en veiligheid". Nu is dat verdwenen, wat Evelien ziet als een antithese. Om de conclusie te trekken: "tijd voor een synthese, tijd voor de jongeren, tijd voor het Vlaams Belang". We kunnen alvast concluderen dat de VB-logica niet altijd is wat ze is.
> Binnen het VB is er geregeld wat wrevel tussen de oude garde van militanten en de nieuwlichters die snelle carrières willen maken. Dat het VB daarbij niet al te kieskeurig is bij het aannemen van nieuwkomers, bleek al eerder met o.a. Jurgen Verstrepen, Freddy Van Gaever, Marie-Rose Morel,...
Nu wordt nog een stap verder gegaan. In Borgerhout wordt de vijfde plaats op de lijst opengezet voor een VLOTT-kandidaat. Het gaat om Johan Bellens, voormalig werknemer van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding. Een instelling die niet direct op veel lof van de partij kan rekenen...
(gc)
Dox is fractieleider in de gemeenteraad. Hij haalde eerder reeds deze rubriek. Daar vinden we ook een aanwijzing over de mogelijk echte reden voor de overstap van Dox en co. Naar aanleiding van het Eurovisiesongfestival eiste Dox dat er een groot scherm zou komen op de markt van Meerhout.
Tijdens Eurosong was Kate Ryan de Belgische vertegenwoordigster en die kwam uit Meerhout. "Natuurlijk liever een Nederlandstalig lied, maar 40 jaar Eurosong-ervaring leert dat Nederlandstalige liedjes niet aanslaan bij de internationale jury's." Dox slaagde er niet in om zijn slag thuis te halen, met de bekende Eurosongresultaten als gevolg! Je zou voor minder naar de N-VA overlopen...
> We blijven nog even in de Kempen om een Geelse VB'ster aan het woord te laten. Op de vraag of het VB voor achteruitgang staat, antwoordt Evelien Van Dingen: "Het Vlaams Belang wil geen achteruitgang, wel integendeel, want volgens het dialectisch denken van Friedrich Hegel ontstaat vooruitgang in 3 stappen.
Eerst is er de beginsituatie of these. Dan ontstaat er kritiek op de beginsituatie en komt er een antithese. Deze bevat een aantal waarden en normen die tegengesteld zijn aan die van de these. Wanneer er kritiek komt op de antithese, ontstaat de synthese die het compromis vormt tussen de these en de antithese."
Deze poging tot omschrijving van dialectiek - die voor marxistische insiders best grappig is - wordt vervolgens toegepast: "eerst was er ingetogenheid, strenge waarden en normen, preutsheid en veiligheid". Nu is dat verdwenen, wat Evelien ziet als een antithese. Om de conclusie te trekken: "tijd voor een synthese, tijd voor de jongeren, tijd voor het Vlaams Belang". We kunnen alvast concluderen dat de VB-logica niet altijd is wat ze is.
> Binnen het VB is er geregeld wat wrevel tussen de oude garde van militanten en de nieuwlichters die snelle carrières willen maken. Dat het VB daarbij niet al te kieskeurig is bij het aannemen van nieuwkomers, bleek al eerder met o.a. Jurgen Verstrepen, Freddy Van Gaever, Marie-Rose Morel,...
Nu wordt nog een stap verder gegaan. In Borgerhout wordt de vijfde plaats op de lijst opengezet voor een VLOTT-kandidaat. Het gaat om Johan Bellens, voormalig werknemer van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding. Een instelling die niet direct op veel lof van de partij kan rekenen...
(gc)
zaterdag, juli 22, 2006
"Een rolmodel voor Olmert, Hezbollah en vader Bush"
Paus schrijft boek over "goede mens Jezus"
Paus Benedictus XVI, zo lezen wij instemmend knikkend in de krant, bereidt een boek voor over de figuur van Jezus. Inderdaad, de man die ruwweg 2000 jaar geleden in de velden van Palestina met zijn vrienden rondtrok en onderweg niet om een wonder verlegen zat.
De vader van Jezus, als we God (die vervelende kwiskampioen) op dit moment buiten beschouwing laten, verdiende volgens de overlevering zijn dagelijks brood als eenvoudige timmerman. Toen de vrouw van de Jozef waarover we spreken in een bouwvallige stal te Betlehem ("Waar?") van een gezonde baby beviel, en de dolgelukkige ouders uit de duisternis plots Drie Koningen tevoorschijn zagen komen met cadeautjes, vermoedden ze reeds dat er meer was dan wat de wetenschap kon verklaren.
Van het wetenschappelijke denken stonden er bij de geboorte van Jezus alleen een paar muren recht - er was nog geen dak. We spreken over het tijdperk van voor Newton, Galilei, Marie Curie en Panamarenko. Er was hiermede geen consensus over wie de natuurlijke verwekker van deze snel geanimeerd in het rond kruipende baby kon zijn. De administratie was gewoon een soep - zoals in alle maatschappijvormen zonder controle van de werkende klassen. Wat is er ondertussen veranderd?
(Wel, veel zou je denken.)
Als de paus vandaag een boek over Jezus schrijft, kunnen we hem alleen maar groot gelijk geven. Jammer genoeg is Benedictus, zoals de meeste pausen met aandelen op de stock exchange voor hem, de rebel in de historische Jezus vergeten. Leest u enkele citaten mee, die het Vaticaan speciaal voor links-socialisme.blogspot.com vrijgaf:
- "Jezus is de spirituele bron van het christelijke geloof. Hij is het voorbeeld en de kracht waar wij ons aan laven. In een wereld die soms moeilijk te begrijpen lijkt, waarin verwarring en conflict heersen, is Jezus - zoon van een eenvoudige timmerman, uit het Palestina van 2000 jaar geleden - ons anker.
Tony Blair, de toegewijd christelijke Britse premier, stelde het treffend toen hij mij tijdens onze laatste ontmoeting in Pizza Hut te verstaan gaf: 'Zonder mijn diepgaande kennis van de Heilige Schriften had onze regering in Irak nooit haar weg gevonden. Een onvervangbare road map in al dat zand. Dankuwel God, want in de woestijn vastzitten is geen pretje. Je overtuigt er bovendien geen kiezers mee.'"
- "Jezus maakte na de middag vaak een dutje, volgens de evangeliën in de interpretatie van Johannes. Volgens de in de leer altijd strikte Johannes dommelde hij dan in gedurende 1,5 uur. Lucas en zijn volgelingen waren van de overtuiging dat Jezus - en ze probeerden op elke bijeenkomst van christenen hierover hun gelijk te halen - uitrustte gedurende 2 tot 3 uur. De Zoon van God was altijd goed uitgeslapen. Hoe je het ook bekijkt.
Onafhankelijke theologen menen, in alle bescheidenheid, dat Lucas het in relatie tot Jezus’ dutje veel te bont maakte. Voor een beursgenoteerd bedrijf zou een siesta van 2 tot 3 uur het faillissement veroorzaken. Dit is duidelijk niet wat God in gedachten had, toen hij de vrije markt uitvond."
- "Jezus vermenigvuldigde het brood voor de gelovigen. Als deze man van vele wonderen ook zichzelf had vermenigvuldigd, had de Industriële Revolutie veel vroeger kunnen plaatsgrijpen. Maar, ons baserend op de ingoede natuur van al die bedrijvige Jezussen, met veel minder miserie voor zowel de bazen als de arbeiders."
- "Vandaag zien we de bommen vliegen over de heilige plaatsen van het Nabije Oosten. Met Jezus als staatshoofd in Israël, Palestina en Libanon (of op z'n minst zijn heilzame aanwezigheid in een regeringscoalitie) hadden we dit anders kunnen oplossen. Laten we met z'n allen bidden tot God voor een snelle terugkeer van de heiland, voor alles naar de vaantjes gaat."
- "Jezus' voorbeeld volgen, ook als hij door zijn levensstijl weer eens niet genoeg vitaminen (bananen, wortels, appelsientjes,...) innam en met zijn rothumeur de farizeeërs uit de tempel joeg, is het diepste verlangen van elke christen. Van president Bush tot de gewone gelovigen in een simpel kerkje in pakweg Botswana, Afrika. Allemaal samen, rijk of arm (maar dubbel zo rijk aan een vrome ziel): we zijn allemaal kinderen aan de tafel van onze Schepper en zijn zoon, Jezus."
(pd)
Paus Benedictus XVI, zo lezen wij instemmend knikkend in de krant, bereidt een boek voor over de figuur van Jezus. Inderdaad, de man die ruwweg 2000 jaar geleden in de velden van Palestina met zijn vrienden rondtrok en onderweg niet om een wonder verlegen zat.
