Een strijdbaar 2006!

Marx komt terug. En het is een zwaar behaarde jongen in tight pants. De socialistische grondlegger laat er in dit visueel hoogstandje geen misverstand over bestaan. Het economisch congres van het Vlaams Belang kwam rechtstreeks uit een patronale plee. "Gekruip voor de bazen en een nog radicaler Generatiepact? Doorspoelen, die bourgeois!" Ook de uitspraken van Philip Dewinter dat het VB de "grootste arbeiderspartij" zou zijn, hebben Marx kwaad gemaakt. "De massa's zullen de waarheid over het VB leren doorheen hun ervaring in de arbeidersstrijd."

Daar drinken we op! Het feestcomité van links-socialisme.blogspot.com is nu al volop in "vergadering" voor vanavond. Interessante perspectieven! Amuseer jullie en een strijdbaar 2006 gewenst!

Bovenstaande prent werd gemaakt door Ronny Barracuda.

Het jaaroverzicht waar je mee kan lachen (5)

Deel 5: Het kapitaal leert niets bij

Met links-socialisme.blogspot.com bleven we proberen - soms met de moed in onze schoenen - om de anti-syndicale fouten van De Morgen recht te zetten. Die krant is in woorden “links”, maar lijkt vakbonden en arbeidersstrijd te haten. Helaas hebben we door schade en schande moeten vaststellen dat er bitter weinig verandert. Wel, we hebben het in ieder geval geprobeerd.

“- 'Chaos als doel'

Dit is nog maar de titel van het editoriaal. Een mens zou vergeven worden als hij dacht dat hier werd verwezen naar de mislukte werkgelegenheidspolitiek van de bazen en de regering. Van 70.000 werklozen bij het begin van de crisis naar meer dan een miljoen vandaag. Tss, chaos als doel... Erg, die patroons en politiekers. Overlast dat je daarmee hebt!

Driewerf helaas, de auteur verwijst niet naar de chaos van privatisering of kapitalistische depressie. De schrijfster van het stuk - Liesbeth Van Impe - viseert met haar kromgebogen pennetje arbeiders die in staking gaan, volgens haar de ware chaoten.”

“- Op 7 oktober plant het ABVV een algemene staking: 'Op maandag (10 oktober) is het de beurt aan het ACV en het ACLVB, die vermoedelijk evengoed hopen ook wat rode jassen van het ABVV onder de stakers te ontwaren. Chaos zal er op beide dagen zijn.'

Laten we mekaar geen Yves Desmet noemen. Zonder het verzekerde einde van de beschaving dat De Morgen in een 'staking' bespeurt, geen democratisch kiesrecht, geen betaald verlof, zelfs geen sociale zekerheid voor Liesbeth Van Impe.”

“- 'Het doel van de stakers is niet om in een bedrijf of een sector de werkgevers op hun verantwoordelijkheid te wijzen. Het doel is niet de patroons onder druk te zetten. In het eindeloopbaandebat zitten werkgevers weliswaar aan tafel, maar zij hakken de knopen niet door. Integendeel, in hun eisen staan ze vaak aan de kant van de werknemers.'

Emotioneel diep geraakt - waar is onze zakdoek? - worden we door dit kleinburgerlijke ideaal van klassensamenwerking. Een utopie die de arbeiders al 25 jaar een steeds verder gaande achteruitgang van hun levensstandaard en werkzekerheid heeft opgeleverd. De feiten zijn links - zijn journalisten te rechts geworden om ze nog te ontwaren?”

Was De Morgen getroffen door Nihilisme? Het voortploegende “ABC van het socialisme” bood stof tot nadenken...

“Nihilisme. Levenshouding die getuigt van een zeker pessimisme. Een nihilist ziet met de slechtste wil van de wereld niet op welke materiële of sociale kracht we ons zouden moeten steunen om de maatschappij te veranderen. Denken dat de arbeiders door de materiële achteruitgang van hun leven onder het kapitalisme een massale strijd gaan voeren voor hun materiële belangen? Een nihilist ziet er enkel een kwaadaardige vorm van idealisme en wensdenken in.”

Nazi of burgerlijk nationalist = meestappen (in elke patronale list)

Tussen nihilisme en Neo-Nazi gaapt voor VB-voorzitter Frank Vanhecke geen diepe kloof.

“Neo-nazi. Fascist die Hitler nog is wil overdoen, en eventueel op een aantal punten verbeteren. Als ze bij het Vlaams Belang een Zuidafrikaanse braai aankondigen in het partijblad, houden wij steeds ons hart vast. Iemand een vuurtje?”

De Gouwleiders van het VB durven zich vanzelfsprekend niet met hun echte naam te laten aanspreken. Liever zagen ze het patronale behang van de muren over Nationalisme.

“Nationalisme. In de burgerlijke vorm: denken dat alles wat van je eigen land of volk komt, beter is dan het eeuwige geprul van andere landen en bevolkingsgroepen. 'Ik ben een Vlaming en daar ben ik fier op', is een uiting van Vlaamsnationale gevoelens. Eigenwaarde halen uit een stom toeval: wij vinden eerlijk gezegd dat het meer zou moeten gebeuren. 'Ik heb een moedervlek op mijn onderrug en daar ben ik verdomd fier op! Eigen onderrug eerst!'”

Alsof Vlaamse patriotten nog niet erg genoeg waren, kom je die ook in een Belgische variant tegen. Hey sufferds: bewuste arbeiders hebben geen vaderland. Onze strijd is internationaal.

“De psychologen Lou Van Beirendonck en Lieven Verbrugge gooiden de laatste dagen een verrukkelijk nieuw boek op de markt: 'Belgen zijn fantastisch, of wat dacht u?'. De auteurs gaan op zoek naar een decennialang in dichte mist gehuld mysterie. Waarom zijn Belgen zo bescheiden, terwijl daar geen zinnige reden voor te bedenken valt?”

“De psychologen schetsen ook een reeks opbeurende portretten, van wat niet zonder reden 'succes-Belgen' worden genoemd. Eddy Merckx passeert, tomeloos op de pedalen trappend, de revue. Uitleg zou zinloos zijn. Vervolgens scheert het zingende wonder Arno langs de sterrenhemel, afkomstig uit het oer-Belgische Oostende. De auteurs voeren, om het verhaal pas echt compleet te maken, de superrijke miljonair Albert Frère als stichtend voorbeeld voor de massa's op. Hij maakte het als kapitalist, desnoods op de kosten van anderen. Ook erg psychologisch, zeker?”

Onze weblog hield het vervolgens bij de dikwijls naamloze vedetten van de arbeidersklasse. We sloten af met een bemoedigende oproep:

“Laat je kans niet liggen om ook een Fantastische Belg te worden! Staak nu vrijdag, maandag en dinsdag de afbraakregering Verhofstadt II weg!”

We berichtten over de kloof tussen de ACV-top en de basis rond de voorstellen voor het brugpensioen. Op vergaderingen met basismilitanten sudderde het ongenoegen.

“Een selectie van de tussenkomsten in het debat: 'Er is een verschil tussen de algemene raad van het ACV en de mensen op de werkvloer. Wij moeten dit wel gaan verdedigen.' 'Er wordt vanuit Europa opgelegd dat de mensen langer moeten werken, maar de bevolking wil dit niet.' 'Ik word nu voor het eerst in mijn bedrijf een onderkruiper genoemd. Dit is al de tweede keer dit jaar dat een mobilisatie wordt afgeblazen. Dit kunnen we ons niet zomaar permitteren. Het kwaad is al geschied. Wij zijn weerloos als militanten.' 'Ik kan dit niet verkopen. Ik hou mijn hart vast. (een delegee uit de non-profit)' 'Eén vraag: als een groot bedrijf als Inbev vrijdag toch mee staakt, en als de grote meerderheid van onze leden meedoet, wordt er dan stakersvergoeding betaald?'

Op dat moment zat Van Laer al flink op haar stoel heen en weer te schuiven. En het ging verder. 'De militanten moeten beslissen, niet de top.' 'Wij hebben vandaag maar een brief gekregen voor deze vergadering. Veel mensen zijn hier zelfs niet geraakt.' 'Wij worden opnieuw in de vuurlinie gejaagd.' 'Ik heb het gevoel dat er nogal euforisch wordt gedaan door de top over die 10 punten (die ook in de kranten staan). Het ABVV is onze tegenstander niet, wel de regering.'”

7 oktober: ABVV-staking jaagt establishment in de gordijnen

“Wat blijkt vandaag? Volgens een peiling in Het Volk/Het Nieuwsblad is 75% van de Vlamingen tegen de pensioenvoorstellen van de regering gekant.”

“Van een kletterende ideologische afgang gesproken. Heel de collectie vurig voor een afbraakpolitiek pleitende academici, economisten, journalisten, politici,...wordt hier flink bij de neus genomen. Steeds minder mensen stappen mee in de liberale logica van hun geschriften en commentaren. Wie of wat vertegenwoordigen deze figuren nog, behalve de minderheidsbelangen van de patroons en een kleine toplaag in de maatschappij?”

Guy Verhofstadt richtte zich tot alle mogelijke autoriteiten om de stabiliteit van zijn regering af te smeken. Ook God mocht op de belangstelling van de premier rekenen.

“In naam van de Vader, de Zoon en
de Heilige Vrije Markt,

Onze Vader
die in een hemel zonder
stakingen verblijft
geheiligd zij uw Winsten.

Uw rijk voor enkel
de superrijken en gefortuneerden,
zonder stakers met duivelachtige staart,
kome.
Uw neoliberale Wil geschiede
op aarde als in de
kapitalistische coulissen,
en achterkamertjes.
Zonder arbeidersdemocratie,
God.

Geef ons heden ons dagelijks
viersterrenrestaurant
en vergeef ons onze schulden,
die wij afbouwen
op de kap van
eenvoudige loontrekkenden.”

In de links-liberale De Morgen verscheen het legendarische artikel “Een staking en hoe eraan te ontsnappen”. Met praktische tips om de ABVV-staking te breken. Een van de meest vijandige geschriften in heel de burgerlijke pers. Alsof de stakers ermee wilden spelen, werden de acties echter een kletterend succes.

Onze weblog vond dat de voormalige linkse krant echter moest doorzetten met haar nieuwe liberale principes, en ontwierp zelfs een campagne om één en ander kracht bij te zetten.

“1/ De centrale slogans:

Een goede marketing staat of valt dikwijls met een goede centrale slogan. Enkele suggesties voor de felgeplaagde redactie:

- 'Wij zijn allemaal werkende oude peekes. Stop de staking!'

- 'Stakers zijn gewoon slecht!' (zie Bush: the terrorists are evil)

- 'Recht op arbeid! Tot we erbij neervallen! En dan nog!'”

“2/ De achterliggende filosofie van de campagne:

Een goede centrale slogan is één ding. We moeten hem ook laten dragen door een diepere filosofie die het potentieel heeft om onder brede lagen aan te slaan. 'Arbeiders aller landen, onteigen voor uw eigen goed de patroons', kan dat in dit geval niet zijn.

Wij suggereren als achterliggende, diepere filosofie:

- Wij zijn anti-syndicale kleinburgers en daar zijn wij apetrots op. Vakbondsstrijd past niet bij onze ribfluwelen broek!

Het tweede deel van de filosofie kan ook als sticker op de wagen worden gebruikt. (Graag gedaan, Yves!)

- Profiteren van de democratische en sociale rechten van de arbeidersbeweging? Jaaa!!! Ervoor uit ons kot komen? Nee!

Klinkt een beetje sloganesk voor een kwaliteitskrant, maar soms is dat bijna onvermijdelijk...


3/ De gadgets:

- Oplaadbare, pluchen replica's van Yves Desmet die - wanneer je aan zijn pluchen oor trekt - 'Patronale kliklijnen zijn keitof!' uitgillen. Afgewisseld met: 'Laat je niet kisten door die ongenuanceerde socialisten!'


- Bumperstickers:


'75% van de Vlamingen kan alleen maar verkeerd zijn'

'Stakers zijn gewoon slecht'

'Liever een patroon in mijn tuin, dan Xavier Verboven in de keuken'

'Vlaams Belang: toevallig ook kleinburgers'

'Stop de verzuring: breek een staking'

'Yves Desmet: manager van het jaar'

'Solidair met homo's die gediscrimineerd worden in San Domingo? Jaaa!!! Solidair met stakende homo's, biseksuelen, travestieten in rode vakbondsjurken en hetero's in België? Nee!!!'”

In zijn wekelijkse column op deze pagina waarschuwde Karel Mortier voor de rol van de vakbondsbureaucratie, in dit geval bij De Post.

“De vakbondstop bij de Post heeft reeds lang volledig gecapituleerd voor de aanvallen op De Post, die de laatste jaren overigens vooral uit SP-a hoek komen - de 'bevoorrechte partner' van het ABVV. De vakbondsleiding beperkt zich tot wat achtergoedegevechten in de marge, om de schade nog wat te beperken. Het is ronduit schandalig om de afbraak van het statuut, de invoering van Georoute en andere maatregelen om van De Post een 'aantrekkelijke bruid' te maken op die manier voor te stellen, terwijl ze niets hebben gedaan om de tientallen stakingen die er zijn geweest tegen de invoering van dit systeem te steunen.”