De vader van Jezus, als we God (die vervelende kwiskampioen) op dit moment buiten beschouwing laten, verdiende volgens de overlevering zijn dagelijks brood als eenvoudige timmerman. Toen de vrouw van de Jozef waarover we spreken in een bouwvallige stal te Betlehem ("Waar?") van een gezonde baby beviel, en de dolgelukkige ouders uit de duisternis plots Drie Koningen tevoorschijn zagen komen met cadeautjes, vermoedden ze reeds dat er meer was dan wat de wetenschap kon verklaren.
Van het wetenschappelijke denken stonden er bij de geboorte van Jezus alleen een paar muren recht - er was nog geen dak. We spreken over het tijdperk van voor Newton, Galilei, Marie Curie en Panamarenko. Er was hiermede geen consensus over wie de natuurlijke verwekker van deze snel geanimeerd in het rond kruipende baby kon zijn. De administratie was gewoon een soep - zoals in alle maatschappijvormen zonder controle van de werkende klassen. Wat is er ondertussen veranderd?
(Wel, veel zou je denken.)
Als de paus vandaag een boek over Jezus schrijft, kunnen we hem alleen maar groot gelijk geven. Jammer genoeg is Benedictus, zoals de meeste pausen met aandelen op de stock exchange voor hem, de rebel in de historische Jezus vergeten. Leest u enkele citaten mee, die het Vaticaan speciaal voor links-socialisme.blogspot.com vrijgaf:
- "Jezus is de spirituele bron van het christelijke geloof. Hij is het voorbeeld en de kracht waar wij ons aan laven. In een wereld die soms moeilijk te begrijpen lijkt, waarin verwarring en conflict heersen, is Jezus - zoon van een eenvoudige timmerman, uit het Palestina van 2000 jaar geleden - ons anker.
Tony Blair, de toegewijd christelijke Britse premier, stelde het treffend toen hij mij tijdens onze laatste ontmoeting in Pizza Hut te verstaan gaf: 'Zonder mijn diepgaande kennis van de Heilige Schriften had onze regering in Irak nooit haar weg gevonden. Een onvervangbare road map in al dat zand. Dankuwel God, want in de woestijn vastzitten is geen pretje. Je overtuigt er bovendien geen kiezers mee.'"
- "Jezus maakte na de middag vaak een dutje, volgens de evangeliën in de interpretatie van Johannes. Volgens de in de leer altijd strikte Johannes dommelde hij dan in gedurende 1,5 uur. Lucas en zijn volgelingen waren van de overtuiging dat Jezus - en ze probeerden op elke bijeenkomst van christenen hierover hun gelijk te halen - uitrustte gedurende 2 tot 3 uur. De Zoon van God was altijd goed uitgeslapen. Hoe je het ook bekijkt.
Onafhankelijke theologen menen, in alle bescheidenheid, dat Lucas het in relatie tot Jezus’ dutje veel te bont maakte. Voor een beursgenoteerd bedrijf zou een siesta van 2 tot 3 uur het faillissement veroorzaken. Dit is duidelijk niet wat God in gedachten had, toen hij de vrije markt uitvond."
- "Jezus vermenigvuldigde het brood voor de gelovigen. Als deze man van vele wonderen ook zichzelf had vermenigvuldigd, had de Industriële Revolutie veel vroeger kunnen plaatsgrijpen. Maar, ons baserend op de ingoede natuur van al die bedrijvige Jezussen, met veel minder miserie voor zowel de bazen als de arbeiders."
- "Vandaag zien we de bommen vliegen over de heilige plaatsen van het Nabije Oosten. Met Jezus als staatshoofd in Israël, Palestina en Libanon (of op z'n minst zijn heilzame aanwezigheid in een regeringscoalitie) hadden we dit anders kunnen oplossen. Laten we met z'n allen bidden tot God voor een snelle terugkeer van de heiland, voor alles naar de vaantjes gaat."
- "Jezus' voorbeeld volgen, ook als hij door zijn levensstijl weer eens niet genoeg vitaminen (bananen, wortels, appelsientjes,...) innam en met zijn rothumeur de farizeeërs uit de tempel joeg, is het diepste verlangen van elke christen. Van president Bush tot de gewone gelovigen in een simpel kerkje in pakweg Botswana, Afrika. Allemaal samen, rijk of arm (maar dubbel zo rijk aan een vrome ziel): we zijn allemaal kinderen aan de tafel van onze Schepper en zijn zoon, Jezus."
(pd)
donderdag, juli 20, 2006
Column op donderdag: Militair kruitvat in het Midden-Oosten
Door Karel Mortier
Libanon wordt in een snel tempo met de grond gelijk gemaakt door de IDF naar aanleiding van de ontvoering van 2 Israëlische soldaten door Hezbollah. De Hezzies laten zich ook niet onbetuigd en schieten op hun beurt raketten af op Israël alsof er geen morgen meer komt.
Daarop komen tegenreacties van de IDF, die de Israëlische bevolking wil tonen dat ze in staat zijn om Israëlische burgers te beschermen. Op die manier willen ze ook hun prestige herstellen, dat werd geschaad door de ontvoering van inmiddels 3 soldaten.
Het lijkt er echter op dat het leger meer moeite heeft dan verwacht om de militaire vleugel van Hezbollah uit te schakelen. Hoe langer Hezbollah in staat is om stand te houden en raketten af te schieten, hoe meer het prestige van de organisatie in de regio wellicht zal toenemen. Tot groot ongenoegen wellicht van de meeste regimes in de regio.
In 1967 slaagde het Israëlische leger erin om Syrië, Jordanië, Irak en Egypte te verslaan in de 6-daagse oorlog. In 1973, tijdens Milkhemet Yom Hakipurim, werd dit nummertje nog eens herhaald. Vandaag zijn we reeds meer dan een week ver in het conflict en Hezbollah met zijn hoop en al 5.000 soldaten houdt nog steeds stand.
Hezbollah slaagde er zelfs in om één van de modernste schepen die door het Israëlische leger werd ingezet om Libanon van de zee af te snijden zwaar te beschadigen, zodat het naar een Israëlische haven terug moest keren. De kans bestaat dat de militaire aanvallen op Libanon het tegengestelde effect zullen hebben en dat de anti-Hezzbollah fracties in dat land verzwakt uit de strijd zullen komen. Hezbollah zelf zal militair misschien tijdelijk verzwakt zijn, maar politiek sterker uit de strijd komen.
Raketten kunnen ook aangevuld worden en soldaten getraind. Israël weet dit ook en daarom zal de IDF met haar Minister van Defensie Peretz, die tot de “linkervleugel” van de Israëlische Arbeiderspartij behoort (voor de mensen die nog illusies hadden in de sociaal-democratie), de komende dagen en weken wellicht proberen om Hezbollah met wortel en al uit te roeien. Dit zal, gezien de inplanting van de organisatie onder de sjiieten in het land, niet evident zijn.
Ondertussen lijkt het erop dat Turkije de Israëlische aanvallen op Hezbollah wil gebruiken als rechtvaardiging om de Koerdische PKK - die vanuit de bergen in Irak regelmatig aanvallen uitvoert op Turks grondgebied - militair aan te pakken. Volgens rapporten zouden er ongeveer 150.000 Turkse troepen klaarstaan aan de grens van Irak om de zowat 5.000 strijders van de PKK aan te vallen.
Ironisch genoeg, in een wending die de perversiteit van het regime in Iran en de huidige internationale politiek aantoont, steunt Iran de potentiële aanvallen van Turkije op de PKK. De Iraanse ambassadeur in Turkije verklaarde dat Turkije het recht heeft om terroristen aan te pakken - waar en wanneer ze willen. Ze kunnen daarvoor op de steun van Iran rekenen.
Het regime in Iran heeft zelf last van o.a Koerdische minderheden (4 miljoen) in eigen land, die gesteund worden door o.a. de VS en in het verleden Irak, en wil op die manier wellicht een signaal zenden naar antiregime organisaties die in eigen land actief zijn. Anderzijds wil Iran wellicht de VS voor schut zetten. Die willen absoluut niet dat Turkse troepen de enige regio van Irak waar het Amerikaanse leger de volledige controle over heeft, binnentrekken om daar een Koerdische organisatie uit te schakelen, wat voor zure oprispingen kan zorgen onder de Koerden in Irak.
Turkije wil de Koerden in Irak wellicht ook een signaal sturen dat het Turkse leger klaarstaat om eventueel een Koerdische staat de kop in te drukken, zeker als die staat de olierijke gebieden rond Kirkoek omvat.
In die zin zit het VS-imperialisme met een dubbel probleem. Turkije is een lid van de NAVO en de belangrijkste militaire bondgenoot van het Westen in de islamwereld, maar anderzijds zijn de Koerden de belangrijkste bondgenoot van de VS in Irak. Turkije ziet echter niet in waarom de VS Israël steunt in de brutale aanpak van Hezbollah, daar waar Amerikaanse troepen in Irak toekijken hoe militanten van de PKK Turkse militairen doden.
Als de arbeiders en jongeren uit de regio niet in staat zijn om hun eigen onafhankelijke politieke instrumenten te creëren, dreigt een militaire escalatie waar werkende mensen opnieuw het eerste slachtoffer van zullen zijn.
Libanon wordt in een snel tempo met de grond gelijk gemaakt door de IDF naar aanleiding van de ontvoering van 2 Israëlische soldaten door Hezbollah. De Hezzies laten zich ook niet onbetuigd en schieten op hun beurt raketten af op Israël alsof er geen morgen meer komt.
Daarop komen tegenreacties van de IDF, die de Israëlische bevolking wil tonen dat ze in staat zijn om Israëlische burgers te beschermen. Op die manier willen ze ook hun prestige herstellen, dat werd geschaad door de ontvoering van inmiddels 3 soldaten.
Het lijkt er echter op dat het leger meer moeite heeft dan verwacht om de militaire vleugel van Hezbollah uit te schakelen. Hoe langer Hezbollah in staat is om stand te houden en raketten af te schieten, hoe meer het prestige van de organisatie in de regio wellicht zal toenemen. Tot groot ongenoegen wellicht van de meeste regimes in de regio.
In 1967 slaagde het Israëlische leger erin om Syrië, Jordanië, Irak en Egypte te verslaan in de 6-daagse oorlog. In 1973, tijdens Milkhemet Yom Hakipurim, werd dit nummertje nog eens herhaald. Vandaag zijn we reeds meer dan een week ver in het conflict en Hezbollah met zijn hoop en al 5.000 soldaten houdt nog steeds stand.
Hezbollah slaagde er zelfs in om één van de modernste schepen die door het Israëlische leger werd ingezet om Libanon van de zee af te snijden zwaar te beschadigen, zodat het naar een Israëlische haven terug moest keren. De kans bestaat dat de militaire aanvallen op Libanon het tegengestelde effect zullen hebben en dat de anti-Hezzbollah fracties in dat land verzwakt uit de strijd zullen komen. Hezbollah zelf zal militair misschien tijdelijk verzwakt zijn, maar politiek sterker uit de strijd komen.
Raketten kunnen ook aangevuld worden en soldaten getraind. Israël weet dit ook en daarom zal de IDF met haar Minister van Defensie Peretz, die tot de “linkervleugel” van de Israëlische Arbeiderspartij behoort (voor de mensen die nog illusies hadden in de sociaal-democratie), de komende dagen en weken wellicht proberen om Hezbollah met wortel en al uit te roeien. Dit zal, gezien de inplanting van de organisatie onder de sjiieten in het land, niet evident zijn.
Ondertussen lijkt het erop dat Turkije de Israëlische aanvallen op Hezbollah wil gebruiken als rechtvaardiging om de Koerdische PKK - die vanuit de bergen in Irak regelmatig aanvallen uitvoert op Turks grondgebied - militair aan te pakken. Volgens rapporten zouden er ongeveer 150.000 Turkse troepen klaarstaan aan de grens van Irak om de zowat 5.000 strijders van de PKK aan te vallen.
Ironisch genoeg, in een wending die de perversiteit van het regime in Iran en de huidige internationale politiek aantoont, steunt Iran de potentiële aanvallen van Turkije op de PKK. De Iraanse ambassadeur in Turkije verklaarde dat Turkije het recht heeft om terroristen aan te pakken - waar en wanneer ze willen. Ze kunnen daarvoor op de steun van Iran rekenen.
Het regime in Iran heeft zelf last van o.a Koerdische minderheden (4 miljoen) in eigen land, die gesteund worden door o.a. de VS en in het verleden Irak, en wil op die manier wellicht een signaal zenden naar antiregime organisaties die in eigen land actief zijn. Anderzijds wil Iran wellicht de VS voor schut zetten. Die willen absoluut niet dat Turkse troepen de enige regio van Irak waar het Amerikaanse leger de volledige controle over heeft, binnentrekken om daar een Koerdische organisatie uit te schakelen, wat voor zure oprispingen kan zorgen onder de Koerden in Irak.
Turkije wil de Koerden in Irak wellicht ook een signaal sturen dat het Turkse leger klaarstaat om eventueel een Koerdische staat de kop in te drukken, zeker als die staat de olierijke gebieden rond Kirkoek omvat.
In die zin zit het VS-imperialisme met een dubbel probleem. Turkije is een lid van de NAVO en de belangrijkste militaire bondgenoot van het Westen in de islamwereld, maar anderzijds zijn de Koerden de belangrijkste bondgenoot van de VS in Irak. Turkije ziet echter niet in waarom de VS Israël steunt in de brutale aanpak van Hezbollah, daar waar Amerikaanse troepen in Irak toekijken hoe militanten van de PKK Turkse militairen doden.
Als de arbeiders en jongeren uit de regio niet in staat zijn om hun eigen onafhankelijke politieke instrumenten te creëren, dreigt een militaire escalatie waar werkende mensen opnieuw het eerste slachtoffer van zullen zijn.
zaterdag, juli 15, 2006
Vlaams Belang: “0110 is van ons!”
Nu het duidelijk wordt dat Will "Terminator" Tura, Helmut "Opera destroys fascists" Lotti en het multiculturele vlaggenschip Laura "Armwiegen is voor iedereen" Lynn mogelijk een nog grotere bedreiging vormen voor het Vlaams Belang dan een strijdbare arbeidersbeweging, beseffen ze bij die partij dat er hoogdringend moet ingegrepen worden.
Alle VB-mandatarissen kregen de afgelopen week dan ook een niet mis te verstaan aangetekend schrijven van de partijleiding in de bus. De essentie van hun boodschap: gedaan met niets doen op kosten van de belastingbetaler, om vervolgens van een onverdiende vakantie in het on-Vlaamse buitenland te gaan genieten. Aan dat volksvreemd gedoe zou, volgens een in het rondschrijven wild uithalende Dewinter (zijn burgemeestersjerp en plaats in de geschiedenis hingen ervan af), paal en perk worden gesteld.
Vanaf nu moest er gewerkt - en niet langer parlementair gesnurkt - worden. Het radicale Vlaamsnationalisme zou tonen dat het meer noten op zijn zang had dan de "politiek correcte bende van Barman", aldus de zinderende oekaze. "Wij verwachten alle militanten op hun post de komende maanden: trouw aan Vlaanderen arpeggio's zingend tot we buiten adem zijn, 100% Germaanse toonladders uit de akoestische gitaar en panfluit toverend (geen vervorming à la de halve neger-halve Indiaan Jomme Hendrix tijdens Woudstok, alstublief), vastberaden het vermolmde België en zijn structuren geselend met onze tubaklanken, enz."
Verder was er de gebruikelijke peptalk voor 5-jarigen: "Iedere nationalist heeft een hoogblonde Berdien Stenberg in zich! Of een vlot bewegende Sam Gooris! Recht op ons doel af! We komen eraan gelopen! Met onze zware bottines aan onze voeten en 't vaandel fier wapperend in de lucht! Enkel de zwaartekracht houdt ons tegen! Wat zijn we fit! Vooruit met de separatistische geit!
En denk eraan! Zogezegd muzikaal aangelegde punkers en hun 'veiligheidsspelden' (???), de Internationale kelende vakbondsleden en andere communisten, oude blueszangers tijdens het douchen imiterende en dus luie en klagende werklozen,...: het Vlaams Belang organiseert op 1 oktober een tegenconcert in het Sportpaleis! Eigen trekzak eerst! Voor de 1 miljoen Vlamingen die Wagner wel, en negerrap zeker niet, weten te appreciëren. Do re mi! Aan de triangel, kameraden nationalisten! Sla erop, op die trommelvellen!"
Het Vlaams Belang maakte in haar maandelijkse magazine voor de eigen leden ook een eerste playlist - sorry, afspeellijst - bekend. Ze garanderen dat hun zangers "100% van eigen bodem" zijn. Hier zijn ze:
- "Ik ben zo eenzaam zonder rechtspersoonlijkheid voor de vakbonden" (Gerolf Annemens, vrij naar Will Tura)
- "7 anjers, 7 roze holebi's een pak slaag geven in de combi" (Bart Debie, vrij naar Willy Sommers)
- "Vergeten kan nog wel" (Gewezen ondervoorzitter Roeland Raes die, zichzelf begeleidend op een Steinwaypiano als een volleerde Richard Clayderman, zijn eigen interpretatie van "het verhaaltje van de 6 miljoen" geeft.