De P van Populisme sneed in ons ABC een heet hangijzer aan. Het strikje van VRT-journalist Siegfried Bracke is geen populisme. Het is gewoon geen stijl. Zeker als het meetings van het Vlaams Belang modereert.

"Populisme. Zeggen wat er in je opkomt, zonder daar op lange termijn de materiële condities voor te creëren. Een beetje als: op café een rondje trakteren, en het vervolgens op een lopen zetten. Zoiets als de burgerlijke grondrechten, dus. Dikwijls ook meer letter dan praktijk. Je hebt zowel linkse (Chavez, in Venezuela) als rechtse (Dewinter, in de Ekerse villawijken) populisten. In dit laatste geval hebben we het zelfs over misleidend gekostumeerde neofascisten.

Populisme komt typisch op wanneer de arbeidersklasse nog geen gepaste, politieke uitdrukking heeft gevonden. In een patstelling tussen de klassen, waarbij er zich een politiek vacuüm opent.

Op de lange termijn is populisme - links of rechts - een vogel voor de kat. Je kan niet eeuwig alle klassen te vriend proberen te houden. Uiteindelijk moet een mens wel kiezen voor een klasse. Zoals met een tandartsbezoek stel je dit best niet tot het laatste moment uit."

De aankondiging door ACV en ABVV van een staking en betoging in Brussel deed enkele prominenten nadenken over de zin van het leven. Freya VDB vindt die voornamelijk in de supermarkt terug. Ergens tussen de diepgevroren spinazie en fluorescerende tandpasta in.

"- Freya Van den Bossche (SP.a): 'Goh, een algemene staking, het is het eerste wat ik ervan hoor. Goh. Stond dat nu op mijn boodschappenlijstje, of niet? Waar is mijn blaadje naartoe? Ochgot. Zijt ge ermee aan het spelen? Werkelijk, een algemene staking? Wel, als ik voor de rekken van de Colruyt sta, dan voel ik mij ook revolutionair worden. Ik hoef zo`n pak diepgevroren spinazie maar twee seconden over het onrecht op deze planeet uit te vragen, of het ongenoegen met alles wat bestaat, neemt het bij mij over. Een gevoelig meisje, zeker? Ik denk dat ik de partijtop ga vragen of ik eens mee mag staken. Desnoods tegen mijn eigen beleid, zo principieel ben ik wel.'

- Marc De Vos (professor RUG): 'Beseffen die vakbonden wel dat ze mijn telegenieke strikje hiermee een stevige kwartslag geven? Ik stel vragen bij de legitimiteit van deze staking. Bovendien zie ik er met dat strikje nu helemaal als een volslagen idioot uit. Denken de vakbondsleiders daar wel eens aan, als ze hun beslissingen nemen? Bovendien: de nog niet geboren generaties werden weeral niets gevraagd. Is dat democratie? Vakbondsdictatuur, als u het mij vraagt!'

Ruggen keren, kijken naar rechts/links en Johan Vande Lanotte (SP.a)

Op het SP.a-Congres werd de kloof tussen de liberaal geworden sociaal-democratie en de vakbondsbasis pijnlijk duidelijk. Karel Mortier schreef op onze weblog:

"De opvallendste gebeurtenis op het congres vond niet binnen maar buiten plaats. Een 300-tal militanten van ABVV Limburg en ABVV Metaal stonden buiten om de congresgangers op te wachten. Tenminste, als men dit nog een congres kon noemen. In De Standaard werd deze groep omschreven als 'een horde boze militanten', die de SP-a stond op te wachten. De woordkeuze is wellicht tekenend voor hoe men in bepaalde kringen over vakbonden denkt. De militanten deelden ook stickers uit met de tekst 'SP.A. U laat ons in de steek. Wij keren u de rug toe'."

"Blijkbaar verandert men bij de SP-a tegenwoordig sneller van 'verhaal' en van voorzitter dan de gemiddelde waspoederfabrikant van wasmiddel. Het is echter onduidelijk wat die veranderingen concreet zouden moeten inhouden. Het gaat immers om 'meer van hetzelfde'.

Het moet allemaal jonger, hipper en vlotter. Dat kan volgens Vande Lanotte alleen als de SP.a openstaat voor nieuwe groepen, die vroeger problemen hadden met het 'oubollige' imago van de SP.a. De kloof aan de inkom van het congres tussen de militanten van het ABVV en de veelal hooggeschoolde 'meerwaardezoekers' van de SP.a was opvallend en visueel zichtbaar - en niet alleen omdat de militanten van het ABVV een rood vestje aanhadden."

Ex-VMO leider Bert Eriksson blies zijn kaars uit

Philip Dewinter zou, volgens het maandblad Deng, de Hitlerfanaat in het geheim nog een laatste groet hebben gebracht. "Shit maat, ik weet het, ik weet het. Dat waren er geen 6 miljoen. Sterk overdreven (snotter, snotter)."

Met de P van Proletariaat kwamen we op het terrein van onze politieke core business.

"Proletariaat. Wat sommigen, zelfs overdag, niet in groep wensen tegen te komen. Meer mensen maken er deel van uit, dan we op basis van de burgerlijke propaganda zouden geloven. Volgens sommige bronnen zou het proletariaat er in het donker helemaal eender uitzien, maar dat zeggen deze brilbehoeftige reactionairen ook over negers in het donker (waar zit rechts met zijn gedachten?). Marx stelde dat het proletariaat van een kracht 'op zich' een kracht 'voor zich' moest worden.

Van Het Laatste Nieuws mogen we deze historische taak niet langer laten afhangen. Keer op keer worden daar zelfs de meest voor de hand liggende doelkansen tegen het kapitalisme met open ogen gemist. De potstampers. Zonder proletariaat zou er nochtans weinig marcheren. Trams, de kustwacht, Telenet, Pepsi Cola, het onderwijs, de Teletubbies,...: zonder proletarische, werkende klasse zou er geen sprake van zijn. De arbeiders hebben enkel hun ketenen te verliezen. De kapitalisten een berg pakken van Versace. Waar de meesten nog lachwekkender mee voor de dag komen dan normaal. De socialistische revolutie: een win-win situatie voor iedereen."

De patroonsorganisatie Voka gaf haar leden een waslijst tips om de stakingsijver van de arbeiders te breken. Tip 3 handelde over de techniek van het eenzijdige verzoekschrift.

"Tip 3: Onderaan deze brief vindt u als Voka-lid een lijst met bevriende rechters: ze laten zich graag door u uit hun bed bellen

Door de jaren heen hebben onze leden gebouwd aan hun netwerken. Nee, niet in Polen. We bedoelen de nuttige contacten die werden gerealiseerd in Loges, op society feestjes, tijdens exclusieve zakendiners met politici, de verkiezing van Miss België, De Gouden Schoen, etc. Dit is het moment om van deze networking een 'business opportunity' te maken. Breken, dat stakingspiket."

Het ABC dolde ondertussen als uitgelaten, jonge poedels met de R van Revisionisme.

"Revisionisme. Het herzien van een bepaalde leer tot je hem in de omgang niet meer herkent. Wat de meeste SP.a-ers vandaag als 'socialisme' verkopen, zou de oude Marx niet graag voor zijn voeten zien lopen: een berekende vastgoedmakelaar die, tijdens de koffiepauzes, krampachtig probeert te klinken als een overjaarse hippie. Revisionisten van het socialisme zijn: Bernstein, Vandervelde, Claes, de Teletubbies. Voor we de kleintjes onherroepelijk in verwarring brengen: met de Teletubbies bedoelen we eigenlijk de SP.a-top. Nee, niet wenen, jongens en meisjes. Niet wenen! Nee!"

Om in schoonheid te eindigen met een Radenrepubliek.

"Radenrepubliek. Yeah. De fijnste party van het jaar. Arbeiders en jongeren die dansen, swingen, eigen strijdorganen bezitten. Rode vlaggen die boven de fabrieken wapperen. Mega, allemaal mega. Doe je mee? Mega!"

Het jaaroverzicht waar je mee kan lachen (4)

Deel 4: De kapitalisten ontkennen alles

1 september! Links-socialisme.blogspot.com vergeet de kleintjes niet. De eerste les politieke rekenkunde gaat erin als zoete koek.

“* liberalisme – sociaal-democratie = 0
(oplossing: SP.a = VBO)

* Johan Vande Lanotte (SP.a) + Frank Vandenbroucke (SP.a) + Xavier Verboven (alg. secr. ABVV) = klassecollaboratie

* basis ABVV + Xavier Verboven (alg. secr. ABVV) = beter dan klassecollaboratie

* 1 + 1 = 3 (= dialectiek)

* De Morgen + edito = jammer genoeg meestal reactionair

* traditionele partijen / Vlaams Belang = een vleugje racisme + een lading anti-arbeiderswetten

* Vlaams Belang / LSP = de lege verzameling

* Lenin – Steve Stevaert = zeer veel”

Om in de sfeer van opvoeding van onze arbeidersjeugd te blijven: het “ABC van het socialisme” doet de J van Jongerencultuur aan.

“Jongerencultuur. Zoals in elke cultuur heb je in de jongerencultuur een burgerlijke component en een arbeiderscomponent. Voor wie nog zou twijfelen: Samson is volledig burgerlijk (een sprekende hond is een idealistische afwijking van het militante materialisme - u mag uw kleuters dat gerust vertellen).
Hetzelfde geldt natuurlijk voor de Kerstman, Sinterklaas, die verschrikking van een Zwarte Piet (het product van een racistische verbeelding),...

Het is diep tragisch, maar in heel Ketnet vinden wij au fond niets terug dat de opstandige geest van de jeugd zou moeten verbeelden. Die Spring die het klassebewustzijn vertrappelt met gezongen onnozelheden over Vlaamse Reuzen! Kwaad dat ze ons daarmee maken! Kwaad! Freaken is veel gezegd. Maar toch: boos. Ik geef het je op een briefje: binnenkort staan ze daar tegenover de kleintjes te kwelen over de onafwendbare splitsing van de gezondheidszorg, regionale CAO's en de 'miljardenstroom van Vlaanderen naar Wallonië'.

Typevoorbeeld van arbeiderscultuur voor kleuters: Bob de Bouwer - met stip! Bob plaatst de radiatoren in Wendy's huis. Hij vertelt haar tegelijk - een teken van zijn door de bazen ondergewaardeerde kwaliteiten - over de historische beperkingen van de algemene staking in de noodzakelijke omverwerping van de monopolies en banken. 'Wat je nodig hebt, mevrouw, is een stevige nijptang. Daarnaast: de vorming van strijdorganen van de klasse die de massa's voorbereiden op de machtsovername en het beheer van de maatschappij. Tenslotte, de kers op de taart zou ik zeggen - houd u die kabel even vast: een partij die de massa-opstand organiseert. Voor mij twee klontjes suiker, alsjeblief.'”

De kwis, als wapen van de arbeidersbeweging

Met onze Grote Politieke Najaarskwis werden de massa's voorbereid op toekomstige krachtmetingen met de kapitalistische klasse. Voor de rest vielen er geen geschenken mee te winnen.

“1/ Waarom praten politici de hele tijd over het 'probleem van de vergrijzing'?

a) Omdat ze nu ook de 50+-ers de bevrijdende werking van onderbetaalde, flexibele nepjobs willen leren kennen. Jongeren en vrouwen geraken stilaan opgebruikt. Iedereen moet aan het feest. Vrijheid, blijheid, loonslavernij.

b) Omdat brugpensioen betalen doodzonde is, als je als burgerlijk politicus de winstdolle patroons nog een bijkomend cadeautje in de schoot kan werpen.

c) Omdat de regering-Verhofstadt nu eenmaal graag de rechten van arbeiders en jongeren een kopje kleiner maakt. Oude gewoonten leg je niet één-twee-drie af.

Antwoord: a), b) en c) - alle ballen goed, alle ballen gewonnen. Een makkie om mee te beginnen.


2/ Wat noemde VLD-voorzitter Bart Somers in een recent interview 'pure demagogie'?

a) De Burgermanifesten van Guy Verhofstadt.

b) De prijsverhogingen bij de Comme Chez Soi.

c) De bewering door Laurette Onckelinckx (PS) dat de energiecheque van de VLD hoogstens gelijk staat met een 'vaas in een villa van de rijken'.

d) De idee dat liberalen 'rijke stommekloten' zijn.

e) Deze website.

Antwoord: c)


3/ Welke maatschappelijke kracht verwees in het eindeloopbaandebat naar 'vrijdagstakingen', als mogelijk gerechtvaardigd wapen van de arbeidersbeweging?

a) Osama Bin Laden (volgens het Vlaams Belang)

b) Animo (de jongerenafdeling van de SP.a, en wel onder de onwaarschijnlijk catchy slogan 'Piss on Freya, Franky en Johnny' - een creatieve herwerking van hun alom geprezen 'Piss on Bush'-bijdrage aan de anti-oorlogsbeweging)

c) het ABVV, zonder verdere commentaar door Xavier Verboven (alg.-secr., en lid van SP.a)

d) de Groenen van Vera Dua, 'zolang de arbeiders het maar ludiek en gezellig houden - en wij er niet tegen ons gevoel van het moment aan moeten meedoen'

e) Het ACV

Antwoord: e)”

Ons ABC kon moeilijk om de K van Kapitalisme heen. Vooruit dan maar.

“Kapitalisme. Woord dat best niet hardop wordt uitgesproken in bepaalde kringen. Sommige natuurfenomenen zijn er nu eenmaal gewoon: je moet ze zeker niet in een categorie proberen te steken. Naast de ene categorie heb je misschien een andere categorie. Voor bepaalde kringen een verschrikkelijke gedachte.

Het kapitalisme is nochtans het kortst bestaande maatschappelijke systeem in de geschiedenis van de mensheid. Voor sommigen valt het moeilijk voor te stellen. Het grootste deel van de tijd was er, effectief, voor het grootste deel van de wereldbevolking helemaal geen sprake van 'prikkelende' competitie op leven en dood. Het streven naar winst om de winst. Zelfs geen guitige Dexia-reclame voor schoolverlaters. Inderdaad, het waren primitieve tijden.”

Dirk Verhofstadt (VLD) doet een Monty Python

De orkaan Katrina zorgde niet alleen voor verschrikkelijke taferelen in New Orleans. Ook sommige liberale ideologen werden er - “Weg met de overheid?” - in hun diepste overtuigingen door geschokt. De verdwijntruc van VLD'er Dirk Verhofstadt leverde zo'n aardig bochtenwerk op dat een brede glimlach moeilijk te onderdrukken viel. Sommige kameraden werden met buikkrampen (van het lachen) in een lokaal ziekenhuis opgenomen. Onze weblog onderwierp Dirks hartekreten aan een nauwgezette lezing.

“Als Dirk Verhofstadt - VLD-ideoloog en broer van onze premier - alles meende wat hij de wereld in schijnbaar nuchtere toestand meedeelde in De Morgen van maandag, zijn er voor de arbeidersbeweging twee interessante opties. Ofwel is de heer Verhofstadt op fantastische wijze getransformeerd in een onnavolgbaar komiek, die met onze hersens in alle windrichtingen omver blazende, onweerstaanbaar hilarische grappen in staat moet worden gerekend om hele stakingsbewegingen lam te leggen. Dit is de meest gevaarlijke (voor de arbeidersklasse) - maar ook meest onwaarschijnlijke - mogelijkheid.

Ofwel, en dit is ernstiger, hebben we in de boekenwurm Dirk een glibberige politieke opportunist buiten categorie ontdekt.”

Enkele citaten uit het artikel werden ontleed.

- “Sinds het begin van de jaren tachtig pleit men in de VS voor minder staat en overheidsinterventie. Onder impuls van liberale denkers als Friedich Hayek, Murray Rothbard en Robert Nozick won het neoliberalisme veld.” (Yep. Hier gaan we geen ruzie over maken. Wrijf het ze maar eens goed in, die vrije markt-zeloten. Maar, evident, dan ook bij je broer Guy, en Patje Dewael... Die kerels lazen Hayek bij de nachtlamp van hun studentenkamer, tot in de vroege uurtjes. Het was hun bijbel. Dat weet je toch wel?)

- "De overheid moeide zich veel te veel met de individuele burger en had een te grote, zeg maar verstikkende, impact op het maatschappelijke en economische leven." (Hola, hola, Dirk. Wat staat die individuele burger daar maatschappelijk zo alleen te doen? Te wachten op de tram? Je bedoelt allicht: de dalende winstvoet van de "individuele burger" of - laten we mekaar geen Rosa Luxemburg noemen - kapitalist. En die winstvoet werd niet verstikt door "de overheid" - is dit een anagram voor de sociale zekerheid? - maar door de beginnende overproductiecrisis van het wereldkapitalisme. Juist is juist, Dirk.)

- "Onder Reagan en Thatcher (en je broer Guy Verhofstadt, Martens, Dehaene en, wel,... opnieuw Guy Verhofstadt - vergeet je naasten niet, Dirk) werd toen een politiek van deregulering en privatisering doorgevoerd, een noodzakelijk (Are you kidding, Dirk? "Noodzakelijk" voor het herstel van de winsten van het kapitaal, ter onderdrukking van de lonen, uitkeringen, werkzekerheid, openbare diensten,... van de meeste "individuele burgers" - om in jouw bizarre terminologie te blijven) antwoord op het Keynesiaanse denken."

- "Liberalen weigeren zich blindelings over te laten aan een losgeslagen kapitalisme (O ja? Eerlijk waar?) omdat ze beseffen dat zelfzucht (Heh???) en geld (winst zeker?) vaak slechte raadgevers zijn (?????????) (hoe verantwoord je dit gebrabbel, Dirk?!!) en de samenleving, maar ook de vrijheid van heel wat medemensen (bedoel je arbeiders?), kwaad kunnen doen." (Hoeveel vingers zijn dit, Dirk? Kan je even op een rechte lijn proberen te lopen? Die weed is absoluut niet goed voor je. Dump die gewoonte, Dirk!)

Lachen met de bazen: een must voor fijnproevers

"Lol. Volgens sommige verdraaiingen van het marxisme is het in deze wetenschappelijke wereldbeschouwing verboden om te lachen. De stalinistische bureaucratie in Rusland en China had natuurlijk geen enkel belang bij de bevrijdende werking van mopjes en komedie. Ging je over de schreef, dan werd een publieke zelfkritiek je deel. Het stalinisme heeft de arbeiders, jongeren en arme boeren immer als potentieel tegendraadse kleuters beschouwd. De nieuwe elite moest in hun plaats denken en beslissen.

Bij Marx, Lenin, Engels, Trotsky,... is er van die puriteins aandoende zuurpruimerij geen sprake. Trotsky's artikel 'Wie leidt de Comintern vandaag?' is een model van moderne, effectieve satire. Weergaloos. Er blijft niets meer overeind van de stalinistische kluchtzangers. Lenin lachte graag en veel, maar kon ook serieus zijn. Denk aan zijn berisping 'En nu even ernstig kameraden, laat ons beginnen met de socialistische opbouw.' (Tweede Sovjetcongres, oktober 1917). Dat was nadat de bolsjevieken bij wijze van grap collectief hun tong hadden getoond aan de wereldburgerij.

Marx zelf, zo is bekend, had zijn werk Das Kapital opgevat als een guitige bananenschil voor de kapitalistische productiewijze. De zogenaamde 'vrije markt' is gewoon te absurd en tegenstrijdig om er niet gierend van over de grond te gaan rollen. Doe gerust mee!"

Yves Desmet meets Vlaams Belang: "Aanval op brugpensioen moet harder"

De voorstellen van de regering rond het brugpensioen werden door veel commentatoren te lauw bevonden. De meeste onder hen beleven een sadistisch genoegen aan de besparingspolitiek. De links-liberale krant De Morgen zat qua anti-arbeidersdrift op dezelfde golflengte als het Vlaams Belang. Het VB citeerde met goedkeurende instemming het editoriaal van Yves Desmet.

"Dat we dit nog mogen meemaken! Yves Desmet - hoofdredacteur van De Morgen - slaagt erin om op één politieke lijn met het Vlaams Belang de regering te bekritiseren omdat de aanval op het brugpensioen niet sterk genoeg is. Is Yves een 'verzuurde burger' geworden?

De verzuring bij Desmet leidde eerder reeds tot scherpe aanvallen op alle verworvenheden van de arbeiders. Die hadden niet begrepen dat vandaag alle problemen opgelost zijn. Wie dat niet gesnapt heeft, is 'verzuurd'! De afgelopen maanden nam ook het VB steeds meer gelijkaardige standpunten in en outte de partij zich als neoliberaal. De materiële vergelijkingspunten tussen de villa's van Dewinter en Rik Daems kregen zo een programmatorisch verlengstuk.

Het was dan ook bang aftellen naar het lang verwachte ogenblik dat het VB het volmondig eens zou zijn met Yves Desmet. Dat historische moment is nu aangebroken. Trots verwijst het VB op haar website - 'webstek' in VB-taal - naar het standpunt van Desmet over de regeringsnota: 'Alle heil wordt verwacht van positieve maatregelen, extraatjes en bonussen voor de brave werknemer die de hand aan de ploeg blijft slaan'. Het VB is het daar volledig mee eens en stelt verontwaardigd vast dat de sanctieregeling 'aan alle kanten rammelt'.

Het enige meningsverschil tussen Desmet en het VB gaat nog over wie verantwoordelijk is voor een gebrek aan neoliberale dadendrang bij de regering. Yves Desmet schrijft dit toe aan een panische angst voor de reacties van de 'verzuurde burgers', terwijl het VB de zwarte piet doorschuift naar de Waalse PS. Al goed dat er nog zekerheden zijn in het leven!"

Stuur Verhofstadt op brugpensioen

Vanuit de vakbonden klonk de roep om actie tegen de afbraak van het brugpensioen steeds luider. Onze weblog gaf de regering-Verhofstadt enkele handige tips voor in de keuken.

"Om ons steeds goedwillende karakter te tonen, de volgende tips voor de wankele regering-Verhofstadt in duistere tijden, getoondicht in passende Chinese spreekwoorden:

Tip 1: Gaat het klasse tegen klasse, dan moet Freya passen.

Tip 2: Roept Unizo voor lagere lonen zonder index op? 't Is normaal: veel van die bazen zijn stekezot.

Tip 3: Is er mogelijk een staking in het land, lees dan minder Emmanuel Kant.

Tip 4: Richt de slapende reus van de arbeidersbeweging zich op, dan krijgen Guyke en de burgerlijke partijen op hun kop.

Tip 5: Heeft de vakbondsleiding een greintje fatsoen? D'r is echt wel een nieuwe arbeiderspartij vandoen.

Tip 6: Guyke, Guyke, werk voor uw Staat toch wat Vlijtiger, anders eindig je terminaal als Eenzame Vijftiger.

Tip 7: Actie Moet. Actie Moet. O wat smaken Arbeiderseenheid en Socialisme Zoet."

Karl Marx: de eerste rapper

Ons ABC toonde wetenschappelijk aan dat Karl Marx - wat de Wu Tang Clan ook beweert - de eerste rapper was. Marx was ook zwart en sprak zijn kompanen aan met "brother". "Class brothers and sistas!"

"Marx, Karl. Eerste wetenschappelijke socialist. Stond op de schouders van en tilde het beste in het Franse socialisme, de Engelse politieke economie en de Duitse filosofie op een hoger niveau. Kreeg het regelmatig aan de stok met de overheid, zij het om andere redenen dan sommige krantenverkopers om de hoek. Reisde veel, maar steeds om te leren. En om nieuwe mensen te leren kennen. Waarmee hij dan de Bond der Communisten oprichtte.

Marx was in één woord... the man. De eerste zelfbewuste proletarische rapper. 'I was walkin' in the ghetto and I saw some shit.' Marx zag de immense miserie van de loonslavernij. Hij werd er diep door geraakt. 'What I learned at school just wasn't true. I'm gonna live by my own fuckin' rules. Doing it, fuckerrrr?' Marx evolueerde van radicale burgerlijke democraat naar een wetenschappelijke analyse van de maatschappij en de voortplanting. 'Standing up for my own kind, sugarbaby.' Hij werd socialist. 'Yo man, you stop messing up my mind. We're the gravediggers that will expose your slime.' De arbeiders moeten voor zichzelf denken, op de Frankfurter Zeitung en het VRT-nieuws kunnen ze zelden vertrouwen."

Assepoester: don't believe the hype!

We legden volgaarne de verschrikkelijke Moraal van het sprookje Assepoester uit.

"Het 'onschuldige sprookje' Assepoester is naar deze normen zowat het slechtste wat een mens kan bedenken. Een zogenaamd lelijk eenvoudig meisje wordt omgetoverd tot een prinsjesachtige, goed gemaquilleerde verschijning (flagrant seksisme - projectie van heersende klasse-waarden over uiterlijk vertoon). Op het feest valt ze bijna in zwijm als de prins haar uitkiest om te dansen (waarom zouden meisjes van de uitgebuite klasse moeten opkijken naar geparfumeerde kinkels van de heersende klasse die in hun hele leven nog geen poot hebben uitgestoken?). De betovering door een fee die Assepoester mooi had gemaakt, eindigt om klokslag middernacht (met de Lotto maken ze arbeiders zo ook gek - een 'goede fee' is idealisme die het vertrouwen in de collectieve kracht van de klasse ondermijnt). Uiteindelijk trouwt ze met de prins en leven ze nog lang en gelukkig (wat met de andere dorpsmeisjes en -jongens? - denken dat iedereen kan aanpappen met en trouwen in de heersende klasse is een reactionaire utopie!)."

In de burgerlijke pers werden de zware middelen ingezet om de regeringsvoorstellen verkocht te krijgen. Zonder politiek verklarend woordenboek kwam je er niet meer uit.

"- Maatschappelijke Verantwoordelijkheid: Laten we de stier meteen bij de horens vatten. Iets wat de sociale partners moeten 'opnemen' (zeker niet van elkaar 'afnemen', dat zou 'revolutie' zijn en in tegenspraak met de menselijke natuur en het schoonheidsgevoel van sommigen). Vooral de vakbonden moeten hun 'maatschappelijke verantwoordelijkheid' opnemen.

Die sierlijke omschrijving betekent in de realiteit van elke dag: tegen de wensen en belangen van hun leden ingaan - de overweldigende meerderheid van de bevolking. Hoe minder populair een sociaal besparingsplan, hoe 'verantwoordelijker' voor de bazen en hun medestanders.