Een overheadprojector, bediend door een kolom van 12 NJSV'ers in korte broek, ondersteunt zijn ingewikkelde betoog met schetsen van de bekendste/meest beruchte negationisten.)
- "Daar in dat bruine café (aan de haven)" (Francis Van den Eynde, vrij letterlijk naar Vader Abraham)
- "De Marie-Louise (gaat van links naar rrrrrechts)" (Jan Penris, samen met enkele steunpilaren van het havenpatronaat, geeft zijn dubbelzinnige visie op de nieuwste havenrichtlijn van het Europese parlement.)
- “Het Samsonlied” (Xavier Buisseret onderhoudt met enkele strijdmakkers van Voorpost de jonge nationalisten, en doet daarbij K3, Spring en zijn eigen handtastelijkheden op het partijsecretariaat net niet vergeten.)
- "Duitse worstjes op mijn borstjes" (Alexandra Colen, bijgestaan door haar echtgenoot Paul Beliën op doedelzak, en de laatste 5 nog steeds levende oud-Oostfrontstrijders naast drie bakken bokaalworsten van een vooroorlogs Duits merk. Tien keer erger dan het origineel.)
- “Zet het gas maar af, Marijke” (Een medley, gebaseerd op enkele van Sam Gooris’ grootste hits. De familie Dillen, met vader Dillen in een ijzingwekkende solo op de bedpan, nog één keertje samen, om het af te leren. Wel, zullen ze het ooit, afleren?)
(pd)
Alle VB-mandatarissen kregen de afgelopen week dan ook een niet mis te verstaan aangetekend schrijven van de partijleiding in de bus. De essentie van hun boodschap: gedaan met niets doen op kosten van de belastingbetaler, om vervolgens van een onverdiende vakantie in het on-Vlaamse buitenland te gaan genieten. Aan dat volksvreemd gedoe zou, volgens een in het rondschrijven wild uithalende Dewinter (zijn burgemeestersjerp en plaats in de geschiedenis hingen ervan af), paal en perk worden gesteld.
Vanaf nu moest er gewerkt - en niet langer parlementair gesnurkt - worden. Het radicale Vlaamsnationalisme zou tonen dat het meer noten op zijn zang had dan de "politiek correcte bende van Barman", aldus de zinderende oekaze. "Wij verwachten alle militanten op hun post de komende maanden: trouw aan Vlaanderen arpeggio's zingend tot we buiten adem zijn, 100% Germaanse toonladders uit de akoestische gitaar en panfluit toverend (geen vervorming à la de halve neger-halve Indiaan Jomme Hendrix tijdens Woudstok, alstublief), vastberaden het vermolmde België en zijn structuren geselend met onze tubaklanken, enz."
Verder was er de gebruikelijke peptalk voor 5-jarigen: "Iedere nationalist heeft een hoogblonde Berdien Stenberg in zich! Of een vlot bewegende Sam Gooris! Recht op ons doel af! We komen eraan gelopen! Met onze zware bottines aan onze voeten en 't vaandel fier wapperend in de lucht! Enkel de zwaartekracht houdt ons tegen! Wat zijn we fit! Vooruit met de separatistische geit!
En denk eraan! Zogezegd muzikaal aangelegde punkers en hun 'veiligheidsspelden' (???), de Internationale kelende vakbondsleden en andere communisten, oude blueszangers tijdens het douchen imiterende en dus luie en klagende werklozen,...: het Vlaams Belang organiseert op 1 oktober een tegenconcert in het Sportpaleis! Eigen trekzak eerst! Voor de 1 miljoen Vlamingen die Wagner wel, en negerrap zeker niet, weten te appreciëren. Do re mi! Aan de triangel, kameraden nationalisten! Sla erop, op die trommelvellen!"
Het Vlaams Belang maakte in haar maandelijkse magazine voor de eigen leden ook een eerste playlist - sorry, afspeellijst - bekend. Ze garanderen dat hun zangers "100% van eigen bodem" zijn. Hier zijn ze:
- "Ik ben zo eenzaam zonder rechtspersoonlijkheid voor de vakbonden" (Gerolf Annemens, vrij naar Will Tura)
- "7 anjers, 7 roze holebi's een pak slaag geven in de combi" (Bart Debie, vrij naar Willy Sommers)
- "Vergeten kan nog wel" (Gewezen ondervoorzitter Roeland Raes die, zichzelf begeleidend op een Steinwaypiano als een volleerde Richard Clayderman, zijn eigen interpretatie van "het verhaaltje van de 6 miljoen" geeft.
Een overheadprojector, bediend door een kolom van 12 NJSV'ers in korte broek, ondersteunt zijn ingewikkelde betoog met schetsen van de bekendste/meest beruchte negationisten.)
- "Daar in dat bruine café (aan de haven)" (Francis Van den Eynde, vrij letterlijk naar Vader Abraham)
- "De Marie-Louise (gaat van links naar rrrrrechts)" (Jan Penris, samen met enkele steunpilaren van het havenpatronaat, geeft zijn dubbelzinnige visie op de nieuwste havenrichtlijn van het Europese parlement.)
- “Het Samsonlied” (Xavier Buisseret onderhoudt met enkele strijdmakkers van Voorpost de jonge nationalisten, en doet daarbij K3, Spring en zijn eigen handtastelijkheden op het partijsecretariaat net niet vergeten.)
- "Duitse worstjes op mijn borstjes" (Alexandra Colen, bijgestaan door haar echtgenoot Paul Beliën op doedelzak, en de laatste 5 nog steeds levende oud-Oostfrontstrijders naast drie bakken bokaalworsten van een vooroorlogs Duits merk. Tien keer erger dan het origineel.)
- “Zet het gas maar af, Marijke” (Een medley, gebaseerd op enkele van Sam Gooris’ grootste hits. De familie Dillen, met vader Dillen in een ijzingwekkende solo op de bedpan, nog één keertje samen, om het af te leren. Wel, zullen ze het ooit, afleren?)
(pd)
donderdag, juli 13, 2006
Column op donderdag: 0110
Door Karel Mortier
De frontman van de groep Deus lanceerde tijdens het optreden op Werchter het initiatief om een week voor de gemeenteraadsverkiezingen een aantal concerten te doen, in Vlaanderen en Brussel, tegen extreem-rechts. “Vlaanderen verdient beter dan extreem-rechts”, klonk het uit de mond van Tom Barman. Tot daar geen probleem.
Van de huidige politici moeten we qua strijd tegen het Vlaams Belang niet veel vuurwerk verwachten. Misschien kon dit initiatief het verzet tegen het Vlaams Belang opnieuw wat op gang brengen. Het lijkt er echter op dat, naarmate het aantal artiesten dat zich achter het initiatief stelt, groeit de inhoudelijke boodschap steeds verder verwatert tot een louter moreel appel tot meer verdraagzaamheid.
Populaire artiesten als Helmut Lotti en Clouseau wrongen zich in alle bochten om te stellen dat dit absoluut niet was gericht tegen een bepaalde politieke partij en dat ze helemaal niet de bedoeling hebben om te zeggen waar mensen wel/niet voor zouden moeten stemmen. Daar waar het eerst duidelijk was dat de concerten gericht waren tegen het Vlaams Belang haastte een aantal artiesten zich om te beklemtonen dat dit gewoon een concert was voor verdraagzaamheid, en dat niemand daar toch tegen kon zijn?
Het is ook onduidelijk wat de benadering is van Barman naar het huidige electoraat van het Vlaams Belang. De website waar een summiere motivatie voor het optreden op staat, belooft niet veel goeds. Het lijkt er immers op dat deze concerten in eerste instantie gericht zijn op mensen die al overtuigd zijn van de boodschap en niet echt op zoek gaan naar een manier om mensen die voor het VB stemmen te bereiken.
”De meerderheid heeft het immers niet begrepen op hun simplistische sloganpolitiek en het is ondermeer voor hén dat het leeuwendeel van de grootste Belgische artiesten ten dans spelen.” De stelling dat het VB een simplistische sloganpolitiek voert klopt, maar als zodanig is dat geen antwoord op de vraag waarom mensen op het VB stemmen en wat je daar aan zou kunnen doen.
De boodschap die de traditionele partijen overigens dagelijks brengen om de lonen te blokkeren en de pensioenleeftijd op te trekken is minstens even simplistisch. Het is dan ook verkeerd om de ene simplistische slogan te laten passeren, en de andere niet.
Het Vlaams Belang wist zich niet goed raad met dit initiatief en stelde dat het achter de inhoudelijke boodschap stond, want “wie kan er tegen verdraagzaamheid zijn”. Het bedreigde wel alle artiesten die meededen aan dit initiatief, omdat het duidelijk is dat dit tegen hen was gericht, hoewel de meeste artiesten die aan dit initiatief zullen deelnemen dat niet willen/durven zeggen.