- Harde Schreeuwers: Wat je bij sommige sociale partners bij sommige vakbonden in sommige centrales, onder een verwaarloosbare minderheid van lelijke caravans bewonende Elvis-imitatoren, wel is aantreft. Volgens SP.a-er Hans Bonte is dit maatschappelijk verwaarloosbaar clubje 'Harde Schreeuwers' de dood in de pot voor de Vooruitgang (en de perspectieven van de SP.a in een neoliberale regering naar keuze).

- Ik-maatschappij: Wanneer de arbeiders het beleid van een kleine elite van bazen en hun politici, ondersteund door een algemene pro-patronale mediaconsensus, niet meer pikken, leven we in een 'ik-maatschappij'. Dat is hard. Maar in naam van de Heer, dan is het maar zo. Het 'ego' van de arbeidersklasse is veel, veel, veel te groot. Toch voor de portemonnee van een kapitalisme in crisis. En als we die portemonnee - het is tenslotte ons eigen geld - nu is zelf zouden gaan beheren? Wereldsocialisme: de verbeterde Ik-maatschappij."

Het jaaroverzicht waar je mee kan lachen (3)

Deel 3: Patroons weten van geen ophouden

Begin juli streek, in een versterkte vesting, de G8-top neer in Schotland. Een banket van de 8 rijkste landen, ter onderwerping van al de rest. Muzikant Bob Geldof was met Live 8 van de partij.

“Het leverde machtige plaatjes op. Het nummertje televisiegewijs concerthoppen onder regie van de boomlange rapper Will Smith, dit weekend tijdens het voor het overige meestal saaie en voorspelbare Live 8. Van het funky Philadelphia, naar de brede massa's in Londen, onze Aziatische vrienden in Tokyo, de beschaafd wuivende tienduizenden in Berlijn, het veelkleurig van de goede vibes bruisende Parijs,... Voor vele concertgangers en televisiekijkers zal het de idee van internationale verbondenheid en solidariteit minder veraf hebben gemaakt.

Voor socialisten hadden deze beelden nog een ander aspect. Het deed je even overpeinzen wat er mogelijk zou zijn met de modernste technieken onder een socialistische wereldregering. 'And now, the votes from the Estonian jury. Good evening Tallinn!', zou plots een volledig andere bijklank krijgen. Proletarische wereldeenheid in de praktijk.

Voor het overige kregen we de kilometers op voorhand te verwachten preken van lachwekkend rijke popsterren op ons bord. De illusie dat de leiders van de 8 rijkste landen nu niets anders konden dan klapperend met de tanden naar 'de stem van het volk' luisteren, bleek wijdverspreid. Met gekrulde tenen valt er niet te dansen.”

Wereldsocialisme is geen thuisbevalling

Ons “ABC van het socialisme”, bij de letter H gearriveerd, schuwde de beeldspraak niet. De leer van de maatschappelijke verandering, het historisch materialisme, werd er vergeleken met de geboorte van een kind. Om alle misverstanden uit de wereld te helpen: “Nee, Emiel Goelen (VB), jij bent de vader niet!”

“Historisch materialisme. Moeilijk woord voor de leer van de maatschappelijke ontwikkeling. De overgang naar een nieuwe vorm van samenleving is als de geboorte van een kind. De moederschoot die eerst de ideale omgeving was voor de groei van de baby wordt te klein en de weeën zetten in (eerst was iedereen tevreden met de vrije markt, maar toen begon het toch wel behoorlijk pijn te doen). Sommige moedige vrouwen houden vol en willen een natuurlijke geboorte zonder verdovend spuitje (enkel een revolutionaire minderheid beseft aanvankelijk hoe slecht het kapitalisme wel is en weigert te vluchten in drank, de Lotto of Barry Manilow). Anderen laten toch een spuit zetten (Frank Vandenbroucke - de politicus - die troost zoekt in hogere wiskunde, het zuiverste bronwater en een indrukwekkende stapel Suske en Wiske's).

Het persen begint en het kopje baant zich een weg door de baarmoeder (de bazen krijgen het schijt van de aanstormende nieuwe tijd, de VLD buikloop). Het lijfje floept tevoorschijn en iedereen is gelukkig (de massa's grijpen de macht, bezetten de VRT en onderwerpen zelfs het weerbericht en de kookprogramma's aan democratische arbeiderscontrole; verdrukte soepgroenten ontwaken uit hun eeuwenlange sluimer en komen juichend over naar de kant van de revolutie).”

Ook het fenomeen Hielenlikker - “Zeker weten, Emiel Goelen!” - werd uit de doeken gedaan.

“Hielenlikker. Of en hoe iemands hielen worden gelikt (die van de baas of een burgerlijk politicus), hangt af van de krachtsverhoudingen. Als ze al op je staan, zijn de krachtsverhoudingen ronduit slecht. Om aan betere krachtsverhoudingen te komen, slikt een klassebewuste arbeider of arbeidster geen pillen. Je organiseert je in een strijdbare vakbond en arbeiderspartij, en op het nachtkastje ligt - naast het beste van Godfried Bomans - 'De Renegaat Kautsky' van Lenin.”

De bomaanslagen in Londen schokten begin juli de wereld. Op onze blog schreven we de volgende commentaar.

“Niets kon de kapitalistische wereldleiders Bush en Blair deren. Ondertussen betaalde de gewone bevolking in Londen de hatelijke prijs voor hun imperialistische oorlogen in Irak en Afghanistan, en de onmetelijke poel van miserie en ellende die hun politiek dagelijks in de neokoloniale wereld met industriële routine creëert.

De terroristen dragen een belangrijke verantwoordelijkheid voor hun daden. Het verzet van Al Qaeda, als deze aanslagen door hun ideologie waren geïnspireerd, is op geen enkele manier 'progressief'. Bin Laden wil een religieuze oorlog ontketenen tussen 'gelovigen' en 'ongelovigen', werkende mensen zijn voor deze kliek pasmunt in een strijd voor de vestiging van een religieuze dictatuur gebaseerd op het kapitalisme. Terrorisme versterkt enkel de kapitalistische tegenstanders van de arbeidersklasse en verzwakt het bewustzijn van arbeiders om als klasse in actie te komen.

De terroristen zijn echter wel het voortbrengsel van een dodelijk ziek, onderdrukkend wereldkapitalisme. Over die vruchtbare voedingsbodem hebben de G8-leiders weinig te vertellen. De belofte voor meer hulp - en het zijn nog maar beloften (kijk naar wat er met de toezeggingen voor bijvoorbeeld noodhulp bij natuurrampen in het verleden is gebeurd) - tegen 2010 zullen de structurele oorzaken van de armoede van de helft van de wereldbevolking niet wegwerken. Een nieuwe economische crisis, die onvermijdelijk is, zal miljoenen nieuwe 'armen' in het leven roepen. De speeches voor de galerij zullen door de realiteit van een kapitalisme in crisis worden achterhaald.

Enkel het opvoeren van de klassenstrijd door de massa's tegen een wegterend, volstrekt instabiel wereldkapitalisme kan terrorisme en oorlog, armoede en klimatologische rampspoed afwenden. Zoals het CWI-contingent op de betogingen in Schotland - het meest politieke van allemaal - duidelijk maakte: 'onze toekomst' zal 'socialistisch zijn', of hij zal niet zijn.”

De Kabouterdans: kunst die de massa's de weg wijst?

Met ons alfabet stootten we inmiddels op de I van Intellectueel (en ook Isolatiekarton - maar dat heeft niets met socialisme te maken).

“Intellectueel. Heeft veel gemeen met het bovenbeschreven item (individu). Veel intellectuelen vinden zichzelf buitensporig unieke individuen. Ze beelden zich in dat hun positie en rechten een zuiver product zijn van hun eigen talenten. Jammer genoeg - zie 'hegemonie' en 'bovenbouw' - zit het grootste deel van de intellectuelen in niet-revolutionaire periodes gewoon de burgerlijke smoezen na te praten. Intellectuelen kunnen echter ook fundamentele veranderingen in de maatschappij voorvoelen in hun uitingen. Weinig mensen weten dit, maar het bekende lied 'Kabouterdans' van Kabouter Plop is eigenlijk een subtiele metafoor voor de nakende ondergang van het kapitaal op wereldvlak.

'Draai een keer in het rond.' Sta eens even stil bij de maatschappij, arbeiders. Stop de mallemolen en durf je grootste vijanden (de patroons) recht in de ogen te kijken. 'Stamp met je voeten op de grond.' Moeten we er een tekeningetje bij maken? 'Zwaai je armen in de lucht.' Evident, zo bouw je een krachtsverhouding op. 'Ga nu zitten met een zucht.' De strijd loopt niet in een rechte lijn naar de overwinning. Wat er nog ontbreekt, kameraden, is een revolutionaire massapartij. 'Stap nu rond als een gans.' Een aantal volledig van hun klasse vervreemde arbeiders wordt meegesleurd door de holle kreten van het Vlaams Belang en leert volksdansen van Philip Dewinter. 'Zo gaat de kabouterdans.' Bewust opgesteld achter onze klassebelangen, kan geen kracht op de planeet de arbeiders tegenhouden.”

Bwana Bono Kitoko

Ter gelegenheid van 21 juli lekte de toespraak van Koning Albert prematuur uit. En - toeval bestaat niet (behalve als een patroonsorganisatie er met de stakingscijfers naast mikt) - nog wel op onze weblog. “Prematuur uitlekken”: een term om uit alle bevallingskamers te weren (hey, deze mop zou van Geert Hoste kunnen komen - creepy).

Soit, Albert, doe uw ding. En doe het snel.

“Waarde landgenoten. Mijn vrouw en ik, onze dierbare familie - de een al wat dichterbij dan de andere - richten zich tot u in een voor onze maatschappij uitdagende periode. Wie voelde er geen universeel gevoel van verbondenheid bij het bekijken van de TV-beelden van het concert Live 8, georganiseerd door Bob Geldof en Bwana Bono Kitoko. Het zijn waarachtige weldoeners voor het Afrikaanse continent, zoals we er in onze koninklijke familie ook een aantal hebben gekend. It's a beautiful day.”

“Jammer maar helaas was er nog geen overeenstemming tussen de rijke landen over een noodzakelijke inperking van de uitstoot van CO2-gassen. Dit terwijl wijzelf, en dan vooral koningin Paola die er een succesvolle petitie voor organiseerde aan het hof, er sinds de hobby's van prins Laurent een erezaak van maken om onze auto's twee dagen per week in de garage te laten.”

“'Minder is meer', zegt men in de kunst. Dankzij de neoliberale politiek van onze politici bestaat ons land al vijfentwintig jaar voor de meerderheid uit kunstenaars.”

Over het brugpensioen: “Wij hopen dan ook van harte dat niet elke Belg ons koninklijke voorbeeld zal willen volgen: zelf ben ik door omstandigheden buiten mijn wil al vanaf mijn achttiende op een vorm van prepensioen. Voor de meeste leden van de koninklijke familie geldt hetzelfde. Dit voorbeeld is duidelijk iets te snel door de bocht voor de meerderheid van onze minder adelijke landgenoten.

De afgelopen vijfentwintig jaar zijn de winsten van de patroons om en bij de twintig keer groter geworden, de prijsstijgingen daar reeds van afgetrokken. Dankuwel arbeiders, voor jullie inspanning. Jullie bijten nog maar vijfentwintig jaar op de tanden. Het licht aan het einde van de tunnel gloort. Zoveel is zeker. Hare hare krishna. Mijn vrouw en kinderen, ikzelf, we wensen u en uw familie nog een aangename nationale feestdag. Goede avond, beste landgenoten.”

Lieve kleine piranha (muzikaal intermezzo, door Gorki)

Toegegeven, we moesten ooit bij Mia Doornaert (De Standaard) uitkomen. Laten we het maar meteen toegeven: de columns van Mia Doornaert zijn beter dan weed. Far out.

“Als geen ander is Mia gespecialiseerd in de Staat Israël (ze is een fan) en de dikwijls onoverzichtelijke wirwar van omliggende gehuchten bewoond door 'den Arabier' (het Midden-Oosten), het liefdadigheidsbeleid van Sharon en de appelsienen uit de bezette gebieden. Dat zijn er overigens meer dan de leek - op het verkeerde been gezet door linkse revisionisten - zou denken. Die appelsienen. Mia mag ze graag, tussen haar elegante vingers die tegelijk haar gevreesde pen voeren, met typerend geduld leegpersen.”

Een hogere dosis Doornaert durven we u voorlopig niet te geven. Ga uw stuff elders zoeken. Wij doen hier niet aan mee.

Marx: grootste filosoof aller tijden (en niet alleen in baardomtrek)!

“Op 14 juli kondigde BBC radio presentator Melvin Bragg aan dat de socialist Karl Marx door zijn luisteraars was verkozen tot grootste denker uit de geschiedenis. Wekenlang hadden 'respectabele' kranten en magazines campagne gevoerd om de baardige stokebrand uit Trier van zijn proletarische troon te stoten. Al hun toegewijde pogingen mochten niet baten.”

Reacties van andere, zich geschoffeerd voelende filosofen (en zelfs Etienne Vermeersch) bleven niet uit.

“- Etienne Vermeersch (moraalfilosoof): 'Dit bewijst op overtuigende wijze dat de overbevolking van onze aarde moet stoppen. Al die arme sloebers laten zich natuurlijk misleiden door de gemakkelijk klinkende slogans in Marx' theorieën. En dat terwijl hij een volstrekt ongenuanceerde, bovendien uitgeprocedeerde, Duitse vluchteling was. Ik kan dat met de geschriften die ik hier voor mij heb liggen, in twee seconden, onomstotelijk aantonen. Waar is de camera?'

- David Hume (die tweede eindigde in de wedstrijd): 'Ik ben over al deze gebeurtenissen uiterst sceptisch. Als ik door het raam kijk, zie ik dan 'arbeiders die naar hun werk gaan'? Of denk ik gewoon dat ik ze zie? We kunnen enkel de ervaring 'op café gaan' écht kennen. Het café zelf duidelijk niet. Shit man, ik heb weer teveel gedronken. Als je wordt ontslagen, moet je het wel voelen. Anders bestaat het gewoonweg niet. Hik. Sorry aan alle heersende klasse-broeders. Kan ik het goedmaken?'

In augustus publiceerden we, in verschillende delen, over "De triomfantelijke terugkeer van politieke ideologie". De aanzet daartoe werd gegeven door het opduiken van de term "socialisme" in het politieke debat in Venezuela. Ook de lancering van de Linkspartei in Duitsland, een nieuwe arbeidersformatie, werd met zijn ideologische consequenties in de verf gezet.

"Na de antiglobaliseringsbeweging kreeg je hier en daar opstanden in Latijns-Amerika. Dat kon de burgerij nog een tijdje als exotische accidenten afdoen. Wat moet een mens als hij geen voeding om handen heeft? Europa was anders.

Toen volgden massabetogingen in Italië, Spanje, Frankrijk. Ook Duitsland werd wakker geschud. Zelfs Nederland liep even storm tegen de draconische besparingsprogramma's van het kabinet Balkenende. Tot de vakbondsleiding de tent sloot en de feestvierders verplicht naar huis stuurde. Onze Nederlandse klassebroeders en -zusters een daverende polonaise (en algemene 24-urenstakingen) tegen de neoliberale pest daarmee ontzeggend: je moet maar durven. Vervolgens kwam als vanzelf de nee-stem in de Europese referenda in Frankrijk en Nederland. De kapitalisten en hun denkend voetvolk: op hun achterste poten.

Nu, anno 2005, zit de burgerij met een nieuw probleem. Als vandaag een staatshoofd als Chavez in een TV-speech verwijst naar de keuze tussen 'socialisme en kapitalisme' is dat een nieuwe faze in de strijd. Het weerspiegelt de activiteit en de druk van de massa's in Venezuela, zoekend en tastend naar een uitweg uit de gebruikelijke kapitalistische hel."

Over de politieke ontwikkelingen in Duitsland.

"In de handen van Schröder en co. kan het dienen van de winstmaximalisatie van de bazen nog meer ernstige gevolgen hebben. Een deel van het middenkader van de Duitse vakbonden scheurde zich af van de SPD en richtte een nieuw initiatief op: het Verkiezingsalternatief voor Sociale Gerechtigheid (WASG). Vandaag gaat de WASG samen met de PDS en ex-SPD minister Oskar Lafontaine naar de verkiezingen.

Gemeenschappelijke noemer van deze nieuwe formatie is de afkeer van de liberale besparingspolitiek van de SPD. In de peilingen haalt de Linkspartei nu tot 12%, het ding werd amper opgericht! Zelfs de fascisten van de NPD beginnen te vrezen voor een scherpe val van hun electorale steun, gezien de opmars van deze mogelijk brede, nieuwe arbeiderspartij.

Ook hier is nog geen duidelijkheid over de reële koers van de partij. Onze kameraden van de SAV, zusterorganisatie van de LSP in Duitsland, voeren een verbeten strijd tegen pogingen van de bureaucratische WASG-leiding om de interne democratie aan banden te leggen. De PDS moet volgens ons uit haar lokale deelname aan antisociale stadsbesturen stappen, wil de Linkspartei een factor worden onder brede lagen. Oskar Lafontaine is geen onbesproken persoon: hij was in het verleden deel van rechtse regeringen. Hij liet zich recent ook kennen door een uitschuiver omtrent buitenlandse arbeiders in Duitsland. Binnen deze nieuwe formatie moet de politieke strijd voor een echt socialistisch programma en het oprichten van een reële strijdpartij worden gevoerd."

Burgerlijke politici? Fuck 'em!

De affaire "Dewael-journaliste van de VRT wiens naam wij zijn vergeten" deed veel stof opwaaien. Onze blog stelde, in de marge, vragen naar de privacy van de besparingspolitiek.

"- Wat is de relatie tussen de huidige pensioenhervormingen en de neoliberale politiek sinds begin jaren '80? Gaat het hier om een sobere LAT-relatie? Is er misschien 'nooit iets geweest' tussen die twee - hoe kom je erbij? Tiens, even denken. Of is er toch iets maatschappelijk ingrijpender aan de hand, dat verder reikt dan het strikt persoonlijke? Waarom horen we over die stormachtige verhouding nooit iets in de gevestigde media? Wij zijn radeloze visjes."

Het jaaroverzicht waar je mee kan lachen (2)

Deel 2: Zo ging het verder...

Ook in België lokte het Franse “non” tegen de EU-Grondwet veel emoties los.

“Dirk Sterckx (VLD-europarlementslid): 'Ik eet nooit meer croissants. Volgens mij willen die Fransen oorlog. Ik zeg dit niet graag, maar jaja: oooorrlog! Het ging hen de afgelopen 50 jaar veel te goed. Wel, een diepgaand conflictje, klein maar fijn, kunnen ze van mij krijgen. Dat de vorst deze jongen met zijn Euroloon maar linea recta naar de loopgraven stuurt. Ik ben paraat. Ik WEET tenminste waarom ik VOOR ben. Stelletje negativisten.'”

In Vlaamsnationale middens wist men na de feiten wel raad met fransozen.

“Bart Dewever (NVA): 'Dit brengt mij naadloos bij de kwestie van de geldstromen van de Europese instellingen naar de Franssprekende Franse boeren. En dat zijn er veel. Hoeveel kruiwagens kun je met die niet-objectieve geldstromen vullen? Waarom die vijandig gezinde, koppig overal Frans sprekende Franse boeren met ons Europese geld nog lastig vallen? Ik ken een paar Vlaamse boeren die hiermee prima geholpen zouden zijn. Mezelf bijvoorbeeld.'”

Yves Desmet van De Morgen verdronk zijn verdriet, als vanouds, in poëzie.

“Deze evolutie valt enerzijds te begrijpen. De wereld verandert elke dag weer een stuk. Voor sommige, wat meer traditionele mensen gaat die opeenvolging van nacht op dag - en om nog meer emotionele verbijstering te creëren vervolgens ook weer van dag op nacht - beslist niet altijd even gemakkelijk. Die onredelijke vrees voor verandering die je nu op het oude continent ziet, het zachte tikken van de klok dat perturbeert, sijpelt gestaag door in alle geledingen van onze existentieel verwarde maatschappij.”

Boeken als wapens

In juni gaven we enkele leestips, voor de strandjutters onder ons. Zo prezen we onder meer “Het Communistisch Manifest” aan, geschreven door Marx en Engels.

“Weinig teksten van de grondleggers van het wetenschappelijke socialisme zijn uitzonderlijke politieke én literaire pareltjes. In het Manifest pleegt Marx opgewonden wereldliteratuur, zonder dat hij het zelf lijkt te beseffen. Zo opgezogen en geanimeerd is hij door zijn onderwerp. Adembenemende kruisbestuiving van een vorm, die spettert, en een inhoud, die door diepzinnigheid intrigeert. Dit dunne boekje zal onze magen uiteindelijk beter vullen dan het kookboek van Steve Stevaert (SP.a). U mag ons daarop afrekenen.”

Ook Amerikaanse conservatieven bespeuren met de regelmaat van een klok maatschappij-ondermijnende literatuur. Vraag ons niet hoe ze dat doen. Het was wel lachen geblazen.

“Immer op de loer voor onze gezondheid en het Vrije Ondernemerschap bedreigende gevaren stak een divers legertje van neoconservatieve academici, journalisten en ondernemers - het kruim van de westerse beschaving - de geföhnde koppen samen. De vraag die als een hostie aan hun lippen kleefde: 'noem de 10 Meest Schadelijke Boeken van de 19e en 20e eeuw' die door onoplettendheid van de Heer - de schepping is ook een hele onderneming - toch het daglicht aanschouwden.”

Een kleine selectie uit de Barslechte Top 10 van conservatief Amerika. Hitlers 'Mein Kampf' eindigde, enigszins teleurstellend, op de tweede plaats.

“2. 'Mein Kampf' (Adolf Hitler)
Score: 41

Een weinig samenhangende, zeg maar lelijke, rassenideologie uit je duim zuigen die 6 miljoen leden van dezelfde bevolkingsgroep naar een andere wereld helpt, doelgericht een Wereldoorlog ontketenen met naar schatting 60 miljoen slachtoffers in het geheel als weinig bescheiden resultaat,... Om in dit kieskeurig, burgerlijk gezelschap het enkele tientallen pagina'tjes tellende Communistisch Manifest glimlachend achter je te laten, had je toch wat meer van jezelf mogen tonen, Dolf. Een score van 41 vinden wij, tussen ons gezegd en gezwegen, maar minnetjes. Echt potten breken kan je dit niet noemen. Bon, je reisde vast om te leren, met dat onstuimige leger van je.”

“5. 'Democracy and Education' (John Dewey)
Score: 36

De reformistische filosoof Dewey plaatste het aanleren van 'vaardigheden' in het onderwijs boven 'karakterontwikkeling' en 'harde feiten'. Dit kon de schone ziel van het kind enkel bezoedelen, volgens de meer Spartaanse burgerlijke ideologen. 'Karakterontwikkeling' is ook wat Bush in de Abu Ghraib-gevangenis met succes in de praktijk bracht ('En dan nu een menselijke piramide!').”

“6. 'Das Kapital' (Karl Marx)
Score: 31

Avontuurlijk boek waarin de burgerij finaal gecast wordt als laaghartige slechteriken. De good guys bevinden zich, nog schandaliger, bij de arbeidersklasse. Volgens conservatief Amerika schreef Marx een slecht - want Duits - cowboyverhaal. En iedereen weet dat er in Duitsland indianen noch cowboys te vinden zijn. Wetenschappelijk, zei u?”

Het “ABC van het socialisme” legde de “Dictatuur van het proletariaat” uit.

“Dictatuur van het proletariaat. 19e eeuwse term van Marx. Betekent eigenlijk gewoon arbeidersdemocratie of -heerschappij. Niets spectaculairs, als je er even bij stilstaat. Vrije verkiezingen op bedrijfs- en wijkniveau, permanente afzetbaarheid, vertegenwoordigers die niet meer verdienen dan het gemiddelde loon van een geschoolde arbeider,... Sommige door het winstsysteem misleide commentatoren proberen er nochtans hun kat mee uit de dakgoot te jagen. Gebruik dan toch gewoon een ladder, jongens.”

Wat dan te denken van “Democratie”?

“Democratie. Iets wat 100 jaar geleden niet bestond. De arbeiders hebben er voor moeten vechten. Er zijn mensen voor het algemeen stemrecht gestorven. De Antwerpse dichter Paul van Ostaijen is er in 1912 zelfs voor onder een tram gelopen ('Boem! Paukenslag!').”

Karel De Gucht: nu ook een internationale klucht?

Het rechtuit spreken over buitenlandse staatshoofden begon met Buitenland-minister Karel De Gucht (VLD) helemaal op stoom te geraken. Kabila is er nog altijd van onder de voet. Ook die andere intellectuele mindere van Karel, president Bush, deelde deemoedig in de klappen.

“Bush (VS): 'Wat een kapitalistisch uilskuiken! Met De Gucht aan het roer zaten de soennieten en sjiieten in Irak al lang gehurkt de vredespijp te roken, moppen over Al Zarqawi uit te wisselen, bij een goeie borrel de luchthaven te privatiseren en zingend gemeenschappelijke logetempels uit de grond te stampen. Socialisme heb je daar niet voor nodig, wel een forse lastenverlaging en het charisma van een VLD-Buitenlandminister die zijn wereld kent.'

Latijns Amerika: revolte tegen neoliberalisme

Een citaat uit een telex op onze blog, over de continentale weerstand tegen het neoliberalisme.

“Bolivië: Dagelijkse betogingen van vakbonden, mijnwerkers, inheemse indianengroepen,... Tienduizenden die de straat opkomen voor een offensieve eis: nationalisatie van de gasreserves van het land, om die ten dienste te stellen van het optrekken van de levensstandaard van de arme bevolking. President Carlos Mesa (erg close met de VS) weet amper nog waar zijn borsthaar eindigt en zijn middenrif begint. Zo fris zit hij nog op de zaak.

Nieuwe verkiezingen kunnen een VS-kritische president aan de macht brengen. Grote delen van de massa's vinden alle politici weliswaar "smeerlappen" - wel van een serieuzer kaliber dan de flauwe Harry Potter-speldeprikjes van Buitenlandminister Karel De Gucht. Een Grondwetgevende Vergadering van de massa's die een breed programma van nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie propageert, zou een belangrijke echo vinden. Bodem voor socialistische ideeën heel vruchtbaar. Bittere nood aan een revolutionaire, socialistische partij.”