Francis Van den Eynde bewees nog maar eens waarom het VB in Gent minder scoort dan in Antwerpen, met zijn brief naar Helmut Lotti. Traditiegetrouw schermde het VB met haar één miljoen kiezers op een manier alsof die 1 miljoen allemaal op de loonlijst van het VB stonden en dagelijks hun boterhammekes opaten aan het Madouplein en jaarlijks afzakten naar de IJzerwake.
Het wordt het VB ook gemakkelijk gemaakt, omdat niemand van de traditionele partijen - en helaas op het eerste gezicht Barman ook niet - de moeite doet om een benadering te gebruiken om het cordon sanitaire dat het VB rond “haar” kiezers legt te doorbreken. Het initiatief 0110 maakte ook de kapitale blunder om de Nationale Loterij toe te laten dit evenement te sponsoren.
Het geld van een Belgische overheidsinstantie, waar een staatssecretaris van de SP.a voor verantwoordelijk is, aannemen om een politieke/apolitieke boodschap te brengen “voor verdraagzaamheid” is behoorlijk dodelijk voor dit initiatief. Tenzij het nooit de bedoeling was om de electorale opmars van het VB te stoppen, wat me niet het geval lijkt te zijn.
Dat het logo van 0110 lijkt op dat van de SP.a zal wellicht toeval zijn, maar ook niet echt helpen. Het Vlaams Belang heeft de sponsoring door de Nationale Loterij in ieder geval aangegrepen om haar onbeholpen aanvallen op de Vlaamse artiesten te laten varen en haar aanvallen nu te focussen op een symbool van de Belgische staat. Dit is veel gemakkelijker en duidelijker dan populaire artiesten aan te vallen.
Dat VB-kopstukken hun sympathisanten oproepen om niet meer met de “Belgische” lotto te spelen en hen zo de kans ontnemen om iets te winnen, is overigens vreemd: zijzelf winnen iedere maand de Belgische lotto, zonder daar een lotje voor te moeten kopen. Dit terzijde.
De enige manier om van dit concert een succes te maken is volgens mij een kat een kat te durven noemen. De halfslachtigheid waarmee men nu al dan niet tegen het VB protesteert, of voor “verdraagzaamheid”, zal meer schade doen dan mocht men er frontaal met open vizier tegenin gaan.
De kans bestaat dat een aantal artiesten geen kleur zal willen bekennen, omdat ze hun bankrekening belangrijker vinden dan hun overtuigingen en afhaken. Dat moet dat dan maar. Een frontale aanpak kan echter alleen effect hebben als je het electoraat van het VB op een positieve manier benadert, in plaats van je te richten op mensen die reeds tegen het VB zijn.
Dit kan alleen als het initiatief zich duidelijk distantieert van de traditionele partijen en sponsors zoals de Nationale Loterij. In Antwerpen zal dit wellicht geen probleem zijn, omdat Janssens probeert zich het imago aan te meten van de burgervader van zogenaamd “alle Antwerpenaren”, die boven het politieke gewoel staat. We zullen zien. In het slechtste geval hebben we gewoon een aantal gratis optredens. Als je toch die moeite doet, kan je er echter beter ineens ook voor gaan.
De vraag is dan: kunnen deze artiesten een besef ontwikkelen van de sociale oorzaken die zorgden voor de groei van het Vlaams Belang - en staan ze voldoende onafhankelijk van de traditionele politici?
De frontman van de groep Deus lanceerde tijdens het optreden op Werchter het initiatief om een week voor de gemeenteraadsverkiezingen een aantal concerten te doen, in Vlaanderen en Brussel, tegen extreem-rechts. “Vlaanderen verdient beter dan extreem-rechts”, klonk het uit de mond van Tom Barman. Tot daar geen probleem.
Van de huidige politici moeten we qua strijd tegen het Vlaams Belang niet veel vuurwerk verwachten. Misschien kon dit initiatief het verzet tegen het Vlaams Belang opnieuw wat op gang brengen. Het lijkt er echter op dat, naarmate het aantal artiesten dat zich achter het initiatief stelt, groeit de inhoudelijke boodschap steeds verder verwatert tot een louter moreel appel tot meer verdraagzaamheid.
Populaire artiesten als Helmut Lotti en Clouseau wrongen zich in alle bochten om te stellen dat dit absoluut niet was gericht tegen een bepaalde politieke partij en dat ze helemaal niet de bedoeling hebben om te zeggen waar mensen wel/niet voor zouden moeten stemmen. Daar waar het eerst duidelijk was dat de concerten gericht waren tegen het Vlaams Belang haastte een aantal artiesten zich om te beklemtonen dat dit gewoon een concert was voor verdraagzaamheid, en dat niemand daar toch tegen kon zijn?
Het is ook onduidelijk wat de benadering is van Barman naar het huidige electoraat van het Vlaams Belang. De website waar een summiere motivatie voor het optreden op staat, belooft niet veel goeds. Het lijkt er immers op dat deze concerten in eerste instantie gericht zijn op mensen die al overtuigd zijn van de boodschap en niet echt op zoek gaan naar een manier om mensen die voor het VB stemmen te bereiken.
”De meerderheid heeft het immers niet begrepen op hun simplistische sloganpolitiek en het is ondermeer voor hén dat het leeuwendeel van de grootste Belgische artiesten ten dans spelen.” De stelling dat het VB een simplistische sloganpolitiek voert klopt, maar als zodanig is dat geen antwoord op de vraag waarom mensen op het VB stemmen en wat je daar aan zou kunnen doen.
De boodschap die de traditionele partijen overigens dagelijks brengen om de lonen te blokkeren en de pensioenleeftijd op te trekken is minstens even simplistisch. Het is dan ook verkeerd om de ene simplistische slogan te laten passeren, en de andere niet.
Het Vlaams Belang wist zich niet goed raad met dit initiatief en stelde dat het achter de inhoudelijke boodschap stond, want “wie kan er tegen verdraagzaamheid zijn”. Het bedreigde wel alle artiesten die meededen aan dit initiatief, omdat het duidelijk is dat dit tegen hen was gericht, hoewel de meeste artiesten die aan dit initiatief zullen deelnemen dat niet willen/durven zeggen.
Francis Van den Eynde bewees nog maar eens waarom het VB in Gent minder scoort dan in Antwerpen, met zijn brief naar Helmut Lotti. Traditiegetrouw schermde het VB met haar één miljoen kiezers op een manier alsof die 1 miljoen allemaal op de loonlijst van het VB stonden en dagelijks hun boterhammekes opaten aan het Madouplein en jaarlijks afzakten naar de IJzerwake.
Het wordt het VB ook gemakkelijk gemaakt, omdat niemand van de traditionele partijen - en helaas op het eerste gezicht Barman ook niet - de moeite doet om een benadering te gebruiken om het cordon sanitaire dat het VB rond “haar” kiezers legt te doorbreken. Het initiatief 0110 maakte ook de kapitale blunder om de Nationale Loterij toe te laten dit evenement te sponsoren.
Het geld van een Belgische overheidsinstantie, waar een staatssecretaris van de SP.a voor verantwoordelijk is, aannemen om een politieke/apolitieke boodschap te brengen “voor verdraagzaamheid” is behoorlijk dodelijk voor dit initiatief. Tenzij het nooit de bedoeling was om de electorale opmars van het VB te stoppen, wat me niet het geval lijkt te zijn.
Dat het logo van 0110 lijkt op dat van de SP.a zal wellicht toeval zijn, maar ook niet echt helpen. Het Vlaams Belang heeft de sponsoring door de Nationale Loterij in ieder geval aangegrepen om haar onbeholpen aanvallen op de Vlaamse artiesten te laten varen en haar aanvallen nu te focussen op een symbool van de Belgische staat. Dit is veel gemakkelijker en duidelijker dan populaire artiesten aan te vallen.
Dat VB-kopstukken hun sympathisanten oproepen om niet meer met de “Belgische” lotto te spelen en hen zo de kans ontnemen om iets te winnen, is overigens vreemd: zijzelf winnen iedere maand de Belgische lotto, zonder daar een lotje voor te moeten kopen. Dit terzijde.
De enige manier om van dit concert een succes te maken is volgens mij een kat een kat te durven noemen. De halfslachtigheid waarmee men nu al dan niet tegen het VB protesteert, of voor “verdraagzaamheid”, zal meer schade doen dan mocht men er frontaal met open vizier tegenin gaan.
De kans bestaat dat een aantal artiesten geen kleur zal willen bekennen, omdat ze hun bankrekening belangrijker vinden dan hun overtuigingen en afhaken. Dat moet dat dan maar. Een frontale aanpak kan echter alleen effect hebben als je het electoraat van het VB op een positieve manier benadert, in plaats van je te richten op mensen die reeds tegen het VB zijn.