Die VS-kritische president is inmiddels aan de macht: Evo Morales. Een nieuwe Lula? Of Chavez? Links in woorden, veel hoop bij de massa's. Maar Morales heeft geen duidelijk programma om te breken met het kapitalisme. Het wordt wel heter en heter in de achtertuin van de VS. Een continent dat kreunt onder het impulsieve streven naar een andere maatschappij, en socialisme.

Wanhopige Barroso

Na de nee-stemming in Frankrijk greep EU-Commissievoorzitter Barroso naar steeds driestere middelen om de populariteit van de liberale EU op te krikken. Bono en U2, op dat moment in Brussel, waren het slachtoffer.

“Na het succesvolle bezoek van Bono aan de Europese Unie in Brussel stond EU-Commissievoorzitter Barroso er immers op - dreigend met 'een onmiddellijk opbreken van de eenheidsmunt, het Stabiliteitspact en daarmee ook de hele eurozone' - om op het Belgische U2-concert de gitaarakkoorden tijdens het U2-nummer 'I will follow' voor zijn rekening te nemen. Dit in een poging 'om de EU als project ook bij jongeren meer begrijpelijk te maken, in een stijl die zij kennen, en de groeiende nee-stemming alsnog te keren.'

Barroso hield op een persconferentie tegenover Bono vol dat hij de akkoordenreeks van dit klassieke U2-nummer rats van buiten kende en tijdens menige sandwichpauze van de Commissie al met goed gevolg ten gehore had gebracht (een tersluikse, schampere opmerking van Frits Bolkestein daargelaten, maar de ernstige Nederlander is nu eenmaal geen liberaal zonnetje in huis).”

“Wat er ook van weze: de fans waren minder opgetogen over de muzikale kwaliteiten van de Commissievoorzitter en lachten hem ronduit uit voor zijn prestatie, die naar gewoonte meer 'vorm' dan 'inhoud' was. De goede zorgen van Bono (zie foto) kwamen jammer genoeg te laat. Het nummer - en daarmee ook de hele Europese neoliberale en kapitalistische constructie - had al een nieuwe reuzestap achteruit gezet.”

VS-imperialisme: vragenlijst gaat over de top

De recruteerders van het VS-leger kregen het steeds moeilijker om geschikt personeel te vinden. Hun vragenlijst was dan ook niet voor slappelingen.

“1. Het Amerikaanse leger is een vereniging met een uniek doel: de verdediging van de belangen van de United States, die toevallig ook de belangen van God - onze handelspartner - in de wereld zijn. Bent u een patriot die gelooft in deze grote natie, de Heer en haar leiders, of vindt u dat de lelijke verrader Michael Moore met zijn on-Amerikaanse boeken en films ergens wel een punt heeft?

O Patriot

O Verrader

2. Het Amerikaanse leger streeft een evenwichtig en eerlijk beleid na in de recrutering van gemotiveerd personeel. In het kader van onze diversiteitspolitiek heeft iedere burger evenveel recht om voor deze grote natie te sterven. De generale staf zal onder geen beding tolereren dat rijkelooszoontjes zich in de voorste rangen wurmen. Het Amerikaanse leger betaalt beter dan McDonalds en is - als de pech niet toeslaat - waarschijnlijk ook beter voor de volksgezondheid. Wat verkies je?

O McDonalds

O US Army”

In ons ABC passeerden we inmiddels langs de E van Ethiek.

“Ethiek. Wat de sociaal-democratie zichzelf toeëigent als er niets meer te herverdelen valt.”

In België sprak Guy Verhofstadt in juni over “de noodzaak van een nieuw Globaal Plan”. Onze commentaar daarop had een voorspellend karakter.

“Het is het politieke equivalent van een door de staat gedekte roofoverval op het lijf, het inkomen en de leden van werkende mensen en jongeren. Curieus dat de officiële media niet op dezelfde manier moord en brand schreeuwen bij een aangekondigde, sociale hold up van de regering als bij een echte bankoverval. De een komt al gemakkelijker weg met zijn antisociaal gedrag en ruwe zeden dan de andere. Onze kop eraf als de 'echte antisociale elementen' door diezelfde burgerlijke pers dit - hopelijk - hete najaar niet worden gesitueerd bij de stakende, bedrijfsterreinen lamleggende, collectief het echte maatschappelijk belang verdedigende arbeidersklasse.”

Nog geen half jaar later waren de vlammende anti-stakingsartikels en eenzijdige verzoekschriften, met de beweging tegen het Generatiepact, een feit.

Op kamp met "Mein Kampf"

Philip Dewinter (VB) was op onze blog uiterst vrijpostig over welk zomerboek hij precies tussen zijn zwembroeken in de koffer zou steken.

“1° Politieke tegenstanders als jullie wil ik wel verklappen dat ik op vakantie ga naar Karinthië, in het quasi-Germaanse Oostenrijk. Spannend, hé? Het Oostenrijk van Jörg Haider is voor mij vooral een negatief voorbeeld. Wij hebben na de splitsing van de nationalistische FPÖ de kant gekozen van diegenen waarvan we het Duits, op ons gevoel, het beste konden verstaan: de 'bulderen als gecastreerde keffertjes'-tendens. Dat is toevallig ook mijn eigen specialiteit. Neofascisme zit in onze genen, maar ook in het snerpende gekef en gekaffer.

2° 'Mein Kampf' (Adolf Hitler). In Vlaanderen moet ik als nationalist voortdurend over mijn schouder kijken - en zeker niet alleen voor Ali Baba's, neocommunisten of kroesnegers - met al die media-aandacht. Dit fantastische boekje kan ik tijdens het politieke jaar enkel op mijn dooie eentje lezen als ik mij thuis in het toilet opsluit. Zover is het dus met de westerse waarden gekomen! En dan moet ik nog opletten dat mijn dochters geen foto's tussen mijn favoriete hoofdstukken steken van vreemde multikul als K3 of Lenny Kravitz, deze laatste nota bene een kruising van de Joodse én de Afro-Amerikaanse cultuur! Hoe ver kan de provocatie gaan? Stel daar maar eens een terugkeercontract voor op. Is dat de volksaard die ze tegenwoordig bij het VNJ promoten? Marsliederen, verdorie!

3° Wees gerust: van het economische programma van het Vlaams Belang zullen de patroons watertanden. Geef ons een eerlijke kans om de vakbonden te kraken. Alles voor de macht en de nieuwe Vlaamse elite (die best de oude mag zijn, minus het politieke establishment).

4° Philip zal kafferen, Philip zal slaan, maar het grootkapitaal - daar komt deze namaak-opposant nimmer aan.”

Ons alfabet legde inmiddels in geuren en kleuren het Feodalisme uit.

“Feodalisme. Maatschappelijk systeem waarin je een koning had, grootgrondbezit en veel boeren. Het lijkt verdorie Laken wel! De boeren uit de feodaliteit hadden als uitgebuite klasse één voordeel in vergelijking met de werkers van vandaag: ze konden nog op hun eigen stukje grond bieten kweken. Vandaag zitten die in het parlement…”

In volle, zomerse komkommertijd besliste de redactie van De Standaard om een heus profiel van radicaal-links bijeen te laten schrijven door een stagaire, die anders toch maar de kaartenbak van Guy Tegenbos overhoop zou halen. Dat ging alsvolgt in zijn werk.

“De stemming sloeg nu in enkele tellen om rond de redactietafel, waar velen zich reeds aan een aanzienlijke reeks blikjes Stella Artois - de hitte! - hadden tegoed gedaan. De hoofdredacteur op kop. 'Fantastisch, en laat ons nu we toch niets over BHV, BBTK en Bond Zonder Naam kunnen verzinnen er meteen een heus profiel van radicaal-links van maken. Het hele rariteitenkabinet.' Een andere, van zijn blikje nippende dienaar van de Vlaamse zaak/De Standaard-journalist nam het woord: 'Waar moeten we sinds de kaakslag rond Brussel-Halle-Vilvoorde onze dagen mee vullen? Bestaan er op deze planeet geen andere Walen om te jennen? Volgens mij overconsumeren ze daar in Wallonië ventilatoren als gekken. Volgens recente wetenschappelijke studies worden er per jaar per Vlaams gezin 3243 ventilatoren betaald aan Wallonië en de PS. Elio Di Rupo is dan ook lucht voor mij.'”

Geld: laat je niet rollen, door de patroons

In ons ABC lieten we enig licht schijnen over Geld, een bizar maar voorlopig noodzakelijk verschijnsel.

“Geld. Wat voor de arbeiders een noodzakelijk kwaad is, is voor de bazen een verslavende drug. Een die ze in steeds grotere dosissen achterover moeten slaan, willen ze niet manisch-depressief door het leven gaan. Steun en troost vinden de versufte uitbuiters meestal in hoopgevend groepsverband, en ze noemen hun cirkel gedrogeerden het VBO. Geheime code voor 'Verenigde Beulen der Onderdrukten'. In duistere, satanische kamertjes genaamd directiebureaus komen ze samen, waar ze - met Pink Floyd en Black Sabbath op de achtergrond - zwarte missen voor het altaar van de Winst organiseren. Af en toe wordt daarbij een jonge maagd geofferd. Die eindigt dan meestal niet als 'vrouwelijke manager van het jaar'. De maatschappelijke overlast die ze met hun vreemde, mensonterende gebruiken en schijnbaar onstuitbare verslaving teweegbrengen, kan je je nauwelijks inbeelden. En 'politie!' roepen, helpt ook al niet. Misschien gaat 'massale actie van klassebewuste arbeiders!' beter.”

Het jaaroverzicht waar je mee kan lachen...

Opgepast Geert Hoste

In 2005 is er vanalles gebeurd. "Wat voor zin heeft het nog allemaal?", vroegen sommige medeburgers zich luidop af. En dan draaide het niet alleen om de hoogten en - vooral - laagten van de nationale voetbalploeg.

Wel, voor de heersende kapitalistische klasse: voortdoen is in jullie geval hopeloos. Let's face it: alles is geprobeerd, behalve een socialistische revolutie. De patroons en hun politici zouden er beter onmiddellijk mee kappen. Het blok erop gooien. Voor er nog meer ongelukken van komen. Maar daarvoor hebben ze onze massale, welwillende hulp nodig.

Dat deed deze weblog vanaf mei van dit jaar: mensen helpen, als het collega-loonarbeiders waren. Onder het vrolijke motto: "Lachen met de bazen, om er niet voortdurend mee te huilen."

Hier volgt, in verschillende delen, "het beste" van 2005 op links-socialisme.blogspot.com.

Deel 1: Het begin

De eerste post bestond uit de letter A uit het "ABC van het socialisme". Ook klassebewuste arbeiders moeten ergens beginnen. Bijvoorbeeld met "Aristocratie". Definitie: "Alles wat een flinke schop onder de kont verdient. Zie ook: arbeidersaristocratie."

Luc Cortebeeck (ACV) heette toen nog Mia Devits (ABVV). De techniek staat voor niets: "Arbeidersaristocratie. Mia De Vits die, grommend op een leren stoel - enkel in naaldhakken en string met tijgermotief gehuld - de zweep hanteert. Tegen de strijdbare arbeiders. Niet de bazen. Niet helemaal logisch. Elke baas houdt bij valavond toch van een bestraffend zweepje?"

Van de linkse filosoof Althusser werd beweerd dat het een Fransman was die "nooit een bladverkoop had gedaan".

Het pensioendebat trok zich in mei reeds op gang. Ook op deze blog werd er flink tegen de patronale eenzijdigheid van de discussie van leer getrokken: "Vanaf 2010 gaan de babyboomers massaal op pensioen. Als het voltallige leger voormalige Elvis-fans zich tegelijkertijd met hun blue suede shoes en brillantine in ons sociale zekerheidsstelsel nestelt, wordt het hele systeem naar verluidt onbetaalbaar. Dan zou het volgens horen zeggen wel eens een erg bedroevend afscheid van ons sociaal stelsel kunnen worden.

Een en ander wordt passend begeleid door stemmig hoefgetrappel van de ondertussen landelijk bekende Ruiters van de Pensioen Apocalyps. Niemand heeft ze ooit gezien, maar in de hoofden van heel wat burgerlijke politici en commentatoren galmt het nu al als nooit tevoren."

En het bleef galmen. Reden genoeg om met een exclusieve enquête een unieke blik op het denken van onze vrienden de bazen te bieden. "De enquête geeft een brede kijk op de leefwereld van zij die ons als loonslaaf aannemen (en op het altaar van de Rendabiliteit weer buitengooien). Wat denkt de gemiddelde, in zijn tuinstoel achterover leunende baas over Werk, Lonen, Gezondheidszorg, Stakingen en Democratie?"

De tweede vraag luidde als volgt: "Q2. Moeten de managerslonen publiek bekend gemaakt worden?

a) Ja, ik wil diegenen die in mijn levensstandaard voorzien nu ook wel is publiekelijk bedanken.

b) Ben je gek?! Scheer je weg met je ziekelijke emo-democratie.

c) Lieve mensen toch, het materiële is toch niet zo belangrijk? Wat vindt iedereen van de nieuwe paus?