Dit kan alleen als het initiatief zich duidelijk distantieert van de traditionele partijen en sponsors zoals de Nationale Loterij. In Antwerpen zal dit wellicht geen probleem zijn, omdat Janssens probeert zich het imago aan te meten van de burgervader van zogenaamd “alle Antwerpenaren”, die boven het politieke gewoel staat. We zullen zien. In het slechtste geval hebben we gewoon een aantal gratis optredens. Als je toch die moeite doet, kan je er echter beter ineens ook voor gaan.
De vraag is dan: kunnen deze artiesten een besef ontwikkelen van de sociale oorzaken die zorgden voor de groei van het Vlaams Belang - en staan ze voldoende onafhankelijk van de traditionele politici?
donderdag, juli 06, 2006
Philip Dewinter (VB): “Zelfs Mussolini zong beter!"
Op 1 oktober, een week voor de gemeenteraadsverkiezingen, organiseert Tom Barman van de Belgische groep Deus een reeks concerten in verschillende steden “voor verdraagzaamheid”. Voor vele goedmenende jongeren en progressieven allicht de aanleiding om hun afkeer van het Vlaams Belang, van racisme en neofascisme nog eens in de verf te zetten.
Jammer genoeg stelt Barman geen enkele vraag naar waarom er ongeveer 1/3e van de Antwerpenaars op extreem-rechts stemt. Het is zelfs uitdrukkelijk de bedoeling om een concert te geven voor die “60% van de Antwerpenaars die niet op het VB stemt”.
Deze benadering, die op geen enkele manier wijst op de verantwoordelijkheid van het huidige asociale en neoliberale beleid als voedingsbodem voor extreem-rechts, is jammer genoeg in het verleden weinig succesvol geweest. Meer dan 10 jaar geleden vulden de Hand in Hand-betogingen met tienduizenden en tienduizenden, jaar na jaar, de straten van Brussel. Een beweging zonder programma is, echter, een nederlaag.
LSP-militanten zullen alvast op deze concerten aanwezig zijn om de idee van een nieuwe arbeiderspartij te promoten, als middel om passief ongenoegen - waar een VB-stem meestal de uitdrukking van is - om te zetten in actief verzet tegen het liberale beleid. Op 21 oktober lanceren Jef Sleeckx (ex-SP.a), Georges Debunne (gewezen ABVV-topman), Lode Van Outrive (ex-Sp.a), een reeks van delegees en vakbondsmilitanten, de LSP en andere activisten,... zo’n nieuwe, brede politieke formatie voor arbeiders en jongeren.
Ondertussen besliste VB-boegbeeld Philip Dewinter om een open brief te richten aan artiesten die volgens hem het noorden, het zuiden en het oosten tegelijk kwijt zijn. Het geval wil dat wij onze hand op een kladversie van deze open brief konden leggen. Leest u mee.
Beste zingende volksverraders,
Het Vlaams Belang, de grootste en rijkste partij van Vlaanderen (niet alle bazen zijn slecht! hoe zijn ze anders baas geworden, duh??), snapt er niets van hoe sommige van onze, tot begin deze week nog zeer gevierde artiesten zich voor de vuilniskar van Tommeke Barman hebben laten vastbinden.
Will Tura, gij zijt zeer laag en diep van uw ladder met valse noten gevallen, kameraad. En als “kameraad” mogen we u nu wel officieel beschimpen, niet? We doen het toch. Uw sol bemol is wellicht toch altijd ietsje meer... rode mol geweest. Niet waar misschien?
Ik, Philip Dewinter, dacht dat ik uw vriendje was. En dan zoiets! Besef je wel, beste Will, hoeveel oprechte Vlamingen die naar uw marxistische liedjes luisteren er ook op onze partij stemmen? “Vlaanderen mijn land”? Dat zal! Gij hebt uw ziel aan de kasbah verkocht. En aan een anti-Vlaamse, dansende en roepende roedel negers, hun “vrouwen” en andere positief gediscrimineerden met gespierde konten op Jim TV en TMF - waar ik mijn dochters elke dag tegen bewapen met mijn archief aan VNJ-brochures, het beste van Jef Elbers (zijn strijdbare teksten, zeker niet zijn Europese kont) en mijn hele DVD-collectie van Leni Riefenstahl. Hitler rocks!
Euh, vergeet dat laatste, Will. Da’s misschien iets voor een volgende open brief.
Liefste Laura Lynn: ook met uw deelname gaan veel onoprechte Vlamingen niet kunnen lachen. Wij, zwartzakken, weten hoe ingrijpend zo’n collaboratie kan uitdraaien, lieve vriendin. Binnenkort kunt ge uw liedjes in de Antwerpse Zoo gaan zingen, naast de politiek correcte aap Gust, en zonder haar op uw toch wel zeer lelijke kop. Vlaanderen onthoudt dit al-le-maal. Enfin, ik toch.
Adamo, jij ook al, ingeweken Italiaan? Heb je dan niets van jullie (en mijn) Mussolini geleerd, beste amigo? Zelfs niet de kneepjes van de op het gebit van stakers gevoelige liedjes componerende stormtroepen? Voor je hier als geassimileerde Waal onze sociale zekerheid kwam leegplunderen?
Philip Dewinter maak je niet ongestraft kwaad, zangertjes van mijn voeten! Leve het Antwerpse havenpatronaat, dat wijselijk besliste om deze anti-Vlaamse hitparade van een ladderzatte barman en zijn vrienden te boycotten.
Onze dank zal groot zijn, patroons!
Mag ik nu ook een beetje baas spelen? Please??
Philip Dewinter,
Antisyndicale kluchtzanger (Vlaams Belang).
(pd)
Jammer genoeg stelt Barman geen enkele vraag naar waarom er ongeveer 1/3e van de Antwerpenaars op extreem-rechts stemt. Het is zelfs uitdrukkelijk de bedoeling om een concert te geven voor die “60% van de Antwerpenaars die niet op het VB stemt”.
Deze benadering, die op geen enkele manier wijst op de verantwoordelijkheid van het huidige asociale en neoliberale beleid als voedingsbodem voor extreem-rechts, is jammer genoeg in het verleden weinig succesvol geweest. Meer dan 10 jaar geleden vulden de Hand in Hand-betogingen met tienduizenden en tienduizenden, jaar na jaar, de straten van Brussel. Een beweging zonder programma is, echter, een nederlaag.
LSP-militanten zullen alvast op deze concerten aanwezig zijn om de idee van een nieuwe arbeiderspartij te promoten, als middel om passief ongenoegen - waar een VB-stem meestal de uitdrukking van is - om te zetten in actief verzet tegen het liberale beleid. Op 21 oktober lanceren Jef Sleeckx (ex-SP.a), Georges Debunne (gewezen ABVV-topman), Lode Van Outrive (ex-Sp.a), een reeks van delegees en vakbondsmilitanten, de LSP en andere activisten,... zo’n nieuwe, brede politieke formatie voor arbeiders en jongeren.
Ondertussen besliste VB-boegbeeld Philip Dewinter om een open brief te richten aan artiesten die volgens hem het noorden, het zuiden en het oosten tegelijk kwijt zijn. Het geval wil dat wij onze hand op een kladversie van deze open brief konden leggen. Leest u mee.
Beste zingende volksverraders,
Het Vlaams Belang, de grootste en rijkste partij van Vlaanderen (niet alle bazen zijn slecht! hoe zijn ze anders baas geworden, duh??), snapt er niets van hoe sommige van onze, tot begin deze week nog zeer gevierde artiesten zich voor de vuilniskar van Tommeke Barman hebben laten vastbinden.
Will Tura, gij zijt zeer laag en diep van uw ladder met valse noten gevallen, kameraad. En als “kameraad” mogen we u nu wel officieel beschimpen, niet? We doen het toch. Uw sol bemol is wellicht toch altijd ietsje meer... rode mol geweest. Niet waar misschien?
Ik, Philip Dewinter, dacht dat ik uw vriendje was. En dan zoiets! Besef je wel, beste Will, hoeveel oprechte Vlamingen die naar uw marxistische liedjes luisteren er ook op onze partij stemmen? “Vlaanderen mijn land”? Dat zal! Gij hebt uw ziel aan de kasbah verkocht. En aan een anti-Vlaamse, dansende en roepende roedel negers, hun “vrouwen” en andere positief gediscrimineerden met gespierde konten op Jim TV en TMF - waar ik mijn dochters elke dag tegen bewapen met mijn archief aan VNJ-brochures, het beste van Jef Elbers (zijn strijdbare teksten, zeker niet zijn Europese kont) en mijn hele DVD-collectie van Leni Riefenstahl. Hitler rocks!
Euh, vergeet dat laatste, Will. Da’s misschien iets voor een volgende open brief.
Liefste Laura Lynn: ook met uw deelname gaan veel onoprechte Vlamingen niet kunnen lachen. Wij, zwartzakken, weten hoe ingrijpend zo’n collaboratie kan uitdraaien, lieve vriendin. Binnenkort kunt ge uw liedjes in de Antwerpse Zoo gaan zingen, naast de politiek correcte aap Gust, en zonder haar op uw toch wel zeer lelijke kop. Vlaanderen onthoudt dit al-le-maal. Enfin, ik toch.
Adamo, jij ook al, ingeweken Italiaan? Heb je dan niets van jullie (en mijn) Mussolini geleerd, beste amigo? Zelfs niet de kneepjes van de op het gebit van stakers gevoelige liedjes componerende stormtroepen? Voor je hier als geassimileerde Waal onze sociale zekerheid kwam leegplunderen?
Philip Dewinter maak je niet ongestraft kwaad, zangertjes van mijn voeten! Leve het Antwerpse havenpatronaat, dat wijselijk besliste om deze anti-Vlaamse hitparade van een ladderzatte barman en zijn vrienden te boycotten.
Onze dank zal groot zijn, patroons!
Mag ik nu ook een beetje baas spelen? Please??
Philip Dewinter,
Antisyndicale kluchtzanger (Vlaams Belang).
(pd)
zondag, juli 02, 2006
Column: Wapens voor Saoedi-Arabië?
Door Karel Mortier
55.000 Belgische wapens voor de pretoriaanse garde van de Saoedische koninklijke familie?
Nadat de Belgische regering 5.500 Minimi-machinegeweren van FN Herstal verkocht aan de “prille” democratie Nepal heeft de nationale garde van Saoedi-Arabië haar oog laten vallen op de F2000, het paradepaardje van hetzelfde wapenbedrijf. Op 10 maart 2005 vertrok er een bericht naar het Amerikaans congres dat er een Foreign Military Sales (FMS)-contract is gesloten met Saoedi-Arabië, ter waarde van 918 miljoen dollar.
Een onderdeel van het contract is de aankoop van 55.000 F2000’s, waarvan 3.600 met 40mm granaatwerper. Het wapen kwam eerder deze maand in beeld nadat bleek dat een 20-tal van die wapens tijdens de onlusten in Oost-Timor waren verdwenen uit de politiedepots en terecht waren gekomen in handen van bendes die het land op dat moment onveilig maakten.
Volgens sommige bronnen werden die F2000’s en andere wapens doelbewust aan bepaalde bendes, trouw aan de minister van binnenlandse zaken Rogerio Lobato, uitgedeeld om oppositiegroepen te intimideren. Slechts 7 van die wapens zouden overigens op een “normale” manier het land zijn ingekomen, via een onderneming van een broer van de eerste minister.
Van de andere 13 is het onduidelijk hoe ze het land zijn ingekomen. Er verscheen een foto in een Australische krant van een F2000, die broederlijk naast zelfgemaakte knuppels en messen ligt die Australische (of Nieuw-Zeelandse) troepen hebben afgenomen van die bendes.
Het FMS-programma is in het leven geroepen om de Amerikaanse wapenexport te stimuleren en om de invloed van het Amerikaanse leger te vergroten, in landen die wapens aankopen en beroep doen op assistentie van het Amerikaanse leger. Het principe van het programma is dat een land aanklopt bij het Pentagon met een boodschappenlijstje, en de nodige dollars, en dat het Pentagon op haar beurt alle technische en praktische aspecten van de aankoop voor haar rekening neemt (o.a onderhandelingen met leveranciers, testen en controle,...).
In de meeste gevallen gaan Amerikaanse bedrijven met de contracten lopen, maar in een aantal gevallen doet het Pentagon ook beroep op buitenlandse nichespelers om contracten in te vullen, als er in de VS zelf niemand in staat is om de waren te leveren. FN Herstal heeft een aantal fabrieken in de VS die eventueel de F2000’s zouden kunnen maken, maar die fabrieken draaien momenteel aan 100% om het Amerikaanse leger te voorzien van wapens in haar “war on terror”. Binnenkort zullen de Amerikaanse Speciale Eenheden wellicht een contract sluiten (of hebben dat reeds gedaan) om een nieuw wapen (FN SCAR) te maken, dat in de VS zal worden gemaakt.
De F2000’s worden op dit moment allemaal in Herstal gemaakt. In het verleden verkocht een ander Belgisch wapenbedrijf, CMI, reeds 130 90mm kanonnen en torens aan de Saoedische nationale garde. Dit zou overigens een reden kunnen zijn waarom het Belgische leger lichte wielervoertuigen heeft gekocht van een Amerikaanse fabrikant en niet van een Finse, maar dit terzijde.
De Saoedische Nationale Garde (SANG) is zowat de pretoriaanse garde van het Saoedische regime, bestaande uit elementen in het land die via etnische en familiale banden trouw zijn aan de heersende monarchie.
De SANG staat volledig los van het reguliere leger, met een aparte commandostructuur, en moet tegengewicht bieden aan het leger dat in eerste instantie het hoofd moet bieden aan externe vijanden, daar waar de nationale garde het regime moet beschermen tegen interne vijanden. Het is onduidelijk wat de status is van het contract. Er is nog geen persbericht van FN verschenen dat melding maakt van de aankoop, daar waar de recente Sloveense aankoop van het wapen (die veel bescheidener is) onmiddellijk op de site verscheen.
Dit kan erop wijzen dat de deal nog niet rond is of dat men liever geen officiële mededelingen doet. Saoedi-Arabië heeft echter in het verleden nog wapens gekocht van FN, dus is het niet dat men elkaar niet kent.
Het is wel duidelijk dat deze wapens gebruikt zullen worden door één van de steunpilaren van een repressief regime, om de interne oppositie de kop in te drukken. Een interne oppositie die helaas in veel gevallen nog erger is dan het huidige regime, o.a. door de steun van het imperialisme aan de huidige machthebbers.
FN mag in de VS dan nog uitpakken met slogans als "When the mission is defending freedom, the weapon is made by FN", om haar waren aan de man en vrouw te brengen. De realiteit is echter iets minder heroïsch, zoals de bevolking van Nepal, Oost-Timor, Irak en binnenkort misschien ook Saoedi-Arabië heeft ondervonden, of nog zal ondervinden.
Het is ook vreemd dat Belgische politici constant de mond vol hebben over "de islam" en hoe deze religie botst met onze “waarden en normen”, maar er blijkbaar geen graten in zien om één van de meest repressieve en fundamentalistische regimes in het Midden-Oosten te steunen. Een regime dat in het verleden miljoenen heeft gespendeerd, o.a in België, om één van de meest reactionaire stromingen binnen de islam te verspreiden.
In België klagen veel politici al als moslimvrouwen met een hoofddoek rondlopen, maar men ziet er geen graten in om wapens te leveren aan een land waar vrouwen niet eens met een wagen mogen rijden!
55.000 wapens maken vergt heel wat personeel en de Belgische en Waalse regering zullen het argument van de werkgelegenheid uitspelen om tegenstanders - en dan vooral socialistische tegenstanders, die werkgelegenheid belangrijk vinden en een benadering zoeken naar de werknemers van FN - van deze verkoop aan te vallen.
Dat zou echter hypocriet zijn, omdat de partijen die deel uitmaken van deze regeringen er geen probleem mee hadden om duizenden banen te schrappen in overheidsbedrijven zoals De Post, Belgacom, NMBS,… Ze hebben ook toegestaan dat ondernemingen waarvan ze nota bene mede aandeelhouders zijn/waren, zoals het metaalbedrijf Arcelor, duizenden banen schrapten.
Het argument van de onmacht - dat buitenlandse aandeelhouders er mee zouden dreigen om de onderneming te sluiten als men niet ingaat op het verzoek om wapens te verkopen - gaat dit keer ook niet op, aangezien het Waalse gewest voor 100% aandeelhouder is van FN Herstal en dus zelf beslist of men mensen ontslaat of niet.
De annulering van het contract is dan ook geen reden om mensen te ontslaan, al zal men hoe dan ook dit argument proberen uit te spelen om het contract erdoor te krijgen en de arbeiders van FN op te zetten tegen de “Vlaamse pacifisten”.
De kans is zeer groot dat er sowieso weer een communautair spel zal worden gespeeld door Vlaamse partijen die opeens weer interesse krijgen in de mensenrechtensituatie in het Midden-Oosten, terwijl Waalse partijen zullen staan zwaaien met de werkgelegenheid in Wallonië - nadat ze er net duizenden jobs hebben geschrapt.