Antwoorden: a) 8% b) 9% c) 64% (Geen antwoord: 19%)"

Over stakingen luidde onze eerste vraag als volgt: "Q1. Is staken nog wel van deze tijd, nu de 'verworven rechten' toch van gisteren zijn?

a) Met staken heb ik geen enkel probleem. Ik werk zelf als grote aandeelhouder ook amper. Iedereen gelijk.

b) S-t-a-k-e-n? Zoals wanneer je HET WERK neerlegt? In MIJN BEDRIJF, waar IK DE BAAS ben? Waar is mijn zwarte lijst - zit het management al in de directiekamer? Bucky!

c) 'Stakers zijn luieriken.' (Vrij naar Michel Verschueren)

d) Staken OK, maar kijk eens hoeveel brave mensen er in het VRT- en het VTM-nieuws last van hebben. Op z'n minst half België geraakt niet op tijd bij de kapper. Gegijzeld! Terwijl hun lang haar steeds maar langer wordt! Toch merkwaardig hoe Yves Desmet met al die stakingen zo lang een kaalkop is gebleven. Laat ons bidden dat alles snel weer als normaal wordt.

e) Zonder arbeidersactie en stakingen geen sociale zekerheid, geen democratische rechten en geen plezier.

f) 'Staken schaadt, werken baat!' (deze keer letterlijk, naar het Vlaams Belang)

Antwoorden: a) 1% b) 17% c) 16% d) 21% e) 0% f) 41% (4% - gaan golfen)"

In mei sijpelde door dat een malle Duitse professor, Hans-Hermann Hoppe, het Vlaams Belang zou bijstaan in haar zoektocht naar een steekhoudend economisch programma.

"De economische denker vindt armen 'dom, lui of beide'. Van zo'n fijne woordspeling gaan ze bij de Vlaams Belang-leiding vanzelf rechtop zitten. De essentie eruit sleuren bij Hoppe was vervolgens geen reusachtige opdracht meer: 'Vanzelfsprekend moet de verzorgingsstaat met wortel en tak worden uitgeroeid.' Hoho! Hij doet dat gewoon. Wat een bijzondere man, moeten ze bij de VB-top hebben gedacht. Hoppe, niet te stoppen: 'De sociale zekerheid moet weer worden gelegd bij het individu, de verzekeringsmaatschappijen en de liefdadigheid.' De opwinding moet nu bij Vanhecke, Dewinter en Annemans interplanetair zijn geweest - en het waren niet eens internationalisten!"

De VLD: dat kan tellen

Zeer spookachtig was ook het VLD-Congres dat toen werd gehouden:

"- 22% van de VLD-congresdeelnemers kende de prijs van een brood 'helemaal niet'

- Van deze 22% kende 97% de prijs van 150 broden

- 143 deelnemers vonden 'massa-ontslagen' even hip 'als breedbeeldtelevisie'

- 93% van de congresleden had zijn belastingbrief 'nog niet ingevuld'

- 54% zou zijn belastingbrief 'sowieso maar half invullen'

- 22% van de congresgangers geraakte niet op tijd uit de toiletten voor de tussenkomst van Boudewijn Bouckaert, die op hoge toon 'de vermarkting van de gezondheidszorg eiste', 'of de dood!'

- 387 aanwezigen vonden Bouckaert een zagevent, ook al had hij gelijk

- Een ruime meerderheid op het congres vond dat je gewone werkenden en bedienden, werklozen en gepensioneerden 'moest kunnen natrappen, ook al lagen ze reeds op de grond'

- 3 ouder wordende dames in een grijze plooirok vonden 'grappen maken over de bazen' misschien even erg 'als dat ding daar in Azië, weet gij het nog Jacqueline, euh, de Poenami'

- 2 leidinggevende Jong VLD-ers keken minstens 2 keer naar de toiletdame alsof ze van een andere planeet kwam, al kan het ook van een andere klasse zijn geweest"

Ons "ABC van het socialisme" was inmiddels bij Bakoenin aanbeland. "Bakoenin. Reusachtige anarchist die wanneer hij een politie-agent opmerkte spontaan begon te kotsen. Allergisch voor alle vormen van gezag, zelfs die van zijn tandarts. Dat politie-agenten en tandartsen in laatste instantie 'arbeiders in uniform' waren, ging er bij deze onstuimige natuur gewoon niet in. Wou de staat - en zijn sukkelachtige gebit - zo snel mogelijk bij de wortel uitrukken en met veel gekletter vervangen door, wel ja, euh, laat hem even denken… in ieder geval GEEN ENKELE VORM VAN GEZAG! Originele bedenker van de Dehaene-slogan 'We lossen de problemen enkel op wanneer ze zich stellen'. Citaat: 'Instant-revolutie smaakt beter dan instant-koffie'."

Het "notaboekje" van de nieuwe Minister van Buitenlandse Zaken van de VS, Condoleezza Rice, toonde de wereld dat niet alles wat het VS-imperialisme onderneemt uit stricte wetenschap bestaat.

"Dictators die ik moet onthouden:

- Hoessein, Saddam: Very, very bad guy. Kreeg van ons gifgas en Rummy op bezoek. Vond dat niet genoeg en bezette Koeweit. (olie!, olie!, olie!) Onze goede relaties zijn sindsdien verzuurd. (goh, de verzuring!) Zit nu gelukkig in onze gevangenis. Wellicht niet meer zo interessant voor toekomstige projecten van de vrije wereld.

- Karimov, Islam (Oezbekistan): Niet onsympathieke gentleman, maar moet nog aan zijn presentatie werken. Dank u voor die legerbasis (en de lokaal gebakken koekjes - die zo fantastisch smaakten! - bij de thee). Probeerde mij over de chat bijna te versieren, de deugniet (zijn das en zijn grappen over het Hiernamaals stonden mij echter niet aan). Minpunt: die honderden doden, waarom moet hij altijd zo overdrijven? Izzy is een goede leerling, maar moet de anderen niet storen tijdens de les."

Steve, niet langer chief

Links-socialisme.blogspot.com kon ook als enige de echte reden bekendmaken waarom Steve Stevaert, SP.a-voorzitter, zijn kap over de haag zwierde. Het waren wel degelijk Magische Wanda en Hasselt Kermis die de doorslag gaven.

"Veel werd gespeculeerd over het moment waarop Stevaert zijn keuze maakte. Gelukkig kunnen wij u triomfantelijk meedelen waar en wanneer Steve de knoop doorhakte, zonder Agatha Christie naar de kroon te hoeven steken. 24 februari 2005, kwart voor acht, Hasselt kermis. Meer specifiek: de stacaravan van Magische Wanda, kaartlegster voor gedeukte zielen.

Magische Wanda: “Robert Stevaert, wat ik zie is een nabije toekomst van groene en rode bolletjes, stipjes bijna,... Een groot aantal. Voel je de energie?”

Steve: “Zeker Wanda, ik heb een groot geloof in wat de mensen bindt. In bindmiddelen, zeg maar. Groene en rode stipjes... Erwtjes en worteltjes? Nee, nee. Denken, denken - en ik vind mezelf al geen intellectueel... Pfff. De begrotingscontrole! Arbeiders, sorry de mensen komen op straat... Ik zie het nu voor mij: de vakbondsleiding wordt en masse overrompeld door haar basis. Ajaj nee. Ik wist het, Wanda.”

Magische Wanda: “Eén slag met de toverstaf volstaat niet meer, Robert. Dat geven de kaarten mij door.”

Steve: “Kut, die eenmalige maatregelen voor het budget kunnen we nu wel vergeten. Als Guy en Johan hiervan horen...”.

Magische Wanda: “Gij zijt moe. Ik zie nu een moeilijk woord verschijnen... Een heel moeilijk. De receptie? De receptie werkt niet meer? Shit, die kaarten doen hier raar.”

Steve, lijkbleek: “Wanda, nee joh. Johjoh, och god toch. De perceptie is 't. De perceptie is naar de maan, met zo'n ongezien pakket besparingen voor euh, de mensen. Waar moet ik dan aan beginnen? En het einde is ook al zoek, Wanda. Volledig zoek. Ik zie het gewoon niet meer...”

Sinds dat moment - en geen ander - stond Steve zijn besluit vast: provinciegouverneur zou hij worden."

Frans referendum

Uw blogspot was ook erg gelukkig, bijna buiten zinnen, met de uitkomst van het Franse referendum over de EU-Grondwet: "Vrienden, het kan niet anders of de goede smaak en het zinderende revolutionaire élan zijn in la Douce France uitgevonden. In de beste strijdbare tradities van de sans culottes, de onuitwisbare Parijse Commune, het zinderende mei '68 en de eeuwige cool van Jean-Paul Belmondo werd gisteren met een wel erg genereuze Franse slag de verschrikkelijke, van neoliberale zelfgenoegzaamheid uitpuilende Europese Grondwet - suizend als een komeet - onderuit gemokerd. “Yes!”, riepen wij uit volle borst uit, de zonen en dochters van Marianne met devoot geheven armen roemend. Terwijl het natuurlijk “Non!” had moeten zijn. Et alors?"

"Naar een kille vergeetput met de (klein)burgerlijke spreekbuizen van het sombere, wereldvreemde “oui”. Zowat het hele politieke, culturele en mediatieke establishment wordt hier smalend te kijk gezet. 100% verzekerd dat deze fabelachtige, volkomen verdiende schop onder de kont nog een tijdje zal nazinderen. Met brandende billen wordt de Europese burgerij terug naar af gestuurd."

Mop van de week

Ondertussen in 't lachcafé van Joske en Josiane:

Josly Piette, algemeen secretaris ACV, in de Financieel Economische Tijd:

“Zeker bij onze vakbond is sinds 1996 het bewustzijn zeer sterk gegroeid dat we de lonen moeten matigen. (...) We moeten bovenal een realistische visie nastreven, anders zullen we hetzelfde beleven als in 1993. We werden toen geconfronteerd met een gelijkaardige loonontsporing, en de sociale partners raakten er niet uit. Het ABVV blokkeerde elk debat. Jean-Luc Dehaene heeft toen ingegrepen, en heeft de gezondheidsindex gecreëerd. (...)”

Over het Generatiepact: “Het is makkelijk op de politici te schieten, maar ik vind dat we eerst naar ons eigen falen (van de sociale partners) moeten kijken. (...) Ik geloof in het sociaal overleg, dat is een geloofsbelijdenis voor mij.”


Voor de meeste lezers van deze site is het geen geheim dat ons feestcomité op zijn tijd van een verzetje houdt. Zij hebben op dit vlak een zekere faam te verdedigen. Eén die - we zijn niet voor niets internationalisten - tot ver buiten onze landsgrenzen reikt.

Onze roemruchte feesten zijn voor ons land binnen de socialistische beweging wat Kim Clijsters betekent voor België in het vrouwentennis: een voorbeeldig uithangbord. Er wordt dan ook aan vanalles en nog wat gehangen, tijdens de bachanalen in onze vergaderruimte. Bijvoorbeeld aan een borstbeeld van de liberale judoka Jean-Marie Dedecker, die wij van een gepaste rode feestneus hebben voorzien.

Elke gelegenheid is goed om de touwen los te gooien en de drank onder luid, revolutionair gezang te laten vloeien. Ook katholieke feesten mogen op de kalender van ons comité niet ontbreken. Gedenk immers de leuze: “Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons.”

En zo is het dat ook aan de vooravond van Kerstmis onze leden, samen met Josly Piette van de ACV-top, streven naar de grootst mogelijke “realiteitszin”. Dat kan echter geen loonmatiging betekenen, op een moment dat de patroons ons de afgelopen decennia menig fris pintje - en meer dan dat - hebben ontzegd. Zij hebben ons al genoeg harde munt ontstolen, middels de daling van de koopkracht van ons comité en de gehele arbeidersklasse.

Welaan dus, Meneer Piette, leg uw geloof in “overleg om het overleg” af en toe eens neer. Zeker als er voor de arbeiders niets te verdelen of te vieren valt. Wij noemen u onwillekeurig “meneer”. Dat komt omdat u zo ook lijkt te spreken. Arbeiderstaal kunnen we - hoe vrolijk wij ook van inborst zijn en hoe overtuigd wij ons gezang en het feestgewoel nu ook zullen verderzetten - uw interview niet noemen.

Politieke wenskaarten... van vrienden en kennissen: tof!

Onze langslopende, 50+ postbode had nog maar net zijn verplichte jenevertje uit ("Orders van onze baas Tuybens"), of een hele lading wenskaarten - toegestuurd door verre of meer dichtbije vrienden - werd ons deel.

Het geluk dat wij voelden bij het aanschouwen van zoveel menselijke warmte en verbondenheid! De kleine pruts K. had bijna haar eerste tandjes in de blauwe wenskaart van Rik Daems gezet - statig gezeten voor zijn villa in Heverlee, waar de tijd leek stil te staan. Daar konden we gelukkig een stokje voorsteken. "Vastberaden je tanden zetten in leden van de VLD is een collectieve taak van de arbeidersbeweging. Individuele actie, ook van aanstormende peuters, draagt niet bij tot de uitbouw van een krachtsverhouding, hoezeer we je woede ook kunnen begrijpen."

Enfin, leest u vooral mee. Een greep uit de wenskaarten voor links-socialisme.blogspot.com.

- Johan Vande Lanotte (SP.a): "Met de wending naar een nieuw jaar hebben we de tijd om even stil te staan en na te denken over het vorige. Zo, dat was lang genoeg. Het Leven houdt niet op met het Generatiepact, hoogstens het brugpensioen. Mooie kerst en een vreugdevol nieuwjaar!"

- Karel Dillen (ex-VB voorzitter voor het leven): "Ons volk wordt vernietigd door de zelfzucht en de opgeblazen praatjes van de aanbidders der Mammon. Nu ook al op het economische congres van het Vlaams Belang. Waar is het onbaatzuchtige idealisme van de Vlamingen gebleven? De hete liefde voor ons volk, dat altijd noest en in stilte verderwerkt, wat er ook met hun brugpensioen gebeurt?

In deze tijden van de kerstviering en de geboorte van het kindeke Jezus huldigen wij Vlaamsnationalisten natuurlijk ook de aloude eis van de amnestie. Het nazisme was geen misdaad! Verre van! Volksnationalisten hadden toen gewoon pech dat ze een veldslag in de rassenstrijd verloren. Een vreedzaam 2006 aan alle Vlamingen."

- Luc Cortebeeck (ACV): "De geboorte van Christus herinnert ons aan de waarden van naastenliefde en mededogen, waar ook onze beweging voor staat. Soms, beste vrienden, betekent dat ook naastenliefde voor de patroons en de regering. We mogen als christenen geen exclusieven stellen. De slogan van een algemene staking tot de regering zou vallen, is een onchristelijk ordewoord. Een stille Kerst gewenst. En een deugdzaam, van inwendige vreugde bol staand 2006."

- Yves Desmet (De Morgen): "Wij hopen dat onze onafhankelijke krant ook in 2006 op jullie aandacht zal kunnen blijven rekenen. Langs de ene kant bieden de bijdragen op jullie weblog een verrassende, in de courante media zelden aan bod komende kijk op de nieuwsfeiten. Zonder twijfel een verfrissende verrijking.

Langs de andere kant zouden we jullie soms willen villen, onderdompelen in kokend water en jullie afgestroopte huid bevestigen aan onze anti-syndicale totem, terwijl we een regendans uitvoeren rond het levenloze lichaam van Xavier Verboven. Helaas zou dat tegen onze humanistische natuur ingaan. Maar dat deed de vakbondsbeweging tegen het Generatiepact tenslotte ook. Een interessant dilemma. Iets voor onze life style-rubriek.

By the way, dat paginagroot interview met Jef Sleeckx over een nieuwe arbeiderspartij komt er op 27 februari 2036. Prettige feesten!"

- Mia Doornaert (De Standaard): "De vreedzame kerstgedachte wordt door crypto-linkse activisten misbruikt om hun anti-Amerikaanse houding bot te vieren. Dankzij het Amerikaanse leger kan er in Bagdad voor het eerst Kerstmis worden gevierd. Ik durf wedden dat er daardoor - alvast op kerstavond - geen rellen in Bagdad zullen plaatsvinden, zoals we die recent in de Franse voorsteden hebben gezien. Het zijn moeilijke tijden voor de crypto-linksen en hun nuttige idioten overal. Toch een vredevol 2006, in de eerste plaats aan de van softies gezuiverde Likoed-partij."


(pd)

Welke strategie tegen extreem-rechts (bis)?

Recent ondernamen het interculturele platform Kif Kif en de antiracistische organisatie MRAX een nieuwe poging om via juridische weg de financiële overheidssteun van het Vlaams Belang af te nemen. Aanleiding daarvoor waren de uitspraken van Philip Dewinter in een Israëlisch blad. Dewinter had zich daarin onder meer “islamofoob” genoemd.

Het is opvallend hoe weinig er vandaag nog wordt begrepen van de electorale opgang van het Vlaams Belang. Je kan binnen de linkerzijde natuurlijk een discussie voeren over tactieken. De eerste vraag daarbij zou echter moeten zijn hoe het Vlaams Belang tot zo'n electorale zwaargewicht is kunnen uitgroeien. En vooral: hoe kan die massa kiezers voor een reëel links en arbeidersalternatief worden gewonnen?

Het is, verontrustend genoeg, een vraag die veel linksen vandaag al niet meer stellen. Dat veel van deze zelfverklaarde “linksen”, vooral in de media, aanleunen bij een overduidelijk neoliberale regeringspolitiek (sla de statistieken over armoede, koopkracht en flexibiliteit van de laatste decennia erop na) - desnoods uitgevoerd door de sociaal-democratie of de groenen - maakt het plaatje er niet mooier op.

De realiteit is vrij simpel. Je hebt de officiële 15% armen. Een verdriedubbeling in vergelijking met de jaren '80. Maar dit is een gekleurde statistiek. Door de burgerij en haar ideologen willekeurig opgesteld. Welke alleenstaande kan er leven van 772 euro per maand, de armoedegrens? Welk gezin met 2 kinderen rondkomen met 1622 euro? Bekijk alleen al hoeveel er voor de huur van dat bedrag afgaat. Pittig detail: 24,6% van de huurders in ons land is arm.

Een betere norm voor wat mensen - met beide voeten in de reële wereld - “armoede” noemen, is wellicht wat burgerlijke academici als "bestaansonzekerheid" omschrijven. Ook hier speelt de politieke economie. De slag der materiële belangen tussen de klassen, om in dit geval de eigen toestand te beschrijven en in een categorie te steken. Uit verschillende studies blijkt dat de “bestaansonzekerheid” - voor nadenkende arbeiders simpelweg “armoede” - dikwijl 2 tot 3 keer hoger ligt dan de officiële “armoede”. Volgens het Antwerpse Centrum voor Sociaal beleid trof “bestaansonzekerheid”, in 1992, bijna 17% van de huishoudens en “armoede” 5%.

Je begrijpt dat de burgerij en haar ideologen dat soort cijfers een pak moeilijker in de media zouden kunnen smijten. Reële armoede vandaag op 25% à 30%? Het zou de essentie van 25 jaar neoliberale slachting op de kap van de arbeiders en hun gezinnen blootleggen. En dus wordt er politiek gegoocheld met de statistieken.

Laten we dus aannemen dat, naar arbeidersnormen, 25 tot 30% van de bevolking echt arm is. Verandering van invalshoek: het politiek zeer populaire tweeverdienergezin. De “hardwerkende Vlaming”. Over Waalse arbeiders moet je burgerlijke politici niet lastigvallen. Deze groep zal allicht het gros uitmaken van de resterende 70% van de bevolking. Het is die, krimpende, groep die de traditionele partijen nog niet hebben opgegeven. Waar ze hun electorale schijngevechten om leveren.

Wat is de grote vrees van de loontrekkende massa van tweeverdieners? Vrij simpel, opnieuw: dat ze terugvallen op één inkomen. Met als gevolg , tenzij er een managersloon overblijft: een dagelijks spartelen om het hoofd boven water te houden. Met een werkloosheidspercentage van 17% RVA-afhankelijken (tegenover 2% werklozen begin jaren '70 - kapitalistische crisis, weet je wel) is die vrees niet ongegrond.

Sinds de jaren '60 heeft zich een belangrijke economische aardverschuiving voorgedaan. Waar één kostwinner - dikwijls de man in het toen nog traditionele gezin - destijds volstond om een gezin te onderhouden, is daar vandaag door de gestegen levensduurte en de gedaalde koopkracht van de lonen geen sprake meer van.

En zo leeft ook een groot deel van de nog net iets meer bemiddelde tweeverdieners met het zwaard van Damocles - genaamd economische recessie, ontslag of herstructurering - boven het hoofd.

Het is niet mogelijk om de opgang van het Vlaams belang te analyseren zonder de neoliberale politiek van de laatste 25 jaar daarbij te betrekken. Wie zwijgt over de sociale voedingsbodem - de gestegen armoede, onzekerheid, flexibiliteit en werkdruk - voor de groei van het Vlaams Belang, probeert de bressen in de kapitalistische dijk te dichten met zijn wijsvinger. Meestal een erg belerend wijsvingertje.

Het kapitalisme en haar "democratische" partijen moeten niet opgelapt worden om extreem-rechts te bestrijden. Integendeel. Strijd tegen racisme zonder een kritiek op de liberale politiek speelt het Vlaams Belang in de kaart. Enkel een linkse oppositie tegen het asociale neoliberalisme in al zijn varianten - ook die van het Belang zelf - kan extreem-rechts enkele reis richting riolen sturen. Juridische kunstgrepen zijn in het terugwinnen van de kiezers van het Vlaams Belang eerder een hinderpaal dan een hulp.

(pd)

ABC van het socialisme: de W (Einde)

Waardewet. Fundamentele wet waar het hele kapitalisme rond draait. De waarde van een waar wordt bepaald door de gemiddeld noodzakelijke arbeidstijd nodig voor haar productie. Deze idee werd door Marx overgenomen van vroegere burgerlijke economen, zoals Ricardo, en verder verfijnd.

Marx leidde er zijn idee van de meerwaarde en de uitbuiting van de arbeiders van af. Op het moment dat de arbeidersklasse een echte kracht wordt, verdwijnt het wetenschappelijke karakter van de burgerlijke economie, zo merkt hij op. Vanaf de jaren 1840. Dat de piek van onze beschaving - een kapitalistisch systeem van ruil van alles wat los of vast zit tegen geld - ook gebaseerd is op de uitbuiting van de meerderheid - net als onder het feodalisme - was er teveel aan. Plots kwam je enkel nog hogerop door de burgerij flemend naar de mond te praten.

Sindsdien is er niet veel veranderd. Burgerlijke economen zijn de marsmannetjes van onze tijd. Ze verklaren niets en voorzien nog minder. Een kleermaker die zo'n vodden aflevert, zou al lang - ingesmeerd met pek en veren - zijn schaar over de haag hebben gegooid. Burgerlijke ideologen kunnen veel van zichzelf verdragen. Als het maar duur klinkt.

Werker. De Nieuwe. Vakbondsblad van het ABVV. Momenteel een instrument van de veelal gezichtsloze sociaal-democratische bureaucratie binnen de vakbond. Rijk aan technische details, om de grote leegte aan politieke perspectieven onder de tafel te moffelen.

Doekjes voor het bloeden werden nooit zo omstandig - als waren ze de hippe laatste mode - in de roze verf gezet. De werkende klasse snakt nochtans naar een deugddoend politiek dieet. Een dat werkelijk een perspectief biedt aan onze strijd. Rode Muesli. De misleidende koekenbakkers van de sociaal-democratische vleugel zullen moeten worden gepasseerd. In actie, aan de basis. Met een georganiseerde linkervleugel.

Wild kapitalisme. Negatieve term. Voor een beest dat sowieso al geen katje is om zonder handschoenen aan te pakken. "Wild kapitalisme" veronderstelt dat er een andere vorm van kapitalisme bestaat. Eén dat als een beschaafde medemens iedereen goeiedag zegt op straat.

Eerlijk gezegd: zo kennen wij het kapitalisme niet. Zelfs in periodes van expansie heeft deze heer van stand grote delen van de wereld in barbaarse onderwerping gehouden. Vandaag is de eigengereide, brutale dandy uit de jeugd van het kapitalisme een decadente, uit beide mondhoeken speeksel verliezende, jicht in de ledematen uitzwetende, uren in de wind naar zweet en urine ruikende, pamper dragende, doodzieke oude sok van een maatschappelijk systeem geworden.

In Duitsland bieden schuimbekkende bazen vandaag jobs aan via internet, waarbij het de grijnzende bedoeling is dat kan afgeboden worden op het uurloon. De werkaanbieding als loeiende veemarkt. Wil de grootste sukkel opstaan, lieve loontrekkers? Vandaag een uitzondering, morgen de norm - als we de bazen niet collectief een oplawaai bezorgen.

Word lid. Zonder partij zijn de arbeiders en jongeren niets. Ruw materiaal voor grove kapitalistische uitbuiting. Met een partij: potentieel alles. Dat is de eenvoudige rekenkunde van de maatschappelijke taken van onze tijd.

Leer de socialistische ideeën kennen en - de mensheid heeft niet alle tijd - word lid. Om te zwemmen moet je springen. Welkom op ons vlot. Op weg naar de wereldomspannende socialistische tanker.

Wereldrevolutie. Een feestje dat je niet mag missen. Geen kledingvereisten - niet te stoppen proletarische strijdbaarheid volstaat. Op de swingende tonen van de samba uit Brazilië, de Rhythm and Blues van onze broeders uit Noord-Amerika, wellicht zelfs de sympathieke stamper "Er staat een paard in de gang (en het is de ex-grootkapitalist André Leysen!)" uit het vrolijke Nederland.

Een polonaise van arbeidersdelegaties uit alle landen, zover het oog reikt. De Internationale van massapartijen zal effectief heersen op aard. Het effect op de cultuur, en vooral het bewustzijn van de massa's zal niet te schatten zijn. Zoals het geval was met de doodsimpele boer die, tijdens de Russische revolutie van 1917, de schokgolven tot aan zijn afgelegen boerderij diep verstopt in de velden van de Oekraïne kon voelen zinderen. Die, nooit een vlieg kwaad gedaan, met zijn familie rond de tafel - zijn vrouw klagend en steunend over de immer toenemende lasten voor het arme boerengezin, zijn kinderen die elkaar driftig met hun pollepels en bijbehorende havermout bestookten - voor wie het horen wilde, poneerde: "Ik verwacht niet veel, maar hoop op alles."

(pd)