Beide kanten zien deze discussie echter louter als een middel om hun eigen positie aan de respectievelijke kant van de taalgrens te versterken, ten koste van anderen. Mocht FN een Vlaams bedrijf zijn dan had men gewoon de situatie omgekeerd en was het een kaakslag voor Vlaanderen mocht deze verkoop niet kunnen doorgaan. In de VS lost men dit probleem op door in ieder electoraal district een wapenbedrijf neer te poten (en voldoende geld te “investeren” in de verkiezingscampagnes). Misschien is dit wel één van de redenen waarom FN nog steeds een afdeling in Zutendaal (Limburg) heeft, ondanks de felle saneringen de laatste decennia.
55.000 Belgische wapens voor de pretoriaanse garde van de Saoedische koninklijke familie?
Nadat de Belgische regering 5.500 Minimi-machinegeweren van FN Herstal verkocht aan de “prille” democratie Nepal heeft de nationale garde van Saoedi-Arabië haar oog laten vallen op de F2000, het paradepaardje van hetzelfde wapenbedrijf. Op 10 maart 2005 vertrok er een bericht naar het Amerikaans congres dat er een Foreign Military Sales (FMS)-contract is gesloten met Saoedi-Arabië, ter waarde van 918 miljoen dollar.
Een onderdeel van het contract is de aankoop van 55.000 F2000’s, waarvan 3.600 met 40mm granaatwerper. Het wapen kwam eerder deze maand in beeld nadat bleek dat een 20-tal van die wapens tijdens de onlusten in Oost-Timor waren verdwenen uit de politiedepots en terecht waren gekomen in handen van bendes die het land op dat moment onveilig maakten.
Volgens sommige bronnen werden die F2000’s en andere wapens doelbewust aan bepaalde bendes, trouw aan de minister van binnenlandse zaken Rogerio Lobato, uitgedeeld om oppositiegroepen te intimideren. Slechts 7 van die wapens zouden overigens op een “normale” manier het land zijn ingekomen, via een onderneming van een broer van de eerste minister.
Van de andere 13 is het onduidelijk hoe ze het land zijn ingekomen. Er verscheen een foto in een Australische krant van een F2000, die broederlijk naast zelfgemaakte knuppels en messen ligt die Australische (of Nieuw-Zeelandse) troepen hebben afgenomen van die bendes.
Het FMS-programma is in het leven geroepen om de Amerikaanse wapenexport te stimuleren en om de invloed van het Amerikaanse leger te vergroten, in landen die wapens aankopen en beroep doen op assistentie van het Amerikaanse leger. Het principe van het programma is dat een land aanklopt bij het Pentagon met een boodschappenlijstje, en de nodige dollars, en dat het Pentagon op haar beurt alle technische en praktische aspecten van de aankoop voor haar rekening neemt (o.a onderhandelingen met leveranciers, testen en controle,...).
In de meeste gevallen gaan Amerikaanse bedrijven met de contracten lopen, maar in een aantal gevallen doet het Pentagon ook beroep op buitenlandse nichespelers om contracten in te vullen, als er in de VS zelf niemand in staat is om de waren te leveren. FN Herstal heeft een aantal fabrieken in de VS die eventueel de F2000’s zouden kunnen maken, maar die fabrieken draaien momenteel aan 100% om het Amerikaanse leger te voorzien van wapens in haar “war on terror”. Binnenkort zullen de Amerikaanse Speciale Eenheden wellicht een contract sluiten (of hebben dat reeds gedaan) om een nieuw wapen (FN SCAR) te maken, dat in de VS zal worden gemaakt.
De F2000’s worden op dit moment allemaal in Herstal gemaakt. In het verleden verkocht een ander Belgisch wapenbedrijf, CMI, reeds 130 90mm kanonnen en torens aan de Saoedische nationale garde. Dit zou overigens een reden kunnen zijn waarom het Belgische leger lichte wielervoertuigen heeft gekocht van een Amerikaanse fabrikant en niet van een Finse, maar dit terzijde.
De Saoedische Nationale Garde (SANG) is zowat de pretoriaanse garde van het Saoedische regime, bestaande uit elementen in het land die via etnische en familiale banden trouw zijn aan de heersende monarchie.
De SANG staat volledig los van het reguliere leger, met een aparte commandostructuur, en moet tegengewicht bieden aan het leger dat in eerste instantie het hoofd moet bieden aan externe vijanden, daar waar de nationale garde het regime moet beschermen tegen interne vijanden. Het is onduidelijk wat de status is van het contract. Er is nog geen persbericht van FN verschenen dat melding maakt van de aankoop, daar waar de recente Sloveense aankoop van het wapen (die veel bescheidener is) onmiddellijk op de site verscheen.
Dit kan erop wijzen dat de deal nog niet rond is of dat men liever geen officiële mededelingen doet. Saoedi-Arabië heeft echter in het verleden nog wapens gekocht van FN, dus is het niet dat men elkaar niet kent.
Het is wel duidelijk dat deze wapens gebruikt zullen worden door één van de steunpilaren van een repressief regime, om de interne oppositie de kop in te drukken. Een interne oppositie die helaas in veel gevallen nog erger is dan het huidige regime, o.a. door de steun van het imperialisme aan de huidige machthebbers.
FN mag in de VS dan nog uitpakken met slogans als "When the mission is defending freedom, the weapon is made by FN", om haar waren aan de man en vrouw te brengen. De realiteit is echter iets minder heroïsch, zoals de bevolking van Nepal, Oost-Timor, Irak en binnenkort misschien ook Saoedi-Arabië heeft ondervonden, of nog zal ondervinden.
Het is ook vreemd dat Belgische politici constant de mond vol hebben over "de islam" en hoe deze religie botst met onze “waarden en normen”, maar er blijkbaar geen graten in zien om één van de meest repressieve en fundamentalistische regimes in het Midden-Oosten te steunen. Een regime dat in het verleden miljoenen heeft gespendeerd, o.a in België, om één van de meest reactionaire stromingen binnen de islam te verspreiden.
In België klagen veel politici al als moslimvrouwen met een hoofddoek rondlopen, maar men ziet er geen graten in om wapens te leveren aan een land waar vrouwen niet eens met een wagen mogen rijden!
55.000 wapens maken vergt heel wat personeel en de Belgische en Waalse regering zullen het argument van de werkgelegenheid uitspelen om tegenstanders - en dan vooral socialistische tegenstanders, die werkgelegenheid belangrijk vinden en een benadering zoeken naar de werknemers van FN - van deze verkoop aan te vallen.
Dat zou echter hypocriet zijn, omdat de partijen die deel uitmaken van deze regeringen er geen probleem mee hadden om duizenden banen te schrappen in overheidsbedrijven zoals De Post, Belgacom, NMBS,… Ze hebben ook toegestaan dat ondernemingen waarvan ze nota bene mede aandeelhouders zijn/waren, zoals het metaalbedrijf Arcelor, duizenden banen schrapten.
Het argument van de onmacht - dat buitenlandse aandeelhouders er mee zouden dreigen om de onderneming te sluiten als men niet ingaat op het verzoek om wapens te verkopen - gaat dit keer ook niet op, aangezien het Waalse gewest voor 100% aandeelhouder is van FN Herstal en dus zelf beslist of men mensen ontslaat of niet.
De annulering van het contract is dan ook geen reden om mensen te ontslaan, al zal men hoe dan ook dit argument proberen uit te spelen om het contract erdoor te krijgen en de arbeiders van FN op te zetten tegen de “Vlaamse pacifisten”.
De kans is zeer groot dat er sowieso weer een communautair spel zal worden gespeeld door Vlaamse partijen die opeens weer interesse krijgen in de mensenrechtensituatie in het Midden-Oosten, terwijl Waalse partijen zullen staan zwaaien met de werkgelegenheid in Wallonië - nadat ze er net duizenden jobs hebben geschrapt.
Beide kanten zien deze discussie echter louter als een middel om hun eigen positie aan de respectievelijke kant van de taalgrens te versterken, ten koste van anderen. Mocht FN een Vlaams bedrijf zijn dan had men gewoon de situatie omgekeerd en was het een kaakslag voor Vlaanderen mocht deze verkoop niet kunnen doorgaan. In de VS lost men dit probleem op door in ieder electoraal district een wapenbedrijf neer te poten (en voldoende geld te “investeren” in de verkiezingscampagnes). Misschien is dit wel één van de redenen waarom FN nog steeds een afdeling in Zutendaal (Limburg) heeft, ondanks de felle saneringen de laatste decennia.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Karl Marx: wellicht slimmer dan Dirk Verhofstadt (broer van), Boudewijn Bouckaert en Frank Vandenbroucke opgeteld (binnenkort ook: de liberale vermenigvuldiging en deling)